เข้าสู่ระบบแชร์
12.เมียหาย
บทที่เกี่ยวข้อง
กับดักตัณหา 13.เหตุผลคืออะไร
เป็นอีกหนึ่งคืนที่ราฟาเอลนอนไม่หลับ มองห้องนอนกว้างที่เคยมีมนิษานอนอยู่ด้วยแล้วถอนหายใจ เขากับเธอรู้จักกันประมาณหนึ่งเดือนแต่ความรู้สึกกลับไม่ได้เป็นแบบนั้นเหมือนกับเธอเป็นใครสักคนที่เขาตามหามาทั้งชีวิต เพียงแค่ติดต่อเธอไม่ได้เขายังร้อนใจถึงเพียงนี้ เรื่องที่จะต้องแต่งงานกับพี่ของเธอคงไม่มีทางเป็นไปได้ราฟาเอลตัดสินใจแล้วว่าพรุ่งนี้เขาจะคุยกับคุณโชติ บิดาของเธอว่าตนเองกับลูกสาวคนเล็กของเขาเป็นแฟนกันและจะรีบจัดงานแต่งให้เร็วที่สุด ไม่ต้องรอให้โรงแรมปรับปรุงเสร็จอย่างที่คุยไว้ในตอนแรกเขารีบตื่นเช้ากว่าทุกวันแล้วรีบตรงไปยังบ้านคุณโชติเพื่อหวังว่าจะเจอกับลูกสาวคนเล็กของเขา“อ้าว คุณราฟาเอลมาแต่เช้าเลยนะคะ พอดีเลยค่ะ มาทานอาหารเช้าด้วยกันไหมคะ”“ขอโทษด้วยนะครับที่ต้องรบกวนแต่เช้า”“ไม่รบกวนอะไรเลยค่ะ หวานดีใจด้วยซ้ำที่คุณแวะมา”“ครับ ผมแวะมาบอกคุณก่อนว่าช่วงนี้อาจไม่ค่อยว่างมาดูแลโรงแรมแต่จะให้เลขามาช่วยดูแทนครับ”“เหรอคะ น่าเสียดายจังหวานคิดว่าจะได้เจอคุณทุกวันเสียอีก”“ผมมีงานอีกหลายอย่างต้องไปจัดการครับ”“ไม่เป็นไรค่ะ หวานเข้าใจว่าคุณงานเยอะ คุณพ่อมาแล้วเราทานข้าวกันเลยไหมคะ”“บ้านคุณ
กับดักตัณหา 14.ลืมได้แล้วจริงเหรอ
“อีกสองอาทิตย์แขกวีไอพีจะเข้าพักที่บ้านหลังริมสุด พี่ฝากนาวไปดูแลด้วยนะ”“ค่ะพี่เดช”“หนูมะนาวขา พี่บอกกี่ครั้งแล้วไม่จำเลยนะลูก เดซี่ค่ะ พี่ชื่อเดซี่” คมเดชพยายามบีบเสียงให้เล็กขณะพูด เรียกรอยยิ้มให้กับคนฟังได้ไม่น้อยเลยทีเดียว“ขอโทษค่ะพี่เดซี่” มนิษายกมือไหว้ผู้จัดการรีสอร์ตที่หัวเราะอย่างอารมณ์หญิงสาวมาทำงานที่นี่ตำแหน่งรองผู้จัดการซึ่งมีหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยทุกอย่างภายในรีสอร์ต ไม่เว้นแม้กระทั่งทำห้องแทนแม่บ้าน ซึ่งมนิษาไม่ได้เกี่ยงงานเหล่านี้เลยเพราะเธอฝึกทำทุกอย่างมาแล้วตั้งแต่ตอนที่ยังเรียนอยู่อีกทั้งก็เคยไปทำงานที่โรงแรมของบิดามาก่อน“แขกรีเควสอะไรเป็นพิเศษไหมคะ แล้วมากี่คนค่ะ”“มาคนเดียวจ้ะ ท่านไม่ต้องการอะไรเป็นพิเศษหรอก แต่ที่อยากให้คอยดูแลเพราะท่านรู้จักกับเจ้าของรีสอร์ต”“ได้ค่ะ นาวเข้าใจแล้วจะดูแลอย่างดีไม่ให้เสียชื่อพี่เดซี่เลยค่ะ”สองสัปดาห์ก่อนมนิษาลงจากเครื่องในเวลาทุ่มกว่าก็ได้รับการต้อนรับอย่างดีตั้งแต่สนามบิน คนขับรถของทางรีสอร์ตมารอรับอยู่แล้วพอรถจอดที่หน้ารีสอร์ตก็มีคนมายืนรอรับราวกับว่าเธอเป็นแขกคนสำคัญ“สวัสดีค่ะ” มนิษายกมือไหว้คนที่ยื่นรออยู่ซึ่งมีทั้ง
กับดักตัณหา 15.แขก VIP
วันนี้มนิษาตื่นนอนสายกว่าทุกวัน เพราะเป็นวันหยุดเธอจึงไม่ได้ไปทานอาหารที่รีสอร์ต แต่เลือกที่จะนั่งทานเค้กและกาแฟที่คาแฟ่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่พักมากนักระหว่างนั่งดื่มกาแฟตากลมโตก็มองนั่งท่องเที่ยวซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นชาวต่างชาติ เพราะวันนี้เป็นวันพุธเป็นวันทำงาน บนเกาะจึงแทบไม่มีนักท่องเที่ยวชาวไทยเลยสักคนอีกอย่างค่าครองชีพบนเกาะก็ค่อนข้างจะสูงนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จึงจะเป็นชาวต่างชาติเสียมากกว่าหลังจากอิ่มแล้วเธอเดินไปยังร้านหนังสือที่อยู่ติดกัน เลือกหนังสือนิยายกับหนังสือเกี่ยวกับการเงินและการลงทุนมาหนึ่งเล่ม แวะร้านสะดวกซื้อหยิบขนมปัง แยม และโยเกิร์ตเพี่อเป็นเสบียงในวันหยุดนี้ขณะกำลังเก็บทุกอย่างใส่ตู้เย็นพี่เดซี่ก็โทรเข้ามา“สวัสดีค่ะพี่เดซี่”“นะนาว ตอนนี้หนู่อยู่ไหน ลงเรื่อไปหรือยังลูก”“อยู่บ้านพักค่ะ นาวไม่ได้ขึ้นฝั่ง”“งั้นก็ดีเลยจ้ะ เย็นนี้แขกจะเข้าพักที่บ้านหลังริมสุด”“ไหนว่ายังอีกหลายวัน”“เป็นแขกคนละคนกับที่แจ้งไว้ แต่ก็วีไอพีพอ ๆ กัน”“แล้วจะไม่เป็นไรเหรอคะ ถ้าเขาอยู่ยาวจนอีกคนมาถึง”“ไม่หรอกจ้ะ สองคนนี้สนิทกันอีกอย่างบ้านหลังนั้นก็มีตั้งสองห้องนอน ถ้าเขาจะพักด้วยกันก็ไม่
กับดักตัณหา 16.บัตเลอร์บนเตียง nc
ราฟาเอลลอบมองคนตัวเล็กที่เอาแต่ก้มหน้าทานข้าวแล้วก็รู้สึกหงุดหงิด เธอทำเหมือนกับเขาเป็นคนแปลกหน้า หญิงสาวเอาแต่ทานข้าวโดยไม่เงยหน้ามองมาและไม่พูดกับเขาเลยแม้แต่คำเดียวหลังทานข้าวมนิษาก็เก็บล้างความสะอาดแล้วเตรียมตัวจะกลับบ้านพัก เธอมาสำรวจเส้นทางแล้วว่าจากที่นี่ไปยังบ้านพักของเธอนั้นถ้าเดินไปตามถนนในรีสอร์ตจะต้องเสียเวลาอ้อม แต่ถ้าไปทางลัดก็ใช้เวลาเดินไม่ถึงสิบนาที“คุณจะกลับเลยเหรอ”“ค่ะ ดึกแล้วคุณควรพักผ่อนนะคะ”“ครับ”แม้จะแปลกใจที่เขาตอบรับอย่างว่าง่าย แต่ก็ดีใจเพราะเธอเองก็ไม่อยากอยู่กับเขาตามลำพังในยามวิกาลเช่นนี้หญิงสาวกลับมาถึงบ้านก็รีบอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอนเพราะพรุ่งนี้คงต้องไปรอรับใช้แขกวีไอพีตั้งแต่เช้าเธอกำลังคิดว่าที่ราฟาเอลมาเจอกับเธอที่นี่เป็นเรื่องบังเอิญหรือเพราะเขาตามเธอ เท่าที่จำได้ก็ยังไม่เคยบอกกับใครว่าตนเองมาทำงานที่นี่ แม้กระทั่งเพื่อนรักทั้งสองคนก็ยังไม่เคยบอก ถ้าเขาจะตามหาเธอมันก็เป็นไปได้ยาก เพราะฉะนั้นมันก็คงเป็นแค่เรื่องบังเอิญคิดได้แล้วก็ปิดไฟเข้านอนหัวยังไม่ทันถึงหมอนโทรศัพท์ซึ่งวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงก็สั่นจนต้องลุกขึ้นมานั่งอีกครั้งเมื่อเห็นเป็นเบอร
กับดักตัณหา 17.ทบทวน
บทรักที่เร่าร้อนจบลงเกือบตีสอง มนิษานอนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของเขาจนกระทั่งได้ยินเสียงหายใจสม่ำเสมอของคนตัวโตเธอรีบลุกขึ้นสวมชุดทำงานที่กระดุมเสื้อขาดรุ่งริ่ง จากนั้นรีบเดินกลับบ้านพักโดยใช้เส้นทางลัด แม้จะแทบไม่มีแรงเดิน แต่ก็ไม่อยากจะนอนค้างที่นั่น เธอไม่อยากให้คนอื่นรู้ถึงความสัมพันธ์ของตนเองกับราฟาเอลแม้จะยอมรับว่ามีความสุขที่ได้เจอเข้าอีกครั้งมีความสุขที่ได้เติมเต็มให้แก่กันและกัน แต่มันก็เป็นเรื่องฉาบฉวยเพราะยังไงเขาก็ต้องแต่งงานกันพี่สาวของเธออยู่ดีเมื่อคิดว่าตอนนี้ตัวเองกับพี่สาวนอนกับผู้ชายคนเดียวกันน้ำตามันก็ไหลออกมาอยากอัตโนมัติ แล้วเวลาที่เหลือจากนี้เธอจะเป็นยังไง จะยอมให้เขาทำกับร่างกายของเธออีกหรือเปล่า ยิ่งคิดก็ยิ่งขยะแขยงตัวเองขึ้นมาทุกทีมนิษาเริ่มงานวันใหม่ด้วยความอ่อนเพลีย แต่ก็ไม่อยากทำหน้าที่ของตนเองบกพร่อง หญิงสาวตื่นตั้งแต่หกโมงเช้าและมาถึงห้องอาหารของพนักงานในเวลาเจ็ดโมงเช้า ทานอาหารอย่างรวดเร็วเพราะต้องรีบเอาอาหารไปให้แขกวีไอพีที่บ้านพัก“เป็นยังไงบ้างมะนาว แขกวีไอพีพอไหวไหม”“ก็ดีค่ะ”“พี่ฝากด้วยนะคะ คนนี้สำคัญจริง ๆ แล้วนั้นหนูจะเอาอาหารไปให้เขาใช่ไหม”“ค่ะ น
กับดักตัณหา 18.มีเรื่องไหนจริงบ้าง
เวลาเที่ยงตรงมนิษาก็มารับเขาไปทานข้าวตามที่นัดไว้ ทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องเดิมกันอีก เขานั่งทานข้าวคนเดียวเงียบ ๆ อย่างใช้ความคิด ขณะที่มนิษาไปทานอาหารกลางวันในส่วนของพนักงานจากนั้นก็เดินตามเขากลับมาที่บ้านพัก ราฟาเอลเข้าห้องนอนไปแล้ว มนิษาเห็นท่าทางของเขาก็พอจะรู้แล้วว่าชายหนุ่มไม่เคยคิดจะแก้ตัวหรือไขข้อเข้าใจผิดเลย แต่ถ้าจะให้เธอพูดเรื่องนี้ก่อนมันก็เหมือนกับว่าเธอนั้นอยากแต่งงานกับเขาจนตัวสั่นในเมื่อไม่ยอมพูดความจริงกับเธอ ทั้งที่เปิดโอกาสให้แล้ว จากนี้มนิษาก็ไม่คิดจะพูดเรื่องนี้กับเขาอีก สถานะระหว่างเธอกับเขาจะเป็นเพียงแค่เจ้านายกับลูกน้องเท่านั้นราฟาเอลกลับออกมาอีกครั้งก็เห็นว่ามนิษายังนั่งอยู่ที่เดิม“มะนาว ไปเดินเล่นกันไหม”“ค่ะ”เธอเดินตามหลังเขาไปเว้นระยะห่างพอประมาณ“ผมมีเรื่องจะบอกคุณ แต่สัญญาก่อนว่าจะไม่โกรธ และไม่หนีผมไปไหน” ราฟาเอลหยุดเดินแล้วหันกลับมาเผชิญหน้า เขาคิดดีแล้วว่าจะบอกทุกเรื่องกับมนิษา“ถ้ามันลำบากใจและอยากก็ไม่ต้องพูดค่ะ คนพูดยังดูลำบากใจขนาดนั้น แล้วไม่คิดบ้างเหรอคะว่าคนฟังจะลำบากใจขนาดไหน”“มะนาว คุณพูดเหมือนไปรู้อะไรมาเลยนะครับ”“คุณปิดบังอะไรไว้ล่ะคะ
กับดักตัณหา 19.ทำหน้าที่ของเธอซะ nc
ราฟาเอลให้อิสระกับมนิษามากขึ้น เพราะกลางวันเขายังต้องทำงานเธอจึงมีเวลามาช่วยงานที่ล็อบบี แต่พอถึงเวลาทานอาหารก็จะกลับไปที่บ้านพักพร้อมกับนำอาหารไปให้เขาทานที่บ้านพัก“คุณไม่ออกไปไหนเลย ไม่เบื่อบ้างเหรอคะ”“มีคุณอยู่ใกล้แบบนี้ผมจะเบื่อได้ยังไง” เขาเงยหน้าขึ้นมองแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์“เมื่อไหร่จะเลิกพูดจาแบบนี้คะ” เธอชอบที่เขาพูดแต่มันไม่ดีต่อหัวใจเธอเลยสักนิด ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งหวั่นไหวมากขึ้น ใจอ่อนกับเขามากขึ้น“ก็พูดในสิ่งที่อยากพูด เผื่อคุณจะยอมใจอ่อนกับผมบ้าง”ไม่ใช่ว่ามนิษาไม่รู้สึกอะไรแต่ดีว่าถ้าถลำลึกไปกว่านี้แล้วมันไม่เป็นอย่างที่เขาพูดคนที่เจ็บก็คงจะเป็นตัวเธอเอง เพราะกลัวเจ็บจึงต้องเก็บความรู้สึกที่มีให้เขาไว้กับตัวเองใจหนึ่งราฟาเอลก็อยากกลับไปแก้ปัญหาที่กรุงเทพ แต่เขาก็อยากอยู่ใกล้มนิษาเพิ่มอีกนิด อย่างน้อยก็จนกว่าบิดาของตนเองจะมาที่นี่ ราฟาเอลอยากแนะนำให้ทั้งสองคนได้รู้จักกันไว้ เพราะถ้าถึงวันที่เขาบอกว่าจะแต่งงานท่านจะได้ไม่ตกใจ“เย็นนี้คุณจะกินข้าวที่บ้านหรือไปที่ห้องอาหารค่ะ”“ผมอยากกินกับคุณตามลำพังตามลำพัง แต่ก็ไม่อยากให้คุณเสียเวลาเดินไปเดินมา เอาเป็นว่าผมไปกินที่ห้องอาห
กับดักตัณหา 20.คุณเริ่มเองนะ nc
ร่างที่ชื้นเหงื่อพอโดนความเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้มนิษารู้สึกหนาว“คุณราฟ ฉันหนาว ปล่อยก่อนได้ไหมคะ ฉันจะเอาเสื้อมาใส่”เธอหันไปบอกคนที่นอนซ้อนอยู่ทางด้านหลัง มือของของเขายังพาดอยู่ตรงหน้าท้องเธอจึงไม่กล้าขยับ“ผมอยากให้คุณพักเหนื่อยมากกว่านี้อีกนิด แต่ดูเหมือนคุณจะพร้อมแล้ว”“คุณฉันบอกให้ปล่อย” เธอพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดแต่เหมือนการดิ้นจะทำให้ร่างกายมันเสียดสีจนเกินความร้อน“มะนาวคุณเริ่มเองนะ” พูดจบถอนท่อนเอ็นออกอย่างเสียดายก่อนจะอุ้มเธอเข้ามายังห้องนอนทันทีราฟาเอลก้มหน้าลงจูบเพิ่มอุณหภูมิให้คนขี้หนาว ลิ้นหนาชอนไชไปทั้งโพรงปากอุ่นซึ่งทำให้รู้สึกดีทุกครั้งเมื่อได้แลกเปลี่ยนลมหายใจของกันและกันมนิษาจูบตอบด้วยความเสน่หาไม่ต่างจากเขา เรียวลิ้นเล็กหยอกล้อไปตามแรงอารมณ์ปรารถนาที่เขาส่งผ่าน“มะนาวของผมหวานมาก ผมขอได้ไหมคุณอย่าหัวเราะหรือยิ้มให้กับใครแบบนั้นอีก อย่ามองผู้ชายคนอื่นนอกจากผม ผมขอร้องครับ”“เขาก็แค่พี่ชายของเพื่อน” มนิษารู้แล้วว่าที่เขาโมโหก็คงเพราะเห็นเธอกับดิษฐาพี่ชายของลดากาญจน์คุยกันเมื่อตอนหัวค่ำ“แต่ผมหึง”“จะหึงทำไม”“ผมกลัวคุณไปชอบคนอื่น ไปมองคนอื่น”“แค่คุณคนเดียว
บทล่าสุด
