Share

EP.15 หัวเราะทีหลัง ดังกว่ามาก

จิณณ์ได้แต่ถอนลมหายใจออกเบาๆ เพราะไม่กล้าหันไปพูดอะไรทั้งนั้น เพราะถ้าหันก็เท่ากับว่า...

‘อืม... หอมจนใจจะขาด ลูกเจี๊ยบ... ใจคอ จะหอมตั้งแต่เส้นผมยันบั้นท้ายเลยหรือไงนะ’

ทว่าเสียงทอดถอนลมหายใจก็ยังดังพอให้คนด้านข้างได้ยิน มนตกานต์เคลื่อนตัวเองลงมานั่งที่เบาะดังเดิม ยังไม่กล้าพูดอะไรเพราะไม่รู้ว่าเวลานี้คุณอาสุดหล่ออยู่ในอารมณ์ไหน แต่เมื่อเหลือบเห็นหัวคิ้วผูกโบว์ของจิณณ์ ดวงตาสวยฉายแววฉงนก่อนจะตัดสินใจถาม

“อาจิ๋ว... โกรธอะไรลูกเจี๊ยบอีกคะ”

“ไม่ได้โกรธ” จิณณ์ตอบพลางเคลื่อนรถออกจากหน้าร้านขนม แล่นตรงไปตามเน้นทางไปสู่ออฟฟิศ

“ไม่ได้โกรธแล้วทำไมหน้าบึ้งล่ะคะ หัวคิ้วผูกโบว์ น้ำเสียงห้วนๆ พูดไม่มองหน้า”

จิณณ์หันมองมนตกานต์แวบหนึ่งก่อนจะหันมองถนนด้านหน้าต่อ “ไม่เห็นเหรอว่าขับรถอยู่ จะให้พูดแล้วมองหน้าได้ยังไง”

“อาจิ๋วนี่ทำตัวแปลกๆ นะคะ ไม่พอใจอะไรก็ไม่บอก เป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรก หรือเพิ่งมาเป็นตอนแก่คะ”

คำพูดเจ็บจี๊ดไปถึงกระดองใจก็คือคำว่า ‘แก่’ นี่แหละ แต่จิณณ์กลับต้องยิ่งข่มใจ เพราะถ้าเขาโวยนั่นคือเข้าทางมนตกานต์
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status