Share

บทที่ 47

หลี่โม่ยิ้มมุมปากอย่างเยาะเย้ย แล้วพูดว่า "ให้เขาขึ้นมา ผมจะรอดู แล้วให้คุณจัดการกับเขา"

“ได้ครับ คุณชายหลี่” หรงปินพูด

ไม่กี่นาทีต่อมา กู้ซิ่งเหว่ยก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เขายื่นมือออกมาและพูดอย่างประจบประแจง "โอ้ ท่านประธานหรง ในที่สุดผมก็ได้พบคุณแล้ว ผมรู้สึกประทับใจ และตื่นเต้นเป็นอย่างมากครับ"

หรงปินยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า "ผู้จัดการกู้ คุณสุภาพมากนะ"

เมื่อกู้ซิ่งเหว่ยเห็นหรงปินจับมือกับเขา เขาก็ยิ้มทันที ดูเหมือนว่า วันนี้หรงคังกรุ๊ปอาจจะยอมรับการเปลี่ยนแปลงผู้รับผิดชอบแล้ว

‘แน่นอน ฉันกู้ซิ่งเหว่ย คือมังกรในหมู่มนุษย์และเป็นอนาคตของตระกูลกู้’

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองเข้าไปข้างใน สายตาของเขาก็เห็นว่ามีคนอื่นอยู่ในสำนักงาน และพวกเขากำลังนั่งดื่มชากันอย่างสง่าผ่าเผยบนโซฟา

“หลี่โม่? ไอ้ขยะ แกมาทำอะไรที่นี่?” สีหน้าของกู้ซิ่งเหว่ยเปลี่ยนไป เขาดูไม่สบอารมณ์อย่างมาก สายตาของเขาเย็นชาขึ้น และเต็มไปด้วยการดูถูก

ทำไมไอ้ขยะถึงมาอยู่ที่นี่?

แถมยังนั่งจิบชาบนโซฟาอย่างสบายใจเฉิบ!

ไอ้หมอนี่ มันไม่รู้หรือไงว่าที่นี่คือที่ไหน?

นี่คือห้องทำงานของประธานหรงคังกรุ๊ป!

หลี่โม่ยิ้ม เขายก
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status