เข้าสู่ระบบแชร์
7.ทำไมต้องจีบ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-12 14:20:27กลับมาจากสิงคโปร์มนิษาก็ตรงกลับมาที่บ้านทันที
“กว่าจะมาได้นะ ต้องให้ผู้ใหญ่รอตั้งกี่วัน” คุณรัญญาต่อว่าลูกสาวคนเล็กของสามี
“นาวไปลงเรือนะคะ จะให้กลับปุ๊บปั๊บได้ยังไง”
“อย่าเพิ่งเถียงกันเลย”
“พ่อคะ เรื่องแต่งงาน นาวไม่แต่งได้ไหมคะ”
“ทำไม”
“นาวเป็นลูกพ่อ พี่หวานก็เป็นลูกพ่อ แล้วทำไมที่แต่งต้องเป็นนาวล่ะคะ”
“ก็เพราะลูกสาวฉันมีคนรักอยู่แล้วยังไงล่ะ”
“นาวก็มีแฟนแล้ว มีคนรักแล้ว”
“เอาอะไรมาพูด พ่อรู้ว่านาวยังไม่มีแฟน”
“มีแล้วค่ะ เราเจอกันที่สิงคโปร์”
“เพิ่งเจอกันไม่กี่วันเป็นแฟนกันแล้วเหรอ ไวไฟดีเหมือนกันนะ” คุณรัญญามองหญิงสาวด้วยสายตาเหยียด
“ค่ะ นาวไวไฟไปนิดขอโทษด้วยนะคะ”
“เพิ่งคบกัน เลิกกันตอนนี้ยังทัน”
“ทำไมนาวต้องเลิกล่ะคะ ทำไมพ่อไม่บังคับพี่หวานบ้าง”
“นาว ถือว่าพ่อขอนะ”
“พ่อค่ะ แต่นาวไม่อยากแต่ง”
“ถ้านาวไม่แต่งโรงแรมของเราคงแน่แย่”
“พ่อก็ขายไปเลยสิคะ”
“ยายนาว นั่นมันโรงแรมที่พ่อสร้างมากับมือนะจะให้ขายไปได้ยังไง”
“พ่อก็เลยเลือกขายลูกสาวเหรอคะ”
“พ่อไม่ได้ขาย เพียงแต่ให้นาวแต่งงานกับเขา เวลาเขาจะทำอะไรกับโรงแรมของเรา เขาก็จะได้เกรงใจเราบ้าง”
“คนมีเงินเขาไม่คิดเล็กคิดน้อยเกรงใจกันหรอกค่ะ นาวว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่าพ่อถึงได้ยัดเยียดให้นาวไปแต่งงาน”
“ไม่มีหรอก ก็แค่เรื่องโรงแรมเรื่องเดียว”
“นาวอยากเจอเขาก่อน”
“เขาไม่ว่างให้เราเจอง่าย ๆ หรอกนะลูก” หลายครั้งแล้วที่คุณโชติขอพบกับคนที่จะซื้อโรงแรม แต่เขาก็ไม่เคยมาเจอ อย่างมากก็แค่ส่งตัวแทนมาเท่านั้น
“แสดงว่านาวจะต้องแต่งงานกับเขาทั้งที่ไม่เคยเจอกันน่ะเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ” รัญญาตอบคำถามแทนสามี
“นาวว่าผู้ชายคนนี้คงไม่ปกติแน่”
“อย่าคิดมากเลย คนรวยล้นฟ้าอย่างั้นเขาก็ไม่มีเวลามาเจอพวกเรา หรอก แล้วบางทีไอ้เรื่องแต่งงานเขาก็แค่รับปากไปอย่างนั้น คนอย่างเขาคงมีผู้หญิงอีกเยอะ”
“หมายความว่ายังไงคะ” มนิษาหันไปถามคุณรัญญา
“แหม ยังต้องให้อธิบายอีกเหรอ เธอก็อาจเป็นได้แค่นางบำเรอไงล่ะ”
“นางบำเรอ” มนิษาไม่คิดว่าตัวเองจะต้องไปเป็นนางบำเรอของใครที่ไหนก็ไม่รู้ หน้าก็ไม่เคยเห็นและยังไม่รู้ด้วยว่าอายุเท่าไหร่ แต่รวยระดับนี้อย่างต่ำก็คงห้าสิบกว่าขึ้นไปแน่
“นาวไม่แต่ง”
“นาว พ่อขอร้องครั้งสุดท้าย”
“พ่อคะ ชีวิตนาวทั้งชีวิตเลยนะคะ”
“ครั้งสุดท้าย ถ้านาวยอมแต่งงานกับเขา พ่อจะไม่ยุ่งกับนาวอีกเลย” เสียงของผู้เป็นบิดาฟังดูสิ้นหวัง
มนิษาไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์นี้ ถ้าเธอยอมก็เท่ากับว่าต้องแต่งงานกับคนที่ยังไม่เคยเจอกันเลย แต่ถ้าไม่ยอมโรงแรมที่อาจจะถูกธนาคารยึดเพราะติดจำนองมานานเกินไปแล้ว
“พ่อคะ นาวขอเวลาได้ไหม ขอนาวใช้ชีวิตให้เต็มที่ก่อน แล้วนาวจะยอมแต่งงานค่ะ”
“จริงนะลูก”
“ค่ะ ขอแค่เดือนเดียว นาวจะกลับมา”
มนิษากลับมาที่คอนโดของเอริญาอีกครั้ง เก็บของออกจากกระเป๋าแล้วนอนพัก ส่วนเจ้าของคอนโดนั้นบอกว่าจะกลับไทยในอีกสองสัปดาห์ข้างหน้า ตอนนี้เธอแทบไม่เหลือใครให้คุยด้วยเลย ทั้งเอริญาและลดากาญจน์ต่างใช้เวลาอยู่กับครอบครัว ซึ่งคำคำนี้สำหรับเธอแล้วแทบไม่เคยมีอยู่ในหัวเลย
หญิงสาวอยากคุยกับราฟาเอลแต่ไม่รู้จะติดต่อเขายังเพราะตลอดเวลาที่คุยกันทั้งสองไม่ได้ขอเบอร์ของกันและกันไว้เลย
หลังจากนอนอุดอู้อยู่ที่คอนโดถึงสามวันเต็ม มนิษาก็ตัดสินใจว่าคืนนี้จะออกไปเที่ยว ไปสนุกให้เต็มที่ก่อนจะกลับไปรับหน้าที่ลูกกตัญญูซึ่งเธอไม่เต็มใจจะรับตำแหน่งนั้นเลยสักนิด
เพราะเป็นคนไม่ค่อยชอบเที่ยวกลางคืน มนิษาจึงเลือกที่จะมาร้านเดิมที่เคยมาสนุกกับเพื่อนในคืนที่พวกเธอพากันมาฉลองหลังเรียนจบ
หญิงสาวเลือกนั่งมุมในสุด มองดูผู้คนออกมาวาดลวดลายกันอย่างสนุกสนาน เธอเองก็อยากจะออกไปเต้นแบบนั้นแต่ติดที่ว่าคืนนี้เธอมาคนเดียว จึงได้แต่นั่งมองด้วยความเสียดาย
“มะนาว” เสียงทักทายท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มทำเธอไม่แน่ใจนักว่ามีใครรู้จักเธอที่นี่ แต่พอเงยหน้าขึ้นมามองก็เจอกับเขา คนที่เธอกำลังอยากเจอ
“คุณราฟ”
“ผมเอง ไม่นึกเลยว่าจะเจอกันอีก”
“ไปหาที่เงียบ ๆ คุยกันหน่อยดีไหม” ราฟาเอลไม่อยากตะโกนคุยกับเธอแบบนี้ อีกอย่างเขาก็คุยกับเธอในบรรยากาศที่ดีกว่านี้สักหน่อย
“ได้สิ ฉันกำลังอยากเจอคุณอยู่พอดีเลย”
ราฟาเอลพามนิษาขึ้นมายังบาร์หรูบนชั้นดาดฟ้า เขาเลือกนั่งโซฟาตัวใหญ่ริมสุดที่มองลงไปเห็นวิวกรุงเทพอย่างชัดเจน
“ดื่มแอลกอฮอล์ได้ไหม”
“ได้ค่ะ”
ชายหนุ่มจัดการสั่งเครื่องดื่มให้เธอและตัวเองอย่างคล่องแคล่ว
“ทำไมมาเที่ยวคนเดียวละครับ”
“เพื่อนฉันไม่มีใครว่าเลยค่ะ”
“ครั้งหน้าถ้าจะมาอีกบอกผมนะ จะได้มาด้วยกัน จริงสิ ผมยังไม่มีเบอร์คุณเลย” เพราะตอนที่อยู่บนเรือทั้งสองอยู่ด้วยกันเกือบตลอดเวลายกเว้นตอนนอนจึงไม่คิดที่จะขอเบอร์ของอีกฝ่ายไว้เลย
พอแลกเบอร์โทรจากนั้นก็แอดไลน์และส่งรูปให้
“ขอบคุณครับ รู้ไหมผมดีใจมากที่เจอคุณ”
“นึกว่าจะลืมกันไปแล้ว” เธอเองก็ดีใจที่ได้เจอกับเขาอีกครั้ง
“ใครจะลืมแฟนตัวเองได้ล่ะครับ”
“เรื่องแฟนมันไม่ได้ผลหรอกนะคะ พ่อไม่ยอมฟังฉันเลย”
“แล้วคุณจะเอายังไงต่อ ต้องยอมจริงๆ ใช่ไหม”
“ฉันขอเวลาพ่อหนึ่งเดือนค่ะ ประวิงเวลาไว้ก่อนเผื่อระหว่างนี้จะคิดอะไรออก”
“ระหว่างนี้คุณจะทำอะไร”
“ยังไม่รู้เหมือนกันค่ะ คงเที่ยว ใช้ชีวิตให้เต็มที่มั้งคะ”
“คนที่คุณจะแต่งงานด้วยเขาเป็นใครพอรู้ไหมครับ”
“ไม่รู้ค่ะ ไม่เคยเจอ พ่อก็มาเคยเจอ”
“ถ้าเขาแก่ หัวล้าน อ้วนลงพุง คุณจะโอเคไหม”
“คุณราฟ คุณทำให้ฉันกลัวนะคะ”
“ผมก็แค่เดาเอาน่ะครับ เขามีเงินขนาดนั้นก็คงมีอายุมากแล้ว สงสัยจะเป็นคนแก่ตัณหากลับ”
“อย่าพูดถึงเขาเลย ถึงฉันจะไม่เต็มใจแต่งงานกับเขา แต่ก็ไม่อยากเอาเขามาพูดให้เสียหายหรอกค่ะ บางที่เขาก็อาจจะแค่ยอมตกลงแต่งงานเพราะอยากได้โรงแรมเท่านั้น เขาอาจจะมีภรรยาอยู่แล้ว”
“หมายถึงคุณจะต้องเป็นเมียน้อยเขาน่ะเหรอครับ”
“ยังไม่รู้เหมือนกันค่ะ ฉันภาวนาให้เขาเป็นคนแก่ใจดี แต่งงานก็เพื่อนธุรกิจเท่านั้น”
“คุณไม่รู้อะไร ผู้ชายน่ะ ต่อให้อายุมากแค่ไหน เรื่องอย่างว่ามันก็ต้องมันกันบ้าง”
“ไม่เอาแล้ว ไม่อยากพูดเรื่องนี้แล้ว พูดเรื่องของคุณดีกว่า”
“เรื่องของผมมีอะไรน่าสนใจกัน”
“ฉันอยากรู้ กลับไปแล้วเจ้านายคุณบ่นอะไรไหม”
“หูชาเลยครับ ตั้งแต่กลับมาผงก็เพิ่งได้พักเนี่ยแหละ แล้วก็โชคดีมากที่ได้เจอคุณ ผมว่าคงเป็นพรหมลิขิตแน่ ๆ” ราฟาเอลพูดราวกับตนเองเป็นหนุ่มช่างฝัน แต่ความจริงแล้วเขาจ้างนักสืบตามเธอต่างห่างล่ะ พอนักสืบบอกว่าเธอมาเที่ยวที่นี่เขาเลยรีบมาหาเธอ
“คุณมาที่นี่บ่อยเหรอคะ”
“ไม่เท่าไหร่ครับ ว่างก็มา”
“แล้วข้างบนนี้ล่ะคะ”
“มาครั้งสองครั้งครับ พอดีเจ้าของที่นี่เป็นเพื่อนเจ้านายครับ ผมก็เลยไม่ต้องจ่ายเต็มราคา”
“วิวสาวยมากเลยมากเลยค่ะ ขอเอาลงไอจีนะคะ ฉันชอบเก็บความทรงจำไว้ในนั้น ว่าแต่คุณมีไอจีไหม”
“ผมไม่เล่นครับ ไม่เคยสมัคร”
“อยากเล่นไหม เผื่อว่างจะได้นั่งดูอะไรในนั้นเพลินๆ”
“สมัครให้ผมได้ไหม” เขาส่งโทรศัพท์ของตัวเองให้พร้อมบอกรหัสปลดล็อกหน้าจอ
ใช้เวลาไม่นานมนิษาก็จัดการทุกอย่างเรียบร้อย
“เรียบร้อยค่ะ คุณจะกดติดตามใครก็ค้นหาตรงนี้”
“ผมติดตามคุณคนเดียวได้ไหม”
“ทำไมล่ะ”
“ผมไม่อยากรู้เรื่องของคนอื่นนอกจากคุณ”
“พูดเหมือนจะจีบ”
“ทำไมต้องจีบ เราเป็นแฟนกันอยู่แล้ว หรือที่คุณไม่ตกลงสักทีเพราะรอให้จีบอยู่”
“ใครรอกัน ฉันก็แค่ไม่อยากให้คุณเสียเวลาค่ะ ถ้าเราเป็นแฟนกันก็มีเวลาแค่ 27 วันที่จะคบกันเอง”
“ถ้าคุณให้โอกาสผม รับรองเลยว่าเวลาที่เหลือคุณจะมีความสุขที่สุด”
“ฉันกลัวว่าถึงวันนั้นแล้วคนที่เสียใจจะเป็นฉัน ถ้าเกิดฉันรักคุณขึ้นมา”
“ถ้าคุณรักผม ผมก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้คุณอยู่กับผม แม้กระทั่งยกเลิกงานแต่งงาน”
“คุณไม่คิดเหรอคะว่าฉันอาจจะแกล้งรักคุณเพื่อให้คุณช่วยยกเลิกงานแต่ง”
“เรื่องความรักมันโกหกกันไม่ได้หรอกครับและผมก็ดูออกว่าใครรักผมหรือว่าใครกำลังรู้สึกดีกับผมอยู่ในตอนนี้”
“ฉันว่าคุณกำลังเข้าข้างตัวเองอยู่”
“ไม่เลย แววตาคุณมันฟ้องหมดแล้วว่าคุณก็รู้สึกที่ดีกับผม นะครับมะนาวเราเป็นแฟนกันนะ”
มนิษากำลังใช้ความคิดเพราะมีเวลาแค่ 27 วันจะเป็นตัวของตัวเอง มีอิสระที่จะคบกับใครสักคนที่ตัวเองรู้สึกดีด้วย ถ้าเธอยอมทิ้งโอกาสนี้ไปก็เท่ากับว่าเธอทิ้งความสุขไปอย่างน่าเสียดาย
“ตกลงค่ะ 27 วันที่เหลือฉันยกให้คุณ”
บทที่เกี่ยวข้อง
กับดักตัณหา 8.ตักตวง nc
หลังจากตกลงเป็นแฟนกันแล้วราฟาเอลก็นัดเจอกับมนิษาบ่อยขึ้น บางวันเขาก็มารับไปทานข้าว บางครั้งก็ไปดูหนัง แต่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นช่วงเย็นเพราะเขายังต้องทำงานในเวลากลางวันแม้จะรู้จักกันได้ไม่นานแต่เหมือนทุกอย่างมันจะราบรื่นและมีความสุข มนิษารู้สึกว่าการตัดสินใจของตนเองไม่ผิดเลยสักนิดวันนี้ทั้งสองคนมานั่งฟังเพลงที่บาร์แห่งหนึ่ง เพราะเขามีนัดคุยงานนอกรอบกับเสี่ยอดุลย์“เจ้านายคุณไม่มาด้วยเหรอคะ” มนิษาเห็นว่าเขาจะคุยเรื่องงาน ก็แปลกใจที่ไม่เห็นเจ้านายหน้าโหดมาด้วย“เขาไม่ว่างครับ คุณรออยู่ตรงนี้นะ ผมคุยไม่นาน”“ค่ะ ขอให้คุยงานสำเร็จนะคะ”มนิษามองตามชายหนุ่มที่เดินหายเข้าไปในห้องวีไอพีที่อยู่ชั้นสอง หญิงสาวนั่งฟังเพลงและจิบเครื่องดื่มที่เขาสั่งให้ก่อนหน้านี้ ยังดื่มไม่หมดแล้วพนักงานก็เอาแบบเดิมมาเสิร์ฟให้อีกแล้ว“คุณราฟาเอลสั่งให้ครับ”“ใครนะคะ” เธอถามย้ำเพราะไม่เคยรู้ว่าเขาชื่อจริงว่าอะไร“คุณราฟาเอลครับ ผู้ชายคนที่มากับคุณ”“อ๋อ ราฟ ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวรับมาจากนั้นก็นั่งจิบไปเรื่อย ๆเธอเห็นราฟาเอลเดินออกมาจากห้องนั้น เขาส่งยิ้มให้แล้วเดินหายเข้าไปอีกห้องมนิษาดื่มเครื่องดื่มแก้วใหม่จนหมดก็มีผู
กับดักตัณหา 9.ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผม
มนิษาตื่นมาอีกครั้งในเวลาเกือบจะเที่ยงวัน หญิงสาวมองไปรอบๆ ห้องมันดูไม่คุ้นเลยสักนิด“คุณราฟ” เธอเรียกชื่อเขาเป็นคนแรกเพราะจำได้ว่าครั้งสุดท้ายเขาอยู่กับเธอที่นี่ แต่เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับหญิงสาวก้าวขาลงจากเตียงแล้วความรู้สึกเจ็บแปลบก็เล่นงานจนทรุดลงกับพื้น พอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาราวกับเขื่อนแตก เธอกับเขามีอะไรกันแล้ว เธอจำได้ว่าเป็นคนร้องขอให้เขาทำเรื่องแบบนั้นเอง แทบไม่ต้องเดาเลยว่านแก้วที่เธอดื่มแก้วสุดท้ายในบาร์นั้นต้องมีใครใส่อะไรลงไปในนั้นและคิดว่ามันคงเป็นยาอะไรสักอย่างที่ทำให้ร่างกายเธอร้อนรุ่มแบบนั้นเธอก้มมองตัวเอง ใบหน้าสวยร้อนผ่าวเมื่อเห็นว่าตอนนี้ผิวขาวนั้นมีแต่ร่องรอยสีแดงกระจายอยู่ทั่วไปหมด เธอดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองไว้ ความรู้สึกตอนนี้มันสับสนไปหมด ผู้ชายที่ชื่อราฟ หรือราฟาเอลนั้นเป็นใครกันแน่ทำไมเขาพาเธอไปในที่แบบนั้น ทำไม่คนที่เขาคุยด้วยถึงทำแบบนั้นกับเธอ ตอนนี้คำถามอยู่เต็มหัวไปหมดถ้าหากเป็นแผนของเขาที่จะพาเธอไปให้เสี่ยคนนั้นแล้วเขาจะตามไปช่วยทำไม หรือเป็นแผนที่เขาทำเพื่อที่จะให้ตัวเองดูเป็นพระเอกในสายตาเธอ แต่มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยท
กับดักตัณหา 10.สติเต็มร้อย รักก็เช่นกัน nc
ตั้งแต่เหตุการณ์คืนนั้นมนิษาก็ยังไม่ได้ออกจากคอนโดแห่งนี้ ราฟาเอลบอกกับเธอว่าที่นี่เป็นคอนโดของเจ้านายเธอขอกลับไปที่คอนโดของเอริญา แต่เขาก็บอกว่าตอนนี้เสี่ยอดุลย์โกรธมากเรื่องที่โดนเขาทำร้ายจนจมูกหัก เขากลัวเสี่ยจะไม่ยอมจบแค่นั้นจึงไม่อยากให้มนิษากลับไปอยู่ตามลำพังหญิงสาวนึกถึงใบหน้าเปื้อนเลือดของเสี่ยคนนั้นและใบหน้าลูกน้องของเขาแล้วเธอจึงยอมอยู่ที่นี่ อย่างน้อยก็คงต้องรอให้เอริญากลับมาก่อนเธอจะขอเข้ากลับไปส่งที่นั่นอีกครั้งวันนี้ราฟาเอลออกไปทำงานตอนกลางวันและแวะซื้ออาหารเย็นกลับเข้ามาอย่างเคย“เหนื่อยไหมคะ”“ครับ วันนี้มีประชุมทั้งวันเลย”“คุณต้องเข้าประชุมกับเจ้านายทุกครั้งเหรอคะ”“ครับ ผมน่ะมือขวาของเจ้านายเลยนะครับ”“เชื่อแล้วค่ะ ว่าเป็นลูกน้องคนโปรดถ้าไม่อย่างนั้นเจ้านายคงไม่ให้มาพักที่นี่หรอกค่ะ หิวหรือยังคะ”“ครับ”“ถ้างั้นกินข้าวแล้วค่อยไปอาบน้ำนะคะ” หญิงสาวรีบเอาอาหารออกจากล่องจากนั้นทั้งสองก็นั่งทานกันเหมือนกับหลายวันที่ผ่านมาปกติแล้วหลังเลิกงานราฟาเอลมักจะออกไปดื่มกับเพื่อนแต่พอเขาพามนิษามาอยู่ด้วยก็ไม่ได้ออกไปดื่มที่ไหน เขาอยากใช้เวลากับเธอให้เต็มที่ อยากรู้จักเธอในทุก
กับดักตัณหา 11.เจ้านายกับเลขา
เสียงออดที่หน้าประตูทำให้มนิษาแปลกใจเพราะถ้าเป็นราฟาเอลเขาก็คงจะกดรหัสเข้ามาเองได้ ยังไม่ทันที่จะดูว่าใครมากดออดประตูก็ถูกเปิดออกมาก่อนแล้ว“คุณ” หญิงสาวจำได้ว่าเขาคือเจ้านายของคนรัก“คุณเป็นใครแล้วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วคุณราฟาเอลไปไหน” เจโรมถามด้วยความแปลกใจ“ฉันเป็นคนรักของคุณราฟ คุณคงเป็นเจ้านายของเขาใช่ไหมคะ ฉันเคยเห็นคุณบนเรือ”“บนเรือ เจ้านาย”“ใช่ค่ะ ก็วันที่คุณไปตามเขามาทำงานไงคะ ฉันบังเอิญได้ยินคุณคุยกับเขา ขอโทษด้วยนะคะที่เสียมารยาทไปหน่อย”“เขาบอกแบบนั้นเหรอครับ”“ไม่ต้องให้บอกหรอกค่ะ คุณดุเขาขนาดนั้นฉันก็ดูออก ยังมีอีกเรื่องที่ต้องขอโทษคุณแทนเขา”“เรื่องอะไรครับ” เจโรมถาม เขากำลังจับต้นชนปลายว่าตอนนี้ราฟาเอลกำลังเล่นอะไรอยู่“ก็เรื่องที่เขาให้ฉันมาอยู่ที่คอนโดของคุณ”“คอนโดของผม อ่อ ใช่ ผมลืมไปเลยว่านี่เป็นคอนโดของผม”“ว่าแต่คุณมาหาเขา มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ เขาออกไปข้างนอกอีกสักพักก็คงจะกลับ”“ผมก็แค่แวะมาเองครับ ไม่มีอะไร ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อน ว่าแต่ผมยังไม่รู้เลยว่าคุณชื่ออะไร”“ฉันชื่อมนิษาค่ะ คุณจะเรียกมะนาวเหมือนที่คุณราฟเรียกก็ได้ค่ะ”“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื
กับดักตัณหา 12.เมียหาย
“ขอบคุณนะครับที่ให้ผมได้มีส่วนร่วมในโรงแรมของคุณ” ราฟาเอลกล่าวกับคุณโชติหลังจากที่เขายอมขายโรงแรมให้กับตนเองแล้ว“ยินดีครับผมหวังว่าคุณจะดูแลโรงแรมนี้เป็นอย่างดี”“แน่นอนครับผมจะดูแลทั้งโรงแรมและลูกสาวคุณอย่างดีเลยครับ”“ถ้าคุณรับปากแบบนี้ฉันก็เบาใจค่ะ ยายหวานน่ะเป็นเด็กดี แต่เรื่องงานยั้งไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ ยังไงฉันก็ขอฝากให้คุณช่วยสอนด้วยนะคะ” คุณรัญญาบอกกับชายหนุ่มฟาเอลมองลูกสาวของคุณโชติแล้วยิ้ม เขาไม่ได้บอกคุณโชติว่าลูกสาวที่พูดถึงนั้นคือลูกคนเล็ก“แล้วเราจะแต่งงานกันเมื่อไหร่คะ หวานไม่ได้เร่งนะคะแต่หวานเป็นผู้หญิงคนต้องใช้เวลาเตรียมตัว” มนัญญาถามด้วยความตื่นเต้น เธอเปลี่ยนใจจะแต่งงานทันทีที่เห็นหน้าของราฟาเอล“ผมเข้าใจครับ ผมเป็นผู้ชายคนไม่ค่อยถนัดเรื่องเตรียมงานเท่าไหร่ แต่ผมอยากแต่งหลังจากที่เราปรับปรุงโรงแรมเสร็จครับ อยากให้แขกที่มาเห็นว่าโรงแรมของเราพร้อมแล้วสำหรับการจัดงาน ทั้งสวนทางด้านนอกและห้องจัดเลี้ยง ผมอยากให้งานแต่งของผมกับลูกสาวคุณเป็นงานที่คนพูดถึงมากที่สุด”“ความคิดคุณเฉียบแหลมมากเลยครับ” คุณโชติเห็นด้วยกับความคิดของชายหนุ่ม เพราะมันเป็นการประชาสัมพันธ์ที่ไม่ต้อง
กับดักตัณหา 13.เหตุผลคืออะไร
เป็นอีกหนึ่งคืนที่ราฟาเอลนอนไม่หลับ มองห้องนอนกว้างที่เคยมีมนิษานอนอยู่ด้วยแล้วถอนหายใจ เขากับเธอรู้จักกันประมาณหนึ่งเดือนแต่ความรู้สึกกลับไม่ได้เป็นแบบนั้นเหมือนกับเธอเป็นใครสักคนที่เขาตามหามาทั้งชีวิต เพียงแค่ติดต่อเธอไม่ได้เขายังร้อนใจถึงเพียงนี้ เรื่องที่จะต้องแต่งงานกับพี่ของเธอคงไม่มีทางเป็นไปได้ราฟาเอลตัดสินใจแล้วว่าพรุ่งนี้เขาจะคุยกับคุณโชติ บิดาของเธอว่าตนเองกับลูกสาวคนเล็กของเขาเป็นแฟนกันและจะรีบจัดงานแต่งให้เร็วที่สุด ไม่ต้องรอให้โรงแรมปรับปรุงเสร็จอย่างที่คุยไว้ในตอนแรกเขารีบตื่นเช้ากว่าทุกวันแล้วรีบตรงไปยังบ้านคุณโชติเพื่อหวังว่าจะเจอกับลูกสาวคนเล็กของเขา“อ้าว คุณราฟาเอลมาแต่เช้าเลยนะคะ พอดีเลยค่ะ มาทานอาหารเช้าด้วยกันไหมคะ”“ขอโทษด้วยนะครับที่ต้องรบกวนแต่เช้า”“ไม่รบกวนอะไรเลยค่ะ หวานดีใจด้วยซ้ำที่คุณแวะมา”“ครับ ผมแวะมาบอกคุณก่อนว่าช่วงนี้อาจไม่ค่อยว่างมาดูแลโรงแรมแต่จะให้เลขามาช่วยดูแทนครับ”“เหรอคะ น่าเสียดายจังหวานคิดว่าจะได้เจอคุณทุกวันเสียอีก”“ผมมีงานอีกหลายอย่างต้องไปจัดการครับ”“ไม่เป็นไรค่ะ หวานเข้าใจว่าคุณงานเยอะ คุณพ่อมาแล้วเราทานข้าวกันเลยไหมคะ”“บ้านคุณ
