Novels by Alisha_Lanna

ก่อนวันแต่งงานหนึ่งอาทิตย์ แขกเหรื่อเริ่มทยอยไปที่โมนาโกกันบ้างแล้ว พนักงานที่ได้รับเชิญ ทั้งจากที่ Smith Grand และ ลา ฮอยย่า ซีวิว ขึ้นเครื่องฟรีจากการสนับสนุนของแพทริค เขาจ้าง outsource มาทำงานแทนพนักงานทุกคนที่เป็นเพื่อนของภรรยาครอบครัวและญาติของอุษา รวมถึงตัวเธอเอง พร้อมทีมที่ดูแลเสื้อผ้าหน้าผมและพยาบาลส่วนตัว นั่งเครื่องบินส่วนตัวมาลงที่ Flying 7Air Monaco โดยแพทริคจะไม่ได้เจอภรรยาของเขาก่อนวันแต่งงานเป็นเวลาสามวันจาก Monte Carlo Harbor จะสามารถมองเห็น Port Hercule ที่มีเรือยอร์ชส่วนตัวราคาแพงและเรือขนาดใหญ่อย่างเรือสำราญก็มีให้เห็นจอดอยู่ รวมถึง Ivory Cruise เรือสำราญของแพทริคและทิมโมธี ที่จะใช้จัดงานแต่งงานก็เทียบท่ารอแล้ว ซึ่งชื่อเรือลำนี้ แพทริคได้แรงบันดาลใจจากสีผิวที่เหมือนสีงาช้างของอุษานั่นเองเพื่อนๆของอุษาทั้งหมดจะเข้าพักที่ Fairmont Hairpin ยกเว้นโรสมาเรียและนาตาเลียที่ท้องโตกันทั้งคู่ จะพักที่เดียวกันกับครอบครัวสมิธ,ริชมอนด์,ควินน์,พ่อแม่ของอุษาและญาติ ณ Hotel de Paris ทั้งสองจะได้รับการดูแลอย่างดีจากพยาบาลส่วนตัวที่แพทริคจัดหาไว้ให้งานแต่งงานจะจัดครึ่งวันเช้า ช่วง

เจนน่าเสนอกับแพทริค ว่าได้บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ตั้งอยู่บนถนน Bishops Ln อยู่ตรงข้ามกับห้องแสดงงานศิลปะ ALDIs Brown Fine แถมไม่ไกลจากโรงแรม แต่ที่เขาชอบคือ มีร้านหนังสือและร้านดอกไม้ใกล้ๆด้วย “ตกแต่งพร้อมอยู่ได้เลย คุณแพทริค”เขาตกลงและนัดชำระเงินภายในวันนั้น จากนั้นจ้างบริษัทขนย้ายสิ่งของบางอย่างที่จำเป็นต้องใช้และเครื่องประดับของมีค่าต่างๆ เพราะยังเก็บคอนโดเอาไว้อยู่การที่พ่อแม่ของเธอลางานมาเพราะลูกสาวไม่สบาย ทำให้ดูแลได้เต็มที่ จนอุษาเริ่มดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขาตามใจเธอทุกอย่าง เพราะไม่อยากให้อารมณ์แปรปรวนหรือเกิดอาการ Mama Blues หลังคลอดได้ ในอาทิตย์แรกที่พ่อแม่เธอมา แพทริคจัดการพาอุษาไปจดทะเบียนสมรสและเขียนสัญญาให้ไว้ โดยมีทนายคือ เฮนรี่พ่อของฮาร์วี่อยู่ด้วยเนื้อใหญ่ใจความของสัญญาและพินัยกรรม