“เพราะอะไร?” หลี่โม่ถามกลับฟางถิงหัวเราะคิกคัก เธอเอามือกอดอก และพูดอย่างเหยียดหยามว่า “เพราะฉันดูถูกนายไง โอเคไหม? นายมันไร้ค่า แล้วยังอยากจะมาสมัครเป็นรปภ. ที่หรงคังกรุ๊ปอีก ใครให้ความกล้ากับนายมากัน? เหลียงจิ้งหรูเหรอไง?”ใบหน้าของฟางถิงเต็มไปด้วยความร้ายกาจเมื่อเร็ว ๆ นี้ มีคนสมัครเข้ามาเป็นผู้รักษาความปลอดภัยเยอะแยะมากมายไอ้ขยะไร้ค่าอย่างหลี่โม่ก็สมัครด้วยอย่างนั้นหรือ?ฝันไปเถอะ!หลี่โม่ขมวดคิ้ว ใบหน้าของเขาเย็นชาลงเล็กน้อย เขาไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงที่น่ารำคาญ และปากไม่ดีอย่างฟางถิงเขาจึงหันหลัง เพื่อจะออกไปแต่สิ่งนี้ทำให้ฟางถิงรำคาญเมื่อเธอเห็นหลี่โม่ทำเมินเฉยใส่ตัวเอง เธอก็กระทืบเท้าและก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดและด่าเขา "หลี่โม่ นายหมายความว่ายังไง? กล้าดีอย่างไรมาเมินใส่ฉัน! ฉันบอกแล้วไง ขยะไร้ประโยชน์อย่างนาย อย่าพยายามที่จะเข้ามาสมัครที่หรงคังกรุ๊ปเลย ฉันไม่รู้หรอกนะว่า ผู้หญิงแบบยัยกู้หยุนหลานคิดอะไรอยู่ถึงได้แต่งงานกับคนอย่างนาย น่าอับอายจริง ๆ ! ฮ่าฮ่า นี่ก็คงจะเป็นกรรมของเธอที่ทำตัวอวดดีสมัยเรียน!”“หืม ฉันเคยได้ยินเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับเธอมานะ ฉันได้
เมื่อได้ยินแบบนั้น หลี่โม่ก็ไม่พอใจอย่างมากรปภ. คนนี้เป็นสนุัขเฝ้าประตู แล้วยังจะกล้าดูถูกคนอื่นอีกดูเหมือนว่า หรงคังกรุ๊ปจะคัดเลือกแต่คนที่ไม่มีคุณภาพ!เมื่อเห็นหลี่โม่ขมวดคิ้วแสดงความไม่พอใจ ฟางถิงก็ตะโกนอย่างโกรธเคืองทันที "ยืนทำอะไรกันล่ะ ไปไล่เขาออกไปสิ จะรอให้เขามาทำลายภาพลักษณ์ของหรงคังกรุ๊ปหรือไง!"“ได้ครับ ๆ ผู้จัดการฟาง!”จ้าวกังยืนทำความเคารพอย่างรวดเร็ว“และอีกอย่าง คนอย่างเขาจะไม่มีวันถูกจ้างจากบริษัทของเรา และไม่สามารถสมัครเป็นรปภ. ได้!”ฟางถิงอยากจะฆ่าเขาให้ตาย เพราะคิดว่าหลี่โม่มาสมัครเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเมื่อจ้าวกังหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยได้ยินเรื่องนี้ เขาก็ประจบเหมือนสุนัขทันที “ผู้จัดการฟางไม่ต้องกังวลครับ ทีมรักษาความปลอดภัยของเราไม่ต้องการคนแบบเขาแน่นอน!”มันจบแล้วจ้าวกังหันไปมองหลี่โม่อย่างจองหอง และพูดว่า "แก ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ อย่าให้พวกฉันต้องไล่แกไปเอง!"หลี่โม่ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ รปภ. พวกนี้ไม่ว่าพวกเขาจะรักษาความปลอดภัยอยู่ที่ไหนก็ล้วนเป็นอันธพาลเหมือนกันหมด“ไล่ฉันออกไปเหรอ? ฉันก็อยากเห็นเหมือนกันว่าวันนี้ใครจะกล้าไล่ฉัน