กับดักตัณหา 14.ลืมได้แล้วจริงเหรอ
“อีกสองอาทิตย์แขกวีไอพีจะเข้าพักที่บ้านหลังริมสุด พี่ฝากนาวไปดูแลด้วยนะ”“ค่ะพี่เดช”“หนูมะนาวขา พี่บอกกี่ครั้งแล้วไม่จำเลยนะลูก เดซี่ค่ะ พี่ชื่อเดซี่” คมเดชพยายามบีบเสียงให้เล็กขณะพูด เรียกรอยยิ้มให้กับคนฟังได้ไม่น้อยเลยทีเดียว“ขอโทษค่ะพี่เดซี่” มนิษายกมือไหว้ผู้จัดการรีสอร์ตที่หัวเราะอย่างอารมณ์หญิงสาวมาทำงานที่นี่ตำแหน่งรองผู้จัดการซึ่งมีหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยทุกอย่างภายในรีสอร์ต ไม่เว้นแม้กระทั่งทำห้องแทนแม่บ้าน ซึ่งมนิษาไม่ได้เกี่ยงงานเหล่านี้เลยเพราะเธอฝึกทำทุกอย่างมาแล้วตั้งแต่ตอนที่ยังเรียนอยู่อีกทั้งก็เคยไปทำงานที่โรงแรมของบิดามาก่อน“แขกรีเควสอะไรเป็นพิเศษไหมคะ แล้วมากี่คนค่ะ”“มาคนเดียวจ้ะ ท่านไม่ต้องการอะไรเป็นพิเศษหรอก แต่ที่อยากให้คอยดูแลเพราะท่านรู้จักกับเจ้าของรีสอร์ต”“ได้ค่ะ นาวเข้าใจแล้วจะดูแลอย่างดีไม่ให้เสียชื่อพี่เดซี่เลยค่ะ”สองสัปดาห์ก่อนมนิษาลงจากเครื่องในเวลาทุ่มกว่าก็ได้รับการต้อนรับอย่างดีตั้งแต่สนามบิน คนขับรถของทางรีสอร์ตมารอรับอยู่แล้วพอรถจอดที่หน้ารีสอร์ตก็มีคนมายืนรอรับราวกับว่าเธอเป็นแขกคนสำคัญ“สวัสดีค่ะ” มนิษายกมือไหว้คนที่ยื่นรออยู่ซึ่งมีทั้ง
กับดักตัณหา 15.แขก VIP
วันนี้มนิษาตื่นนอนสายกว่าทุกวัน เพราะเป็นวันหยุดเธอจึงไม่ได้ไปทานอาหารที่รีสอร์ต แต่เลือกที่จะนั่งทานเค้กและกาแฟที่คาแฟ่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่พักมากนักระหว่างนั่งดื่มกาแฟตากลมโตก็มองนั่งท่องเที่ยวซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นชาวต่างชาติ เพราะวันนี้เป็นวันพุธเป็นวันทำงาน บนเกาะจึงแทบไม่มีนักท่องเที่ยวชาวไทยเลยสักคนอีกอย่างค่าครองชีพบนเกาะก็ค่อนข้างจะสูงนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จึงจะเป็นชาวต่างชาติเสียมากกว่าหลังจากอิ่มแล้วเธอเดินไปยังร้านหนังสือที่อยู่ติดกัน เลือกหนังสือนิยายกับหนังสือเกี่ยวกับการเงินและการลงทุนมาหนึ่งเล่ม แวะร้านสะดวกซื้อหยิบขนมปัง แยม และโยเกิร์ตเพี่อเป็นเสบียงในวันหยุดนี้ขณะกำลังเก็บทุกอย่างใส่ตู้เย็นพี่เดซี่ก็โทรเข้ามา“สวัสดีค่ะพี่เดซี่”“นะนาว ตอนนี้หนู่อยู่ไหน ลงเรื่อไปหรือยังลูก”“อยู่บ้านพักค่ะ นาวไม่ได้ขึ้นฝั่ง”“งั้นก็ดีเลยจ้ะ เย็นนี้แขกจะเข้าพักที่บ้านหลังริมสุด”“ไหนว่ายังอีกหลายวัน”“เป็นแขกคนละคนกับที่แจ้งไว้ แต่ก็วีไอพีพอ ๆ กัน”“แล้วจะไม่เป็นไรเหรอคะ ถ้าเขาอยู่ยาวจนอีกคนมาถึง”“ไม่หรอกจ้ะ สองคนนี้สนิทกันอีกอย่างบ้านหลังนั้นก็มีตั้งสองห้องนอน ถ้าเขาจะพักด้วยกันก็ไม่
บทล่าสุด
กับดักตัณหา 29.เพราะเธอผมถึงยอมจ่าย
มนิษาขอลางานจากพี่เดซี่โดยบอกแค่ว่ามีปัญหาทางบ้านนิดหน่อย เดซี่เห็นว่าตั้งแต่หญิงสาวมาทำงานที่รีสอร์ตก็ยังไม่เคยได้ลาพัก อีกอย่างวันหยุดที่ผ่านมามนิษาก็ถูกโทรตามให้มาทำงานกับราฟาเอลเธอออกเดินทางจากสมุยด้วยเที่ยวบินบ่าย ส่วนราฟาเอลนั้นเดินมาตั้งแต่สองวันก่อนแล้ว และตอนนี้เขาก็มารับเธอที่สนามบิน“ผมลุ้นมากเลยกลัวคุณจะเปลี่ยนใจ” เขาทักทายคนรักพร้อมเข้าไปกอดโดยไม่สนใจสายตาของคนอื่นในสนามบินเลยแม้แต่น้อย“นาวบอกว่าจะมาก็ต้องมาสิคะ คุณว่างเหรอถึงมารับนาวได้”“ไม่ว่างก็ต้องมารับเองครับ คิดถึงมากอยากเจอ”“นาวก็คิดถึงคุณค่ะ แต่ถ้าคราวหน้าถ้ามีงานก็ไม่ต้องมารับนะคะ นาวกลับเองได้”“ก็ผมเป็นห่วงนี่ครับ คิดถึงคุณด้วย แล้วเดินทางเหนื่อยไหม”“ไม่เลยค่ะ บินแค่นี้สบายมาก ว่าแต่เราจะไปไหนกันค่ะ ที่คอนโดคุณใช่ไหม”“ผมว่าเราพักที่โรงแรมดีกว่าครับสะดวกดี”“โรงแรมของคุณน่ะเหรอคะ ฉันจะไม่รบกวนใช่ไหม”“ไม่หรอกครับ ปกติผมก็พักที่โรงแรม นาน ๆ ถึงจะไปค้างที่คอนโด”“ค่ะ” มนิษาเดินตามเขาไปยังรถที่จอดอยู่ไม่ไกล เธอเห็นด้วยกับราฟาเอลเพราะการพักที่โรงแรมจะประหยัดเวลาเดินทางมาทำงานได้ราฟาเอลส่งเธอที่ห้องพักจากนั้นก
กับดักตัณหา 28.ตั้งสองเดือนยังไปไม่ถึงไหน
หลังจากบอกกับบิดาว่าตนเองกำลังคบหาอยู่กับมนิษาคุณอีริคก็หัวเราะลั่นห้อง เขาคิดถึงตัวเองสมัยหนุ่ม ๆ ที่เจอกับมารดาของราฟาเอลครั้งแรก“พ่อหัวเราะทำไม ผมพูดเรื่องจริงนะครับ”“ที่หัวเราะก็เพราะมันน่ายินดียังไงล่ะ ในที่สุดแกก็หยุดเจ้าชู้ได้สักที”“พ่อไม่คิดว่ามันเร็วไปใช่ไหม ถ้าผมจะให้พ่อไปคุยกับพ่อของเธอ”“แกรู้จักกันมานานเท่าไหนแล้ว”“ถ้านับตั้งแต่เจอกับถึงตอนนี้ก็แค่สองเดือนครับ”“ตั้งสองเดือนยังไปไม่ถึงไหน เสียชื่อลูกชายฉันหมด”“ทำมาเป็นว่าผม แล้วทีพอกับแม่ละตั้งสองปีไม่ใช่เหรอถึงจะได้แต่งงานกัน”“ที่แม่แกบอกว่าสองปีล่ะ มันคือหลังจากแต่งงานสองปีแกถึงเกิด”“แล้วพ่อกับแม่แต่งงานกันตอนไหน รู้จักกันนานแค่ไหนถึงแต่งล่ะ”“สองอาทิตย์”คำตอบของอีริคทำให้คนฟังทั้งสามคนอ้าปากค้างเพราะไม่อยากจะเชื่อ“ผมว่าพ่อโม้”“ถ้าคิดว่าโม้แกลองไปถามเพื่อนแม่แกสิ”เมื่อเห็นว่าทุกคนไม่เชื่ออีริคก็เลยเล่าเรื่องของตัวเองให้ฟังอย่างละเอียด“พ่อทำยังไงแม่ถึงยอม”“ความจริงใจไงล่ะ พ่อบอกทุกอย่างกับเขาตั้งแต่แรกว่าเป็นใครมาจากไหน ผ่านอะไรมาบ้าง รวมถึงเรื่องผู้หญิงที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต”“นี่พ่อกำลังจะบอกว่าสิ่งที่ผมท
กับดักตัณหา 27.หึงเหรอครับ nc
มนิษาก็กลัวจะเป็นอย่างนั้นจึงเดินตามไปที่ห้องนอนโดยไม่คิดอะไร แต่พอเดินไปถึงก็รู้ว่าตัวเองคิดผิดไปถนัดราฟาเอลดึงมือเธอจนล้มลงไปกองอยู่บนที่นอน ส่วนเขาก็ทับทางลงมาอย่างรวดเร็ว ปากร้อนจูบพรมอย่างหิวกระหาย มนิษาพยามผลักออกแต่เหมือนว่าตัวเขาจะไม่กระเทือนเลยสักนิดกว่าเขาจะยอมปล่อยเธอก็ดิ้นจนแทบหมดแรง“คุณราฟ อย่าค่ะ เราต้องคุยกัน นาวไม่อยากใช้ผู้ชายร่วมกับคนอื่น”“ที่รักคุณรู้ตัวไหมคุณเป็นคนหึงได้น่ารักมาก” ราฟาเอลหัวเราะกับท่าทางคนรัก“นาวไม่ตลกด้วยนะคะ”“เอาล่ะครับ ลองบอกผมมาสิว่าเรื่องมันเป็นยังไง”ราฟาเอลขยับตัวนั่งพิงหัวเตียงแล้วรั้งให้มนิษาเข้ามาในอ้อมกอด หญิงสาวแนบใบหน้าลงกับหน้าอกแกร่ง มันใกล้จนได้ยินเสียงหัวใจของเขาที่กำลังเต้นรัว“เมื่อคืนคุณนิต้าให้นาวไปซื่อถุงยางเพราะที่มีในห้องเธอใช่ไปหมดแล้ว”ราฟาเอลมองหน้ามนิษาแล้วยิ้ม เขาเอื้อมไปเปิดลิ้นชักหัวเตียงที่มีกล่องถุงยางอยามัยที่ยังไม่ได้ใช้อยู่ในนั้นหนึ่งกล่อง“เธอคงหาไม่เจอ”“มะนาวที่ผ่านมาผมคงลืมบอกคุณไปว่านิต้าน่ะ นอกจากจะเป็นเลขาพ่อของผมแล้วเขายังพ่วงตำแหน่งแม่เลี้ยงของผมด้วย”“อะไรนะคะ แต่เมื่อวานคุณกับเธอก็ออกไปกันทั้งวัน
กับดักตัณหา 26.สองคืนที่ผ่านมาคุณมีความสุขมากแค่ไหน
มนิษาเดินถือถาดอาหารมายังบ้านพักหลังริมสุด เธอเคาะประตูสามครั้งพอได้ยินเสียงอนุญาตก็เปิดเข้าไปทันที“สวัสดีค่ะคุณอีริค หลับสบายไหมคะ”“สบายมากจนตื่นสายเลย นั่นอาหารเช้าของฉันเหรอ”“ค่ะ คุณราฟาเอลบอกให้ฉันยกมาให้ที่นี่”“ขอบใจมาก ต่อวันหลังไม่ต้องยกมาให้ฉันหรอกนะ ฉันอยากไปดูสักหน่อยว่าตอนนี้ที่รีสอร์ตเป็นยังไงบ้าง”“ได้ค่ะ ทานให้อร่อยนะคะ ฉันจะรออยู่ข้างนอกมีอะไรก็เรียกใช้ได้เลย”“ไม่มีงานอื่นต้องไปทำหรอกเหรอ”“ตอนนี้ฉันทำหน้าที่เป็นบัตเลอร์ให้คุณราฟาเอลค่ะ”“เพิ่งรู้ว่าที่นี่มีบัตเลอร์ด้วย”“ก็แค่ชั่วคราวค่ะ กับคนอื่นยังไม่มี แต่คุณราฟาเอลขอก็เลยต้องเป็นบัตเลอร์แบบเฉพาะกิจค่ะ”“แปลกจังนะ ปกติลูกชายฉันมันเป็นคนขี้รำคาญ โลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย ที่ยอมให้ฉันพักบ้านเดียวกับเขาก็แปลก”สิ่งที่บิดาของราฟาเอลพูดช่างต่างจากราฟาเอลที่เธอรู้จักโดยสิ้นเชิง เพราะตั้งแต่รู้จักกันราฟาเอลชายหนุ่มมักหาเรื่องอยู่ใกล้เธออยู่เสมอ จนอดคิดว่าเขาเป็นพวกขาดความอบอุ่นการได้คุยกับคุณอีริคทำให้มนิษารู้จักราฟาเอลในอีกแง่มุมหนึ่ง รู้ว่าชายหนุ่มไม่ชอบให้บิดาจับคู่ให้ และปฏิเสธการดูตัวทุกครั้งจนเดือดร้อ
กับดักตัณหา 25.
วันนี้บิดาของราฟาเอลจะเดินทางมาถึงแล้ว ชายหนุ่มและมนิษาไปรอรับที่สนามบินตั้งแต่ตอนบ่าย พอเครื่องลงจอดไม่นานก็เห็นชายชาวต่างชาติเดินคู่มากับผู้หญิงอีกคน“ราฟ ฉันไม่คิดเลยว่าจะเจอคุณที่นี่” หญิงสาววิ่งเข้ามาใกล้จากนั้นก็โผเข้ากอดราฟาเอลแน่นอีกคนก็กอดกลับพร้อมกับส่งยิ้มให้ มนิษาได้แต่มองตาค้างเธอยืนนิ่งเพราะไม่คิดว่าราฟาเอลจะทำแบบนี้ต่อหน้าเธอ“เพราะผมรู้ว่าคุณจะมาด้วยไงถึงมารับ ถ้าเขามาคนเดียวผมคงไม่มาที่นี่” ราฟาเอลพูดแล้วปรายตาไปยังชายอีกที่เดินเข้ามาสมทบ“ทำอย่างกับฉันอยากเจอแก แล้วนี่เจฟไปไหนล่ะ”“เจฟทำงาน ถ้าพ่ออยากเจอผมจะโทรตามให้”“ไม่เป็นไรก่อนกลับฉันจะแวะหาเขาที่กรุงเทพเอง”“ราฟ คุณมากับใคร” แอนนิต้าถาม“ตายจริงผมลืมแนะนำเลย นี่มะนาวครับเธอเป็นผู้ช่วยผู้จัดการที่รีสอร์ต มะนาวนี่พ่อผมอีริค ส่วนนี่แอนนิต้าเธอเป็นเลขาของพ่อผม”“สวัสดีค่ะ คุณอีริค คุณแอนนิต้า” มนิษากล่าวทักทายเป็นภาษาอังกฤษ“เรียกนิต้าก็ได้นะคะ คุณมนิษา ว่าแต่ชื่อเล่นคุณชื่ออะไรนะคะ ฉันไม่ทันฟังที่ราฟบอก”“มะนาวค่ะ แต่คนส่วนใหญ่เรียกนาว”“อ้อ นาว ชื่อน่ารักดีนะคะเหมาะสมกับตัวเลย”“ขอบคุณค่ะ คุณเองก็สวยมาก”“ขนาดสวย
กับดักตัณหา 24.รักนานๆ nc
พอคุยกันจนเข้าใจแล้วมนิษาก็ชวนราฟาเอลออกไปนอนฟังเสียงคลื่นด้านนอกห้องพัก หญิงสาวเอนหลังอยู่บนเก้าอี้อาบแดดบุนวมตัวโต ขณะที่ราฟาเอลเดินถือไวน์ออกมาจากห้องพัก“แค่ไวน์ใช่ไหมคะ” ตั้งแต่พลาดคืนนั้นมนิษาก็กลัวที่จะดื่มอะไรโดยไม่ตรวจสอบให้แน่ใจเสียก่อน“ครับ ดูเหมือนคุณยังระแวงอยู่นะ” ราฟาเอลเดินอ้อมไปนั่งบนเก้าอี้อีกตัวที่อยู่ติดกัน“ค่ะ ตั้งแต่คืนนั้นฉันก็ไม่ดื่มอีกเลย”“ถ้าอยู่กับผมคุณดื่มได้ตามสบายเลย เพราะยังไงผมก็ไม่ปล่อยให้คุณเป็นอันตรายอยู่แล้ว”“เพราะคุณคือคนที่อันตรายที่สุดหรือเปล่าคะ”ราฟาเอลหัวเราะพลางรินไวน์ส่งให้มนิษาอีกแก้ว“พรุ่งนี้คุณจะออกไปไหนบ้างคะ”“ผมต้องถามคุณมากกว่าว่าอยากไปไหนบ้าง ผมไปได้ทุกที่ขอแค่ไปกับคุณ”“ขอนอนอยู่ที่นี่ทั้งวันได้ไหมคะ อยากนอนมองท้องฟ้าแบบนี้ กลางวันคงสวยไปอีกแบบ”“ก็คงอย่างนั้น ว่าแต่คืนนี้คุณไม่คิดจะเข้าไปข้างในเลยเหรอ ผมว่าเราเสียวเวลานาแล้ว”“คุณง่วงก็ไปนอนก่อน”“วันนี้ผมกินกาแฟมาตั้งหลายแก้วไม่ง่วงเลยสักนิดโต้รุ่งยังได้เลย”“แล้วจะรีบเข้าไปทำไม”“อยากเข้าไปนอนกอดคุณ”“ตรงนี้ก็กอดได้ ถ้าคุณแค่อยากจะกอดอย่างเดียว” เพราะดื่มไปหลายแก้ว มนิษาเลยก
กับดักตัณหา 23.หมดแล้วจริง ๆ
ราฟาเอลรีบกอดขยับเข้ากอดคนตัวเล็กที่กำลังทำหน้าบึ้งอย่างประจบ“บอกมานะคะว่าเราเจอกันครั้งที่ไหน บอกความจริงมาให้หมด”“มะนาวครับทำไมทำเสียงน่ากลัวแบบนี้ละ ผมใจคอไม่ดีเลยนะ”“คุณราฟาเอลคะ บอกฉันมาเดี๋ยวนี้”พอมนิษากลับมาแทนตัวเองว่าฉันอีกครั้ง ราฟาเอลก็ขนลุกซู่ เขากลัวว่าเธอจะโกรธและหนีตนเองไปอีกครั้ง สองแขนกอดเธอคนตัวเล็กให้แน่นขึ้น“ที่รัก ผมรักคุณนะครับ รักมาก”“อย่าโยกโย้นะคะ เล่ามาให้หมดอย่าให้ฉันรู้จากคนอื่น”ชายหนุ่มคลายอ้อมกอดลง ก่อนจะหันหน้าเข้าหามนิษาบนเตียงกว้าง สองมือกุมมือคนรักไว้แน่น เขาถอนหายใจอีกครั้งแล้วเล่าเรื่องราวตั้งแต่คืนแรกที่เขาเห็นเธอในผับให้ฟังทั้งหมด“แล้วเอริรู้ไหมคะ ว่าคุณแอบฟัง”“ผมไม่ได้ตั้งใจแอบฟังหรอกนะครับ ผมกำลังจะไปเข้าห้องน้ำ แต่บริเวณนั้นมันแคบ เขายืนขวางทางอยู่ผมก็เลยได้ยินทั้งหมด”“คุณนี่มันร้ายจริง ๆ แล้วคิดไหมว่าถ้าไม่เจอฉันบนเรือจะทำยังไง”“ผมมั่นใจเพราะช่วงนั้นมีเรือแค่ลำเดียวที่ออกจากท่า พอผมเห็นคุณเช็กอินขึ้นเรือผมก็รีบตามคุณขึ้นไปเลย”“แล้วที่ทะเลาะกับคุณเจโรมล่ะคะ แผนของคุณด้วยหรือเปล่า”“ไม่ครับ นั่นเรื่องจริงเลย เขามาตามผมไปทำงาน ผมไม่
กับดักตัณหา 22.แค่ไหนก็ไหว ถ้าเป็นคุณ nc
ราฟาเอลพามนิษามาซื้อชุดว่ายน้ำและชุดนอน รวมทั้งของใช้อื่นๆ อีกหลายอย่าง เธอพยายามท้วงว่ามันมากเกินไปแต่เขาก็ทำเป็นหูทวนลม ตอนนี้ในมือชายหนุ่มเลยมีทั้งเสื้อผ้าและของใช้แบรนด์เนมอีกหลายชนิด ถ้ารวมเป็นจำนวนเงินแล้วก็มากกว่าเงินเดือนของมนิษาเกือบทั้งปีพอได้ของที่ต้องการแล้วก็พากันมานั่งยังค่าแฟ่แห่งหนึ่ง สั่งกาแฟและเค้กมาคนละชิ้น มองบรรยากาศรอบตัวที่เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวอย่างเพลิดเพลินร้านที่ทั้งสองคนมาในวันนี้อยู่คนละด้านกับรีสอร์ตจึงไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาเห็น“แก้วที่สามของวันแล้วนะคะ คืนนี้คงได้ตาค้างกันบ้างล่ะ” มนิษามองคนที่ดื่มกาแฟเป็นแก้วที่สามของวันแล้วส่ายหัว“แล้วใครบอกว่าผมอยากนอนกันล่ะ”เพราะกำลังพิมพ์ข้อความตอบเพื่อนทางไลน์มนิษาเลยไม่ได้ฟังว่าเขาพูดอะไรโรงแรมที่เข้าพักเป็นโรงแรมหรู ด้านหน้าห้องพักเป็นสระว่ายน้ำ มองออกไปเห็นวิวทะเล ตัวบ้านแต่ละหลังลดหลั่นกันเหมือนขั้นบันได ค่อนข้างมีความเป็นส่วนตัวมนิษาสั่งอาหารเย็นให้กับตัวเองและราฟาเอล ก่อนจะเอาถุงชุดว่ายน้ำออกมากะว่าจะส่งซักก่อนสวมมันในวันพรุ่งนี้“แต่ผมอยากเห็นมันอยู่บนตัวคุณจัง มันคงสวยมาก” ราฟาเอลมองชุดว่ายน้ำสีส้ม
กับดักตัณหา 21.เราสอง
มนิษามาที่ห้องอาหารช้ากว่าทุกวันเธอสั่งอาหารสำหรับราฟาเอลส่วนตัวเองก็ไปนั่งทานกับเพื่อนที่ห้องอาหารของพนักงาน“มะนาว หน้าหนูดูไม่สดชื่นเลยคุณราฟาเอลใช้งานหนูหนักไปหรือเปล่า”“ไม่หรอกค่ะ เมื่อคืนนาวนอนไม่ค่อยหลับ”“อ้อ งั้นก็แล้วไป ถ้ามีอะไรก็บอกพี่นะคะ”“พี่เดซี่คะ นาวมีอะไรจะถามหน่อยค่ะ” มนิษาพูดเบา ๆ ให้ได้ยินเพียงแค่สองคนเท่านั้น“ได้สิคะ ถามมาเลยพี่ยินดีตอบหนูทุกคำถาม”“นอกจากพี่เดซี่ พี่วิและคุณลุงคนขับรถแล้วมีใครอีกที่รู้ว่าคุณราฟาเอลเขาเป็นเจ้าของที่นี่”“มะนาว หนูรู้”“เบา ๆ สิคะพี่เดซี่ เดี๋ยวคนก็ได้รู้กันทั้งรีสอร์ตหรอก”“พี่ขอโทษ พี่แค่ตกใจไม่คิดว่าหนูจะรู้เรื่องนี้ด้วย คุณราฟาเอลเป็นคนบอกใช่ไหม”“ค่ะ”“แล้วทำงานกับเขาอึดอัดไหม”“ก็มีบ้างค่ะ บางครั้งเขาก็เอาแต่ใจ”“ปกติเขาไม่ค่อยมาที่นี่หรอก สงสัยครั้งนี่คงอยากจะพักผ่อนจริง ๆ ถึงได้มาอยู่ยาวเลย”“แล้วปกติใครมาดูแลที่นี่ละค่ะ”“ส่วนใหญ่ก็คุณเจโรมค่ะ ไม่รู้ว่ามาครั้งนี้จะมาจับผิดอะไรพวกเราหรือเปล่ายังไงพี่ฝากด้วยนะคะ ถ้า เขาอยากได้อะไรก็อย่าขัดใจ เผื่อสิ้นปีจะได้โบนัสก้อนโต”“นาวเพิ่งรู้ว่าทำงานโรงแรมมีโบนัสด้วย”“ที่อื่นพี่ก