คือ ถ้าเขานอกใจเธอ ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งจะเป็นของเธอ อีกครึ่งหนึ่งจะเป็นของลูกและเขาต้องจ่ายรายเดือนให้เธอตลอดชีวิต แต่ถ้าเขาตาย ทรัพย์สินทุกอย่างจะเป็นของเธอและลูกโดยอัตโนมัติ“คุณไม่ต้องเขียนสัญญาอะไรให้ผม ผมรักคุณโดยไม่มีเงื่อนไข ขอโทษที่ดูแลไม่ดีพอ”อุษาร้องไห้ในสิ่งที่เขาทำให้เธอกั

ไอด้าไปที่ Smith Grand เพื่อจะเอาบิลค่าใช้จ่ายของแพทริเซียไปรับเงิน เห็นเจนนภัสที่อยู่ในเคาน์เตอร์“ไง เจนนภัส ตายจริง ยังอดทนทำงานที่นี่อยู่อีกนะ?”เจนนภัสทำหน้า เบะปาก จนไอด้ายื่นหน้าเข้าไปใกล้“ตอนนี้ฉันไม่ต้องทำงาน เพราะลูกสาวฉันได้ใช้นามสกุลสมิธแล้ว อ้อ แพทริคให้ฉันเอาบิลค่าใช้จ่ายมาเบิกเงิน แต่ตอนนี้ใครเป็นผู้จัดการที่นี่กันนะ”ทุกคนในเคาน์เตอร์ที่ได้ยินสิ่งนี้ถึงกับอึ้ง ก่อนที่พนักงานคนหนึ่งจะตอบคำถาม“ตอนนี้คุณนิโคล่า ดูแลแทนชั่วคราว คุณสามารถไปหาเธอได้ที่ ลา ฮอยย่า”ไอด้าเลิกคิ้ว ทำท่าคิดครู่หนึ่ง “คุณแพทริคไม่อยู่เหรอ?”“เขากับอุษาไปงานแต่งงานของสาวสวยลูกคุณหนู ที่ลอนดอน เอ้า เขาไม่บอกเธอกับ…ลูกล่ะ”เจนนภัสชิงตอบด้วยสีหน้าเยาะเย้ย ก่อนจะแขวะต่อ“ฉันได้ยินมาว่า เขาจัดงานแต่งที่ไทยไปแล้ว ไม่นานนี้คงจัดงานที่นี่..อย่างใหญ่โต แล้วถ้าอุษาท้องนะ ลูกนอกสมรสอาจตกกระป๋องไปเลยเชียวแหละ”“เชิญดักดานแบบนี้ต่อไปเถอะ เจน”ไอด้ามองว่าเจนชั้นต่ำเกินกว่าจะต่อปากต่อคำด้วย เธอกลับออกไป เพื่อไปที่ ลา ฮอยย่า เขามารับแพทริเซียอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เพราะมัวเอาใจผู้หญิงเอเชียจืดชืดคนนั้นเพื่อไปเที่ย

“นี่เรามาที่ไหนแพทริค? ดูแปลกมาก”อุษามองจากหน้าต่างบนเครื่อง เธอไม่แน่ใจเพราะหลับมาตลอดทาง ใช้เวลาสามชั่วโมงครึ่งจากเจนีวามาที่นี่“อังการา ตุรกี ตอนนี้แวะเติมเชื้อเพลิง เดี๋ยวเราไปพักที่โรงแรมก่อน”รถของโรงแรมมารับและไปส่งที่ Occidental Ankara โรงแรมหรูสี่ดาว ทำเลที่ตั้งของโรงแรมนั้นสวยงามมาก แพทริคชวนเธอเดินเล่นจับมือกันในยามค่ำคืน แสงไฟในอังการาช่างโรแมนติก พอรุ่งเช้า นักบินแจ้งให้เดินทางต่อได้และไปลงที่สนามบิน