“พี่ธนา พะ...พอก่อนได้ไหมคะ ตะ...แต้ม...อื๊อ !” แต้มรักครางเสียงสั่น เธอบิดส่ายบั้นท้ายหนีปากร้อนผะผ่าว แต่ยิ่งหนี เขาก็ยิ่งดูดดื่มกับสัดส่วนอ่อนไหวของเธอ และพอเธอบิดส่ายดิ้นไม่หยุด เขาก็จับหัวเข่าสองข้างของเธอแยกกว้างแล้วกดลงกับที่นอน เปิดเปลือยเนื้อนวลสาวชุ่มฉ่ำให้เขาได้สำรวจด้วยปากและลิ้นทุกซอกมุม
เสียว...เธอรู้สึกถึงแต่ความเสียว เขาจัดการเธออย่างดุดันช่ำชอง เขากระตุ้นปลุกเร้าอารมณ์สาวให้หลงระเริงไปกับความเสียดเสียว เสียงดูดดึงและปาดเลียดังหยาบโลน กระตุ้นให้เธอเสียวสุดจนพุ่งทะยานไปสู่ปลายทางสุขสม
แต้มรักหวีดร้องพร้อมกับกระดกบั้นท้ายขึ้นเหนือที่นอน สัดส่วนความสาวถูกปาดเลียอย่างบ้าคลั่ง น้ำสวาทที่ซ่านกระเซ็นออกมาคราแรกเปรอะเปื้อนใบหน้าที่ซุกซบอยู่กลางหว่างขา ส่วนที่ไหลถะถั่งตามออกมาถูกเขาดูดกลืนลงท้องจนหมดสิ้น
แต้มรักอ่อนเปลี้ยไปทั้งตัว เธอยังคงหอบหายใจแรงอยู่ในตอนที่ร่างสูงใหญ่ขยับขึ้นทาบทับตัวเธอไว้อีกครั้ง คราวนี้เขาใช้หัวเข่าแทรกกลางหว่างขา แยกสองขาเรียวออกกว้าง แล้วนาบความแข็งแกร่งร้อนผะผ่าวขยับเสียดสีกลางกลีบเนื้อชุ่มฉ่ำ
“อื๊อ ! พี่ธนา...แต้มขอเวลาหายใจอีกนิดนะคะ” แต้มรักบอกเสียงสั่น เธอยังเสียวตรงจุดนั้นอยู่ เขาก็ยังจะพาตัวตนแข็งกร้าวมาเสียดสีให้เธอเสียวซ้ำอีก เธอแทบจะหายใจไม่ทันอยู่แล้ว
ทว่าคนใจร้อนไม่ยอมต่อเวลาให้เธอเลย เขาเอาแต่ใจด้วยการจับข้อพับขาข้างหนึ่งของเธอดันขึ้นแล้วกดไว้กับที่นอน เขาค่อย ๆ ผลักส่งตัวตนแข็งกร้าวเข้ามาในร่างกายเธอทีละนิด
“พี่ธนา...แต้มเจ็บค่ะ” แต้มรักกอดเขาไว้เต็มอ้อมแขน เธอกรีดเล็บลงบนแผ่นหลังเรียบตึงที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเพื่อระบายความเจ็บระคนเสียว
คราวนี้เขาใจดีกับเธอเล็กน้อย เขาหยุด และปล่อยให้ส่วนแรกที่ชำแรกเข้ามาในตัวเธอซุกซบค้างคาอยู่อย่างนั้น เขาก้มลงจูบเธออย่างอ่อนหวาน หลอกล่อให้เธอลืมว่าเขากำลังเติมเต็มเข้ามา ทว่าแต้มรักก็ยังรู้สึกถึงมันอยู่ดี เพราะมันใหญ่โตเต็มแน่นกลางหว่างขา และดูเหมือนว่ามันจะเข้ามาไม่สุดสักที คนที่ไม่หลงกลไปกับจูบหวาน ๆ แล้วจึงสะบัดหน้าหนีจูบแล้วอุทธรณ์เสียงสั่น
“พี่ธนา...แต้มเจ็บ ยะ...หยุดก่อนได้ไหมคะ เอามันออกไปก่อน” เธออยากให้เขาเอามันออกไป เธอเจ็บ เธออึดอัดไปหมดแล้ว
คนที่ทาบทับอยู่เหนือตัวเธอไม่ตอบรับสิ่งที่เธอร้องขอ เขาสอดแขนสองข้างลงใต้แผ่นหลังเนียนแล้วโอบกอดเธอไว้แน่น ปากอุ่นร้อนพรมจูบแก้มนวลสองข้าง แล้วจูบหนัก ๆ ที่หน้าผากมน ก่อนกระซิบบอกชิดใบหูเล็กว่า
“หยุดไม่ได้แล้วครับ”
เสียงนุ่มทุ้มที่ไม่คุ้น แต่เหมือนเคยได้ยินจากที่ไหนสักแห่ง แต่ที่แน่ ๆ ไม่ใช่เสียงแฟนหนุ่มของเธอแน่นอน มันทำให้แต้มรักชาวาบไปทั้งตัว หญิงสาวรีบดันบ่ากว้างแล้วผลักเขาสุดแรง ทว่าร่างใหญ่ไม่เขยื้อนสักนิด กลับกัน...เขากระชับอ้อมแขนกอดเธอไว้แน่น แล้วผลักส่งตัวตนสลักลึกสุดในร่างกายเธอ
แต้มรักสะท้านเฮือก เจ็บแสบราวกับถูกมีดกรีดกลางซอกสาว แต่เธอไม่อาจร้องออกมาได้ เพราะเขาดูดกลืนเสียงร้องของเธอไว้ด้วยจูบดุดันเอาแต่ใจ
เมื่อเขาถอนจูบ แต้มรักจึงถามเสียงสั่น
“ใคร...คุณเป็นใคร” เธอทั้งกลัวทั้งหวาดหวั่น เขาเป็นใคร เขาเข้ามาทำแบบนี้กับเธอได้ยังไง นี่มันห้องของพี่ธนา ห้องของแฟนเธอ
“ฮันเตอร์” เขาบอกพลางเริ่มขยับตัวตนในแอ่งเนื้ออุ่นอ้าวคับแน่น
“อ๊ะ ! ออกไปนะ !” แต้มรักดิ้นสุดแรง เธอผลักไสเขาด้วยความตื่นตระหนก
ไม่ใช่...มันต้องไม่ใช่แบบนี้ เธอกำลังมีอะไรกับใครก็ไม่รู้ มันไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้อง
“ชู่ว์...ใจเย็นทูนหัว”
“คุณกำลังข่มขืนฉัน” แต้มรักกัดฟันพูด เธอทุบบ่าเขาไปหลายครั้ง ทว่าคนที่กักกันเธอไว้ด้วยร่างสูงใหญ่ และลำกายที่สลักลึกในตัวเธอก็ไม่สะท้าน
“ไม่เอาน่า...เรากำลังจะมีความสุขด้วยกันต่างหาก” เขาบอกพร้อมกับส่ายบั้นเอวบดขยี้เนื้อนวลชุ่มฉ่ำ
“อื๊อ ! ไม่ !”
