เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 575
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 576
เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นเขาไม่รู้ว่าทำไมอัลเบิร์ตถึงให้หน้าชาร์ลีขนาดนี้ ชาร์ลีเป็นแค่ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของเพื่อนพ่อตาไม่ใช่หรือ?เพื่อนพ่อตาของเขาเป็นเพียงคนที่น่าสงสารและไร้ประโยชน์เหมือนกันนี่ อย่างนั้นลูกเขยของเขาย่อมเป็นเพียงแค่เศษขยะที่น่าสมเพชเช่นกันสิ!ทำไมอัลเบิร์ตถึงให้ความสำคัญกับขยะที่ไร้ประโยชน์พวกนี้กัน?ก่อนที่เขาจะรู้เหตุผล อัลเบิร์ตก็ได้ตบหน้าเขาอย่างแรง!เพียะ!เจครู้สึกเวียนหัว แก้มของเขาก็บวมขึ้นทันที“ดอน อัลเบิร์ต นี่คุณ…”เจคตัวสั่นด้วยความตกใจขณะที่เขาถาม “ดอน อัลเบิร์ต ผมทำอะไรผิดเหรอครับ?”อัลเบิร์ตกัดฟันก่อนจะด่าว่า “แกเป็นแค่หมาจรจัด แล้วยังกล้าทำให้คุณเวดขุ่นเคืองเหรอ? แกเบื่อกับการใช้ชีวิตแล้วใช่ไหม? ได้เลย! ฉันจะลากแกไปที่ฟาร์ม แล้วสับแกเเป็นอาหารหมาในวันนี้!”เจครู้สึกว่าหัวของเขากำลังจะระเบิด เขาแน่นิ่งไปด้วยความตกใจ จากนั้นเขาก็ทรุดลงกับพื้นในฐานะสุนัขรับใช้ของอัลเบิร์ต เขารู้ดีแก่ใจว่า มีคนนับไม่ถ้วนที่เสียชีวิตด้วยน้ำมือของอัลเบิร์ต และหลายคนหายเงียบอยู่ในท้องของสุนัขที่อัลเบิร์ตเลี้ยงไว้!หลังจากนั้น เจครีบคุกเข่าลงต่อหน้าอัลเบ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 577
“นี่แก… แกมัน…”แอรอนโกรธเจคลูกเขยของเขาอย่างมากจนเขาแน่นหน้าอกและล้มลงไปอย่างแรงเขาไม่คิดไม่ฝันว่า ลูกเขยที่เขารักและชื่นชมมาตลอด จู่ ๆ ก็กลายเป็นคนบัดซบที่อยากให้เขาตาย!เขาสั่นไปทั้งตัวและด่าทอเสียงดัง “เจค! ฉันมันตาบอดที่ยอมให้ลูกสาวแต่งงานกับเด็กเหลือขอและเนรคุณอย่างแก!”ทำไมตอนนี้เจคถึงต้องสนว่าแอรอนเป็นพ่อตาของเขาด้วย?เขากลัวว่า ชาร์ลีกับอัลเบิร์ตจะฆ่าเขามากกว่าแล้วเขาก็จะสูญเสียทุกอย่าง!ถ้าต้องมีใครชดใช้เรื่องนี้และตายในวันนี้ เจคอยากให้เป็นพ่อตามากกว่าตัวเขาเอง!ทั้งหมดทั้งมวล เรื่องวันนี้เกิดจากชายชราคนนั้น ถ้าเขาไม่ได้ให้เจคสร้างปัญหาแก่จาค็อบและชาร์ลี ลูกเขยของเขา เจคก็คงไม่ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้?เจคจึงชี้นิ้วไปที่แอรอนก่อนจะพูดว่า “แอรอน ไอ้หมาแก่! เพราะแกคนเดียวที่ทำให้ฉันต้องมีปัญหากับคุณเวดและดอน อัลเบิร์ต เพราะแกคนเดียว! แกสั่งให้ฉันทำ! ฉันควรตายแทนแกเหรอ!? แล้วทำไมฉันต้องมาตายเพราะแกด้วย”"ไอโง่เอ๊ย!" แอรอนโบกมือปัดและพูดว่า “โอ้ ชาร์ลี อย่าไปฟังไอ้บ้านั่นพูดเรื่องไร้สาระ ฉันไม่ได้สั่งให้เขาทำแบบนี้กับพวกเธอเลย เขาคนเดียวเลยที่อยากจะมีเรื่องกับพวกเธอ อย่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 578