Gaziantep Airport ก่อนที่จะเหมารถไปส่งที่ Halfeti Marina และเข้าพักที่ Cerher Konagi รวมเวลาทั้งหมดที่ออกจากอังการาจนถึง Halfeti Marina 2 ชั่วโมงเศษๆ“นี่คุณชวนฉันมาผจญภัยหรอกเหรอเนี่ย ถึงว่าพกการ์ดตัวโตไปด้วยทุกที่”อุษากล่าวขำๆ แต่เธอสนุกที่ได้เที่ยวกับเขามากจริงๆ เสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวจากที่เอามาไม่เยอะ ที่ยุโรปเขาช้อปให้เธอจนต้องซื้อกระเป๋าเพิ่มสิบใบ“ยุโรปพวกอพยพเยอะ ขี้ขโมย แล้วมาที่นี่ เป็นเมืองที่ผมก็ไม่เคยมา ก็ต้องปลอดภัยไว้ก่อน”เขาให้เธอพักผ่อนเล็กน้อยและสั่ง Afternoon Tea มาให้ “ที่รัก มาตุรกีต้องดื่มนี่นะ ดีต่อสุขภาพ ลองชิมดู ผมไปดื่มที่คาเฟ่ตุรกีกับเพื่อนบ่อ

เครื่องบินลงสู่สนามบินซานดิเอโก้บ่ายโมง แพทริคให้ลิมูซีนไปส่งที่คอนโดอุษายังเห็นทุกอย่างวางที่เดิมเหมือนตอนที่ออกไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อน เขาเข้ามากอดเธอไว้“ผมนั่งร้องไห้ทั้งคืน ตอนหาคุณไม่เจอ ไม่เคยใจสลายแบบนี้มาก่อน หัวใจจะหยุดเต้น หายใจก็ไม่ค่อยออก”“ขี้แยจัง” เธอใช้นิ้วจิ้มปลายจมูกเขาเบาๆ ก่อนที่แพทริคจะกอดเธอลงไปนอนบนเตียง“อ่ะ อ่ะ ยังไม่ใช่เวลานี้” เขาสลด เอาหน้าซบที่ซอกคอเธอ ทางด้านไอด้าที่หางานใหม่ได้ในโรงแรมเล็กๆที่หนึ่งไม่ไกลจากที่พักและ Smith Grand เพราะเงินเดือนที่ได้มา มันจะไม่พอใช้ ถ้าเธอไม่ดิ้นรนทำอะไร จากผู้จัดการโรงแรมหรู กลับต้องมาอยู่ตำแหน่งต้อนรับส่วนหน้าโรงแรมสองดาว มันทำให้เธอเจ็บใจ.....เธอตัดสินใจโทรหาแพทริคอีกครั้งหลังจากที่โทรเรื่องขึ้นเช็คไม่ได้ จากนั้นเขาก็ไม่รับสายอีกเลยแพทริคที่กำลังนอนกอดอุษา พอเห็นเบอร์ไอด้า เขาถึงกับตาวาว เอาแขนที่โอบเธอออก แล้วมานั่งปลายเตียง“ผู้หญิงคนนั้นโทรมา จะให้ผมคุยมั้ย?” “ไม่เป็นไร คุยเถอะ”อุษาย้ายมานั่งข้างๆจับมือเขาไว้ พยักหน้าให้เขารับสาย “มีอะไร?”“คุณไม่แฟร์ ฉันต้องใช้เงินในการดูแลลูกด้วย คุณให้ออกจากงานกะทันหันหัน

