LOGINShare
ตอนที่39 ช่วยสานสัมพันธ์ 2
Last Updated:
2025-03-11 12:31:02ห่างออกมาจากคู่ชายหญิงประหนึ่งคู่ยวนยาง
ที่ศาลาแปดเหลี่ยมริมบึง ...เรือนร่างระเหิดระหงในอาภรณ์สีชิง[1]หรูหรา ประดับประดาปิ่นทองระย้างดงาม กำลังนั่งชมทิวทัศน์อันร่มรื่นอยู่เงียบๆ
นางคือพระสนมชิงเฟย เจ้าของวงหน้าสะคราญโฉมพิลาศล้ำ กิริยาดุจนางฟ้านางสวรรค์ แต่ภายในกลับซ่อนเขี้ยวเล็บอันแหลมคมเคลือบพิษร้ายเอาไว้ได้แนบเนียนเสมอมา
สายตาคู่งามจับจ้องไปทางองค์รัชทายาทผู้หล่อเหลาและพระชายาผู้งดงาม นางมองอย่างไม่วางตา แฝงความเคียดแค้นชิงชังเต็มเปี่ยม
ในใจครุ่นคิดเพียงว่าต้องการฆ่าฝ่ายชาย โค่นล้มตระกูลฝ่ายหญิงให้สิ้นชื่อ ด้วยเหตุผลบางประการ ที่นางเก็บเอาไว้มิได้บอกใคร
ชิงเฟยผู้นี้มีนามว่า ชิงจิ้ง เป็นสตรีที่แอบหลงใหลในตัวหมิงเฉิงเมื่อแรกเห็น
หลายครั้งหลายคราที่มีงานเลี้ยงในวังหลวง นางมีโอกาสติดตามบิดาที่เป็นขุนนางใหญ่มาร่วมตามสิทธิ์ ได้เจอหมิงเฉิงก็อยากจะแนบชิด สรรหาวิธีสารพัดอย่างใจกล้า
บ้างทำทีบังเอิญเจอหน้า บ้างทำท่าอ่อนแอออดอ้อน กระทั่งงัดมารยายั่วยวนเข้าใส่ แม้แต่ยื่นไมตรีแบบตรงๆ อย่างเปิดเผยไร้ยางอายในที่ลับตา นางก็เคยทำมาแล้ว
แต่สิ่งที่ได้รับกลับมามีเพียงแค่ความเฉยชา ห่างเหิน ไว้ท่าวางเชิง หางตาก็ไม่เหลือบมอง
ชิงจิ้งผู้นี้หลงใหลหมิงเฉิงเป็นอย่างมาก กระทั่งเขาเย็นชาใส่ยังคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าชายหญิงไม่ควรใกล้ชิดกัน หากมิใช่คู่แต่งงานร่วมผูกผม อีกฝ่ายย่อมต้องรักษาความเป็นสุภาพชน จักให้แนบชิดใครง่ายๆ ได้อย่างไร
เมื่อมีเหตุผลมารองรับความเย็นชาเว้นระยะห่างของชายในดวงใจ นางจึงตัดสินใจขอบิดาว่าต้องการสมรสพระราชทาน เพราะสกุลชิงก็มิใช่ด้อยในราชสำนัก ตำแหน่งชายาเอกคงไม่ไกล
แต่ไฉนเลยชิงจิ้งจักได้สมปรารถนา สกุลชิงถูกตอบรับด้วยชั้นเชิงร้ายกาจ หมิงเฉิงเลือกอวี่เยียนไปเป็นอนุชายา แต่กลับไม่เลือกชิงจิ้งผู้แสดงตัวตนเสมอมาว่าชมชอบเขาอย่างเปิดเผย
เห็นได้ชัดว่าเขาตัดรอนความรักอันทรงคุณค่าของนาง
เท่านั้นยังไม่พอ สองปีให้หลัง ธิดารองสกุลโหวกลับถูกเลือกให้ได้เป็นพระชายาเอกในองค์รัชทายาท
เห็นได้ชัดอีกหนึ่งประการว่า สกุลโหวมีดีกว่าสกุลชิง!
นั่นจึงทำให้ชิงจิ้งแค้นเคืองยิ่งนัก
เมื่อสองปีที่แล้ว เริ่มแรกถูกปฏิเสธความรัก หญิงสาวก็หัวใจแตกสลายไม่เหลือดี ต่อมายังถูกคัดเลือกให้เป็นสนม ปรนเปรอองค์จักรพรรดิ
แน่นอนว่าความงดงามโดดเด่นย่อมเป็นที่ต้องพระทัยเจ้าแห่งแผ่นดิน จึงไต่เต้าได้อย่างรวดเร็ว ได้รับสิทธิ์โอบอุ้มครรภ์มังกรมอบแด่โอรสสวรรค์
และเมื่อไม่นานก็ได้เป็นถึงขั้นเฟย
หนึ่งในสี่เฟยแห่งวังหลัง ชิงจิ้งนับเป็นสตรีที่อายุน้อยที่สุด งดงามที่สุด และถูกเลือกป้ายมากที่สุด
ต้องอดทนปรนนิบัติบุรุษรุ่นพ่อบ่อยที่สุด กระทั่งตั้งครรภ์และคลอดธิดาตัวน้อยโดยไม่เต็มใจ
ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นรัชทายาทหมิงเฉิง และยิ่งเกลียดพระชายาสกุลโหว…
ยาพิษที่เพียรอุตส่าห์หาวิธีการอันแยบยลสารพัดเพื่อใส่ในอาหารมงคลจนสำเร็จ ยังพลาดไปอย่างไม่น่าให้อภัย วันก่อนมือดีอย่างอวี่เยียนยังเกิดเป็นโรคร้าย ถูกขับออกจากตำหนักบูรพาอย่างไม่น่าจะเป็นไปได้
ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นเจียนคลั่งแทบกระอักเลือด...
