แชร์
บทที่ 233
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 234
จุดแข็งของกู้ซิ่งเหว่ยการโยนความผิดให้คนอื่น แต่ดูเหมือนว่าความผิดในวันนี้ ดูอย่างไรก็เหมือนตกอยู่ที่ฮั๋วเจี้ยนเฟิง หลังของกู้ชิงหลินยึดพิงไปกับมุมของกำแพงอย่างแน่น และก้มตัวลงเพื่อย่อตัวให้เล็ก ไม่เหลือความอวดดีเหมือนในอดีต หลี่โม่กำลังสังเกตท่าทางของผู้คน และในใจก็รู้สึกว่าน่าขำอย่างช่วยไม่ได้ คนเหล่านี้ก็รู้จักที่จะเยินยอต่อผู้สูงและกดขี่ผู้ที่ต่ำกว่า เมื่อพบเจอคนใหญ่คนโตจริง ๆ ก็ทำได้เพียงอดทนโดนทุบตีเท่านั้น หลี่โม่จับมือของกู้หยุนหลานเบา ๆ และพูดเสียงเบาว่า “ไม่ต้องกลัว จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น” คิ้วคู่สวยของกู้หยุนหลานขมวดเข้าหากันแน่น เพราะความกังวลและความกลัว สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีซีดเช่นกัน “คุณดูแลตัวเองให้ดี ๆ เถอะค่ะ หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว” กู้หยุนหลานพูดพลางส่ายหัว ในใจคิดว่ามันกลายเป็นปัญหาใหญ่แล้ว จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้อย่างไร! หลี่โม่ไม่พูดอะไรอีก เพราะท้ายที่สุดแล้วปัญหาต้องพึ่งกับการลงมือทำ ไม่เช่นนั้นถึงจะพูดมากไปก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี เพียะ! หวงเหวินจิ่นตบฮั๋วเจี้ยนเฟิงอีกครั้ง ในที่สุดแก้มทั้งสองของฮั๋วเจี้ยนเฟิงก็นูนบวมเท่ากันทั้งซ้ายขวา “คุณลุ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 235
แม้ว่าหลี่โม่จะพูดเพียงไม่กี่คำ แต่คำพูดเหล่านี้เหมือนกับลูกระเบิดที่ระเบิดขึ้นกลางความคิดของทุกคน กู้เจี้ยนหมิน ฮั่วเจี้ยนเฟิง และคนอื่น ๆ มองไปที่หลี่โม่ ต่างคิดว่าหลี่โม่บ้าไปแล้ว! พูดแบบนี้ในเวลานี้ เป็นการลากทุกคนไปตายไม่ใช่เหรอ? กู้หยุนหลานยิ่งประหลาดใจมากขึ้น คิดไม่ออกเลยว่าหลี่โม่จะทำอะไรอีก มันไม่ง่ายเลยที่ทำให้ท่าทีของหวงฝูชิ่งผ่อนคลายลง! สายตาของหวงเหวินจิ่นได้ปรากฏความโกรธที่สามารถกลืนทุกสิ่งทุกอย่างได้ ความแค้นที่กำลังจะดับลงเมื่อครู่นี้ ทันใดนั้นก็ทนไม่ได้อีกต่อไป แต่คนที่ตกใจมากที่สุดคือหวงฝูชิ่ง! เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย หวงฝูชิ่งก็มองไปที่หลี่โม่ที่เงยหน้าขึ้นและส่งยิ้มเล็ก ๆ ให้เขา ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นในหัวสมองตัวเอง นายน้อยแดนมังกร! กลายเป็นว่านายน้อยแห่งแดนมังกรอยู่ที่นี่! เมื่อกี้ทำอะไรลงไป? ถึงกับต้องการครอบครองห้องส่วนตัวของนายน้อยแห่งแดนมังกร! ซ้ำยังปล่อยให้หวงเหวินจิ่นอบรมสั่งสอนคนสนิทของนายน้อยแห่งแดนมังกร! ตัวเองไม่ใช่แค่ชนเข้ากับแผ่นเหล็กแล้ว นี่มันชนเข้ากับภูเขาชัด ๆ ! แดนมังกร สำหรับหวงฝูชิ่งนั้นใหญ่มากราวกับภูเขา