แพทริคขับมาถึงก่อน พอลงรถเข้ามาในบ้าน แม่เริ่มกังวลที่เห็นว่าที่ลูกเขยจะต้องนอนเปิดพัดลมที่โซฟาห้องรับแขก“ให้เขานอนห้องลูกดีกว่า แล้วลูกไปนอนกับแม่”แม่ชี้ที่ไปเขาและห้องนอนของอุษา แต่เธอทำหน้าเชิงว่าไม่อยากให้มานอนที่ห้องเธอ แพทริคทำท่าว่าเข้าใจที่แม่พูด“บอกแม่คุณว่า ผมนอนที่นี่แหละ คุณจะได้อยู่กับกุหลาบสวยๆทั้งห้องตามลำพัง”พอแปลให้แม่ฟัง ทั้งพ่อและแม่ก็แย้งเธอขึ้นมา“มันน่าเกลียดให้เขามานอนตากยุงตรงนี้ งั้นก็แล้วแต่ลูกแล้วกัน”“แพทริค คุณไปอาบน้ำที่ห้องฉันก็ได้ เดี๋ยวฉันจะรอนาตาเลียกับฮาร์วี่ก่อน ผ้าเช็ดตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้านะ ใช้ได้เลย”พ่อแม่และแพทริค แยกย้ายกันไปอาบน้ำและพักผ่อน ไม่นานนักฮาร์วี่ขับรถเข้ามาพอดี อุษาออกมาหาและยิ้มให้นาตาเลียที่ลงรถมาก่อน“อุษา พรุ่งนี้วันอาทิตย์ไปเที่ยวไหนดี?”“เดี๋ยวคืนนี้จะดูว่าไปที่ไหนแล้วจะบอกนะ เอ่อ ฮาร์วี่ ฉันอยากคุยด้วยได้มั้ย?”“งั้นฉันกลับโรงแรมก่อนนะ อยากอาบน้ำหน่อย”นาตาเลียเดินไปแล้ว อุษาชวนฮาร์วี่คุยที่สวนนอกบ้าน เธอเอาสเปรย์ฉีดกันยุงให้ตัวเธอและเขา“ก่อนที่ยุงบ้านฉันจะสูบเลือดคุณจนหมด”จากที่เงียบมาตั้งแต่ไปกินข้าว เขายิ้มบางๆให้เธอ

รปภ โทรรายงานเจตสุวีย์ว่ารถของไอรดาเข้ามาแค่ช่วงสั้นๆสองครั้งแล้วออกไปไม่กลับมาอีก หมายถึงเธอคงกลัวว่าเขาจะไปหาที่คอนโด ลองโทรหาเธอก็ไม่รับสายพอจะให้จูนติดต่อให้ น้องสาวเขาก็ไม่อยู่บ้าน จึงต้องทนหงุดหงิดคนเดียวอยู่แบบนั้นไอรดาเห็นเจตสุวีย์พยายามโทรหาแต่เธอไม่รับสาย และเลือกโทรหาแมทธิวแทน โดยไม่บอกเรื่องราวอะไรที่เจอมา พอสายๆวันอาทิตย์ไอรดาก็เช็คเอ้าท์จากโรงแรมแล้วกลับไปที่คอนโด ซึ่งแน่นอนว่า รปภ ได้โทรรายงานไปที่เจตสุวีย์ เขาติดต่อให้คนสนิทเอาจีพีเอสไปติดไว้ที่รถของเธอให้เรียบร้อย ไอรดาไม่ออกไปไหน แต่เธอเกิดอยากรู้ว่าหลังจากที่กานต์วิภาออกจากร้านอาหารไปแล้วเป็นยังไงบ้าง“โทรมาทำไม?”“ฉันไม่ได้อยากจะแกล้งอะไรเธอหรอก แค่อยากให้พี่โจยอมรับเรื่องเธอ แต่ไม่คิดว่าจะนิ่งได้ขนาดนั้น ฉันเองก็ไม่คาดคิดนะ”“สะใจแล้วดิ ทั้งพี่แมททั้งพี่โจ เธอก็เอาไปหมดแล้วจะมาอะไรอีก ปากหวานก้นเปรี้ยวกันทั้งนั้นแหละ ไอ้พวกคนรวยน่ะ”“เธอกับพี่โจทะเลาะกันเหรอ?”“เขาฟาดหัวฉันมาล้านนึง จบ…จะว่าเลิกก็ไม่ได้เพราะเขาไม่เคยขอคบ ไม่เคยจูบด้วยซ้ำ มาถึงเอาแล้วก็ไป โยนเงินให้เหมือนฉันเป็นอีตัว…รู้ป่ะ เขาพูดว่าไง? เขานอนก

