เจนน่าเสนอกับแพทริค ว่าได้บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ตั้งอยู่บนถนน Bishops Ln อยู่ตรงข้ามกับห้องแสดงงานศิลปะ ALDIs Brown Fine แถมไม่ไกลจากโรงแรม แต่ที่เขาชอบคือ มีร้านหนังสือและร้านดอกไม้ใกล้ๆด้วย “ตกแต่งพร้อมอยู่ได้เลย คุณแพทริค”เขาตกลงและนัดชำระเงินภายในวันนั้น จากนั้นจ้างบริษัทขนย้ายสิ่งของบางอย่างที่จำเป็นต้องใช้และเครื่องประดับของมีค่าต่างๆ เพราะยังเก็บคอนโดเอาไว้อยู่การที่พ่อแม่ของเธอลางานมาเพราะลูกสาวไม่สบาย ทำให้ดูแลได้เต็มที่ จนอุษาเริ่มดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขาตามใจเธอทุกอย่าง เพราะไม่อยากให้อารมณ์แปรปรวนหรือเกิดอาการ Mama Blues หลังคลอดได้ ในอาทิตย์แรกที่พ่อแม่เธอมา แพทริคจัดการพาอุษาไปจดทะเบียนสมรสและเขียนสัญญาให้ไว้ โดยมีทนายคือ เฮนรี่พ่อของฮาร์วี่อยู่ด้วยเนื้อใหญ่ใจความของสัญญาและพินัยกรรม คือ ถ้าเขานอกใจเธอ ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งจะเป็นของเธอ อีกครึ่งหนึ่งจะเป็นของลูกและเขาต้องจ่ายรายเดือนให้เธอตลอดชีวิต แต่ถ้าเขาตาย ทรัพย์สินทุกอย่างจะเป็นของเธอและลูกโดยอัตโนมัติ“คุณไม่ต้องเขียนสัญญาอะไรให้ผม ผมรักคุณโดยไม่มีเงื่อนไข ขอโทษที่ดูแลไม่ดีพอ”อุษาร้องไห้ในสิ่งที่เขาทำให้เธอกั
ก่อนวันแต่งงานหนึ่งอาทิตย์ แขกเหรื่อเริ่มทยอยไปที่โมนาโกกันบ้างแล้ว พนักงานที่ได้รับเชิญ ทั้งจากที่ Smith Grand และ ลา ฮอยย่า ซีวิว ขึ้นเครื่องฟรีจากการสนับสนุนของแพทริค เขาจ้าง outsource มาทำงานแทนพนักงานทุกคนที่เป็นเพื่อนของภรรยาครอบครัวและญาติของอุษา รวมถึงตัวเธอเอง พร้อมทีมที่ดูแลเสื้อผ้าหน้าผมและพยาบาลส่วนตัว นั่งเครื่องบินส่วนตัวมาลงที่ Flying 7Air Monaco โดยแพทริคจะไม่ได้เจอภรรยาของเขาก่อนวันแต่งงานเป็นเวลาสามวันจาก Monte Carlo Harbor จะสามารถมองเห็น Port Hercule ที่มีเรือยอร์ชส่วนตัวราคาแพงและเรือขนาดใหญ่อย่างเรือสำราญก็มีให้เห็นจอดอยู่ รวมถึง Ivory Cruise เรือสำราญของแพทริคและทิมโมธี ที่จะใช้จัดงานแต่งงานก็เทียบท่ารอแล้ว ซึ่งชื่อเรือลำนี้ แพทริคได้แรงบันดาลใจจากสีผิวที่เหมือนสีงาช้างของอุษานั่นเองเพื่อนๆของอุษาทั้งหมดจะเข้าพักที่ Fairmont Hairpin ยกเว้นโรสมาเรียและนาตาเลียที่ท้องโตกันทั้งคู่ จะพักที่เดียวกันกับครอบครัวสมิธ,ริชมอนด์,ควินน์,พ่อแม่ของอุษาและญาติ ณ Hotel de Paris ทั้งสองจะได้รับการดูแลอย่างดีจากพยาบาลส่วนตัวที่แพทริคจัดหาไว้ให้งานแต่งงานจะจัดครึ่งวันเช้า ช่วง
