1.ถูกใจ

เสียงเพลงดังกระหึ่มในผับหรูกลางกรุงทำให้คนที่มาเที่ยวครึกครื้นและสนุกสนานกันอย่างสุดเหวี่ยง รวมไปถึงสามสาวที่กำลังแดนซ์กระจายอยู่กลางฟลอร์

ผ่านมาครึ่งชั่วโมงแล้วที่พวกเธอวาดลวดลายกันอย่างไม่มีใครยอมใครเพราะคืนนี้เธอทั้งสามคนมาฉลองให้กับการจบการศึกษา แม้ผลสอบจะยังไม่ออกแต่ก็มั่นใจว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี

ทั้งท่วงท่าและเสื้อผ้าที่สวมใส่ดึงดูดสายตาผู้ชายเจ้าชู้ได้เป็นอย่างมาก แต่พวกเธอก็ไม่สนใจเลยสักนิด

แต่มีสายตาอยู่หนึ่งคู่ที่มองลงมาจากชั้นสอง มองตั้งแต่พวกเธอเข้ามาเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน

“สนใจคนไหนวะ” เมธัสถามชายอีกคนที่เอาแต่จ้องอยู่อย่างไม่วางตา

“มึงลองทายดูสิ” คนตอบยิ้มเจ้าเล่ห์

“กูว่าคนเสื้อดำชัวร์ งั้นกูจองเสื้อขาวนะส่วนพี่เจฟเอาเสื้อสีครีมไป” เมธัสจับคู่ให้ทุกคนอย่างเสร็จสรรพ

“พวกคุณจะจองคนไหนก็เรื่องของพวกคุณเลยครับ อย่าดึงผมไปเกี่ยวด้วย ผมก็แค่อยากมาฟังเพลง มาดื่ม ไม่ได้มาหาหญิง” คนถูกพาดพิงพูดจบก็ยกแก้วในมือกระดกพรวดเดียวจนหมด

“พี่เจฟ ผมพาพี่มาผ่อนคลายนะครับ พี่ถือศีลหรือไง” ราฟาเอลถามคนที่เป็นทั้งพี่ ทั้งเพื่อนและยังเป็นเลขาของตนเอง

“ผมก็ผ่อนคลายอยู่นี่ไงครับ”

“แต่มันไม่สนุกนะพี่” อีกคนท้วง เขารู้จักกับเจฟหรือโรมมาตั้งแต่ตนเองอายุได้ห้าขวบจนตอนนี้ผ่านมายี่สิบห้าปีแล้ว เขาไม่เคยเห็นอีกคนใช้ชีวิตอย่าสนุกสนานเลยสักครั้ง

“ผมไม่ได้อยากสนุกนี่ครับ คุณราฟกับคุณเมธสนใจคนไหนก็เลือกเลยไม่ต้องเลือกเผื่อผม” เขารินเหล้าลงแก้วตัวเองโดยไม่สนใจตามที่บอก ไม่ใช่เพราะถือศีลอย่างที่ราฟาเอลว่าแต่เพราะเขาไม่อยากปวดหัวมากกว่า ซึ่งต่างจากคนที่เป็นเจ้านายเพราะข้างกายนั้นมีผู้หญิงมากเสียจนเลขาอย่างเขาสับรางให้แทบไม่ทัน

เมื่ออีกคนไม่สนใจราฟาเอลกับเมธัสก็เลยนั่งมองกันต่อ ตอนนี้สามสาวเมื่อครู่กลับไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองแล้วโดยมีหนุ่มตามไปนั่งด้วยอีกสามคนครบคู่พอดี

“ช้าไปแล้วเรา” เมธัสพึมพำ

ราฟาเอลมองอย่างไม่ค่อยพอใจ เพราะเขาเล็งหญิงสาวคนหนึ่งในกลุ่มนั้นไว้แล้ว แต่ยังมีคนที่ไวกว่าเขา แล้วชายหนุ่มยิ้มเมื่อเห็นว่าเวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาทีหนุ่มทั้งสามคนก็ถูกไล่กลับไปที่โต๊ะของตนเอง

“กูว่าคนเสื้อขาวหุ่นดีมากเลยนะมึง” เมธัสผู้หญิงที่สวมเสื้อสีขาวผมซอยสั้นระต้นคออย่างพอใจ

