บทที่ 225

เสียงชายชราก้องกังวานอย่างมาก เพียงพูดขึ้นเสียงก็ดังไปทั่วทั้งห้อง

คนที่กำลังระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ก็ค่อย ๆ ยิ้มค้าง แล้วจึงหันมองชายชราที่พูดขึ้น สีหน้าท่าทางเริ่มดูแปลกออกไป

กู้ซิ่งเหว่ยมองชายชรา และไม่รู้ว่าควรหรือไม่ควรมอบหยกขาวแกะสลักลายมังกรในมือของเขาให้ชายชรา

“นี่คือหยกมังกร? อีกทั้งยังเป็นของในตำนานอีก? คุณปู่ คุณมองผิดไปหรือเปล่า”

กู้ซิ่งเหว่ยไม่พอใจเล็กน้อยที่จู่ ๆ ชายชราก็พูดขึ้นมา ดังนั้นจึงพูดอย่างไม่เกรงใจ

“เหอะ ๆ นายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ตั้งแต่ฉันเกิดมาจนถึงตอนนี้ มองสิ่งของไม่เคยพลาดมาก่อน”

ชายชราเอามือไขว้หลังแล้วยืดอกขึ้น แสดงออกถึงท่าทางที่ไม่ธรรมดา

“เหล่าสวี่ ของสิ่งนี้เป็นหยกมังกรจริงหรือ? ”

กู้เจี้ยนหมินเอ่ยอย่างประหลาดใจ

“อะแฮ่ม ๆ เช่นนั้นต้องดูให้ละเอียดถึงจะรู้”

ชายชราแสร้งพูดอย่างผู้ทรงภูมิมาหนึ่งประโยค

“ซิ่งเหว่ย ส่งของมานี่ ท่านนี้คือสวี่ฝานเม่า หัวหน้าคณะกรรมการประเมินพิพิธภัณฑ์เมืองฮั่น และก็เป็นเพื่อนเก่าแก่ของอามานานปี” กู้เจี้ยนหมินแนะนำขึ้น

หลายครั้งหลายครา การส่งของขวัญทางการค้า ล้วนแล้วแต่ต้องส่งของเก่าแก่

เพื่อยืนยันว่า สิ่งของเก่าแก