ตอนที่ 11 : สภาพแวดล้อมมักเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วเสมอ ตอนจบ

ก๊าซ!!!!!!!!!!

〝ไอ้หยา! ดูเหมือนจะเห็นเราเข้าแล้วแฮะ〞

          แม้ในตอนนี้กรจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นรองอย่างเห็นได้ชัดจากการที่กำลังโดนมอนสเตอร์ทั้ง 7 ตัวที่มีสเตตัสสุดโหดเพ่งเล็ง แต่ทั้งคำพูดและการกระทำที่ยังดูไม่ทุกข์ร้อนแม้แต่น้อยนั่นของกร แสดงให้เห็นว่าเขานั้นยังสามารถคงความเยือกเย็นไว้ได้อยู่ แต่ก็ดูเหมือนหยิ่งยโสและประมาทไปเช่นเดียวกัน

〝หะหะห่ะ!!!! มันต้องแบบนี้สิ!  ค่อยน่าสนุกขึ้นมาหน่อย!!!〞

ก๊าซซซซซซซซ!!!!!!!!!!

ตึง!  ตึง!  ตึง!  ตึง!  ตึง!  ตึง! 

〝!!!!!!!!?〞

          ราวกับตอบสนองต่อคำพูดของกร กลุ่มมอนสเตอร์ทั้ง 7 ที่ได้ยินเสียงตะโกนนั่นก็วิ่งกรูเข้ามาหากรอย่างรวดเร็ว แต่ว่าพอเข้ามาจนห่างจากที่กรยืนอยู่ราวๆ 7-8 เมตร มันก็หยุดนิ่ง ขณะที่กรคิดว่ามันกำลังจะทำอะไรกัน? อยู่นั้น ก็มีลิซาร์ดแมน 2 ตัว ถือสิ่งที่มีรูปร่างคล้ายคฑา ถอยร่นไปข้างหลังราวสองถึงสามก้าว  แล้วจากนั้น...ก็อบลิน 2 ตัวและลิซาร์ดแมน 3 ตัวก็ออกวิ่งมายังที่ที่กรยืนอยู่ โดยมีก็อบลินทั้งสองวิ่งนำหน้ามาคู่กันแล้วตามด้วยลิซาร์ดแมนทั้งสามที่วิ่งเรียงกันเป็นแถวหน้ากระดานอยู่ข้างหลังก็อบลินมาพร้อมกัน การจัดขบวนรบอย่างรวดเร็วและเป็นระบบระเบียบของกลุ่มมอนสเตอร์ทั้ง 7 นี้ ราวกับเป็นเหล่าทหารที่ผ่านศึกมาอย่างโชกโชนยังไงอย่างงั้นเลย

แบบนี้มัน... เจ้าพวกนี้มีการจัดรูปแบบในตอนที่ต่อสู้อยู่ด้วยงั้นเหรอ!?

แถมการจัดฟอร์เมชั่นเองก็สมดุลสุดๆเลยด้วย ให้ตัวที่คล้ายจอมเวทย์อยู่แนวหลัง ส่วนพวกที่เหลือก็เตรียมการโจมตีไว้สองระลอกเลยทีเดียว.... แต่เดี๋ยวดิ... ไอ้พวกนี้มันใช้เวทย์กันได้ด้วยงั้นเหรอ!?

......นี่พวกเอ็งเป็นมอนสเตอร์กันจริงๆเหรอวะเนี่ย!!!

ก่อนหน้านี้ไม่เห็นมีเลยนี่หว่า เอ...รึว่าเพราะในชั้นก่อนมอนสเตอร์มันอ่อนเกินไปหว่า... แต่ยังไงก็ช่างเหอะ เพราะตอนนี้เจ้าพวกนั้นกำลังวิ่งเข้ามาแล้ว อย่างเร็วเลยด้วย... เป็นเพราะสเตตัสห้าแสนกว่าๆนั่นสินะ...

หึ... ให้ตายสิ วันนี้มีแต่เรื่องให้ตกใจทั้งนั้นเลยแฮะ...

เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน... ถือซะว่าเป็นบันไดขั้นแรกในการพัฒนาตัวเองหลังจากเกิดใหม่ด้วยเลย

ก็อย่างว่าแหล่ะนะ... ถ้าแค่นี้ยังผ่านไปไม่ได้ ต่อไปคงไม่ต้องทำอะไรกินแล้วหล่ะ...

〝หึๆ!〞

          แล้วกรก็ตอบสนองการกระทำอันน่าเหลือเชื่อของกลุ่มมอนสเตอร์ออกไป โดยการหัวเราะยินดีออกมาจากใจพลางแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย ราวกับกำลังรู้สึกสนุกสนานและตื่นเต้นกับสถานการณ์เสี่ยงตายตรงหน้าอยู่ยังไงอย่างงั้น

〝เอ้าๆ! เข้ามาให้พร้อมกันหมดนั่นหล่ะ!!!! 

ถ้าคิดว่าแค่นั้นจะล้มฉันในตอนนี้ได้...ก็จัดมาหนักๆเลยสิโว้ยยยยย!!!!!!!!!!!!〞

ตู้ม!!!!!!!!!!

          หลังจากที่ตะโกนแบบนั้นเพื่อปลุกใจสู้ของตัวเองให้ลุกโชน กรก็พุ่งตัวออกไปหากลุ่มมอนสเตอร์ที่เรียงขบวนเข้ามาอย่างเป็นระเบียบนั้นด้วยการถีบพื้นเสียจนพื้นดินของดันเจี้ยนเกิดรอยแตกร้าวเป็นรัศมีเกือบหนึ่งเมตรจากจุดที่เหยียบออกไป ทั้งยังเกิดเสียงดังสนั่นขึ้นราวกับได้เกิดระเบิดขึ้นมาเลยทีเดียว

ซู่ม!!!!!!!!!!!!

〝!!!!!!!!!?〞

        แต่ในจังหวะที่กรกำลังพุ่งตัวออกไป ลิซาร์ดแมนที่อยู่ข้างหลังทั้ง 2 ตัวก็ปล่อยบอลเพลิงขนาดใหญ่ที่มีรัศมีประมาณเมตรครึ่งออกมาพร้อมกันจนบังทัศนวิสัยของกรได้เลยทีเดียว ราวกับเล็งจังหวะที่กรเคลื่อนไหวไว้ล่วงหน้าได้โดยที่ไม่ได้เสียเวลาร่ายเวทย์เลยด้วยซ้ำ ทิศทางของบอลเพลิงทั้งสองนั้นพุ่งมายังบริเวณเท้าของกร  แต่แน่นอนว่ากรนั้นรู้อยู่แล้วจากการใช้สุดยอดการประมวลผลสังเกตจังหวะและการเคลื่อนไหวของลิซาร์ดแมน รวมถึงใช้นูเมรัลดิสเพลย์ในการช่วยคำนวณทิศทาง จุดตกและความเสียหายของบอลเพลิงอย่างละเอียดได้อีกด้วย การคาดการณ์ของกรนั้นดูเหมือนจะสมบูรณ์แบบอย่างที่สุด แต่กรกลับยังไม่ได้ลดการป้องกันลงเลยแม้แต่น้อย นั่นก็เพราะเขารู้ถึงจุดประสงค์ที่ซ่อนอยู่ของการที่ใช้เวทย์ขนาดใหญ่โจมตีมาที่เท้าของตนนั่นเอง

ไม่เลวนี่หว่าไอ้มอนสเตอร์พวกนี่เนี่ย......

แต่เสียใจด้วย ที่การเคลื่อนไหวของพวกแกยังเห็นได้ชัดเจนเกินไป....  หากดูผิวเผินก็เหมือนกับจะโจมตีมาที่ขาของฉันเพื่อจำกัดการเคลื่อนไหวหล่ะสินะ.... จากที่ใช้นูเมรัลดิสเพลย์คำนวณดู หากมันตกกระทบพื้นก็จะเกิดแรงระเบิดทำให้พื้นบริเวณที่ฉันเหยียบอยู่เกิดความร้อนสูงและความเสียหายจากแรงกระแทกเองก็มีมากจนอาจจะบาดเจ็บสาหัสได้เลย...

เพราะงั้นทางเลือกของฉันก็จะเหลือแค่... 

หนีไปข้างหลัง... เป็นทางเลือกที่โง่มาก กับศัตรูที่เป็นจอมเวทย์ระยะไกล การทิ้งระยะห่างแบบนั้นก็เหมือนเป็นการฆ่าตัวตาย แถมไม่มีอะไรรับประกันว่าจะหนีพ้นด้วย... นั่นก็เพราะข้อมูลของศัตรูน้อยเกินไปด้วยแหล่ะนะ… แต่ถึงงั้นก็ไม่คิดจะหนีอยู่แล้วหล่ะ...

...ส่วนอีกทางนึงก็คือ การกระโดดหลบพื้นที่เสี่ยงที่อยู่ใต้เท้าของฉัน แล้วข้ามพวกก็อบลินไปนั่นแหละที่เวิร์คที่สุด แต่ว่า....เจ้าพวกนี้ดันมีกลุ่มลิซาร์ดแมนดักรอการโจมตีอีกชั้นนึงอยู่แล้วหน่ะสิ...

ถึงกระโดดข้ามมาได้ทั้งก็อบลินและลิซาร์ดแมน แต่ก็ต้องเจอกับพวกจอมเวทย์ลิซาร์ดแมนที่ไม่รู้ว่าทำยังไงถึงใช้เวทย์ได้โดยที่ไม่ต้องร่าย  ไม่สิ... ดีไม่ดีขณะที่กระโดดอยู่อาจจะโดนโจมตีด้วยเวทย์ระลอกที่สองแทนก็ได้ใครจะไปรู้

แต่จะว่าไปไอ้แผนนี้มันก็คล้ายๆกับที่ฉันเคยใช้เลยนี่นา... ใช่แน่ๆเลยหล่ะไอ้การใช้ลูกล่อเข้าปะทะแบบนี้เนี่ย.... พอคิดว่าเจ้าพวกนี้มันใช้แผนเดียวกับที่ฉันเคยใช้มาก่อนก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเลยแฮะ

ให้ตายสิ.....คิดแผนได้ซับซ้อนกันซะจริงนะ ไม่คิดเลยว่าสติปัญญาของมอนสเตอร์ในดันเจี้ยนจะสูงขนาดนี้  แต่ก็นะจากสถานการณ์ในตอนนี้เรียกได้ว่าเลวร้ายสุดๆเลยหล่ะ.... ทางหนีหรือทางบุกก็ไม่มี....

อ๊ะ! ลืมไปซะสนิทเลย!!!

เพราะตอนนี้ฉันมีสูตรโกงที่ได้มาตอนจุติอยู่เพียบเลยนี่หว่า! 

ใช่เลยหล่ะ!!! เพราะตอนนี้ตัวเราไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว! ตัวเราในตอนนี้นั้นแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมาก  แถมทักษะและไหวพริบเองก็สูงขึ้นจากตอนแรกมากโขเหมือนกัน!

...แล้วจะว่าไป โอกาสในตอนนี้ก็กำลังเหมาะที่จะลองของใหม่พอดีเลยนี่! 

          กรที่กำลังคิดแผนการเอาตัวรอดต่างๆนานาอยู่ในหัว ก็เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเขาในตอนนี้ไม่ใช่ตัวเขาคนเดิมที่เป็นแค่พวกใช้การไม่ได้อีกแล้ว กรในตอนนี้นั้นแข็งแกร่งเสียยิ่งกว่าผู้กล้าทุกคนและมอนสเตอร์ที่ทำให้เขาตกลงสู่ก้นบึ้งแห่งความสิ้นหวังในครั้งก่อนไปแล้วเสียอีก

〝แผนการสมบูรณ์แบบดีทีเดียวนะ สำหรับมอนสเตอร์อย่างพวกแก  แต่น่าเสียดาย... ที่พวกแกลืมคิดไปอย่างนึงว่ะ!!!!〞

          ในขณะที่กรพูดเชิงดูถูกกับพวกมอนสเตอร์ทั้งหลายทั้งที่บอลเพลิงลูกยักษ์กำลังพุ่งเข้ามาทั้งที่กำลังวิ่งอยู่อย่างไร้ซึ่งความเกรงกลัวใดๆนั้น แล้วกรก็ได้หยุดอย่างกระทันหันเพื่อเตรียมพร้อมรับการโจมตีที่จะมาถึงในอีกไม่ถึง 5 วินาทีจากนี้ โดยยื่นมือซ้ายออกไปข้างหน้าในท่าทางที่คล้ายกับจะคว้าจับอะไรซักอย่างพร้อมกับฉีกยิ้มออกมาจนเห็นฟันแทบจะทุกซี่เลยทีเดียว

〝เพราะคนที่อยู่ตรงหน้าพวกแก.......คือฉันคนนี้ยังไงหล่ะโว้ยยยย!!!!!!!!!!〞

วิ้ง!!!!!!!!!

          พอกรตะโกนออกไปแบบนั้น อัญมณีสีเขียวมรกตที่ถูกฝังอยู่บนหลังมือซ้ายของกรก็ส่องประกายอย่างงดงามและเปล่งแสงขึ้นมา เป็นสัญญาณว่าสกิลได้เตรียมพร้อมใช้งานแล้ว แล้วบอลเพลิงทั้งสองลูกก็เข้าประชิดตัวของกรในเวลาไม่นาน เพราะบอลเพลิงทั้งสองลูกมีขนาดใหญ่มากเสียจนเบียดเข้ากับกำแพงทั้งทางด้านซ้ายและขวา จึงทำให้ตรงกลางมีจุดที่ทั้งสองซ้อนทับกันอยู่ และจุดนั้นแหละที่เป็นสิ่งที่กรเล็งไว้  พอบอลเพลิงทั้งสองเข้ามาใกล้จนอยู่ในระยะหวังผล กรก็เริ่มใช้สกิลอย่างที่คิดไว้ในตอนแรก

ฟุ่บ!!!

〝อึก!!!!〞

          แล้วกรก็ยื่นมือซ้ายเข้าไปตรงกลางระหว่างบอลเพลิงทั้งสอง แต่เพราะแรงกระแทกนั้นมีมากกว่าที่กรคาดไว้เลยทำให้เขากระตุกและอุทานออกมาเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ทำให้การเคลื่อนไหวและเวลาเสียเปล่าลงเลย พร้อมกันนั้นก็ใช้มือขวาที่ว่างอยู่มาช่วยประคองมือซ้ายที่รับการโจมตีนั้นไปพร้อมกัน

ซู่ม!!!!!!!———

          หลังจากมือซ้ายของกรสัมผัสจุดกึ่งกลางของบอลเพลิงทั้งสองลูกราวๆ 3-4 วินาที เปลวเพลิงที่แผ่ออกมารอบๆบอลเพลิงในบริเวณที่มือซ้ายของกร ก็ถูกดูดกลืนเข้ามาในร่างกายของกรผ่านอัญมณีสีเขียวมรกตนั้นอย่างรวดเร็ว จนขนาดของบอลเพลิงทั้ง 2 เล็กลงเรื่อยๆ

ซู่ม!————————— ฉ่า!!!!!!

          และในเวลาไม่ถึง 5 วินาที บอลเพลิงทั้งสองลูกก็โดนมือซ้ายของกรกลืนกินจนหมดสิ้น แล้วเสียงที่เกิดจากมือซ้ายของกรที่ได้รับความร้อนอุณหภูมิสูงกว่า 1,000 องศาเข้าไปทั้งที่ไม่มีอุปกรณ์ป้องกันก็เกิดไอน้ำลอยขึ้นมามากมาย

บ้าฉิบ!!!! .......นี่มันร้อนมากกว่าที่คิดซะอีก!! มือพองหมดแล้ว!!!

แต่ดูเหมือนที่ฉันคิดจะไปได้สวยเลยแฮะ... ที่ลองใช้สกิล『ดูดซับทุกสิ่ง』กับเวทย์มนต์ไปเนี่ย...

ก็เพราะมันเขียนว่าดูดกลืนได้ทั้งสสารและพลังงานนี่นา ...เพราะงั้นพวกเวทย์มนต์ต่างๆที่มีธาตุพื้นฐานเป็นส่วนประกอบคล้ายกันเองก็มีโอกาสสูงที่จะดูดกลืนเข้ามาได้ด้วย....

แล้วที่เขียนว่าไม่สามารถดูดกลืนสิ่งที่มีระดับสูงกว่าได้เนี่ย ดูเหมือนจะไม่ได้ขึ้นอยู่กับเลเวลแฮะ...ก็แหม ฉันเลเวลแค่ 42 แต่เจ้าพวกนี้มัน 700 กว่าทุกตัวเลยนะ.... แต่ถ้าลองใช้ไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็เข้าใจเงื่อนไขเองแหล่ะ....

หะห๊ะ!!! เป็นการค้นพบครั้งยิ่งใหญ่เลยนะเนี่ย  แต่ถ้าใช้ดูดกลืนเวทย์มนต์ได้แบบนี้ล่ะก็... มันยิ่งโกงเข้าไปใหญ่เลยนะสิ....  ให้ตายสิ... รู้สึกกลัว(พลัง)ตัวเองขึ้นมาอีกแล้วแฮะ....

ก๊าซซซซ!!!!!!!

ตึง!  ตึง!  ตึง!  ตึง!  ตึง!  ตึง!

          แม้ความร้อนที่แผ่ออกมาจากมือของกรในรูปของไอน้ำจะยังไม่หมดไป แต่เพราะข้อพิสูจน์ของตนได้รับการยืนยันที่เป็นผลสำเร็จดีเยี่ยม นั่นเลยทำให้กรดีใจเสียจนลืมอาการปวดแสบปวดร้อนที่มือซ้ายไปเลยทีเดียว แต่ขณะที่กำลังดีใจอยู่นั้น เสียงของก็อบลินทั้งสองตัวที่วิ่งมาตั้งแต่แรกนั้น กำลังจะเข้าประชิดตัวกรในอีกไม่นาน เลยทำให้กรกลับมาใช้สมาธิจดจ่ออยู่กับศัตรูตรงหน้าอีกครั้ง

ตื้อจริงๆเลยแฮะ... แต่ก็นะเจ้าพวกนี้มันเป็นมอนสเตอร์นี่นะ คงไม่มีทางเสียขวัญกำลังใจกันอยู่แล้วหล่ะ..

เราเองก็ได้พิสูจน์ว่าสกิล『ดูดซับทุกสิ่ง』นี่ใช้ดูดเวทย์มนต์ได้จริง....ในการต่อสู้ครั้งนี้ก็ถือว่าฉันประสบความสำเร็จแล้ว.... เพราะงั้นคงไม่มีเหตุผลให้การต่อสู้ต้องยืดเยื้อไปมากกว่านี้อีกแล้วหล่ะนะ.... เพราะนูเมรัลดิสเพลย์ก็เตือนฉันอยู่นี่นาว่าถ้าการต่อสู้ยืดเยื้อแล้วจะเสียเปรียบ...

〝ถ้างั้นละก็….เพื่อเป็นการขอบคุณที่ทำให้ฉันค้นพบวิธีใช้พลังใหม่ๆ .....จะขอส่งพวกแกไปลงนรกให้อย่างไวเป็นการตอบแทนเลยก็แล้วกัน!!!!〞

ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว!

ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว!

          พอกรตะโกนแบบนั้นออกไป ก็อบลินทั้งสองตัวก็ใช้มีดสั้นรุมโจมตีกรที่ยังคงยืนอยู่ แต่การโจมตีทั้งหมดของก็อบลินก็ต้องจั่วลมไปเสียทั้งหมด นั่นก็เพราะการโจมตีของก็อบลินถูกกรหลบหลีกไปได้อย่างพลิ้วไหวราวกับสายลม โดยที่ใช้การเคลื่อนไหวที่น้อยที่สุดเช่นเคย แต่รู้สึกเหมือนว่าการเคลื่อนไหวของเขาดูจะไม่แม่นยำเท่าที่ควรนัก นั่นก็เป็นเพราะ....

อะไรกันเนี่ย! ไม่ได้มีแต่ค่าสเตตัสเท่านั้นสินะที่เพิ่มขึ้นตามเลเวล ดูเหมือนความแม่นยำเองก็สูงเยอะเลยแฮะ... ถ้าเกิดฉันไม่มีสุดยอดการประมวลผลหล่ะก็คงหลบไม่พ้นแน่ๆ...

ให้ตายสิอันตรายชะมัดยากเลย! ถึงด้านความต่างสเตตัสจะไม่ได้ต่างกันมากจนรู้สึกน่ากลัวแบบเดียวกับตอนที่โดนกับดักก็เถอะ....  แต่เชิงดาบของเจ้าพวกนี้เนี่ยสูงกว่าตอนนั้นอย่างเห็นได้ชัดเลย...

ถ้าจะให้เปรียบเทียบหล่ะก็ ฝีมือในการใช้ดาบของเจ้าพวกนี้หน่ะพอๆกับหรืออาจจะสูงกว่าคุณฮันซี่ที่เป็นหัวหน้ากองอัศวินของอาณาจักรเลยด้วยซ้ำ

          กรที่กำลังหลบการโจมตีของก็อบลินทั้งสองอย่างฉิวเฉียด ก็เข้าใจได้ในทันทีว่าทำไมนูเมรัลดิสเพลย์ถึงคำนวณผลออกมาแบบนั้น ก็คิดที่จะรีบจบการต่อสู้ให้เร็วยิ่งขึ้นไปอีก เขาจึงรอจังหวะแล้วง้างหมัดเพื่อเตรียมสวนกลับการโจมตีของก็อบลินไป แต่ทว่า...

ชิบ!

〝!!!!?〞

          พริบตาที่กรง้างหมัดเตรียมสวนกลับก็อบลินตัวที่กำลังจะโจมตีเข้ามา ก็อบลินตัวนั้นจู่ๆก็เปลี่ยนท่าที่กำลังจะฟันกรเป็นการเอาดาบมาขวางหมัดของกรซะอย่างงั้น แถมการเคลื่อนไหวของมันยังรวดเร็วพอที่จะรับหมัดของกรได้อีกต่างหาก

ผั๊ว!!!!!!!

ตู้ม!!!!!!!

          แต่กรก็ไม่ได้สนใจการกระทำนั่นแม้แต่น้อย แถมยังใช้หมัดโจมตีเข้าไปทั้งๆที่มีดาบขวางอยู่ทั้งอย่างงั้นเลย ผลของการโจมตีของกรทำให้ดาบสั้นของก็อบลินแตกกระจายในจังหวะที่สัมผัสหมัดของกร แล้วยังทำให้ก็อบลินโดนโจมตีเข้าที่ลำตัวเต็มๆ จากนั้นมันก็กระเด็นไปอัดติดเข้ากับกำแพงจนแตกเลยทีเดียว แต่การโจมตีของกรในครั้งนี้ยังไม่สามารถจัดการก็อบลินได้ในครั้งเดียวเหมือนที่ผ่านๆมา

โห้! สุดยอดไปเลยแฮะ ดูเหมือนว่าจะยังไม่ตายซะด้วยนะเนี่ย....

แต่ถ้าคิดความเสียหายตามที่นูเมรัลดิสเพลย์คำนวณออกมา ตัวฉันที่มี〘ผู้ก้าวล้ำสรรพสิ่ง〙อยู่ พลังโจมตีเลยเพิ่มเป็น 2 เท่า ทำให้ความเสียหายทั้งหมดของฉันมีถึง 7 แสนจุด ซึ่งมากพอที่จะทะลวงพลังป้องกันของเจ้าพวกนี้ที่มี 5 แสนจุดได้สบายเลยนะ แต่ก็ยังล้มมันไม่ได้ในการโจมตีเดียว... แสดงว่าพลังชีวิตของมันคงมีอย่างต่ำก็ 2 แสนเลยสินะ....

ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก!

ผั๊ว!!!!!!!

          แล้วกรก็วิ่งเข้าไปประเคนหมัดใส่ใบหน้าของก็อบลินที่ตัวติดกับกำแพงนั่นอีกครั้งหนึ่ง แล้วตัวก็อบลินก็มุดเข้าไปในกำแพงทั้งอย่างงั้นเพราะแรงกระแทกเลยทีเดียว พอมันแน่นิ่งไปแล้ว เสียงประกาศที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นมาในหัวของกรอีกครั้งนึง

【เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! ——————】

โอ้โห! เพิ่มขึ้นมาเยอะน่าดูเลยนะเนี่ย....

ก็นะอีกฝ่ายเลเวลตั้ง 700 นี่นา แถมฉันยังปรับค่าประสบการณ์ที่ได้รับซะ 20 เท่าเลยนี่นา ก็ไม่แปลกหรอก

ฟิ้ว!!!

          พอมั่นใจได้แล้วว่าก็อบลินตัวนั้นตายแล้วจากคำประกาศ กรก็พุ่งตัวไปยังก็อบลินที่เหลืออีกตัว

ฟุบ!!!

ก๊าซซซซซซซซ!!!!!!!!!!

          พอกรเข้าไปประชิดตัวมันได้ ก็กางฝ่ามือขวาออกแล้วทำให้นิ้วทั้งหมดเรียงชิดติดกันเป็นเหมือนท่าวันทยาหัตถ์ แล้วก็สับลงไปที่ข้อมือของก็อบลินที่กำลังถือมีดสั้นอยู่ การโจมตีนั้นทำให้ข้อมือของมันขาดกระเด็นไปเลยทีเดียว

ผั๊ว!!!!!!! ตู้ม!!!!!!!

          แล้วก็จัดการปิดฉากด้วยการใช้หมัดขวาชกเข้าไปที่สีข้างด้านขวาของเจ้าก็อบลิน จนตัวไปกระแทกกับกำแพงเหมือนกับตัวก่อนหน้า

【เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! ——————】

          แต่กรก็ไม่รอช้า ขณะที่เสียงประกาศที่ยืนยันความตายของก็อบลินอีกตัวดังขึ้นในหัวอีกครั้ง กรก็รีบพุ่งไปหยีบมีดสั้นที่อยู่ในมือของก็อบลินที่ตนพึงตัดขาดไปมาไว้ในมือขวาเพื่อเตรียมรับการโจมตีของลิซาร์ดแมนที่กำลังจะมา เพราะการต่อสู้ดังกล่าว ยังดำเนินไปเพียงแค่ 2 นาทีเท่านั้น พวกลิซาร์ดแมนเลยยังคงมาไม่ถึงกัน กรจึงหันมาใช้อาวุธเพื่อให้เวลาในการต่อสู้น้อยลงอีก

กี้ๆๆๆๆๆๆ!!!!!!

ฟิ้ววววว!!!

          แล้วลิซาร์ดแมนทั้ง 3 ก็เข้ามาประชิดกรได้ในเวลาไม่นาน แต่กรก็ไม่ได้เข้าไปปะทะกับทั้ง 3 ตัวแต่อย่างใด ในขณะที่ลิซาร์ดแมนวิ่งเข้ามากรก็พุ่งตัวกระโดดข้ามศีรษะของลิซาร์ดแมนทั้ง 3 ไป แล้วเหยียบเข้าไปที่เพดานของดันเจี้ยนจากนั้นก็ถีบตัวจากบนเพดานทั้งๆอย่างงั้นไปยังตำแหน่งที่จอมเวทย์ลิซาร์ดแมนอยู่ เพราะกรนั้นคิดว่าขณะเข้าปะทะก็มีความเป็นไปได้ที่จะโดนเวทย์ระยะไกลเข้า พอผละการปะทะกับก็อบลินได้อย่างปลอดภัยจึงอยากรีบจัดการตัวปัญหาให้เร็วที่สุด แล้วก็ไม่รอช้า พอกรเข้าประชิดตัวจอมเวทย์ลิซาร์ดแมนได้ ก็เตรียมที่จะใช้อีกสกิลหนึ่งที่ได้รับมาจากการจุติเพื่อใช้จัดการพวกนั้น

〝ช่วยเป็นหนูทดลองให้อีกครั้งก็แล้วกันนะพวก เอาหล่ะนะ!!!! 〞

〝【มัลติไพล์แอตซอลต์】!!!!!!!!!!〞

ฉั๊ว! ฉั๊ว!       ฉั๊ว! ฉั๊ว!

ก๊าซซซซซซซซ!!!!!!!!!!

          แล้วกรก็ใช้สกิลนั่นกระหน่ำฟันไปที่ตัวจอมเวทย์ลิซาร์ดแมนทั้งสองตัว ตัวละ 2 ครั้ง ด้วยความเร็วที่พวกมันตอบสนองไม่ทัน แล้วทั้งสองตัวก็กระเด็นไปข้างหลังเกือบ 3 เมตร พอผ่านไปซักพักพวกมันทั้ง 2 ตัวก็นอนจมกองเลือดอยู่อย่างนั้น พอกรเห็นว่าได้โอกาสก็หันกลับไปทางลิซาร์ดแมนที่ถือดาบทั้ง 3 ตัว แล้วก็ใช้อีกสกิลหนึ่งเพื่อจัดการปิดม่านของการต่อสู้ลง

〝【เฮอริเคนแสลช】!!!!!!!!!!〞

          แล้วพอกรแกว่งมีดสั้นเป็นวงกลมอยู่ข้างหน้ากลางอากาศ ก็เกิดพายุหมุนโหมกระหน่ำขึ้นมาตรงหน้าของกร พอกรสั่งให้มันมุ่งไปยังที่ที่ลิซาร์ดแมนทั้ง 3 ตัวอยู่ด้วยการนึกคิด พายุนั่นก็เข้าไปโจมตีลิซาร์ดแมนที่เหลือจนพัดพวกมันกระเด็นไปคนละทิศละทางเลยทีเดียว เนื่องจากว่าสกิล『เฮอริเคนแสลช』นี้คิดดาเมจจากสเตตัสพลังโจมตีและพละกำลังรวมกัน เลยทำให้ความเสียหายที่เกิดขึ้นมีมากกว่า 7 แสนจุด แถมยังมี〘ผู้ก้าวล้ำสรรพสิ่ง〙ที่ทำให้สเตตัสทั้งหมดเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า จนดาเมจรวมเกิน 1 ล้านไปเลยทีเดียว นั่นเลยทำให้ลิซาร์ดแมนทั้งหลายหมอบราบในการโจมตีเพียงครั้งเดียว

【——————เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว! เลเวลได้อัพแล้ว!】

〝ฟู่!! เท่านี้ก็จัดการเรียบร้อยหมดทุกตัว〞

          หลังจากที่เสียงประกาศเลเวลอัพหยุดลงเหมือนเป็นสัญญาณจบการต่อสู้ในคราวนี้ไปในตัวได้จบลง กรก็ถอนหายใจออกมาสั้นๆครั้งนึง เพื่อลดความตึงเครียดของตัวเองลง

โชคดีไปแฮะ....ดูเหมือนพวกมีดสั้นเองจะถูกจัดอยู่ในหมวดดาบอย่างที่คิด เพราะ『เฮอริเคนแสลช』กับ『มัลติไพล์แอตซอลต์』มีข้อจำกัดที่ว่า ต้องใช้อาวุธประเภทดาบนี่น่ะ...

แถมเพราะสู้กับพวกระดับสูงเลยทำให้รู้อีกว่าที่หน้าต่างนูเมรัลดิสเพลย์คำนวณออกมานั่นมีความแม่นยำและถูกต้องจริง...  ถ้าเกิดเราไม่มีสุดยอดการประมวลผลหล่ะก็ คงจะแพ้แบบที่ผลการคำนวณออกมาแล้ว

เอาเถอะ อย่างน้อยก็ยังพอมีเรื่องให้ดีใจเพราะชนะด้วยพลังจริงๆของตัวเองอยู่บ้างหล่ะนะ

          ถึงแม้กรจะผ่านการต่อสู้ครั้งนี้มาได้อย่างไม่ยากเย็นนัก และไร้ซึ่งบาดแผลใดๆเช่นเคย แต่ก็เป็นการต่อสู้ที่ลำบากกว่าปกติเอาการอยู่ เนื่องจากในการต่อสู้มีแต่เรื่องเหลือเชื่อเกิดขึ้นเต็มไปหมด กรจึงต้องทำความคิดและจิตใจให้ผ่อนคลายลงจากความตึงเครียดเสีย เพื่อปรับสภาพจิตใจให้กลับมาอยู่ในสภาวะปกติ

แต่เพราะหลังจากที่สู้กันครั้งนี้...

ถ้ายังใช้มือเปล่าสู้ต่อไปคงจะลำบาก เพราะตอนแรกก็กะจะแค่ทดสอบดูซะด้วย....  แต่คงพอแล้วหล่ะมั้ง....

          กรพูดจบก็เลื่อนมือไปจับด้ามดาบมือเดียวที่สะพายอยู่ด้านหลังโดยไม่รู้ตัว พลางคิดอยู่ในใจว่า เวลาที่ต้องใช้มันคงอีกไม่นานแล้ว...

อืม... แต่จะว่าไปเมื่อกี้เลเวลก็อัพมาซะเยอะเลยนี่นา แล้วทีนี้จะขึ้นมาขนาดไหนกันหว่า

ตะ แต่รู้สึกไม่ค่อยอยากจะดูสเตตัสของตัวเองเท่าไหร่เลยแฮะ....มันเหมือนจะน่ากลัวยังไงไม่รู้  

ชะ ช่วยไม่ได้ งั้นรีบตรวจดูแล้วเดินทางต่อดีกว่า...

กริ๊ง!!!

     ข้อมูลสเตตัส

『อุษณกร  วัชรวิรุฬห์ 』เพศ  ชาย   อายุ  17   เผ่าพันธุ์  ยอดมนุษย์อุษณกร  

อาชีพ                 ว่าง                    เลเวล     98

ฉายา     〘การใช้ชีวิตที่ผิดพลาด〙, 〘จุติแบบพิเศษขั้นสุดยอดที่หาได้ยากยิ่ง〙, 〘Give me Your Everything ?〙 ,〘กฎของชั้นก็คือกฎของนาย กฏของชั้นก็คือกฏของชั้น〙,〘ผู้ก้าวล้ำสรรพสิ่ง〙,〘จิตวิญญานเหล็กกล้า〙

《พลังโจมตี》                  817,235               《พลังป้องกัน》                       782,585

《พลังเวทย์》                   782,585               《ความต้านทานเวทย์》              802,385

《ความว่องไว》               861,785               《พละกำลัง》                       832,085

เอาเข้าไป! อัดไป 7 ตัว แต่เลเวลจะถึง 100 อยู่แล้วนะเนี่ย แถมสเตตัสทั้งหมดเฉลี่ยแล้วเนี่ย 8 แสนกว่าเลยนะ!!!!!!

ห๊ะๆ!อีแบบนี้สงสัย พอลงไปชั้นต่อไปคงขึ้นเป็นล้านนึงแหงๆเลย

....น่ากลัวชะมัด  ตัวเราเนี่ยน่ากลัวเกินไปแล้ว!!!

〝อะ เอาหล่ะ!  ในเมื่อเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้วก็ไปต่อเลยดีกว่า…..〞

          แล้วกรก็รีบตัดบทความคิดของตัวเอง ด้วยคำพูดที่ว่าจะรีบเดินทางต่อ เพื่อไม่ให้ความคิดฟุ้งซ่านมากไปกว่านี้ แล้วจากนั้นเขาก็เดินทางไปต่อโดยที่เปิดหน้าต่างแผนที่ดันเจี้ยนขึ้นมาดูเส้นทางไปพร้อมกัน แต่ในขณะที่เดินไปได้ประมาณครึ่งทาง เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจำนวนหนึ่งซึ่งอยู่ห่างออกไปพอสมควรขึ้นมา

 

ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก!

〝!!!!!?〞

เสียงฝีเท้านี่มัน.....คนงั้นเหรอ?

          เพราะได้ยินแต่เสียงฝีเท้าของกลุ่มมอนสเตอร์มานาน เลยทำให้กรดีใจนิดหน่อยที่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยขึ้นมาบ้าง และไม่รอช้าก็มีหนึ่งในหน้าต่างตั้งค่าปรากฏขึ้นมาในระดับสายตา นั่นยิ่งพิสูจน์ได้อีกว่าเสียงฝีเท้านั่นเป็นของมนุษย์แน่นอน

หน้าต่าง『บุคคลโดยรอบ』 งั้นเหรอ... แสดงว่าฉันไม่ได้คิดไปเองสินะ  อุตส่าห์เด้งขึ้นมาแล้ว ก็ขอดูหน่อยก็แล้วกัน....

【พบปาร์ตี้ของกลุ่มเผ่าพันธุ์ผสมขึ้นห่างจากจุดนี้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือเป็นระยะทาง 25 เมตร มีจำนวน 7 คนด้วยกัน.....】

กริ๊ง!!! ——— กริ๊ง!!! ——— กริ๊ง!!! ——— กริ๊ง!!! ———

          พอกรอ่านบรรทัดแรกของหน้าต่างบุคคลโดยรอบจบ ในหน้าต่างดันเจี้ยนที่เปิดอยู่ก่อนหน้าก็มีจุดสีเขียวกระพริบขึ้นมาเป็นจังหวะเดียวกับเสียงกระดิ่ง จุดที่กระพริบอยู่นั่นคาดว่าจะเป็นจุดที่หน้าต่างบุคคลโดยรอบตรวจพบปาร์ตี้อื่นนั่นเอง กรเองก็อยากจะแอบตามไปซุ่มดูเพื่อศึกษาไว้เป็นกรณีตัวอย่างเช่นกัน แต่คิดว่าหากเข้าไปทั้งแบบนี้คงจะถูกจับได้แน่ จากนั้นกรก็ปิ๊งไอเดียขึ้นมาหนึ่งอย่าง นั่นก็คือ กรคิดที่จะลองหาสกิลที่มีความสามารถในการซ่อนตัวจากในคลังสกิลมาเพิ่มให้กับตัวเองเป็นครั้งแรกนั่นเอง และไม่รอช้ากรก็เปิดหน้าต่างคลังสกิลแล้วไล่ดูทันที....

อืม.....

【『ย่องเบา』, 『แอซซาซินวอร์ค』, 『ไซเลนมูฟ』】

เท่าที่ดูก็มี 3 อันนี้แหล่ะที่พอใช้ได้ จริงๆก็เหลือที่ยังไม่ได้ดูอีกเยอะเลยแหล่ะ... แต่ถ้ามัวแต่เลือกเดี๋ยวพวกนั้นได้ไปก่อนกันพอดี.... แต่ทั้งหมดดันเป็นสกิลเสริมพลังเนี่ยสิ...แสดงว่าต้องสั่งใช้สกิล แบบนี้โอกาสพลาดเพราะความไม่คุ้นชินและขาดประสบการณ์ก็มีเยอะหน่ะสิ...

ไม่เคยฝึกใช้มาก่อนซะด้วย  เสี่ยงชะมัดเลยแฮะ…..

.....แต่เดี๋ยวนะ!!! ยังมีอีกนี่นา.....หน้าต่างหน่ะ!

          แล้วกรก็นึกขึ้นได้อีกว่าตัวเขายังมีหน้าต่าง『ตั้งค่าอาชีพ』อยู่อีก กรจึงได้ค้นอาชพที่มีอยู่ในหน้าต่าง『คลังอาชีพ』อย่างรีบร้อนเพื่อหาอาชีพที่เขาต้องการ

〝เจอแล้ว!!! นี่ไงหล่ะ....... 『นักลอบสังหาร』!〞

          พอกรพบเข้ากับอาชีพที่หมายปอง กรก็ส่งเสียงดีใจออกมา... กรนั้นคิดว่าหากตนยังไม่สามารถใช้สกิลได้อย่างมีประสิทธิภาพพอ ก็ควรที่จะหันไปเปลี่ยนอาชีพเพื่อเพิ่มความชำนาญเฉพาะด้านไปเลยดีกว่า ทั้งยังลดความเสี่ยงจากการใช้สกิลได้อีกด้วย จึงได้ตัดสินใจมาเปลี่ยนอาชีพแทน และไม่รอช้ากรจึงรีบใช้หน้าต่างตั้งค่าอาชีพเพื่อทำให้ตัวเองเป็น『นักลอบสังหาร』อย่างรวดเร็ว

【อาชีพได้ถูกเปลี่ยนจาก『ว่าง』เป็น『นักลอบสังหาร』】แล้ว!!! 】

กริ๊ง!!!

【ได้รับสกิลเฉพาะสายอาชีพ พร้อมทั้งผ่านเงื่อนไขการได้รับแบบพิเศษ......

ได้รับ สกิลติดตัว 『ตาเหยี่ยว』,『มองเห็นในที่มืด』, 『ก้าวไร้เสียง』, 『ลบตัวตน』แล้ว!!!】

นั่นไงหล่ะ! แถมทั้งหมดยังเป็นสกิลติดตัวซะด้วย  อีแบบนี้ก็ไม่ต้องกังวลแล้วหล่ะ!!!  แต่รู้สึกเหมือนตัวเองทำอะไรผิดไปเลยแฮะ.....  

หะห่ะ!! ขอโทษทีนะครับที่กระผมมันขี้โกง

แคร๊ง!!!!!!!!

〝!!!!!!!!?〞

          กรที่รู้สึกผิดเล็กน้อยอยู่ในใจก็สลดขึ้นมา แต่กรก็รีบดึงสติกลับมาอย่างรวดเร็วเพราะได้ยินเสียงคล้ายกับโลหะกระทบกันในตำแหน่งเดียวกับที่พบกลุ่มปาร์ตี้ 7 คน กรจึงรีบวิ่งไปยังตำแหน่งนั้นอย่างรวดเร็วโดยที่ยังเปิดแผนที่ดันเจี้ยนไปด้วย

❖❖❖❖❖

〝เวฟ!  เตรียมร่ายเวทย์ที่แรงที่สุดไว้เลย พวกเราจะสกัดมันไว้เอง!〞

〝กำลังเตรียมพร้อมอยู่แล้ว!〞

〝รอรี่!  ใช้เวทย์รักษาให้กับเจนเนอร์ด้วย ส่วนเจนเนอร์ก็ตรึงสเคเลตอนแมนไว้จนกว่าทางนี้จะกำจัดก็อบลินได้นะ!〞

〝〝เข้าใจแล้ว!/ได้เลยพวก!〞〞

          ภาพที่กรซึ่งกำลังแอบดูอยู่ไกลกว่า 15 เมตร แต่ก็ยังเห็นได้ชัดเพราะมีสกิล『มองเห็นในที่มืด』ก็คือ ภาพของกลุ่มคนจำนวน 7 คน อันประกอบไปด้วยนักเวทย์สายโจมตีที่มีใบหูยาวกว่าปกติ นั่นก็เพราะเขาเป็นเผ่าเอลฟ์นั่นเอง มีฮิลเลอร์และนักรบโล่ทำหน้าที่แทงค์อย่างละคน มีคนที่ใช้ธนูเป็นอาวุธโจมตีอยู่คนนึง ที่เหลืออีก 3 คนเป็นนักดาบทั้งหมดกำลังปะทะกับกลุ่มมอนสเตอร์ 3 ตัวอันประกอบไปด้วยสเคเลตอนแมน 1 ตัวและก็อบลิน 2 ตัว อย่างดุเดือด

          กรได้สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของก็อบลินแล้วก็เกิดอาการสงสัยขึ้นมา นั่นก็เพราะมันเคลื่อนไหวได้ทื่อและความเร็วเองก็น้อยกว่าตัวที่สู้ด้วยก่อนหน้าอย่างเห็นได้ชัด เพราะแบบนั้นกรเลยลองใช้『ตรวจสอบขั้นสูง』ที่เพิ่งปรับขึ้นมาด้วยหน้าต่าง『ตั้งค่าสกิล』กับก็อบลินดู ผลปรากฏว่า.....

『ก็อบลิน』    เลเวล     134

     อาชีพ      ผู้ใช้ดาบสั้น

《พลังโจมตี》                  17,456                 《พลังป้องกัน》                       18,951

《พลังเวทย์》                   16,458       《ความต้านทานเวทย์》               16,895

《ความว่องไว》               14,895                  《พละกำลัง》                      15,954

     สกิล

          『ดีดตัว』,『กระโดดฟัน』,『เข้าใจภาษามอนสเตอร์』

อ้าว! สเตตัสก็ปกตินี่หว่า!  พอๆกับตอนที่ให้เชษฐ์ตรวจสอบตอนเข้ามาในดันเจี้ยนครั้งแรกเลย....นี่มันยังไงกันแน่เนี่ย!!!

          กรนั้นสับสนกับสถานการณ์นี้มาก แต่กรก็คิดถึงความเป็นไปได้อย่างนึงขึ้นมา จึงลองตรวจสอบหนึ่งในปาร์ตี้ที่กำลังสู้อยู่นั่นดู....

     ข้อมูลสเตตัส

『เจนเนอร์  ไวส์แมน 』เพศ  ชาย   อายุ  32   เผ่าพันธุ์  มนุษย์

อาชีพ                 ดาบโล่               เลเวล     132

ฉายา     〘พัฒนาอาชีพ〙, 〘ปราการเหล็กกล้า〙

《พลังโจมตี》                  6,367                    《พลังป้องกัน》                       7,455

《พลังเวทย์》                   4,735                    《ความต้านทานเวทย์》              6,639

《ความว่องไว》               5,551                    《พละกำลัง》                       7,455

โอ้ว! คนๆนี้แข็งแกร่งเหมือนกันนี่นา ที่เหลือก็พอๆกันเลย..... ก็นะถ้าสเตตัสแบบนี้จะเข้ามาที่นี่ด้วยตัวเองก็ไม่แปลกหรอก คงเอาตัวรอดกันได้แหล่ะ แถมยังมีกันตั้ง 7 คนอีก...

แถมท่าทางคนพวกนี้คงมาสู้ที่นี่เป็นประจำเลยหล่ะมั้งนะ... การเคลื่อนไหวและการสั่งการก็คล่องแคล่วมากซะด้วย ยังกะพวกมืออาชีพเลยแหน่ะ....

เอาเถอะนะ....ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจเรื่องสเตตัสของมอนสเตอร์ก็เถอะ.... แต่ไอ้เรื่องแปลกๆเนี่ยไว้ค่อยว่ากันทีหลังเถอะ....

เราเองก็แค่มาดูลาดเลาเท่านั้นเอง.....อยู่นานไปก็ไม่ดี  ไม่อยากทิ้งร่องรอยโดยไม่จำเป็นซะด้วยสิ....

แล้วขืนใช้เวลามากกว่านี้ละก็.....กว่าจะเคลียร์ดันเจี้ยนนี้ได้คงใช้เวลาเป็นปีแหงๆ

          พอกรสังเกตการสู้รบของปาร์ตี้ทั้ง 7 กับกลุ่มมอนสเตอร์จนพอใจแล้ว เขาก็เปิดแผนที่ดันเจี้ยนแล้วเดินทางต่อในทันที แม้จะยังข้องใจกับเรื่องสเตตัสที่ไม่เหมือนกับที่ตนสู้อยู่ก็ตาม แต่เพราะตัดสินใจแล้วว่าการทำแบบนั้นจะเสียเวลาจึงคิดที่จะลงไปให้ลึกกว่านี้ก่อนค่อยตรวจสอบดู โดยที่ไม่รู้เลยว่าการทำแบบนั้นจะเป็นการเพิ่มความเสี่ยงให้กับตัวเองแค่ไหน

❖❖❖❖❖

〝โอ้โห!!!  นี่มันสุดยอดไปเลยนะเนี่ย!!!〞

          หลังจากที่กรแอบดูกลุ่มปาร์ตี้เมื่อครู่ ก็ได้เดินทางมาถึงจุดที่เป็นบันไดลงไปยังชั้นที่ 26 เสียที แม้ก่อนหน้าที่จะลงมายังชั้นที่ 25 ก่อนหน้าจะพบเจอกับมอนสเตอร์เช่นเคย แต่กรก็ปราบลงไปได้แม้จะไม่ง่ายดายนัก แต่ก็ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย จากนั้นก็ใช้เวลาร่วมๆ ชั่วโมงครึ่งในการเดินทางจากจุดที่แอบดูปาร์ตี้ทั้ง 7 คน ลงมายังชั้นที่ 25 จนมาถึงจุดที่น่าจะเป็นทางลงไปยังชั้นที่ 26 นี้

          ที่ปรากฏอยู่ตรงหน้ากรนั้นไม่ใช่ทางลงไปยังชั้นล่างแบบที่ผ่านมา แต่กลับเป็นประตูขนาดใหญ่ที่สูงเกือบๆ 10 เมตรได้เลยทีเดียว มีการประดับด้วยเพชรนิลจินดาอยู่บ้าง ประกอบกับลวดลายกระหนกราวกับกำแพงวัดก็มิปานอยู่บนประตูบานใหญ่นั่น แต่แม้กรจะเพิ่งพบเห็นทางลงที่ไม่เหมือนเดิมเป็นครั้งแรก แต่กรก็ไม่ได้เกิดอาการวิตกแม้แต่น้อย  กลับกันกรยังคงความสุขุมไว้ได้เช่นเคยและกำลังวิเคราะห์ความเป็นไปได้ทั้งหมดอย่างเยือกเย็น

ก็นะ... ถึงประตูมันจะสวยจริงๆก็เถอะ

แต่แบบนี้มันยังไงกันเนี่ย? ไม่ใช่ทางลงปกติงั้นเหรอ?  หรือว่าแผนที่ดันเจี้ยนมันบอกทางผิด...

คงไม่หรอกมั้ง  ....ตลอดเส้นทางที่เดินผ่านมาก็เช็คแล้วด้วยว่าเหลือทางไหนบ้าง  แต่สุดท้ายที่เหลืออยู่ก็คือไอ้ประตูใหญ่บะเร่อบะร่านี่เท่านั้นเอง...

ถึงแผนที่ดันเจี้ยนจะแสดงเส้นทางทั้งหมดก็เถอะ  แต่ก็ไม่ได้บอกว่าตรงไหนคืออะไรซะด้วยสิ ที่หลบกับดักได้ก็เพราะสังเกตเอากับใช้เวทย์มนต์ตรวจสอบนั่นแหละ...

เพราะฉะนั้นทางนี้คือทางลงไปชั้นถัดไปไม่ผิดแน่นอน

          กรนั้นมั่นใจอย่างที่สุดว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือเส้นทางต่อไปของตน จึงได้เดินเข้าไปใกล้ประตูอย่างมั่นคงและแน่วแน่เช่นเคย จากนั้นก็เอามือสัมผัสเข้ากับประตูใหญ่

กึก!!!!

แอ็ด!!!!!!!!!

          ในเวลาเดียวกับที่กรสัมผัสประตูนั้น ประตูก็สั่นเล็กน้อย จากนั้นมันก็เปิดเข้าไปข้างในอย่างช้าๆ ราวกับจะล่อลวงกรให้เข้าไปยังไงอย่างงั้น

ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก!

          แต่แน่นอนว่ากรไม่ได้ลังเลแม้แต่น้อยที่จะก้าวเข้าไปข้างใน กรนั้นเดินเข้าไปอย่างเยือกเย็นพร้อมกับสังเกตรอบๆไปด้วย เนื่องจากข้างในนั้นมืดสนิท แต่เพราะกรมีสกิล『มองเห็นในที่มืด』จึงทำให้พอมองออกว่ามันเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ซึ่งสามารถรองรับคนได้เกือบๆ พันคนเลยทีเดียว แถมเพดานยังสูงมากเสียจนเลยประตูขนาดใหญ่นั่นไปไกลลิบเลยทีเดียว

          กรที่คิดว่าที่นี่อาจจะมีมอนสเตอร์อยู่ก็ได้ ก็เลยลองเปิดหน้าต่างตั้งค่าดู แต่ก็ตรวจสอบแล้วว่าไม่มีอะไรจึงทำหน้าโล่งอกออกมาอย่างเปิดเผย  แล้วก็ใช้เวลาว่างขณะที่เดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวังในการตั้งค่าอัตราการดรอปไอเทม กรนั้นคิดว่าอาจถึงเวลาที่ต้องเริ่มทำเครื่องป้องกันบ้างแล้วจึงคิดที่จะให้มอนสเตอร์ดรอปของออกมาบ้าง จึงได้ปรับอัตราดรอปทุกอย่างจาก 5% เป็น 100% จากก่อนหน้าเลยทีเดียว

อ๋อ! ที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยดรอปอะไรเลยเนี่ยเป็นเพราะอัตราการดรอปของเรามันต่ำเองสินะ...  โลกนี้ไม่มีค่าโชคแสดงออกมาเลยรึไง....

ถ้ามีงั้นก็หมายความว่าตัวฉันเนี่ยคงจะซวยสุดๆไปเลยนะสิ———

พรึ่บ!!!  พรึ่บ!!!  พรึ่บ!!!  พรึ่บ!!!  พรึ่บ!!!  พรึ่บ!!! 

〝!!!!!!!!!!!?〞

          เสียงตะเกียงที่ถูกจุดขึ้นอย่างกระทัน  ได้ขัดจังหวะความคิดของกร เพราะจู่ๆก็เกิดเหตุการณ์แปลกๆขึ้นเลยทำให้กรตั้งท่าอยู่ในการเตรียมพร้อมรบเรียบร้อยแล้ว แล้วเสียงตะเกียงที่ถูกจุดก็ดำเนินต่อไป พร้อมๆกับทัศนวิสัยรอบๆที่ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆจากประตูที่กรเข้ามาไปยังส่วนที่ลึกที่สุด

——————พรึ่บ!!!  พรึ่บ!!!  พรึ่บ!!!  พรึ่บ!!!  พรึ่บ!!!  พรึ่บ!!! 

แอ็ด!!!!!!!!! ——————ตึง!!!!!!!!!!

          พอเสียงตะเกียงที่ถูกจุดอยู่รอบๆอย่างต่อเนื่องจนถึงเมื่อครู่หยุดลง  ประตูขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหลังของกรก็ปิดลงอย่างรวดเร็วจนเกิดเสียงดังสนั่น  คล้ายกับเป็นสัญญาณเริ่มอะไรบางอย่าง

อะ อะไรเนี่ย  ยังกะหนังสยองขวัญเลยแฮะ.... ก็นะจากสถานการณ์เนี่ยก็ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจหรอก

แต่ว่าจากลางสังหรณ์สุดเลวร้ายของฉันเนี่ย .....ถ้าเกิดเจ้าประตูที่ดูน่าเกรงขามนี่เป็นทางลงไปต่อจริงๆล่ะก็  แสดงว่าที่อยู่ลึกเข้าไปข้างในนั้นก็คงจะเป็น...

ตึง! —————— 

ตึง! —————— 

ตึง! ——————   

ตึง! ——————    

          เสียงฝีเท้าที่หนักอึ้งที่สุดที่กรเคยได้ยินมาดังขึ้นและใกล้เข้ามาทางกรเรื่อยๆ จากนั้นเสียงร้องที่เป็นที่มาของฝีเท้านั่นก็ ปรากฏออกมาพร้อมๆกับรูปลักษณ์ที่จะทำให้ผู้พบเห็นต้องหวาดกลัวจนสัมผัสได้ถึงความตายตรงหน้าก็มายืนอยู่ตรงหน้าของกร

โฮรกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

          ที่ปรากฏตรงหน้าของกรก็คือสุนัขสามหัวขนาดยักษ์ แต่ละหัวนั้นมีลักษณะเหมือนกัน คือ มีลักษณะคล้ายกับหมาป่า แต่เขี้ยวและเล็บนั้นยาวกว่ามากโข ขนาดนั้นสูงใหญ่เกือบ 10 เมตรพอๆกับประตูทางเข้าเลยทีเดียว ขนของมันมีขนสีดำขลับ ส่องประกายกับแสงสว่างที่อยู่โดยรอบอย่างงดงามแต่เพราะรูปลักษณ์และท่าทางของมันที่แสดงให้เห็นถึงความเป็นศัตรูอย่างที่สุดนั้น เลยทำให้เกิดความรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาแทน หากจะเปรียบเทียบให้เข้าใจได้โดยง่ายแล้วละก็ มอนสเตอร์ขนาดยักษ์ที่ว่านี้ก็คือ เคลเบรอส สุนัขเฝ้ายามนรกสุดโหดนั่นเอง แล้วพอมันส่งเสียงคำรามออกมาจนทั่วทั้งห้องโถงสั่นสะเทือนไปทั่วแล้ว เสียงประกาศที่ไม่ทราบต้นกำเนิดเสียง แต่คาดว่าจะมาจากดันเจี้ยนก็ดังขึ้นมา

【ยินดีต้อนรับสู่『ห้องบอส』ประจำชั้นที่ 25!!!】

【บอสประจำชั้น คือ 『อัลติเมทเคลเบรอส』】

【หากท่านสามารถผ่านเงื่อนไขได้แม้เพียงข้อเดียว จะถือว่าผ่านการทดสอบให้ลงไปยังชั้นถัดไปได้——————】

นั่นปะไร!!!! เป็นบอสมอนสเตอร์อย่างที่คิดเลย

ไม่สิ... ดูยังไงมันก็บอสชัดๆต่างหาก  ถ้าเกิดมันเป็นมอนสเตอร์ทั่วไป ดันเจี้ยนคงถล่มกันพอดี....

นะ นี่เรายังใจเย็นได้อีกเหรอเนี่ย!? ....ให้ตายสิเริ่มโมโหตัวเองขึ้นมาแล้วนะ!

ตายหล่ะวา...  ยังไม่ทันเตรียมพร้อมก็ดันเกิดเรื่องบ้าๆขึ้นอีกแล้ว

แต่.... บ่นไปก็ช่วยอะไรไม่ได้นี่น่ะ เพราะงั้นหล่ะก็...

.........เตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อมจะดีกว่า

ฟู่  ฮ่า——

          แล้วกรก็หายใจเข้า-ออกลึกๆ เพื่อปรับอารมณ์และลดอัตราการเต้นของหัวใจให้ต่ำลงเพื่อให้สุขุมและเยือกเย็นขึ้น  ทั้งยังเพิ่มความสามารถของสุดยอดการประมวลผลให้สูงขึ้นพอๆหรือมากกว่าตอนที่สู้กับมอนสเตอร์ทั้ง 6 ตัวในตอนที่ข้ามพ้นความตายมาได้เสียอีก จากนั้นก็ตรวจสอบสภาพร่างกายของตัวเองจากหัวจรดเท้าพร้อมๆกับสภาพแวดล้อมทั้งหมดในห้องโถงเพื่อให้ตัวเองได้เปรียบมากขึ้นอีกนิดก็ยังดี

          แต่กรก็ไม่ได้รู้เลยว่าแม้จะเตรียมตัวพร้อมขนาดนี้แถมยังคิดว่าตัวเองที่มีสเตตัสมโหฬารกับสกิลสุดโกงคงจะพอสู้ได้ และคิดว่าคงไม่แพ้อย่างง่ายดายแน่นอนอยู่นั้น ก็ยังไม่อาจเพียงพอที่จะเป็นคู่มือของอสูรกายสุดร้ายกาจตัวนี้ได้เลย...