LOGINShare
บทที่ 1 คุณอาไนต์ 50%
Last Updated:
2024-11-05 13:39:41บทที่ 1
เงาที่สะท้อนภาพจากกระจกปรากฏร่างอรชรในวัย 22 ปีบริบูรณ์ หญิงสาวมีร่างอรชรอ้อนแอ้น ผิวขาวนวลราวหยวกกล้วย ผมยาวดัดลอนถึงกลางหลัง ใบหน้าสวยหวานถูกเคลือบไปด้วยเครื่องสำอางราคาแพงอย่างบางเบา
“ต่างหูคู่ไหนดีน้า?” ใบหน้าสวยหวานทำปากยื่น กำลังใช้ความคิด หญิงสาวมองสิ่งของชิ้นเล็กในมือทั้งซ้ายและขวาสลับกันไปมา ยังเลือกต่างหูที่จะสวมในวันนี้ไม่ได้เลย ซ้ายก็น่ารัก ขวาก็ดูเรียบหรู
“เรนนี่เสร็จหรือยังลูก เดี๋ยวได้ไปทำงานสายกันพอดี” เสียงของมารดาเรียกให้สาวสวยในกระจกตัดสินใจเลือกเป็นต่างหูมุกแบบเรียบแทนต่างหูเพชรรูปโบประกายวิบที่ดูน่ารัก ด้วยเพราะวันนี้คือวันแรกที่หญิงสาวจะได้เข้าไปทำงานที่บริษัทของบิดา
เรนนี่ หรือ พิรุณรัตน์ เป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของครอบครัวโอภาสภัทร คุณพิทักษ์ผู้เป็นบิดาเป็นนักธุรกิจด้านพัฒนาอาหารสำเร็จรูปหลากหลายแบบ อาทิเช่น บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ปลากระป๋อง ผลไม้อบแห้ง และอื่น ๆ ภายใต้แบรนด์มีน่าซึ่งนำมาจากชื่อจริงของภรรยานั่นเอง
พิรุณรัตน์เรียนจบคณะบริหารธุรกิจตามที่ตั้งเจตนารมณ์ไว้ตั้งแต่แรก หญิงสาวเข้าออกบริษัทของบิดาตั้งแต่ยังเป็นเด็กหญิงวิ่งเล่นสนุกสนาน รู้ทุกซอกทุกมุมและสนิทกับพนักงานที่บริษัทเกือบทุกคน เมื่อเรียนจบหญิงสาวจึงเข้ามาช่วยบิดาบริหารงาน วันนี้คือวันแรกของการทำงาน หญิงสาวดีใจมากที่ได้ไปบริษัท ไม่ใช่เพราะจะได้ทำงานหรอกนะ แต่เพราะเธอจะได้เจอกับผู้ชายที่สลักลึกลงกลางใจตั้งแต่แตกเนื้อสาว แค่คิดถึงใบหน้าของผู้ชายคนนั้นหัวใจของพิรุณรัตน์ก็เต้นรัว ‘คุณอาไนต์’ คือเลขานุการประจำกายของบิดา เขาทั้งหล่อ ทั้งน่ารัก สุภาพและใจดี นับจากวันนี้เขาจะมาเป็นพี่เลี้ยงสอนงานให้กับพิรุณรัตน์ และต้องเป็นผู้ประเมินงานด้วยว่าหญิงสาวจะผ่านหรือไม่
“มัวแต่ทำอะไรอยู่น่ะลูก รีบมากินข้าวมา” ทันทีที่บุตรสาวเปิดประตูมีนาก็ลากร่างเล็กไปยังโต๊ะอาหารซึ่งมีประมุขของบ้านอย่างพิทักษ์นั่งรออยู่แล้ว พิรุณรัตน์มองชามข้าวต้มตรงหน้าบิดา เห็นว่าพร่องไปเพียงครึ่งเท่านั้น
“ขอโทษที่ให้รอนานนะคะคุณพ่อ”
“ไม่เป็นไรลูก ยังไม่ได้สายมาก”
หลังจากกินมื้อเช้าเสร็จคุณพิทักษ์และพิรุณรัตน์ก็ออกเดินทางไปยังบริษัทที่ใช้ระยะเวลาเดินทางเพียงสี่สิบนาทีก็ถึง พิรุณรัตน์ส่องกระจกรอบที่ร้อยของวันเช็กหน้าผมเครื่องแต่งกายว่าดูดีแล้วหรือยัง และทันทีที่ปรากฏคนร่างสูงหัวใจของพิรุณรัตน์ก็แทบหลุดออกจากกาย มันรัวแรงยิ่งกว่ากลองในงานคอนเสิร์ตเสียอีก แก้มนวลใสแดงระเรื่อเมื่อมองชายหนุ่มในระยะห่างเพียงศอกกว่า ๆ
“สวัสดีครับน้องเรนนี่ ไม่ได้พบกันนานเลยนะครับ โตขึ้นเยอะเลย”
“สวัสดีค่ะ อาไนต์ก็ยังหล่อเท่เหมือนเดิมเลยนะคะ” คนถูกชมโต้ง ๆ ถึงกับอึ้ง แต่ก็หัวเราะออกมาเพราะคุ้นดีว่าพิรุณรัตน์เป็นคนที่คิดเช่นไรก็พูดเช่นนั้น ชายหนุ่มเกาท้ายทอยแก้เก้อ
“อาต้องขอโทษด้วยนะครับที่ไม่ได้ไปงานรับปริญญา พอดีตอนนั้นอาติดธุระกะทันหัน”
“ไม่เป็นไรค่ะ อาไนท์ส่งของขวัญมาให้แทนแล้วนี่คะ” ดวงตากลมโตสำรวจคนตรงหน้าอย่างเปิดเผย อาไนต์หรือ จิรัฎร์ ยังคงหล่อเหมือนเมื่อสิบปีก่อนไม่มีผิด ตอนนั้นเขาตัวสูงกว่าเธอมาก แหงนหน้าจนเมื่อยคอ ทว่าตอนนี้ถึงโตแล้วเธอก็ยังต้องแหงนหน้ามองเขาอยู่ดี แต่มันเป็นระยะที่ใกล้กว่าตอนตัวกะเปี๊ยก จิรัฎร์เป็นหนุ่มตี๋ ขาว สะอาด ใบหน้าและตาเรียว คิ้วดกดำ จมูกโด่งสวย ริมฝีปากได้รูปและมีสีชมพูอ่อน ๆ ด้วย เจ้าตัวมักมีกลิ่นสะอาดอยู่เสมอ อยู่ใกล้ทีไรต้องเผลอสูดดมประจำ
“วันนี้น้องเรนนี่นั่งในห้องที่คุณพ่อเตรียมไว้ให้นะครับ” ห้องที่ว่าอยู่เยื้องกับห้องของบิดาแต่เล็กกว่า
“แล้วอาไนต์ล่ะคะ”
“อาจะนั่งอยู่ข้างนอกครับ”
“ไม่เข้าไปนั่งข้างในล่ะคะ จะได้สอนงานเรนนี่ได้ง่าย ถ้าเรนนี่ไม่เข้าใจอะไรตรงไหนจะได้ถามได้สะดวก ขืนอาไนต์อยู่ข้างนอกไม่คอยรับโทรศัพท์ก็ต้องเดินเข้าเดินออกวุ่นวายพอดี” พิรุณรัตน์ว่า ซึ่งมันก็เป็นเหตุผลที่ดีพอให้จิรัฎร์ต้องขยับโต๊ะของตนเองเข้าไปอยู่ร่วมห้องกับเจ้านายสาว พิรุณรัตน์ยิ้มกริ่มขณะมองคนร่างสูงจัดของตนเองเมื่อย้ายโต๊ะเข้ามาเรียบร้อยแล้ว จิรัฎร์ปาดเหงื่อออกเล็กน้อยเนื่องจากเขาจัดการย้ายโต๊ะเพียงคนเดียว เพราะไม่ต้องการรบกวนพนักงานคนอื่น
“น้องเรนนี่!” ชายหนุ่มชะงักเมื่อร่างเล็กประชิดตัว ในมือหญิงสาวมีผ้าเช็ดหน้าสีชมพูที่มันกำลังยื่นมาซับเหงื่อบนใบหน้าของเขา กลิ่นหอมหวานของคนตรงหน้าทำจิรัฎร์ถอยห่าง สายตาประกายวับทอฉายมาที่เขาอย่างเปิดเผย ชายหนุ่มเลือกที่จะถอยห่างและส่งยิ้มอ่อนให้เพื่อเป็นการรักษาระยะห่าง
“อาขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ” ว่าจบเจ้าตัวก็ออกจากห้องไปทันที ทิ้งให้คุณหนูเรนนี่ยืนทำหน้ามุ่ยกระทืบเท้าต๊อกแต๊ก
“เล่นตัวจริงนะพ่อคุณ!”
Related chapters
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 1 คุณอาไนต์ 100%
“เฮ้อ...” ลมหายใจหนักหน่วงถูกระบายออกจากปากได้รูป จิรัฎร์ถอดแว่นสายตาออก วักน้ำใส่หน้าเพื่อเรียกสติ เขาอายุสามสิบแปดแล้วทำไมจะไม่รู้ว่าพิรุณรัตน์คิดอย่างไรกับตนเอง หญิงสาวเริ่มมีท่าทีแปลกไปก็ตอนที่เริ่มแตกเนื้อสาว สายตาของเด็กสาวทอประกายยามมองเขาทุกครั้ง พิรุณรัตน์มักส่งยิ้มและมีท่าทีขวยเขินเวลาพบกันทุกเมื่อ แต่จิรัฎร์นั้นพยายามนิ่งเฉยและมองเด็กสาวอย่างเอ็นดู พยายามเว้นระยะห่างด้วยสถานะและอายุของเด็กหญิงที่ห่างจากเขาถึงสิบหกปี แม้ตอนนี้เด็กสาววัยรุ่นในวันนั้นจะโตเป็นผู้ใหญ่ที่สวยสะพรั่ง แต่เขาก็ไม่คิดเกินเลยกว่าความเอ็นดูที่มีให้หญิงสาวจิรัฎร์ หรือ อาไนต์ ของคุณหนูเรนนี่ เริ่มทำงานที่นี่ตั้งแต่อายุยี่สิบหก เขารู้จักกับพิทักษ์เพื่อนรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย แม้จะอยู่คนละรุ่นและอายุห่างกันกว่าหนึ่งรอบ แต่เพราะมีใจรักชอบคล้าย ๆ กันจึงสนิทสนมและคบหาเป็นเพื่อนในชีวิตกันมาหลายปี จิรัฎร์สำนึกในบุญคุณของเพื่อนรุ่นพี่อย่างพิทักษ์อยู่เสมอ เนื่องจากเมื่อประมาณสิบสองปีก่อนบิดาของจิรัฎร์ป่วยเป็นมะเร็งระยะที่สาม ตอนนั้นชายหนุ่มทำงานที่บริษัทข้ามชาติที่หนึ่ง มีหน้าที่การงานและเงินเดือนที่เรียกว่าดีมาก
Last Updated : 2024-11-05คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 2 ยังรักไม่เปลี่ยน 50%
บทที่ 2จิรัฎร์ขยับเนกไทของตนเองแม้มันจะไม่ได้อึดอัดเลยสักนิด แต่ที่ทำให้รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง คงเป็นเพราะแม่สาวแก้มป่องที่ยืนกอดอกส่งสายตาคาดโทษมาที่เขา พิรุณรัตน์ส่งค้อนวงใหญ่มาให้ก่อนจะก้าวเข้ามาประชิด“อาไนต์ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลย รู้ไหมคะ?” “ครับ?” คนที่ไม่รู้ว่าตนเองนั้นผิดอะไรเลิกคิ้วขึ้น สายตาเลื่อนมองไปยังนิ้วเรียวที่เริ่มไต่อยู่บนช่วงแขนของเขา ก่อนที่มันจะค่อย ๆ ขยับใกล้เข้ามาจนมือเรียวเล็กทาบทับอยู่กลางอก จิรัฎร์กลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอมองพิรุณรัตน์ไม่วางตา ไพล่คิดไปถึงเรื่องเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่หญิงสาวบอกเขาว่าต้องการเป็นแฟนกับเขา ตอนนั้นยังคิดว่าโตขึ้นพิรุณรัตน์ต้องเป็นสายรุกแน่ ๆ แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะเจอเธอรุกคืบขนาดนี้ “อาไนต์จะไปยิ้มให้ผู้หญิงคนอื่นแบบนั้นไม่ได้นะ เรนนี่ไม่ยอม” ว่าจบแขนเสลาก็คล้องเข้ากับลำคอของจิรัฎร์ ใบหน้าสวยหวานยื่นเข้ามาใกล้ หญิงสาวจงใจเป่าลมร้อนรดใบหูบรื๋อออ… ขนบนกายชายหนุ่มลุกพรึ่บ จิรัฎร์พยายามขืนลำคอไว้เมื่อหญิงสาวตั้งใจโน้มมันให้ลงมา“รอยยิ้มของอาไนต์มีให้เรนนี่คนเดียว เข้าใจไหมคะ?” “น้องเรนนี่ อาว่า...” “จุ๊ ๆ อย่าเพิ่งพูดค่ะ” พิรุณรัตน์ส่าย
Last Updated : 2024-11-05คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 2 ยังรักไม่เปลี่ยน 100%
“น้องเรนนี่ว่าอะไรนะคะ?” ท้ายประโยคพิรุณรัตน์ตั้งใจพูดให้ปัทมาได้ยินคนเดียว หล่อนส่งสายตาดุกร้าวมาให้ แต่พิรุณรัตน์กลับตอบด้วยรอยยิ้มแฉ่งอย่างเคย “เปล่านี่คะ” ว่าจบก็ยักไหล่ เหยียดมุมปากให้คู่แข่งอย่างปัทมาได้เห็นซึ่งหน้าเพื่อเป็นการประกาศสงคราม และบอกว่าเธอจะลงสนามแล้วให้ระวังตัวไว้ให้ดี ปัทมาหน้าเจื่อน แต่ก็เพียงครู่เดียว ก่อนจะส่งยิ้มกว้างมาให้“พี่ไนต์คะ พอดีมีเอกสารที่ปัดไม่ค่อยเข้าใจ ยังไงพี่ไนต์ช่วยมาดูให้ปัดหน่อยนะคะ”“คงไม่ได้หรอกค่ะพี่ปัด” ยังไม่ทันที่จิรัฎร์จะได้ตอบคำถามพิรุณรัตน์ก็โพล่งขึ้นมาเสียก่อน หญิงสาวคว้าแขนจิรัฎร์ให้ชายหนุ่มขยับเข้ามาใกล้ ทั้งยังเอียงศีรษะซบไหล่กว้างอีกด้วย“เช้านี้อาไนต์มีงานต้องสอนเรนนี่อีกเยอะเลยค่ะ เรนนี่ต้องรีบเรียนรู้งานเพื่อเข้ามาช่วยงานคุณพ่อน่ะค่ะ เลยต้องสอนงานอย่างใกล้ชิด รบกวนพี่ปัดไปศึกษาหาข้อมูลด้วยตนเองแทนนะคะ” อีกครั้งที่ผกามาศ นันทินีและณัฐพรมองหน้ากันเลิ่กลั่ก เมื่อหยิบกาแฟได้แล้วก็ค่อย ๆ ย่องออกจากพื้นที่ที่เรียกได้ว่าระอุยิ่งกว่าสงคราม สามสาวมองหน้ากันอีกครั้งพยักหน้าพร้อมกันเป็นการรับรู้ แม้ปากจะไม่ขยับว่าขณะนี้มีศึกชิงพระเกิดข
Last Updated : 2024-11-05คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 3 สัญญา 50%
บทที่ 3 “เรนนี่รักอาไนต์นะคะ รักมาตลอด” เด็กสาวในวันนั้นที่เคยบอกรักเขาเมื่อแปดปีก่อน ณ วันนี้ก็ยังมีความรู้สึกต่อเขาเช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง จิรัฎร์สูดหายใจลึกหลังจากสิ้นประโยคบอกรัก เขาไม่ได้รู้สึกยินดีสักนิดหากได้เป็นแฟนหนุ่มบุตรสาวเจ้านาย ตรงกันข้ามคงรู้สึกกระอักกระอ่วนน่าดู เพราะด้วยอายุ สถานะ และอะไรมากมาย เขารู้ดีว่าพิรุณรัตน์มีความรักที่มั่นคงเพียงใด มันเนิ่นนานกว่าแปดปีแล้ว แต่ภายในดวงตากลมโตคู่นั้นเขาก็ยังคงเห็นตัวเองสะท้อนกลับมาทุกครั้งที่มอง “อาไม่ได้รักน้องเรนนี่แบบนั้น” ประโยคคุ้นหูที่มันสลักตราตรึงในใจมาตลอดหลายปี ชายหนุ่มเคยบอกเธอแบบนี้เมื่อครั้งที่สารภาพรัก แต่ตอนนั้นก็พอเข้าใจได้เพราะเขากำลังจะแต่งงาน ส่วนเธอก็เป็นเพียงเด็กสาวที่คิดเกินตัว“อาว่า...”“ให้โอกาสเรนนี่หน่อยไม่ได้เหรอคะ?” พิรุณรัตน์เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ อยู่ ๆ น้ำตาก็ปริ่มจวนจะไหล เธอไม่ได้จะใช้น้ำตาเพื่อให้เขาใจอ่อนหรอกนะ เพียงแต่ตอนนี้ในอกมันแทบจะระเบิดออกมาแล้ว แค่เห็นว่าเขาตั้งท่าจะปฏิเสธเป็นรอบที่สาม ได้โปรดเถอะ..อาไนต์ขา อย่าใจร้ายกับเรนนี่คนนี้อีกเลย “นะคะ ให้โอกาสเรนนี่ได้ลองจีบอาไนต์ดูก่
Last Updated : 2024-11-05คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 3 สัญญา 100%
THE LUST ผับที่พิรุณรัตน์นัดเพื่อนสนิทอย่างครองรักไว้ทั้งสองไม่ได้เจอหน้ากันมาสักพักใหญ่ ๆ นับตั้งแต่เรียนจบ พอมาถึงผับพิรุณรัตน์ก็สั่งเครื่องดื่มและกระดกมันลงกระเพาะอย่างกับน้ำเปล่าจนครองรักต้องร้องห้าม“มีเรื่องเครียดอะไรนักนะแก?” ครองรักถามแค่นั้นแต่พิรุณรัตน์นี่สิตอบยาวเป็นหางว่าว สาเหตุของการอยากเมาย้อมใจเพราะไม่รู้ว่าจะใช้เวลาหกเดือนที่ได้จากจิรัฎร์จีบเขาอย่างไรให้สำเร็จ“เฮ้อออ...ท้อแท้จริงเชียว” เพราะเครียดจัดพิรุณรัตน์จึงดื่มไปค่อนข้างเยอะ หญิงสาวตัวเอนแทบยืนไม่อยู่“ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”“เดี๋ยวฉันช่วยพยุง”“ม่ายต้อง...แค่นี้สบายบรื๋อ เอิ๊ก!” คนสบายสะอึกขึ้น หน้าแดงด้วยฤทธิ์แอลกอฮ
Last Updated : 2024-11-03คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 4 คู่แข่ง 50%
บทที่ 4จิรัฎร์ชะงักเล็กน้อยเมื่อเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาแล้วพบกับร่างอรชรของพิรุณรัตน์ เจ้าหล่อนส่งยิ้มแฉ่งอย่างกับพระอาทิตย์ในเรื่องเทเลทับบีส์มาให้ ชายหนุ่มเผลอหลุบตามองปากอิ่มนั้น แต่ก็ต้องหลุดจากภวังค์ พยายามประคองสติ แม้รสหวานยังติดที่ปลายลิ้นก็เถอะ เมื่อคืนเขานอนไม่หลับเลย กลิ่นกายสาวยังหอมตลบอบอวลจนใจสั่น“มอร์นิงค่ะพี่ไนต์” สรรพนามที่เรียกจิรัฎร์เปลี่ยนไปเมื่ออยู่กันตามลำพัง“เรนนี่ซื้อกาแฟมาให้พี่ไนต์ด้วยค่ะ อเมริกาโนเย็นไม่หวาน”“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มเหล่มองแก้วกาแฟที่อยู่บนโต๊ะโดยมีแก้วเก็บความเย็นซ้อนทับมันอยู่“เรนนี่รู้ใจพี่ไนต์ใช่ไหมคะ” จิรัฎร์ถึงกับชะงัก เพราะจู่ ๆ ร่างอรชรก็มายืนข้าง ๆ พร้อมทั้งเกี่ยวแขนของเขาเข้
Last Updated : 2024-11-03คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 4 คู่แข่ง 100%
พักเที่ยงแล้วพิรุณรัตน์ขอตัวเข้าห้องน้ำก่อน จิรัฎร์จึงออกมายืนรอที่หน้าแผนก สักพักปัทมาก็เดินมาหา หล่อนทักทายและใจกล้าคว้าแขนล่ำมาคล้องไว้ จิรัฎร์เลิกคิ้วมองมือที่วางไว้บนต้นแขน เขาไม่ทันได้ตั้งตัวและก็ไม่คาดคิดว่าปัทมาจะทำเช่นนี้ เพราะที่ผ่านมาหล่อนเป็นคนที่ดูนิ่ง ๆ ไม่รุ่มร่ามกับเขา ปัทมากระแซะเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น กวาดสายตามองไปทั่วก็พบว่าไม่มีใครอยู่บริเวณดังกล่าว“ไปกินข้าวกับปัดไหมคะพี่ไนต์” ชายหนุ่มยิ้มตอบสุภาพ พยายามดึงแขนออก แต่เพราะหล่อนรัดแน่นจึงเหมือนยื้อกันอยู่“มีร้านสเต็กมาเปิดใหม่ตรงซอยถัดไปน่ากินมากเลยค่ะ ไปกินกับปัดน้า...” ปัทมาทำอ้อนส่งสายตาวิบวับ“ว้าย!” แต่แล้วหล่อนก็กระเด็นออกห่างจากจิรัฎร์ไปหลายเมตร หัวแทบคะมำแต่ยังทรงตัวได้ ปัทมาหันขวับไปมองสิ่งที่ทำให้หล่อนต้องตกอยู่สภาพเช่นนี้ ‘นังเรนนี่!’ ปัทมาคำรามในใจ
Last Updated : 2024-11-04คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 5 เครียดเรื่อง(ผู้ชาย) 50%
บทที่ 5สาเหตุของการงานสุมหัวก็มาจากเอกสารที่เธอต้องเรียนรู้ทุกแผนก และการประกวดโครงการอาหารสำเร็จรูปด้วย พิรุณรัตน์ตั้งใจจะส่งโครงการเข้าประกวด เธอกำลังขีด ๆ เขียน ๆ อยู่ โดยมีจิรัฎร์คอยช่วยเหลือ โครงการนี้เปิดให้ทุกคนในบริษัทที่สนใจส่งไอเดีย โดยมีเงินรางวัลอยู่ที่ห้าหมื่นบาท และถ้าใครเสนอไอเดียจนผ่านขั้นตอนไปจนถึงการผลิตส่งออกจำหน่ายแล้วละก็ยังจะได้กินเปอร์เซ็นต์การขายเป็นเวลาสามเดือนอีกด้วย เรียกได้ว่างานนี้มีคนในบริษัทไม่ว่าจะตำแหน่งไหนสนใจเป็นอย่างมาก รวมถึงพิรุณรัตน์ด้วยร่างเล็กยืนประสานมือมองจิรัฎร์ที่อ่านไอเดียโครงการที่จะส่งเข้าประกวดอย่างใจจดใจจ่อ ชายหนุ่มกวาดสายตาไปตามตัวอักษรที่พิรุณรัตน์ต้องการสื่อสาร เขาชอบไอเดียของเธอที่เป็นอาหารเข้าเซต ทั้งข้าว บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป น้ำและขนม ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยที่เห็นว่าไอเดียบางอย่างอาจจะทำได้ยาก แต่ก็ถือว่าเปิดโลก และอาจจะได้พื้นที่การตลาดหากทำออกมาจริง ๆ คนสมัยนี้ชอบความแปลกใหม่ ซึ่งพิรุณรั
Last Updated : 2024-11-04
Latest chapter
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทจบ แต่งงาน
บทจบ จิรัฎร์อายุครบสี่สิบเอ็ดปีไปเมื่อเดือนก่อน ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกปวดหลังและเมื่อยเนื้อตัวง่ายขึ้น แต่เขากลับชอบเพราะมีร่างนุ่มนิ่มคอยมาบีบนวดเอาใจเสมอ และมันจบลงที่เขานาบเธอทุกครั้ง ดูเหมือนตอนนี้เขาจะกลายเป็นคนอายุหลักสี่ที่ติดเซ็กซ์ไปแล้ว แฟนสาวอย่างพิรุณรัตน์ช่างยั่วยวนและน่ารัก เขาอดใจไม่ไหวทุกทีเวลาได้อยู่ใกล้ ๆ เธอ จิรัฎร์ยอมรับว่าชอบท่าไม้ตายอย่างปูไต่มาก ๆ เพราะมันทำให้เขาอารมณ์เตลิดเปิดเปิงได้ง่าย ชายหนุ่มยิ้มขณะมองกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินในมือ แหวนเพชรวงนี้เขาเลือกเองกับมือ เป็นเพชรแท้เบลเยี่ยมแปดกะรัตที่เขาต้องดีลตรงกับช่างชาวรัสเซีย แหวนวงนี้ใช้ระยะเวลาทำเกือบสามเดือนด้วยความประณีตของช่าง และกว่าจะได้แบบและทรงที่ตรงใจเขา ตัวเรือนสลักชื่อย่อของทั้งเขาและพิรุณรัตน์ไว้ด้วย ใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะขณะที่คนข้างกายขยับกาย วันนี้เขาตั้งใจจะขอเธอแต่งงาน อายุเขาเยอะมากแล้ว อยากมีลูกสักคนสองคนแล้วด้วย และอีกอย่าง หลาย ๆ ครั้งที่ออกงานสังคมก็มักมีหนุ่ม ๆ มาท
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 12 ป่วยก็จะเอา 100%
เวลาล่วงเลยไปเกือบปีได้ที่ทั้งจิรัฎร์และพิรุณรัตน์เป็นแฟนกัน พิทักษ์และมีนายินดีต้อนรับว่าที่ลูกเขยคนนี้เป็นอย่างมาก โชคดีที่ทั้งสองไม่ใช่คนหัวโบราณสักเท่าไรจึงพอจะเข้าใจคนหนุ่มสาวที่เวลาอยู่ด้วยกันก็จะแสดงความรักที่มันเปิดเผย พิรุณรัตน์เป็นพวกชอบสกินชิพมาก ๆ เธอมักจะหอมแก้ม หรือจูบจิรัฎร์อยู่เสมอ ๆ แม้จะแอบทำแล้วแต่คนในบริษัทก็ยังมีเห็นบ้าง และทุกคนก็เริ่มรู้กันหมดแล้วว่าทั้งสองเป็นแฟนกัน กลุ่มของผกามาศแสดงความยินดีต่อจิรัฎร์อย่างจริงใจ เพราะหล่อนเห็นเขามาตั้งแต่ทำงานที่นี่แรก ๆ แต่งงานแล้วก็หย่า เป็นโสดอยู่นานหลายปีดีดัก คิดว่าจะไม่มีใครเสียแล้ว สุดท้ายก็โดนเด็กสอยลงจากคานจนได้ คนที่นินทาก็มีอยู่พอสมควร พวกนั้นคิดว่าจิรัฎร์หวังรวยทางลัด แต่ไม่มีใครรู้จริง ๆ ว่าจิรัฎร์เองก็เป็นเศรษฐีเหมือนกัน เศรษฐีที่ดินปล่อยเช่า และยังเป็นเศรษฐีทองอีกด้วย เพราะเขาซื้อเก็งกำไรทุกเดือนร่างสูงที่ร้อยวันพันปีไม่เคยป่วย วันนี้กลับนอนไข้ขึ้นบนเตียง แค่ขยับกายก็ร้าวระบมไปห
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 12 ถึงป่วยก็จะเอา 50%
บทที่ 12พิทักษ์ทรุดลงกับเก้าอี้ เขายกมือขึ้นลูบหน้าแรง ๆ หลายรอบ อันที่จริงเขาไม่ได้ต้องการให้พิรุณรัตน์เป็นแฟน หรือ แต่งงานกับลูกชายของเพื่อนหรอก เพียงแค่ต้องการให้มาทำความรู้จักกันไว้ ในภายภาคหน้าอาจมีเรื่องธุรกิจที่ทำร่วมกัน แต่ดูจากคลิปแล้วเขาขอตัดขาดจากฝั่งเพื่อนสนิทดีกว่า“ขอบใจมากนะไนต์”“เป็นโชคของผมที่เจอไอ้นั่นโดยบังเอิญ” พิทักษ์เหลือบมองรุ่นน้อง ไม่บ่อยครั้งนักที่เขาจะได้ยินจิรัฎร์พูดจิกกัดใครแบบนั้น“แล้วพี่จะเอายังไงต่อครับ”“ก็จะยังไงเล่า ก็ต้องตัดขาดฝ่ายนั้น เดี๋ยวส่งคลิปให้ไอ้เวชดูด้วยว่าลูกมันพูดจาหมา ๆ แบบนี้ มันพูดออกมาได้ยังไง” พิทักษ์เองก็โกรธไม่ต่างกัน มีใครมาพูดถึงบุตรสาวแบบนี้คนเป็นพ่อแบบเขาก็ต้องร้อนใจเป็นธรรมดา ธุร
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 11 ผ่านด่านพ่อตา 100%
“ไปทำงานสิไนต์” พิทักษ์ไล่ จิรัฎร์ลอบถอนหายใจ“อย่าให้เรนนี่ไปดูตัวเลยครับ น้องไม่ชอบหรอกที่โดนจับคลุมถุงชน ถ้าพี่คิดว่าผมไม่คู่ควรกับเรนนี่ อย่างน้อย ๆ ก็ให้เรนนี่ได้ตัดสินใจเรื่องดูตัวบ้างก็ดีนะครับ ผมยังรักรอยยิ้มของเรนนี่ ไม่อยากให้น้องกังวล”พ้นร่างสูงไปแล้วพิทักษ์ก็ทิ้งตัวลงกับเก้าอี้ เขาคิดถึงเรื่องที่เกาะเสม็ดตอนที่จิรัฎร์มีปากเสียงกับปัทมา ทั้งสองยื้อยุดกันอยู่สักพัก ดูจากภายนอกก็เห็นว่าจิรัฎร์ไม่ยอม พอรุ่นน้องโพล่งว่ามีแฟนแล้วก็รู้สึกตงิดใจ ยิ่งมาเห็นตอนที่พิรุณรัตน์กับจิรัฎร์แอบจับมือส่งสายตาหวานฉ่ำให้กันตอนพักรถ เขาก็ยิ่งมั่นใจว่าทั้งสองใช้เวลาช่วงเอาต์ติ้งพัฒนาความสัมพันธ์กันไปพอสมควร พิทักษ์และมีนาคุยเรื่องของจิรัฎร์และพิรุณรัตน์ตลอด และยินดีที่ได้ผู้ชายอย่างจิรัฎร์มาเป็นลูกเขยด้วยซ้ำ อาจจะกังวลเรื่องอายุที่ห่างกันอยู่บ้าง แต่ความรักเป็นเรื่องของหัวใจ อายุอาจจะมีผลบ้าง แต่ถ้าทั้งสองคนรักกันเหนียวแน่น ใช้เหตุและผลอยู่ด
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 11 ผ่านด่านพ่อตา 50%
บทที่ 11ช่วงเช้ามืดพิรุณรัตน์ย่องออกจากห้องของจิรัฎร์ แต่ก็ยังไม่วายยั่วยวนเขาจนชายหนุ่มตบะแตกจัดการหญิงสาวรอบเช้าไปอีกหนึ่งครั้ง พิรุณรัตน์ทำตัวเหมือนโจรห้าร้อย ค่อย ๆ ย่องออกจากห้องชายหนุ่ม จิรัฎร์ยืนอมยิ้มที่หน้าประตูเมื่อเห็นหญิงสาวทำท่าตลก ยามนี้เพิ่งจะตีห้ายังไม่มีใครตื่นหรอก อีกอย่างเมื่อคืนทุกคนน่าจะสังสรรค์กันจนเมาปลิ้นหลับคอพับกันอยู่ในห้องนั่นแหละ พิรุณรัตน์ยกมือโบกหยอย ๆ เมื่อถึงหน้าห้อง ทั้ง ๆ ที่ก็ห่างไม่กี่เมตรเอง ชายหนุ่มยิ้มโบกมือกลับ พอหญิงสาวผลุบเข้าห้องเขาก็อาบน้ำอาบท่าออกไปทำธุระทันทีสิ่งแรกหลังจากออกจากห้องคือการหาซื้อยาคุมฉุกเฉินให้พิรุณรัตน์ ชายหนุ่มเซิร์ชหาร้านขายยาที่เปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง จิรัฎร์ใช้บริการรถโดยสารผ่านแอปพลิเคชัน เมื่อถึงร้านยาก็ตรงเข้าประเด็น เภสัชกรสาวแนะนำเขาเป็นอย่างดีแล้วยังเชิญชวนให้ซื้อถุงยางอนามัยติดไว้เผื่อเหตุฉุกเฉินอีกด้วย เพราะการกินยาคุมฉุกเฉินบ่อย ๆ ไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไร และมันก็ป้องกัน
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 10 แฟน 100%
ร่างเล็กค่อย ๆ พยุงคนตัวโตไปยังเตียง ชายหนุ่มทิ้งตัวทันทีจึงทำให้เกี่ยวติดเธอลงไปด้วย ขึ้นมาเกยบนอกเขาจึงได้กลิ่นละมุดมากขึ้น ‘ดื่มไปเยอะจริง ๆ ด้วยแฮะ’ พิรุณรัตน์หัวเราะคิกคักบนอก มือก็เริ่มไต่ไปตามกล้ามเนื้อแน่น ๆ จิรัฎร์ครึ่งหลับครึ่งตื่น เขาครางต่ำเมื่อมือเล็กซุกซนหยอกเย้าอยู่ที่ยอดอก แค่แรงสะกิดเล็กน้อยก็ทำให้เขาตื่นแล้ว ตื่นทั้งตัว ส่วนนั้นผงกหัวขึ้นพร้อม ๆ กับที่เขาพลิกกายขึ้นมาคร่อมร่างเล็กแทน“เรนนี่…” คนเมาครางต่ำ ขณะซุกไซ้จมูกไปทั่วลำคอและใบหน้าสวย พิรุณรัตน์ตกใจอยู่เพียงชั่ววินาที แขนเสลายกขึ้นคล้องคอจิรัฎร์ไว้แล้วยื่นหน้าเข้าใกล้มอบจูบหวานล้ำให้เขาตามที่ตั้งใจไว้ แต่พอจูบจริง ๆ มันไม่หวานสักนิด มันร้อนแรงและร้อนเร่า บางจังหวะจิรัฎร์ก็กัดปากเธอด้วย เขาดูกลัดมันดี มันยิ่งเร้าอารมณ์ให้เธอเฉอะแฉะไปหมด มือใหญ่ลากไล้ไปทั่ว ปัดป่ายจุดกระสันจนเธอสะท้าน ใจหายวาบ เสื้อผ้าหลุดพ้นกายเหลือเพียงแพนตี้ตัวจิ๋ว ใบหน้าหล่อเลื่อนต่ำลงเรื่อย ๆ
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 10 แฟน 50%
บทที่ 10 เสียงหัวใจดังตึกตัก พร้อม ๆ กับกายสาวที่เริ่มจะหลอมละลายเป็นเนื้อเดียวกับชายหนุ่ม อากาศเริ่มจะหมดทั้งสองจึงผละห่างกันเพียงครู่เพื่อสูดลมเข้าปอดแล้วก้มลงประกบปากกันอีกครั้ง มือใหญ่ลูบไล้แผ่นหลังบางไปทั่ว เช่นเดียวกับพิรุณรัตน์ที่เริ่มซุกซนทำมากกว่าเล่นปูไต่ มันเลื่อนต่ำลงจนน่าหวาดเสียว ดีที่จิรัฎร์คว้ามือเล็กไว้ได้ทัน“มาเป็นแฟนพี่นะเรนนี่” จิรัฎร์กระซิบเสียงพร่า เกลี่ยจมูกไปตามแก้มนุ่มและใบหู“อือ...” ไม่รู้ว่านั่นใช่คำตอบหรือไม่ แต่จิรัฎร์กำลังหลงใหลกลิ่นกายหอมหวานจนโงหัวแทบไม่ขึ้น แต่โชคดีที่เขายังพอมีสติ ชายหนุ่มกัดฟันบีบไหล่เปลือยพลางดันตัวเธอออก แต่ก็อ้อยอิ่งอยู่ตรงริมฝีปากสวยอยู่นาน“ว่าไงคะ?” เสียงทุ้มแหบพร่าขณะเปล่งเสียงออกมา พิรุณรัตน์สะเทิ้นอายยามสบก
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 9 เป็นแฟนก็กอดได้ 100%
“พอดีพี่รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวน่ะครับ เลยไม่ได้ไป” “พี่ไนต์เขาอยากอยู่ดูแลเรนนี่น่ะค่ะ ตามประสาคนรั..” “เรนนี่ลูก!” เสียงของพิทักษ์ดังขัดขึ้นเสียก่อน และเป็นพิรุณรัตน์ที่ปล่อยมือจากจิรัฎร์เอง หญิงสาวขยับห่างชายหนุ่มเล็กน้อย แอบเหล่มอคนตัวสูงก็เห็นเขาส่งยิ้มอ่อน ๆ มาให้จึงพอเบาใจ อยู่ ๆ พิรุณรัตน์ก็เกิดอาการประหม่าขึ้นมา ด้วยสถานะที่ยังไม่ชัดเจนจึงทำให้เธอเกิดกลัวว่าบิดาและมารดาอาจจะมองจิรัฎร์ไม่ดี เธอกลัวว่าเขาจะถูกท่านต่อว่าและมองไม่ดี “ค่ะ คุณพ่อ คุณแม่” “โอเคขึ้นแล้วนะลูก ยังปวดหัวหรือตัวร้อนอยู่ไหม?” พิรุณรัตน์ส่ายหน้า ส่งยิ้มหวานให้บิ
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 9 เป็นแฟนก็กอดได้ 50%
บทที่ 9 พอสิ้นประโยคนั้นจิรัฎร์ก็ชะงักงันไปครู่ใหญ่ ชายหนุ่มกำปลายเสื้อไว้แน่น ทอดมองร่างเล็กที่ยังเปลือยเปล่าเนื้อตัวยังแดงเป็นกุ้งลวกอยู่เลย ใจจริงเขาเองก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเลยเถิดมาถึงตอนนี้ แต่เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะยังไม่มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมากกว่าภายนอกในขณะที่ทุกอย่างยังไม่ชัดเจน “ให้เรนนี่ช่วยนะคะ” ร่างเปลือยขยับเข้ามาใกล้ มือเล็กจับเข้าที่เอวก่อนลากนิ้วไปตามเนื้อผ้า สะกิดส่วนที่โป่งนูนเพียงนิดมันก็เต้นเร่าเอาแต่ใจ ชายหนุ่มสะดุดลมหายใจหลายครั้ง พยายามเรียกสติ แต่เมื่อกางเกงผ้าถูกปลดออกก็ไม่สามารถห้ามความรู้สึกที่มันอัดแน่นพร้อมปลดปล่อยได้อีกต่อไป “เรนนี่…” จิรัฎร์ครางต่ำขณะมือน้อยกอบกุมตัวตนเขาไว้ผ่านชั้นในชาย หญิงสาวออกแรงบีบคลึงแผ
