Fate. What is fate? According to my research, it is to be destined to happen, turn out, or act in a particular way. Iyon na ang dapat na mangyari e—nangyari na e. May magagawa pa ba? It is what it is kaya tatanggapin na lang? Para bang kahit anong mangyari sa buhay mo, wala ka nang magagawa. Iyon ang nakatadhana, iyon ang dapat na mangyari, iyon ang nakasulat sa libro ng buhay mo kaya wala na. Tanggapin mo na lang. I was born rich. Nakukuha ko ang lahat ng gusto ko—kailangan ko man o hindi. My attitude and personality was already rotten that nobody can tame me except for the man who introduced himself as my fiancee. If my parents were both heartless for me, he isn't. Ako lagi. Ako muna bago ang iba—bago siya. But, the story of my life isn't favor of me. From being proud and arrogant to pathetic life. Good thing that I have him. He is always the shoulder that I always have to lean on. He is like my guardian angel for taking care of me. Siya lang talaga ang may kayang umunawa sa akin. Siya lang talaga ang nag-iisang umiintindi sa akin. That's why I kept on asking him, why — why does he love me so much?
View MoreTrigger Warning: Mention of Rape, Self-harm, Suicide, and Trauma.Wakas."I said, he's not yours! I was raped."Para akong nabingi nang marinig iyon sa kaniya. Hindi maproseso ng utak ko, hindi ko matanggap. Hindi ko kayang tanggapin ang sinabi niya.Umiiyak siya habang nakatingin sa aking mga mata. Kilala ko siya, kabisado ko siya kaya kitang-kita ko sa mga mata niya ang sakit at hirap na sabihin sa akin ang nangyari sa kaniya. Nanghihina ako. Putangina! Gusto kong isisi sa lahat ang nangyari sa kaniya. How could they do this to her?Kaya ba takot na takot siya noong hinawakan ko siya noon? Kaya ba tumitili at mabilis siyang magulat sa tuwing may lalapit sa kaniya? Kaya ba siya umalis? Kaya niya ba ako iniwan? Ano? Tangina! Ito ba ang sagot na hinihintay ko? Ang tagal kong gustong marinig sa kaniya ang paliwanag niya kung bakit takot na takot siya sa akin noon pero ang marinig ito sa kaniya... Hindi ko yata kaya. I witnessed her being brave, being strong. She'll do whatever she wan
Finally.After almost 2 weeks of staying in Pontevedra, bumalik kami sa Manila. Nauna na nga roon sina Gabriella at Cartier dahil sila raw muna ang mag-aasikaso sa kompanya habang inaayos namin ang kaso rito.Nasasaktan ako para kay Charlynn. I know that she loves him a lot and sending him to jail will hurt her even more. I don't want to sound selfish but I really think that he deserves it. Hindi ko alam kung paano ang relasyon nila pero alam kong grabe rin ang sugat na iniwan sa kaniya ni Louis.Tuloy-tuloy ang pag-iimprove ng mental health ko, salamat sa psychiatrist na tumulong sa akin doon. Carlo and Rouge were always outside whenever I'm in my therapy. They helped me a lot, too. But, I should thank myself more raw dahil tinulungan ko ang sarili ko para mapabilis ang pag-improve ng mental health ko."Where do you want to eat?" Tanong ni Carlo nang makalabas kami ng clinic.I rolled my eyes. "Nakakalimutan mo na ba?" Sagot ko."Hindi, Rei. Next week pa naman iyon. Let's eat for now
De Dios.We stayed in Pontevedra after Gabriella and Cartier's wedding. Binisita ko ang rin ang bahay ko. Yes, I really claimed that this is my house kahit na pera ni Carlo ang pinanggastos niya para bilhin iyon. Inayos ko lang ang ilang gamit ko roon at kumuha ng iilang damit na hindi ko man lang nagamit."Reisha."Palabas na ako nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon. Abot-abot ang tahip ng dibdib ko nang harapin ko siya. Seryoso siyang nakatingin sa akin."I'm so sorry," bulong niya."Please, don't appear in front me again," matapang kong sagot kahit na kabadong-kabado ako."Y-Your son..." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. "Sa akin ba siya?""Ang kapal ng mukha mo," mariin kong sabi. "Ang kapal-kapal ng mukha mo matapos mong sirain ang buhay ko!""I'm sorry, Rei. I really do. H-hindi ko sinasadya. I was blinde—""There is no fucking excuse to do that! You treat me like your toy! You're in a relationship with my friend and yet you fucking violated me!" Malakas na sigaw