“คุณต้องการผม อย่าปฏิเสธความรู้สึกของตัวเอง อ่า…” เขาพูดพลางขยับตัวตนออกจากร่องรักจนเกือบสุด ก่อนจะผลักส่งมันเข้าไปใหม่อย่างดุดัน
“อ๊า !” แต้มรักสะท้านเฮือกอีกครั้ง หญิงสาวเงยหน้าเชิด แอ่นแผ่นหลังโค้งเหนือที่นอน เธอจิกเล็บลงบนบ่ากว้างสุดแรง
“ดีใช่ไหม...หืม...” เขากระซิบถามแล้วเลียใบหูเล็ก บั้นเอวขยับเนิบนาบ สอดใส่แล้วดึงออกเกือบสุดซ้ำ ๆ ความแข็งแกร่งร้อนผ่าวถูครูดบดขยี้หนักแน่น
“มะ...ไม่ อ๊า !” แต้มรักไม่อยากยอมรับความจริงว่า เธอมีอารมณ์ร่วมไปกับเขา จุดอ่อนไหวกลางซอกขาวูบวาบไปหมด ร่องเนื้อบีบรัดลำกายแกร่งอย่างน่าอาย ร่างกายของเธอตอบสนองเขาโดยที่เธอควบคุมไม่ได้
“ลืมทุกอย่าง ลืมทุกคนซะ บนเตียงนี้มีแค่คุณกับผม จะไม่มีใครรู้ว่าคุณกับผมทำอะไรกันในคืนนี้”
แต้มรักส่ายหน้า เธอกำลังต่อสู้กับความอยากของตัวเอง แต่เมื่อเขาจูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง แผ่นอกกว้างเสียดสีเม็ดทับทิมบนเต้าทรวง ลำกายอวบยาวโยกคลึงในร่องรักอุ่นอ้าว ขนดกหยาบขยี้ติ่งเนื้อสาวจนเสียววูบวาบ มันทำให้เธอก็ลืมทุกอย่างไปเสียสิ้น
...บนเตียงนี้มีแค่เธอกับเขา !เมื่อแต้มรักยกแขนขึ้นโอบกอด กระดกบั้นท้ายรับลำกายแกร่งด้วยความอยากกระสัน เขาจึงกอดรัดร่างนุ่มเต็มอก ขยับบั้นเอวเร็วขึ้นเรื่อย ๆ สอดใส่เต็มแรง กระแทกจนคนใต้ร่างแทบจมไปกับที่นอนแม้รู้ว่านี่เป็นครั้งแรกของเธอ เขาควรใจเย็น แต่เพราะเธอคับแน่นเร้าใจ ทั้งยังบีบรัดเขาไปทั้งลำ เขาจึงโยนความอ่อนโยนที่ตั้งใจไว้ในตอนแรกทิ้งไป แล้วกระหน่ำแก่นกายโถมถั่งเข้าหา ฉุดกระชากเธอให้กระโจนสู่ห้วงกามเร่าร้อนอย่างดุดัน ทั้งกระซิบสั่งเธอว่า“ครางชื่อผม” เขาบอกแล้วกระแทกตัวตนเต็มแรง“อ๊ะ !” แต้มรักหลุดคราง เธอกัดฟันแน่น ส่ายหน้าไปมา เธอไม่ยอมเรียกเขาตามที่เขาต้องการ“ฮันเตอร์...เรียก !” เขาสั่งเสียงเข้มดุเอาแต่ใจ ทั้งยังซอยบั้นเอวกระหน่ำสอดใส่ลำกายในร่องเนื้ออย่างไร้ความปรานี พอเธอไม่ยอมเรียก เขาก็บดปากจูบดุดันราวกับต้องการลงโทษแต้มรักโยกคลอนไปตามแรงโจนจ้วง อกอวบเสียดสีไปกับแผ่นอกกว้าง ปากอิ่มถูกบดจูบแทบไม่ว่างเว้น โพรงปากนุ่มถูกเขากวาดลิ้นสำรวจจนทั่ว ร่างกายถูกเขาลูบไล้สัมผัสทุกส่วน ร่องรักสาวถูกกระหน่ำสอดใส่ไม่เว้นพัก บทรักดุดันเร่าร้อนทำให้เธอพ่ายแพ้ แต้มรักปล่อยกายปล่อยใจ ยอม
“ครับ” เจ้าของชื่อขานรับยิ้ม ๆ เขาลุกขึ้นนั่งทั้งที่ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวสักชิ้น และเขาก็ไม่สนใจที่จะดึงผ้าห่มหรือหาอะไรมาปิดบังเรือนกาย คนที่จ้องเขาอยู่ต้องเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีเสียเอง“ออกไป” แต้มรักบอกเสียงสั่นโดยไม่หันไปมองหน้าเขา นี่เป็นเช้าที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตเธอ เมื่อต้องตื่นมาพบว่า เธอมีอะไรกับเพื่อนของแฟน และที่สำคัญ เขาเป็นบอสของเธอด้วย“ไม่เอาน่าทูนหัว” พุฒขยับตัวอย่างรวดเร็ว เขากระชากผ้าห่มออกจากมือหญิงสาว แล้วคว้าเอาเธอมานั่งบนตัก กักกอดเธอเอาไว้แน่นหนา“อ๊ะ ! ปล่อยนะ !” แต้มรักตกใจที่ถูกเขาดึงไปกอด เธออยู่ในท่านั่งคร่อมตักน่าหวาดเสียว เนื้อตัวเปลือยเปล่าเสียดสีสัมผัสกันทำให้เธอขนลุกซู่“ชู่ว์ ! อย่าเสียงดังสิครับ เดี๋ยวแฟนแต้มก็ได้ยินหรอก มันนอนอยู่ที่โซฟานอกห้องนี่เองนะครับ” พุฒกระซิบบอกเสียงแตกพร่า เนื้อตัวนุ่มเนียนกับไออุ่นจากเรือนกายสาวทำให้เขาอยากทำรักกับเธออีกแล้ว และเขาไม่ได้แค่คิด ชายหนุ่มสอดนิ้วซุกกลางหว่างขาขาว เขาใช้นิ้วกลางบี้คลึงติ่งเนื้อเบา ๆ “คุณพุฒ ! ยะ...