“เฮ้อ เสร็จสักที” หญิงสาวถอนหายใจ พลางหันไปรอบห้อง ก็เหลือแค่ตัวเองคนเดียว แทบจะเป็นปกติแบบนี้ทุกวัน โดนรับน้องมาตลอดสามปี จนต้องกลับช้ากว่าทุกคนอยู่เสมอ แต่อุษาคิดว่าเธอเป็นพนักงานที่มาทีหลัง จึงต้องเรียนรู้งานมากกว่าคนอยู่มาก่อน จึงไม่คิดอะไรมากนัก เริ่มมืดแล้ว เธอรีบเดินกลับห้องพัก ที่อยู่ใกล้ที่ทำงาน ทำอาหารง่ายๆกินเอง อาบน้ำอาบท่าแล้วก็นั่งไถโทรศัพท์ ไลน์ที่คุ้นเคยก็เตือนขึ้นมา “อูฐ ทำไรอยู่? ฉันตื่นเช้ามาเดินเล่น ที่นี่อากาศดีสุดๆ”“จะนอนแล้วสิ ชอบทักมาตอนใกล้จะหลับทุกที”“อีกสามชั่วโมง ถึงจะเข้างาน ช่วงนี้ราฟาเอลดีกับฉันมาก เหนื่อยก็ให้พัก ถ้าทิปได้น้อย ก็ยังแอบให้ค่าแรงเพิ่ม ชิลๆได้” ไม่ทันที่อุษาจะพิมพ์ตอบ เจนรีบส่งข้อความต่อทันที“งั้นเธอนอนเถอะ อยากให้เธอมาอยู่ที่นี่กับฉันจริงๆ ฉันเห็นใจเธอนะ โดนเอาเปรียบตลอด ได้ไปเที่ยวไหนบ้างมั้ยเนี่ย”“ไม่มีเวลาหรอกเจน วันหยุดฉันก็อยากพักผ่อนนอนทั้งวัน อากาศข้างนอกก็แย่ ประหยัดเงินด้วย งั้นฉันนอนก่อน สี่ทุ่มกว่าละ แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าอูฐสักที”“ฝันดี เลิกงานวันนี้ราฟาเอลชวนฉันไปแฮงค์เอ้าท์หลังเลิกงาน จะเที่ยวเผื่อเธอนะ จุ้บ” อุษาไ
อุษาจึงเดินตรงไปเลือกตักอาหาร 2-3 อย่าง และน้ำผลไม้ เธอเลือกนั่งใกล้กับผู้หญิงคนหนึ่ง มีผิวสีแทนเข้ม ผมสีดำขลับของเธอ ดูสีเข้มกว่าอุษาไปอีก “ขอโทษนะ ฉันขอนั่งตรงนี้จะได้ไหม”“ทำไมจะไม่ได้ คุณนั่งได้ทุกที่ ที่คุณอยากนั่ง โดยไม่ต้องขอ” สาวผิวเข้มตอบ พลางกินต่อ อุษานั่งทานแบบเงียบๆ…โทรศัพท์ของอุษาก็สั่นขึ้นมา พ่อนั้นเอง…“ฮัลโหล ป๊า หนูไม่กล้าโทรหาตอนนั้น เห็นมันดึกอยู่ ตอนนี้หนูอยู่ที่โรงแรม กำลังกินข้าวในห้องอาหาร คุยเสียงดังไม่ได้”“ป๊าพึ่งเห็นข้อความที่ส่งมา เมื่อตอนตื่นนอนนี่เอง ใช้ไลน์โทรได้นี่ดีมากเลย ประหยัดเงิน ป๊าจะได้โทรหาได้บ่อย” “ค่ะป๊า แล้วแม่ละ” “แม่เค้าอาบน้ำอยู่ แต่ป๊าบอกละว่าจะโทรหาลูก สัญญาณลูกไม่ค่อยดีเลยนะ”“ที่นี่ wi-fi อาจไม่ค่อยดีมั้งค่ะป๊า ส่งข้อความเอาก็ได้ถ้ามีอะไร รักป๊ากับแม่นะ บอกแม่ด้วย”“โอเค ป๊ากับแม่ก็จะไปทำงานแล้วเหมือนกัน” หลังวางสาย สาวผิวเข้ม ก็พูดกับอุษาว่า“ห้องอาหารที่นี่ มีเวลากำหนดนะ รีบกินก่อนจะหมดเวลา” “พอดีฉันพึ่งมาอเมริกาครั้งแรก รู้สึกสับสนนิดหน่อย เหมือนหิวแต่ก็กินได้น้อย”สาวผิวเข้ม มองอุษาแล้วเริ่มแนะนำตัว“ฉันชื่อ โรสมาเรีย เป็นค
อุษาเลือกวันหยุดให้ตัวเองทุกวันศุกร์ ทำงานจันทร์ถึงพุธ 15.00-23.00 น. พฤหัสบดีและเสาร์-อาทิตย์ 7.00-16.00 น. แต่ถ้างานมีปัญหา ต้องพร้อมแก้ปัญหา สามารถทำงานนอกเวลาได้ตลอด 24 ชั่วโมง เช้าวันเสาร์กับงานวันแรก อุษามาทำงานก่อนเวลา เพื่อมาคุยงานกับทุกคนที่ฟร้อนท์ ซึ่งเธอจะมีพนักงานใต้บังคับบัญชาอยู่ห้าคน คือ เดเนียล ผู้ช่วยผู้จัดการควบตำแหน่งหัวหน้าพนักงานต้อนรับ นิโคล่า,ไซม่อน,โซเฟีย เป็นพนักงานต้อนรับ เอมี่เป็นพนักงานรับโทรศัพท์เหลือแค่ไซม่อน ที่เข้างานในช่วงเย็น อุษาจึงไม่ได้เจอตอนนี้ เธอคิดว่าไว้ตอนสี่โมงเย็น ค่อยไปเจอเขา ส่วนโซเฟียที่เข้างานกะดึกมาทั้งคืน พออุษาคุยเรื่องงานจบ ก็ได้เวลาเลิกงานไปพักผ่อนเมื่อคืนเอมิเลียเทรนงานให้เธอผ่านออนไลน์อย่างละเอียดดีพอสมควร พร้อมกำชับให้จำไว้เสมอว่า“ลูกค้าอยู่ด้านขวาเสมอ” เท่ากับ “The customer is always right”เธอเข้าใจดี ว่าต้องเจอกับลูกค้าทุกรูปแบบ ฉะนั้นไม่มีเวลามาอ่อนแอหรือทำไม่ได้ทุกคนดูยังไม่ค่อยเปิดใจให้อุษา แค่ไม่มีใครพูดจาโต้แย้งอะไรกับเธอ แต่อุษารู้สึกได้ อาจเพราะเธอเป็นคนมาใหม่ ในตำแหน่งหัวหน้าและดันเป็นคนเอเชีย อายุก็แค่ 27 ซึ่งทุ
จะเที่ยงคืนแล้ว อุษาขอตัวกลับเพราะต้องตื่นหกโมงเช้า แพทริคเลยจะขอตัวกลับด้วย แต่อุษากลัวเขากลับกับเธอ จึงบอกให้เขาอยู่ต่อเพราะไม่ต้องกังวลเรื่องตื่นเช้าแบบเธอ แต่แพทริคก็พูดเหตุผลสารพัดที่จะกลับเหมือนกัน เจนนภัสจึงถือโอกาสเดินมาส่งอุษากับแพทริคที่รอ Uber มารับ“อูฐมานี่ได้แค่สามวันได้เพื่อนใหม่ละ ก็ดีนะ เธอยิ่งไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่”พูดจบก็โอบอุษาพร้อมกับลูบหลัง“ว่าแต่ คุณแพทริคกลับดึกแบบนี้ แฟนไม่ว่าเหรอ”เจนนภัสเจื้อยแจ้ว อุษารู้อยู่แล้วว่า เจนนภัสต้องการอะไร อุษาทำได้แค่ส่ายหน้าขำๆ“ผมโสดนะ เลิกไปหลายคนแล้ว เงินเดือนผมน้อย รถก็ไม่มีขับ บ้านก็เช่า ใครจะมาสนใจ แต่ก็สบายดี อย่างมากก็แค่เหงา”“คุณมีไอจีมั้ย คุณแพทริค”“ไม่มี ผมเป็นพวก introvert”อุษากลั้นขำสุดๆ เนียนจริงๆคนนี้ “ถ้าเหงาไม่มีเพื่อน มาร้านที่ฉันทำงานได้นะ ฉันเป็นผู้ช่วยผู้จัดการร้านที่ Rafael Bistro คุณเล่น WhatsApp มั้ย?”เป็นไงล่ะ? เจอซะบ้าง โดนต้อนโดนตื้อ จะได้เข้าใจความรู้สึกฉันมั่ง อุษาแอบเยาะเย้ยในใจ“รถมาแล้ว ผมง่วงมากเลยตอนนี้ ลาก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่” แพทริคตัดบทรีบชิ่งขึ้นรถ กวักมือเรียกอุษาให้ไว เธอบอกลาเจนนภัสก
อุษาจูงทั้งสองเดินออกจาก Pearl Street มุ่งไปทางถนน Coast Blvd เส้นเดียวกับทางไปโรงแรม ลา ฮอยย่า ซีวิว เพราะเธออยากให้ทั้งสองได้รับแดดอ่อนๆ และเห็นชายหาดไปด้วย เธอสังเกตว่าสายจูงและปลอกคอเหล่าลูกรักของฮาร์วี่เป็นแบรนด์เนม ด้วยความอยากรู้ เธอจึงหาที่นั่งแล้วออกคำสั่งให้ทั้งสองตัวนั่งลง ซึ่งทำตามคำสั่งได้อย่างเรียบร้อยสมกับที่เข้าโรงเรียนฝึกมาแล้ว“ไหนมาดูหน่อย พวกเธอใช้ยี่ห้ออะไรกันบ้าง?”เธอจัดการถ่ายรูปปลอกคอจากทั้งสองตัวแล้วค้นหาจากรูปถ่ายจาก Google “ว้าว Hermes Rocabar Dog Collar สองหมื่นกว่าบาท! ไหนส่องสายจูงสิ ลายนี้ไม่เคยเห็นแหะ”อุษาอุทานพร้อมพูดกับเจ้าตัวโตทั้งสองตัว ที่มองอุษาด้วยความสงสัย“โอ้ว สายจูงของ Hermes ด้วย 37,000 บาท โอ้วแม่เจ้า พวกเธอนี่คุณภาพชีวิตดีจนฉันอิจฉานะเนี่ย กระเป๋าที่แพงที่สุดของฉันยังราคาไม่เท่าสายจูงพวกเธอเลย”อุษาพูดพร้อมกับขยี้หัวทั้งสองด้วยความเอ็นดู คนที่ผ่านไปผ่านมาพากันมองที่เธอนั่งคุยกับสุนัข นั่นเพราะสุนัขตัวโต ผู้คนเลยสนใจ“เอาล่ะ พร้อมเดินหรือยัง เดินสักสิบห้านาที ฉันจะให้น้ำแล้วก็ถ้าพวกเธออึ ฉันเตรียมถุงมาเก็บแล้ว หวังว่าอย่าอึเลยนะ พลีสส”เ
มีเสียงเคาะประตูห้อง อุษาไปเปิดประตู พบว่าเป็นแพทริค เธอถอนหายใจใส่เขา…“ถอนหายใจใส่ผมเลยนะ ไม่คิดจะเชิญผมเข้าไปหน่อยล่ะ ยืนเมื่อยตั้งนานแล้ว”“เชิญ คุณแพทริค”อุษารอให้เขานั่ง แต่เธอยืนสำรวม มือจับประสานกันเรียบร้อยตามสถานะที่เธอเป็นอยู่ ตั้งใจไม่ปิดประตู แต่แพทริคดันประตูให้ปิด“ตัดผมใหม่คุณดูน่ารักมาก ตอนเที่ยงที่ร้านอาหารไทยกับตอนนี้เป็นคนละสไตล์เลยนะ”“ค่าอาหารเท่าไหร่คุณแพทริค? ได้โปรดให้ฉันได้คืนให้คุณ มันทำให้ฉันลำบากใจรวมถึงดอกไม้นั่นด้วย”แพทริคทำหน้าตาเศร้าลงทันที ทำหน้าแบบนี้อีกละ..ฉันไม่ใจอ่อนหรอกนะ.... “ผมไม่อยากได้เงินคุณ ผมก็..ไม่รู้สิ แค่อยากเทคแคร์คุณ เพราะคุณไม่ใช่คนที่นี่ เป็นพนักงานของผมด้วย ผมเองก็จ่ายให้เพื่อนคุณด้วยนะ ไม่ใช่แค่คุณสักหน่อย”“เพื่อนฉันก็พนักงานของคุณเหมือนกัน”“แล้วเมื่อเช้าคนมาส่งคุณ เจ้าของสุนัขน่ะ ชื่ออะไรอยู่แถวนี้เหรอ?”นี่มันอะไรเนี่ย..ได้เวลาที่ต้องทำงาน แต่ต้องมาโดนเจ้านายถามเรื่องนั้นเรื่องนี้ที่ไม่เกี่ยวกับงาน“ครอบครัวควินน์ บ้านของเขาอยู่หัวมุม Pearl Street คนจ้างฉันเค้าชื่อ คุณฮาร์วี่ แต่ฉันไม่ได้ทำให้งานหลักเสียนะ”“อุษา..นอกเวลาง
ก่อนวันแต่งงานหนึ่งอาทิตย์ แขกเหรื่อเริ่มทยอยไปที่โมนาโกกันบ้างแล้ว พนักงานที่ได้รับเชิญ ทั้งจากที่ Smith Grand และ ลา ฮอยย่า ซีวิว ขึ้นเครื่องฟรีจากการสนับสนุนของแพทริค เขาจ้าง outsource มาทำงานแทนพนักงานทุกคนที่เป็นเพื่อนของภรรยาครอบครัวและญาติของอุษา รวมถึงตัวเธอเอง พร้อมทีมที่ดูแลเสื้อผ้าหน้าผมและพยาบาลส่วนตัว นั่งเครื่องบินส่วนตัวมาลงที่ Flying 7Air Monaco โดยแพทริคจะไม่ได้เจอภรรยาของเขาก่อนวันแต่งงานเป็นเวลาสามวันจาก Monte Carlo Harbor จะสามารถมองเห็น Port Hercule ที่มีเรือยอร์ชส่วนตัวราคาแพงและเรือขนาดใหญ่อย่างเรือสำราญก็มีให้เห็นจอดอยู่ รวมถึง Ivory Cruise เรือสำราญของแพทริคและทิมโมธี ที่จะใช้จัดงานแต่งงานก็เทียบท่ารอแล้ว ซึ่งชื่อเรือลำนี้ แพทริคได้แรงบันดาลใจจากสีผิวที่เหมือนสีงาช้างของอุษานั่นเองเพื่อนๆของอุษาทั้งหมดจะเข้าพักที่ Fairmont Hairpin ยกเว้นโรสมาเรียและนาตาเลียที่ท้องโตกันทั้งคู่ จะพักที่เดียวกันกับครอบครัวสมิธ,ริชมอนด์,ควินน์,พ่อแม่ของอุษาและญาติ ณ Hotel de Paris ทั้งสองจะได้รับการดูแลอย่างดีจากพยาบาลส่วนตัวที่แพทริคจัดหาไว้ให้งานแต่งงานจะจัดครึ่งวันเช้า ช่วง
เจนน่าเสนอกับแพทริค ว่าได้บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ตั้งอยู่บนถนน Bishops Ln อยู่ตรงข้ามกับห้องแสดงงานศิลปะ ALDIs Brown Fine แถมไม่ไกลจากโรงแรม แต่ที่เขาชอบคือ มีร้านหนังสือและร้านดอกไม้ใกล้ๆด้วย “ตกแต่งพร้อมอยู่ได้เลย คุณแพทริค”เขาตกลงและนัดชำระเงินภายในวันนั้น จากนั้นจ้างบริษัทขนย้ายสิ่งของบางอย่างที่จำเป็นต้องใช้และเครื่องประดับของมีค่าต่างๆ เพราะยังเก็บคอนโดเอาไว้อยู่การที่พ่อแม่ของเธอลางานมาเพราะลูกสาวไม่สบาย ทำให้ดูแลได้เต็มที่ จนอุษาเริ่มดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขาตามใจเธอทุกอย่าง เพราะไม่อยากให้อารมณ์แปรปรวนหรือเกิดอาการ Mama Blues หลังคลอดได้ ในอาทิตย์แรกที่พ่อแม่เธอมา แพทริคจัดการพาอุษาไปจดทะเบียนสมรสและเขียนสัญญาให้ไว้ โดยมีทนายคือ เฮนรี่พ่อของฮาร์วี่อยู่ด้วยเนื้อใหญ่ใจความของสัญญาและพินัยกรรม คือ ถ้าเขานอกใจเธอ ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งจะเป็นของเธอ อีกครึ่งหนึ่งจะเป็นของลูกและเขาต้องจ่ายรายเดือนให้เธอตลอดชีวิต แต่ถ้าเขาตาย ทรัพย์สินทุกอย่างจะเป็นของเธอและลูกโดยอัตโนมัติ“คุณไม่ต้องเขียนสัญญาอะไรให้ผม ผมรักคุณโดยไม่มีเงื่อนไข ขอโทษที่ดูแลไม่ดีพอ”อุษาร้องไห้ในสิ่งที่เขาทำให้เธอกั
ไอด้าไปที่ Smith Grand เพื่อจะเอาบิลค่าใช้จ่ายของแพทริเซียไปรับเงิน เห็นเจนนภัสที่อยู่ในเคาน์เตอร์“ไง เจนนภัส ตายจริง ยังอดทนทำงานที่นี่อยู่อีกนะ?”เจนนภัสทำหน้า เบะปาก จนไอด้ายื่นหน้าเข้าไปใกล้“ตอนนี้ฉันไม่ต้องทำงาน เพราะลูกสาวฉันได้ใช้นามสกุลสมิธแล้ว อ้อ แพทริคให้ฉันเอาบิลค่าใช้จ่ายมาเบิกเงิน แต่ตอนนี้ใครเป็นผู้จัดการที่นี่กันนะ”ทุกคนในเคาน์เตอร์ที่ได้ยินสิ่งนี้ถึงกับอึ้ง ก่อนที่พนักงานคนหนึ่งจะตอบคำถาม“ตอนนี้คุณนิโคล่า ดูแลแทนชั่วคราว คุณสามารถไปหาเธอได้ที่ ลา ฮอยย่า”ไอด้าเลิกคิ้ว ทำท่าคิดครู่หนึ่ง “คุณแพทริคไม่อยู่เหรอ?”“เขากับอุษาไปงานแต่งงานของสาวสวยลูกคุณหนู ที่ลอนดอน เอ้า เขาไม่บอกเธอกับ…ลูกล่ะ”เจนนภัสชิงตอบด้วยสีหน้าเยาะเย้ย ก่อนจะแขวะต่อ“ฉันได้ยินมาว่า เขาจัดงานแต่งที่ไทยไปแล้ว ไม่นานนี้คงจัดงานที่นี่..อย่างใหญ่โต แล้วถ้าอุษาท้องนะ ลูกนอกสมรสอาจตกกระป๋องไปเลยเชียวแหละ”“เชิญดักดานแบบนี้ต่อไปเถอะ เจน”ไอด้ามองว่าเจนชั้นต่ำเกินกว่าจะต่อปากต่อคำด้วย เธอกลับออกไป เพื่อไปที่ ลา ฮอยย่า เขามารับแพทริเซียอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เพราะมัวเอาใจผู้หญิงเอเชียจืดชืดคนนั้นเพื่อไปเที่ย
“นี่เรามาที่ไหนแพทริค? ดูแปลกมาก”อุษามองจากหน้าต่างบนเครื่อง เธอไม่แน่ใจเพราะหลับมาตลอดทาง ใช้เวลาสามชั่วโมงครึ่งจากเจนีวามาที่นี่“อังการา ตุรกี ตอนนี้แวะเติมเชื้อเพลิง เดี๋ยวเราไปพักที่โรงแรมก่อน”รถของโรงแรมมารับและไปส่งที่ Occidental Ankara โรงแรมหรูสี่ดาว ทำเลที่ตั้งของโรงแรมนั้นสวยงามมาก แพทริคชวนเธอเดินเล่นจับมือกันในยามค่ำคืน แสงไฟในอังการาช่างโรแมนติก พอรุ่งเช้า นักบินแจ้งให้เดินทางต่อได้และไปลงที่สนามบิน Gaziantep Airport ก่อนที่จะเหมารถไปส่งที่ Halfeti Marina และเข้าพักที่ Cerher Konagi รวมเวลาทั้งหมดที่ออกจากอังการาจนถึง Halfeti Marina 2 ชั่วโมงเศษๆ“นี่คุณชวนฉันมาผจญภัยหรอกเหรอเนี่ย ถึงว่าพกการ์ดตัวโตไปด้วยทุกที่”อุษากล่าวขำๆ แต่เธอสนุกที่ได้เที่ยวกับเขามากจริงๆ เสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวจากที่เอามาไม่เยอะ ที่ยุโรปเขาช้อปให้เธอจนต้องซื้อกระเป๋าเพิ่มสิบใบ“ยุโรปพวกอพยพเยอะ ขี้ขโมย แล้วมาที่นี่ เป็นเมืองที่ผมก็ไม่เคยมา ก็ต้องปลอดภัยไว้ก่อน”เขาให้เธอพักผ่อนเล็กน้อยและสั่ง Afternoon Tea มาให้ “ที่รัก มาตุรกีต้องดื่มนี่นะ ดีต่อสุขภาพ ลองชิมดู ผมไปดื่มที่คาเฟ่ตุรกีกับเพื่อนบ่อ
เครื่องบินลงสู่สนามบินซานดิเอโก้บ่ายโมง แพทริคให้ลิมูซีนไปส่งที่คอนโดอุษายังเห็นทุกอย่างวางที่เดิมเหมือนตอนที่ออกไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อน เขาเข้ามากอดเธอไว้“ผมนั่งร้องไห้ทั้งคืน ตอนหาคุณไม่เจอ ไม่เคยใจสลายแบบนี้มาก่อน หัวใจจะหยุดเต้น หายใจก็ไม่ค่อยออก”“ขี้แยจัง” เธอใช้นิ้วจิ้มปลายจมูกเขาเบาๆ ก่อนที่แพทริคจะกอดเธอลงไปนอนบนเตียง“อ่ะ อ่ะ ยังไม่ใช่เวลานี้” เขาสลด เอาหน้าซบที่ซอกคอเธอ ทางด้านไอด้าที่หางานใหม่ได้ในโรงแรมเล็กๆที่หนึ่งไม่ไกลจากที่พักและ Smith Grand เพราะเงินเดือนที่ได้มา มันจะไม่พอใช้ ถ้าเธอไม่ดิ้นรนทำอะไร จากผู้จัดการโรงแรมหรู กลับต้องมาอยู่ตำแหน่งต้อนรับส่วนหน้าโรงแรมสองดาว มันทำให้เธอเจ็บใจ.....เธอตัดสินใจโทรหาแพทริคอีกครั้งหลังจากที่โทรเรื่องขึ้นเช็คไม่ได้ จากนั้นเขาก็ไม่รับสายอีกเลยแพทริคที่กำลังนอนกอดอุษา พอเห็นเบอร์ไอด้า เขาถึงกับตาวาว เอาแขนที่โอบเธอออก แล้วมานั่งปลายเตียง“ผู้หญิงคนนั้นโทรมา จะให้ผมคุยมั้ย?” “ไม่เป็นไร คุยเถอะ”อุษาย้ายมานั่งข้างๆจับมือเขาไว้ พยักหน้าให้เขารับสาย “มีอะไร?”“คุณไม่แฟร์ ฉันต้องใช้เงินในการดูแลลูกด้วย คุณให้ออกจากงานกะทันหันหัน
แพทริคขับมาถึงก่อน พอลงรถเข้ามาในบ้าน แม่เริ่มกังวลที่เห็นว่าที่ลูกเขยจะต้องนอนเปิดพัดลมที่โซฟาห้องรับแขก“ให้เขานอนห้องลูกดีกว่า แล้วลูกไปนอนกับแม่”แม่ชี้ที่ไปเขาและห้องนอนของอุษา แต่เธอทำหน้าเชิงว่าไม่อยากให้มานอนที่ห้องเธอ แพทริคทำท่าว่าเข้าใจที่แม่พูด“บอกแม่คุณว่า ผมนอนที่นี่แหละ คุณจะได้อยู่กับกุหลาบสวยๆทั้งห้องตามลำพัง”พอแปลให้แม่ฟัง ทั้งพ่อและแม่ก็แย้งเธอขึ้นมา“มันน่าเกลียดให้เขามานอนตากยุงตรงนี้ งั้นก็แล้วแต่ลูกแล้วกัน”“แพทริค คุณไปอาบน้ำที่ห้องฉันก็ได้ เดี๋ยวฉันจะรอนาตาเลียกับฮาร์วี่ก่อน ผ้าเช็ดตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้านะ ใช้ได้เลย”พ่อแม่และแพทริค แยกย้ายกันไปอาบน้ำและพักผ่อน ไม่นานนักฮาร์วี่ขับรถเข้ามาพอดี อุษาออกมาหาและยิ้มให้นาตาเลียที่ลงรถมาก่อน“อุษา พรุ่งนี้วันอาทิตย์ไปเที่ยวไหนดี?”“เดี๋ยวคืนนี้จะดูว่าไปที่ไหนแล้วจะบอกนะ เอ่อ ฮาร์วี่ ฉันอยากคุยด้วยได้มั้ย?”“งั้นฉันกลับโรงแรมก่อนนะ อยากอาบน้ำหน่อย”นาตาเลียเดินไปแล้ว อุษาชวนฮาร์วี่คุยที่สวนนอกบ้าน เธอเอาสเปรย์ฉีดกันยุงให้ตัวเธอและเขา“ก่อนที่ยุงบ้านฉันจะสูบเลือดคุณจนหมด”จากที่เงียบมาตั้งแต่ไปกินข้าว เขายิ้มบางๆให้เธอ
แพทริคและนาตาเลียขึ้นเครื่องไฟล์ทเช้าตรู่ ใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงก็มาถึงในเวลาเจ็ดโมง โดยนัดเจอกับล่ามชื่อ วิน ที่มารอรับพวกเขาที่สนามบินเชียงใหม่ ในขณะที่อุษาบอกพ่อกับแม่ในเช้านี้ว่าต้องการไปที่วัด ฮาร์วี่มารอตั้งแต่เช้า เมื่อเธอออกมา เขาตะลึงเหมือนเห็นนางฟ้าอุษาเกล้าผมมวยสูงหลวมๆ ผ้าฝ้ายเกาะอก ใส่ผ้าซิ่นสีแดง เข็มขัดเงิน มีผ้าคล้องแขนไว้สำหรับคลุมไหล่สีขาว โชว์ผิวเนียนสว่างใสที่หลังและไหล่“ป๊าให้ยืมรถ เผื่อจะไปซื้ออาหารหรือของทำบุญ แถวตลาดมีขาย คุณฝรั่งคงขับได้อยู่ รถมันเก่าหน่อยนะ”เมื่ออุษาบอกฮาร์วี่ เขาพนมมือขอบคุณแบบเกร็งๆ พ่อและแม่ของเธอดูจะเอ็นดูเขาอยู่เหมือนกันที่สนามบิน ล่ามถือกระดาษที่เขียนชื่อแพทริคชูไปมาจนเจอกัน “สวัสดีคุณแพทริค ผมชื่อวิน แต่เพื่อนๆมักเรียกว่า วินนี่ ยินดีที่รู้จัก คนจ้างบอกผมว่า ถ้าแปลดีๆให้แฟนคุณแพทริคหายโกรธ ผมจะได้ทิปพิเศษ ไม่ต้องห่วง ผมจะอวยคุณให้ดีเลยเชียว”นาตาเลียชอบใจล่ามคนนี้มาก ส่วนแพทริคมัวตะลึงกับวินนี่อยู่“ฉันชื่อนาตาเลีย เป็นน้องสาวเขา ถ้าคุณแปลให้เราดีๆ ฉันจะทิปให้ช้อปเคาน์เตอร์แบรนด์ โอเคมั้ย”“โอเค ไปกันเถอะ”วินนี่ออกเดินนำไปที่จอด
แพทริคโทรหาเจนน่า เพื่อจะใช้บริการทนายความของเฮนรี่ ซึ่งเขานัดพบเฮนรี่เพื่อให้รายละเอียดในตอนเย็น “ฉันยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไร หลังจากฉันกลับไปแล้ว อุษาถึงต้องหนีไป มีใครไปทำอะไรให้เธอแน่ๆ”นาตาเลียที่นั่งกินมื้อเที่ยงกับแพทริคที่ภัตตาคารของโรงแรมถามขึ้นมา หลังจากเขาวางสายจากเจนน่า“ผมอยากขอให้คุณพยายามติดต่ออุษาให้หน่อยนะ ตอนนี้น่าจะปิดเครื่อง สัก 4-5 ทุ่ม เธออาจจะรอเปลี่ยนเครื่อง”แพทริคไม่ตอบเรื่องไอด้าเพราะมีหลายเรื่องในหัวที่ต้องเรียงลำดับทำอันไหนก่อนหลังหลังจากกินเสร็จ นาตาเลียขอตัวไปทำงานให้เอมิเลียที่ห้องทำงานเก่าของไมเคิล ส่วนแพทริครอทิมโมธีที่ห้องรับรอง “เฮ้ เพื่อน ทำไมหน้าตาแบบนั้น? นอนน้อยหรือไม่ได้นอน แล้วที่เลื่อนนัดคุย เกิดอะไรขึ้น? ฟังจากน้ำเสียงไม่ดีเลยนะ”“ฉันโดนอดีตเล่นงานคู่หมั้นฉัน ไม่น่ารับเข้ามาทำงานจริงๆ ทุกคนบอกให้รับเอาไว้ สุดท้ายงูพิษก็คืองูพิษ อุษาถอดแหวนหมั้นหนีกลับไทย แล้วที่เป็นห่วงเพราะฮาร์วี่พาเธอไป”“ห่ะ อะไรนะ? ฮาร์วี่น่ะเหรอ คืออะไร? ฉันงง”“ฮาร์วี่ชอบอุษามานานแล้ว เวลาเธอมีเรื่องอะไรก็ตาม เขาจะโผล่มาตลอด เฮ้อ..เอาเถอะ เรื่องเรือนำเที่ยวของเรา เอก
แพทริคกับอุษาออกไปยังคอนโดที่ตกแต่งเสร็จแล้ว ขับมาก็เจอรถเฟอร์รารี่สีแดงของฮาร์วี่จอดอยู่ “คุณรู้มั้ยว่าเขาจะมา?”แพทริคถามพลางมองอุษาที่ทำหน้าไม่รู้เรื่อง เธอส่ายหน้า ทั้งคู่ลงจากรถก็มีพนักงานสาวมายืนรอที่หน้าคอนโด ฮาร์วี่ออกจากรถ แล้วเดินมาหาพวกเขา“สวัสดีอุษา ไงแพทริค พอดีผมมาดูความเรียบร้อยให้คอนโดคุณด้วย เพราะนาตาเลียก็ซื้อคอนโดใกล้ๆนี้เหมือนกัน”สายตาของฮาร์วี่มองที่เธอด้วยความคิดถึง เขาขอกับแม่เสนอตัวมา นั่นเพราะอยากเจอเธอเท่านั้น ส่วนอุษาลืมไปว่าพึ่งมองหน้ากันไม่ติด พอได้ยินเรื่องนาตาเลีย ก็สนอกสนใจ“จริงสิ? แล้วเธอจะเข้าพักได้เมื่อไหร่? อาทิตย์หน้าหรือเปล่า?”“ประมาณนั้นนะ เอาล่ะ ห้องของคุณเอกสารอะไรเรียบร้อยหมดแล้ว เอ้านี่ กุญแจ”ฮาร์วี่พูดยิ้มๆแล้วยื่นให้อุษา ตรงกันข้ามกับแพทริคที่ยืนเป็นหัวหลักหัวตออยู่ รีบเอามือไปรับกุญแจแทน จนเธอหดมือ ท่าทางเก้ๆกังๆ“ฉันเป็นคนซื้อที่นี่ให้เธอ นายไม่จำเป็นต้องพยายามมีบท”แพทริคแทบจะแยกเขี้ยวใส่เขาอยู่แล้ว แต่ฮาร์วี่ก็ยังเหมือนไม่สนใจอะไร“อีกหน่อยก็มี เพราะว่าจะย้ายมาอยู่ห้องใกล้ๆนี่เหมือนกัน คิดไปคิดมา ผมก็ควรแยกออกมาเป็นส่วนตัวจากที่