Share

บทที่ 579

เจคยอมจำนนต่อชะตากรรมของเขา

หากเทียบกับการต้องไปขุดโสมตลอดชีวิตบนภูเขากอลมิน เขายังถือว่าโชคดีมากที่ยังได้ขนปูนที่ก่อสร้างในโอลรัสฮิลล์ยี่สิบปี

อย่างน้อยเขาก็จะสามารถอยู่ในเมืองได้ กลับบ้านได้ และเพลิดเพลินกับสถานบันเทิงยามค่ำคืนได้เป็นครั้งคราว

แต่ถ้าไปยังภูเขากอลมิน ชีวิตเขาจะหายไปเลย

เมื่ออัลเบิร์ตห็นว่า เขายอมรับชะตากรรมของเขาแล้ว อัลเบิร์ตก็ยิ้มก่อนจะพูดว่า “แกควรรู้ว่าแกโชคดีมากนะ วันนี้ฉันสามารถพาแกไปที่ฟาร์ม แล้วเอาแกโยนให้หมากินก็ยังได้!”

เจคพยักหน้าอย่างรวดเร็วก่อนจะกล่าวด้วยความขอบคุณ “ขอบคุณ ขอบคุณจริง ๆ ครับ คุณเวด ขอบคุณที่มีน้ำใจกับผม… ขอบคุณมากครับดอน อัลเบิร์ต…”

อัลเบิร์ตสั่งคนของเขาอย่างรวดเร็วว่า “มานี่ เอามันไปที่ไซต์ก่อสร้างเดี๋ยวนี้ ให้มันอยู่กินกับคนงานที่นั่น มันจะได้หยุดสองวันต่อเดือนเท่านั้น!”

“ครับ ดอน อัลเบิร์ต!” ชายสองคนของอัลเบิร์ตลากเจคออกจากล็อบบี้ทันที

แล้วอัลเบิร์ตก็ชี้นิ้วไปที่แอรอนซึ่งยังคงนอนหมดสติอยู่กับพื้นก่อนจะถามชาร์ลีว่า คุณเวด “แล้วเราจะทำเอายังไงดีกับเจ้าแก่นั่น?”

ชาร์ลีตอบเบา ๆ “เดี๋ยวตำรวจจะมาเอาตัวเขาไป”

ทันทีที่เขาพูดจบ เจ้าหน้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status