ด้วยท่าทีการสูดลมหายใจเข้าอย่างเย็นชาแบบนี้ทำให้ฟางถิงรู้สึกกลัวมากจนหายใจไม่ออก ขาของเธออ่อนจนเกือบจะล้มลงไปกองกับพื้น เธอไม่กล้าสบตาของหลี่โม่เลยคำพูดของประธานหรง ยังต้องสงสัยอีกเหรอ?ความจริงแล้ว เขาคือนายน้อยหลี่ผู้ลึกลับที่สร้างความปั่นป่วนไปทั่วเมืองฮั่น!นี่… มันเป็นไปได้อย่างไร?“หลี่ พี่หลี่… ฉันขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว”ฟางถิงกัดริมฝีปากสีแดงพร้อมเดินไปหาหลี่โม่และก้มตัวลงเก้าสิบองศา“พี่หลี่ ฉันขอโทษได้โปรดให้อภัยฉันด้วย”หลี่โม่เยาะเย้ยและพูดว่า "เธอเป็นผู้จัดการแผนกประชาสัมพันธ์ของหรงคังกรุ๊ป แล้วฉันเป็นใครกัน ก็เป็นแค่ไอ้ขี้แพ้ที่มาสมัครเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไงล่ะ"ฟางถิงรู้ว่าหลี่โม่กำลังล้อเลียนความโง่เขลาของตนเธออับอายมาก เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วโค้งคำนับอีกครั้งเพื่อขอโทษ “พี่หลี่ ฉันผิดเอง ฉันทำผิดพลาดร้ายแรงที่สุด ฉันมีตาแต่หามีแววไม่และเป็นคนต่ำต้อย แต่ขอร้อง เห็นแก่ความเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉันกับกู้หยุนหลานในอดีตเถอะนะ ได้โปรดอย่าไล่ฉันออกเลย"ฟางถิงกลัวมาก เพราะในที่สุดเธอจะได้งานที่มีหน้าตาและเงินเดือนสูงอย่างหรงคังกรุ๊ป ถ้าหากสูญเสียมันไป เธอ
หลี่โม่ยิ้มมุมปากอย่างเยาะเย้ย แล้วพูดว่า "ให้เขาขึ้นมา ผมจะรอดู แล้วให้คุณจัดการกับเขา"“ได้ครับ คุณชายหลี่” หรงปินพูดไม่กี่นาทีต่อมา กู้ซิ่งเหว่ยก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เขายื่นมือออกมาและพูดอย่างประจบประแจง "โอ้ ท่านประธานหรง ในที่สุดผมก็ได้พบคุณแล้ว ผมรู้สึกประทับใจ และตื่นเต้นเป็นอย่างมากครับ"หรงปินยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า "ผู้จัดการกู้ คุณสุภาพมากนะ"เมื่อกู้ซิ่งเหว่ยเห็นหรงปินจับมือกับเขา เขาก็ยิ้มทันที ดูเหมือนว่า วันนี้หรงคังกรุ๊ปอาจจะยอมรับการเปลี่ยนแปลงผู้รับผิดชอบแล้ว‘แน่นอน ฉันกู้ซิ่งเหว่ย คือมังกรในหมู่มนุษย์และเป็นอนาคตของตระกูลกู้’อย่างไรก็ตาม เมื่อมองเข้าไปข้างใน สายตาของเขาก็เห็นว่ามีคนอื่นอยู่ในสำนักงาน และพวกเขากำลังนั่งดื่มชากันอย่างสง่าผ่าเผยบนโซฟา“หลี่โม่? ไอ้ขยะ แกมาทำอะไรที่นี่?” สีหน้าของกู้ซิ่งเหว่ยเปลี่ยนไป เขาดูไม่สบอารมณ์อย่างมาก สายตาของเขาเย็นชาขึ้น และเต็มไปด้วยการดูถูกทำไมไอ้ขยะถึงมาอยู่ที่นี่?แถมยังนั่งจิบชาบนโซฟาอย่างสบายใจเฉิบ!ไอ้หมอนี่ มันไม่รู้หรือไงว่าที่นี่คือที่ไหน?นี่คือห้องทำงานของประธานหรงคังกรุ๊ป!หลี่โม่ยิ้ม เขายก
ก่อนที่กู้ซิ่งเหว่ยจะพูดจบ หรงปินก็พูดขัดจังหวะเขาขึ้นมาว่า "ผมคิดว่า การเซ็นสัญญาขอความร่วมมือของเราอาจจะช้าลง เพราะตระกูลกู้ไม่มีความจริงใจ ผู้จัดการกู้ ผมขอเตือนคุณไว้นะ ไม่ได้มีแค่บริษัทคุณเท่านั้นที่ต้องการขอความร่วมมือกับหรงคังกรุ๊ป แล้วอีกอย่างตระกูลกู้ก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่ในเมืองฮั่นด้วย"หลังจากพูดจบ หรงปินก็พูดอย่างเย็นชา “ส่งแขก”ฮึ!กู้ซิ่งเหว่ยทั้งตระหนก และหวาดกลัวเขาคิดว่าหรงปินคงจะยอมรับและเห็นด้วยในด้วยเรื่องนี้ แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่า อีกฝ่ายจะยอมรับเพียงแค่ยัยกู้หยุนหลานเท่านั้น!บ้าจริง!หรือว่าคนที่กู้หยุนหลานนอกใจไปจะไม่ใช่หรงชางเวย แต่เป็นหรงปิน…ตอนนี้กู้ซิ่งเหว่ยรู้สึกว่าชาที่หัว และหนักใจ เพราะคำพูดสุดท้ายของหรงปิน มันเหมือนเป็นการเตือนเขาว่า ตระกูลกู้ไม่ใช่ทางเลือกเดียวของหรงคังกรุ๊ปจะทำอย่างไรดี?หากการขอความร่วมมือครั้งนี้ถูกทำลายด้วยมือของเขาเอง คุณปู่จะต้องไม่ให้อภัยเขาแน่!กู้ซิ่งเหว่ยกังวลมาก หรือเขาควรจะไปเชิญยัยกู้หยุนหลานให้มาที่นี่ดี?ในขณะนี้ หลี่โม่ลุกขึ้น และเดินออกจากห้องทำงานไปกู้ซิ่งเหว่ยอยู่ต่อก็คงจะไม่ใช่ความคิดที่ดี เขาหัวเ
กู้ซิ่งเหว่ยกะพริบตาและมองอย่างตั้งใจอีกครั้ง มีรถคันใหญ่ขับผ่านไป และเมื่อเขามองหาอีกครั้ง รถโรลส์-รอยซ์คันนั้นก็หายไปแล้วตาฝาดเหรอ?กู้ซิ่งเหว่ยขมวดคิ้วไม่น่าจะใช่นั่นคือโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมที่มีราคาอย่างน้อยหกสิบถึงเจ็ดสิบล้าน!ไอ้ขยะอย่างหลี่โม่จะนั่งในรถคันนี้ได้อย่างไร?แต่กู้ซิ่งเหว่ยไม่ได้ใส่ใจอะไร และเขาก็ขับรถกลับไปในรถโรลส์-รอยซ์ที่กำลังขับ หลี่โม่ถามอย่างเอื่อย ๆ ว่า "วันนี้ต้องไปพบใครไปบ้าง หวังว่าคงไม่เสียเวลานานนะ?"เฉียนฝูตอบด้วยความเคารพ “นายน้อย ไม่เสียเวลาคุณแน่นอนครับ บุคคลนี้ค่อนข้างเป็นคนที่มีชื่อเสียงในประเทศจีน เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญ เป็นนักสะสมโบราณวัตถุ และถือได้ว่าเป็นเพื่อนของผมคนนึง นอกจากนี้ เขายังมีบริษัทการค้าในต่างประเทศภายใต้ชื่อของเขาด้วย ราชินีมังกรต้องการจับตาดูเขา และต้องการให้นายน้อยไปพบเขาครับ”หลี่โม่ยิ้ม และพูดว่า "ให้ผมไปพบ? ถ้าพวกคุณอยากจะทดสอบความสามารถของผม ก็พูดตรง ๆ ได้เลย ทำไมต้องอ้อมค้อมด้วย"เฉียนฝูยิ้มแล้วพูดว่า “นายน้อย นี่คือสิ่งที่ราชินีมังกรหมายถึง เพราะเป็นโครงการขนาดเล็ก เพียงแค่สามหมื่นล้านบาท คุณต้องไปดูด้วยตัวเองเพื่
