ตอนที่36 สามีผู้อื่น(ข้าจักช่วงชิง)

รอบด้านแห่งนี้คืออุทยานหลวงอันยิ่งใหญ่

มีภูเขาจำลอง มีน้ำตกงดงามปล่อยสายธารามาบรรจบกับบึงดอกบัว มีสะพานโค้งยาวเชื่อมต่อระหว่างอุทยานสองฝั่ง มีศาลาชมจันทร์ยามราตรี มีตั่งประดับบุปผาให้นั่งชมตะวันในยามทิวา มีทุกสิ่งสรรสร้างที่เรียกได้ว่าละลานตาอย่างที่สุด

สถานที่แห่งนี้จึงมักจะมีเหล่าชนชั้นสูงแห่งวังหลวงมาเดินเล่นด้วยเหตุผลต่างๆ บ้างเดินชมทิวทัศน์ บ้างล่อลวงพยัคฆ์ บ้างโปรยเสน่ห์สาวงาม

ยามนี้ในอุทยานหลวงจึงมีองค์หญิงและคุณหนูที่มีสายสัมพันธ์กับราชนิกุล กำลังเดินไปเดินมาประปราย

ห่างออกมาจากหมิงเฉิงและโม๋เอ๋อร์ที่กำลังอยู่ในท่วงท่าคล้ายกอดรัดประหนึ่งจะฟัดกัน จึงมีองค์หญิงหมิงเยว่ชิงกับคุณหนูกู่โหยว่หลันยืนมองอยู่ในระยะสายตาไม่ไกลนัก พวกนางมองสองชายหญิงนิ่งนาน

สตรีทั้งสองคนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เนื่องจากสตรีสกุลกู่ได้เป็นพระสนมขั้นผินและให้กำเนิดธิดาหนึ่งคน คือหมิงเยว่ชิง

ตำแหน่งสนมขั้นผินไหนเลยจะเพียงพอต่ออำนาจให้วงศ์ตระกูล การให้กำเนิดสายเลือดมังกรเป็นธิดาหาใช่โอรสจะเพียงพอให้ยืนหยัดได้อย่างไร

เมื่อเป็นเช่นนั้น ตำแหน่งหนึ่งในพระชายาแห่งองค์รัชทายาทจึงเป็นเป้าหมายในการต่อชะตาให้สกุล ซึ่งภายภาคหน้าหากได้รับความโปรดปราน อาจจะได้เป็นถึงสนมขั้นสูง หรือดีกว่านั้นก็คือฮองเฮา

หมิงเยว่ชิงจึงพยายามพากู่โหยว่หลันผู้ซึ่งเป็นญาติผู้น้องให้มาเดินเล่นในวังหลวงอยู่บ่อยๆ ตั้งแต่เป็นเด็กน้อยกระทั่งเป็นเด็กสาว

และบัดนี้กู่โหยว่หลันก็ผ่านพิธีปักปิ่นแล้วเรียบร้อยเมื่อวาน นับได้ว่าเป็นโอกาสดีที่จะได้โปรยเสน่ห์ใส่องค์รัชทายาทที่ได้เจอกันภายในพระราชวัง

เป็นความจริงที่ว่าพวกนางรู้ดีถึงจำนวนอนุชายาในตำหนักบูรพา และรู้ดีว่าองค์รัชทายาทมีพระชายาเอกแล้ว

ทว่าพวกนางก็ไม่สน! ก็คนอยากจะได้...

“พี่สามของข้าเป็นบุรุษที่กร้าวแกร่ง ห้าวหาญ เป็นบุรุษที่ผงาดได้สง่างามเหนือบุรุษทุกคน” หมิงเยว่ชิงร่ายสรรพคุณพี่ชายตนเองให้ญาติผู้น้องฟังอย่างขยันขันแข็ง ดวงตาคู่งามจับจ้องเพียงหมิงเฉิง เพื่อให้กู่โหยว่หลันมองตาม

กู่โหยว่หลันก็ให้ความร่วมมือ มองหมิงเฉิงด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม ฝันหวานถึงบุรุษกร้าวแกร่ง สาวน้อยชื่นชอบชายชาตินักรบ และยิ่งเป็นถึงองค์รัชทายาทด้วยแล้ว อะไรๆ ก็ดูดีไปหมด

“แต่ว่า...” กู่โหยว่หลันเริ่มส่งเสียงไม่มั่นใจ “สองคนนั้นท่าทางสนิทสนมกันเหลือเกิน ข้าจะแทรกกลางได้หรือ?” นางเห็นองค์รัชทายาทกับพระชายากำลังกอดกันไม่อายฟ้าดิน ช่างน่าริษยาเสียจริง นางอยากถูกกอดแบบนั้นบ้าง

“อันใดคือแทรกกลาง” หมิงเยว่ชิงตีแขนญาติผู้น้องหนึ่งที “การที่สามีมากภรรยา ผู้ใดเรียกว่าแทรกกลาง”

นี่คือความจริง เพราะมารดาของนางเป็นหนึ่งในบรรดาสตรีของพระบิดา ได้รับความโปรดปรานอย่างมาก หากไม่มีสนมขั้นสูงพวกนั้นคั่นกลาง มีหรือมารดาของนางจะได้แค่ขั้นผิน หึ!

หมิงเยว่ชิงยังเอ่ยต่อ “ดูก็รู้ว่าพี่สามชอบสตรีอ่อนหวานปานใด  ดูเถิดว่าชายาจากสกุลโหวมารยาเยี่ยงนั้น ทำท่าร่ำไห้ได้เสแสร้งอย่างเห็นได้ชัด พี่สามยังหลงกลตามติดพัวพันไม่ห่าง”

นางมองไปทางสองชายหญิงที่ฝ่ายหนึ่งทำทีเป็นตัวอ่อนระทวย กับอีกฝ่ายหนึ่งดุดัน ด้วยท่วงท่าสนิทชิดเชื้อจนน่าหมั่นไส้ เพราะนางยังไม่เคยมีโอกาสได้ชายใดมาแนบชิดเช่นนั้น กายสาวยังคงบริสุทธิ์จนเกินไป น่าเบื่อยิ่ง!

หมิงเยว่ชิงยังกล่าวใส่หูญาติผู้น้องอีกว่า “เจ้าเดินเข้าไป แล้วทำเป็นไม่สบาย ปรายตาหยาดเยิ้ม ร่างกายอ่อนแอบอบบาง หาจังหวะเหมาะๆ ซบอกพี่สามได้ยิ่งดี แล้วข้าจะช่วยเสริมอีกแรง พี่สามคือชายกล้าย่อมต้องช่วยสาวงามแน่”

ไม่รู้ว่าหมิงเยว่ชิงเอาความคิดเช่นนี้มาจากที่ใด อาจจะเป็นยามที่มารดาออดอ้อนหยอดคำหวานต่อหน้าพระพักตร์  แสร้งอ่อนระทวยราวคนป่วยแล้วซุกซบแผงอกพระบิดา จากนั้นก็ถูกช้อนร่างเข้าห้องหับไป นางย้ำกับกู่โหยว่หลันอีกประโยคว่า

“และไม่แน่ว่าพี่สามอาจจะชอบสตรีเรียบร้อยอ่อนหวาน ตัวเจ้ายิ่งกว่าอ่อนหวานน่ากิน ย่อมตรงใจพี่สาม”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของสาวน้อยก็มีประกายความหวังวาบผ่าน กู่โหยว่หลันคิดเสมอว่าตนเองเป็นสตรีดีพร้อมเรียบร้อยอ่อนหวานทั้งนุ่มนวลอ่อนโยนหาใดเปรียบ

นางมีเสน่ห์ดึงดูดบุรุษมาแต่ไหนแต่ไร ยามย่างกรายออกจากจวน มีวันใดบ้างไม่มีบุรุษมาเกี้ยว นางมีคนมาชอบตั้งแต่อายุได้แค่สิบปี สิบสองปีก็มีคนออกปากว่าอยากหมั้นหมาย สิบสามปีนางยังตัดวาสนาของคุณชายไม่ต่ำกว่าสิบคน ยามนี้อายุสิบห้า หากนางอยากได้บุรุษสักคน คงมิใช่เรื่องยากเย็นอันใด หึหึ!

ทั้งสองมองตารู้ไปถึงหัวใจ รู้ไส้รู้พุงอีกฝ่าย ก่อนพยักหน้าให้กันอย่างแน่วแน่จริงจัง จากนั้นโบกมือไล่บ่าวรับใช้ติดตามให้ไปยืนอยู่ห่างๆ ห้ามตามมา แล้วพากันเดินนวยนาดทอดน่องแนบเนียนไปทางหมิงเฉิงและโม๋เอ๋อร์อย่างมุ่งมั่นหมายมาด