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 236
กู้หยุนหลานจ้องไปที่หลี่โม่อย่างร้อนรนและบ่นว่า “ฉันเพิ่งบอกให้คุณหยุดพูดไร้สาระไง ทำไมคุณถึง...” ไม่รอให้กู้หยุนหลานพูดจบ หลี่โม่ก็ตบหลังมือของกู้หยุนหลานเบา ๆ และมองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน “ท่านประธานหวงเป็นคนยิ่งใหญ่ คนยิ่งใหญ่ล้วนฉลาดและมีจรรยาบรรณ คงไม่บุกรุกครอบครองที่ของผู้อื่นอย่างแน่นอน นอกจากนี้ท่านประธานหวงยังเป็นหนึ่งในบริษัทยักษ์ใหญ่ด้านธุรกิจในเมืองฮั่น มีหลายคนที่จ้องตำแหน่งของประธานหวงอยู่ ดังนั้นท่านประธานหวงจะไม่ทำเรื่องแย่งชิงแน่นอน ใช่ไหมครับ ท่านประธานหวง?” หลี่โม่พูดอย่างยิ้ม ๆ ด้วยความสง่าผ่าเผยแต่ความจริงไม่ใช่ ในประโยคนั้นมีเพียงความหมายเดียวคือ ให้หวงฝูชิ่งรีบไสหัวออกไป กู้หยุนหลานมองไปที่หลี่โม่ด้วยความประหลาดใจ คิดไม่ถึงว่าถึงตอนนี้แล้ว หลี่โม่จะยังพูดถึงเรื่องไร้ประโยชน์เหล่านี้ เมื่อต้องเผชิญกับมหาอำนาจ เรื่องมารยาทและศีลธรรมล้วนเป็นเรื่องไร้สาระ! กู้เจี้ยนหมินระงับโกรธไว้ในใจ รู้สึกว่าโกรธจนกำลังจะเป็นบ้า และพึมพำในปากว่า “บ้าไปแล้ว ไอ้บ้าหลี่โม่นี่มันเสียสติไปแล้ว! จะลากพวกเราให้จบสิ้นไปด้วยกันกับเขา!” หวังฟางที่อยู่ด้านข้างราวกับเหมือนลูกบอลที
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 237
หวงฝูชิ่งนำหวงเหวินจิ่น และคนใต้อำนาจออกจากห้องนั่งพิเศษภายใต้สายตาที่ยุ่งเหยิงของกู้เจี้ยนหมิน และคนอื่น ๆ หลังเดินจากมาไกลแล้ว หวงเหวินจิ่นก็ถามด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “ท่านประธาน เด็กคนนั้นคือ...” เพียะ! เสียงตบหน้าอย่างชัดเจน หวงฝูชิ่งตหวงเหวินจิ่นด้วยหลังมือ “เขาเป็นอาจารย์ของฉัน คราวหน้าถ้าพบเจออีกก็ต้องแสดงความนับถืออย่างยิ่ง ตามสถานะรุ่นแล้วนั่นคืออาจารย์อาวุโสของแก!” หวงเหวินจิ่นทรุดตัวลงอย่างสมบูรณ์ ด้วยสองประโยคนี้ ตัวเองที่เป็นถึงเสือแห่งเมืองฮั่น กลายเป็นหลานชายของชายหนุ่มคนนั้น! “บอกหวู่เต้าเหวินจัดการเปิดห้องพิเศษใหม่ คราวหน้าถ้าพบเจออาจารย์ของฉัน รู้แล้วใช่ไหมว่าต้องทำยังไง?” หวงฝูชิ่งถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ทราบแล้วครับ นับจากนี้ไปเขาจะเป็นปู่แท้ ๆ ของผม” หวงเหวินจิ่นพูดด้วยเสียงอู้อี้ หวงฝูชิ่งพยักหน้าด้วยความพึงพอใจแล้วนำผู้คนออกไป ภายในห้องนั่งพิเศษ กู้เจี้ยนหมิน ฮั่วเจี้ยนเฟิง และคนอื่น ๆ ต่างมองดูหลี่โม่อย่างเงียบ ๆ และใช้เวลานานกว่าจะกลับมารู้สึกตัว แม้ว่าวิกฤตจะถูกจัดการด้วยวิธีแปลก ๆ แต่ในใจทุกคนต่างก็รู้สึกว่ามันผิดแปลก หวงฝูชิ่งกลัวหลี่โม่?
