ตอนที่34 ลงดาบ 1

บทนำ

มีความเชื่อหนึ่ง โดยเฉพาะราชวงศ์แห่งจักรพรรดิที่สามารถหลับนอนกับสตรีในช่วงที่ใกล้กับวันพระจันทร์เต็มดวง ซึ่งเป็นห้วงเวลาที่พลังหยินอันเป็นพลังของอิสตรีแตะระดับสูงสุด และเข้าคู่กับพลังหยางขององค์จักรพรรดิ เพื่อผลิตองค์รัชทายาทที่ดีที่สุดหมายสืบทอดราชวงศ์ต่อไป

ทว่าใครไหนเลยจักล่วงรู้ ว่าความเชื่อนี้มีผลกับเทพปีศาจ เช่นโม๋กุ่ยเสินโดยตรง การที่นางจักยืนหยัดอยู่ได้ในภพมนุษย์  โดยไม่สลายหายไปคล้ายหมอกควัน ยามราตรีเดือนเพ็ญ มีเพียงต้องสมสู่คู่ยวนยางกับบุรุษที่มีพลังหยางเข้มข้นเท่านั้น

และเขาคือผู้ถูกเลือก…

หากหยินและหยางมารวมกัน

จะกลายเป็นจิตวิญญาณที่มีพลังเป็นหนึ่งเดียว

*

*

*

อารัมภบท

หมิงเฉิงมองโม๋เอ๋อร์ไม่วางตา เผยความรักใคร่ชัดเจน มองอย่างลึกซึ้งคะนึงหา ไม่คิดเก็บข่มความหลงใหลอันใดทั้งนั้น

ดวงตาเรียวคมของเขาเข้มลึกสุดจะหยั่ง ทั้งยังคล้ายกับมีเปลวเพลิงแห่งปรารถนาไหวระริกไม่หยุด

ท่าทางของบุรุษผู้เคร่งขรึมเย็นชากลายเป็นอ่อนโยนมาก โดยที่เขาก็ไม่รู้ตัว ทว่ากลับรู้หัวใจของตนเองเป็นอย่างดี

นางคือสตรีหนึ่งเดียวที่เขาเฝ้าตามหาและรักสุดหัวใจ

โม๋กุ่ยเสิน...

ดวงตาเปี่ยมเสน่ห์อันลึกล้ำประดับบนใบหน้าหล่อเหลา ที่ครั้งหนึ่งเคยเย็นชา มุมปากหยักยกโค้งเกิดเป็นรอยยิ้มอบอุ่นตลอดเวลา

ทว่าโม๋เอ๋อร์กลับไม่รู้สึกรู้สาถึงความเปลี่ยนแปลงของเขา รู้เพียงว่าเขาคือบุรุษที่นางเลือกเป็นสามี  

คือคู่ยวนยางที่มีพลังหยางเพื่อหยินของนาง

ทว่า...ความรู้สึกร้อนวูบวาบยามสบตา และหัวใจที่กำลังเต้นระส่ำรุนแรงคืออันใด

ไยนางรู้สึกดี!

**************

บรรยากาศภายในรถม้าส่วนพระองค์ยามนี้ จะว่าอึมครึมย่อมอึมครึม จะว่าสดใสย่อมสดใส เห็นแสงสว่างส่องกระทบลงกลางใจรำไร

ท่ามกลางม่านหมอกพรางตาบังใจ หมิงเฉิงรู้สึกได้ว่าโพรงอกด้านซ้ายคล้ายมีหลุมดำขนาดใหญ่ ภายในนั้นมีหัวใจที่ลอยเคว้งมาเนิ่นนานกำลังเต้นระส่ำรุนแรง ในห้วงคำนึงจึงครุ่นคิดอย่างลึกล้ำ

คืนก่อนที่เมามาย ครั้งแรกที่เห็นจึงคิดว่าตาฝาด ครั้งสองในม่านน้ำจึงคิดว่าตาพร่า แต่ทว่าครั้งที่สามในยามนี้...

รัชทายาทหนุ่มนิ่งคิดเพียงชั่วครู่ก็พุ่งร่างสูงเข้าประชิดร่างระหง ทันใดนั้นรถม้าพลันหยุดตัวลง ตามด้วยขันทีประกาศก้อง

“องค์รัชทายาทเสด็จ”

โม๋เอ๋อร์หาได้เชื่องช้า นางรวดเร็วปานฟ้าผ่า ชั่วพริบตาก็ออกมาที่นอกตัวรถม้า ด้วยฝีเท้าเงียบเชียบ ยืนได้อย่างสง่างามเบื้องหลังสารถี

หมิงเฉิงแม้คว้าตัวได้ทัน แต่กลับไม่คว้าเอาไว้ เขาเพียงพุ่งร่างมาประชิด หวังรอดูปฏิกิริยานาง และแล้วก็ไม่ผิดหวัง

รถม้าคันนี้มีประตูด้านหน้าเชื่อมต่อกับที่นั่งของสารถี    มีพื้นที่กว้างขวางพอประมาณ หญิงสาวลุกจากที่นั่งโผล่ออกมาจากผ้าม่านอย่างปราดเปรียว แล้วยืนโต้ลมอยู่เช่นนั้น  ทำอันใดมิได้มากไปกว่ายืนนิ่ง ลอบกลอกตาไปมา นึกในใจว่าพลาดแล้ว

บรรดาข้ารับใช้ทั้งหลายล้วนไม่มีผู้ใดมองเห็น เพราะต้องก้มหน้าไม่อาจเงยได้ หมิงจินและหยูเสวี่ยก็เช่นกัน

จังหวะนั้นหมิงเฉิงก็ออกมาจากตัวรถม้าด้วยท่าทีสบายๆ ทำทางเคร่งขรึมสีหน้าเย็นชาดังเช่นปกติ ก่อนจะพาร่างสูงสง่าลงไปยืนที่พื้นดินเบื้องล่างอย่างปราดเปรียว แล้วส่งมือให้พระชายาเพื่อจับประคองนางให้ลงมา สายตาคมดำจับจ้องนางนิ่ง

โม๋เอ๋อร์จึงล้วงผ้าเช็ดหน้าออกมาจากแขนเสื้อขึ้นปิดหน้า ทำทีเป็นซับเหงื่อเพื่ออำพรางสายตาที่กำลังทอประกายบางอย่าง

นางกำลังตื่นเต้นสิ้นดี ยามที่มีอาการเช่นนี้ ดวงตาของนางจะกลายเป็นสีเขียว

แย่แล้ว...

หมิงเฉิงยืนกดดันสตรีบนรถม้าด้วยการใช้มือที่ยื่นรอรับไปดึงชายกระโปรงนาง

“...”

โม๋เอ๋อร์พลันชะงัก

ชายหนุ่มกระตุกชายกระโปรงอีกสองทีเหมือนที่นางดึงแขนเสื้อเขาเมื่อช่วงก่อนหน้า ยังผลให้เรียวคิ้วของโม๋เอ๋อร์ต้องกระตุกถี่ๆ

อาการระหว่างพวกเขาทั้งหมดนี้ คล้ายคลึงกันทว่ากลับสลับฝ่ายเสียอย่างนั้น

สารถีหันมาเห็นเจ้านายทั้งสองที่ออกมาจากรถม้าตั้งแต่เมื่อใดมิอาจทราบ ก็รีบรุดลงมาหยิบเก้าอี้รองเท้าให้พระชายาตามหน้าที่ด้วยท่าทีนอบน้อม

โม๋เอ๋อร์จึงยื่นมือข้างหนึ่งวางลงฝ่ามือหนาของหมิงเฉิง อย่างเลี่ยงมิได้ หมายลงจากรถม้าด้วยท่วงท่าปกติ แนบเนียนที่สุด พยายามหยุดอาการตื่นเต้นอย่างสุดกำลัง

ทว่าเมื่อมือเล็กวางลงบนฝ่ามือใหญ่ กระแสร้อนวาบแปลบปลาบพลันแล่นพล่านเป็นริ้วเป็นสาย ดวงตากลมโตจึงทอประกายสีเขียววูบหนึ่งอย่างช่วยไม่ได้