อย่า” แต้มรักจับข้อมือเขาไว้แน่นด้วยสองมือ เธอเงยหน้ามองสบตาเขาด้วยสายตาอ้อนวอน เธอไม่อยากทำแบบนั้นอ
“แต้ม” เสียงเรียกของพรีมทำให้แต้มรักสะดุ้งและหลุดจากภวังค์ หญิงสาวรีบลุกขึ้น สูดลมหายใจลึก แล้วเปิดประตูออกไปหา“แต้ม...แกทำอะไรอยู่ บอสเรียกประชุมฝ่ายก่อนเริ่มงาน”“เรียกประชุมเช้าเหรอ”“อืม...แกเสร็จยังเนี่ย”“เสร็จแล้ว ๆ”แต้มรักพูดพลางหันไปเปิดก๊อกน้ำล้างมือ...มือที่เย็นเฉียบ เธอหันไปดึงกระดาษเช็ดมือออกมาเช็ดด้วยมือที่สั่นน้อย ๆ“เสร็จแล้วก็ไปสิ เร็ว”พรีมจับข้อมือเพื่อนพาเดินเร็วออกมาจากห้องน้ำ โดยเดินตรงไปยังห้องประชุมใหญ่เลย คนที่ก้าวขาเดินตามหลังเพื่อนไปเม้มปากแน่นตลอดทางเดิน หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆเมื่อพรีมผลักประตูห้องประชุมเปิดออก แต้มรักก็เอาแต่ก้มหน้า เธอเดินตามเพื่อนไปนั่งลงที่เก้าอี้ซึ่งตั้งอยู่เกือบริมสุด อยู่ทางซ้ายมือของหัวโต๊ะตัวยูแต้มรักได้ยินเสียงเพื่อนพนักงานคุยกันเบา ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ทุกคนจะเงียบเสียงลง เธอพอเดาได้โดยที่ไม่ต้องเงยหน้าขึ้นมามองว่า ที่ทุกคนเงียบเพราะบอสเดินเข้ามาในห้องประชุมแล้ว“สวัสดีครับ” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยทักทายตามปกติ แต่หัวใจของคนที่นั่งก้มหน้าอยู่เริ่มเต้นไม่เป็นปกติพรีมสังเกตเห็นเพื่อนเอาแต่นั่งก้มหน้า ทั้งยังมีเหงื่อซึมข้า
พุฒถามยิ้ม ๆ ถามอย่างคนไม่อนาทรร้อนใจกับเรื่องลับ ๆ ที่เขาทำกับเธอ ชายหนุ่มยืดตัวขึ้นเต็มความสูง และขณะรอคำตอบจากแต้มรัก เขาก็ทำตัวเป็นคนดีช่วยจัดการเสื้อผ้าของเธอให้เรียบร้อยดังเดิม“ว่าไงครับ” พุฒเลิกคิ้วสูง เขาก้มสบตาคนที่สูงแค่อกเขาแล้วยิ้มมุมปาก“คนเลว…”“ผมไม่เคยบอกใครว่าผมเป็นคนดีสักหน่อย รีบตัดสินใจเร็ว ๆ คนสวย หรือคุณอยากให้คนอื่นรู้ว่าเล่นชู้กับเจ้านาย”แต้มรักมองเขาผ่านม่านน้ำตา เธอเจ็บใจที่ทำอะไรเขาไม่ได้เลย เธอหวาดกลัวไปทุกอย่าง เธอสับสน ไม่รู้จะหาทางออกเรื่องนี้อย่างไร ที่สำคัญเธอสงสารแฟนหนุ่มแสนดีที่ถูกเธอสวมเขาให้“ไม่...อย่าให้ใครรู้นะคะ”“ผมรู้...ผมเป็นชู้ สถานะชู้จะให้คนอื่นรู้ได้ยังไงล่ะ และแต้มก็คงไม่อยากให้ใครรู้ว่ามีชู้ใช่ไหม...งั้นคืนนี้ไปนอนกับผมนะครับ” พุฒโอบเอวบางดึงหญิงสาวมากอดไว้แน่นแต้มรักจำยอมพยักหน้ารับปากเขาคนที่บังคับเธอได้ดั่งใจยิ้มพอใจ เขากระซิบบอกเธอว่า“คืนนี้เจอกันนะครับ ที่รัก”...ชู้รักของเธอออกจากห้องพยาบาลไปแล้ว แต้มรักจึงถอยกลับไปนั่งที่เตียง เธอมองประตูห้องอย่างหวาดหว
