หน้าหลัก / โรแมนติก / ซ่านรักซากุระเดือนห้า / ตอนที่2. อบรม

แชร์

ตอนที่2. อบรม

ผู้เขียน: Bunmeebooks

ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-12 20:33:45

เมื่อเธอได้หัวข้อการอบรมแล้ว กิจกรรมต่าง ๆ หัวข้อบรรยายย่อย ก็พรั่งพรูออกมาอย่างง่ายดาย

‘วิทยากร... แน่นอน!!! ต้องเป็นคนที่ทุกคนต้องร้องว้าว!’

เมื่อเรียวเริ่มละเลงลงบนคีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์อีกครั้งเพื่อค้นหารายชื่อและประวัติผู้ทรงคุณวุฒิที่เหมาะสมสำหรับการเป็นวิทยากรที่ดีที่สุดในงานอบรม

ดวงตาเป็นประกายสดใสของเธอจ้องที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ไม่กะพริบ หญิงสาวมีความสุขกับการทำงานที่ท้าทาย แม้จะเจออุปสรรคบ้าง แต่ก็ไม่ยากเกินความสามารถของเธอ

‘คนนี้เลย! ศ. ดำรง ผู้ที่ได้รับตำแหน่งศาสตราจารย์ที่อายุน้อยที่สุด ในประเทศไทย !’

นิญาดาตาลุกวาวเมื่อค้นเจอชื่อวิทยากร

คลิก

นิญาดาคลิกปุ่มกดส่งอีเมลเพื่อทาบทามศาสตราจารย์ดำรงค์ทันทีที่ค้นเจอ

จากนั้นเรื่องที่เธอจะต้องจัดการต่อไป คือ สถานที่จัดอบรม และต้องเป็นที่ที่สวยงามน่าไปมากที่สุด ซึ่งคงหนีไม่พ้น “รีสอร์ตเดอะเบสต์ออร์คิด”

รีสอร์ตหรูท่ามกลางธรรมชาติที่แสนจะโรแมนติก

นิญาดาหลับตาพริ้มฝันหวานถึงที่นอนนุ่มท่ามกลางป่าเขาริมน้ำตก ในขณะกำลังค้นหาข้อมูลโรงแรมในอินเทอร์เน็ต หล่อนมักมีความสุขกับการทำงานเสมอ

เช้าวันต่อมา

นิญาดาเปิดเมล ด้วยใจระทึก

-ผมยินดีเป็นวิทยากรให้ครับ-

Yes ! ! ! !

‘ในที่สุด!!! ฉันก็คว้าวิทยากรระดับประเทศมาจนได้ Yes ! ! !’

นิญาดาตะโกนก้องในใจ หล่อนอยากกระโดดให้ตัวลอยขึ้นไปจนติดเพดานสำนักงาน เพราะความดีใจมันพองโตจนคับอก แต่ในความเป็นจริงหล่อนทำได้แค่ยิ้มแฉ่งให้กับหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่โชว์ข้อความตอบรับของวิทยากร

เมื่อได้วิทยากรแล้วขั้นต่อไป เธอต้องเร่งมือทำเอกสารประกอบอื่น ๆ สำหรับกิจกรรมในโครงการทันที เอกสารฉบับใดที่หล่อนทำเรียบร้อยแล้ว ก็จะถูกนำเข้าแฟ้มอย่างเป็นระเบียบเพื่อเสนอรองอธิการบดีให้ลงนามอนุมัติการอบรมและขอเบิกจ่ายตามระเบียบราชการต่อไป

นิญาดาก้มหน้าก้มตาทำงานแข่งกับเวลาทั้งงานในหน้าที่หลัก และงานโครงการอบรมที่เป็นงานพิเศษ

จนกระทั่ง

“นิ มา หา พี่ หน่อย”

เสียงเรียกดังมาจากโต๊ะด้านหลังสุดของห้อง

ผู้ถูกเรียกผละจากงานที่ทำค้างไว้ ขาเรียวสวยกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปที่โต๊ะหัวหน้าสำนักงาน

