LOGINShare
ตอน 2
Last Updated:
2025-01-17 04:47:395 ปีผ่านไป
เมื่อ 5 ปีก่อน หลังจากม่านหรูมีน้องชาย 2 คนพร้อมกัน นางช่วยแม่ดูแลน้องมาตลอดก่อนแม่จะปล่อยให้นางเลี้ยงน้องเองตอนที่น้องอายุ 1 ขวบครึ่ง ท่านแม่นางปล่อยให้นางอยู่บ้านกับน้องทุกวัน อาหารท่านแม่จะเตรียมเอาไว้ให้นางกับน้องกินเวลาท่านแม่กับท่านพ่อไปรับจ้างทำไร่ ทำสวน ม่านหรูอยู่กับน้องจึงรักและผูกพันธ์กับน้องชายทั้งสองคนมาก นางเลี้ยงน้องที่บ้านจนน้อง ๆ เริ่มวิ่งได้ในวัย 2 ขวบครึ่ง ม่านหรูที่อายุเกือบ 5 ขวบจึงเริ่มพาน้อง ๆ ไปช่วยพ่อกับแม่เก็บหญ้าที่ไร่บ้างเป็นบางวัน กระทั่งนางอายุเกือบ 6 ขวบ นางเริ่มขึ้นเขาพร้อมชาวบ้านไปหาของป่ามาไว้กินที่บ้าน ส่วนน้อง ๆ นางปล่อยให้เขาเล่นอยู่ที่บ้านและบางวันพวกเขาก็จะเดินไปหาพ่อกับแม่ที่ไร่บ้าง แต่ด้วยน้องชายยังเด็กอยู่มากและครอบครัวนางยากจน น้อง ๆ จึงใส่เสื้อผ้าเก่าขาดของนางที่ท่านแม่เย็บให้พวกเขาใส่ไปพลาง ๆ ก่อนที่พวกเขาจะโตไปมากกว่านี้ ทำให้เด็กในหมู่บ้านต่างล้อเลียนว่าน้องชายของนางเป็นขอทานและยังทำร้ายน้อง ๆ ของนางจนได้แผลกลับบ้านแทบทุกวัน
ม่านหรูที่กลับลงจากภูเขาแล้วเห็นน้อง ๆ นั่งน้ำตาคลออยู่หน้าบ้าน นางที่ไม่อยากให้ท่านพ่อท่านแม่กังวล จึงบอกน้อง ๆ ให้อดทนอย่าร้องไห้ให้ท่านพ่อท่านแม่เห็น ส่วนเรื่องเด็กในหมู่บ้านนางจะไปสั่งสอนพวกเขาให้เอง จึงกลายเป็นว่าทุกครั้งที่น้อง ๆ ถูกทำร้าย วันต่อมาม่านหรูจะไปตามหาเด็กเกเรพวกนั้นแล้วต่อยตีกับพวกเขาจนเคยชิน ด้วยความที่นางตัวเล็กและขึ้นเขาบ่อยจึงทำให้นางร่างกายแข็งแรงกว่าเด็กทั่วไปที่เอาแต่วิ่งเล่นอยู่ในหมู่บ้าน เหล่าเด็กเกเรเวลาเจ็บแค้นจึงได้แต่ทำร้ายน้องชายของนางเวลานางไม่อยู่ในหมู่บ้านเท่านั้น เรื่องนี้วนเวียนอยู่นานจนนางอายุ 7 ขวบ และน้อง ๆ เริ่มอายุได้ 5 ขวบ ม่านหรูจึงสอนวิธีเตะต่อยให้น้องชายทั้งสองจนพวกเขาพอจะดูแลตัวเองได้บ้าง ถึงจะแพ้บ้างชนะบ้างแต่พวกเขาก็เอาตัวรอดได้
วันก่อนน้อง ๆ ของนางถูกทำร้ายจนเลือดกลบปาก ฟันน้ำนมแทบหลุดออกมา ม่านหรูลงมาจากเขาเห็นเข้าก็โกรธกลุ่มเด็กพวกนั้นที่ลงมือหนักเกินไป นางบอกน้องให้อยู่ในบ้าน ส่วนนางออกไปตามหากลุ่มเด็กเกเรที่เล่นกันอยู่ลานกลางหมู่บ้าน
“พวกเจ้าทำร้ายน้องชายข้ามากเกินไปแล้วนะ ข้าถามพวกเจ้าหน่อยเถอะว่าน้องข้าเคยไปทำอะไรให้พวกเจ้ากัน ทำไมถึงได้เอาแต่รังแกพวกเขา”
หัวโจกเด็กเกเรอย่างเหอเจียงเก๋อเดินอาด ๆ ออกมาวางท่าต่อหน้าม่านหรูทั้งยังเท้าสะเอวก่อนเอ่ยปากตอบนางอย่างกวนอวัยวะเบื้องล่างว่า
“ใครใช้ให้น้องชายเจ้าแต่งตัวเหมือนขอทานกันเล่า ท่านแม่ข้าเคยบอกว่าในอำเภอมีขอทานมากมายต้องให้ทางการช่วยกำจัดออกไป ข้าในฐานะลูกพี่ของเด็กในหมู่บ้านก็ต้องสั่งสอนน้องชายขอทานของเจ้าแทนคนของทางการน่ะสิ”
“เหอเจียงเก๋อ มันจะมากเกินไปแล้วนะ น้อง ๆ ข้าไม่ใช่ขอทาน พวกเจ้าก็รู้จักบ้านข้าดีว่าอยู่ที่ไหนและที่น้อง ๆ ข้าใส่ชุดเก่าของข้ามันผิดตรงไหน ในเมื่อพวกเจ้าอยากมีเรื่องมากนัก วันนี้ข้าจะทำให้พวกเจ้าต้องคลานกลับบ้านแทนการเดินเลย”
ม่านหรูเดินไปหยิบท่อนไม้ที่วางอยู่ไม่ไกลมาถือไว้ ก่อนจะวิ่งไล่ตีเหล่าเด็กเกเรไปทั่วลานกลางหมู่บ้านจนพวกเขาร้องเสียงหลงวิ่งหนีไปคนละทิศละทาง แต่มีหรือที่ม่านหรูจะวิ่งไม่ทันพวกเขาที่อ้วนท้วนกว่านางเยอะ ทำให้เด็ก ๆ ในลานที่เล่นอยู่กลางหมู่บ้านวันนี้ต่างร้องไห้กระจองอแง เพราะถูกม่านหรูตีเสียจนเลือดตกยางออกแถมฟันน้ำนมยังร่วงหล่นกันเป็นแถว ๆ