พี่ธนาเป็นคนดี เขาเป็นสุภาพบุรุษและให้เกียรติเธอเสมอมา เธอควรระวังตัวและถนอมตัวไว้เพื่อเขา แต่กลับกลายเป็นว่า เธอเสียตัวให้เพื่อนของเขาบนเตียงของเขา เธอเลวยิ่งกว่าเลว สองวันที่อยู่คนเดียวและคิดไตร่ตรองเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้น ทางออกหนึ่งที่เธอคิดไว้คือ เธอจะบอกเลิกและถอยห่างมาจากเขา เธออยากให้เขาได้พบคนที่ดีกว่า คนที่คู่ควรและเหมาะสมกับคนดีอย่างเขา ที่ไม่ใช่ผู้หญิงสกปรกอย่างเธอ"ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะ แต้มกินไม่หมดแน่ ๆ"แต้มรักขมวดคิ้วเรียว และกวาดสายตามองบนโต๊ะรับประทานอาหาร เขาเตรียมอาหารไว้รอเธอหลายอย่างเลย"เยอะแยะที่ไหนกันครับ นิดเดียวเอง แต้มต้องกินเยอะ ๆ นะครับจะได้มีแรงทำงาน มีน้ำส้มคั้นสดด้วย พี่ไปยืนต่อคิวตั้งนานกว่าจะได้มา ร้านนี้คนต่อคิวเยอะมาก พี่อยากให้แต้มดื่ม จะได้สดชื่น"ธนาว่าพลางจัดช้อนส้อมใส่จาน แล้ววางจานลงตรงหน้าหญิงสาว เขาเลื่อนแก้วน้ำส้มไปใกล้ ๆ เธอด้วย"ขอบคุณค่ะ" ยิ่งเขาแสนดี ยิ่งเขาดูแลเธอแบบนี้ แต้มรักก็ยิ่งรู้สึกผิด แต่เธอไม่อยากทำให้เขาไม่สบายใจ หญิงสาวจึงฝืนยิ้มสดใสให้เขา และชักชวนเขารับปร
พุฒเหลือบตามองมือของเพื่อนที่แตะอยู่เหนือสะโพกมนแวบหนึ่ง ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นมองหน้าเพื่อน เขายักไหล่ ทำหน้าคล้ายเหม็นเบื่อ“แฟนมึง แต่ลูกน้องกู และตอนนี้กูก็มีงานให้ลูกน้องทำด้วย”“แต่นี่เวลาพัก” ธนาแย้ง เขาไม่ยอมปล่อยแขนออกจากหญิงสาว“แล้วไง ก็กูมีงานด่วนให้ทำ”“มึง…” ธนาชี้หน้าเพื่อน แต่ก็เถียงไม่ออก เพราะแต้มรักเป็นลูกน้องมันพุฒไม่สนใจท่าทีเดือดเนื้อร้อนใจของธนา เขาหันไปสั่งลูกน้องเขาว่า“แต้ม...ไปพบผมที่ห้องด้วย ผมมีงานให้คุณทำ”“ค่ะ...บอส” แต้มรักรับคำแล้วก้มหน้าหลบตาคมปลาบ“ไอ้บอสโหด เวลาพักก็ไม่ให้พัก” ธนายังไม่วายชี้หน้าต่อว่าเพื่อนพุฒไม่ตอบโต้ เขายักคิ้วกวนโมโหเพื่อน แล้วเดินออกจากห้องแคนทีนไป แต่ก่อนจะประตูจะปิดลง ก็ยังไม่วายได้ยินเสียงธนาตะโกนว่าไล่หลังมา“ไอ้ฮันเตอร์ ไอ้บอสเลว”คนถูกเพื่อนว่ายิ้มมุมปาก ตาคมเป็นประกายวาววับ เขาไม่สนใจคำที่เพื่อนต่อว่า ที่เขาสนใจอยู่ตอนนี้คือผู้หญิงคนนั้น เธอเป็นของเขาแล้ว แต่ยังมีหน้าไปยืนให้เพื่อนเขากอดอยู่ได้ บางทีเขาอาจจะต้องสั่งสอนให้เธอหลาบจำว่า คนที่มีส
“อย่าบอกพี่ธนานะคะ” แค่เขาขู่ เธอก็ใจสั่น เธอไม่อยากให้พี่ธนาเสียใจ ไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอกับเพื่อนของเขาสวมเขาให้ เธอเองไม่คิดจะดึงรั้งพี่ธนาไว้ เพียงแต่เธออยากขอเวลาทำใจก่อน ทำใจก่อนจะเดินออกมาจากชีวิตคนดี ๆ อย่างเขาพุฒก้มลงหมายจะหอมแก้มนวล แต่แต้มรักสะบัดหน้าหนี เขาจึงก้มลงอีกนิดแล้วจูบลำคอเธอเบา ๆ“อ๊ะ !” แค่ปากอุ่นร้อนประทับบนผิวเนื้อ ขนกายสาวก็ลุกชัน แต้มรักกัดฟันแน่น เธอรอกระทั่งเขาเงยหน้าขึ้นมาจากซอกคอ เธอจึงสบตาเขา“แต้มไม่ให้พี่ธนาแตะต้องแน่นอนค่ะ ไม่ใช่เพราะบอสสั่ง แต่เพราะว่าพี่ธนาเป็นคนดี เขาดีเกินกว่าที่แต้มจะให้เขามาแปดเปื้อนคนสกปรกอย่างแต้ม”พุฒยิ้มมุมปาก เขากอดรัดหญิงสาวแน่นขึ้น“ถ้าอย่างนั้น ก็เลิกกับมันสิ แล้วมาเป็นแฟนผม”“แต้มจะบอกเลิกพี่ธนาแน่นอน แต่แต้มจะไม่มีวันทำให้พี่ธนาเสียใจ ด้วยการเลิกกับคนดีแล้วมาคบกับเพื่อนเลวที่หักหลังเขาหรอกค่ะ”“หักหลังอะไรกัน...ผมก็แค่ช่วยเพื่อนสร้างความสุขให้แฟนเท่านั้นเอง คืนนั้นแต้มก็มีความสุขสุดยอดไปตั้งหลายครั้งไม่ใช่เหรอ”“คนเลว…”“เคยบอกแล้วว่า ผมไม่ใช่คนดี”
