EP.09 อาจิ๋ว ที่ไม่จิ๋วสมชื่อ

มนตกานต์ยิ้มอย่างสมใจ เพราะคนที่ทำอะไรซ้ำๆ กันไปมาแบบนั้น จะให้คิดอะไรได้ นอกจาก... กำลัง ‘ฟุ้งซ่าน’ และใครเป็นต้นเหตุแห่งความ ‘ซ่าน’ จนฟุ้งนั้นล่ะ

          รอยยิ้มกรุ้มกริ่มปรากฏขึ้นบนหน้า ก่อนจะนึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่เธอมี มือคว้ากระเป๋าเป้ใบเก่ง ควานหาสิ่งที่ต้องการโดยด่วน!

          กล่องส่องทางไกลขนาดจิ๋วถูกนำออกมา เพราะชอบท่องเที่ยวดูโน่นนี่ตลอด ดังนั้นกล้องขนาดจิ๋วนี้จึงมีติดตัวไม่ขาด แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะให้มากกว่าทุกประโยชน์ที่เคยได้รับ เช่นตอนนี้

          กำลังขยาย 30 เท่า ทำให้มองเห็นสิ่งที่ต้องการได้ชัด เมื่อเจ้าของเรือนร่างแข็งแกร่งว่ายไปถึงขอบสระก่อนจะดันตัวขึ้นสู่ด้านบน

          ภาพหลังเลนส์นั้นปรากฏชัดทุกสัดส่วน และพานให้เธอมองเห็นเสื้อผ้าที่พาดลวกๆ ไว้ที่เก้าอี้ขอบสระ นั่นคือเขายังไม่ได้ไปที่ห้องนอนใหญ่ แต่กลับเดินออกไปที่สระน้ำ ถอดเสื้อผ้าจนเหลือแต่บ็อกเซอร์ ก่อนจะพาความแข็งแกร่งนั้นลงไปในสระว่ายน้ำเพื่อสงบอารมณ์

          แค่คิด... มนตกานต์ก็ต้องทาบฝ่ามือเหนือตำแหน่งของหัวใจ เพราะก้อนเนื้อน้อยๆ เต้นรัวเร็ว เธอดีใจที่เห็นจิณณ์เป็นแบบนี้ และเธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าจิณณ์ไปว่ายน้ำตอนนี้ทำไม

          “อาจิ๋วคิดว่าน้ำเย็นๆ นั่นจะดับความร้อนได้หรือคะ ลูกเจี๊ยบว่ามันจะยิ่งฟุ้งซ่านมากกว่านะ”

          ริมฝีปากแย้มยิ้มพึมพำกับตัวเอง ขณะยังมองภาพผ่านเลนส์ขยาย กล้ามเนื้อแน่นขนัดทุกสัดส่วน ยามที่โผล่พ้นน้ำ ไม่ว่าจะเป็นบ่าแกร่งน่าเอนศีรษะพักพิง แผ่นอกกว้างน่าซบใบหน้าลงเคล้าคลุก กล้ามเนื้อลอนหน้าท้องน่า... ต้นขาแข็งแรงก็น่า... ปลีน่องที่พาก้าวเดินอาดๆ นั้นก็น่า... และตรงส่วนนั้นก็น่า...

          มนตกานต์รับรู้ได้ถึงความแห้งผากในลำคอ และเลือดลมที่สูบฉีดไปทั่วร่าง แต่ร่างกายกลับสะท้านสั่นไหว จนฝืนทนดูอยู่ไม่ไหว ก็ตรงนั้นของอาจิ๋วน่ะ ไม่ ‘จิ๋ว’ เลยสักนิด

          ร่างงามทรุดลงนั่งข้างหน้าต่าง ได้แต่แอบมองจิณณ์ไกลๆ ไม่กล้าใช้กล้องส่องจนเห็นใกล้ขนาดนั้นอีก ทว่ากลับไม่อาจสลัดไล่ความ ‘ใหญ่’ ไม่สมชื่อ ‘จิ๋ว’ ของจิณณ์ได้เลย

          “ลูกเจี๊ยบ... นี่แกหื่นขนาดนี้เชียวเหรอ อึ๊ยยยยย... ยัยบ้า! ถ้าฉันรู้ว่าแกจะหื่นขนาดนี้ ฉันคงไม่... อืม... ฉันก็คงทำเหมือนเดิมนั่นแหละ”

          มนตกานต์บอกตัวเองก่อนจะค่อยๆ โผล่ศีรษะขึ้นเหนือกรอบหน้าต่างเพื่อลอบมองจิณณ์อีกครั้ง จิณณ์ยังคงว่ายวนอยู่ในสระไม่หยุด และเธอก็ยังคงแอบมอง ภาพความทรงจำของมนตกานต์ย้อนกลับไปเมื่อ 7 ปีก่อน เหตุผลที่เธอชอบห้องนี้มากที่สุด

          เธอพูดจริงที่ว่าใช้มุมนี้สำรวจบรรดาเพื่อนฝูงของพ่อแม่ เพื่อคำนวณเวลาว่าเธอควรจะออกไปร่วมงานสังสรรค์ในเวลาไหน แต่นั่นไม่ใช่ว่าเธออายในความขี้เหร่ของตัวเอง พ่อแม่สอนเธอเสมอว่า...

          ‘ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง’ และ ‘คนจะสวย สวยที่ใจ ใช่ใบหน้า’

          เมื่อเห็นว่าเธอเริ่มจะเป็นสาว แม่ก็พร่ำสอนให้เธอมองความดีงามในจิตใจมากกว่าจะมองเพียงรูปร่างหน้าตา แม่ให้เธอดูภาพของแม่ในวัยเดียวไล่เลี่ยกันกับเธอ หน้าตาของแม่ในขณะนั้นก็ขี้เหร่ไม่ทิ้งเธอสักเท่าไร แต่แม่ในวัย 40 ต้นๆ กลับสวยงามจนเธอต้องชื่นชม

          แม่บอกว่าตอนนี้เธออยู่ในวัยตั้งใจเรียน ธรรมชาติสร้างสิ่งที่เหมาะสมมาให้แล้ว เพราะหน้าตาธรรมดาจะได้ไม่มีอะไรมาทำให้ใจว่อกแว่กไปเรื่องอื่นได้ ให้เธอมุ่งเน้นแต่เรื่องเรียน ดังนั้นความอายในรูปลักษณ์จึงห่างไกลจาก ‘เด็กหญิงลูกเจี๊ยบ’ ในวัยเยาว์ไปมาก

          แต่สิ่งหนึ่งที่เธออาย จนต้องอยู่แต่ในห้องก็เพื่อลอบแอบมองหนึ่งในเพื่อนของพ่อ คนที่ทำให้เธอรู้สึกวูบวาบบนใบหน้าทุกครั้งที่ได้เห็น ได้เข้าใกล้ จนสุดท้ายเธอก็ไม่กล้าใกล้เขา และเปลี่ยนเป็นคอยแอบมองอยู่อย่างนี้ และก็คือคนเดียวกันกับที่กำลังว่ายวนอยู่ในสระน้ำนั่นไง

          ‘อาจิ๋ว’ ในวัย 30 ต้นๆ ดูดีและใจดีกับเธอเป็นที่สุด ไม่ว่าอาจิ๋วจะไปดูงานที่ไหน ก็มักจะมีขนมติดไม้ติดมือมาฝากเธอเป็นประจำ เพราะอาจิ๋วเอ็นดูเธอ หรือสงสารในความขี้เหร่ของเธอก็ไม่รู้ได้ รู้เพียงแต่ว่าเด็กอ้วน ฟันจอบ ใส่แว่นตาหนาเตอะ ไว้ผมม้าเต่อนั้น ไม่เคยมองผู้ชายคนไหนแบบที่มองอาจิ๋วเลยสักครั้ง

          อาการลอบมองอาจิ๋วในวันนั้น ก็คงไม่ต่างจากวันนี้ เพราะจากวันนี้ที่ทุกห้องของหัวใจเธอมีอาจิ๋วจับจอง วันนี้อาจิ๋วก็ยังอยู่แบบคับอกคับใจเธอ เพราะความรักที่เธอมีต่ออาจิ๋วมันท่วมท้นจนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว

          จากวันที่รู้ตัวว่า ‘รัก’ อาจิ๋ว เข้าเต็มใจ เธอก็พยายามทุกทางที่จะเป็นผู้หญิงในอุดมคติของอาจิ๋วให้ได้ เมื่อเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย แม่บอกว่ายังคิดเรื่องแบบนี้ไม่ได้ เธอก็ไม่ขัด

          เธอวางแผนทุกขั้นตอน เริ่มจากการสืบเสาะว่าอาจิ๋วชอบผู้หญิงแบบไหน ถ้าพอจะหาข้อมูลได้ เธอก็จะเอามาวิเคราะห์ รวมทั้งคู่ควงที่อาจิ๋วเปลี่ยนหน้าไม่ซ้ำกันแต่ละเดือน ตามประสาหนุ่มหล่อ บ้านรวย ความสามารถเด่น เธอก็นำบุคลิกพวกนางมาศึกษา จนได้ยินแม่คุยกับพ่อเรื่องสาวๆ ในสต็อกของอาจิ๋ว แล้วพ่อบอกว่าอาจิ๋วน่ะชอบสาวสวย เปรี้ยว เฉี่ยว หวานๆ ซนๆ ลุยก็ได้ แต่เวลาสวยก็ต้องสะเด็ด

          โดยพ่อยกตัวอย่างดาราสาวสวยแห่งฮอลีวูดที่อาจิ๋วชอบเป็นพิเศษ นั่นล่ะรูปแบบที่เธอต้องศึกษา ดังนั้นหลังจากสอบเข้าคณะที่ตั้งใจได้ เธอก็เริ่มแปลงโฉมเด็กอ้วนขี้เหร่คนนั้น จนกลายเป็นสาวสวยคนนี้

          แน่นอนว่าสวยเพอร์เฟคเด็ดสะระตี่อย่างเธอ หนุ่มๆ ทั้งมหาลัยฯ แทบจะมาขายขนมจีบ แต่อย่าหวังว่าเธอจะมองใคร เพราะเธอมีอาจิ๋วติดหัวใจไปด้วยทุกที่