ในเวลาเดียวกัน เจคยังคงชกต่อยแอรอนจนเขาสลบ แต่แล้วเจคก็ปลุกเขาด้วยการตบหน้าแรง ๆ เพื่อทุบตีเขาอีกครั้ง…เพื่อนร่วมชั้นเก่าของแอรอนทำได้เพียงมองดูด้วยความตกตะลึง แต่ไม่มีผู้ใดกล้าหยุดเขาเลย ในขณะเดียวกัน จาค็อบตื่นเต้นมาก เพราะในที่สุดเขาก็สามารถแก้แค้นแอรอนได้เมื่อเห็นว่าแอรอนถูกเจคต่อยจนเกือบตาย ชาร์ลีก็พูดหยุดเขาทันทีว่า “หยุดได้แล้ว! ถ้านายยังต่อยเขาต่อไป เขาจะตาย ฉันยังอยากให้เขาใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในคุก!”เจครีบหยุดและแยกตัวจากแอรอน เจคถ่มน้ำลายใส่แอรอน ก่อนที่จะด่าทอเขาด้วยความรังเกียจ “ไอ้หมาแก่ แกทำร้ายฉันและผลักให้ฉันผิดนักใช่ไหม? ถ้าไม่ใช่เพราะความใจดีของคุณเวด ฉันคงฆ่าแกไปแล้ว! ไอ้บ้าเอ๊ย!”หลังจากที่เขาพูดจบ เจคก็คุกเข่าลงกับพื้นและคลานไปหาชาร์ลีเพื่อขอร้อง “คุณเวด คุณพอใจกับผลงานผมไหมครับ? คุณช่วยไว้ชีวิตผมได้ไหมครับ? ผมขอร้อง…"ชาร์ลีพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูด “เอาล่ะ ผมจะไว้ชีวิตก็ได้ แต่ผมยังต้องลงโทษคุณอยู่ดี เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะยกโทษให้!”เจครีบถาม “คุณเวด ผมต้องทำยังไงให้คุณยกโทษให้ผมครับ?”ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “เจค คุณจำที่ผมพูดก่อนหน้านี้ได้ไหม? จำได
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 579
เจคยอมจำนนต่อชะตากรรมของเขาหากเทียบกับการต้องไปขุดโสมตลอดชีวิตบนภูเขากอลมิน เขายังถือว่าโชคดีมากที่ยังได้ขนปูนที่ก่อสร้างในโอลรัสฮิลล์ยี่สิบปีอย่างน้อยเขาก็จะสามารถอยู่ในเมืองได้ กลับบ้านได้ และเพลิดเพลินกับสถานบันเทิงยามค่ำคืนได้เป็นครั้งคราวแต่ถ้าไปยังภูเขากอลมิน ชีวิตเขาจะหายไปเลยเมื่ออัลเบิร์ตห็นว่า เขายอมรับชะตากรรมของเขาแล้ว อัลเบิร์ตก็ยิ้มก่อนจะพูดว่า “แกควรรู้ว่าแกโชคดีมากนะ วันนี้ฉันสามารถพาแกไปที่ฟาร์ม แล้วเอาแกโยนให้หมากินก็ยังได้!”เจคพยักหน้าอย่างรวดเร็วก่อนจะกล่าวด้วยความขอบคุณ “ขอบคุณ ขอบคุณจริง ๆ ครับ คุณเวด ขอบคุณที่มีน้ำใจกับผม… ขอบคุณมากครับดอน อัลเบิร์ต…”อัลเบิร์ตสั่งคนของเขาอย่างรวดเร็วว่า “มานี่ เอามันไปที่ไซต์ก่อสร้างเดี๋ยวนี้ ให้มันอยู่กินกับคนงานที่นั่น มันจะได้หยุดสองวันต่อเดือนเท่านั้น!”“ครับ ดอน อัลเบิร์ต!” ชายสองคนของอัลเบิร์ตลากเจคออกจากล็อบบี้ทันทีแล้วอัลเบิร์ตก็ชี้นิ้วไปที่แอรอนซึ่งยังคงนอนหมดสติอยู่กับพื้นก่อนจะถามชาร์ลีว่า คุณเวด “แล้วเราจะทำเอายังไงดีกับเจ้าแก่นั่น?”ชาร์ลีตอบเบา ๆ “เดี๋ยวตำรวจจะมาเอาตัวเขาไป”ทันทีที่เขาพูดจบ เจ้าหน้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 580
ชาร์ลีเป็นเพียงคนเดียวที่มีบัตรสมาชิกออลล์แอ็คเซสวีไอพีสูงสุดแห่งคลับกลอเรียส ทั้งหมด ยิ่งไปกว่านั้น เขาสามารถเข้าถึงทุกชั้นในคลับได้ รวมถึงชั้นที่สิบห้าที่เป็นชั้นพิเศษ และทั้งหมดนี้ของเขาจะไม่มีค่าใช้จ่ายเลย!อย่างไรก็ตาม ชาร์ลีไม่อยากให้จาค็อบรู้ว่าเขามีบัตรใบนี้มิฉะนั้น ด้วยนิสัยจาค็อบคงจะกดดันและรบเร้าให้ชาร์ลีพาเขามาที่นี่ทุกวันอย่างแน่นอน บางทีเขาอาจจะหาทางเอาบัตรนี่ไปใช้เองเพื่ออ้างสิทธิ์และพาเพื่อน ๆ เขามาที่นี่ดังนั้น คงจะดีกว่าที่ชาร์ลีเก็บเรื่องนี้ไว้ไม่ให้จาค็อบรู้อัลเบิร์ตเข้าใจในทันทีว่า ชาร์ลีหมายถึงอะไร เขารีบหยิบบัตรสมาชิกวีไอพีของเขาออกมายื่นให้พนักงานแล้วพูดว่า “เตรียมห้องส่วนตัวขนาดใหญ่ให้ฉันบนชั้นสิบ เรียกเก็บค่าใช้จ่ายทั้งหมดไปยังบัญชีของฉันได้เลย”พนักงานรับบัตรของอัลเบิร์ตด้วยความเคารพก่อนที่จะยิ้มและพูดว่า “ห้อง 1008 บนชั้นสิบเปิดให้ท่านแล้วค่ะ เชิญขึ้นชั้นสิบได้ตลอดเวลาเลยนะคะ ห้องมีขนาดใหญ่และกว้างขวาง รองรับได้มากถึงสามสิบคนค่ะ”อัลเบิร์ตพยักหน้าก่อนจะพูดกับชาร์ลีอย่างสุภาพ “คุณเวดครับ เชิญขึ้นชั้นสิบกับเหล่าลุง ๆ ได้เลยนะครับ”ในเวลานี้ ชาร์ลีรีบ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 581
ชาร์ลีมองจัสมินก่อนจะยิ้ม และพูดว่า “ผมมางานเลี้ยงรุ่นกับพ่อตาที่นี่เพื่อกับเพื่อนร่วมชั้นเก่าของเขา ผมไม่ได้บอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะผมไม่อยากรบกวนคุณ”จัสมินรีบกล่าวว่า “คุณเวด คุณสามารถบอกฉันล่วงหน้าได้ว่าพ่อตาของคุณจะเลี้ยงรุ่นกันที่นี่! ฉันจะได้ดูแลเขา และเพื่อน ๆ ของเขาอย่างเต็มที่เลยค่ะ!”ชาร์ลียิ้มขณะที่เขาพูดว่า “คุณไม่จำเป็นต้องเตรียมการพิเศษสำหรับเขาหรอกครับ ท้ายที่สุดมันเป็นแค่กลุ่มชายชราที่ออกมาพบปะสังสรรค์กัน ผมกลัวว่าพวกเขาจะไม่สามารถปรับตัวเข้ากับมันได้หากทุกอย่างยิ่งใหญ่เกินไป”ขณะที่เขาพูด ชาร์ลีพูดอีกครั้งว่า “นอกจากนี้ ผมไม่เคยบอกพ่อตาว่าผมมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณ ผมเกรงว่าเขาจะทำตัวไม่ถูกมากหากคุณหนูจากตระกูลมัวร์ออกมาดูแลให้เขาเป็นการส่วนตัว”จัสมินพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ คุณเวด คุณปู่ของฉันจะจัดงานเลี้ยงวันเกิดอายุแปดสิบของเขาตอนเที่ยงวันพรุ่งนี้ ตอนแรกฉันตั้งใจจะส่งการ์ดเชิญให้คุณคืนนี้เพื่อถามคุณว่าคุณพอมีเวลามางานเลี้ยงวันเกิดเขาพรุ่งนี้ไหม คุณปู่ของฉันพูดถึงคุณเสมอและต้องการพบคุณจริง ๆ ”ชาร์ลีคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าและพูดว่า “พร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 582
ฮันนาห์กล่าวว่า “พี่ลินดา ให้ฉันแนะนำคุณทั้งสองคนนะคะ นี่คือเพื่อนที่ฉันพูดถึงให้คุณฟังก่อนหน้านี้ เธอชื่อเอเลน เธอชอบการเล่นไพ่นกกระจอกเช่นเดียวกับคุณ และเธอก็เก่งมากในการเล่นไพ่นกกระจอก! เธอเต็มใจที่จะเดิมพันเสมอและเธอก็ไม่แพ้ใครเช่นกัน”เอเลนรีบพูดว่า “สวัสดีค่ะ พี่ลินดา!”ลินดาพยักหน้าเบา ๆ ก่อนที่เธอยิ้ม และพูดว่า “ฉันมักจะคิดถึงเพื่อนเล่นไพ่นกกระจอกอีกคนมาโดยตลอด หากคุณสนใจ คุณสามารถมาที่นี่บ่อย ๆ เพื่อเล่นไพ่นกกระจอกกับฉันและฮันนาห์ในอนาคตได้นะ”เอเลนรีบตอบ “โอ้ เยี่ยมไปเลย! นี่เป็นเรื่องบังเอิญมาก! ฉันมีเพื่อนที่เล่นไพ่นกกระจอกด้วยเป็นประจำ แต่เธอกำลังจะไปอเมริกาเร็ว ๆ นี้ ฉันกลัวว่าจะหาเพื่อนเล่นไพ่นกกระจอกไม่ได้อีก!”ลินดาเริ่มยื่นมือออก และพูดกับเอเลนอย่างสุภาพและให้เกียรติ “สวัสดีเอเลน ฉันชื่อลินดา ยินดีต้อนรับสู่บ้านของฉันนะ!"เอเลนรีบจับมือกับเธอหลังจากนั้น ลินดาก็พูดว่า “โอ้ คุณเห็นไหม วิลล่าของฉันโดยทั่วไปแล้วไม่ได้ใช้งานหลังจากการปรับปรุงเสร็จสิ้น เลยคิดว่าจะใช้เป็นสถานที่ให้สาว ๆ เล่นไพ่นกกระจอกกับฉัน”เอเลนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาลินดาเล็กน้อย เธอสามารถใช้วิล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 583
ทุกคนต่างก็มีอุบายของตัวเองและพวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะเริ่มเกมดังนั้น ลินดาจึงปรบมือขณะที่เธอทักทายผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เธอยิ้ม และพูดว่า “ยังไงก็ตาม นี่คือ เจียนน่า โรว์ เธอยังเป็นเพื่อนสนิทของฉัน เราทุกคนไม่ค่อยเก่งเรื่องการพนัน ดังนั้นพวกเราสี่คนมาเริ่มเกมกันเถอะ!”เอเลนตอบอย่างตื่นเต้นว่า “เอาล่ะ เริ่มกันเลยทันที บอกตามตรงว่ามือของฉันเริ่มคันแล้ว!”ลินดายิ้มก่อนจะแนะนำว่า “เนื่องจากวันนี้เป็นครั้งแรกที่เราเล่นไพ่นกกระจอกร่วมกับน้องเอเลน อย่าเริ่มต้นด้วยทุนมากเกินไป งั้นเราจะเริ่มต้นด้วยเงินหนึ่งพันบาท และเราจะเล่นที่หกสิบสี่ครั้ง ตกลงไหม?”"อะไรนะ?"เอเลนตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของลินดา เธอโพล่งออกมาทันที “พันบาทต่อยอดที่หกสิบสี่ครั้ง! สุดท้ายแล้วมันจะมากกว่าหกหมื่นบาทในตอนสิ้นวัน! ปกติคุณเล่นไพ่นกกระจอกด้วยเงินมหาศาลขนาดนั้นเลยเหรอ?”ลินดายิ้มก่อนจะโบกมือแล้วพูดว่า “น้องเอเลน นี่เรียกว่าเงินมหาศาลกันหรือ? พูดตามตรง นี่เป็นเกมที่เล็กที่สุดที่ฉันเคยเล่นมาเลยนะ เมื่อวันก่อนฉันเล่นกับเพื่อน ๆ ฉัน เราเล่นกันที่ราคาสามพันถึงห้าพันบาท เราเล่นไม่กี่หมื่นบาทเอง”จากนั้น ลินดาชี้ไปที
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
