LOGINShare
บทที่ 996
Related chapters
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 997
“เจ้าค่ะ”ชิงเหลียนเผยสีหน้ายินดีปรีดา หงเจารีบถามขึ้น “แล้วบ่าวล่ะเจ้าคะ”“เจ้าอยู่เฝ้าเมืองอวี้ ไม่ว่าจะเป็นที่ดินศักดินา ร้านค้า รวมถึงซุนมู่เจี้ยง ก็ต้องให้เจ้าจับตาดูไว้”กู้หว่านเยว่มอบหมายหน้าที่ แม้ว่าหงเจาอยากจะไปกับนางมากก็ตามแต่นางก็รู้ว่าการอยู่ที่นี่จะเป็นประโยชน์ต่อกู้หว่านเยว่มากกว่าดังนั้นจึงเชื่อฟังแต่โดยดี “ฮูหยินวางใจได้ บ่าวจะคอยดูให้ดี”“รบกวนเจ้าแล้ว”“พวกบ่าวจะไปช่วยท่านเก็บสัมภาระนะเจ้าคะ”ทั้งสองเข้าไปในห้องอย่างฉับไว จัดของใช้ประจำวันที่จำเป็นให้กู้หว่านเยว่นำไปด้วย หลังจากจัดเก็บเรียบร้อยแล้ว ซูจิ่งสิงก็จัดการทุกอย่าง แล้วกลับไปที่จวนทั้งสองไปหาจ้านจ้านก่อน จากนั้นก็พลิกตัวขึ้นขี่ม้าโดยไม่รอช้า ตะบึงออกจากเมืองเมื่อมาถึงพื้นที่โล่ง กู้หว่านเยว่ก็เก็บสัมภาระที่บรรจุของใช้ประจำวันเข้าไปในมิติก่อน จากนั้นก็เรียกเฮลิคอปเตอร์ออกมา“รวมทั้งหมดมีแปดสาขา เราไปที่เปี้ยนโจวที่ไกลที่สุดก่อน”นางหยิบปากกามาร์คเกอร์ออกมา วาดวงกลมเล็ก ๆ ลงบนแผนที่“หลังจากนั้นก็ค่อย ๆ กวาดต้อนไปตามเส้นทางสู่เขาอินซาน”“ตกลง”ซูจิ่งสิงนั่งที่เบาะคนขับ ทั้งสองบุกตะลุยไปยัง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 998
เขาหน้านิ่วคิ้วขมวด กู้หว่านเยว่เปิดเผยความลับด้วยเสียงแผ่วเบา พบชายวัยกลางคนผู้หนึ่งกำลังตรวจนับห้องเก็บของพร้อมกับเด็กรับใช้สองคนพอจะมองออกว่า น่าจะเป็นหนึ่งในสี่พ่อบ้านใหญ่ของตลาดมืดอินซานทั้งสองสบตากัน ซูจิ่งสิงยกมือขึ้นยิงก้อนหินออกไปสองสามก้อนทันใดนั้น พ่อบ้านและเด็กรับใช้สองคนก็ล้มลงกับพื้นพร้อมกัน“ไป”ซูจิ่งสิงดึงตัวกู้หว่านเยว่กระโจนเข้าไป ทั้งสองตรวจสอบข้างกายชายวัยกลางคนผู้นั้นทันที“ผู้นี้แซ่ฉิน”กู้หว่านเยว่หยิบป้ายบนหน้าอกของเขาขึ้นมา พ่อบ้านฉินผู้นี้เป็นเพียงลูกสมุนตัวเล็กตัวน้อย นางขี้เกียจจะจัดการกับเขาพลางกวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องเก็บของรอบ ๆ ล้วนเป็นตู้ใบใหญ่สูงตระหง่าน แทบทุกตารางนิ้วมีกล่องผ้าไหมวางไว้เต็มกู้หว่านเยว่ถือโอกาสเปิดกล่องใบหนึ่งที่อยู่ใกล้ ๆ ออกดู “โสมร้อยปี!”“ปะการังหนานไห่!”ไม่ได้ล้ำค่าเท่ากับในงานประมูล แต่ก็ยังมีมูลค่าสูงมากด้วยความกระชั้นชิดของเวลา กู้หว่านเยว่จึงไม่ทันได้ตรวจสอบทีละรายการ โบกมือโดยพลัน รวบรวมสิ่งของทั้งหมดในห้องเก็บของรวมถึงตู้ต่าง ๆ เข้าไปในมิติโดยตรง“พวกเรารีบไปกันเถอะ”กู้หว่านเยว่เอ่ยประโยคหนึ่ง คนเหล่าน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 999