นิญาดานั่งลงบนเก้าอี้เบาะหนังสีดำที่มักจะรองรับผู้ที่ทำพลาด ทำผิด หรือแก้ไขงานและวันนี้เป็นเธอที่ต้องมานั่งตรงนี้ แล้วอะไรที่เธอทำผิด อะไรที่เธอทำพลาดจนต้องถูกเรียกให้มานั่งตรงนี้

คนเรียกเหลือบมองผู้มาใหม่เพียงเสี้ยววินาทีแล้วหลุบตาต่ำลงใบหน้าอวบอูม แต่งแต้มด้วยริ้วรอยแห่งวัยสี่สิบปี ริมฝีปากสีซีดเม้มแน่นตลอดเวลา

“งานอบรมที่เธอจะจัดตัวนี้...”

หัวหน้าเลื่อนแฟ้มงานโครงการอบรม -นักวิจัย ไฟแรงสูง- ที่รอเสนอรองอธิการบดีลงนามอนุมัติให้ผู้เป็นเจ้าของงานดู

“...จัดอบรมข้างนอกมหาวิทยาลัยไม่ได้นะ ไม่มีนโยบายให้จัดข้างนอก”

นิญาดาสบตาหัวหน้า... ริมฝีปากกระตุกยิ้มอย่างสุดฝืน

“...ให้จัดที่ โรงแรมของมหาวิทยาลัย”

เสียงหัวหน้าสำนักงานบัญชา เด็ดขาด

‘ฉันเตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว... ทุกอย่าง กำลังไปได้สวย... ฉันจะไม่ยอมแพ้แค่นี้หรอกนะ!!!!’

นิญาดาร่ำร้องในใจ ก่อนที่จะสูดหายใจเข้าลึก ๆ พยายามอธิบายเหตุผลอย่างใจเย็นว่า

“พี่ณีคะ หนูถาม ป๋าวัฒน์ แล้วค่ะ สามารถจัดข้างนอกได้”

ป๋าวัฒน์ หรือ นายอภิวัฒน์ ตั้งตระกูลสุข คือ ผู้ที่จัดสรรทุนในการอบรมครั้งนี้ให้ อีกทั้งยังเป็นอดีตหัวหน้าสำนักงานคนเก่าที่น้อง ๆ ในสำนักงานยังคงให้ความเคารพนับถือด้วยใจเพราะเป็นผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์ทำงานมากและคอยช่วยเหลือแก้ไขปัญหาให้น้อง ๆ ไม่เหมือนกับหัวหน้าคนปัจจุบัน ที่มีแค่ตำแหน่งแต่ไร้ความเคารพนับถืออย่างจริงใจจากผู้ใต้บังคับบัญชา

“ยังไง ก็ควรจะจัดอบรมข้างในมอ* เป็นการสนับสนุนโรงแรมของมหาวิทยาลัยด้วย”

นางยักษ์ตาวาว หน้าตึง เสียงเข้มขึ้น

“หนูโอนค่ามัดจำรีสอร์ตเดอะเบสต์ออร์คิด เรียบร้อยแล้วค่ะ”

นิญาดาทิ้งไพ่ใบสุดท้าย!!!

“โอนไปเท่าไหร่”

หัวหน้ากัดฟันถาม ตาเขียวขุ่น

“สามหมื่นบาทค่ะ”

เธอพยายามบังคับเสียง ไม่ให้สั่น แม้ตอนนี้หัวใจมันจะเต้นระรัว กลัวหัวหน้าจับได้ว่าความจริงเธอยังไม่ได้โอนค่ามัดจำให้โรงแรมเลย

“นิ ญา ดา!!!”

ตาโปน ๆ ของหัวหน้า ปูดออกจนแทบจะออกจากเบ้าด้วยแรงโกรธ เรียกชื่อหล่อนเน้นทีละคำ จนแทบจะกรี๊ดใส่คนตรงหน้า ทว่าตำแหน่ง “หัวหน้าสำนักงาน” มันค้ำคอ จะทำอะไรต้องรักษาหน้า หล่อนจำเป็นต้องเม้มปากแน่นเพื่อระงับอารมณ์ ไม่บอกก็รู้ว่าบัดนี้ ภูเขาไฟระเบิดแล้ว

ส่วนคนที่แซะภูเขาไฟให้ระเบิด ก็ได้แค่ส่งยิ้มตอบให้ดูไร้เดียงสาที่สุด!!!!!

‘ยังไงซะ เด็กที่ทำอะไรไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ย่อมไม่ผิด!!!’ นิญาดาคิดหาวิธีเอาตัวรอด

หัวหน้าจ้องลูกน้องตาเขียวอย่างกับนางยักษ์จ้องนางเงือกด้วยความแค้นเพราะถูกแย่งพระอภัยมณีไป

ตาจ้องตาเพียงเสี้ยววินาที คนตาลุกเป็นไฟหลุบต่ำลงเบนสายตาไปจ้องที่แฟ้มเพื่อตัดไฟสงคราม มือบวมไขมันเปิดแฟ้มหน้าต่อไป

“ถ้าจะจัด... ก็ห้ามเอาคนในสำนักงานไปด้วย”

หัวหน้าสำนักงานขีดฆ่ารายชื่อที่แนบท้ายมากับเอกสารโครงการ

“ค่ะ เอาไปเฉพาะคนทำงานค่ะ”

นิญาดาตอบ เริ่มไม่ไว้วางใจ หัวหน้าจะมาไม้ไหนกับเธอหนอ

“แล้ว เรื่องเที่ยว ตัดออกเลยนะ! ห้ามไป!!”

“ค่ะ”

นิญาดาตอบค่ะ แต่คันปากยิก ๆ อยากจะบอกว่า ‘มันไม่ใช่เรื่องเที่ยวนะ!!! กรุณาอ่านให้จบ! มันเป็นการท่องโลกกว้าง เพื่อเปิดโลกทัศน์ กระตุ้นความคิด ในชั่วโมงว่าง!!’

หลังจากที่ขีด เขียน ฆ่าเอกสารโครงการของนิญาดาจนสาแก่ใจ หัวหน้าปิดแฟ้มลงดังปัง! แล้วเลื่อนซากโครงการที่พรุนไปด้วยรอยขีดฆ่าของปากกาแดงมาตรงหน้าเจ้าของโครงการ

“ไปแก้มา! แล้วค่อยมาเสนอใหม่!!”

“ค่ะ”

สาวน้อยรับแฟ้มงานคืน แล้วกลับไปนั่งที่โต๊ะ

หล่อนต้องกัดฟัน ตั้งสติ กับการที่จะต้องมาแก้งานที่ไม่คาดฝันในครั้งนี้ กว่าจะแก้งานเสร็จ ให้ได้ตามที่หัวหน้าต้องการ

ตะวันก็ลับขอบฟ้า ทั้งสำนักงานเหลือเพียงแค่ร่างบางกับโต๊ะที่ว่างเปล่าเกือบยี่สิบตัว หล่อนวางแฟ้มเอกสารแก้ไขไว้บนโต๊ะหัวหน้า

‘... ขอให้ทุกอย่าง... ผ่านพ้นด้วยดี..’