แต้มรักเม้มปากแน่น เธอมองสบตาเขาครู่เดียว ก่อนจะมองเมินออกไปข้างหน้าต่าง ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากพูดจาด้วย ไม่อยากได้ยินเสียงคนเลว“อุ๊ย ! คุณพุฒ” แต้มรักตกใจเมื่อเขาโน้มตัวมาใกล้ หญิงสาวรีบดันบ่ากว้างผลักเขาออกไป แต่คนตัวใหญ่และแรงเยอะกว่าไม่สะเทือนสักนิด“ผมจะคาดเบลล์ให้” พุฒว่าพลางดึงเข็มขัดนิรภัยมากดล็อกให้เธอ ก่อนจะขยับกลับไปนั่งตามเดิม แล้วดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้ตัวเอง เขายกมือข้างขวาขึ้นจับพวงมาลัย มือซ้ายดันเกียร์เปลี่ยนไปอยู่ตำแหน่งขับเคลื่อนไปข้างหน้า ก่อนจะเอามือออกจากเกียร์มาคว้าเอามือข้างขวาของแต้มรักไปกุมไว้ แล้วดึงไปวางลงบนต้นขาแกร่ง“คุณพุฒ !” แต้มรักจิกเจ็บลงบนหลังมือของเขา แต่คนที่สอดนิ้วเรียวสวยแบบผู้ชายแทรกอยู่ระหว่างนิ้วเรียวเล็กของเธอไม่สะทกสะท้าน เขากระชับมือเธอแน่นขึ้น ตาคมมองไปข้างหน้า ขณะที่บังคับรถเคลื่อนไปบนถนนเมื่อสัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียว“จะหยิกอีกนานไหม ผมจะได้ทดเวลาลงโทษคุณไว้ในใจ บอกไว้ก่อนนะว่าบทลงโทษของผมไม่เหมือนใคร ระวังจะได้ร้องขอชีวิต”น้ำเสียงของเขาราบเรียบก็จริง ทว่าดวงตาเป็นประกายวาววับ เขายิ้มร้ายกาจข่มข
แต้มรักทำตัวเหมือนตุ๊กตา ไม่ว่าพุฒจะจับเธอถอดเสื้อผ้า หรืออาบน้ำให้ เธอก็ไม่ปัดป้อง กระทั่งเขาพันร่างกายเธอด้วยผ้าขนหนู และอุ้มเธอออกมาจากห้องน้ำ และเขาเองก็นุ่งเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว เดินกลับมาที่เตียง แต้มรักก็เอนกายลงนอนทันทีพุฒมองแต้มรักด้วยความเป็นห่วง “แต้ม” พุฒเอนกายลงนอนเคียงข้าง เขาโอบกอดคนที่นอนหงายลืมตามองเพดานมาแนบอก แต้มรักยินยอมซุกหน้ากับอกกว้าง ยอมให้เขากอดไว้ด้วยความเต็มใจ“วันนี้แต้มบอกเลิกกับเขา เขายินดีเลิกโดยไม่ถามหาเหตุผล เขาขอเลี้ยงข้าวมื้อสุดท้ายก่อนจะเลิกกัน เขาหลอกแต้มขึ้นรถมาด้วย แล้วเขาก็เอาน้ำผสมยานอนหลับให้ดื่ม...เขาคิดเขาเตรียมทุกอย่างมาแล้ว ถึงแต้มไม่บอกเลิกเขา เขาก็จะเอาแต้มมาขัดดอกอยู่ดี” แต้มรักกัดฟันแน่นด้วยความคับแค้นใจ เธอไม่น่าหลงไว้ใจคนเลว ๆ อย่างเขาเลย“มันผ่านไปแล้วครับ แต้มปลอดภัย ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”“เสียดายความรู้สึกดี ๆ คนเลว...” น้ำตาไหลรินลงตรงหางตา เธอไม่ได้เสียใจที่จะเลิกกับเขา แต่เธอเจ็บใจกับสิ่งที่เขาทำกับเธอพุฒไม่อยากให้แต้มรักจมดิ่งกับความรู้สึกแย่ ๆ เขาอยากให้เธอผ่อนคลาย ชายหนุ่มโอบกอดเธอแน่นข
