เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 569
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 570
ดวงตาของทุกคนพลันแดงก่ำ และบางคนในหมู่พวกเขาก็ถึงกับน้ำตาคลอออกมา “โอ้ อาจารย์ลี อย่าเลยครับ อาจารย์ไม่จำเป็นต้องขอโทษพวกเราเลยครับ…”อาจารย์ลียิ้มอบอุ่น “ฉันได้ผ่านสารทุกข์สุกดิบอะไรต่าง ๆ มาทั้งชีวิตแล้ว ฉันได้เห็นพวกเธอเติบโต ฉันได้เห็นการพัฒนาของประเทศ ฉันไม่มีอะไรจะพูดมากนอกจาก 'จงพึงพอใจกับชีวิตที่เรียบง่ายและมีคุณธรรม จงชื่นชมยินดีในสติปัญญา' ฉันยังคงเป็นคนแก่ที่ไม่ได้ร่ำรวยอะไรหลังจากสอนมาหลายปี แต่อุดมการณ์ชีวิตของฉันคือ การอยู่อย่างมีความสุขและพอใจโดยไม่เสียใจกับอะไร!”เสียงปรบมือดังจนรับรู้ถึงการสั่นของห้องเรียน ทุกคนร่าเริงกันหมด โดยเฉพาะจาค็อบ เขารู้สึกว่าอาจารย์ลีเป็นแสงสว่างนำทางหลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูดแม้ว่าเขาจะไม่มีเงินมาก แต่การที่เขาอยู่กับของโบราณต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นทางวัตถุ หรือทางวัฒนธรรม นั่นเป็นวิธีที่เขาแสวงหาความสุขได้และเขาก็ยินดีกับมันแน่นอนว่ายังคงเจ็บปวดเรื่องของเอเลนในชีวิตของเขาอยู่อาจารย์ลีตัวสั่นหน่อย ๆ ขณะบรรยายเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ภาษาโบราณกับทุกคน จากนั้นเขาก็หายใจหอบหนัก ทุกคนก็ช่วยเขาอย่างรวดเร็วพวกเขาพอใจมากที่ได้ฟังบรรยายในชั้นเรียน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 571
ในไม่ช้าทุกคนก็กระโดดขึ้นรถและไปกันที่คลับกลอเรียสอาจารย์ลีลังเลที่จะไป แต่เนื่องจากเป็นเรื่องยากที่จะได้มารวมตัวกัน และนักเรียนของเขาได้เชิญเขาให้เข้าร่วมอย่างแรงกล้า เขาจึงเห็นด้วยชาร์ลีกับจาค็อบก็ขึ้นแท็กซี่ด้วยกัน จาค็อบบ่นอย่างโมโห “เจ้านั่น แอรอน ฟิลิปส์ มันทำเกินไปมาก! ไม่ยุ่งกับฉันไม่ได้หรือไง? อ๊ากกก บ้าชะมัด ฉันโกรธโว้ย!” ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ กับเสียงบ่นของเขาและพูดว่า “พ่อครับ ถ้าพ่ออารมณ์เสียขนาดนี้ กลับบ้านกันเถอะ”“ไม่หรอก!” จาค็อบพึมพำ “พ่อไม่เคยไปคลับเฮาส์ พ่ออยากไปดู!”ชาร์ลียักไหล่และพยักหน้าตอบเมื่อมาถึงคลับเฮาส์ ทุกคนก็รวมตัวกันที่ล็อบบี้ พวกเขารู้สึกทึ่งและตะลึงกับการตกแต่งที่หรูหราของคลับเฮาส์การออกแบบภายในที่ดูมีราคาแพงและซับซ้อนของคลับเฮาส์นั้นเกินจินตนาการของผู้สูงอายุเหล่านี้ และเกินภาพจำของพวกเขาที่เกี่ยวกับแหล่งบันเทิงจาค็อบก็ทึ่งไม่แพ้กัน เขาเอาโทรศัพท์ถ่ายรูปไปรอบ ๆ และอัปโหลดลงโซเชียลเพื่ออวดเจคอธิบายอย่างภูมิใจว่า “คุณลุงครับ คลับเฮาส์มี 15 ชั้น ยิ่งชั้นสูง ข้อกำหนดคุณสมบัติการเป็นสมาชิกก็จะยิ่งสูงขึ้นเช่นกัน ชั้นจะถูกแบ่งตามระดับสมาชิก พว