Wedding.Hindi naman marami ang nainom ko pero siguro dahil matagal na akong hindi nakakainom kaya mababa na ang alcohol tolerance ko. Ilang shots lang 'yon ng Hennessy X.O pero halos umikot na ang paningin ko."You know that we have party to attend tomorrow and yet you're partying," sermon niya sa akin."Saka mo na ako pagalitan. Masakit ulo ko," I answered while smiling."You're having fun just a minute ago tapos no'ng nakita mo ako, masakit na ulo mo?" Marahas niyang tanong.Inayos niya ang seatbelt ko bago ko naramdaman ang pag-andar ng sasakyan. Nakatulog ako sa byahe. Nagising lang ako nang maramdaman ang pag-angat ko mula sa inuupuan ko. "I can manage," sabi ko."Huwag kang malikot," madiin niyang saway sa akin.Wala na akong nagawa kundi hayaan siya. Nakatingin lang ako sa seryoso niyang mukha. Halata pang pikon na pikon sa akin dahil umiigting ang panga."Trina, ayos na. Paki-iwan na lang si Rouge," ani Carlo."May kailangan po ba si Ma'am, Sir?" Tanong niya."Paki-handaan n
Mad."Ang OA mo," natatawang sabi ko nang yakapin niya ako."I love you so much," bulong niya sa akin. "Once you're ready, we'll get married," sabi niya nang kumalas sa pagkakayakap sa akin."Carlo, it's early for that. Maraming nagbago sa atin sa nagdaang taon," I answered.Baka rin magbago pa isip niya. Baka kapag nakasal kami, isipin niyang hindi niya pala talaga ako mahal o magsawa siya. Maybe I'll give him time to think about us."Maraming nagbago sa nagdaang taon pero iyong nararamdaman ko sa'yo, hindi..." Sigurado niyang sagot. "Sigurado na ako, Rei. I'll talk to your family. We'll get married.""Carlo, hindi pa tayo, okay?" Sagot ko. "Sinabi ko lang na hindi ko gusto si Vincent.""You indirectly confessed, tho. Alam ko naman talagang mahal mo ako noon pa man, Rei, pero 'yong marinig ko ito galing sa'yo..." Malakas siyang humalakhak bago ako muling yakapin."Bumangon na tayo. Aalis pa tayo mamaya," sabi ko na lang para maiba ang topic namin.Inunahan ko na siyang tumayo. Inayos
Jealous.Gusto kong magtampo dahil kahit narinig niya ang sinagot ko kay Kuya Leo, malamig pa rin ang pakikitungo niya sa akin. Saglit niya lang akong tinapunan ng tingin nang pumasok siya ng sasakyan tapos na kay Rouge na ang atensyon niya, hindi na ako pinansin.Silang dalawa lang ang magkausap ni Rouge, maski ang anak ko hindi ako binibigyan ng pansin dahil talagang tuwang-tuwa siya sa pag-alis namin. Nakapunta naman na siya sa Cebu pero hindi siya ganitong kasaya.Sinalubong kami ng panibagong driver ni Carlo nang makarating kami sa NAIA. May mga bodyguards pa na nakapalibot sa amin kaya sa tingin ko, hindi pa rin maayos ang problema nina Gabriella kay Ms. Janah."Kuya..." Biglang sabi ni Carlo sa gilid ko.Binalingan ko siya kaya napatingin din siya sa akin bago binalik ang tingin sa bintana. Sinubukan kong kuhanin sa kaniya si Rouge na natutulog sa kaniyang hita pero binalingan niya lang ako at binigyan ng masamang tingin.Anong problema nito?"Nasa Manila na kami..." Kumunot pa