พอสั่งลูกน้องเรียบร้อย ชิณณ์ก็หัวเราะในลำคอ เขานึกเวทนาไอ้ธนา มันติดการพนันจนต้องขายแฟนให้เพื่อนเพื่อเอาเงินมาใช้หนี้เขา ถึงอย่างนั้นมันก็ยังถอนตัวไม่ขึ้นและคิดไม่ได้ มันยังคงกลับมาเล่นการพนันที่บ่อนของเขาเหมือนเดิม คราวนี้มันติดหนี้เขาหนึ่งล้าน มันบอกเขาว่าจะหาเงินมาใช้ภายในสิ้นเดือนนี้ เขายอมให้มันผ่อนผันใช้หนี้ได้ถึงสิ้นเดือน แต่มีข้อแม้ว่ามันต้องหาเงินมาขัดดอก ถ้าไม่มีก็ต้องหาอย่างอื่นมาทดแทน ไม่นึกเลยว่ามันจะเลวถึงขนาดลวงแฟนมาขัดดอก ที่เขารู้ว่ามันล่อลวงหญิงสาวมา ก็เพราะเขาสั่งให้คนติดตามมันทุกฝีก้าว เพราะยอดหนี้ไม่ใช่น้อย ๆ เขาไม่มีวันปล่อยให้มันคลาดสายตาเด็ดขาด ถ้ามันไม่มีอะไรมาขัดดอก หรือสุดท้ายแล้วมันไม่มีเงินมาจ่ายหนี้ มันก็ไม่สมควรมีลมหายใจอยู่บนโลกใบนี้อีกต่อไป“แต้มอยู่ไหน” พุฒกระชากคอเสื้อชิณณ์เข้ามาใกล้ เขาถามหาแต้มรักทันทีที่เห็นหน้าเพื่อน โดยไม่สนใจบอดีการ์ดตัวใหญ่ของชิณณ์ที่ขยับตัวเตรียมพุ่งเข้าชาร์จเขาทุกเมื่อ“โว้ว ๆ ใจเย็นครับ พ่อหนุ่มคลั่งรัก เมียมึงปลอดภัยดีครับ กูไม่ให้ใครแตะต้องแม้แต่ปลายเล็บ พอไอ้ธนามันอุ้มลงมาจากรถ กูก็ให้บอด
ธนา : พี่เข้าใจแต้มนะครับ พี่เคารพการตัดสินใจของแต้ม แต่ก่อนที่เราจะเลิกกันไป พี่ขอกินข้าวมื้อค่ำกับแต้มอีกสักมื้อได้ไหมครับ ถือว่าเป็นมื้อสุดท้ายในฐานะแฟนแต้มรักรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกที่เขาพิมพ์ตอบกลับมาแบบนี้ พี่ธนาของเธอเป็นลูกผู้ชาย เขายอมรับการตัดสินใจของเธอ ไม่ซักถามถึงเหตุผลเพิ่มเติมให้เธอลำบากใจ แต้มรักจึงอยากแสดงความจริงใจกับเขา ด้วยการรับปากไปกินข้าวกับเขาเป็นครั้งสุดท้ายในฐานะแฟนแต้ม : ได้ค่ะ พอแต้มรักตอบตกลงไป ธนาก็พิมพ์ข้อความขอนัดเป็นวันนี้ตอนเย็น เขาอ้างเหตุผลเพิ่มเติมว่า เพราะวันนี้เขาไม่ได้มาทำงานจึงนัดกินข้าวเที่ยงไม่ได้ และเย็นนี้เขาจะมาจอดรถรอรับเธอที่หน้าตึกตอนหลังเลิกงาน แต้มรักตอบตกลงโดยไม่อิดออด เพราะเธอรู้อยู่เต็มอกว่า การบอกเลิกครั้งนี้เธอเป็นคนผิดเอง ดังนั้นไม่ว่าเขาจะนัดให้ไปที่ไหน หรือเรียกร้องอะไร เธอก็จะยอมทำตาม ถือว่าเป็นการทำให้แฟนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเลิกรากันไปเมื่อหาทางออกให้กับปัญหายุ่งเหยิงได้แล้ว แต้มรักก็โล่งใจ หญิงสาวทำงานอย่างมีความสุข และก็มีความสุขมากยิ่งขึ้นเมื่อรู้ว่า วันนี้บอสไม่เข้
“คุณก็ไปบอกคุณชิณณ์สิว่าผมขอ คุณยังไม่ทันถาม คุณก็จะมาตัดสินใจว่าคุณชิณณ์ไม่ให้ได้ยังไง คราวที่แล้วผมก็หาเงินห้าแสนบาทมาจ่ายให้ครบ จ่ายตรงเวลาอีกต่างหาก ลูกค้าเครดิตดีขนาดนี้ คุณชิณณ์ไม่น่าจะมีปัญหา”“มีอะไรหรือเปล่า...เจฟ”เสียงราบเรียบทว่าทรงพลังทำให้ชายหนุ่มสองคนที่กำลังพูดคุยตกลงกันหันไปมอง“คุณชิณณ์” ผู้ดูแลบ่อนโค้งคำนับเจ้านายอย่างนอบน้อม“คุณชิณณ์...ผมอยากขอเครดิตเพิ่มสักสามแสน ผมจะแก้มือเอาเงินมาใช้หนี้ที่ติดค้างอยู่ทั้งหมด ถ้าผมได้แก้มือ ผมต้องได้เงินมาคืนคุณภายในคืนนี้แน่นอน” ธนาพูดอย่างมีความหวังใบหน้าของเจ้าของธุรกิจสีเทาครบวงจรเรียบนิ่ง เขามองหน้าธนาด้วยสายตาที่ไม่มีใครอ่านออก ซึ่งการมองของเขาทำให้ธนาร้อน ๆ หนาว ๆ อยู่เหมือนกัน เพราะหากเขาไม่ให้เครดิตเพิ่ม ธนาก็จะไม่มีเงินมาต่อทุน เขาจะต้องกลับออกจากที่นี่ไปพร้อมกับหนี้ก้อนโต และเขาต้องหาเงินมาชดใช้หนี้ก้อนนี้ภายในหนึ่งสัปดาห์ ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าจะไปหามาจากที่ไหนแล้ว แต่ถ้าเขาได้รับเครดิตเพิ่ม เขายังพอมีความหวังที่จะลงทุนใหม่ และเขามั่นใจว่าเขาจะต้องโชคดี ถอนทุนคืนได้แน่นอน“ให้
แต้มรักควานมือหาโทรศัพท์ที่เธอโยนไว้บนเตียง เธอหยิบมันมาสไลด์นิ้วรับสาย โดยไม่ได้ดูว่าใครโทรมา“ฮัลโหล…”เสียงงัวเงียของคนรับสายทำให้คนโทรมายิ้มบาง“โบกมือลาชู้หน่อยสิครับทูนหัว”เสียงทุ้มคุ้นเคยของเขาทำให้แต้มรักเด้งตัวลุกขึ้นมานั่ง หญิงสาวถือโทรศัพท์แนบหู กวาดตามองไปรอบห้องอย่างระแวง เธอนึกว่าเขาจะหน้ามึนแอบขึ้นมาหาเธอถึงห้องนอน“แต้มง่วง แต้มจะนอนแล้ว แค่นี้นะคะ”“แค่เดินออกมาตรงระเบียงห้อง แล้วส่งจูบให้ชู้พร้อมกับบอกฝันดี แค่นี้คงไม่เสียเวลานอนเท่าไรมั้งครับ”“ไม่เสียเวลา แต่แต้มไม่ทำค่ะ”“หนึ่ง...ออกมาโบกมือและส่งจูบให้ชู้ สอง...ผมลงจากรถและเข้าไปบอกพ่อกับแม่ของคุณว่า เราเป็นมากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง”แต้มรักถอนหายใจอย่างหงุดหงิด เขาเป็นบ้าอะไรถึงชอบขู่นักหนา แล้วเรื่องที่เขาเอามาขู่ เธอก็ต้องยอมจำนนตลอดคนถูกขู่ลงจากเตียง เดินออกไปนอกระเบียง ขณะที่ไฟในห้องสว่างโร่ เพราะเธอเผลอหลับไปโดยที่ไม่ได้ปิดไฟ แต้มเปิดผ้าม่านออกจนสุดด้วยความโมโห แล้วเดินไปเกาะราวระเบียงเพื่อโบกมือให้คนที่จอดรถอยู่ฝั่งตรงข้ามกับบ้านของเธ
“แต่พ่อจำได้ว่า แต้มเรียกเจ้านายว่า บอสพุฒ”บอสพุฒถึงกับอมยิ้ม เมื่อใครบางคนสับสนกับการเรียกชื่อของเขา“เอ่อ...บอสพุฒเขาชื่อเล่นว่า ฮันเตอร์ค่ะ” แต้มรักอ้อมแอ้มบอก เธอเหลือบตามองเจ้าของชื่อ ก็เห็นว่าเขาทำหน้านิ่งไร้พิรุธ มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่เป็นประกายระยิบระยับน่าเอานิ้วทิ่ม“อ้อ...อย่างนั้นหรอกเหรอ ฝากลูกสาวผมด้วยนะครับคุณฮันเตอร์ มีอะไรก็จัดการได้ตามแต่เห็นสมควรเลยนะครับ”“คุณพ่อ !” แต้มรักกระเง้ากระงอดคุณพ่อ เรื่องอะไรมาบอกให้เขาจัดการเธอ เธอไม่ใช่เด็กแล้วนะ แล้วคนที่คุณพ่อบอกน่ะ แทนที่จะยิ้มเฉย ๆ พอเป็นมารยาทก็พอแล้ว แต่เขากลับยิ้มกว้างแถมยังรับลูกต่อจากคุณพ่ออีกด้วย“ครับ...ผมจะจัดการตามที่เห็นสมควรครับ”“บอส !” แต้มรักถอนหายใจแรง ขึงตามองเขาด้วยความโมโห เธออุตส่าห์ยอมให้มาส่ง และยอมให้เข้ามาถึงในบ้านแล้ว เขาควรสงบปากสงบคำสักหน่อย นี่ถ้าไม่เห็นแก่ข้อตกลงที่เขาบอกว่า จะไม่บังคับเธอไปนอนที่คอนโดของเขาหนึ่งสัปดาห์นะ เธอไม่มีวันยอมให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านแน่นอน“ธนามาส่งเหรอลูก อ้าว...แม่เห็นรถจอดอยู่หน้าบ้าน ก็นึกว่าธนามาส่ง” แม่โอ
“เอ่อ...ไม่ดีมั้งคะ”“นี่ลุงถามจริง ๆ เถอะ” ลุงคนขับหันมาถามผู้โดยสารด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจัง “นั่นผัวหนูใช่ไหม”“ไม่ใช่นะคะ” แต้มรักรีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธ“งั้นลุงจะขับชนมันเลยดีไหม” ท่าทางขึงขังเอาจริงของคนขับแท็กซี่ทำให้แต้มรักรีบร้องห้าม“อย่านะคะ !” แม้เธอจะเกลียดเขา แต่ก็ไม่ถึงขั้นอยากให้เขาตาย เพราะหากเขาตาย เธออาจจะได้ความสะใจ แต่ครอบครัวของเขาคงเสียใจ“ตกลงนั่นผัวหนูใช่ไหม”“เอ่อ...