“อือ แต่กูชอบคนชุดดำว่ะ หุ่นแม่งน่าเอาฉิบหาย” ตาคมมองผู้หญิงตัวเล็กแต่สัดส่วนอย่างอื่นไม่ได้เล็กตามเลยสักนิด หุ่นแบบนี้ถูกใจเขามากที่สุด ตัวเล็ก เอวคอดหน้าอกอวบอิ่มกับสะโพกกลมกลึงนั้นสะกดสายตาจนเขามากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“เอาไหมล่ะ เดี๋ยวกูติดต่อให้” เมธัสรีบเสนอเพราะนานๆ ทีราฟาเอลจะสนใจสาวๆ เนื่องจากปกติมีแต่สาวๆ ที่วิ่งเข้าหา

“ดูไปก่อน ไม่อยากให้ไก่ตื่นว่ะ”

ราฟาเอลไม่รีบร้อนเพราะยังเหลือเวลาอีกนานกว่าผับจะปิด

เสียงเพลงที่ค่อนข้างดังทำให้เอริญาเดินขึ้นมาคุยที่หน้าห้องน้ำชั้นสองเพราะสายเรียกเข้าจากมารดาในเวลาดึกเช่นนี้คงเป็นเรื่องสำคัญ

“อะไรนะคะ ทำไม่เร็วจังคะแม่” เมื่อได้ยินว่ามารดาให้บินกลับญี่ปุ่นหญิงสาวก็ตะโกนถามอย่างไม่แน่ใจ

“หนูนัดกับมะนาวไว้แล้วนะคะ ว่าจะไปล่องเรือด้วยกันตั๋วก็จองแล้วนะคะ วันมะรืนนี้หนูต้องไปขึ้นเรือที่สิงคโปร์นะคะ ถ้าหนูไม่ไปมะนาวต้องไปคนเดียว หนูเป็นห่วงเพื่อน”

“ได้ค่ะ ก็คงต้องเป็นอย่างนั้น ไฟล์ทเที่ยงคืนใช่ไหมคะ” พอได้ยินว่าที่ต้องบินกลับไปก่อนกำหนดเพราะคุณย่าไม่สบายเอริญาก็เลยต้องยอมทำตามนั้น

พอกดวางสายแล้วก็หันหลังกลับ แต่ไม่ทันระวังก็เลยชนเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งอย่างจัง

“อุ๊ย ขอโทษค่ะ”

เอริญาเงยหน้าขึ้นมองก็ต้องตะลึงกับใบหน้าของผู้ชายตัวสูง เขาหล่อและแต่งตัวดูดีจนเธอเผลอจ้องอย่างเสียมารยาท

“ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่คุณขึ้นมาบนนี้ทำไมครับ มาหาใครหรือเปล่า” เพราะบริเวณชั้นสองเป็นโซนของแขกวีไอพีแล้วเขาก็เห็นว่าโต๊ะของเธออยู่ทางด้านล่าง

“ฉันไม่ได้ตั้งใจขึ้นมารบกวนนะคะ ฉันจะคุยโทรศัพท์แต่ข้างล่างเสียงมันดังมาก จะไม่เป็นไรใช่ไหมคะ เดี๋ยวฉันก็กลับลงไปแล้ว” เอริญารีบบอกอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าคนอื่นจะเห็นว่าตนเองแอบขึ้นมาบนชั้นสอง

“ถ้าการ์ดรู้คงไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะครับ เพราะข้างบนมีแค่สมาชิกเท่านั้นที่จะขึ้นมาได้”

“คุณก็อย่าบอกสิคะ”

“ไม่บอกก็ได้ครับ แต่คุณต้องบอกผมมาก่อนว่าคุณชื่ออะไร และผู้หญิงเสื้อดำที่มากับคุณชื่ออะไร”

“ถ้าฉันไม่บอกล่ะคะ”

“ไม่บอกก็มาเป็นไรครับ เพราะคนที่เดือดร้อนไม่ใช่ผมนี่ครับ” เขาทำทีว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่า

“บอกแค่ชื่อใช่ไหมคะ” เพราะกลัวว่าเรื่องจะไม่จบแค่นี้เธอจึงถามกลับ

“แค่ชื่อก็พอครับ”

“ฉันชื่อเอริ ผู้หญิงเสื้อดำที่คุณถามถึงชื่อมะนาว” เอริญาคิดว่าบอกแค่ชื่อก็คงไม่เป็นอะไรเพราะคนเราชื่อซ้ำกันก็มีอยู่มาก แล้วพวกเธอก็คงไม่มาที่นี่กันอีกแล้ว