บรรดาผู้ใหญ่ที่เป็นพ่อแม่ของเด็กเกเรกำลังจะมาตามพวกเขากลับบ้านไปกินข้าวเย็นต่างร้องวี้ดว้ายอย่างตกใจที่เห็นลูกๆ เลือดไหลกลบปากกันเป็นแถวๆ แม่ของเหอเจียงเก๋อเห็นลูกชายนั่งร้องไห้เลือดกลบปากก็รีบวิ่งเข้าไปดูพร้อมกับพ่อแม่ของเด็กคนอื่น ๆ ที่รีบเข้าไปดูลูกของตัวเองเช่นเดียวกัน หลังจากดูอาการลูก ๆ แล้วเห็นว่าพวกเขาไม่มีที่ใดแตกหักในร่างกาย นางเหอก็ลุกขึ้นเท้าสะเอวหันมาด่าม่านหรู
“นังเด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอน ใครให้เจ้าเอาไม้มาตีลูกของข้าจนเลือดตกยางออกแบบนี้”
“นั่นสิ เจ้าเป็นลูกสาวของเสี่ยวชิงไม่ใช่หรือยังไง เหตุใดจึงมีนิสัยก้าวร้าวนัก”
“ข้าจะฟ้องผู้ใหญ่บ้านว่าลูกสาวตระกูลติงทำร้ายลูกข้า คอยดูว่าข้าจะเรียกค่าเสียหายจนพ่อแม่พวกเจ้าต้องกลายเป็นขอทานกันจริง ๆ”
“เพ้ย! พวกท่านต่างหากเล่าที่เป็นขอทาน บ้านข้าถึงจะยากจนแต่ก็ไม่เคยขอใครกิน พวกท่านระวังปากเอาไว้บ้าง ระวังข้าจะเอาไม้ตีปากเหมือนลูกพวกท่านเล่า”
“นังเด็กเหลือขอ เจ้าคิดว่าพวกข้าไม่กล้าตีเจ้าเพราะเจ้าเป็นหญิงหรืออย่างไร”
“พวกท่านกล้าก็เข้ามาสิ เป็นลูกของพวกท่านต่างหากที่ไม่ได้รับการสั่งสอน พวกเขารุมตีน้องชายข้าทั้งสองคนจนเลือดตกยางออกก่อน ข้าจึงมาแก้แค้นอย่างไรเล่า”
“เจ้าอย่ามาโกหก ลูก ๆ พวกข้าต่างเป็นเด็กดี มีหรือจะรังแกคนจน ๆ อย่างน้องเจ้า”
“ใช่ ๆ เจ้าเป็นผู้หญิงยังเที่ยวต่อยตีไปทั่ว แบบนี้ใครจะกล้ารับเจ้าเป็นสะใภ้กัน”
“นั่นสินะ ยิ่งบ้านเจ้ายากจนแทบไม่มีจะกินด้วย ไม่มีคนในหมู่บ้านอยากแต่งกับคนบ้านเจ้าหรอกนังหนู”
“ชิ ไม่อยากแต่งกับข้าแล้วยังไง คิดว่าข้าอยากเข้าร่วมกับตระกูลพวกท่านนักหรือ คนที่ชอบดูถูกคนอย่างพวกท่าน ข้าไม่คิดจะอยากอยู่ด้วยสักนิด ยิ่งพวกท่านสั่งสอนลูกให้มารังแกน้องชายข้าด้วยแล้ว ท่านยังคิดว่าตัวเองดีอีกหรืออย่างไร”
ผู้ใหญ่บ้านที่ถูกพ่อของหนึ่งในกลุ่มเด็กเกเรวิ่งไปตามมาถึงทันได้ยินม่านหรูพูดประโยคสุดท้ายพอดี เขามองเห็นติงกวนกำลังวิ่งมาทางนี้ในระยะสายตา จึงได้แต่ขึงตามองลูกสาวของติงกวนอย่างเอาเรื่อง
“นี่เจ้าก่อเรื่องอีกแล้วหรือม่านหรู คราวก่อนเจ้าก็ตีเด็กพวกนี้ไปหลายทีแล้ว เหตุใดจึงได้มีเรื่องกันอีกเล่า”
“ท่านปู่ผู้ใหญ่บ้าน ข้าไม่ได้ก่อเรื่องนะเจ้าคะ เป็นพวกเขาที่รุมทำร้ายน้องชายข้าก่อนจนเลือดกลบปาก เนื้อตัวเขียวช้ำไปหมด แถมเสื้อผ้ายังขาดวิ่นอีก ท่านไปดูน้องชายของข้าที่บ้านได้เลยว่าข้าพูดจริงหรือไม่ ในเมื่อพวกเขากล้าตีน้องชายข้า ข้าที่เป็นพี่สาวมีหรือจะไม่แก้แค้นแทนน้องชายที่ข้าเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก ท่านปู่ผู้ใหญ่บ้านต้องให้ความเป็นธรรมกับพวกข้าด้วยนะเจ้าคะ”
“ม่านหรู รีบขอโทษทุกคนซะ เจ้าเป็นเด็กผู้หญิงจะมาต่อยตีกับเด็กผู้ชายได้ยังไง”
“ท่านพ่อข้าไม่ขอโทษเจ้าค่ะ พวกเขาต่างหากที่ต้องขอโทษน้องข้าและต้องสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายน้องของข้าอีก ไม่อย่างนั้นข้าก็จะมาตีพวกเขาคืนเหมือนครั้งนี้”
“เฮ้อ เจ้าอย่าดื้อได้หรือไม่ ขอโทษพวกเขาก่อนเถอะเรื่องจะได้จบ ๆ”
“เหตุใดข้าต้องขอโทษพวกเขาด้วยเจ้าคะ ในเมื่อพวกเขาสั่งสอนลูกให้เกเรและเรียกข้ากับน้องว่าขอทานด้วยนะเจ้าคะท่านพ่อ เราไม่เคยขอทานใครกินสักหน่อย ท่านพ่อจะให้ข้าทนได้อย่างไร”
“หืม จริงหรือลูก?”