นี่ค่ะ ค่าแท็กซี่ คุณลุงไม่ต้องทอนนะคะ เดี๋ยวหนูไปจัดการเขาให้เอง คุณลุงอย่าเพิ่งขับรถชนเขานะคะ” แต้มรักควักแบงก์ร้อยให้ลุงคนขับแท็กซี่ที่เธอเพิ่งนั่งมาได้ครู่เดียว หญิงสาวรีบเปิดประตูลงไปลากคนที่ยืนอยู่หน้ารถแท็กซี่ให้กลับมาที่รถเก๋งคันหรูของเขา เธอลงทุนเปิดประตูรถฝั่งคนขับให้เขา รุนหลังเขาให้นั่งลงในรถ แล้วปิดประตูให้ด้วย ก่อนจะวิ่งอ้อมหน้ารถมาขึ้นนั่งที่ประจำของตัวเองด้วยความโมโห“บอสออกรถเร็ว ๆ สิคะ” เมื่อขึ้นมานั่งบนรถ แต้มรักก็ดึงเบลล์มาคาด เธอหันไปเร่งคนขับด้วยความโมโหสุด ๆ แถวนี้อยู่ไม่ไกลจากตึกที่ทำงาน และ
ตอนนี้บ่ายโมงแล้ว เธอยังไม่กล้าบอกเขาเลยว่าเธอจะกลับบ้าน เธอกลัวว่าเขาจะโวยวาย กลัวว่าเขาจะแสดงออกให้คนสงสัยและจับผิด ขนาดธนาคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนตัวจริงของเธอ แต้มรักยังไม่กลัวขนาดนี้พอนึกถึงแฟน แต้มรักก็ถอนหายใจ หลังจากคืนนั้นที่เขาโทรชวนเธอไปเที่ยวทะเลด้วยกัน เขาก็โทรมาหาเธออีกไม่กี่ครั้ง เขาเพียงแค่ส่งข้อความมาบอกคิดถึง บอกรัก เขาบอกว่าตอนนี้งานยุ่งมาก เขาอาจจะไม่ค่อยได้พาเธอไปไหนมาไหน ไม่ได้มากินข้าวกลางวันด้วย และไม่ได้พาเธอไปกินข้าวมื้อค่ำเหมือนเดิม ซึ่งแต้มรักไม่ว่าอะไร เธอออกจะโล่งใจด้วยซ้ำที่ไม่ได้เจอหน้าเขา เพราะเธอจะได้ไม่เผลอทำพิรุธให้เขาจับได้ก่อนที่เธอจะบอกเลิกความสัมพันธ์กับเขาเมื่อคิดว่าต้องบอกเลิกคนดีที่ไม่ได้ทำอะไรผิด แต้มรักก็ถึงกับถอนหายใจแรง เธอไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรเลย เธอถูกสถานการณ์บังคับให้ต้องเลือก เลือกที่จะยอมให้ชู้รักข่มขู่ เลือกที่จะยอมถอยห่างออกมาจากแฟนผมจะไปส่งคุณที่บ้านเอง เจอกันที่เดิม ข้อความจากชายชู้ที่ทำตัวเหมือนเจ้าชีวิตไปทุกทีทำให้แต้มรักเบิกตากว้าง เขารู้ได้ยังไงว่า วันนี้เธอจะกลับบ้าน แต้มรักรีบหยิบโทรศัพท
แต้มรักเดินหน้าบึ้งกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง หญิงสาววางถุงกระดาษไว้บนโต๊ะ เธอเปิดปากถุงกระดาษออกดู และจ้องมันราวกับจะพ่นไฟใส่“แต้ม...เป็นไร โดนบอสดุเหรอ” พรีมยืนเกาะฉากกั้นมองเพื่อนสาวที่เพิ่งออกมาจากห้องบอสด้วยความเป็นห่วงแต้มรักถอนหายใจแรงเพื่อปรับอารมณ์ “อือ...ดุนิดหน่อย” เขาดุ เขาชอบเอาแต่ใจกับเธอ แล้วก็ชอบขู่เหมือนบ้าหมาด้วย“แกทำงานเมื่อวานไม่เสร็จเหรอ แล้วตอนนี้เสร็จหรือยัง มีอะไรให้ฉันช่วยไหม” พรีมถามด้วยความเป็นห่วง เธอเป็นห่วงถึงขนาดเดินอ้อมฉากกั้นมาหาเพื่อน เพื่อแสดงให้เห็นว่า เธอพร้อมช่วยจริง ๆ“ทำงานเสร็จแล้วแก แต่คงไม่ถูกใจบอสสักเท่าไร”“เออ ๆ เสร็จแล้วก็ดี แต่ถ้ามีอะไรที่ฉันพอจะช่วยได้ แกบอกนะ”“อือ...ขอบใจมากพรีม” แต้มรักเงยหน้ายิ้มให้เพื่อนสาว“แต้ม...แกซื้อโทรศัพท์ใหม่เหรอ” พรีมยืนค้ำโต๊ะของแต้มรักอยู่ สายตาของเธอจึงอยู่ในมุมที่มองเห็นของที่อยู่ในถุงพอดี“อือ...โทรศัพท์เครื่องเดิมหล่นแตกน่ะ”“ว้าว ! นี่แกซื้อรุ่นลิมิเต็ดเลยเหรอ รุ่นนี้ซื้อของฉันได้สามเครื่องเลยนะ”พอพรีมทัก แต้มรักก็รีบคว