กู้หว่านเยว่มองดูผู้ที่เข้ามาหาอย่างบอกไม่ถูก “ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น”“ใครจะรู้ว่าเจ้ามีเจตนาอันใด ทหาร จับพวกเขาสองคนไว้ที!”หลงเส้าเทียนโบกมือ องครักษ์ที่อยู่ด้านหลังก็เข้ามารายล้อมทั้งสองไว้“ดูไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน”กู้หว่านเยว่จับมือของซูจิ่งสิงที่กำลังจะชักดาบไว้ คนผู้นี้ดูเหมือนองครักษ์คนสนิทของจวนหลงฉวน ไม่สร้างความขัดแย้งใด ๆ เป็นดีที่สุด“พวกข้าสองคน ความจริงแล้วเป็นเพื่อนของเส้าฮูหยิน”กู้หว่านเยว่เปิดฉากอธิบาย ตั้งใจจะพูดคุยกับอีกฝ่ายด้วยเหตุผล แต่ไม่คาดคิดว่าหลงเส้าเทียนจะกลอกตาใส่ทันที“เจ้าพูด แล้วข้าต้องเชื่องั้นหรือ? เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนโง่หรืออย่างไร?”เขาดูไม่น่าสุงสิงด้วย “ทหาร พาตัวพวกเขาสองคนกลับไป”กู้หว่านเยว่...“ได้โปรด พวกข้ารู้จักเหยาฮุ่ยซินจริง ๆ”“พี่สาว...ชื่อของเส้าฮูหยิน เจ้าสามารถเรียกตรง ๆ ได้งั้นหรือ?”หลงเส้าเทียนถลึงตาใส่นาง สายตานั้นเหี้ยมโหด วินาทีต่อมา ข้อมือก็ถูกคนจับไว้จนแทบหัก“โอ๊ย ๆ ๆ เจ็บ ๆ ๆ รีบปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!”“คุณชายรอง ท่านไม่เป็นไรนะ?” องครักษ์ก้าวออกไปข้างหน้าอย่างร้อนใจ คนที่อยู่ข้างหลังก็อยู่ในสถานะเฝ้าระวังกู
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1000
“แล้วแต่เจ้า”ซูจิ่งสิงพยักหน้า ทั้งสองเข้าไปในมิติอีกครั้งเพื่อเปลี่ยนชุดที่ใส่ปลอมตัวออก กลับไปตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยไปหมดทั้งช่วงบ่ายแล้วเมื่อเห็นว่าใกล้เวลาพลบค่ำ ทั้งสองก็ไม่ชักช้าอีก รีบเดินมุ่งหน้าไปที่เรือนของเจ้าของจวนสกุลเส้าขณะนี้ เหยาฮุ่ยซินกำลังเดินตามหลังหลงเส้าเทียนด้วยความร้อนใจ“นางพูดจริงหรือว่า นางชื่อกู้หว่านเยว่?”สีหน้าตื่นเต้นผุดขึ้นบนใบหน้าของเหยาฮุ่ยซิน บั่นทอนความมั่นใจของหลงเส้าเทียน“เอ่อ หญิงผู้นั้นพูดเช่นนี้จริง ๆ” เขากล่าวเสริมอีกประโยคเงียบ ๆ “แต่สิ่งที่นางพูดอาจจะไม่ใช่เรื่องจริงก็ได้”“รีบนำทางไป ข้าอยากพบนาง”เหยาฮุ่ยซินดีใจเป็นที่สุด ไม่เก็บการคิดคำนวณของหลงเส้าเทียนมาใส่ใจ“เจ้าบอกว่าเจ้ารู้ว่าพวกเขาเป็นเพื่อนของข้า แล้วเหตุใดถึงยังจับพวกเขาขังไว้อีก?”นางอดต่อว่าอีกคำไม่ได้ ทำให้หลงเส้าเทียนรู้สึกว่าตัวเองไม่รู้เรื่องด้วย“พี่สะใภ้ใหญ่ข้าผิดไปแล้ว ข้าเห็นว่าชายผู้นั้นมีทักษะการต่อสู้ที่เยี่ยมยอด ทั้งสองดูไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปจับตาดูพวกเขาอยู่นาน เห็นพวกเขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่ในเมือง สงสัยว่าพวกเขาอาจจะเป็นสายลับที่ทูเจวี๋ยส่งมาหรือไม่”
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1001
ในเวลาเดียวกันกู้หว่านเยว่ยังไม่รู้ว่าเกิดเหตุอันใดขึ้นแล้ว ขณะนี้กำลังจูงซูจิ่งสิง พาไปยังจวนเจ้ากรมการเงินแม้ว่าเพิ่งผ่านไประยะเวลาสั้นๆ เพียงสองสามเดือนเท่านั้น แต่ทั้งสองคนกลับมาเยือนจวนหลงฉวนอีกครั้ง ความรู้สึกก็เปลี่ยนไปแล้ว“ก็ไม่รู้ว่าครรภ์ของพี่หญิงฮุ่ยซินเป็นเช่นไร บังเอิญครั้งนี้นางมีข่าวดี ในมือข้าก็มียาบำรุงครรภ์ไม่น้อย สามารถมอบให้นางได้”กู้หว่านเยว่กำลังนับยาบำรุงครรภ์ภายในมิติ ล้วนเป็นยาลูกกลอนที่นางปรุงออกมายามว่างทั้งสองคนมาถึงหน้าประตูจวนหลง กู้หว่านเยว่ขึ้นไปแจ้งหน้าประตูด้วยตนเอง“ข้าคือกู้หว่านเยว่ มาเยี่ยมคารวะฮูหยินน้อย รบกวนเจ้าแจ้งให้ด้วย”นางพูดกับคนเฝ้าประตู สีหน้าคนเฝ้าประตูกลับเปลี่ยนไป มองกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงทั้งสองคนตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ทันใดนั้นร้องตะโกนอย่างกะทันหัน“เข้ามา รีบจับพวกเขาสองคนเอาไว้”กู้หว่านเยว่รู้สึกแปลกใจมาก มององครักษ์กลุ่มใหญ่วิ่งออกมาจากภายใน เห็นได้ชัดว่าเตรียมการไว้ตั้งแต่แรกแล้ว“ไยเจ้าจึงจับพวกเรา?”“ฮึ เจ้าขวัญกล้าปลอมตัวเป็นสหายของฮูหยินน้อย” คนเฝ้าประตูโบกมือ “รีบไป ไปแจ้งคุณชายรอง จับคนไว้ได้แล้ว”องครักษ์
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1002
สองสามคนทางหนึ่งเดินเข้าไปภายใน ทางหนึ่งเอ่ยถาม ตกลงเกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่ซูจิ่งสิงเล่าต้นสายปลายเหตุหนึ่งรอบหลงเสี้ยวเทียนเหงื่อตก “แต่ไหนแต่ไรมาน้องชายข้าทำเรื่องใดล้วนวู่วาม ล่วงเกินทั้งสองท่านแล้ว”“อะไรนะ พี่ใหญ่ พวกเขาเป็นสหายของท่านจริงหรือ?”หลงเส้าเทียนเผยสีหน้าประหลาดใจคล้ายหลุดออกจากฝัน“เจ้าไปคุกเข่าในลานบ้านเดี๋ยวนี้!”หลงเสี้ยวเทียนด่าทออย่างไม่สบอารมณ์หนึ่งประโยค เขาห่วงใยเหยาฮุ่ยซิน พาคนเข้าไปในเรือนของเหยาฮุ่ยซิน ขณะเดียวกันหมอกำลังคุกเข่าตรวจอาการอยู่ที่หน้าเตียงของเหยาฮุ่ยซิน“ฮูหยินน้อยเป็นเช่นไร?”เพียงหลงเสี้ยวเทียนเข้าไป ก็ได้เห็นเหยาฮุ่ยซินกำลังนอนบนเตียงสีหน้าเผือดซีด ปวดแปลบอยู่บ้างภายในใจ“ฮูหยินน้อยมีเลือดออกเล็กน้อย”ถ้อยคำของหมอ ทำให้รูม่านตาเขาหดเกร็ง“เลือดออก ไยจึงมีเลือดออกได้?”“ครรภ์ไม่คงที่ ถึงทำให้เลือดออก” หมอรีบพูดเขากลัวอยู่บาง เอ่ยเตือนเสียงแผ่ว “ข้าจับชีพจรของฮูหยินน้อย พบว่าครรภ์ของฮูหยินน้อยไม่คงที่ มีสัญญาณของการแท้งบุตร...”“เจ้าพูดเหลวไหลอะไร?”หลงเสี้ยวเทียนไม่สามารถยอมรับได้ หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาทางด้านข้าง“ท่านเจ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1003
“ข้าเกือบแท้ง?”เหยาฮุ่ยซินไม่อยากจะเชื่อ มิน่าเล่าหลังนางตื่นขึ้นมาก็รู้สึกหมดแรง รีบวางมือบนท้องน้อย“ลูกของข้าเล่า?”“ฮุ่ยเอ๋อร์ ลูกไม่เป็นไร” หลงเสี้ยวเทียนไม่กล้าปิดบังนาง ถ่ายทอดคำพูดของหมอให้นางฟัง“แต่เจ้าเพิ่งเลือดออกสองสามหยด หมอพูดว่าครรภ์ของเจ้าไม่คงที่”“อะไรนะ?” สีหน้าเหยาฮุ่ยซินเผือดซีด เด็กคนนี้ยังไม่ถึงสามเดือนเลยนะนางบำรุงครรภ์อย่างระมัดระวังทุกวัน เหตุใดครรภ์จึงไม่คงที่ได้เล่า?“พี่หญิงเหยา ปกติท่านใช้เครื่องหอมหรือไม่?”กู้หว่านเยว่เอ่ยถามหนึ่งประโยค เหยาฮุ่ยซินรีบส่ายหน้า “เปล่า เดิมทีข้าก็ไม่ชอบเครื่องหอมของทำนองนี้อยู่แล้ว หลังตั้งครรภ์ก็ได้ยินว่าเครื่องหอมส่งผลเสียต่อการเติบโตของเด็ก ข้าจึงไม่เคยใช้มาก่อน”กลีบปากนางขาวซีด“ไม่เพียงไม่เคยใช้เครื่องหอม ปกติของกินของใช้ของข้า ล้วนผ่านการตรวจสอบอย่างละเอียด”กู้หว่านเยว่สามารถเข้าใจได้อย่างไรเสียก็มิใช่ครอบครัวธรรมดา จะต้องมีความรู้เรื่องนี้“นี่กลับแปลกยิ่งนัก” กู้หว่านเยว่พูดออกมาหนึ่งประโยคทำเสียจนหลงเสี้ยวเทียนและเหยาฮุ่ยซินรีบถามไล่เรียง “แปลกที่ใดหรือ?”กู้หว่านเยว่เองก็ไม่ปิดบังพวกเขา “ภายใ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1004
หมอรีบยกต้นทับทิมนั้นมา ทีแรกเพียงตรวจสอบภายนอกของต้นไม้เท่านั้น กลับไม่เห็นความผิดปกติอันใด“แปลกยิ่งนัก”“หรือจะเป็นใต้กระถางต้นไม้” กู้หว่านเยว่แสร้งเอ่ยเตือนหนึ่งประโยค เซียงฮูหยินถลึงตาใส่นางอย่างโกรธแค้นหนึ่งปราด หมอคล้ายตื่นจากความฝัน ต้องการดึงต้นทับทิมนี้ขึ้นเพื่อดูใต้กระถาง“ต้นทับทิมนี้มีความนัยว่ามีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง”เซียงฮูหยินกล่าวเตือนอย่างหวาดกลัว“หากเจ้าดึงมันออกมา ไม่แน่ว่าอาจเป็นลางไม่ดีอะไร”หมอลังเลไม่ผิดไปดังคาด ซูจิ่งสิงเดินเข้าไป ไม่พูดพร่ำทำเพลง ดึงต้นทับทิมออกมาแล้ว“พวกท่านดู ดินนี้แปลกๆ”สาวใช้ประจำตัวเหยาฮุ่ยซินชี้ไปที่ดิน หมอรีบคลี่ออกเพื่อตรวจดูเครื่องหอมถูกน้ำล้างออก กลิ่นฉุนมาก กลิ่นหอมฉุนชำแรกจมูของเขา หมอรีบพูดว่า“สิ่งที่อยู่ภายในคือกลิ่นชะมด เหตุใดใส่กลิ่นชะมดไว้ในดินเล่า?”“ภายในนี้ถึงขั้นมีกลิ่นชะมดอยู่?”เห็นสายตาเซียงฮูหยินว้าวุ่น ยังจะมีอะไรที่เหยาฮุ่ยซินยังไม่รู้อีกเล่า?“ท่านโหดเหี้ยมเกินไปแล้วกระมัง แต่ไหนแต่ไรมาข้าไม่เคยล่วงเกินท่านมาก่อน!”ทุกวันยามนางว่าง ก็มักรดน้ำต้นทับทิมนี้บ่อยๆ ไม่รู้ว่าสูดกลิ่นชะมดอย่างไม่ตั้ง
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1196
“เจ้าจะช่วยส่งจดหมายให้พวกข้าหรือ?”เยียนอวิ๋นชูมองไปที่กู้หว่านเยว่อย่างคาดไม่ถึง ดวงตาแจ่มใสทั้งคู่ที่มองไปที่กู้หว่านเยว่ เขาเชื่อมั่นในตัวนางมากจริง ๆ“ไม่ได้ มันจะทำให้เจ้ายุ่งยากเกินไป”เยียนอวิ๋นชูใจเต้นอยู่ชั่วขณะ หันหน้าไปอย่างรวดเร็วอาจเป็นเพราะหลายทศวรรษที่ผ่านมา เขาเคยชินกับการปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยท่าทีเฉยชา ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ในเวลาอันสั้นการเอาตัวออกห่าง เป็นวิธีการปกป้องตัวเอง และปกป้องมิตรสหายของเขาด้วยกู้หว่านเยว่ถือโอกาสรับจดหมายของเขามา “เฮ้อ ท่านอย่ามัวชักช้าเลย ฟังจากคำพูดของท่าน พี่ชายของท่านไปที่เมืองอูถ่านแล้ว หากช้ากว่านี้ก็คงไม่ทันกาล เอาจดหมายมาให้ข้า พวกข้าจะไปส่งให้ท่านเอง”เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่โผงผางเช่นนี้ เยียนอวิ๋นชูก็เบิกตาทั้งสองกว้างอย่างตกตะลึง“เจ้า เจ้า...” เขาคงไม่สามารถแย่งจดหมายกลับมาได้อีกแล้วกระมัง?“คุณชายรอง ในเมื่อวีรบุรุษหนุ่มทั้งสองท่านนี้ต้องการช่วยเหลือเรา สู้เราเอาจดหมายให้พวกเขาดีกว่า สถานการณ์เร่งด่วน เราไม่อาจมัวลังเลได้”เซียวหลิ่นที่อยู่ข้าง ๆ รีบเอ่ยขึ้น ความจริงเขาก็กำลังคิดจะขอความช่วยเหลือจากกู้หว่านเยว่ เพีย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1195
จากระดับความรักที่พี่ชายมีต่อเขา ต้องตามราวีซูจิ่งสิงอย่างไม่เลิกราแน่นอนลองคิดดูอีกที ช่วงนี้ใครอีกที่ต้องการยืมมือของพี่ชายเพื่อฆ่าซูจิ่งสิง“เหยลวี่เจิง”ดวงตาของเยียนอวิ๋นชูขรึมลงเล็กน้อย พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “เขาต้องการฆ่าข้า จากนั้นค่อยยืมมือพี่ชายของข้าฆ่าซูจิ่งสิง”กู้หว่านเยว่ตกตะลึงเล็กน้อย เยียนสือซานรับปากเหยลวี่เจิงว่าจะไปฆ่าซูจิ่งสิงตั้งแต่แรกแล้วมิใช่หรือ?หรือว่าเขาจะยังไม่ตอบตกลง!เหยลวี่เจิงจึงเสี่ยงเพราะเข้าตาจน วางแผนที่จะใช้เยียนอวิ๋นชูมายั่วยุความโกรธแค้นระหว่างเขากับซูจิ่งสิง?อย่างนี้เยียนอวิ๋นชูจึงไม่รู้เรื่องอะไรเลยและเยียนสือซานก็ไม่ถือเป็นศัตรูของพวกเขาในขณะนี้“รีบนำปากกาและพู่กันมาให้ข้า ข้าต้องเรียบเรียงจดหมายส่งให้พี่ใหญ่ ไม่ให้เขาตกหลุมพรางของคนอื่นอย่างเด็ดขาด”เยียนอวิ๋นชูรีบขอกระดาษและพู่กันจากองครักษ์ กู้หว่านเยว่ถามด้วยความใคร่รู้“พี่ใหญ่ของท่านอยู่แถวนี้หรือ?”เยียนอวิ๋นชูมองไปที่กู้หว่านเยว่ แม้ว่าสายตาของเขายังคงเย็นชาเหมือนในตอนแรก แต่ที่จริงแล้วในใจของเขามีความเชื่อถือต่อกู้หว่านเยว่ตั้งนานแล้ว“ไม่ใช่ พี่ใหญ่อยู่ในเมืองอูถ่าน”
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1194
“โอ๊ย!” ชายที่ลอบโจมตีร้องโหยหวน ก่อนจะล้มลงกับพื้นกู้หว่านเยว่มองไปที่เยียนอวิ๋นชูอย่างประหลาดใจ ไม่คิดว่าเขาจะใช้อาวุธลับและเมื่อพิจารณาจากความแข็งแกร่งของอาวุธลับนี้แล้ว ก็ไม่ได้เป็นรองธนูในมิติของนางดูเหมือนว่าเยียนอวิ๋นชูก็ไม่ใช่คนพิการที่ไร้ประโยชน์เช่นกันชายผู้นั้นล้มลงกับพื้น เมื่อเห็นสหายถูกฆ่าตายหมด ก็โกรธจนกระอักเลือดออกมาเต็มปากเขารู้อยู่แก่ใจว่าสถานการณ์เลวร้ายลงจนไม่อาจแก้ไขได้แล้ว ก่อนจะตะโกนลั่นด้วยสายตาที่ชั่วร้าย“พวกเจ้าสองคนสมควรตาย มาทำลายแผนการของเจิ้นเป่ยอ๋อง ท่านอ๋องจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปแน่!”หลังจากพูดจบ หน้าอกของเขาก็ถูกลูกศรของซูจิ่งสิงเจาะทะลุ หลังจากกระอักเลือดออกมาเต็มปาก ก็ขาดใจตายในทันใดมองดูร่างของชายผู้นั้น กู้หว่านเยว่ที่อยู่ข้าง ๆ ก็โกรธจัดนี่มันอะไรกัน? ก่อนตายยังไม่หยุด ยังโยนความผิดมาใส่ตัวพวกเขาอีก!“เจิ้นเป่ยอ๋อง?”สีหน้าของเยียนอวิ๋นชูเปลี่ยนไปตามคาดได้ยินมาว่าที่ครั้งนี้พี่ใหญ่ได้รับเชิญให้ไปทูเจวี๋ย ก็เพื่อช่วยเหลือแม่ทัพเหยลวี่เจิ้งแห่งทูเจวี๋ยในการสังหารเจิ้นเป่ยอ๋องเพียงแต่ไม่รู้ว่าด้วยสาเหตุอันใด พี่ใหญ่ถึงไม่ตอบตกลง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1193
“พี่ใหญ่เกิดเรื่อง ข้าจะไม่เป็นห่วงได้อย่างไร?”คำพูดขององครักษ์เยียนอวิ๋นชูฟังไม่เข้าหูเลย เขาขมวดคิ้วอย่างหนัก แล้วหมุนวงล้อด้านล่างวนรอบห้องเหมือนเดิมนี่คือสีหน้าของเขาเวลาตึงเครียดและในเวลานี้เอง ก็มีคนสองคนวิ่งเข้ามาจากด้านนอกประตู ทั้งคู่สวมเสื้อผ้าสีดำ ถือมีดเล่มใหญ่ไว้ในมือ จ้องมองเยียนอวิ๋นชูตาเป็นมัน“พวกเจ้าเป็นใคร บุกรุกเข้ามาทำไม?”“แหะ ๆ คุณชายรองสกุลเยียนยังมัวกังวลว่าพวกข้าคือใคร สนใจชีวิตของตัวท่านเองก่อนเถอะ” หนึ่งในนั้นยิ้มเยาะเยียนอวิ๋นชูก็ไม่ใช่คนโง่เขลาเช่นกัน เมื่อพิจารณาจากท่าทางของคนทั้งสอง แล้วนึกถึงจดหมายลับที่เขาเพิ่งได้รับมาอย่างไร้ที่มาที่ไป ก็เข้าใจในทันทีว่ามีคนจงใจวางกับดักไว้ต้องการโยกย้ายองครักษ์ที่อยู่ข้างกายเขาไปที่อื่น แล้วค่อยปลิดชีวิตเขา“พวกเจ้าไม่รู้จักตัวตนของข้าหรือ หากพี่ชายของข้ารู้เรื่องนี้ เขาจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปเด็ดขาด”เยียนอวิ๋นชูเกลี้ยกล่อมให้พูดความจริง คนที่บุกเข้ามาอีกคนก็หัวเราะหึหึ “พี่ชายของท่านไม่ใช่มือสังหารอันดับหนึ่งในรายชื่อหรอกหรือ นายของพวกข้าไม่เห็นพี่ชายของท่านอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ”เยียนอวิ๋นชูจับคำสำคัญได้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1192
กู้หว่านเยว่แจ้งรายชื่ออาหารห้าหกรายการติดต่อกัน บริกรดีใจจนยิ้มไม่หุบ“ได้ขอรับ นายท่านกรุณารอสักครู่ อีกครึ่งชั่วยาม ข้าน้อยจะนำอาหารไปส่งที่ห้องพักของนายท่าน”“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรบกวนเจ้าแล้ว”กู้หว่านเยว่ยื่นเงินให้ แล้วหันหลังเดินขึ้นบันไดไปแต่ในขณะที่เดินผ่านห้องพัก กลับได้ยินเสียงพูดคุยดังมาจากข้างใน“...จำไว้นะ ลงมือทันทีที่ฟ้ามืด สังหารเยียนอวิ๋นชูได้เลย”ชื่อที่คุ้นเคยทำให้กู้หว่านเยว่ชะงักฝีเท้า รีบหลบไปแอบฟังอยู่ข้าง ๆ“เจ้าจัดเตรียมข้าวของทุกอย่างพร้อมแล้วหรือยัง?”“จัดเตรียมพร้อมแล้ว ไม่เห็นหรือ นี่คือหนังสือที่เขียนด้วยเลือด ข้าให้คนเขียนเลียนแบบลายมือของเยียนอวิ๋นชู”ชายคนหนึ่งในนั้นกล่าวอย่างภาคภูมิใจแค่เพียงเยียนสือซานได้เห็นหนังสือเลือดเล่มนี้ ก็จะระบุตัวฆาตกรว่าเป็นซูจิ่งสิง แล้วก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเราอีกในใจของกู้หว่านเยว่เริ่มเกิดคลื่นถาโถม ชายสองคนที่วางแผนลับอยู่ในห้องคือใครกัน พวกเขาต้องการฆ่าเยียนอวิ๋นชู ซ้ำยังจะโยนบาปนี้มาให้ซูจิ่งสิงอีก?เพื่อความปลอดภัย กู้หว่านเยว่ไม่ได้บุกเข้าไปในห้อง แล้วจับกุมพวกเขาในทันทีแต่เจาะหน้าต่างอย่างระ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1191
รถเข็นของใครคนหนึ่ง พุ่งเข้ามาหากู้หว่านเยว่อย่างควบคุมไม่ได้สีหน้าของกู้หว่านเยว่เปลี่ยนไปทันที ถ้ารถเข็นคันนี้ชนตัวนาง นางต้องเอวหักแน่ในช่วงเวลาสำคัญ นางเปิดใช้งานความสามารถพิเศษ ถึงพอจะหยุดรถเข็นเอาไว้ได้“ทำไมท่านไม่ระวังหน่อย เกือบจะชนพี่รองของข้าแล้ว!”เสี่ยวถ่านตกใจจนดึงกู้หว่านเยว่มาตรวจดู“ไม่เป็นไรเสี่ยวถ่าน เขาพิการ ควบคุมรถเข็นไม่ได้”กู้หว่านเยว่เป็นคนใจดีอยู่แล้ว ไม่ถือสาชายผู้นั้น ไม่นึกว่าชายผู้นั้นกลับจ้องเขม็งใส่นางอย่างดุร้าย“เจ้าว่าใครพิการนะ?”เสียงอันโกรธเกรี้ยวทำให้กู้หว่านเยว่จ้องมองเขาอย่างจริงจัง ถึงพบว่าเขาเป็นผู้ชายที่หล่อเหลามากคนหนึ่งเพียงแต่ใบหน้าของชายผู้นั้นเฉยเมย คนที่ไม่รู้เรื่องยังนึกว่านางติดหนี้เขาหลายล้าน“ท่านเป็นคนชนพี่รองของข้าแท้ ๆ ทำไมยังดุร้ายกับพี่รองของข้าอีก?”แม้ว่าเสี่ยวถ่านจะขี้ขลาด แต่หากเป็นเรื่องของกู้หว่านเยว่ นางจะขึ้นมาอยู่แถวหน้าชายผู้นั้นกลับมองไปที่กู้หว่านเยว่ “ขอโทษข้าด้วย”สายตาที่แข็งกร้าวของเขาทำให้กู้หว่านเยว่พูดไม่ออกแต่เมื่อมองไปยังขาทั้งสองที่พิการของเขา ก็พอจะเข้าใจได้บ้างคนประเภทนี้มีความนับถื
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1190
และศัตรูของศัตรูก็คือมิตรเหยลวี่เจิงมีความแค้นที่สังหารมารดาของเสี่ยวถ่าน เก็บเสี่ยวถ่านไว้ก็ไม่เสียหายอะไร“พี่หญิงกู้ ทะ ท่านไม่กลัวว่าข้าจะทำให้ท่านเดือดร้อนหรือ?”“ถ้ากลัวว่าเจ้าจะทำให้ข้าเดือดร้อนจริง ๆ ข้าก็คงทิ้งเจ้าไว้ที่โรงเตี๊ยมในเมืองชิงซานตั้งแต่แรกแล้ว ปล่อยให้เจ้าเอาตัวรอดเอง จะพาเจ้าออกมาทำไมกัน”กู้หว่านเยว่หุบยิ้ม เด็กคนนี้ดีใจจนเสียสติไปแล้วหรือ?เสี่ยวถ่านก็รู้สึกตัว เอามือลูบศีรษะด้วยความเขินอายหลังจากที่ตื่นเต้นดีใจจนลืมตัวไป นางรีบคุกเข่าลงต่อหน้ากู้หว่านเยว่“พี่หญิงกู้ บุญคุณที่ท่านช่วยชีวิตเสี่ยวถ่าน เสี่ยวถ่านจะจดจำไว้ในใจ หากมีโอกาสในภายภาคหน้า ข้าจะตอบแทนท่านอย่างแน่นอน”เสี่ยวถ่านรีบคุกเข่าลงกับพื้น โขกศีรษะลงคำนับกู้หว่านเยว่อย่างจริงจังสองครั้งกู้หว่านเยว่พิจารณารูปลักษณ์ของนาง แม้จะสวมชุดผู้ชายอยู่ แต่เมื่อใบหน้าเล็ก ๆ นั้นสะอาดสะอ้านแล้ว มองอย่างไรก็เป็นเด็กผู้หญิงชัด ๆ “เจ้าแต่งตัวแบบนี้ไม่ได้ หากเจอทหารตรวจจะถูกเปิดเผยตัวตนได้ง่าย ๆ ข้าช่วยปลอมตัวให้เจ้าดีกว่า”กู้หว่านเยว่เปิดกล่องยา หยิบอุปกรณ์ปลอมตัวออกมา นางลงมือจัดการใบหน้าของเสี่ยวถ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1189
ก่อนหน้านี้ เสี่ยวถ่านเป็นเพียงแค่เด็กที่ไร้ซึ่งความกังวลใด ๆ ความสัมพันธ์ระหว่างเสด็จพ่อและเสด็จแม่เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เสี่ยวถ่านก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ“ต่อมา ข้าก็ไม่รู้ว่าแม่ทัพเหยลวี่เจิงไปพูดอะไรกับเสด็จพ่อเสด็จพ่อจึงส่งข้าและเสด็จแม่ไปที่เมืองเทียนสุ่ย”“เมืองเทียนสุ่ย?” ดวงตาดำขลับของซูจิ่งสิงเผยความตกตะลึง แล้วอธิบาย “ได้ยินมาว่าเมืองเทียนสุ่ยขาดแคลนเสบียงอาหาร สิ่งของเครื่องใช้ สภาพแวดล้อมที่นั่นเลวร้ายยิ่งกว่าเจดีย์หนิงกู่เสียอีก”“ท่านพูดถูก ตอนที่ข้าได้ยินว่าเสด็จพ่อจะส่งพวกเราไปที่เมืองเทียนสุ่ย ปฏิกิริยาแรกของข้าคือการปฏิเสธ ข้าไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเสด็จพ่อถึงทำแบบนี้กับพวกเรา น่าเสียดาย ข้าอ้อนวอนมากเท่าไร เสด็จพ่อก็ไม่สนใจ เขายังคงส่งข้าและเสด็จแม่ไปที่เมืองเทียนสุ่ย”เสี่ยวถ่านยิ้มอย่างขมขื่น“หลังจากมาถึงเมืองเทียนสุ่ย ข้ากับเสด็จแม่ก็ถูกจับตามองตลอดเวลา”คงเป็นเพราะเสด็จแม่รู้สึกถึงอันตราย ตระหนักว่าตัวเองอาจประสบภัยได้ทุกเมื่อ จึงไม่ปกป้องข้าเหมือนเมื่อก่อน และเล่าทุกอย่างให้ข้าฟัง”ที่แท้เสด็จแม่ของเสี่ยวถ่านเป็นคนสกุลชุย ซึ่งสกุลชุยและสกุลเห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1188
นี่มันของขวัญบ้าบออะไรกัน หากท่านแม่ทัพเหยลวี่เจิงได้รับของขวัญชิ้นนี้จริง ๆ เขาจะโมโหอย่างรุนแรงแค่ไหนกัน“จับพวกเขาไว้ ไม่ ฆ่าพวกเขาไปเลย รีบฆ่าพวกเขาสองคนเสีย!”เจ้าเมืองชิงซานตะโกนอย่างบ้าคลั่งตอนนี้หนทางรอดเดียวของเขา คือต้องจับตัวฆาตกรสองคนนี้มาให้ได้ แล้วนำศพของพวกเขาไปมอบให้ท่านแม่ทัพเหยลวี่เจิง บางทีอาจจะช่วยระงับความโกรธของแม่ทัพเหยลวี่เจิง และรักษาศีรษะของเขาไว้ได้“ท่านพี่ ไปกัน!”กู้หว่านเยว่แค่อยากยั่วโมโหเจ้าเมืองชิงซานสักหน่อย ไม่ได้อยากจะเผชิญหน้ากับเขาตรง ๆ นางยังต้องรีบไปที่เมืองอูถ่านเพื่อจัดการเหยลวี่เจิงอย่างไรเล่าซูจิ่งสิงได้รับคำสั่งจากนาง ปลายเท้าแตะพื้น โอบเอวบางของนางไว้ด้วยมือเดียว จากนั้นทะยานหายไปในความมืดมิด ทิ้งไว้เพียงเสียงกรีดร้องของเจ้าเมืองชิงซานหลังจากที่ทั้งสองคนออกจากโรงเตี๊ยมแล้ว พวกเขาไม่ได้ออกจากเมืองชิงซานในทันที แต่กลับมุ่งหน้าไปยังจวนเจ้าเมืองก่อนตามความเคยชิน กู้หว่านเยว่จึงไปที่ห้องเก็บของเพื่อกวาดทรัพย์สินก่อน กวาดเอาของทุกอย่างในจวนเจ้าเมืองจนหมดเกลี้ยง จากนั้นจึงค่อยจากไปอย่างพึงพอใจเมื่อเจ้าเมืองชิงซานพบว่าบ้านของเขาถูกขโ