“ข้าจะโกหกท่านพ่อทำไมกันเจ้าคะ ท่านปู่ผู้ใหญ่บ้านน่าจะเคยได้ยินพวกเขาเรียกข้ากับน้องบ้างนะเจ้าคะ ต่อหน้าคนในหมู่บ้าน หากใครโกหกขอให้ฟ้าลงโทษ”
“เอาล่ะ ๆ ในเมื่อเจ้าไม่ขอโทษก็ไม่เป็นไร สรุปว่าเป็นพวกเจ้าสินะที่ไปทำร้ายติงอ้ายกับติงเอ้อก่อน พวกเจ้าต้องมอบค่ารักษาให้ครอบครัวติงคนละ 300 อีแปะ เพราะลูกของพวกเจ้าก่อเรื่องก่อน”
“เพ้ย! ผู้ใหญ่จะให้เราจ่ายเงินให้พวกขอทานได้ยังไงกันเจ้าคะ ข้าไม่ยอมเสียเงินฟรี ๆหรอกนะ พวกมันต่างหากที่ต้องจ่ายค่ารักษาให้ลูกพวกข้าน่ะ”
“ใช่ ๆ พวกเราไม่จ่ายนะผู้ใหญ่”
“ข้าก็ไม่อยากจ่ายเช่นกัน”
“พวกเจ้าเงียบ!!! ถ้าไม่มีใครจ่าย ข้าจะไปแจ้งทางการว่าพวกเจ้าไม่สั่งสอนลูกหลานจนทำให้ลูกชายของติงกวนบาดเจ็บหนัก ลองดูว่าทางการจะทำอะไรกับพวกเจ้า”
“มันจะไม่มากเกินไปหรือผู้ใหญ่ แค่เรื่องเด็กตีกันเท่านั้นนะ”
“เจ้ายังไม่เงียบอีกหรือนางเหอ ต่อหน้าต่อตาข้าเจ้ายังกล้าเรียกพวกเขาว่าขอทาน ทั้งที่มีหลายบ้านจ้างสองผัวเมียไปทำไร่ทำสวนให้น่ะ พวกเขาทำงานแลกเงิน แต่พวกเจ้ากลับกล้าเรียกพวกเขาว่าขอทาน อีกอย่างนังหนูม่านหรูก็ขึ้นเขาตั้งแต่อายุยังน้อยนานหลายปีแล้ว นางไม่เคยทำร้ายใครก่อนนอกจากเด็กพวกนี้จะทำร้ายน้องชายนาง พวกเจ้าเลือกเอาว่าจะจ่ายดี ๆ หรือให้เรื่องถึงทางการ และหลังจ่ายเงินค่าเสียหายแล้ว พวกเจ้าห้ามให้ลูก ๆ มาทำร้ายติงอ้ายกับติงเอ้ออีกเป็นอันขาด หากครั้งนี้พวกเจ้ายังดื้อรั้นเหมือนเมื่อก่อน ข้าจะแจ้งทางการอย่างเดียว ข้าเบื่อกับเรื่องพวกนี้เต็มทนแล้ว”
Related chapters
ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอน 3
ชาวบ้านที่เป็นพ่อแม่เด็กเห็นว่าคราวนี้ผู้ใหญ่บ้านเอาจริง พวกเขาจึงล้วงเงินมาจ่ายให้ผู้ใหญ่บ้านคนละ 300 อีแปะและสัญญาว่าจะไม่ให้ลูก ๆ ทำร้ายลูกชายของติงกวนอีก พวกเขารู้ดีว่าเรื่องพวกนี้เกิดขึ้นมาหลายปีแล้ว แต่ห็นว่าเป็นแค่เรื่องเด็ก ๆ เท่านั้น พวกเขาจึงไม่คิดจะสั่งสอนลูกหลานจนกระทั่งเกิดเรื่องจนถึงขั้นนี้ติงกวนที่อยู่ ๆ ก็ได้รับเงินจำนวนหลายตำลึงยืนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนม่านหรูต้องสะกิดพ่อให้รีบรับเงินทั้งหมดจากผู้ใหญ่บ้านมาเสีย ติงกวนได้สติจึงรีบรับเงินทั้งหมดมาแล้วขอบคุณผู้ใหญ่บ้านที่ให้ความเป็นธรรมกับครอบครัวเขา อันที่จริงเขารู้มานานแล้วว่าพวกชาวบ้านเรียกครอบครัวเขาว่าอะไร เพียงแต่พวกเขาเป็นเด็กที่กำพร้ามาก่อนจึงไม่กล้าเอาเรื่อง ยิ่งพอลูก ๆ ถูกรังแกด้วยแล้ว พวกเขาก็ได้แต่เก็บงำความไม่พอใจเอาไว้ด้วยกลัวว่าจะถูกไล่ออกจากหมู่บ้านแล้วไม่มีที่จะอยู่ ตอนนี้พวกเขายังเก็บเงินได้ไม่มากพอที่จะพาลูก ๆ ออกจากหมู่บ้านนี้ เขาจึงได้แต่อดทนมานาน จนกระทั่งวันนี้ที่ลูกสาวทนไม่ไหวจนลงไม้ลงมืออย่างหนัก หากไม่ได้ผู้ใหญ่บ้านมาไกล่เกลี่ย พวกเขาสองคนพ่อลูกคงถูกพวกชาวบ้านรังแกอีกแน่สัปดาห์ต่อมา ม่านหรูขึ้
Last Updated : 2025-01-17ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอน 4
ม่านหรูเห็นว่าชายชราหลับตาลงอีกครั้งอย่างเหนื่อยอ่อน นางจึงรีบวิ่งไปยังตอไม้อีกด้านจนสะดุดล้มเสียงดัง ม่านหรูได้แต่ร้องอูยออกมาอย่างอดไม่ได้ นางมองไปยังเท้าเล็ก ๆ ก็เห็นว่ามีรากไม้โผล่ขึ้นมาจนนางสะดุดล้ม เห็ดสีขาวที่นางเก็บหล่นออกมาจากตะกร้าสะพายหลังไม่น้อย ม่านหรูได้แต่หันไปบอกชายชราอย่างจนใจ“ท่านปู่รอข้าเก็บเห็ดของข้าใส่คืนตะกร้าก่อนนะเจ้าคะ ข้าขอโทษที่สะเพร่าไม่ดูทางจนเสียเวลาเก็บเห็ดให้ท่าน”ชางจ้าวหลงส่ายหัวว่าไม่เป็นไร เขาหมดแรงที่จะตอบโต้กับเด็กน้อยแล้ว ถึงนางจะนำเห็ดมาให้เขาช้าหน่อยก็ไม่เป็นอะไร อย่างไรหลังจากได้กินเห็ดแล้วเขาจะสามารถใช้พลังลมปราณได้อีกครั้ง และการรักษาตัวหลังจากนี้จะง่ายดั่งปาฏิหาริย์ม่านหรูเห็นท่าทางชายชราแล้วก็รีบก้มหน้าเก็บเห็ดที่ร่วงหล่นใส่ในตะกร้าสะพายหลังที่นางนำออกมาตั้งเอาไว้ข้างตัว นางกลัวว่าจะเผลอสะดุดอะไรอีกจนล้มจึงไม่อยากสะพายตะกร้าเอาไว้เหมือนก่อนหน้านี้ กว่าสองเค่อที่ม่านหรูเก็บเห็ดที่หกออกมาได้ทั้งหมด นางเลือกที่จะวางตะกร้าเห็ดเอาไว้ก่อน แล้วเดินเข้าไปดูว่านางจะเก็บเห็ดสีแดงไปให้ชายชราได้อย่างไรโดยที่เห็ดไม่เสียหายม่านหรูเห็นว่าเห็ดเกาะติดอย