แมทธิวกับไอรดาที่มีความสุขกันผ่านวีดีโอคอลไปแล้วนั้น ยิ่งทำให้ทั้งคู่กระชับความสัมพันธ์กันได้ดีแม้จะอยู่ห่างไกลกันมากแค่ไหนก็ตาม “คุณจะมาหาฉันก่อนไปไต้หวันใช่มั้ย? ฉันอยากไปไต้หวันด้วย คิดถึงอากงอาม่าของคุณ อยากไปเยี่ยมพวกท่านอีก”“ดีใจที่ได้ยินแบบนี้ ผมทนรอไม่ไหวที่จะได้อยู่กับคุณ งั้นถ้าผมไปหา เราไปเยี่ยมคุณปู่คุณย่าของคุณด้วยดีมั้ย?”“อืม..ลองดูก็ได้ ไม่ได้ไปนานแล้ว ไม่รู้จะเห็นฉันเป็นหลานอยู่หรือเปล่า”“ไม่เป็นไรนะ คุณยังมีผม ทุกคนชอบคุณกันทั้งนั้นเลย ทุกคนถามว่าคุณเป็นยังไงบ้าง ทั้งพ่อแม่ อากงอาม่า”“ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตของฉัน..พี่แมท”“ยินดีเสมอ ที่รัก”เธอเริ่มง่วงและค่อยๆหลับตาลง ส่วนแมทธิวก็เก็บของและเปิดโน้ตบุ๊คเพื่อทำงานบ้าง โดยเฝ้าเธอผ่านวีดีโอคอลตลอดคืนเจตสุวีย์กลับถึงบ้านด้วยความว้าวุ่นใจ เขาเห็นรถของจูนกลับมาแล้ว จึงไปเคาะที่ห้องนอนของน้องสาว“เอ้า พี่โจ เห็นออกไปจากบาร์ ทำไมพึ่งมา? อย่าบอกว่าไปหาอายมานะ”“ใช่ แต่ไม่เจอ น้องอายไม่กลับคอนโด พี่เป็นห่วง จูนโทรถามให้หน่อยสิ”“ตายจริง..แป็บนะพี่โจ โทรก่อน”จูนที่พยายามโทรหลายครั้งซึ่งติดแต่ไม่รับสาย พลอยทำเธอกังวลเพราะห

จูนโทรถามไอรดาว่าจะมาที่บาร์ของพี่ชายเธอหรือไม่ เพราะเพื่อนทุกคนจะมาเนื่องจากไม่ได้เจอกันนานแล้ว“ไปสักแป็บก็ได้ ยังไงพรุ่งนี้ก็วันเสาร์ ไม่ได้ทำงานอยู่แล้ว”พอถึงคอนโด ก็โทรหาแมทธิวเพื่อขอไปเที่ยวกับจูน ซึ่งแน่นอนเขาไม่อยากให้ไป“ฉันเอารถไปเอง และจะไม่ดื่มแอลกอฮอล์แน่นอน สัญญา”“ที่นั่นมีทั้ง..กานต์วิภาและผู้ชายคนนั้น ผมไม่ไว้ใจเลย”“เอ่อ…จริงสิ แล้ววันนี้คุณมีแพลนทำอะไร? ย้ายของไปถึงไหนแล้ว?”ไอรดารีบถามเปลี่ยนเรื่องทันที“ของส่วนใหญ่ส่งไปที่ LA แล้ว รถผมก็ประกาศขายไม่แพงมาก มีเพื่อนบ้านสนใจอยู่ คงจะขายได้ไม่ยาก วันนี้คงเข้าออฟฟิศไปเคลียร์งานนิดหน่อย กลับมาก็ทำความสะอาดห้อง อีกวันสองวันผมจะไปอยู่บ้านพ่อแม่แล้ว น่าจะอยู่สักสามสี่วัน จากนั้นต้องจองตั๋วเพื่อบินไปไต้หวัน”“วันนี้ฉันไปทานข้าวเย็นที่บ้านจูน แล้วพ่อแม่เขาคุยเรื่องขอให้ฉันแต่งงานกับพี่โจ”แมทธิวที่เอนหลังอยู่บนเตียง ถึงกับลุกนั่งกะทันหัน “นี่ใช่มั้ยคือบุญคุณต้องตอบแทนที่คุณพูดถึง? เพราะพวกเขาช่วยเหลือกิจการให้คุณมีเงินมากมาย เขาถึงกล้าส่งข้อความบอกคุณว่าหมดเวลาของผม”“ฉันบอกพวกเขาว่ามีคนรักแล้ว ไม่ได้ปิดบังอะไร ไม่รู้ว่าคุ

ไอรดาและแมทธิวตื่นแต่เช้า ทั้งคู่โทรหาวีวี่เพื่อบอกให้รู้ว่าแด๊ดดี๊ของเธอจะต้องกลับแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาที่เขาจะต้องไปสนามบิน “คุณไม่ไปส่งนั่นล่ะดีแล้ว ไม่งั้นผมคงตกเครื่องเพราะก้าวขาไม่ออก ถ้าเห็นคุณร้องไห้”เธอยิ้มแล้วส่ายหัวแบบที่ชอบทำ เขาดึงเธอมานั่งตักแล้วซบกอดกันเงียบๆอยู่พักหนึ่ง เขาชอบที่ได้ฟังเสียงหัวใจเต้นของเธอ พลางจับมือขึ้นมาจูบเบาๆ“ถ้าผมต้องไปไต้หวันจะแวะมาหาคุณด้วยนะ ดูแลตัวเองดีๆเวลาที่ผมไม่อยู่ จำไว้ว่า..ถึงเราจะอยู่ห่างกัน ไม่ได้อยู่ใกล้กันเหมือนคนอื่น แต่เรายังรักกันขนาดนี้ ผมเคลียร์อะไรเสร็จแล้วกลับมา..เราแต่งงานกันนะ”“ไหนล่ะแหวน?”“แสดงว่าคุณตกลงแล้วนะ”แมทธิวขยับตัวให้เธอลุก เพราะได้เวลาที่เขาต้องลงไปรอ Taxi เพื่อไปสนามบินแล้ว ไอรดาสีหน้าออกทันที เธอกอดแขนเขาแน่น “ถ้ารู้สึกว่าไม่ไหวให้บอกผม จะซื้อตั๋วให้คุณบินไปอเมริกาทันที”“ฉันจะเข้มแข็ง รอการกลับมาของคุณ”เขาประคองหน้าเธอเงยขึ้นแล้วจูบอย่างอ้อยอิ่ง น้ำตาเธอเริ่มไหลออกมา มันทำให้เขาใจสลายที่ต้องไปจากคนที่รักสุดหัวใจ“ไปได้แล้ว…” เธอบอกเขาด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อย เขากอดเธอแน่น บอกรักด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า แล้วหัน

กานต์วิภาที่ยืนส่องกระจกดูแก้มด้านซ้ายที่บวมตุ่ย รอยแดงอมม่วงเริ่มปรากฏขึ้น เธอนั่งเครื่องกลับมากรุงเทพตั้งแต่คืนวันเสาร์แล้วตามคำสั่งและการสนับสนุนเงินทองจากเจตสุวีย์ หลังจากโทรบอกเขาเรื่องที่โดนไอรดาตบหน้าเอามีสายเข้ามาจากเจตสุวีย์ กานต์วิภาแปลกใจระคนตื่นเต้น ที่เขาโทรมาหา“สวัสดีค่ะ คุณเจตสุวีย์”“ว่างมั้ยผมจะไปรับ?”ใจเธอวูบวาบขึ้นมาทันที“เอ่อ..ว่างค่ะ คุณเจตสุวีย์จะพาไปไหนคะ? พอดีหน้าหนูดูแย่..”“ไม่เป็นไรหรอก ถ้าเจ็บมากจะพาไปหาหมอ ส่งพิกัดที่พักคุณให้ผมจะได้ไปรับ”เธอส่งพิกัดให้เขาแล้วรีบแต่งตัวรอ จนกระทั่งเขาหาที่จอดได้“ผมมาแล้ว ที่จอดรถหายากมาก รีบลงมาหน่อยก็ดี”ลงมาถึงเห็นรถหรูของเขา ทำเอาเธอเก้อเขินพอเข้ามาก็ได้แต่นั่งตัวลีบอยู่แบบนั้น เจตสุวีย์เอื้อมไปจับหน้าเธอที่อายจนหน้าแดงให้หันมา“ผมจะพาไปหาหมอนะ แล้วจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง แต่ขออย่างหนึ่ง ไม่ให้ไปยุ่งกับไอรดา เธอเป็นหุ้นส่วนใหญ่ที่บริษัท”“ค่ะ”ตอนนี้เธอไม่อยากเอาเรื่องเอาราวอะไร แค่เห็นหน้าเขาก็ใจอ่อนปวกเปียกแล้วเจตสุวีย์พาไปโรงพยาบาลเอกชนที่ดีที่สุด จนพยาบาลหรือลูกค้าบางคนที่จำเขาได้ พากันซุบซิบที่ลูกชายไฮโซระดับป

ณ บ้านวิเชียรวรกุลทั้งสามตื่นแต่เช้า เตรียมตัวเพื่อขึ้นเครื่องบินไปยังขอนแก่น “เราเอากระเป๋าไปเพิ่มดีมั้ย? แมทธิว พวกชุด รองเท้า กระเป๋าที่ซื้อให้วีวี่ คงใส่กระเป๋าเสื้อผ้าเด็กไม่พอหรอก ใบแค่นั้นน่ะ”“หนูไม่เอาไป กลัวชุดสวยกับรองเท้าพัง”ไอรดามองหน้า จนวีวี่หลบตาลง“ไม่ชอบเหรอ?”เด็กหญิงส่ายหน้าด้วยความกลัวไอรดา“แล้วทำไมไม่เอาไปด้วย?”“ถ้าหม่าม๊าเห็นจะต้องด่าหนู หนูกลัวหม่าม๊าทำพัง”คำตอบของเด็กทำเอาไอรดาสูดหายใจอย่างแรง ก่อนจะมองไปที่แมทธิว “ไม่เป็นไร ที่รัก เอาไว้ที่นี่ก็ได้ ถ้าคุณจะเมตตาเด็ก อนุญาตให้มาที่นี่อีก”เธอพยักหน้าด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะนึกอะไรได้อย่างหนึ่ง จึงไปที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วหยิบสร้อยทองเส้นเล็กที่เคยได้ตอนเด็ก เป็นสร้อยทองสองสลึง ห้อยด้วยหลวงปู่ทวดองค์เล็ก “มานี่สิ…ใส่เอาไว้นะ ห้ามถอดไม่ว่าจะยังไง”วีวี่ยกนิ้วก้อยให้เธอแทนสัญญา ทั้งสองเกี่ยวก้อยกัน ไอรดาลุกขึ้นสะบัดหน้าแล้วหันหลังให้ก่อนจะพูดขึ้น“น้ายกคุณทรัฟเฟิ้ลให้ ขี้เกียจได้ยินทีหลังว่ามีเด็กนอนฝันร้าย ร้องไห้ขี้มูกโป่งกลางดึก”เธอเดินออกจากห้องไปชั้นล่างทันที “คุณน้าโกรธที่หนูไม่เอาชุดไปด้วย”“ไม่ใช่แ