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 238
ทุกคนต่างประณามและตำหนิ คนส่วนมากลืมไปแล้วว่าคือหลี่โม่เองที่ออกมาช่วยเหลือทุกคน ตอนนี้พวกเขาถือว่าเป็นเพราะหวงฝูชิ่งต่างหากที่ไม่เอาเรื่อง และมองข้ามการมีอยู่ของหลี่โม่ไป ฮั๋วเจียนเฟิงถูกตบถึงสองครั้ง ตอนนี้กลายเป็นหัวหมูไปแล้ว เมื่อสัมผัสความแดงบวมบนใบหน้า ฮั๋วเจี้ยนเฟิงก็นับความแค้นทุกอย่างกับหลี่โม่ ในใจรู้สึกเกลียดหลี่โม่ทำไมเขาไม่พูดให้เร็วกว่านี้ ทำไมต้องรอจนกว่าตัวเขาถูกตบสองครั้งถึงค่อยพูด! นั่นแสดงว่าหลี่โม่อยากดูเรื่องตลกของฉันฮั๋วเจี้ยนเฟิง! “หลี่โม่ เมื่อกี้นายก็ใจร้ายเกินไปแล้ว ในช่วงเวลาวิกฤติขนาดนั้นนายยังคิดที่จะดูเรื่องตลกของฉันอีก ฉันถูกคนตบแล้ว นายก็รู้สึกมีความสุขใช่ไหม? หยุนหลาน หลี่โม่คนนี้เป็นเพียงตนต่ำต้อย เธอต้องระวังเขาไว้!” ฮั๋วเจี้ยนเฟิงใช้โอกาสนี้เพื่อยั่วยุ เพียงแค่ให้กู้หยุนหลานเลิกรากับหลี่โม่ นั่นก็ถือฮั๋วเจี้ยนเฟิงประสบความสำเร็จแล้ว และเรื่องถูกตบถึงสองครั้งก็จะถือว่าไม่เคยเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม มันคือตบของหวงเหวินจิ่น พูดออกไปก็ไม่ขายหน้า! หลี่โม่ยิ้มอย่างเย็นชา หลับตาและไม่พูดอะไร ใครชอบพูดอะไรก็พูดต่อไปเถอะ พวกคุณไม่มีทางเข้าใจโลกของฉ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 239
แอ๊ด ประตูห้องส่วนตัวถูกผลักเปิดออกอย่างช้า ๆ ในขณะนั้นเอง กู้เจี้ยนหมินและคนอื่น ๆ ต่างก็หยุดหายใจ รู้สึกว่าประตูที่ถูกผลักเปิดออกอย่างช้า ๆ นั้นไม่ใช่ประตูห้องส่วนตัวแต่เป็นประตูสู่นรก “จบแล้ว จบแล้ว ถ้าเกิดว่าหวงเหวินจิ่นกลับมาล่ะก็ คงจะจบสิ้นกันทั้งหมด” กู้ซิ่งเหว่ยบ่นพึมพำและสั่นไปทั้งตัว เสื้อผ้าด้านหลังเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ฮั๋วเจี้ยนเฟิงที่แก้มแดงและบวมก็ชักกระตุกขึ้นมาในเวลานี้ เมื่อนึกถึงฉากที่หวงเหวินจิ่นจัดการ ในใจของฮั๋วเจี้ยนเฟิงก็เต็มไปด้วยความกลัว หลี่โม่นั่งนิ่งใจเย็นท่ามกลางวิกฤตแล้วมองไปที่ประตูที่ถูกผลักเปิดออกอย่างสนใจ มองดูพนักงานเสิร์ฟที่แต่งตัวดีด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์หลังประตู หลี่โม่ก็อดหัวเราะไม่ได้ “ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นพนักงานเสิร์ฟน่ะ ทุกคนอย่าประหม่าไปเลย” เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของหลี่โม่ ทุกคนต่างก็รู้สึกเกรี้ยวกราดอย่างมาก และรู้สึกว่าเสียงหัวเราะของหลี่โม่ล้วนเป็นการเยาะเย้ยพวกเขา “ใครประหม่า! ไอ้โง่! ที่นี่แกไม่มีสิทธิ์พูด หากแกพูดอีกล่ะก็ อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!” กู้ซิ่งเหว่ยแสร้งทำเป็นร้ายกาจเพื่อปกปิดความตื่นตระหนกในใจ แววตาของฮั๋วเจี้ยน