Father."Gabriella's stepmother is wanted."Nanlaki ang mga mata ko sa bungad ni Carlo sa umaga ko. "W-what happened?" Kinakabahan kong tanong."She hired a gunman to kill Ate Ayla before..."Napasinghap ako. What the fuck? Paanong nangyari iyon? Gabriella told me before that she is a good person and she is like her second mother na. Hindi naman daw mapapalitan nito ang si Tita Ayla pero mahal niya rin daw si Ms. Janah Bernal. Alam ko at sigurado akong nasasaktan si Gabriella ngayon."Nagkabarilan sila ni Kuya sa bahay nila sa Cebu. Nasa Pontevedra sila ngayon. Galit na galit si Kuya dahil ngayon lang niya nalaman na may anak sila ni Gabriella. Alam mo ba 'to?"Napaiwas ako ng tingin sa tanong niya."Kuya wanted us to go in Pontevedra. But, I told him that we're safe here. We have bodyguards outside your house already," sabi niya."Hindi naman yata tayo madadamay. She doesn't know us," I answered."Mabuti nang sigurado, Rei. I won't risk your safety lalo na dahil nandito ang anak nat
Volcano.Mabilis akong napabangon nang mapanaginipan ang pamilyar na pangyayari. Kahit na air-conditioned ang kwarto, pawis na pawis ako. Kasabay nang paghigpit ko ng hawak sa comforter ang pagbangon ni Carlo. He gave me a glass of water na agad kong pinangalahatian nang bumangon ako."Luwas tayong Manila, okay?" Marahan niyang bulong. "Let's have you check, R-Rei."I nodded before closing my eyes for a silent prayer. Ni hindi ko namalayan na tumulo ang luha ko kung hindi lang ako niyakap ni Carlo. My silent crying became loud. Humagulgol ako sa balikat niya at ang tanging ginawa niya lang ay hagurin ang likod ko para aluhin ako na siyang kailangan ko.Nang bumitaw siya sa pagkakayakap sa akin, tinitigan niya ako. He wiped my tears that made me cry for another reason again. What the heck did I do to deserve him? Bakit ganito niya ako kamahal? Hindi ko maintindihan!"The day that I was in Tingloy for a shoot—"I saw how Carlo shook his head while looking at me. "Let's not talk about i
Birthday."You really prepared for this, Dude," bati ni Kuya kay Carlo nang makitang nakahanda sa isang mahabang lamesa ang mga pagkain."Reisha, doesn't want a big celebration for our son that's why I beg her to agree for this," ngumisi si Carlo.Today is Rouge's second birthday. I invited Gabriella but she's busy with something that I don't know. I also called Charlynn but she's asleep yata. Carlo forced me to call my family kaya wala akong nagawa kundi imbitahan sila. They immediately book a flight to go here. He ordered lots of food for us. It's like a boodle fight."Your house is nice, anak, but this is far from your hometown. Sa mansyon na lang kayo tumira ni Rouge. His room is already done," singit ni Mommy habang buhat si Rouge.Umiling ako habang inaayos ang balloons na inayos ko para sa photo booth backdrop ni Rouge. "We're fine here, Mommy. I want a peaceful life.""Hindi ba peaceful sa mansyon?" Tanong ni Mommy.Ngumuso ako at umirap. Siguro? Hindi ko alam kung nagbago na
Simula.I grew up having all the things that I wanted. I can get everything that I like. My parents were rich, and I am their Unica Hija—the bunso sa dalawa nilang anak.I never imagined that I will be what I am now. Ni hindi ko pinangarap na pumasok sa modelling, I just want my parents to be mad at me that's why I chose to do it."Hindi ka ba talagang pupuntang hospital, Ineng?" Tanong ng isang kilalang komadrona rito sa amin.Umiling ako. "M-May tiwala po ako sa inyo. Just please, take care of me and my baby," iyon ang sagot ko.Takot akong pumuntang hospital. I don't want anyone to know that I am pregnant. I'm sure some people will laugh at me, sasabihin nila na I deserve it dahil masama ang ugali ko—na lumaki ang ulo ko dahil mabilis akong nakaakyat sa tuktok.Ipinagawa sa akin ng komadrona ang mga dapat gawin. I let her get whatever she needed inside my house. I was groaning in pain while slowly pushing the baby. It hurts so much. Humawak na lang ako sa bakal sa gilid ng kama ko ...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments