บทที่ 222

กู้ซิ่งเหว่ยคิดอยากซื้อกระเป๋าหนังจระเข้สยามสักใบมาตลอด แต่เมื่อเห็นว่ามีมูลค่าหลายแสน เขาก็ได้แต่หวังแต่กลับไม่กล้าซื้อ

“คุณลุงกู้ ผมมาอย่างเร่งรีบ ไม่เตรียมของขวัญชิ้นพิเศษอะไรมา ก็เลยทำได้เพียงเตรียมของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ขอให้คุณลุงกู้อภัยด้วยครับ”

ฮั๋วเจี้ยนเฟิงเอ่ยอย่างสุภาพจบ จากนั้นจึงนำกล่องสี่เหลี่ยมสีน้ำเงินเข้มขนาดไม่ใหญ่นัก วางลงที่ด้านหน้าของกู้เจี้ยนหมิน

กล่องสี่เหลี่ยมสีน้ำเงินเข้มดูเรียบง่าย และไม่มีความหรูหราเลยแม้แต่น้อย

พวกของกู้ชิงหลินมองไปที่กล่องใบนั้น ต่างรู้สึกสงสัยเล็กน้อย รู้สึกว่าแม้แต่เงินสิบล้าน ฮั๋วเจี้ยนเฟิงก็ยอมควักออกมาแล้ว แต่ทำไมพอถึงช่วงเวลาสำคัญที่จะมอบของขวัญให้กู้เจี้ยนหมิน กลับคาดไม่ถึงว่าจะหยิบเพียงกล่องเรียบ ๆ กล่องหนึ่งออกมา ช่างไม่สอดคล้องกับบรรยากาศในตอนนี้เลย

หวังฟางขมวดคิ้ว แล้วหันกลับไปมองฮั๋วเจี้ยนเฟิงที่มีสีหน้ายิ้มแย้ม

ฮั๋วเจี้ยนเฟิงหัวเราะพลางพูดว่า “คุณลุงกู้ลองเปิดดูสักหน่อยสิครับว่าพอใจไหม”

กู้เจี้ยนหมินพยักหน้าเล็กน้อย ในใจคิดว่า ฮั๋วเจี้ยนเฟิงสามารถจองห้องVIPชั้นหนึ่งของห้องอาหารกวานเหรินมาได้ ก็ทำให้ตนเองมีหน้ามีตาแล้ว ถึง