นิญาดาภาวนา

บทที่แล้ว บทต่อไป

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่55. จบ
“ทะ ทำสัญญา ยังไงคะ?”กายแกร่งขึ้นทาบทับร่างบางที่แสนนุ่ม เนื้อเนียนกลมกลึงได้สัดส่วน จนหญิงสาวสัมผัสไอร้อนในทุกอณูของร่างแกร่งมือแกร่งทั้งสองข้างประสานกับมือเล็กกดไว้เหนือศีรษะ ก่อนกระซิบตอบแนบปาก“ประทับสัญญา ให้นิ เป็นของพี่เพียงคนเดียว”สิ้นเสียงกระซิบระโหย ปากบางก็ประทับลงบนปากอิ่มหล่อนเผยอปากรับ ให้ปลายลิ้นร้ายของเขาซุกซอนเข้าไปตอดรัดลิ้นเล็ก ดูดกินน้ำหวานจากโพรงปากอุ่น“อืม อะ อ่า”ลิ้นร้อนฉ่าของเขาดุนดัน ซอกซอนในขณะที่กายหล่อนหลอมละลาย ขาเรียวของหล่อนค่อย ๆ แยกออกเพื่อตอบรับแก่นกายกำยำที่แข็งขึงแนบชิดตรงหน้าท้อง“อืม..”ทั้งเขาและเธอครางออกมาเบา ๆชายหนุ่มละจูบ เลื่อนปากไล้มาที่ซอกคอขาวผ่อง กดฟันครูดเบา ๆ พร้อมกับดูด ขบเม้มจนเกิดรอยแดงในเนื้อนวล“โอ อืม”ปากอิ่มเผยอครางออกมาด้วยความซ่านสยิว ริมฝีปากของเขาเคลื่อนไปตามเนื้อลออทั่วทั้งร่างบางมีกลีบซากุระที่ติดมาจากบ่อออนเซ็นประปราย จมูกโด่งฝังลงกับเนื้อเนียนสูดเอากลิ่นหอมอ่อน ๆ ราวซากุระของเนื้อสาวเข้าเต็มปอด กลิ่นกายสาวเย้ายวนจนเขาแทบอยากจะกลืนกินหล่อนเข้าไปเสียเดี๋ยวนั้น“งามเหลือเกิน”ปากเขาคลอเคลียอยู่แถว ๆ ทรวงอกสล้าง ปล
ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่54. ปกป้อง
“ผมทำตัวผมเองต่างหากครับ! เพราะผมเข้าใจคุณนิญาดาผิด แล้วเมาจนเกิดอุบัติเหตุ”“นี่ลื้อปกป้องมัน! ลื้อมีคู่หมายอยู่แล้ว อานุชเขาก็ดูแลลื้ออย่างดี ลื้อจะทิ้งอีไปหานางผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนนั้นได้รึ!”ผู้เป็นมารดาตวาดด้วยความโกรธ นางรักลูกชายคนเล็กมาก มากจนตามใจเขาเสียทุกเรื่อง เว้นแต่เรื่องหมั้นหมายนี้!“ม้าครับ ผมรักนิญาดา ผมรักใครไม่ได้อีกแล้วจริง ๆ”ผู้เป็นลูกคุกเข่าลงตรงหน้าผู้เป็นมารดา เรี่ยวแรงที่เพิ่งจะฟื้นจากอาการป่วยแทบจะไม่มี เสียงร้องขอจึงพร่าแปร่งคนเป็นแม่เบือนหน้าหนี ไม่อยากเห็นสายตาเว้าวอนของบุตรชายที่รักยิ่ง ใจหนึ่งนางก็อยากจะตามใจเขา แต่ก็กลัวเหลือเกินว่าลูกชายจะเสียใจเพราะผู้หญิงซ้ำสอง อีกใจหนึ่งนางก็รักและเอ็นดูอรนุชที่หมายหมั้นให้มาเป็นลูกสะใภ้ อีกทั้งเป็นลูกสาวของเพื่อนเก่า ก็กลัวว่าความเป็นมิตรของทั้งสองตระกูลจะขาดสะบั้นลง“ม้าคะ! หนูขอถอนหมั้นค่ะ!”เสียงเด็ดเดี่ยวของอรนุชดังขึ้นทำลายความเงียบระหว่างสองแม่ลูก พร้อมกับเจ้าตัวที่เดินมานั่งลงข้าง ๆ นางวัลลี ผู้เป็นมารดาของคู่หมั้นตน“ลื้อพูดอะไรอานุช!”นางวัลลีผวาเข้ากุมมือว่าที่ลูกสะใภ้อย่างตกใจ ในขณะที่อาจาร
ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่53.พายุแห่งความรัก