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 240
พนักงานเสิร์ฟยิ้มแล้วโค้งคำนับและพูดว่า “นี่คือสิ่งที่ผู้จัดการหวู่ของเราสั่ง ผู้จัดการหวู่ของเราจะมาถึงในไม่ช้า หากคุณมีคำถามอะไร คุณสามารถถามผู้จัดการหวู่ได้” ผู้จัดการหวู่ของภัตตาคารอาหารหรู นอกจากหวู่เต้าเหวินแล้วจะเป็นใครไปได้อีก? แน่นอนว่าเป็นใครอื่นไม่ได้เลย เมื่อได้ยินว่าหวู่เต้าเหวินกำลังมา ในใจกู้เจี้ยนหมินก็สั่น และรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ในบรรดาของตัวเองไม่มีใครเคยข้องเกี่ยวกับหวู่เต้าเหวิน อย่างดีที่สุดก็เพียงเคยได้ยินเรื่องเล่าของหวู่เต้าเหวินเท่านั้น “หวู่เต้าเหวินจะมาได้ยังไง แถมยังเตรียมอาหารไว้มากมายขนาดนี้ เกรงว่าอาหารจานเหล่านี้จะไม่เพียงแค่สี่สิบหรือห้าสิบล้านเท่านั้นน่ะสิ” กู้เจี้ยนหมินกล่าวด้วยความสงสัย และสายตากวาดมองไปที่ทุกคน “ถ้านับไวน์ด้วยล่ะก็เกินสี่สิบล้านแน่นอน” ฮั๋วเจี้ยนเฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่โอหัง กู้ชิงหลินเหลือบมองหลี่โม่ แล้วพูดอย่างเกลียดชังว่า “ท่านประธานหวงต้องเป็นคนจัดเตรียมไว้แน่ ๆ ! เขาต้องการหลอกให้เราจ่ายบิลเพราะรู้ว่าเราไม่สามารถจ่ายไหว เลยยืมมือหวู่เต้าเหวินเพื่อมาจัดการเราอีกครั้ง!” “ซี้ด!” กู้เจี้ยนหมินและคนอื่น
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 241
คุณหลี่อย่างนั้นเหรอ?ทุกคนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เริ่มสงสัยว่าในห้องนี้มีใครนามสกุลหลี่ยังคิดไม่ทันไร คนแรกที่ทุกคนนึกถึงก็คือหลี่โม่ทุกคนอึ้ง!พร้อมกับมองหลี่โม่ด้วยสายตาที่ตกตะลึง พวกเขาทุกคนรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องกันเลยทีเดียว!วันนี้พวกคนใหญ่คนโตเป็นบ้าอะไรกัน พวกเขามีอะไรบางอย่างเกี่ยวข้องกับหลี่โม่เหรอ“โต๊ะนี้สำหรับหลี่โม่เหรอครับ? ประธานหวู่ คุณคงไม่ได้ล้อเล่นหรอกนะครับ? หลี่โม่น่ะเหรอ เขา มีดีอะไรถึวทำให้ประธานหวู่จัดเลี้ยงให้แบบนี้ได้กัน”กู้เจี้ยนหมินถามด้วยอาการแก้มกระตุก เขาสงสัยว่า หลี่โม่กำลังตบตาอะไรบางอย่างจากพวกเขาอยู่หลี่โม่เหลือบมองหวู่เต้าเหวิน เขากะพริบตาแค่ครั้งเดียว หวู่เต้าเหวินก็เข้าใจทันทีว่า เขาควรออกไปจากตรงนี้ ถ้าไม่ไป เกรงว่าในอนาคตหลี่โม่ต้องกลืนเขาทั้งเป็นแน่นอน“ผมไม่ได้ล้อเล่นจริง ๆ นะครับ เอ่อ… พอดีผมยังมีเรื่องต้องทำ ขอตัวก่อนครับ เชิญพวกคุณตามสบายนะครับ”หวู่เต้าเหวินโค้งคำนับเล็กน้อย แล้วออกจากห้องไป เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ หลังจากเดินออกจากห้องไปประมาณ 10 เมตรเมื่อกี้ที่เขาโดนสายตาของหลี่โม่จ้องมอง หวู่เต้าเหวินถึงกับหายใจไม่ทั
บทล่าสุด