ภายใต้ใบหน้าสะคราญโฉมพิลาศล้ำ หัวใจของหญิงสาวมีเพียงเพลิงริษยาสุมทรวง
[1] สีชิง คือสีเขียวอมน้ำเงิน
Related chapters
จอมนางพญามาร ตอนที่40 สหายที่ดีย่อมไม่ทิ้งกัน
ตำหนักฉีหยางกงอันเป็นที่ประทับของเจียงฮองเฮาหมิงเฉิงพาพระชายาของตนเดินเข้ามาอย่างสง่าผ่าเผย เบื้องหลังมีองครักษ์คนสนิทที่ได้รับสิทธิ์ให้เข้ามาได้เพียงหนึ่งคน ส่วนบ่าวไพร่คนอื่นๆ ที่ไม่สำคัญ ต้องถูกรั้งให้รอได้เพียงแค่ด้านนอกตำหนักเท่านั้นตามกฎของพระราชวังต้าหมิง หากเป็นอาณาเขตของเชื้อพระวงศ์ชั้นสูง และยิ่งเป็นตำหนักส่วนพระองค์ของมารดาแห่งแผ่นดิน ทุกคนต้องอยู่ลานกว้าง ต้องยืนก้มหน้าอย่างสงบ ตากแดดแผดเผา ตากลมเหน็บหนาวห้ามเดินเพ่นพ่านและห้ามนั่งเด็ดขาด!โม๋เอ๋อร์เห็นหยูเสวี่ยถูกกันเอาไว้เช่นนั้นก็ให้นึกขัดเคืองยิ่งนัก ดวงหน้างามพลันบึ้งตึง ดวงตากลมโตถูกฉาบทับด้วยความเย็นเยียบทันที กิริยาน่ารักสดใสพลันอึมครึมทันใดหญิงสาวจึงเอ่ยเสียงเครียดไปทางหมิงเฉิง “คนสนิทของท่านเข้ามาได้ แล้วเหตุใดคนของข้าจึงเข้ามามิได้”สรรพนามที่ใช้เรียกสามีของภรรยาเปลี่ยนไปจนสิ้น เหลือเพียงความห่างเหิน เย็นชา น้ำเสียงเจือโทสะที่เผยออกมาเช่นนั้น ทำเอาหมิงเฉิงกับหมิงจินต้องลอบพิจารณาพร้อมกัน เห็นใบหน้างามแสดงออกว่าไม่พอใจเป็นอย่างมาก นี่คือเรื่องร้ายแรงยิ่ง ก็ให้นึกแปลกใจโม๋เอ๋อร์แค่นเสียงคำหนึ่ง กล่าวด้วยสีหน
Last Updated : 2025-03-12จอมนางพญามาร ตอนที่41 บุปผางามห้ามแตะต้อง 1
เวลาต่อมา ...พิธีการคำนับองค์ฮองเฮาตามจารีตประเพณีดำเนินไปอย่างถูกต้องทุกสิ่งกิริยาของโม๋เอ๋อร์ล้วนหมดจดงดงาม สูงส่งแต่นุ่มนวล ปราศจากการถือตัวเย่อหยิ่งใดๆ จริตมารยาทไร้ที่ติ กอปรกับดวงตากลมโตกระจ่างใส รอยยิ้มจริงใจ การพูดคุยเป็นธรรมชาติไร้การเสแสร้งแกล้งทำ ยังผลให้เจียงฮองเฮานึกเอ็นดูไม่น้อยแต่กระนั้น ด้วยประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาล้วนบอกนางได้ว่าพระชายาตรงหน้าเพียงกระทำไปตามหน้าที่ ไม่ว่าใครจักเป็นสามีหรือแม่สามี สตรีนางน้อยผู้นี้ย่อมทำได้ดีไม่ยากเย็นยิ่งได้พินิจดวงตาเจิดจรัสคู่นั้น ยิ่งได้ประจักษ์ถึงความรักความหลงใหลที่ควรมีต่อองค์รัชทายาท ล้วนไม่ปรากฏในดวงเนตรงามแต่อย่างใดเจียงฮองเฮาจ้องนิ่งที่พระชายาเอกของโอรสอย่างลึกล้ำ สีพระพักตร์นิ่งสงบไม่เปิดเผยความนัยใดๆเจียงเฟิ่งผู้นี้เดิมทีเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่โต ต้นตระกูลเรืองอำนาจนับร้อยปี ค้ำชูราชสำนักทุกสมัยมาช้านานนางคือตัวเลือกว่าจักต้องเป็นพระมารดาแห่งแผ่นดินตั้งแต่ถือกำเนิดลืมตาไม่ว่าใครในรัชสมัยนี้ได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ นางย่อมเป็นฮองเฮาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงถึงแม้นางจะครอบครองตำแหน่งสูงส่ง อำนาจมากล้น ผู้คนห้อมล้อมเอาใจมาตั้งแต่เ
Last Updated : 2025-03-13จอมนางพญามาร ตอนที่41 บุปผางามห้ามแตะต้อง 2
หลังจากร่วมเสวนากับบุตรชายและลูกสะใภ้พอควร เจียงฮองเฮาจึงรับสั่งมอบของกำนัลมากมายแก่พระชายาโหวตามธรรมเนียมปฏิบัติ ทั้งยังทรงอนุญาตให้เข้าไปยังตำหนักชั้นในเพื่อเลือกเฟ้นสิ่งล้ำค่าด้วยตนเอง ไม่ว่าจะเป็นภาพวาดขนาดใหญ่ เสื้อผ้าแพรพรรณมากมาย รวมถึงเครื่องประดับงดงามหายากทั้งหลายโม๋เอ๋อร์คลี่ยิ้มสว่างจ้า ดวงตาวาวใสดุจวารี นางยินดีรับมอบทุกสิ่งไม่คิดปฏิเสธ รีบลุกออกจากเก้าอี้ทันที ไร้ซึ่งเยื่อใยต่อชายข้างกายทันใด ทุกสิ่งล้วนน่าสนใจยิ่งกว่าสามีหนักหนาหมิงเฉิงเห็นเช่นนั้น เรียวคิ้วพลันขมวด ใบหน้าเริ่มบึ้งตึง นึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมา เพราะนางผู้สร้างความว่างเปล่าด้านข้างให้เขา กำลังสนใจทุกสิ่งยกเว้นเขาภายในห้องชั้นใน ...ชั่วจังหวะที่โม๋เอ๋อร์กำลังพาหยูเสวี่ยเดินชมสมบัติมากมายอย่างแช่มชื่น ดวงตากลมโตพลันเหลือบไปเห็นสวนพฤกษาทางฝั่งหนึ่งของตำหนักหญิงสาวนึกชอบมาก จึงเดินมาขออนุญาตเจียงฮองเฮาด้วยตนเอง หลังจากได้รับรอยยิ้มใจดีเป็นเชิงยินยอม โม๋เอ๋อร์ก็จับจูงมือหยูเสวี่ยให้เดินไปทางนั้นทันที สตรีทั้งสองจึงเดินเล่นในสวนหลังตำหนักที่รอบด้านมีภูเขาจำลอง น้ำตกขนาดเล็ก ที่ให้ความรู้สึกคล้ายป่าใหญ่ถูกทำใ
Last Updated : 2025-03-14จอมนางพญามาร ตอนที่42 ระแวดระวัง 1
ตะวันเปลี่ยนทิศ แสงแดดอ่อนจาง บ่งบอกเวลาล่วงเข้ายามเย็นหมิงเฉิงจึงเอ่ยชักนำโม๋เอ๋อร์ให้ทูลลาเจียงฮองเฮา โดยที่ตัวเขากับองครักษ์คนสนิทเดินล่วงหน้าไปก่อน ไม่คิดรั้งรอพระชายา เพราะว่าไม่ต้องการนั่งรถม้าคันเดียวกันให้ใจสั่นเหมือนช่วงก่อนหน้า รัชทายาทหนุ่มทำตัวเหินห่างพระชายาในอีกครา เย็นชามากว่าเดิมหลายส่วน บนใบหน้าหล่อเหลาเคร่งขรึมแขวนความเคร่งเครียดชัดเจน คล้ายกำลังสับสนในบางสิ่งผสานการสะกดกลั้นทุกห้วงความคิดและความต้องการในส่วนลึกของหัวใจอย่างยากลำบากหมิงจินที่เดินเยื้องแผ่นหลังหมิงเฉิงถึงกับต้องหรี่ตามอง เมื่อรับรู้ได้ถึงอารมณ์ขุ่นมัวที่เข้มข้นมากกว่าทุกวันอันที่จริง ตัวตนของหมิงเฉิงก็มักจะเย็นชาต่อทุกสรรพสิ่งอยู่แล้ว หากแต่ครานี้ เสมือนว่าเขามิได้เย็นชาตามวิสัย หากแต่กำลังกดข่มอารมณ์พลุ่งพล่านของตนเองด้วยการนำความเย็นชามาใส่ หมายปิดบังอำพรางความต้องการที่แท้จริงเสียมากกว่า ซึ่งหมิงจินไม่แน่ใจว่าพี่ชายเป็นอะไรเมื่อแผ่นหลังกว้างใหญ่ในอาภรณ์สีดำทะมึนของบุรุษสองคนเดินย่ำเท้าหายไปอย่างรวดเร็ว กระทั่งองครักษ์ติดตามคนอื่นๆ ยังแทบเดินตามไม่ทันโม๋เอ๋อร์ก็ได้นั่งรถม้าส่วนพระองค์เพียงคนเด
Last Updated : 2025-03-15จอมนางพญามาร ตอนที่42 ระแวดระวัง 2
หมิงเหอนั้น ถึงแม้ว่าจะมีชายาแล้วหลายคน แต่ด้วยนิสัยเจ้าชู้เจ้าสำราญเป็นทุนเดิม จึงคิดจะเข้าไปเกี้ยวพาสตรีในครรลองสายตาในทันที ทว่ากลับถูกเว่ยหลุนที่พึงใจเช่นกันพลันเอ่ยปากห้ามเอาไว้อย่างมีชั้นเชิงว่า“ทูลองค์ชาย กระหม่อมคิดว่า เทศกาลล่าสัตว์ที่ใกล้จะถึงนี้ หากองค์ชายได้รับหน้าที่จัดสรร ไม่แน่ว่าอาจจะมีผลงานโดดเด่นต้องพระทัยฝ่าบาทนะพะย่ะค่ะ และมิใช่ว่าองค์ชายใหญ่ก็กำลังคิดการณ์เช่นเดียวกัน องค์ชายไม่ทรงคิดว่าควรเข้าเฝ้าทันทีเพื่อตัดหน้าหรือพะย่ะค่ะ”เมื่อหมิงเหอได้ยินเช่นนั้นพลันอึ้งไป เขาขมวดคิ้วกล่าวเสียงเข้ม สายตาคมยังคงจับจ้องไปที่โม๋เอ๋อร์ แต่ปากกลับบ่นพึมพำว่า “หึ! มิใช่ว่าเจ้าก็พึงใจนางเช่นกันหรอกหรือ เว่ยหลุน! อย่าแม้แต่จะคิดแย่งสตรีที่ข้าหมายตาเชียว”นับว่าเป็นการคุยเรื่องการเมืองได้เคร่งเครียดยิ่งเว่ยหลุนรีบทำสีหน้าขึงขังเคร่งขรึมยามเอ่ย“กระหม่อมมีคู่หมั้นแล้ว ไหนเลยจักกล้าทำตัวออกนอกลู่นอกทางเล่าพ่ะย่ะค่ะ”หมิงเหอหันมามองอย่างเหยียดหยัน ไม่เชื่อคำอีกฝ่ายแม้แต่น้อยจังหวะนั้น พลันมีทหารผู้หนึ่งเดินขึงขังเข้ามา แล้วแจ้งว่า“ทูลองค์ชายรอง องค์ชายใหญ่กำลังเดินทางไปเข้าเฝ้าฝ่า
Last Updated : 2025-03-15จอมนางพญามาร ตอนที่42 ระแวดระวัง 3
ถึงแม้จะเป็นการปฏิเสธไร้ซึ่งเยื่อใย ทว่ายามนี้เว่ยหลุนคล้ายกับวิญญาณหลุดลอยจากร่างไปแล้ว เมื่อได้เห็นรอยยิ้มและสำเนียงคำเอ่ยที่ไพเราะเสนาะโสตยิ่งลืมตัวเผลอไผล เขาทำได้เพียงมองเหม่อสตรีตรงหน้า พูดจาไม่ออกสักคำ ทว่าฝ่ามือกลับว่องไว กลายร่างเป็นโจรเด็ดบุปผา เขาก้าวขึ้นหน้า เกือบประชิดคนงาม แล้วเอื้อมมือไปจับชายเสื้อสีแดงของอีกฝ่ายเอาไว้อย่างแม่นยำ รุกล้ำกันอย่างเหิมเกริม ไม่มีเก็บข่มอันใดทว่าชั่วอึดใจ ...พลันรับรู้ได้ถึงพลังเย็นปริศนาสายหนึ่ง ซึ่งทำให้ลำตัวของเขาชาวาบ ก่อนจะค่อยๆ ปวดหนึบจนมืออ่อน ชายอาภรณ์ของสตรีที่จับเอาไว้พลันหลุดออกไปเมื่อใดมิอาจทราบ ลำตัวหนาใหญ่พลันแข็งกระด้างชะงักเกร็ง ประหนึ่งถูกแช่แข็งและตรึงด้วยโซ่เหล็กที่มองไม่เห็นเว่ยหลุนยืนนิ่งแข็งค้างอยู่เช่นนั้น ทำอันใดมิได้มากไปกว่ากลายร่างเป็นรูปปั้นในบัดดลเดิมทีเว่ยหลุนผู้นี้เป็นแม่ทัพหนุ่มผู้กร้าวแกร่ง ไม่เคยหวั่นต่อสมรภูมิรบใดหากแต่น่าเสียดายที่บังเอิญได้มาพบสตรีเช่นโม๋เอ๋อร์แม้หัวใจมักแพ้พ่ายให้แก่สตรีงดงามอยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยละหลวมถึงเพียงนี้ แต่ยามนี้คล้ายกับว่าเขาเป็นเอามาก จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยทีเดี
Last Updated : 2025-03-16จอมนางพญามาร ตอนที่43 โยกย้ายถิ่นฐานตามฤดูกาล 1
กลางทางเดินของสวนสวยห่างออกมาจากร่างสูงของแม่ทัพหนุ่มนามเว่ยหลุนโม๋เอ๋อร์ที่ถูกหยูเสวี่ยจับประคองให้เดินอย่างเร็วก็นึกแปลกใจ ทั้งยังนึกเป็นห่วงสหายใหม่อย่างยิ่งยวด เห็นเขาจู่ๆ ก็เดินขึ้นหน้าประชิดเข้ามาจับชายผ้าตรงแขนเสื้อ นางจึงพลั้งเผลอปล่อยพลังปราณเย็นสายหนึ่งเข้าใส่ เพราะนึกหวงตัวมิอาจให้ชายใดได้แตะต้องนอกจากสามีเพราะนาง ...ชายผู้นั้นจึงต้องชาหนึบไปทั่วร่าง กลายเป็นก้อนน้ำแข็งยืนนิ่ง ทำได้เพียงยืนเหม่อมอง สายตาล่องลอย น้ำลายคล้ายจะไหลย้อยออกมาจากปากเช่นนั้นอา...นางทำร้ายผู้คนโดยใช่เหตุเข้าเสียแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขายังไม่ทันคิดร้ายอันใดต่อนางเลยอืม...หรือว่าเขาไม่สบาย คงเมาเกสรดอกไม้อันใดมา ควรเรียกหมอหลวงให้เขาดีหรือไม่?หญิงสาวมักมองโลกในแง่ดีเช่นนี้เอง ยามไม่มีใครทำให้โกรธกรุ่นก็มักจะเป็นสตรีจิตใจงามอย่างที่สุด แม้ทำร้ายอีกฝ่ายไปแล้วก็ยังนึกห่วงใยขึ้นมา หยูเสวี่ยย่อมรู้จักโม๋เอ๋อร์ในเรื่องนี้ จึงรีบจับประคองให้อีกฝ่ายเดินหนีมาอย่างเร็ว เพื่อป้องกันคำครหา นางต้องปกป้องโม๋เอ๋อร์ทุกสิ่งยิ่งเห็นสายตาเจ้าชู้กรุ้มกริ่มทอประกายหยาดเยิ้ม ทั้งยังเข้าประชิดจับชายแขนเสื้อกันเช่นนั้น
Last Updated : 2025-03-17จอมนางพญามาร ตอนที่43 โยกย้ายถิ่นฐานตามฤดูกาล 2
โม๋เอ๋อร์ล้วนเข้าใจในแบบของตนเอง ไร้ซึ่งความกังวลอย่างมีเหตุผลตามวิสัยในขณะที่หยูเสวี่ยมองผู้คนเหล่านี้อย่างประหวั่นอยู่ในใจ นึกพรั่นพรึงในอกเป็นอย่างมาก ยิ่งได้เห็นเหล่าอนุชายาเดินออกมาด้วยสีหน้าเศร้าสลดเยี่ยงนั้น ยิ่งได้คำตอบกระจ่างชัดท่ามกลางบ่าวไพร่ที่เดินก้มหน้าหวาดกลัว มีบรรดาอนุชายาเดินปะปนอยู่ด้วย และทันทีที่พวกนางมองเห็นชายาเอกแห่งรัชทายาท ในชุดสีแดงสดใส ประหนึ่งนางมารร้ายในคราบสตรีชั้นสูง ก็ต่างพากันร่ำไห้อย่างหวาดผวาในใจร่ำร้องกล่าวโทษว่า เป็นเพราะสตรีสกุลโหวผู้นี้แน่ๆ ที่ทำให้พวกนางถูกขับออกจากตำหนักบูรพาทั้งหมดเช่นนี้ มาวันแรกก็ถูกกักบริเวณไปหนึ่งคน วันที่สองยังกลายเป็นโรคร้ายอีกหนึ่งคน และยามนี้ก็ถูกขับไล่โดยไม่ทันได้ตั้งตัวจนสิ้นตำหนัก น่ากลัวเกินไปแล้ว โฮ...ในขณะที่อนุชายาคนอื่นๆ ต่างร้องไห้ในใจอย่างบ้าคลั่ง มีเพียงฉีซิ่วเท่านั้นที่ร้องร่ำคำว่ายินดีเหตุที่ฉีซิ่วรู้สึกเช่นนี้ ก็เพราะนางไม่ต้องถูกกักบริเวณให้อยู่แต่ในเรือน จนหลบเร้นแสงตะวันจันทราอย่างอดสู สามปีที่ได้เข้ามาอยู่ในตำหนักบูรพา ต้องทนห่อเหี่ยวปานใด ไยนางจะไม่ทรมานเล่าสตรีจากหอคณิกาเช่นนางถึงแม้ว่าจะแค่
Last Updated : 2025-03-18
Latest chapter
จอมนางพญามาร ตอนที่53 เคลือบแคลง 2
สายลมพัดพลิ้วเข้ามาทางริมหน้าต่าง ความมืดสลัวรางยามราตรีกาล มีเพียงแสงเทียนอ่อนจาง ส่องกระทบใบหน้าบุรุษ เผยให้เห็นสีหน้าเย็นชา ท่วงท่าเคร่งขรึม ทว่าสายตากลับมีประกายความหวังวาบผ่าน มันสะท้อนความแวววาวราวกับเจอเรื่องตื่นเต้นบางประการหมิงเฉิงให้รู้สึกยินดี มิได้มีความตื่นตกใจอันใด ปากออกคำสั่งอีกครั้งว่า “เจ้ารีบวางแผนเดินหมากเลย”หมิงจินยกยิ้มมุมปาก “พี่สามอาจไม่รู้ ข้ามีคู่คิดดีเยี่ยม และวางหมากเอาไว้แล้ว ขอเพียงท่านช่วยอีกแรง”หมิงเฉิงพยักหน้าน้อยๆ อย่างพึงพอใจแล้วเอ่ยอีกครา “เช่นนั้น ฤดูล่าสัตว์ปีนี้ เสด็จแม่มิได้ไปด้วย เจ้าก็อยู่เสียที่นี่ ดูแลเสด็จแม่ก็พอ แล้วตามสืบเรื่องของนางต่อ รอข้ากลับมา” หมิงจินได้ยินเช่นนั้นจึงรีบเอ่ยว่า “ย่อมดี พี่สามโปรดวางใจ ระหว่างที่ท่านเดินทางไกล ตัวข้าจะเร่งจัดการให้ทางนี้” สองพี่น้องมักเป็นเหมือนเช่นทุกครั้ง พวกเขามักรู้ใจกันเหนือสิ่งใด ประโยคเพียงสั้นๆ ง่ายๆ ล้วนกระจ่างแจ้งแค่มองตาอันที่จริง ว่าที่จักรพรรดิหนุ่มในคราบองครักษ์คนสนิทลอบพินิจทุกคนจนเห็นแจ้งแล้ว เพียงแต่ว่ายังคงไม่แน่ใจในอะไรหลายๆ อย่าง ทว่าบัดนี้ ความมั่นใจพลันเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ
จอมนางพญามาร ตอนที่53 เคลือบแคลง 1
หลังจากใครบางคนเจออาหารหลากหลาย สีสันสวยงามบนโต๊ะในห้องอาหาร แล้วกินอย่างแช่มชื่นรื่นรมย์จนลืมตัวเขาที่เป็นสามีหมิงเฉิงก็ได้แต่พ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิดขึ้นมาอีกครา หากแต่กลับทำอันใดมิได้ นอกจากปล่อยเลยตามเลย ยอมให้ชายาอยู่กับเสด็จแม่ไปก่อนชายหนุ่มสะบัดชายผ้าสีดำเนื้อดีเสียงดังพึ่บ เกิดกระแสลมเย็นจัดสายหนึ่ง ที่แสดงถึงอารมณ์ร้อนรุ่มเดือดดาล แล้วเดินจากมาอย่างไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก ไม่นาน...ก็กลับมาถึงตำหนักบูรพา แล้วเรียกหาองครักษ์คนสนิททันทีหลังจากหมิงจินเดินเข้ามายังห้องชั้นสองด้านในซึ่งปราศจากผู้ใดและห่างไกลพื้นดิน หมิงเฉิงที่ยืนรออยู่แล้วตรงริมหน้าต่างบานเดิม เพียงปรายหางตาคู่คมมองนิ่ง แล้วเอ่ยเนิบช้า“ข้าอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับชายาโหวทั้งหมดตั้งแต่นางเกิดและเติบโตมา”ไม่มีอ้อมค้อม ไม่มีผ่อนปรน และใจร้อนยิ่งยามหมิงเฉิงต้องการสิ่งใด หากมิใช่เข่นฆ่าล่าสังหารศัตรูหรือล้างผลาญเมืองใด ก็มักจะเอ่ยปากตามตรงกับหมิงจินเช่นนี้การสืบข่าวและวิเคราะห์เจาะลึกอย่างฉลาดปราดเปรื่องย่อมเป็นหมิงจินเท่านั้นที่เขาไว้ใจ โดยเฉพาะเรื่องนี้เรื่องที่ลึกลับซับซ้อนซ่อนเล่ห์แสนกลอันอาจจะถึงขั้นทำให้ใครบ
จอมนางพญามาร ตอนที่52 รังแก
กลางโถงห้องหนังสือสุรเสียงเรียบเรื่อยเปรยขึ้นว่า “ปีนี้อากาศหนาวเย็นยิ่งนัก เปิ่นกงมิใคร่ชมชอบน้ำแข็งค้างในป่าใหญ่ เกรงจะป่วยไข้คล้ายอุปสรรคต่อประเพณี มิสู้ให้ฝ่าบาททรงพระราชทานอนุญาตให้สนมคนโปรดติดตาม”ประโยคบอกปัดการร่วมขบวนล่าสัตว์แห่งราชอาณาจักรครานี้ ขันทีผู้นำพระราชสาสน์ทำได้เพียงก้มหน้านอบน้อมรับคำเจียงฮองเฮาตรัสอีกเล็กน้อยว่า “กำหนดการทั้งหลาย เปิ่นกงรับรู้แล้ว ฝากกราบทูลฝ่าบาท อย่าทรงงานหนักมากนัก ถนอมพระวรกายด้วย”อันที่จริง เจียงเฟิ่งมักจะร่วมประเพณีกับหมิงเฮ่าไถโซ่วทุกครั้งไม่เคยขาด เพราะพระสวามีต้องการเช่นนั้น ทว่าครั้งนี้ยังมีเรื่องให้ทำ จึงจำต้องรั้งอยู่ที่วัง เผื่อว่าหมิงจินมีแผนการหนุนหลังอันใดเพื่อหมิงเฉิง พระนางจักได้คอยช่วยเหลืออีกแรงหลังจากขันทียอบกายทูลลา สวี่กูกูก็เดินนำหน้าไปส่งอีกฝ่ายที่หน้าห้องหนังสือตามมารยาท จากนั้นยืนคุยกันตามประสาเล็กน้อย ยื่นถุงเงินให้เพื่อแสดงสินน้ำใจ เหลือเจียงฮองเฮาประทับนั่งอยู่ที่โต๊ะกลางโถง สายพระเนตรพลันเหลือบมองไปที่มุมห้อง เห็นผ้าม่านทิ้งตัวปิดลงมา ได้ยินเสียงดังกุกกักอยู่ด้านใน คล้ายคนทะเลาะกันมารดาแห่งแผ่นดินลุกขึ้นทันใด น
จอมนางพญามาร ตอนที่51 มุมหนึ่งในห้องหนังสือ 2
โม๋เอ๋อร์ยิ่งแตกตื่น ดวงตายิ่งเบิกกว้าง สีดำขลับวูบไหวเป็นสีเขียวมรกตเปล่งประกายวูบวาบ ก่อนจะกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็วแน่นอนว่าหมิงเฉิงมองทัน และนี่คือเป้าหมายในการบังคับจูบนางชายหนุ่มให้รู้สึกพึงพอใจ เสริมความมั่นใจอันดื้อรั้นก่อนหน้าได้ดียิ่งฝ่ามือหนาข้างหนึ่งยิ่งรัดรึงที่เอวนาง ฝ่ามืออีกข้างค่อยๆ เลื่อนจากแผ่นหลังบอบบางขึ้นมาที่ท้ายทอย แล้วจับประคองศีรษะน้อยๆ ให้ตรึงแน่นผินตามใบหน้าเขายามเรียวปากหยอกเย้าและเรียวลิ้นแทรกซึมล่วงล้ำชิมรสหวานฉ่ำ ดวงตาคู่คมยังจับจ้องที่ดวงเนตรคู่งามหมิงเฉิงเห็นสีเขียวตัดสีดำขลับไม่หยุด มุมปากพลันแย้มยิ้มแม้กำลังจุมพิตร้อนเร่าเขย่าหัวใจโม๋เอ๋อร์ในยามนี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เหตุใดสามีของนาง จู่ๆ ก็ดึงรั้งนางมามุมตู้ แล้วดูดกลืนริมฝีปากกันเช่นนี้ทั้งความอุ่นร้อนจากวงแขน ฝ่ามือร้อนผ่าวที่ท้ายทอย และความรู้สึกนุ่มร้อนที่ริมฝีปาก ล้วนสร้างความรู้สึกแปลกประหลาดอย่างรุนแรง หญิงสาวทำได้เพียงนิ่งงัน หายใจไม่ทันเพราะถูกช่วงชิงที่มุมอับข้างชั้นหนังสือ ร่างหนาตรึงร่างบางแนบแน่น กลีบปากร้อนชื้นขมเม้มกลีบปากอ่อนนุ่มอยู่อย่างนั้นครู่ใหญ่ ละเลียดชิมนางอย่างย่า
จอมนางพญามาร ตอนที่51 มุมหนึ่งในห้องหนังสือ 1
นอกหน้าต่าง รอบด้านเงียบสงบ สายลมอ่อนโชยพัดพลิ้วเข้ามา พากลิ่นไอน้ำผสานดอกบัวเข้าหา ให้สดชื่นรื่นรม ช่างเหมาะสมแก่การสร้างอารมณ์วาดภาพยิ่งทว่าหมิงเฉิงหาได้มีอารมณ์สุนทรีพร้อมร่างภาพวาดลวดลายอันใดใส่กระดาษไม่ ด้วยในใจยังคำนึงถึงนางกำนัลผู้นั้น ที่บังอาจมีนัยน์ตาสีเขียวเหมือนใครบางคน!สายตาคมปลาบลอบพินิจชายาที่ยืนฝนหมึกอยู่ด้านข้าง ดวงหน้าสะคราญโฉมมีดวงตากลมโตอันน่าสงสัย เพื่อความสบายใจเขาควรจักพิสูจน์นางให้มากเข้าไว้หมิงเฉิงพลันหรี่ตา นึกถึงเรื่องราวบางประการดวงตาสีเขียววูบไหวที่เห็นเพียงแวบหนึ่งแต่มากกว่าถึงสามครั้ง ทั้งกลิ่นอายเย็นฉ่ำที่สัมผัสได้ยามโอบกอด ให้รู้สึกดีอย่างประหลาด และยังคุ้นเคยอย่างไม่น่าจะเป็นไปได้ ทั้งๆ ที่นางเป็นถึงคุณหนูในห้องหอ ไม่เคยย่างกรายออกนอกจวนไปที่ใด ไม่มีทางที่นางจะเคยปรากฏกายในป่าใหญ่หากแต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เขาถึงอยากเชื่อให้สนิทใจแน่งน้อยในวันวาน บางทีอาจจะเป็นนาง...หมิงเฉิงยิ่งคิดยิ่งรุ่มร้อน ความรู้สึกไม่ยินยอมกำลังเกิดขึ้นอย่างดื้อรั้นเขาจักให้หมิงจินไปสืบเรื่องนี้ให้รู้แจ้ง ว่าสกุลโหวเล่นกลซ่อนเล่ห์อันใดหรือไม่ ทว่ายามนี้ขอเรียกความมั่นใจส
จอมนางพญามาร ตอนที่50 กลอนแทนใจ 2
พระชายาน่ารักน่าชังถึงเพียงนี้ แล้วอีกฝ่ายจักเย็นชาไปเพื่ออันใดเจียงเฟิ่งให้รู้สึกหงุดหงิดยิ่ง!ลืมไปแล้วจริงๆ ว่าธิดาสกุลโหวคือสมบัติล้ำค่า จักต้องถนอมเอาไว้จนกว่าบุตรชายคนใดคนหนึ่งได้ขึ้นครองราชย์อันว่าสตรีงามพิลาศปานล่มเมืองล่มแคว้น เป็นนางมารยั่วยวน กระทั่งผู้จับจ้องคล้ายถูกดึงดูดตกบ่วงเสน่หาอันเหลือร้าย จักเป็นใครไปมิได้ นอกจากสตรีนามว่า โม๋เอ๋อร์กระทั่งเจียงฮองเฮายังหลงใหลเข้าให้แล้วแบบเต็มขั้นโม๋เอ๋อร์นั้น ใครเห็นก็ต้องตกหลุมรัก แม้แต่สตรีด้วยกัน!สุรเสียงเย็นเยียบจึงตรัสไปทางสวี่กูกูที่ยืนอยู่ไม่ห่าง“ให้คนไปเชิญองค์รัชทายาทเข้ามาในห้องหนังสือ”“เพคะ”เสียงตอบรับนอบน้อมเกิดขึ้นจากนางกำนัลคนสนิท เพียงครู่ขันทีผู้น้อยหน้าห้องก็ถูกสั่งให้ไปแจ้งแก่หมิงเฉิงชั่วอึดใจเท่านั้น ร่างสูงสง่าก็มาปรากฏอยู่ภายในห้องหนังสือชายหนุ่มเหลือบดวงตาคมปลาบมองพระชายาแวบหนึ่ง แล้วไม่สนใจอีก เย็นชาที่สุดโม๋เอ๋อร์ที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะของเจียงฮองเฮาพลันเลิกคิ้วฉงน กะพริบตางุนงง เมื่อเห็นสามีเครียดขรึมสีหน้าเย็นเยียบปานนั้นเจียงฮองเฮากรีดเรียวนิ้วม้วนกระดาษคำกลอนหวานล้ำของโม๋เอ๋อร์อย่างทะนุถนอม แล้วว
จอมนางพญามาร ตอนที่50 กลอนแทนใจ 1
ใกล้ยามเที่ยงวัน นภากว้างไร้หมู่เมฆลอยเคลื่อน ตะวันฉายจึงแผดแสงแรงกล้าหมิงเฉิงจึงเปรยกับเจียงฮองเฮาว่าควรกลับตำหนักส่วนพระองค์ เพื่อพักผ่อนถนอมพระวรกาย เขาจะได้พาใครบางคนกลับวังบูรพาเสียทีทว่าผู้ถูกห่วงใยเกรงว่าจะเหน็ดเหนื่อยเกินไปเพียงต้องการอยู่กับลูกชายอีกสักหน่อยและยามนี้ ก็ให้รู้สึกอยากมีลูกสาวสักคนเจียงเฟิ่งกำลังชื่นชอบการสนทนากับโม๋เอ๋อร์ยิ่งนัก ดวงตากลมโตพิสุทธิ์สดใส กอปรกับกิริยาน่ารักไร้เดียงสา แม้แต่สตรีด้วยกันที่ได้ชื่อว่าเย็นชาเหลือเกิน ยังหัวใจละลาย คล้ายกับได้สายน้ำเย็นฉ่ำของอีกฝ่ายรินรดจนชุ่มชื่นโพรงอก“วันนี้ อยู่ร่วมโต๊ะอาหารกลางวันเป็นเพื่อนแม่ก่อนเถิด” สุรเสียงนุ่มนวลตรัสอย่างเป็นกันเองกับคนงามด้านซ้ายที่ประคองมือกันไปตามทางเดินกลางอุทยาน“ย่อมเป็นเช่นนั้นเพคะ” โม๋เอ๋อร์มีหรือจะปฏิเสธอาหารเลิศรส นางรีบตอบรับเสียงใส “หากเสด็จแม่มิได้ชักชวน เกรงว่าหม่อมฉันจะเป็นฝ่ายเสียมารยาทเอ่ยปากขอร้องเสียแล้ว”เจ้าแห่งวังหลังถึงกับแย้มสรวล “เจ้านี่นะ!”รอยยิ้มสว่างจ้ายังคงประดับใบหน้าเรียวเล็กจนผู้จ้องมองรู้สึกแสบตาไปหมด ดวงตาคู่คมของหมิงเฉิงเข้มลึกสุดจะหยั่ง ทั้งยังรู้สึกไม
จอมนางพญามาร ตอนที่49 นางผู้มีนัยน์ตาสีเขียว 2
ภายในศาลาริมบึงขนาดใหญ่ การสนทนาระหว่างสตรีดำเนินอีกเพียงครู่ชิงเฟยจึงกล่าวลาแล้วล่าถอยออกไป พร้อมธิดาตัวน้อยและนางกำนัลคนสนิทร่างสูงของหมิงเฉิงยังคงถูกตรึงนิ่งขึงอยู่กับที่ ไร้ซึ่งผู้ใดสังเกตเห็น มีเพียงตัวเขาเท่านั้นที่รู้เขาเห็นนางกำนัลคนสนิทที่มากับชิงเฟยมีนัยน์ตาสีเขียว และมิใช่เพียงชั่ววูบเดียว ทว่าหลายชั่วลมหายใจเลยก็ว่าได้สตรีนางนี้มีใบหน้าเรียวยาว ผิวขาวราวหิมะ ถึงแม้จะอยู่ในชุดสีครามอ่อนจางของตำแหน่งนางกำนัล หากแต่กลับสัมผัสได้ถึงความเย็นเยียบกดข่มผู้คน นางพยายามหลุบตาหลบเลี่ยง หากแต่เขาก็ยังมองได้ทันท่วงที และเห็นชัดเจนดินแดนทั้งสามภพภูมินั้น มีสวรรค์และนรกแยกกันมิอาจบรรจบ เหล่าทวยเทพและปีศาจต่างก็แยกกันอยู่มิอาจค้นพบมีเพียงภพมนุษย์เท่านั้น ที่เหล่าภูตผีและปีศาจร้ายต่างเผ่าพันธุ์ อาศัยอยู่แบบแทรกซึมทั่วไปหมดมนุษย์หรือสรรพสัตว์ ที่ต้องการละทางโลกเพื่อเป็นเซียน บำเพ็ญเพียรบารมีจนถึงขั้นได้เป็นเซียนก็ยังอาศัยอยู่ในภพนี้มนุษย์หรือสรรพสัตว์ที่มีจิตใจใฝ่อกุศล บำเพ็ญเพียรเพื่อมีพลังที่ชั่วร้ายจนกลายเป็นมาร แม้กระทั่งเทพหรือเซียน ถ้ามีจิตใจชั่วร้ายก็กลายเป็นมาร พวกนี้ก็อยู่
จอมนางพญามาร ตอนที่49 นางผู้มีนัยน์ตาสีเขียว 1
ยามทิวาตะวันเคลื่อนแสงแดดกล้า ขบวนเสด็จของเจียงฮองเฮาจึงเลือกที่จะเดินไปนั่งจิบชาในศาลากลางสวนบุปผชาติ รอบด้านล้วนงดงาม เบื้องหน้าคือบึงบัวหลากสีที่โต๊ะกลมกลางศาลา โม๋เอ๋อร์ดูแลรินน้ำชาให้แม่สามีอย่างนอบน้อม เจียงเฟิ่งรับการปรนนิบัติจากลูกสะใภ้อย่างยินดี สตรีทั้งสองแย้มยิ้มให้กันอย่างชื่นมื่นเปี่ยมไมตรีในขณะที่หมิงเฉิงยืนเอามือไพล่หลังอยู่นิ่งๆ ที่ริมศาลาด้านบึงบัว ทำตัวเป็นบุตรชายที่ดีและสามีผู้ใจเย็นรอคอยภรรยากินขนมจิบชาอย่างอดทนที่ด้านนอกศาลา ถัดจากกลุ่มนางกำนัลและขันทีที่ยืนเรียงรายอย่างสงบเพื่อรอรับใช้ มีเสียงอ้อแอ้ของเด็กน้อยดังขึ้น เสียงนั้นเรียกสายตาของคนในศาลาได้ทันทีเมื่อทุกคนในศาลาหันไปมองทางต้นเสียง จึงได้เห็นเป็นสตรีงดงามนางหนึ่งในอาภรณ์สีชิงพลิ้วไหวประดับปิ่นหรูหรา แต่งหน้าสีหวาน ใบหน้าโฉมสะคราญแขวนรอยยิ้มละมุนตา ท่าทางเรียบร้อยอ่อนหวานนอบน้อมถ่อมตนเป็นอย่างมากนางเดินนวยนาดแช่มช้ามาทางศาลา พร้อมนางกำนัลคนสนิทที่อุ้มเด็กน้อยน่ารักไม่ห่างกายนางคือพระสนมชิงเฟย นามชิงจิ้งชิงเฟยผู้นี้ เดิมทีเป็นคุณหนูผู้โดดเด่นที่สุดแห่งสกุลชิง และมักจะเข้าร่วมงานวังหลวงทุกครั้งไม่เคยข