“อือ ยะ อย่า ค่ะ”ร่างบางครางแหบพร่า ความซ่านเสียวแปลบปลาบพุ่งปราดไปทั่วร่าง มือแกร่งของเขาสอดเข้าใต้สะโพกหนั่นเนื้อ บีบเคล้นเคล้าคลึงตามเพลิงสวาทที่ลุกโชนจนยากจะห้ามไหวเขายกสะโพกงามขึ้นลง หญิงสาวรู้สึกถึงความแข็งขึงร้อนระอุของแก่นกายชายที่เสียดสีกับจุดวาบหวามจนชุ่มฉ่ำหล่อนแอ่นหยัดเผยอแยกขาให้แนบชิดยิ่งขึ้น เมื่อความรัญจวนซ่านสวาทระลอกใหญ่พุ่งปราดไปทั่วสรรพางค์ สติที่มีอยู่อันน้อยนิดปลิวหายไปกับแสงสว่างอันพร่างพราว“อ่าซ์”“บอกสิ.. คุณรักผมมากแค่ไหน”เขากระซิบเสียงพร่าแนบอกสล้าง แก่นกายกำยำของเขาอัดแน่นด้วยพลังบุรุษจนรวดร้าว เมื่อสัมผัสกับกายน้อยที่ชุ่มฉ่ำจนเหมาะแก่การโจนทะยานเข้าใส่แค่ไหน“พูดสินิ”เสียงเว้าวอนของเขากระซิบสั่งขณะที่มือประคองขยับสะโพกงามให้ยกขึ้นรับเอาแก่นกายร้อนฉ่าอันแข็งแกร่งของเขา แล้วค่อย ๆ ดันมันสู่กายสาวจนสุดลำ“อะ อือ”หล่อนครางกระสัน หายใจถี่ หัวใจเต้นระรัว เธอจำบทรักอันแสนเร่าร้อนของเขาในวันเก่าได้ดี ใจดวงน้อยที่เต้นระรัวมันร่ำร้องเพรียกหาอยากได้ความเร่าร้อนนั้นมาขับไล่ความทรมานที่รวดร้าวไปทั้งกาย อยากพุ่งทะยานไปสู่ชั้นฟ้าล่องลอยจนลืมสิ้นทุกอย่าง“พูดสิ
ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่52. กลีบซากุระสีชมพูอ่อน ๆ
นิญาดามองกลีบซากุระสีชมพูอ่อน ๆ ลอยปะปนกับฟองน้ำสีขาวหอมกรุ่น หล่อนค่อย ๆ เอนกายลงเพื่อทิ้งความเหนื่อยล้าให้ละลายหายไปกับสายน้ำ มองกลีบซากุระล่องลอยตามผิวน้ำที่ไหลวนคลอเคลียรอบกายสาวชวนให้นึกถึงใครบางคนที่เคยบอกกับหล่อนไว้-หากอยากเห็นซากุระในเดือนห้า ให้ไปที่ซัปโปโร-บัดนี้คนที่บอกเธอ เขาจะหายดีหรือยังหนอ? เขาจะคิดถึงหล่อนบ้างไหม? หรือหล่อนได้ตายไปจากหัวใจของเขาแล้ว เพียงแค่คิดถึงเขา น้ำตาก็พลันไหลออกมาเงียบ ๆซู่!จอกกกก!เสียงน้ำล้นออกจากอ่าง น้ำกระเซ็นแตกกระจายตามการทิ้งกายลงนั่งเบียดร่างอรชรในอ่างออนเซ็น คนที่นอนอยู่ในอ่างลืมตาโพลงขึ้น เมื่อตากลมของหญิงสาวสบกับตาคมดุอันคุ้นเคย กระแสไฟฟ้าก็วิ่งปราดเข้าจู่โจมหัวใจทำให้ใจดวงน้อยกระตุกวูบลามไปจนถึงหน้าท้องในขณะที่หญิงสาวกำลังอ้าปากค้าง กายแกร่งก็เบียดเข้าชิดร่างอรชรอย่างโหยหา สติสัมปชัญญะของหญิงสาวพยายามอย่างหนักเพื่อพิจารณาว่า คนข้าง ๆ เธอ คือ เรื่องจริงหรือความฝัน แล้วท้ายที่สุด หล่อนก็อุทานชื่อคนข้างกายด้วยความตกใจ“อาจารย์เตชิน!”“ครับ”เสียงทุ้มของชายหนุ่มขานรับ เรียวปากชมพูบางเหยียดยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ใบหน้าหล่อเหลา
ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่51. หัวใจของเขา