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 572
พนักงานต้อนรับกล่าวด้วยสีหน้าขอโทษ “ท่านคะ ต้องขออภัยด้วยค่ะ พอดีห้องชุดทั้งหมดของเราบนชั้น 7 ถูกจองเต็มแล้วค่ะ แต่เราได้ตรวจสอบห้องชุดสำหรับระดับสมาชิกของท่านจะอยู่ที่ชั้นสามหรือต่ำกว่า ท่านต้องการให้เราเตรียมห้องสวีทสำหรับท่านบนชั้นสามหรือไม่คะ?”เจคทำเสียงขู่อย่างหงุดหงิด “อะไร? เอาจริงเหรอ? คุณจะให้ผมไปที่ชั้นสามเหรอ? นี่เป็นการดูถูกต่อสถานะการเป็นสมาชิกของผม! คนอื่นจะคิดยังไงกับผมถ้าผมไปที่ชั้นสาม?”“ดิฉันต้องขออภัยจริง ๆ ค่ะ แต่ไม่มีอะไรที่ดิฉันสามารถทำได้เลย ห้องสวีททั้งหมดบนชั้นสี่ถึงชั้นเจ็ดถูกจองล่วงหน้าไว้หมดแล้ว ท่านไม่ได้จองไว้ ดังนั้นดิฉันไม่สามารถทำอะไรได้จริง ๆ ค่ะ…”“ถ้าอย่างนั้น ก็ให้ผมอัพเกรด แล้วให้ผมไปที่ชั้นแปดหรือสูงกว่านั้นสิ!”“ต้องขออภัยจริง ๆ ค่ะท่าน” พนักงานต้อนรับกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สุภาพแต่หนักแน่น “ที่คลับกลอเรียส เราอนุญาตให้ลดเกรดสมาชิกได้เท่านั้นค่ะ ไม่อนุญาตให้อัปเกรดค่ะ เพดานของบัตรซิลเวอร์สามารถใช้สิ่งอำนวยความสะดวกจากชั้นที่เจ็ดลงไปเท่านั้นค่ะ ไม่สามารถที่จะใช้สิ่งอำนวยความสะดวกเหนือชั้นที่เจ็ดได้ มันเป็นกฎที่เข้มงวดของคลับค่ะ!”เจคโกรธและขมวด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 573
ในเวลานี้อัลเบิร์ตอยู่ที่เฮเว่นสปริงส์โดนัลด์ ชายผู้มั่งคั่งที่สุดและทรงอำนาจที่สุดของภาคใต้ได้จองไดมอนด์บอกซ์ในเฮเว่นสปริงส์ ขณะที่อัลเบิร์ตกำลังเตรียมสร้างความบันเทิงให้โดนัลด์ หัวหน้าของตระกูลที่มีชื่อเสียงที่สุดในโอลรัสฮิลล์อัลเบิร์ตรู้ว่า ตระกูลเว็บบ์นั้นมั่งคั่งและมีอำนาจมากกว่าตระกูลมัวร์ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าละเลยคำสั่งของโดนัลด์ที่ต้องดูแลเชฟจัดเตรียมอาหารในเฮเว่นสปริงส์เป็นการส่วนตัวขณะที่เขากำลังจัดเตรียมอาหาร เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากเจค ในเวลานี้เขาถามอย่างใจร้อนว่า “ว่าไง ต้องการอะไร? พูดมาเลย! ฉันยุ่งอยู่”ในสายตาของอัลเบิร์ต เจคไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าสุนัขจรจัด เขาไม่สนใจเจคเลยแม้แต่น้อย เพราะเขายังมีสุนัขรับใช้อยู่อีกหลายตัวเจครู้ดีว่า เขาไม่สามารถบังคับอัลเบิร์ตได้ ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างถ่อมตนว่า “ดอน อัลเบิร์ต ตอนนี้ผมอยู่ที่คลับกลอเรียส ผมอยากให้คุณช่วย”อัลเบิร์ตถามทันที “เกิดอะไรขึ้น?”เจครีบตอบทันที “คืนนี้ ผมพาพวกลุง ๆ มาพักผ่อนที่นี่ แต่ห้องบนชั้นเจ็ดเต็มหมดเลย แล้วบัตรสมาชิกที่คุณช่วยหาให้ผมมาก่อนหน้านี้มันเป็นระดับซิลเวอร์ ก็เลยขึ้นไปชั้นบนไม่ได้ ถ้ามัน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 574
เขาขอให้อัลเบิร์ตมาที่นี่ใช่ไหม? นี่มันคือการหาเรื่องตายชัด ๆ?ตอนแรกเขาจะได้มีทั้งความสุขและความทุกข์ แต่ดูเหมือนว่า เขายังจะอยากทำเป็นว่าตัวเองเจ๋งมากต่อไป และดูเหมือนว่าคนคนนี้ได้ทิ้งโอกาสการมีชีวิตของเขาไปแล้วจริง ๆ เพราะเขาทำเป็นว่าตัวเองเจ๋งแบบนี้เจคไม่รู้ว่าเขาขุดหลุมศพตัวเองไปแล้ว ยิ่งกว่านั้น พอเขาได้รับคำชื่นชมจากผู้คนมากมาย เขาเดินไปหาชาร์ลีก่อนจะยิ้มและพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “ชาร์ลี นายทำให้ฉันไม่พอใจเมื่อกี้ ดังนั้นโอกาสขึ้นไปชั้นแปดที่นี่ มันจะไม่เกี่ยวกับนายอีกต่อไป ช่วยออกไปกับพ่อตาของนายได้แล้ว”จาค็อบจ้องไปที่เจคด้วยใบหน้าที่ไม่โอเคมาก ๆ เขาพูด “นี่ เจค! ไม่คิดว่ามันจะมากไปหน่อยเหรอ? นี่คิดว่าฉันมาที่นี่เพื่อกินฟรีหรือไง? ฉันมาเจอเพื่อน ๆ ของฉันนะ!”เจคขมวดคิ้วก่อนจะพูดว่า “งานคืนสู่เหย้ากับเพื่อนของลุงเหรอ? งานเลี้ยงที่โรงเรียนมันยังไม่จบอีกเหรอ? ผมเป็นคนจัดการงานเลี้ยงรอบสองนี่เอง ลุงยืนกรานที่จะมากับพวกเราเอง แม้ว่าลุงจะไม่ได้รับเชิญก็ตาม”“ถูกเผง!” แอรอนถอนหายใจอย่างเย็นชาขณะพูดว่า “จาค็อบ ก่อนหน้านี้ นายหยิ่งนักไม่ใช่เหรอ? นายเป็นคนที่ร่ำรวยตอนอยู่ในมหาลัยนี่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 575
แอรอนโกรธมากเมื่อได้ยินคำพูดของชาร์ลีเขาจ้องชาร์ลีอย่างดูถูกก่อนจะพูดว่า “นายนี่มันเป็นตลก ลูกเขยของฉันกตัญญูมาก เขาจะตีฉันทำไม?”หลังจากที่เขาพูดจบ แอรอนก็ชี้ไปที่เจคก่อนจะพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “ฉันขอบอกนายหน่อยนะ ว่าลูกเขยฉันดีกว่าลูกเขยที่ไร้น้ำยาของนายหลายเท่า! นายรู้ไหมว่า เงินค่าขนมที่ลูกเขยฉันให้ฉันทุกเดือนมันเท่าไหร่? เขาให้ฉันเดือนละล้าน! ฉันก็ไม่ได้อยากจะดูถูกนายหรอก แต่นายสามารถทำเงินได้ถึงหนึ่งล้านต่อปีหรือเปล่าล่ะ?”เจคหัวเราะเยาะก่อนจะพูดว่า “นี่ ชาร์ลี นายก็ช่างกล้านะ! ดอน อัลเบิร์ตกำลังจะมาถึงที่นี่อยู่แล้ว ถ้านายยังไม่ไป ฉันเกรงว่าจะให้ดอน อัลเบิร์ตจะฉีกปากนายน่ะสิ”“คุณจะให้อัลเบิร์ตฉีกปากผมจริง ๆ เหรอ?” ชาร์ลีถามขณะจ้องมองเจคด้วยสีหน้าที่ไม่เชื่อเลยเจคหัวเราะเยาะก่อนจะพูดว่า “อะไรกัน? นี่นายไม่เชื่อเหรอ? รู้ไหมว่าฉันกับดอน อัลเบิร์ตเกี่ยวข้องอะไรกัน?”ชาร์ลีส่ายหัวก่อนจะถามด้วยความสงสัยอย่างเย้ยหยัน “แล้วอะไร? ทำไมไม่บอกผมสักทีว่าคุณเกี่ยวข้องอะไรกับอัลเบิร์ต?”“ฉันเป็นน้องชายที่แสนดีของดอน อัลเบิร์ต!” แล้วจากนั้น เจคก็ยังคงจ้องชาร์ลีก่อนจะพูดว่า “แล้วใครให้น
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 576
เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นเขาไม่รู้ว่าทำไมอัลเบิร์ตถึงให้หน้าชาร์ลีขนาดนี้ ชาร์ลีเป็นแค่ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของเพื่อนพ่อตาไม่ใช่หรือ?เพื่อนพ่อตาของเขาเป็นเพียงคนที่น่าสงสารและไร้ประโยชน์เหมือนกันนี่ อย่างนั้นลูกเขยของเขาย่อมเป็นเพียงแค่เศษขยะที่น่าสมเพชเช่นกันสิ!ทำไมอัลเบิร์ตถึงให้ความสำคัญกับขยะที่ไร้ประโยชน์พวกนี้กัน?ก่อนที่เขาจะรู้เหตุผล อัลเบิร์ตก็ได้ตบหน้าเขาอย่างแรง!เพียะ!เจครู้สึกเวียนหัว แก้มของเขาก็บวมขึ้นทันที“ดอน อัลเบิร์ต นี่คุณ…”เจคตัวสั่นด้วยความตกใจขณะที่เขาถาม “ดอน อัลเบิร์ต ผมทำอะไรผิดเหรอครับ?”อัลเบิร์ตกัดฟันก่อนจะด่าว่า “แกเป็นแค่หมาจรจัด แล้วยังกล้าทำให้คุณเวดขุ่นเคืองเหรอ? แกเบื่อกับการใช้ชีวิตแล้วใช่ไหม? ได้เลย! ฉันจะลากแกไปที่ฟาร์ม แล้วสับแกเเป็นอาหารหมาในวันนี้!”เจครู้สึกว่าหัวของเขากำลังจะระเบิด เขาแน่นิ่งไปด้วยความตกใจ จากนั้นเขาก็ทรุดลงกับพื้นในฐานะสุนัขรับใช้ของอัลเบิร์ต เขารู้ดีแก่ใจว่า มีคนนับไม่ถ้วนที่เสียชีวิตด้วยน้ำมือของอัลเบิร์ต และหลายคนหายเงียบอยู่ในท้องของสุนัขที่อัลเบิร์ตเลี้ยงไว้!หลังจากนั้น เจครีบคุกเข่าลงต่อหน้าอัลเบ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 577
“นี่แก… แกมัน…”แอรอนโกรธเจคลูกเขยของเขาอย่างมากจนเขาแน่นหน้าอกและล้มลงไปอย่างแรงเขาไม่คิดไม่ฝันว่า ลูกเขยที่เขารักและชื่นชมมาตลอด จู่ ๆ ก็กลายเป็นคนบัดซบที่อยากให้เขาตาย!เขาสั่นไปทั้งตัวและด่าทอเสียงดัง “เจค! ฉันมันตาบอดที่ยอมให้ลูกสาวแต่งงานกับเด็กเหลือขอและเนรคุณอย่างแก!”ทำไมตอนนี้เจคถึงต้องสนว่าแอรอนเป็นพ่อตาของเขาด้วย?เขากลัวว่า ชาร์ลีกับอัลเบิร์ตจะฆ่าเขามากกว่าแล้วเขาก็จะสูญเสียทุกอย่าง!ถ้าต้องมีใครชดใช้เรื่องนี้และตายในวันนี้ เจคอยากให้เป็นพ่อตามากกว่าตัวเขาเอง!ทั้งหมดทั้งมวล เรื่องวันนี้เกิดจากชายชราคนนั้น ถ้าเขาไม่ได้ให้เจคสร้างปัญหาแก่จาค็อบและชาร์ลี ลูกเขยของเขา เจคก็คงไม่ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้?เจคจึงชี้นิ้วไปที่แอรอนก่อนจะพูดว่า “แอรอน ไอ้หมาแก่! เพราะแกคนเดียวที่ทำให้ฉันต้องมีปัญหากับคุณเวดและดอน อัลเบิร์ต เพราะแกคนเดียว! แกสั่งให้ฉันทำ! ฉันควรตายแทนแกเหรอ!? แล้วทำไมฉันต้องมาตายเพราะแกด้วย”"ไอโง่เอ๊ย!" แอรอนโบกมือปัดและพูดว่า “โอ้ ชาร์ลี อย่าไปฟังไอ้บ้านั่นพูดเรื่องไร้สาระ ฉันไม่ได้สั่งให้เขาทำแบบนี้กับพวกเธอเลย เขาคนเดียวเลยที่อยากจะมีเรื่องกับพวกเธอ อย่
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