“ขอบคุณครับคุณเอริ”

“ฉันไปได้แล้วใช่ไหมคะ”

“ครับ”

ชายหนุ่มเดินไปเข้าห้องน้ำก่อนจะกลับไปยังที่นั่งของตนเองอีกครั้ง

“หายไปนานนึกว่าหนีกลับไปแล้ว”

“กูจะกลับได้ไงมึงดูพี่กูสิ คอพับไปอย่างนั้นขืนทิ้งไวตื่นมาได้โวยวายแน่”

“พี่เจฟแม่งชอบดื่มแต่ก็คออ่อนฉิบเลย”

“อือ เขาเรียกพวกไม่เจียมไง เมาทีไรเดือดร้อนกูทุกที”

ราฟาเอลบ่นอย่างไม่จริงจัง เขานั้นทั้งรักและเคารพเจโรมยิ่งกว่าใครทั้งหมด บางทีอาจจะรักมากกว่าบิดาของตนเองด้วยซ้ำเพราะคนที่อยู่กับเขาทุกช่วงเวลาก็มีแต่เจโรมมาตลอด

“แต่มึงก็พาเขามาตลอด”

“ก็เพราะกูรู้ไงว่าเมาแล้วแม่งเป็นอย่างนี้ ขืนไม่ชวนมาแล้วพี่มันเปรี้ยวปากออกไปดื่มคนเดียว คงได้ถูกหิ้วไปลอกคราบทิ้งไว้ที่ไหนแน่ๆ”

“เอ่อ ว่ะน่าคิด ว่าแต่ทำไมไปนานนักวะ”

“กูเจอสาวของมึงไง”

“เสื้อขาวเหรอ”

“เออ”

“แล้วไงได้เบอร์มาให้กูไหม” เมธัสถามอย่างมีความหวังเพราะเธอคนนั้นถูกใจเขามาก

“โทษทีว่ะ กูลืม แต่รู้ชื่อแล้ว คงหาไม่อยากหรอก”

“มึงจะบ้าเหรอไอ้ราฟ รู้แค่ชื่อแล้วแม่งคนซื้อซ้ำกันมีตั้งเท่าไหร่ กลับไปถามชื่อมาให้กูเลยนะ”

“อย่าเพิ่งโวยวายสิ พรุ่งนี้มึงก็เจอเขาเองแหละ”

“พรุ่งนี้กูไปญี่ปุ่นนะ จะเจอเขาได้ยังไง”

“มึงบินไฟล์ทไหนล่ะ” ราฟาเอลถาม

“ไฟล์ทเที่ยงคืน มีอะไรหรือเปล่า”

“เขาก็จะไปญี่ปุ่นบินไฟล์ทเย็นเหมือนกัน”

“สุดยอด ราฟมึงมันแน่ว่ะ กูขอคาราวะเลย” เมธัสก้มตัวโค้งคำนับเก้าสิบองศาให้เพื่อน

“อย่าเวอร์ให้มาก มาช่วยกูแบกพี่เจฟไปที่รถเลย”

“อ้าว จะรีบกลับทำไม”

“พรุ่งนี้จะรีบเคลียร์งาน”

“ขยันแปลกๆ พรุ่งนี้วันอาทิตย์นะ”

“วันจันทร์กูมีธุระ จะรีบเคลียร์ทุกอย่างให้เสร็จ อยากหาเวลาพักบ้าง”

“หูกูฝาดไหม คนอย่างมึงเนี่ยนะจะพัก”

“อือ กูก็เหนื่อยเป็นนะมึง”

“กูรู้ว่าเหนื่อยเป็นแต่กูไม่เคยเห็นมึงพักเลยขนาดควบสาวทั้งคืนพอเช้าแม่งไปทำงานเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น”

“ก็แข็งแรงไง”

“เออ กูไม่เถียงมึงหรอก”

ทั้งสองคนพาเจโรมมายังรถของราฟาเอลที่จอดอยู่ด้านหลังร้านอย่างทุลักทุเล

“พี่เจฟแม่งตัวหนักฉิบ ถึงคอนโดใครจะช่วยมึงเอาลงจากรถวะ”

“เดี๋ยวอีกชั่วโมงก็ตื่นเองแหละ” เพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่เจโรมเมาจนคอพับแบบนี้ และเขาก็เป็นคนพาชายหนุ่มกลับคอนโดทุกครั้ง