Last Updated : 2025-01-17ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอน 5
ชางจ้าวหลงไม่ได้ทานอะไรมาหลายวันกินไม่นานข้าวต้มในถ้วยก็หมดเสียแล้ว เขาพรูลมหายใจออกอย่างปลดปลง แต่ไม่ได้โทษว่าเด็กหญิงตรงหน้า เพราะเขาได้ยินนางบอกตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าบ้านนางยากจน ชางจ้าวหลงหยิบกระบอกไม้ไผ่ขึ้นมาดื่มน้ำเข้าไปอึกใหญ่ ก่อนจะเอ่ยปากถามเด็กน้อยว่านางอยากให้เขาช่วยอะไร“ข้าอยากให้ท่านปู่พาข้าเข้าอำเภอไปขายเห็ดหนึ่งดอกเจ้าค่ะ กับขอให้ท่านพาข้าไปซื้อกล่องสมุนไพรสำหรับใส่เห็ดที่เหลือด้วยเจ้าค่ะ ท่านปู่เดินไหวหรือไม่เจ้าคะ”“ข้าเดินไหว เจ้าต้องการให้ข้าช่วยแค่นี้หรือ เหตุใดเจ้าไม่ให้พ่อกับแม่เจ้าพาไปเล่า”“ไม่เอาหรอกเจ้าค่ะ ข้ากลัวว่าชาวบ้านจะรู้ว่าบ้านข้ามีเงิน พวกเขายิ่งสอดรู้สอดเห็นกันเป็นอาชีพอยู่เจ้าค่ะ ท่านปู่พาข้าไปหน่อยนะเจ้าคะ นะ นะ”ม่านหรูลืมตัวเข้าไปเกาะแขนชายชราแล้วออดอ้อนเหมือนที่ทำกับพ่อแม่ที่บ้าน ชางจ้าวหลงที่ไม่เคยถูกเด็กหญิงออดอ้อนมาก่อนถึงกับยิ้มกว้างอย่างไม่รู้ตัวเช่นกัน เขาเห็นความน่ารักของเด็กหญิงร่างผอมบางตรงหน้าก็นึกเวทนา“ตกลง ๆ ปู่จะพาเจ้าไปอำเภอและพาเจ้าไปซื้อของจำเป็นด้วย ตกลงหรือไม่”“เย้! ท่านปู่ใจดีที่สุด ขอบคุณมากนะเจ้าคะ อืม… ท่านปู่คิดว่าข้า
Last Updated : 2025-01-17ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอน 6
“ม่านหรู เจ้าจะเก็บตั๋วแลกเงินเอาไว้เลยหรือไม่ ปู่จะได้ส่งให้เจ้า”“อืม… ข้าขอให้ท่านปู่เก็บไว้ก่อนได้หรือไม่เจ้าคะ ข้ากลัวท่านพ่อท่านแม่จะตกใจ”“เจ้าไม่กลัวว่าปู่จะหนีไปพร้อมตั๋วเงินนี่หรือ หืม…”“เหตุใดข้าจึงต้องกลัวเล่าเจ้าคะ ในเมื่อท่านปู่สัญญาแล้วว่าจะสอนวิชาข้ากับน้อง”ม่านหรูเอียงหัวตอบคำถามเขาอย่างน่ารัก ทำเอาชางจ้าวหลงที่อยากกลับไปสำนักเพื่อแก้แค้นได้แต่หัวเราะเบา ๆ ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าจะสอนนางกับน้องให้มีฝีมือดีกว่าศิษย์ทรยศที่เขาเคยสอนมา ในเมื่อฟ้าส่งเขามาพบกับนางเช่นนี้ก็นับว่าเป็นวาสนาของพวกนางพี่น้องก็แล้วกัน ไม่นานนักชางจ้าวหลงก็มาถึงร้านขายเสื้อผ้าในเมืองซึ่งทหารบอกเอาไว้ เขาเข้าไปเห็นพนักงานมองมาอย่างตกใจก็เข้าใจดีว่าตัวเองในตอนนี้นั้นมีสภาพเป็นอย่างไร“เจ้าไปเลือกเสื้อผ้าเนื้อดีสีดำมาให้ข้าสักสองชุด ส่วนของหลานสาวข้าเจ้าเลือกมาอีกสักสองตัวก็แล้วกัน ม่านหรู น้องชายเจ้าตัวโตแค่ไหนแล้ว ปู่จะได้บอกนางให้เอาชุดมาให้เจ้าเลือก”ม่านหรูคิดอยู่สักพักก็เอ่ยเสียงเล็ก ๆ ออกมาถึงขนาดตัวน้องชายทั้งสองและยังมีชุดของพ่อกับแม่นางด้วยที่นางขอให้ชายชราช่วยบอกคนขายให้นำมาให้นางดู ไม่น
Last Updated : 2025-01-17ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอน 7
กลุ่มของติงกวนเดินทางเกือบหนึ่งเค่อกว่าจะถึงบ้านหลังไม่ใหญ่นักซึ่งอยู่ที่ท้ายหมู่บ้านติดกับตีนเขา เป็นเพราะมีเด็ก ๆ อยู่จึงทำให้ผู้ใหญ่อย่างพวกเขาเดินได้ช้ากว่าปกติ ติงกวนเชิญชางจ้าวหลงเข้าบ้านก่อนจะปิดประตูรั้วและในบ้านเพื่อป้องกันไม่ให้ชาวบ้านมาแอบฟังเหมือนทุกครั้งเสี่ยวชิงเห็นสามีเชิญผู้อาวุโสเข้าไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวแล้ว นางจึงบอกให้ลูก ๆ เข้าไปรอในห้องก่อน ส่วนนางเดินเข้าไปนำน้ำต้มสุกมาวางเอาไว้ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ สามีของนาง