ไม่นาน พวกเขาก็มาถึงห้องรับประทานอาหารขณะที่กำลังเปิดประตู เฉาฉ่วงก็เห็นคนสองคนยืนอยู่ข้างใน และสายตาของเขามองตรงไปที่หลี่โม่ซึ่งหันหลังให้กับพวกเขานั่นเขาเหรอ?บ้าจริง!ไอ้บ้านี่มันใครกันวะ เสื้อผ้ารุ่มร่ามไปหมด มันแต่งตัวอะไรของมันวะ?นี่คือนักลงทุนในวันนี้เหรอ?นี่มันคนทำงานสุขาภิบาลที่กวาดขยะข้างถนนชัด ๆ !เฉาฉ่วงรู้สึกไม่พอใจมากยิ่งขึ้น มุมปากของเขาเผยให้เห็นการเยาะเย้ยหลังจากที่เฉาหงรุ่ยเดินผ่านประตูเข้ามา เขาก็เดินไปหาอย่างรวดเร็ว เขาทำความเคารพ และเดินไปหาเฉียนฝูซึ่งยืนใช้ไม้เท้าเท้าอยู่ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม“เหล่าเฉียน คุณคงรอมานานแล้ว”เฉียนฝูยิ้ม เขายืน และยื่นมือออกไปรอให้อีกฝ่ายจับมือในขณะเดียวกัน สายตาของเฉาหงรุ่ยก็จ้องไปที่ชายหนุ่มข้าง ๆ เฉียนฝู และถามว่า "คนนี้คือ?"“นี่คือนายน้อยของแดนมังกร หลี่โม่ และเป็นนักลงทุนในครั้งนี้ด้วย” เฉียนฝูแนะนำด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาน้อย… นายน้อย?นายน้อยของแดนมังกรมาที่นี่ด้วยตัวเอง!หัวใจของเฉาหงรุ่ยสั่นรัวมาก เขาไม่ได้คาดหวังว่า เขาจะได้เจอนายน้อยของแดนมังกร!แดนมังกร ช่างเป็นสิ่งที่สง่างาม และน่าเกรงขา
เสียงนี้รู้สึกไม่น่าฟังเอาเสียเลยหลี่โม่เลิกคิ้วและเห็นฉวีเทียนไห่ในชุดที่หรูหรา เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงเดินเข้ามาหาเขา พร้อมกับทำหน้าเยาะเย้ยตามเคยเขาเดินมาด้านหน้าและมองหลี่โม่จากหัวจรดเท้าด้วยสายตาที่ดูถูก จากนั้นก็ดึงที่คอเสื้อของเขาและเยาะเย้ย “น่าประทับใจดีนี่ หลี่โม่ ธุรกิจร้านสปาของแกขยายมาถึงที่นี่แล้วอย่างนั้นเหรอ น่าประทับใจจริง ๆ”ขณะพูด เขายังยกนิ้วให้ แต่นั่นกลับฟังดูประชดประชันสุด ๆคิ้วของหลี่โม่ขมวด ใบหน้าของเขาไม่พอใจเล็กน้อย‘ฉันจะทำอะไร แล้วเกี่ยวอะไรกับแก?’‘จะว่าไป เราสนิทกันเหรอ?’หลี่โม่ส่ายหัวและไม่ได้ให้ความสนใจอีกฝ่ายเท่าไหร่ เขาจึงหันหลังเดินจากไปทว่า เมื่อฉวีเทียนไห่เห็นแบบนี้ ก็ทำให้เขาไม่พอใจอย่างมาก!ไอ้บ้านี่!‘ลูกเขยไร้ประโยชน์ของตระกูลกู้ ใคร ๆ ก็ว่ามันเป็นไอ้ขยะ กล้าดียังไงมาเมินใส่ฉัน’ฉวีเทียนไห่ไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยหลี่โม่ไป เขาจึงไปประจันหน้าและขวางทางหลี่โม่ทันที พร้อมพูดประชดประชันว่า “โอ้ อวดดีจริง ๆ นะแก แถมยังกล้าเมินฉันอีก ทำไมล่ะ คิดว่าตัวเองไปถึงฮั่นพาเลซ แล้วจะมาเป็นแขกที่นี่ได้หรือไง หยุดฝันเถอะ แกไม่มีปัญญาจ่ายหรอก"หลี่โม