บทที่ 568

ในขณะนี้ มีคนตะโกนเรียกจากด้านนอกว่า “ทุกคน อาจารย์ลีมาแล้ว อยากได้ชายหนุ่มสองคน ให้ช่วยพาเขาขึ้นบันไดหน่อย”

ในที่สุด จาค็อบถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดเร่งเร้าชาร์ลี “รีบไปช่วยเขาเถอะ”

ชาร์ลีพยักหน้า

แอรอนพูดกับเจคว่า “ไปด้วยเลยสิ พวกเราคนแก่กันทั้งนั้น ไม่แข็งแรงเท่าพวกหนุ่ม ๆ เราไม่ไหวกันแล้ว”

"ได้ครับ" เจคพยักหน้าและเดินออกจากประตูพร้อมกับชาร์ลี

ขณะที่พวกเขาเดินลงบันได เจคผู้ฉลาดหลักแหลมก็เดินนำหน้าชาร์ลีและไม่สนใจแม้แต่จะมองหน้าเขา

ชาร์ลีก็อดคิดไม่ได้เลยว่า ไอ้บ้านี่และบริษัทของมันคงอยู่ไม่พ้นวันนี้หรอก เขาแค่ต้องการหาเวลาที่เหมาะสมในการจัดการขั้นเด็ดขาดเท่านั้นเอง

ความสนุกสุดขีดกำลังก่อตัวเป็นความเศร้าอย่างขีดสุดเช่นกัน และนั่นคือความหายนะที่แย่ที่สุดที่ผู้ชายคนหนึ่งจะได้รับ เจคยังไม่ได้รับรู้ถึงความสนุกสุดขีดนั้นเลย

พวกเขามาถึงชั้นล่างและเห็นชายอายุประมาณแปดสิบกว่า เขามีผมสีขาวนั่งอยู่บนรถเข็น และมองขึ้นไปที่อาคารเรียนเก่า

มีชายวัยกลางคนยืนอยู่ข้างเขา เขายิ้มเมื่อเห็นชาร์ลีกับเจค และพูดว่า “สวัสดีครับ ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือนะครับ ขอโทษที่รบกวน แต่ผมพาเขาขึ้นบันไดไม่ไ