เพื่อรอฟังเรื่องราวจากปากชายชราว่าลูกสาวนางช่วยอะไรเขาเอาไว้ชางจ้าวหลงเห็นทั้งสองพร้อมที่จะฟังแล้ว เขาจึงเล่าเรื่องทั้งหมดที่ม่านหรูทำเมื่อวานนี้ให้พวกเขาฟัง โดยเขาไม่ได้บอกว่าเขาเป็นใครมาจากไหน เพียงแต่เงินขายเห็ดหลินจือแดงที่เหลือหนึ่งร้อยกว่าตำลึง เขาต้องมอบให้พวกเขาเก็บไว้ ส่วนตั๋วเงินที่ม่านหรูฝากเอาไว้ เขาไม่ได้บอกกล่าวออกมา หลังเล่าจบ เขาก็ส่งตะกร้าสิ่งของให้ที่ด้านข้างโต๊ะ เพื่อให้พวกเขาตรวจดูว่ามีสิ่งของจำเป็นครบหรือไม่ ก่อนที่จะส่งเงินในกระเป๋าผ้าที่เหลือให้พวกเขาติงกวนกับเสี่ยวชิงช่วยกันดูสิ่งของมากมายในตะกร้าใบใหญ่ ก่อนจะดูของในตะกร้าใบเล็กต่อ พอ
Last Updated : 2025-01-17ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอน 8
หนึ่งเดือนต่อมา ทหารมาที่หมู่บ้านเพื่อคัดเลือกเด็กหนุ่มเข้าไปเป็นทหารให้ทางการ เพราะตอนนี้แคว้นเจิ้งรุกรานแคว้นจ้าวจนชาวบ้านเดือดร้อนไปทั่ว ชาวบ้านที่มีลูกชายจำเป็นต้องส่งลูกให้เหล่าทหารทั้งน้ำตา พวกเขาเป็นเพียงชาวบ้านแล้วจะไปสู้รบปรบมือกับใครเขาได้ แต่ทหารที่มากลับบอกว่าพวกเขาจะฝึกฝนคนเหล่านี้ก่อนเข้าสู่สนามรบในอีก 3 เดือนข้างหน้า เนื่องจากต้องรอทัพใหญ่จากเมืองหลวงซึ่งกำลังเดินทางมาถึงชายแดนเสียก่อนจึงจะร่วมทัพกันม่านหรูพอรู้ว่าน้อง ๆ ต้องไปเป็นทหารก็นึกเป็นห่วง นางแอบตามน้องไปเข้าขบวนกับเหล่าทหารด้วย ก่อนไปนางบอกท่านปู่เอาไว้แล้วว่าจะพาน้องกลับมาได้อย่างแน่นอน ชางจ้าวหลงที่สอนสั่งม่านหรูมาตลอด 10 ปีรู้ดีว่าหลานสาวเก่งกาจกว่าน้องชายทั้งสองมากนัก ไม่ว่าจะเรื่องความคิดรอบคอบหรือความหัวไวของนางก็ไม่เป็นสองรองใคร เขาจึงได้แต่จำใจส่งหลานสาวไปพร้อมมีดบินที่เขาสั่งทำเอาไว้เมื่อหลายปีก่อนให้นางติดตัวไปด้วยกว่าที่เสี่ยวชิงกับติงกวนจะรู้ว่าลูกสาวแอบตามน้องไปก็สายเกินไปเสียแล้ว หากพวกเขาไปนำตัวม่านหรูกลับมา นางอาจจะถูกลงโทษฐานเข้าร่วมโดยพละการ พวกเขาจึงไม่กล้าวู่วามและได้แต่รอคอยตามที่ท่านพ่อ
Last Updated : 2025-01-17ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอน 9
ม่านหรูถึงแม้จะอยู่แถวหลังกลุ่มทหารที่มาจากเมืองหลวง แต่นางก็เห็นหน้าของแม่ทัพใหญ่ซึ่งหล่อเหลาและตัวสูงใหญ่มากกว่าทหารคนอื่นที่ยืนอยู่บนเวทีด้วยกันเกือบหนึ่งช่วงศรีษะ ยิ่งได้ยินเสียงจากพลังลมปราณที่กล้าแกร่งของเขา นางก็ยิ่งคิดว่าตนเองยังเป็นกบในกะลา ทั้งที่ตัวนางเองฝึกฝนมานานยังมีลมปราณไม่มากเท่าชายผู้เป็นแม่ทัพใหญ่ที่อายุน่าจะห่างจากนางไม่มากทหารใหม่ทั้งหมดเกือบร้อยคนมายืนเรียงแถวกันที่หน้าเวที พวกเขาเป็นแค่ชาวบ้านที่ถูกเกณฑ์มาเท่านั้น อีกทั้งกลุ่มคนพวกนี้เป็นลูกพ่อค้าจึงทำตัวเกเรแต่แรกทหารคนอื่นคิดว่าพวกเขาน่าจะถูกแม่ทัพใหญ่ลงโทษไม่น้อย“พวกเจ้าฝึกฝนมานานเท่าไหร่แล้ว เหตุใดแค่จัดแถวจึงทำไม่ได้”หม่าต้าเฟยหัวหน้ากลุ่มลูกพ่อค้าถือตัวว่าที่บ้านร่ำรวยจึงคิดว่าเงินซื้อได้ทุกอย่าง เขาพยายามยัดเงินให้หัวหน้าหมู่กับนายกองเพื่อความสบาย แต่พวกเขาไม่ยอมรับเงิน จึงทำให้หม่าต้าเฟยรวมตัวลูกพ่อค้าเที่ยวก่อกวนไปทั่วมาตั้งแต่แรก“พวกข้าฝึกเพียงแค่สองเดือนเท่านั้น เจ้าจะให้พวกเราชาวบ้านตาดำ ๆ ทำอย่างพวกเจ้าที่เป็นทหารมานานได้อย่างไร”“เจ้าชื่ออะไร เหตุใดก่อนรายงานไม่ขานชื่อตนเองก่อน นายกอง นำตัวไปลง
Last Updated : 2025-01-17ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอน 10
ม่านหรูกับน้องทั้งสามได้ยินเสียงเกือกม้าด้านหลังก็รู้ว่าพวกเขาต้องเร่งมือให้ทัพม้าเข้าตีต่อ นางจึงใช้พลังลมปราณเพิ่มขึ้นเพื่อลดเวลาการต่อสู้ลงให้มากที่สุด ติงอ้ายกับติงเอ้อคอยป้องกันศัตรูให้พี่ใหญ่ ทำให้พื้นที่ที่ทั้งสามอยู่นั้นถูกแหวกออกเป็นวงกว้างไม่น้อย ทหารในหมู่เดียวกันอีก 7 คนคอยใช้โอกาสที่ศัตรูเพลี่ยงพล้ำตวัดดาบซ้ำไปจนศัตรูตายไปไม่น้อยเช่นกันซื่อหวนหลงเห็นว่าหัวหน้าหมู่ร่างเล็กบางฝีมือไม่เลวและชายหนุ่มอีกสองที่คอยต่อสู้เคียงข้างหัวหน้าหมู่ร่างเล็กคนนั้นก็น่าสนใจ เขาจึงสั่งการให้พวกเขาเร่งฝ่าทัพศัตรูเร็วขึ้น ม่านหรูได้แต่กลอกตามองบนอย่างหมั่นไส้และคิดในใจว่านี่ข้ายังรีบไม่พออีกหรือ หากเจ้ารีบนักทำไมไม่ขี่ม้าขึ้นหน้าไปก่อนเล่าซื่อหวนหลงไม่เห็นว่าม่านหรูหน้าตาบูดบึ้งมากแค่ไหนหลังได้รับคำสั่ง เขาที่อยู่บนหลังม้าใช้ง้าวฆ่าฟันศัตรูเพื่อช่วยเปิดทางด้วยอีกแรงหนึ่ง ม่านหรูเข้าไปใกล้แม่ทัพใหญ่แคว้นเจิ้งอีกเพียงไม่ถึง 10 ก้าว นางร้องบอกน้อง ๆ ให้แหวกทางต่อเพื่อให้แม่ทัพใหญ่ของนางเข้าไปจัดการตามหน้าที่ของเขาเสียติงอ้ายกับติงเอ้อต่างร้องรับคำพี่ใหญ่เสียงดัง ซื่อหวนหลงได้ยินจึงเพิ่งรู้ว่า
Last Updated : 2025-01-17
Latest chapter
ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอนพิเศษ 7
สายวันต่อมา ขันทีผางนำป้ายพระราชทานพาโหวซื่อหลงกับโหวฮูหยินเดินทางไปยังจวนโหวที่ฝ่าบาทประทานให้ คนอื่น ๆ ต่างตามไปดูเช่นเดียวกัน พวกเขาที่อยากรู้ว่าจวนโหวที่ได้รับหน้าตาเป็นอย่างไรต่างเดินตามขบวนขันทีและทหารไปทิศเหนือใกล้กับวังหลวง กระทั่งขันทีผางสั่งทหารนำป้ายโหวซื่อหลงไปติดเอาไว้ที่หน้าประตูใหญ่ตรงหน้า ทุกคนจึงเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ เพราะจวนที่เห็นตอนนี้นั้นใหญ่โตยิ่งกว่าทุกจวนที่พวกเขาเคยเห็นมาเสียอีก“ท่านโหวขอรับ นี่เป็นกุญแจห้องทั้งหมดในจวนโหว ส่วนสิ่งของพระราชทานถูกส่งมาที่จวนตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้วขอรับ เชิญท่านโหวกับโหวฮูหยินตรวจสอบตามรายการที่ข้าเขียนให้ในนี้ได้เลยขอรับ ใบรายการอีก 5 ใบนี้ เป็นของท่านติงกั๋วกง รองแม่ทัพแดนเหนือ ผู้ช่วยรองแม่ทัพแดนเหนือ รองแม่ทัพขั้น 3 และกุนซือขั้น 3 ขอรับ”ขันทีผางยื่นส่งใบรายการทั้งหมดให้พวกเขาทีละคน จากนั้นเขาและทหารที่เดินทางมาด้วยกันก็ขอลากลับวังไป ซื่อหวนหลงเปิดประตูใหญ่ออกข้างหนึ่ง ภายในมีพ่อบ้านยืนรออยู่ก่อนแล้ว เขาแนะนำชื่อตนเองและแนะนำบ่าวไพ
ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอนพิเศษ 6
ก่อนถึงวันงานเลี้ยงหลังกลับจากเมืองชายแดนตะวันออก ม่านหรูสั่งบ่าวให้นำทางนางไปซื้อกวานเพื่อเตรียมงานสวมกวานให้ลูกชายในช่วงบ่ายวันนี้ ก่อนไปยังเมืองชายแดนม่านหรูนำตั๋วแลกเงินติดตัวมามากถึงหนึ่งหมื่นตำลึง ระหว่างทางพวกนางใช้จ่ายค่าเสบียงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ทำให้ม่านหรูมีเงินเหลืออยู่เก้าพันกว่าตำลึงบ่าวในจวนรองแม่ทัพพาม่านหรูไปร้านเครื่องประดับที่ดีที่สุดในเมืองหลวง ม่านหรูบอกเถ้าแก่ให้นำกวานที่ดีที่สุดมาให้นางเลือก ไม่นานนักนางก็ได้กวานทองสองอันที่มีลวดลายแตกต่างกัน อันหนึ่งนั้นเป็นลายเมฆมงคล ส่วนอีกอันเป็นลายใบไผ่ที่สวยสดใสเหมาะกับซื่อซีซวน ม่านหรูจ่ายค่ากวานไปเกือบสามพันตำลึง ก่อนจะชวนบ่าวกลับจวนเพื่อเตรียมพิธีสวมกวานต่อในช่วงบ่ายที่จวนรองแม่ทัพวันนี้ต่างครึกครื้นและเต็มไปด้วยความสุขหลังจากเจ้านายทั้งสองของจวนเสร็จสิ้นพิธีสวมกวาน เหล่าบ่าวไพร่ในจวนต่างได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานเลี้ยงไม่เว้นแม้แต่คนเดียว พวกเขายิ่งรู้สึกซาบซึ้งมากขึ้นไปอีกที่นายท่านถึงอายุจะยังน้อยแต่กลับมีความคิดมากกว่าผู้ใหญ่เสียอ
ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอนพิเศษ 5