อาจารย์เตชินนอนลืมตาโพลงมองฝ้าเพดานที่มีโคมไฟเป็นดอกบัวสีขาวห้อยลงมา สมองกับหัวใจของเขากำลังทบทวนกับตัวเองหลายอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาเก็บตัวอยู่ในห้องหนังสือทั้งวัน เพื่อพักใจและเพื่อหลบหน้าผู้เป็นมารดาและคู่หมั้น เพราะเขาไม่อยากตอบคำถามเกี่ยวกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น ทั้งไม่อยากรับรู้เรื่องงานแต่งที่กำลังจะจัดขึ้นในเมื่อหัวใจของเขามันแตกสลายไปอีกครั้ง และครั้งนี้มันเจ็บปวดมากกว่าครั้งไหน ๆ มันเจ็บจนเขาไม่อยากเคลื่อนไหว จนกระทั่งเพื่อนสนิทมาพบเขาในวันนี้ ราวกับลมที่พัดพาเอาดวงใจที่แตกลงไปแล้วให้ประกอบเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาใหม่โดยเสมือนมีความหวังเป็นกาวประสานรอยร้าวในใจมือเรียวจับโทรศัพท์ขึ้นดู คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน มือกำโทรศัพท์บีบแน่นแล้วคลายออก ทำซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้นราวกับว่ากำลังตัดสินใจบางอย่างความอยากรู้ กับความช้ำใจมันกำลังห้ำหั่นกันใจที่ช้ำ ก็ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้วใจที่ยังคงมีเยื่อใย ก็อยากรู้ว่าผู้หญิงที่รักเป็นเช่นไรและแล้วเยื่อใยที่ยังเหลืออยู่ก็ชนะเขากดเข้าไลน์เพื่อเปิดดู คลิปวิดีโอที่ ดร. พงษ์ ส่งให้ในคลิปเป็นภาพตั้งแต่นิญาดาเข้ามานั่งข้าง ๆ เตียง เขาได้ยินเสียงหล่อ
ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่50. เกี่ยวอะไรกับฉัน
ดร. พงษ์ ขอตัวเลี่ยงออกมา เพื่อตัดบทการสนทนา เขารักและเคารพนางวัลลี เหมือนแม่คนหนึ่งจึงไม่อยากชี้แจงเรื่องของนิญาดากับอาจารย์เตชิน เพราะเกรงว่าจะกลายเป็นการโต้เถียงและไม่ให้เกียรติผู้ใหญ่ และเพราะเป็นเรื่องที่เจ้าตัวควรจะต้องมาชี้แจงด้วยตนเอง เขาเป็นคนนอกอย่างไรเสีย คำพูดก็คงไม่มีน้ำหนักพอที่จะคัดค้านสิ่งที่ผู้เป็นมารดาได้ปักใจเชื่อไปแล้วดร. พงษ์ ขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านเขารู้ว่าห้องหนังสืออยู่ที่ไหนเพราะคุ้นเคยบ้านหลังนี้เป็นอย่างดีเมื่อผลักประตูเข้าไปภาพแรกที่ปรากฏแก่สายตา คือ.....ชายหนุ่มผิวขาวซีดเอนตัวบนเก้าอี้นวมสีขาว แม้บนหน้าผากจะมีรอยแผลที่เพิ่งจะหายแต่ยังคงความหล่อคมเช่นเดิม... มือเรียวถือหนังสือเล่มหนาเอาไว้ แต่ทว่าดวงตาเข้มคู่นั้นกลับเหม่อมองทะลุหน้าต่างออกไปด้านนอกดร. พงษ์ ปิดประตูห้องตามหลังค่อนข้างดัง แต่เจ้าของห้องไม่มีทีท่าว่าจะขยับ เขาจึงแกล้งไอ ก่อนเอ่ยทักเสียงดังมากกว่าปกติ“อะ.. แฮ่ม ไง? ไอ้หุ่นยนต์”ได้ผล... หุ่นยนต์เริ่มเคลื่อนไหว... วางหนังสือลง หลับตาลงแล้วขยับตัวเอนลงบนเก้าอี้นวมยิ่งกว่าเดิมคล้ายกับว่าไม่อยากให้ใครรบกวน“อ้าว! เฮ้ย! กูอุตส่าห์ขับรถมาหา ดันจะ
ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่49. ชื่นใจ
ดร. พงษ์ ขยับเข้าไปใกล้พร้อมกับจ้องตาภีมราวกับจะกลืนกินหนุ่มน้อยเข้าไปทั้งตัว“คิดถึง”หนุ่มน้อยกล่าวเบา ๆ เอียงอาย“อะไรนะ? ไม่ได้ยิน”ดร. พงษ์ โน้มตัวเอียงแก้มเข้ามาใกล้คนหน้าแดงเพราะอายจุ๊บ!ภีมหอมเข้าไปที่แก้มขาว ๆ ของคนช่างแกล้งทีหนึ่ง ดอกเตอร์หนุ่มฉีกยิ้มกว้างพลางเอ่ย“ชื่นใจจังเลย”“ช่วงนี้ที่รักเหมือนจะซูบไปนะ กินข้าวเยอะ ๆ แล้วพักผ่อนบ้าง”ภีมตักผัดผักกุ้งสดใส่จานให้ชายผู้เป็นที่รัก ขณะเอ่ยออกปากอย่างห่วงใย“ขอบคุณคร้าบบบบบบ...... ถึงจะซูบอย่างไร แต่ถ้าได้กำลังใจดี ๆ แบบนี้ รับรองยังขย้ำเสือได้สบาย ๆ”ดอกเตอร์หนุ่มตาพราวระยับ ภีมฟาดมือลงไหล่แน่นของเขาเบา ๆ แล้วเอ็ดแก้เขิน“ทำเป็นพูดเล่นไป ภีมเป็นห่วงคุณจริง ๆ นะ แล้วอาจารย์เตชินเป็นอย่างไรบ้าง”“แผลตามร่างกายอะ หายแล้ว... แต่แผลในใจนี่สิ คงลึกน่าดู ลึกกว่าเหวซะอีก ผมก็ไม่รู้ว่าจะดึงมันขึ้นมาไหวไหม สภาพมันตอนนี้ยิ่งกว่าหุ่นยนต์ ถามคำตอบคำ วัน ๆ เอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในบ้าน จนอาม้ามันขอให้ผมไปเยี่ยมมันบ่อย ๆ เพราะกลัวมันจะคิดสั้น ก่อนจะได้แต่งงานกับอรนุช”ภีมมอง ดร. พงษ์ ที่พรั่งพรูความอัดอั้นตันใจออกมา หาก ดร. พงษ์ยังไม่สามารถดึ
ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่48. อุทานเบาๆ
ภีมและ ดร. พงษ์เดินกลับมาเห็นนิญาดาร้องไห้ออกมาจากห้องคนไข้พอดี“อุ้ย! “ภีมอุทานเบา ๆ เมื่อเห็นนิญาดาสะอื้นจนตัวโยน เขาถลาเข้าไปประคองเมื่อเห็นร่างบางเดินโซเซแทบจะล้มทั้งยืน“คุณนิ เป็นอะไรไปครับ แล้วทำไมถึงออกมาจากห้องครับ”นิญาดาไม่ตอบเอาแต่ร้องไห้ แล้วส่ายหัวภีมสบตากับ ดร. พงษ์ และเมื่อมองผ่านช่องกระจกตรงประตูห้องพักคนไข้เข้าไป เขาเห็นอาม้า พี่สาว พี่เขยของอาจารย์เตชิน รวมถึงอรนุชก็เข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น“พี่นิ รอที่นี่เดี๋ยวนะ ภีมขอไปเอากระเป๋าในห้องสักครู่ เดี๋ยวภีมไปส่งพี่ที่บ้าน”ภีมบอกหญิงสาว แล้วจึงเดินเข้าไปในห้องคนไข้พร้อมกับ ดร. พงษ์ สักครู่ใหญ่ภีมจึงออกมาพร้อมกระเป๋าแล้วไปส่งนิญาดาที่บ้าน “นิ… นิ...ร้องไห้ทำไม บอกพี่ซิ” ชายหนุ่มกอดร่างบางไว้แนบอก หญิงสาวจะรู้บ้างไหมว่าเสียงหัวใจที่เธอได้ยินมันเต้นด้วยความรักที่มีต่อเธอทั้งหมดแล้วหญิงสาวในอ้อมแขนก็ขยับตัวออกห่าง... เลื่อนมือประคองใบหน้าของเขาเอาไว้ ยืดตัวขึ้นเพื่อจุมพิตเบา ๆ ที่ริมฝีปากเขา... ริมฝีปากอิ่มนุ่มส่งผ่านความอบอุ่นให้ไหลซาบซ่านเข้าสู่กลางใจเขา.... เขาจึงกระชับอ้อมกอดให้แน่นยิ่งขึ้นแต่แล้วหญิงสาวที่เ
ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่47. น้ำใส ๆ ไหลจากแก้มนวล
ภีมพูดกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะกดรับสาย และยังไม่ทันที่เขาจะเอ่ยอะไร ปลายสายก็ส่งเสียงร้อนรน“รถอาจารย์เตชินแหกโค้ง พลิกคว่ำชนต้นไม้ข้างทาง!!!”“อ๊าย! .... ตายแล้ว” เสียงอุทานตกใจดังลั่นของภีม ทำให้นิญาดาชะงักมือที่เก็บของลงกล่อง มองคนที่กำลังคุยโทรศัพท์อย่างฉงนภีมสบตากับนิญาดาในขณะที่ฟังเสียงรายงานสถานการณ์จากปลายสาย“รถยับเยินมาก ตอนนี้ไอ้ชินอยู่ที่โรงพยาบาลXXXXX”“อืม เดี๋ยวฉันจะรีบตามไป”เมื่อกดวางสาย ภีมมองนิญาดาอย่างตัดสินใจอะไรบางอย่าง.... แล้วพยายามกดเสียงให้เป็นปกติที่สุด“รถอาจารย์พลิกคว่ำ ชนต้นไม้ยับ”ได้ยินเพียงเท่านั้น ร่างบางก็แทบทรุดลงกับพื้น ราวกับว่าถูกกระชากวิญญาณออกจากร่างอย่างกะทันหัน นิญาดาเกาะขอบโต๊ะเอาไว้ไม่ให้ตัวเองล้มลงไปภีมอาสาขับรถพานิญาดามาถึงโรงพยาบาล เพราะสภาพจิตใจของหญิงสาวตอนนี้ไม่สมควรแม้กระทั่งอยู่คนเดียว ดร. พงษ์แจ้งข่าวให้เขารับทราบเป็นระยะ ๆ ข่าวล่าสุดที่ได้รับแจ้งคือ อาจารย์เตชินออกจากห้องฉุกเฉินย้ายมาที่ห้องพิเศษเรียบร้อยแล้วเมื่อทั้งคู่เปิดประตูเข้าไปพบ ดร. พงษ์ ที่คอยทั้งคู่อยู่ในห้องคนเจ็บ ภีมถลาเข้าไปจับมือชายหนุ่มบีบเพื่อปลอบประโลมค่ำคืนนี้

แชร์

ตอนที่2. อบรม

บางทีคุณอาจจะชอบ

สตรีขี่ม้าออกศึก

สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา

แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย

แชร์

ตอนที่2. อบรม

บทที่เกี่ยวข้อง

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่3. เช้าตรู่ของวันใหม่

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่4. แสงอรุณยามเช้า

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่5. พร้อมค่ะ

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่6. ฉีกยิ้ม

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่7. เป็นไปตามแผน

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่8. เป็นอย่างไรบ้าง

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่9. แกล้งเมา

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่10. ก็แยกย้ายสิ

บทล่าสุด

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่55. จบ

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่54. ปกป้อง

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่53.พายุแห่งความรัก

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่52. กลีบซากุระสีชมพูอ่อน ๆ

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่51. หัวใจของเขา

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่50. เกี่ยวอะไรกับฉัน

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่49. ชื่นใจ

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่48. อุทานเบาๆ

ซ่านรักซากุระเดือนห้า ตอนที่47. น้ำใส ๆ ไหลจากแก้มนวล

บางทีคุณอาจจะชอบ

สตรีขี่ม้าออกศึก

สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา

แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย