เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 3 สัญญา 100%
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-03 20:32:01THE LUST ผับที่พิรุณรัตน์นัดเพื่อนสนิทอย่างครองรักไว้
ทั้งสองไม่ได้เจอหน้ากันมาสักพักใหญ่ ๆ นับตั้งแต่เรียนจบ พอมาถึงผับพิรุณรัตน์ก็สั่งเครื่องดื่มและกระดกมันลงกระเพาะอย่างกับน้ำเปล่าจนครองรักต้องร้องห้าม
“มีเรื่องเครียดอะไรนักนะแก?” ครองรักถามแค่นั้นแต่พิรุณรัตน์นี่สิตอบยาวเป็นหางว่าว สาเหตุของการอยากเมาย้อมใจเพราะไม่รู้ว่าจะใช้เวลาหกเดือนที่ได้จากจิรัฎร์จีบเขาอย่างไรให้สำเร็จ
“เฮ้อออ...ท้อแท้จริงเชียว” เพราะเครียดจัดพิรุณรัตน์จึงดื่มไปค่อนข้างเยอะ หญิงสาวตัวเอนแทบยืนไม่อยู่
“ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“เดี๋ยวฉันช่วยพยุง”
“ม่ายต้อง...แค่นี้สบายบรื๋อ เอิ๊ก!” คนสบายสะอึกขึ้น หน้าแดงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์แล้วยังไม่สำเหนียก
พอออกจากห้องน้ำพิรุณรัตน์รู้สึกมึนหัว มือบางยันกำแพงไว้ รู้สึกคลื่นไส้ แต่เมื่อหางตาเห็นบางอย่างอาการเมาก็เหมือนจะหายไปทันควัน
“อาไนต์!” ใช่เขาแน่ ๆ ผู้ชายที่เป็นรักเดียวของเธอมาตลอดหลายปีมีหรือจะจำไม่ได้ แม้เห็นแค่แผ่นหลังก็เถอะ พิรุณรัตน์พยายามวิ่งตาม แต่เพราะเมามากไปหน่อยเลยเผลอไปชนใครสักคนเข้า แต่หญิงสาวไม่สนใจคอยังคอยชะเง้อมองหาคนร่างสูง
“หายไปไหนของเขานะ” ขาสวยกำลังก้าวแต่ถูกรั้งไว้
“เดี๋ยวสิครับคนสวย” ผู้ชายคนหนึ่งดึงแขนเธอ พิรุณรัตน์ชักสีหน้า กวาดตามองหมอนั่นศีรษะจดปลายเท้า
“ปล่อย” คนเมายังพอมีสติ พยายามแกะมือปลาหมึกนั่นออก
“เดินชนผมแล้วไม่ขอโทษหน่อยเหรอครับ”
“ขอโทษ!” พิรุณรัตน์ขอโทษส่ง ๆ หมายผละห่าง แต่ผู้ชายคนนั้นกลับกอดเอวบางไว้มั่น ทั้งสองยื้อยุดฉุดกันอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะมีใครสักคนเดินเข้ามาผลักร่างผู้ชายมือปลาหมึกแรงจนเกือบล้ม พิรุณรัตน์ตกใจสะดุ้งหันไปมองแล้วยิ้มกว้าง เพ้อ ๆ แบบคนเมา
“เพ่...ไนต์...ขา...” หญิงสาวขานชื่อคนที่กำลังตามหายานคาง แขนเสลาคล้องเข้ากับลำคอจิรัฎร์โน้มใบหน้าหล่อเข้ามาใกล้ จุมพิตลงยังแก้มสาก
“เรนนี่คิดถึงพี่ไนต์ที่สุดเลย” หล่อนยิ้มพราวเอ่ยเสียงอ้อแอ้ จิรัฎร์ยังมองผู้ชายที่ลวนลามพิรุณรัตน์อยู่ ส่งสายตาดุกร้าวทั้งใบหน้าก็เครียดขรึมจนน่ากลัว ชายคนนั้นล่าถอยไปแล้ว จิรัฎร์มองร่างอรชรที่ยืนแทบไม่ไหว กลิ่นเหล้าคลุ้งจนต้องย่นจมูก
คืนนี้จิรัฎร์และเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยมีสังสรรค์เล็กน้อย ซึ่งพวกเพื่อนของเขาเลือกจะมาปล่อยแก่ที่ผับแห่งนี้ อันที่จริงชายหนุ่มไม่ได้อยากมาสักเท่าไหร่ แต่เพราะเพื่อน ๆ รบเร้าและพวกเขาก็ไม่ได้เจอกันนานหลายปีแล้วด้วย เขาอยู่ร่วมก๊วนกับเพื่อนได้ราว ๆ ชั่วโมงหนึ่งแล้ว ดื่มไปเพียงเล็กน้อยเพราะไม่ได้เป็นคนคอแข็งอะไรมาก นี่ออกมาสูดอากาศเพราะรู้สึกมึนหัวจากกลิ่นบุหรี่และฤทธิ์แอลกอฮอล์ ระหว่างยืนหลบมุมอยู่เงียบ ๆ สายตาก็พลันเห็นร่างเล็กที่คุ้นตากับผู้ชายที่หน้าไม่คุ้น โดยไม่ต้องคิด จิรัฎร์ล่วงรู้เรื่องราวได้ดี และยิ่งเมื่อเห็นว่าผู้ชายคนนั้นกระชากแขนหญิงสาวด้วยเขาก็พุ่งเข้าใส่มันทันที
จิรัฎร์โทรบอกเพื่อนว่ามีธุระต้องจัดการด่วนไว้โอกาสหน้าเขาจะขอเป็นเจ้ามือชดใช้ที่ครั้งนี้ต้องกลับออกมาก่อน ชายหนุ่มพาร่างอรชรที่เดินแทบไม่ได้มาที่รถอย่างยากลำบาก กว่าจะเอาพิรุณรัตน์นั่งในรถได้ก็เล่นเอาปาดเหงื่อ เหมือนเล่นเกมจับปูใส่กระด้งเสียจริง
ระหว่างอยู่ในรถพิรุณรัตน์กลายร่างเป็นทั้งลูกแมวน้อยแสนอ้อนและปลาหมึก เพราะมือน้อยอยู่ไม่สุขคอยจะสัมผัสไปทั่วกายของจิรัฎร์ ชายหนุ่มต้องใช้สมาธิเป็นอย่างมากในการพาหญิงสาวกลับมาส่งที่บ้านโดยที่รถไม่เกิดอุบัติเหตุเสียก่อน ขับมาถึงหน้าบ้านพิรุณรัตน์ก็ออกอาการงอแงไม่อยากเข้าบ้าน
“อาไนต์ขา...” เสียงนั้นหวานเสียจนน่าขนลุก ดวงตากลมโตกะพริบรัว ๆ
“อาไนต์ของเรนนี่...” พิรุณรัตน์ปลดสายคาดพ้นกาย ก่อนจะพาร่างตัวเองขึ้นมาเกยบนตัวจิรัฎร์ หญิงสาวดูมีแรงขึ้นมากเมื่อมีแอลกอฮอล์อยู่ในกระแสเลือด ความอายมลายหายมีเพียงความกล้าเข้ามาแทน ร่างเล็กพยายามอย่างยิ่งในการปีนป่ายขึ้นมาคร่อมบนตัวจิรัฎร์ ชายหนุ่มพยายามต่อต้าน แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ อาจเป็นเพราะเขาโดนเธอลูบไล้ช่วงเป้าไปด้วยจึงโอนอ่อนได้ง่าย
พิรุณรัตน์ยิ้มหวานพร้อมกับประทับปากลงมาจูบ จิรัฎร์ตกใจจะผลักออก แต่เมื่อเผลอเปิดปากลิ้นอุ่นก็สอดลึกเข้ามาสำรวจโพรงปากของเขา ไม่รู้เพราะรสสาวที่หวานหอมหรือรสสุราที่คลุ้งอบอวลในตัวทำให้เขาขาดสติไป มือใหญ่ที่ว่าจะผลักร่างเล็กออกกลับกอดรั้งเข้ามาชิดใกล้มากกว่าเดิม พิรุณรัตน์ตะโบมจูบจนเขาโอนอ่อนและหลงเคลิ้มกับรสหวานหอมของกายสาว มือใหญ่เริ่มไม่อยู่นิ่ง มันปัดป่ายเผลอเชยชมไปอย่างที่ใจปรารถนา เมื่ออารมณ์ชายพลุ่งพล่านจิรัฎร์จึงเป็นฝ่ายกระชับร่างเล็กแล้วกดจูบหนักหน่วงแทน
“อะ!” พิรุณรัตน์คล้ายรับรู้ถึงแรงบีบเคล้นยังทรวงเต้าของตนเอง เดรสสายเดี่ยวร่นลงเผยให้เห็นเนินนมได้มากขึ้น จิรัฎร์ครางต่ำยามลูบไล้ไปทั่วกายสาว คงต้องโทษสิ่งที่ดื่มเข้าไป หรือเพราะนานแล้วที่ไม่ได้ใกล้ชิดเรือนกายสาวคนไหนแบบนี้จึงทำให้สิ่งที่เรียกว่าสติขาดกระบั้นลง
“อืม...” จิรัฎร์กำลังหลงมัวเมาในกายสาวที่ทั้งหอมทั้งหวานและสด เขากำลังอำนวยความสะดวกให้มือนุ่มนิ่มที่อยู่ช่วงหัวเข็มขัดโดยการยกสะโพกขึ้นรูดซิปลงจนสุด ถูไถส่วนนั้นกับเนินนิ่มที่ส่ายร่อนเข้าหา อีกนิดเดียวเท่านั้นที่ทุกอย่างกำลังจะข้ามเส้นที่ตนเองกำหนดไว้ หากมันไปถึงขั้นนั้นเขาจะไม่มีวันได้หวนกลับมายืนจุดที่คิดไว้ได้อีก แต่ทว่า…คนที่เมามากกว่าได้หลับคอพับไปเสียดื้อ ๆ ชายหนุ่มยังคงถูไถจมูกโด่งสูดกลิ่นสาวไปตามหน้าอกและลำคอ แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนิ่งไปจึงชะงักงัน จิรัฎร์ทิ้งกายกับเบาะรถพยายามอย่างยิ่งที่จะให้ไฟในกายดับมอดลง จัดเสื้อผ้าของทั้งตนและพิรุณรัตน์ให้กลับมาเรียบร้อย นั่งทำใจให้สงบอยู่อีกเกือบยี่สิบนาทีจึงบีบแตรเรียกคนในบ้านของพิรุณรัตน์ให้เปิดประตู
คืนนั้นจิรัฎร์ยังกระวนกระวายใจ เขาต้องอาบน้ำถึงสี่รอบเพื่อดับความกระสันในกาย แต่ก็ไม่อาจทำได้เลย
เช้านี้พิรุณรัตน์ดูสดชื่นและสดใสกว่าหลาย ๆ วันที่ต้องไปทำงาน แม้ไม่ได้หน้าเหมือนตูดไก่โดนปิ้งแต่ก็ไม่ฉีกยิ้มชื่นแจ่มเช่นนี้ คุณพิทักษ์และคุณมีนามองหน้ากันพลางสงสัยว่าอะไรที่ทำให้ลูกสาวอารมณ์ดีได้ขนาดนี้
สาเหตุของความอารมณ์ดีก็มาจากเรื่องราวในฝัน เมื่อคืนนี้พิรุณรัตน์ฝันดีเป็นบ้า เธอฝันว่าได้ฟัดจูบ ลูบไล้กับจิรัฎร์ซึ่งมันเหมือนความจริงมาก ๆ ในฝันชายหนุ่มจูบตอบทั้งยังใช้มือสำรวจเรือนกายของเธอด้วย ในฝันจิรัฎร์สุดแสนจะเร่าร้อน แค่คิดก็แก้มแดงเขินจนอยากมุดดินหนีแล้ว ถ้ามันเป็นเรื่องจริงก็คงดี แต่ไม่เป็นไร เพราะในอนาคตยังไงมันจะต้องเป็นความจริงเข้าสักวัน เธอจะต้องจีบอาไนต์มาเป็นแฟนให้ได้ เมื่อนั้นเธอจะได้จูบเขาทั้งวันทั้งคืนตามที่ใจต้องการ
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 4 คู่แข่ง 50%
บทที่ 4จิรัฎร์ชะงักเล็กน้อยเมื่อเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาแล้วพบกับร่างอรชรของพิรุณรัตน์ เจ้าหล่อนส่งยิ้มแฉ่งอย่างกับพระอาทิตย์ในเรื่องเทเลทับบีส์มาให้ ชายหนุ่มเผลอหลุบตามองปากอิ่มนั้น แต่ก็ต้องหลุดจากภวังค์ พยายามประคองสติ แม้รสหวานยังติดที่ปลายลิ้นก็เถอะ เมื่อคืนเขานอนไม่หลับเลย กลิ่นกายสาวยังหอมตลบอบอวลจนใจสั่น“มอร์นิงค่ะพี่ไนต์” สรรพนามที่เรียกจิรัฎร์เปลี่ยนไปเมื่ออยู่กันตามลำพัง“เรนนี่ซื้อกาแฟมาให้พี่ไนต์ด้วยค่ะ อเมริกาโนเย็นไม่หวาน”“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มเหล่มองแก้วกาแฟที่อยู่บนโต๊ะโดยมีแก้วเก็บความเย็นซ้อนทับมันอยู่“เรนนี่รู้ใจพี่ไนต์ใช่ไหมคะ” จิรัฎร์ถึงกับชะงัก เพราะจู่ ๆ ร่างอรชรก็มายืนข้าง ๆ พร้อมทั้งเกี่ยวแขนของเขาเข้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-03คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 4 คู่แข่ง 100%
พักเที่ยงแล้วพิรุณรัตน์ขอตัวเข้าห้องน้ำก่อน จิรัฎร์จึงออกมายืนรอที่หน้าแผนก สักพักปัทมาก็เดินมาหา หล่อนทักทายและใจกล้าคว้าแขนล่ำมาคล้องไว้ จิรัฎร์เลิกคิ้วมองมือที่วางไว้บนต้นแขน เขาไม่ทันได้ตั้งตัวและก็ไม่คาดคิดว่าปัทมาจะทำเช่นนี้ เพราะที่ผ่านมาหล่อนเป็นคนที่ดูนิ่ง ๆ ไม่รุ่มร่ามกับเขา ปัทมากระแซะเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น กวาดสายตามองไปทั่วก็พบว่าไม่มีใครอยู่บริเวณดังกล่าว“ไปกินข้าวกับปัดไหมคะพี่ไนต์” ชายหนุ่มยิ้มตอบสุภาพ พยายามดึงแขนออก แต่เพราะหล่อนรัดแน่นจึงเหมือนยื้อกันอยู่“มีร้านสเต็กมาเปิดใหม่ตรงซอยถัดไปน่ากินมากเลยค่ะ ไปกินกับปัดน้า...” ปัทมาทำอ้อนส่งสายตาวิบวับ“ว้าย!” แต่แล้วหล่อนก็กระเด็นออกห่างจากจิรัฎร์ไปหลายเมตร หัวแทบคะมำแต่ยังทรงตัวได้ ปัทมาหันขวับไปมองสิ่งที่ทำให้หล่อนต้องตกอยู่สภาพเช่นนี้ ‘นังเรนนี่!’ ปัทมาคำรามในใจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-04คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 5 เครียดเรื่อง(ผู้ชาย) 50%
บทที่ 5สาเหตุของการงานสุมหัวก็มาจากเอกสารที่เธอต้องเรียนรู้ทุกแผนก และการประกวดโครงการอาหารสำเร็จรูปด้วย พิรุณรัตน์ตั้งใจจะส่งโครงการเข้าประกวด เธอกำลังขีด ๆ เขียน ๆ อยู่ โดยมีจิรัฎร์คอยช่วยเหลือ โครงการนี้เปิดให้ทุกคนในบริษัทที่สนใจส่งไอเดีย โดยมีเงินรางวัลอยู่ที่ห้าหมื่นบาท และถ้าใครเสนอไอเดียจนผ่านขั้นตอนไปจนถึงการผลิตส่งออกจำหน่ายแล้วละก็ยังจะได้กินเปอร์เซ็นต์การขายเป็นเวลาสามเดือนอีกด้วย เรียกได้ว่างานนี้มีคนในบริษัทไม่ว่าจะตำแหน่งไหนสนใจเป็นอย่างมาก รวมถึงพิรุณรัตน์ด้วยร่างเล็กยืนประสานมือมองจิรัฎร์ที่อ่านไอเดียโครงการที่จะส่งเข้าประกวดอย่างใจจดใจจ่อ ชายหนุ่มกวาดสายตาไปตามตัวอักษรที่พิรุณรัตน์ต้องการสื่อสาร เขาชอบไอเดียของเธอที่เป็นอาหารเข้าเซต ทั้งข้าว บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป น้ำและขนม ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยที่เห็นว่าไอเดียบางอย่างอาจจะทำได้ยาก แต่ก็ถือว่าเปิดโลก และอาจจะได้พื้นที่การตลาดหากทำออกมาจริง ๆ คนสมัยนี้ชอบความแปลกใหม่ ซึ่งพิรุณรั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-04คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 5 เครียดเรื่อง(ผู้ชาย) 100%
บทที่ 5สาเหตุของการงานสุมหัวก็มาจากเอกสารที่เธอต้องเรียนรู้ทุกแผนก และการประกวดโครงการอาหารสำเร็จรูปด้วย พิรุณรัตน์ตั้งใจจะส่งโครงการเข้าประกวด เธอกำลังขีด ๆ เขียน ๆ อยู่ โดยมีจิรัฎร์คอยช่วยเหลือ โครงการนี้เปิดให้ทุกคนในบริษัทที่สนใจส่งไอเดีย โดยมีเงินรางวัลอยู่ที่ห้าหมื่นบาท และถ้าใครเสนอไอเดียจนผ่านขั้นตอนไปจนถึงการผลิตส่งออกจำหน่ายแล้วละก็ยังจะได้กินเปอร์เซ็นต์การขายเป็นเวลาสามเดือนอีกด้วย เรียกได้ว่างานนี้มีคนในบริษัทไม่ว่าจะตำแหน่งไหนสนใจเป็นอย่างมาก รวมถึงพิรุณรัตน์ด้วยร่างเล็กยืนประสานมือมองจิรัฎร์ที่อ่านไอเดียโครงการที่จะส่งเข้าประกวดอย่างใจจดใจจ่อ ชายหนุ่มกวาดสายตาไปตามตัวอักษรที่พิรุณรัตน์ต้องการสื่อสาร เขาชอบไอเดียของเธอที่เป็นอาหารเข้าเซต ทั้งข้าว บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป น้ำและขนม ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยที่เห็นว่าไอเดียบางอย่างอาจจะทำได้ยาก แต่ก็ถือว่าเปิดโลก และอาจจะได้พื้นที่การตลาดหากทำออกมาจริง ๆ คนสมัยนี้ชอบความแปลกใหม่ ซึ่งพิรุณรั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-04คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 6 เมียเก่า 50%
บทที่ 6 ปัทมายืนมองร่างสูงที่เดินเคียงข้างพิรุณรัตน์มาแต่ไกล ดูเหมือนความสัมพันธ์ของทั้งสองจะคืบหน้าไปเยอะ อาจเป็นเพราะโพรเจกต์โครงการที่พิรุณรัตน์ส่งเข้าประกวดก็เป็นได้ หล่อนเองก็ตั้งใจจะทำโครงการนี้เหมือนกัน แต่พอไปอ้อนจิรัฎร์เขากลับตอบปฏิเสธอ้อม ๆ ว่าไม่สะดวก มารู้ทีหลังว่าช่วยพิรุณรัตน์ก็รู้สึกเจ็บใจกว่าเก่า ตั้งแต่จิรัฎร์ย้ายเข้าไปทำงานในห้องเดียวกับพิรุณรัตน์หล่อนก็แทบไม่เจอชายหนุ่ม จะเข้าไปคุยก็มีก้างขวางคอตลอด ยิ่งช่วงนี้เธอต้องหาเงินมาใช้หนี้พนันที่เสียไปด้วย ไม่รู้จะไปเอาเงินมาจากไหน ตั้งใจจะจับผู้ชายในบริษัทสักคน เล็งจิรัฎร์ไว้ก็เหมือนจะหลุดมือไปเป็นของนังเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนั่น ยิ่งคิดยิ่งแค้นใจนัก คิดไม่เท่าไหร่เจ้าหนี้ก็โทรมาทวงหนี้จนหล่อนต้องปิดมือถือหนี โครงการที่พิรุณรัตน์ส่งประกวดผ่านเข้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-05คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 6 เมียเก่า 100%
“พี่ไนต์ไม่รู้เหรอคะว่าตลอดเวลาที่พี่กับหล่อนแต่งงานกัน หล่อนไม่ได้มีพี่คนเดียว ผู้หญิงคนนั้นน่ะ” พิรุณรัตน์สะอื้นพลางปาดน้ำตาออกจากแก้ม “มีคนอื่นมาตลอดเวลา เรนนี่เห็นมาตลอด แต่เรนนี่พูดไม่ได้ ตอนนั้นเรนนี่กลัวว่าพี่ไนต์จะหาว่าเรนนี่เป็นเด็กเลี้ยงแกะ โกหกพกลม แต่ตอนนี้เรนนี่โตแล้ว เรนนี่มีสิทธิ์ที่จะบอก พี่ไนต์อย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นอีกได้ไหมคะ เรนนี่พอมีสิทธิ์ไหมที่จะรักษาหัวใจของพี่ไนต์ไว้ เรนนี่ไม่ต้องการเห็นพี่ไนต์เจ็บปวดอีกแล้ว” ม่านตาของจิรัฎร์ขยายขึ้นหลังจากฟังประโยคยาว ๆ นั้น ถ้าจะย้อนไปก็ราว ๆ เก้าปีเศษ ๆ ตอนนั้นเขาทำงานใกล้ชิดพิมพ์บุปผาจึงเกิดเป็นความรักและคบหาดูใจกันสักพัก ก่อนจะเป็นฝ่ายขอแต่งงานหล่อนเอง เพราะรู้สึกอยากสร้างครอบครัวร่วมกับหล่อน โดยไม่รู้ว่าจริง ๆ พิมพ์บุปผาไม่ได้รักตนเองมากเท่าไรนัก หญิงสาวคบหาดูใจกับพนักงานหนุ่มไอทีอยู่แล้ว แต่เพราะฝ่ายนั้นเป็นเด็กกำพร้าและทำงานอยู่ในตำแหน่งที่ไม่ได้มีความสำคัญอะไรในบริษัท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-05คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 7 รู้ใจตัวเอง 50%
บทที่ 7 เข้าสู่เดือนที่สี่ของการมาทำงานที่บริษัทของบิดา พิรุณรัตน์เรียนรู้งานไปได้มากและเริ่มลงมือทำโพรเจกต์บ้างแล้วตามที่พิทักษ์มอบหมาย โดยมีจิรัฎร์ช่วยเป็นลูกมือคอยดูแลไม่ห่าง ส่วนเรื่องจีบจิรัฎร์ดูเหมือนไม่ค่อยคืบหน้าสักเท่าไร ชายหนุ่มตีหน้านิ่ง ทำซึนใส่ ทั้ง ๆ ที่เธอก็เห็นอยู่ว่าบางจังหวะที่เธอหยอดเขาก็แอบยิ้ม “เอกสารอะไรคะ?” พิรุณรัตน์ถามทันทีที่คนร่างสูงเดินมาพร้อมกับกระดาษเพียงหนึ่งแผ่น “ประกาศท่องเที่ยวประจำปีของบริษัทครับ เขาให้ลงชื่อว่าใครจะไปบ้าง” “เรนนี่ไปค่าาา!” หญิงสาวชูมือสุดแขน กระโดดดึ๋งดั๋งเหมือนเด็กน้อย จิรัฎร์ยิ้มพลางส่ายหน้าเอ็นดู ต่อให
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-05คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 7 รู้ใจตัวเอง 100%
หลังจากทำกิจกรรมในช่วงเช้าเรียบร้อยทางบริษัทจึงปล่อยให้พนักงานทุกคนลงไปเล่นน้ำ พิรุณรัตน์ยืนเลือกชุดว่ายน้ำอยู่นานก็ยังไม่ได้ที่พอใจ หญิงสาวอยากจะอวดขาสวย ๆ ให้จิรัฎร์ได้ตะลึง แต่เพราะมีคนเยอะก็เกรงจะตกเป็นเป้าสายตาของคนอื่นด้วย จึงเลือกสวมบิคีนีสีแดงไว้ด้านในสวมทับด้วยเสื้อสีขาวเนื้อบางเฉียบ ถ้าโดนน้ำมันก็เห็นนิด ๆ หน่อย ๆ ดูเซ็กซี่แบบไม่โป๊จนเกินไป น่าจะเรียกสายตาจากจิรัฎร์ได้แน่ ๆ จิรัฎร์ไม่ได้ลงเล่นน้ำตามคำชวนของพิรุณรัตน์ เขาเลือกอยู่บนฝั่งนั่งรับลมชมวิวไปเรื่อย ๆ ระหว่างนั้นปัทมาก็เข้ามาพูดคุยด้วย ชายหนุ่มรู้สึกว่าปัทมาเริ่มรุกเขาหนักขึ้น อาจเพราะหล่อนเห็นว่าพิรุณรัตน์เองก็ตามติดเขาแจ จากไม่เคยส่งข้อความใด ๆ หล่อนก็เริ่มส่งมาบอกฝันดี สอบถามเรื่องสัพเพเหระ เขาตอบเท่าที่ตอบได้เพราะไม่ได้รู้สึกอะไรกับเจ้าหล่อน และเขาไม่อยากเมินเฉยจนหล่อนรู้สึกแย่ จิรัฎร์วางปัทมาไว้เป็นเพียงรุ่นน้องในที่ทำงานเท่านั้น และหวังว่าหล่อนจะเข้าใจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06
บทล่าสุด
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทจบ แต่งงาน
บทจบ จิรัฎร์อายุครบสี่สิบเอ็ดปีไปเมื่อเดือนก่อน ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกปวดหลังและเมื่อยเนื้อตัวง่ายขึ้น แต่เขากลับชอบเพราะมีร่างนุ่มนิ่มคอยมาบีบนวดเอาใจเสมอ และมันจบลงที่เขานาบเธอทุกครั้ง ดูเหมือนตอนนี้เขาจะกลายเป็นคนอายุหลักสี่ที่ติดเซ็กซ์ไปแล้ว แฟนสาวอย่างพิรุณรัตน์ช่างยั่วยวนและน่ารัก เขาอดใจไม่ไหวทุกทีเวลาได้อยู่ใกล้ ๆ เธอ จิรัฎร์ยอมรับว่าชอบท่าไม้ตายอย่างปูไต่มาก ๆ เพราะมันทำให้เขาอารมณ์เตลิดเปิดเปิงได้ง่าย ชายหนุ่มยิ้มขณะมองกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินในมือ แหวนเพชรวงนี้เขาเลือกเองกับมือ เป็นเพชรแท้เบลเยี่ยมแปดกะรัตที่เขาต้องดีลตรงกับช่างชาวรัสเซีย แหวนวงนี้ใช้ระยะเวลาทำเกือบสามเดือนด้วยความประณีตของช่าง และกว่าจะได้แบบและทรงที่ตรงใจเขา ตัวเรือนสลักชื่อย่อของทั้งเขาและพิรุณรัตน์ไว้ด้วย ใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะขณะที่คนข้างกายขยับกาย วันนี้เขาตั้งใจจะขอเธอแต่งงาน อายุเขาเยอะมากแล้ว อยากมีลูกสักคนสองคนแล้วด้วย และอีกอย่าง หลาย ๆ ครั้งที่ออกงานสังคมก็มักมีหนุ่ม ๆ มาท
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 12 ป่วยก็จะเอา 100%
เวลาล่วงเลยไปเกือบปีได้ที่ทั้งจิรัฎร์และพิรุณรัตน์เป็นแฟนกัน พิทักษ์และมีนายินดีต้อนรับว่าที่ลูกเขยคนนี้เป็นอย่างมาก โชคดีที่ทั้งสองไม่ใช่คนหัวโบราณสักเท่าไรจึงพอจะเข้าใจคนหนุ่มสาวที่เวลาอยู่ด้วยกันก็จะแสดงความรักที่มันเปิดเผย พิรุณรัตน์เป็นพวกชอบสกินชิพมาก ๆ เธอมักจะหอมแก้ม หรือจูบจิรัฎร์อยู่เสมอ ๆ แม้จะแอบทำแล้วแต่คนในบริษัทก็ยังมีเห็นบ้าง และทุกคนก็เริ่มรู้กันหมดแล้วว่าทั้งสองเป็นแฟนกัน กลุ่มของผกามาศแสดงความยินดีต่อจิรัฎร์อย่างจริงใจ เพราะหล่อนเห็นเขามาตั้งแต่ทำงานที่นี่แรก ๆ แต่งงานแล้วก็หย่า เป็นโสดอยู่นานหลายปีดีดัก คิดว่าจะไม่มีใครเสียแล้ว สุดท้ายก็โดนเด็กสอยลงจากคานจนได้ คนที่นินทาก็มีอยู่พอสมควร พวกนั้นคิดว่าจิรัฎร์หวังรวยทางลัด แต่ไม่มีใครรู้จริง ๆ ว่าจิรัฎร์เองก็เป็นเศรษฐีเหมือนกัน เศรษฐีที่ดินปล่อยเช่า และยังเป็นเศรษฐีทองอีกด้วย เพราะเขาซื้อเก็งกำไรทุกเดือนร่างสูงที่ร้อยวันพันปีไม่เคยป่วย วันนี้กลับนอนไข้ขึ้นบนเตียง แค่ขยับกายก็ร้าวระบมไปห
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 12 ถึงป่วยก็จะเอา 50%
บทที่ 12พิทักษ์ทรุดลงกับเก้าอี้ เขายกมือขึ้นลูบหน้าแรง ๆ หลายรอบ อันที่จริงเขาไม่ได้ต้องการให้พิรุณรัตน์เป็นแฟน หรือ แต่งงานกับลูกชายของเพื่อนหรอก เพียงแค่ต้องการให้มาทำความรู้จักกันไว้ ในภายภาคหน้าอาจมีเรื่องธุรกิจที่ทำร่วมกัน แต่ดูจากคลิปแล้วเขาขอตัดขาดจากฝั่งเพื่อนสนิทดีกว่า“ขอบใจมากนะไนต์”“เป็นโชคของผมที่เจอไอ้นั่นโดยบังเอิญ” พิทักษ์เหลือบมองรุ่นน้อง ไม่บ่อยครั้งนักที่เขาจะได้ยินจิรัฎร์พูดจิกกัดใครแบบนั้น“แล้วพี่จะเอายังไงต่อครับ”“ก็จะยังไงเล่า ก็ต้องตัดขาดฝ่ายนั้น เดี๋ยวส่งคลิปให้ไอ้เวชดูด้วยว่าลูกมันพูดจาหมา ๆ แบบนี้ มันพูดออกมาได้ยังไง” พิทักษ์เองก็โกรธไม่ต่างกัน มีใครมาพูดถึงบุตรสาวแบบนี้คนเป็นพ่อแบบเขาก็ต้องร้อนใจเป็นธรรมดา ธุร
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 11 ผ่านด่านพ่อตา 100%
“ไปทำงานสิไนต์” พิทักษ์ไล่ จิรัฎร์ลอบถอนหายใจ“อย่าให้เรนนี่ไปดูตัวเลยครับ น้องไม่ชอบหรอกที่โดนจับคลุมถุงชน ถ้าพี่คิดว่าผมไม่คู่ควรกับเรนนี่ อย่างน้อย ๆ ก็ให้เรนนี่ได้ตัดสินใจเรื่องดูตัวบ้างก็ดีนะครับ ผมยังรักรอยยิ้มของเรนนี่ ไม่อยากให้น้องกังวล”พ้นร่างสูงไปแล้วพิทักษ์ก็ทิ้งตัวลงกับเก้าอี้ เขาคิดถึงเรื่องที่เกาะเสม็ดตอนที่จิรัฎร์มีปากเสียงกับปัทมา ทั้งสองยื้อยุดกันอยู่สักพัก ดูจากภายนอกก็เห็นว่าจิรัฎร์ไม่ยอม พอรุ่นน้องโพล่งว่ามีแฟนแล้วก็รู้สึกตงิดใจ ยิ่งมาเห็นตอนที่พิรุณรัตน์กับจิรัฎร์แอบจับมือส่งสายตาหวานฉ่ำให้กันตอนพักรถ เขาก็ยิ่งมั่นใจว่าทั้งสองใช้เวลาช่วงเอาต์ติ้งพัฒนาความสัมพันธ์กันไปพอสมควร พิทักษ์และมีนาคุยเรื่องของจิรัฎร์และพิรุณรัตน์ตลอด และยินดีที่ได้ผู้ชายอย่างจิรัฎร์มาเป็นลูกเขยด้วยซ้ำ อาจจะกังวลเรื่องอายุที่ห่างกันอยู่บ้าง แต่ความรักเป็นเรื่องของหัวใจ อายุอาจจะมีผลบ้าง แต่ถ้าทั้งสองคนรักกันเหนียวแน่น ใช้เหตุและผลอยู่ด
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 11 ผ่านด่านพ่อตา 50%
บทที่ 11ช่วงเช้ามืดพิรุณรัตน์ย่องออกจากห้องของจิรัฎร์ แต่ก็ยังไม่วายยั่วยวนเขาจนชายหนุ่มตบะแตกจัดการหญิงสาวรอบเช้าไปอีกหนึ่งครั้ง พิรุณรัตน์ทำตัวเหมือนโจรห้าร้อย ค่อย ๆ ย่องออกจากห้องชายหนุ่ม จิรัฎร์ยืนอมยิ้มที่หน้าประตูเมื่อเห็นหญิงสาวทำท่าตลก ยามนี้เพิ่งจะตีห้ายังไม่มีใครตื่นหรอก อีกอย่างเมื่อคืนทุกคนน่าจะสังสรรค์กันจนเมาปลิ้นหลับคอพับกันอยู่ในห้องนั่นแหละ พิรุณรัตน์ยกมือโบกหยอย ๆ เมื่อถึงหน้าห้อง ทั้ง ๆ ที่ก็ห่างไม่กี่เมตรเอง ชายหนุ่มยิ้มโบกมือกลับ พอหญิงสาวผลุบเข้าห้องเขาก็อาบน้ำอาบท่าออกไปทำธุระทันทีสิ่งแรกหลังจากออกจากห้องคือการหาซื้อยาคุมฉุกเฉินให้พิรุณรัตน์ ชายหนุ่มเซิร์ชหาร้านขายยาที่เปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง จิรัฎร์ใช้บริการรถโดยสารผ่านแอปพลิเคชัน เมื่อถึงร้านยาก็ตรงเข้าประเด็น เภสัชกรสาวแนะนำเขาเป็นอย่างดีแล้วยังเชิญชวนให้ซื้อถุงยางอนามัยติดไว้เผื่อเหตุฉุกเฉินอีกด้วย เพราะการกินยาคุมฉุกเฉินบ่อย ๆ ไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไร และมันก็ป้องกัน
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 10 แฟน 100%
ร่างเล็กค่อย ๆ พยุงคนตัวโตไปยังเตียง ชายหนุ่มทิ้งตัวทันทีจึงทำให้เกี่ยวติดเธอลงไปด้วย ขึ้นมาเกยบนอกเขาจึงได้กลิ่นละมุดมากขึ้น ‘ดื่มไปเยอะจริง ๆ ด้วยแฮะ’ พิรุณรัตน์หัวเราะคิกคักบนอก มือก็เริ่มไต่ไปตามกล้ามเนื้อแน่น ๆ จิรัฎร์ครึ่งหลับครึ่งตื่น เขาครางต่ำเมื่อมือเล็กซุกซนหยอกเย้าอยู่ที่ยอดอก แค่แรงสะกิดเล็กน้อยก็ทำให้เขาตื่นแล้ว ตื่นทั้งตัว ส่วนนั้นผงกหัวขึ้นพร้อม ๆ กับที่เขาพลิกกายขึ้นมาคร่อมร่างเล็กแทน“เรนนี่…” คนเมาครางต่ำ ขณะซุกไซ้จมูกไปทั่วลำคอและใบหน้าสวย พิรุณรัตน์ตกใจอยู่เพียงชั่ววินาที แขนเสลายกขึ้นคล้องคอจิรัฎร์ไว้แล้วยื่นหน้าเข้าใกล้มอบจูบหวานล้ำให้เขาตามที่ตั้งใจไว้ แต่พอจูบจริง ๆ มันไม่หวานสักนิด มันร้อนแรงและร้อนเร่า บางจังหวะจิรัฎร์ก็กัดปากเธอด้วย เขาดูกลัดมันดี มันยิ่งเร้าอารมณ์ให้เธอเฉอะแฉะไปหมด มือใหญ่ลากไล้ไปทั่ว ปัดป่ายจุดกระสันจนเธอสะท้าน ใจหายวาบ เสื้อผ้าหลุดพ้นกายเหลือเพียงแพนตี้ตัวจิ๋ว ใบหน้าหล่อเลื่อนต่ำลงเรื่อย ๆ
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 10 แฟน 50%
บทที่ 10 เสียงหัวใจดังตึกตัก พร้อม ๆ กับกายสาวที่เริ่มจะหลอมละลายเป็นเนื้อเดียวกับชายหนุ่ม อากาศเริ่มจะหมดทั้งสองจึงผละห่างกันเพียงครู่เพื่อสูดลมเข้าปอดแล้วก้มลงประกบปากกันอีกครั้ง มือใหญ่ลูบไล้แผ่นหลังบางไปทั่ว เช่นเดียวกับพิรุณรัตน์ที่เริ่มซุกซนทำมากกว่าเล่นปูไต่ มันเลื่อนต่ำลงจนน่าหวาดเสียว ดีที่จิรัฎร์คว้ามือเล็กไว้ได้ทัน“มาเป็นแฟนพี่นะเรนนี่” จิรัฎร์กระซิบเสียงพร่า เกลี่ยจมูกไปตามแก้มนุ่มและใบหู“อือ...” ไม่รู้ว่านั่นใช่คำตอบหรือไม่ แต่จิรัฎร์กำลังหลงใหลกลิ่นกายหอมหวานจนโงหัวแทบไม่ขึ้น แต่โชคดีที่เขายังพอมีสติ ชายหนุ่มกัดฟันบีบไหล่เปลือยพลางดันตัวเธอออก แต่ก็อ้อยอิ่งอยู่ตรงริมฝีปากสวยอยู่นาน“ว่าไงคะ?” เสียงทุ้มแหบพร่าขณะเปล่งเสียงออกมา พิรุณรัตน์สะเทิ้นอายยามสบก
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 9 เป็นแฟนก็กอดได้ 100%
“พอดีพี่รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวน่ะครับ เลยไม่ได้ไป” “พี่ไนต์เขาอยากอยู่ดูแลเรนนี่น่ะค่ะ ตามประสาคนรั..” “เรนนี่ลูก!” เสียงของพิทักษ์ดังขัดขึ้นเสียก่อน และเป็นพิรุณรัตน์ที่ปล่อยมือจากจิรัฎร์เอง หญิงสาวขยับห่างชายหนุ่มเล็กน้อย แอบเหล่มอคนตัวสูงก็เห็นเขาส่งยิ้มอ่อน ๆ มาให้จึงพอเบาใจ อยู่ ๆ พิรุณรัตน์ก็เกิดอาการประหม่าขึ้นมา ด้วยสถานะที่ยังไม่ชัดเจนจึงทำให้เธอเกิดกลัวว่าบิดาและมารดาอาจจะมองจิรัฎร์ไม่ดี เธอกลัวว่าเขาจะถูกท่านต่อว่าและมองไม่ดี “ค่ะ คุณพ่อ คุณแม่” “โอเคขึ้นแล้วนะลูก ยังปวดหัวหรือตัวร้อนอยู่ไหม?” พิรุณรัตน์ส่ายหน้า ส่งยิ้มหวานให้บิ
คุณอาขา...อย่าซึนนัก บทที่ 9 เป็นแฟนก็กอดได้ 50%
บทที่ 9 พอสิ้นประโยคนั้นจิรัฎร์ก็ชะงักงันไปครู่ใหญ่ ชายหนุ่มกำปลายเสื้อไว้แน่น ทอดมองร่างเล็กที่ยังเปลือยเปล่าเนื้อตัวยังแดงเป็นกุ้งลวกอยู่เลย ใจจริงเขาเองก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเลยเถิดมาถึงตอนนี้ แต่เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะยังไม่มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมากกว่าภายนอกในขณะที่ทุกอย่างยังไม่ชัดเจน “ให้เรนนี่ช่วยนะคะ” ร่างเปลือยขยับเข้ามาใกล้ มือเล็กจับเข้าที่เอวก่อนลากนิ้วไปตามเนื้อผ้า สะกิดส่วนที่โป่งนูนเพียงนิดมันก็เต้นเร่าเอาแต่ใจ ชายหนุ่มสะดุดลมหายใจหลายครั้ง พยายามเรียกสติ แต่เมื่อกางเกงผ้าถูกปลดออกก็ไม่สามารถห้ามความรู้สึกที่มันอัดแน่นพร้อมปลดปล่อยได้อีกต่อไป “เรนนี่…” จิรัฎร์ครางต่ำขณะมือน้อยกอบกุมตัวตนเขาไว้ผ่านชั้นในชาย หญิงสาวออกแรงบีบคลึงแผ