กลางดึกคืนนั้น ม่านหรูแอบไปพบท่านปู่เพื่อบอกเรื่องที่สามีกับลูกนางกล่าวไว้เมื่อตอนเย็น ชางจ้าวหลงคิดสักพักก็เข้าใจดีว่าพวกเขาคงห่วงม่านหรูมากเกินไป“แล้วเจ้าจะแอบขึ้นเรือกับปู่หรือไม่เล่า ปู่ให้คนเตรียมเชื้อไฟเอาไว้ไม่น้อยแล้ว”“ข้าจะไปพร้อมท่านปู่กับหลาน ๆ เจ้าค่ะ แผนการของเราจะต้องพังเรือทั้งหมดนี่นา”“เช่นนั้นเจ้าให้คนเตรียมเชื้อไฟเอาไว้หรือยัง เราจะได้แอบเดินทางออกไปก่อน”“เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะท่านปู่ ข้ายังเอาถุงทรายติดตัวไปด้วย เผื่อต้องใช้ในการต่อสู้”“อืม ดีที่เจ้ารอบคอบ ส่วนปู่นั้นสามารถใช้หยดน้ำแทนมีดบินได้ เอาล่ะ เราไปกันได้แล้วกระมัง เดี๋ยวจะเสียแผนเอา”ม่านหรูพยักหน้ารับคำชางจ้าวหลง ก่อนที่ทั้งสี่คนจะใช้วิชาตัวเบาไปยังหาดทรายที่เดิม เพียงแต่ครานี้กว่าที่ทุกคนจะหลบหลีกคนของกองทัพใหญ่ได้ก็เสียเวลาไม่น้อยเลยทีเดียวครึ่งชั่วยามต่อมา กองเรือโจรสลัดมาเ
ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอนพิเศษ 4
สายวันต่อมา โจรสลัดขึ้นบกมาปล้นฆ่าชาวบ้านเหมือนทุกวัน ทหารที่เฝ้าอยู่รีบส่งคนไปแจ้งท่านแม่ทัพในจวน ก่อนที่ทหารทั้ง 19 คน จะต่อสู้กับโจรสลัดรอให้ทหารอีกจำนวนหนึ่งที่ลาดตระเวนอยู่ใกล้ ๆ มาช่วยพวกเขาไม่ถึงสองเค่อ กองทัพของหนิงจิ้งจิวก็พาทหารเข้าจัดการกลุ่มโจรสลัด โดยมีโจรสลัดบางส่วนวิ่งไปยังชายหาดเพื่อหลบหนีเช่นทุกครั้ง แต่ด้วยตอนนี้ทหารรู้ว่ากับดักถูกทำลายแล้ว พวกเขาจึงวิ่งตามอย่างเต็มกำลังจนสามารถจับกุมคนกลับมาได้ถึงสี่คนในคราวเดียว ส่วนโจรสลัดที่กำลังต่อสู้อยู่ก็ถูกฆ่าตายทั้งหมด นี่นับเป็นครั้งแรกที่กองทัพสามารถจับโจรสลัดกลับไปสอบสวนได้ เพียงแต่ภาษาที่พวกเขาพูดมานั้นไม่มีใครสามารถแปลออก พวกเขาจึงทำได้เพียงนำโจรไปกักขังไว้ก่อนแล้วลาดตระเวนรอบชายหาดต่อจนถึงตอนเย็นกลางดึกของวัน ชางจ้าวหลงกับม่านหรู ติงเฟิงหยางและติงเฟิงฮุยมาชายหาดเหมือนกับเมื่อคืนวาน เด็กทั้งสองอยากเรียนวิธีทำลายกับดัก ชางจ้าวหลงให้พวกเขาตามมาด้านหลังและไม่ให้พวกเขาวิ่งวุ่นวาย แต่เสียดายคืนนี้ไม่มีกับดักให้ทำลายเลยแม้แต่น้อยหลังจากที่ช
ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอนพิเศษ 3
หลังจากงานศพของทั้งสองคหบดีใหญ่เมืองไห่หลงผ่านไปด้วยดี กว่าที่ซีฮันกับซีซวนจะรู้ข่าวก็สายไปเสียแล้ว พวกเขายังติดงานและไม่สามารถลาไปเคารพทวดที่หลุมฝังศพได้ ในจดหมายท่านพ่อสั่งให้พวกเขารอสิ้นปีจึงค่อยกลับไป ทั้งสองตอนนี้ทำได้เพียงสั่งทหารไปซื้อกระดาษเงินกระดาษทองกับธูปเทียนมาทำพิธีส่งวิญญาณท่านทวดของพวกเขาที่จวนเท่านั้นสองปีต่อมาซื่อหวนหลงได้รับพระราชโองการให้กลับไปเมืองหลวงเพื่อคุมทัพใหญ่ไปช่วยชายแดนตะวันออกซึ่งตอนนี้ถูกโจรสลัดเข้ามาปล้นฆ่าชาวบ้านกันเป็นว่าเล่น เขาจึงรีบสั่งการให้คนไปแจ้งทหารทั้ง 200 นายเตรียมตัวออกเดินทางทันที ม่านหรูอยากไปกับเขาแต่นางรู้ดีว่าครั้งนี้คงไม่สามารถฝ่าฝืนกฎทหารได้อีก นอกจากฝ่าบาทจะส่งราชโองการมาอีกฉบับเพื่อให้นางช่วยเหลือการศึกในครั้งนี้ก่อนออกเดินทาง ซื่อหวนหลงยังสั่งภรรยารักว่าให้ดูแลจวนกับลูกให้ดี เขาจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุดหลังเสร็จงาน ม่านหรูได้แต่พยักหน้ารับคำสามีด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก นางรู้สึกว่าการศึกครั้งนี้ไม่น่า
ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอนพิเศษ 2
ม่านหรูเชิญให้ท่านปู่นั่งที่นั่งประธานของบ้าน ส่วนนางกับสามีนั่งลงอีกข้างหนึ่งของห้องโถงใหญ่พร้อมลูกสาว อีกด้านเป็นติงกวน เสี่ยวชิงกับหลาน ๆ นั่งด้วยกัน พวกเขาต่างทักทายกันเสียงจอแจ ก่อนที่ฮวยหลิวจะชวนลูกพี่ลูกน้องออกไปเล่นที่สวนด้านหลังและปล่อยให้พวกผู้ใหญ่คุยกัน“ท่านปู่สบายดีไหมเจ้าคะ ในจดหมายน้องรองบอกว่าท่านยังคอยสอนวรยุทธเด็ก ๆ จนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน ข้ากับน้องเป็นห่วงท่านนะเจ้าคะ”“เพ้ย! เจ้าจะฟังเด็กสองคนนั้นทำไมกัน ข้าออกจะแข็งแรงอย่างกับอะไรดี มีแต่พ่อแม่เจ้านั่นแหละที่ช่วงนี้ป่วยออด ๆ แอด ๆ น่ะ เจ้าห่วงพวกเขาจะดีกว่า ฮึ!”ชางจ้าวหลงสะบัดหน้าหนีอย่างงอนๆ หลานสาวคนนี้ไม่รู้หรืออย่างไรว่าเขานั้นแข็งแรงยิ่งกว่าพวกนางเสียอีก ม่านหรูเห็นอาการของท่านปู่ก็ได้แต่ถอนหายใจ“ข้ารู้เจ้าค่ะท่านปู่ แต่อย่างน้อยท่านก็ควรจะพักผ่อนตามวัยบ้าง ส่วนท่านพ่อท่านแม่มีน้องรองกับน้องสามคอยดูแล ข้าจึงไม่ได้ห่วงอะไรมากนัก อย่างไรพวกท่านก็ไม่มีวรยุทธ การที่จะเจ็บ
ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอนพิเศษ 1
ซื่อซีฮันตอนนี้สอบเข้ารับราชการเป็นรองแม่ทัพตอนอายุเพียง 13 ปีเท่านั้น ส่วนซื่อซีซวนสอบจอหงวนได้อันดับที่สามและได้รับตำแหน่งทั่นฮวาโดยฮ่องเต้ผู้ที่เห็นหลาน ๆ เก่งกาจตั้งแต่อายุยังน้อยไม่ต่างจากพ่อของพวกเขาดีใจที่พวกเขามีใจรักแว่นแคว้นจนอยากอุทิศตัวทำงานให้กับเขาแทนโหวซื่อหลง จ้าวเซียงหลงแต่งตั้งให้ซื่อซีซวนเป็นกุนซือประจำกองทัพเพื่อให้พวกเขาพี่น้องสามารถทำงานร่วมกันได้การเดินทางมาสอบครั้งนี้ของเด็กทั้งสอง มีซื่อหวนหลงกับม่านหรูรวมทั้งซื่อฮวยหลิวมาให้กำลังใจด้วย เมื่อทราบผลการสอบและตำแหน่งที่ลูกได้รับการแต่งตั้ง ซื่อหวนหลงกับม่านหรูก็พาลูกสาวเดินทางกลับเมืองไห่หลง เนื่องจากตอนนี้ท่านตาของซื่อหวนหลงนั้นป่วยออด ๆ แอด ๆ ไม่ต่างจากปู่ของเขาที่อายุมากแล้ว พวกเขาจึงไม่สามารถอยู่ดูแลลูกชายต่อได้ หลังจากนี้คงต้องปล่อยพวกเขาให้รับผิดชอบงานในหน้าที่ของตนเองไป ถึงแม้ซื่อฮวยหลิวจะไม่อยากจากพี่ชายทั้งสองไป แต่นางไม่อาจเอาแต่ใจได้มากนัก ด้วยตัวนางเองก็เป็นห่วงท่านปู่ทวดทั้งสองซึ่งมีนางคอยดูแลและเป็นกำลังใจให้พวกท่านมาตลอด นางกลัวว่าหากนางไม่อย
ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอน 50
ม่านหรูที่คิดจะไปเยี่ยมครอบครัวจำเป็นต้องหยุดแผนการเอาไว้ก่อนจนกว่านางจะคลอด ซื่อหวนหลงก็พักงานอย่างอื่นเพื่อคอยดูแลม่านหรูตลอดเวลา ส่วนงานในร้านค้าเขาก็สั่งพ่อบ้านของจวนตระกูลจี้ดูแลแทน จี้หยางที่กำลังจะมีเหลนอีกคนก็แล้วแต่หลานชายจะจัดการ เขาเฝ้ารอดูว่าเหลนคนใหม่จะเป็นชายหรือหญิง นานแล้วที่เขาได้แต่อิจฉาตาเฒ่าซื่อที่มีลูกหลานชายหญิงมากมาย ถึงแม้หลาน ๆ ทางนั้นจะพากันแต่งงานช้ากว่าซื่อหวนหลงหนึ่งปี แต่พวกเขาก็มีลูกกันในปีต่อมาทันที ปีนั้นเขาก็พบเหลนทั้งสองที่อายุยังน้อยจนแทบจำความไม่ได้ อีกทั้งเด็ก ๆ ยังไม่กล้าออดอ้อนเขาเหมือนทุกวันนี้ด้วย จี้หยางจึงหวังว่าเหลนคนใหม่คนนี้เขาจะมีเวลาเลี้ยงดูมากกว่าซื่อซีฮันกับซื่อซีซวนหนึ่งปีต่อมา ม่านหรูตอนนี้คลอดลูกสาวได้เดือนกว่าแล้ว นางจึงคิดอยากจะไปเยี่ยมครอบครัวที่ชายแดนเหนือพร้อมทุกคนสักครั้งหนึ่งซื่อหวนหลงกับเด็ก ๆ ต่างเห่อน้องสาวไม่น้อย พวกเขาไม่ยอมออกจากจวนแม้แต่ครึ่งก้าวตั้งแต่นางคลอด ม่านหรูจึงเอ่ยปากบอกความต้องการกับสามีเสียเลย
ชีวิตธรรมดาของม่านหรู ตอน 49
ครึ่งเดือนต่อมา ขบวนของโหวซื่อหลงเดินทางมาถึงประตูเมืองไห่หลง เขานึกแปลกใจไม่น้อยที่เจ้าเมืองพาเจ้าหน้าที่มารอต้อนรับพวกเขาเป็นจำนวนมากทั้งที่เขาไม่ได้ส่งใครมาแจ้งว่าจะถึงเมืองไห่หลงวันนี้เสียหน่อย แต่ด้วยตำแหน่งของเขาที่ค้ำคออยู่ ซื่อหวนหลงจึงต้องลงไปรับการคารวะจากทุกคนพร้อมม่านหรู“พวกเจ้าตามสบาย เหตุใดจึงได้มารอพวกข้าได้เล่า?”“เรียนท่านโหวซื่อหลง ข้ามีทหารตรวจตรารอบเมืองทุกวันขอรับ เขาจึงมารายงานว่าพวกท่านเดินทางมาถึงแล้ว ข้ากับทุกคนจึงมารอต้อนรับท่านโหวซื่อหลงกับโหวฮูหยินขอรับ”“ขอบใจพวกเจ้ามาก ความจริงพวกเจ้าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ อย่างไรหลังจากนี้ข้าก็จะอยู่ที่เมืองนี้เป็นหลัก อาจมีบ้างที่ข้าจะเดินทางไปยังเมืองอื่นเพื่อช่วยงานฝ่าบาท เอาล่ะ พวกเจ้าแยกย้ายกันไปเถอะ หากใครมีปัญหาอันใด พวกเจ้าสามารถมาแจ้งข้าที่จวนโหวซื่อหลงได้ตลอดเวลา”“ขอบพระคุณท่านโหวซื่อหลงที่เมตตาขอรับ เชิญท่านโหวซื่อหลงเข้าเมืองขอรับ”
