Kabanata 1

Pontevedra.

Nakita ko kung paano siyang nabigla sa sinabi ko. Unti-unting umawang ang labi niya habang nakatingin sa akin. Sunod-sunod niyang iniling ang kaniyang ulo, hindi naniniwala—o hindi makapaniwala.

I nodded. "Yes, Carlo. I was raped so please don't come near me again. Wala na tayong kahit anong ugnayan pa. Wala kang aasahan sa akin."

Buong-buo ang boses ko habang sinasabi ko iyon pero unti-unti akong nadudurog habang sinasabi ito sa kaniya. Kung hindi lang sana ito nangyari sa akin, siguro masaya kami ngayon. Baka sakaling no'ng pagbalik niya galing ibang bansa, ako na mismo ang tumakbo palapit sa kaniya.

"N-No, Rei. Hindi totoo 'yan."

Nagulat na lang ako nang hatakin niya ako palapit sa kaniya. Hinawakan niya ang mukha ko at hinaplos ito gamit ang nanginginig niyang mga kamay.

Napapikit ako hanggang sa tuloy-tuloy na ang bawat pagpatak ng luha ko. Malakas akong humagulgol nang mararamdaman ko ang pamilyar niyang haplos sa akin.

Sobra-sobra ang pangungulila ko sa kaniya.

"Putangina, Reisha."

Napaupo siya sa sahig matapos akong bitawan. Tinakpan niya ang kaniyang mukha gamit ang palad niya. Rinig na rinig ko ang malalakas na buntong-hininga niya hanggang sa naging hagulgol ito.

I was 17 when I first met Carlo. It was my 17th birthday. Daddy invited all his business partners, and all the famous personality that he know, including the politicians. We may be a private family pero maraming connection si Daddy. That's why when we have a party, expect that even the country's President will come.

I enjoyed being in the spotlight. Gusto ko laging makasentro sa akin ang atensyon ng mga tao, that's why I always choose to have a big birthday party and invite my schoolmates to brag about it.

Pero this time, nasira ang birthday party ko because of Daddy. He announced that they're fixing my marriage to someone that I don't even know. Ni hindi ko nga alam kung matanda ba siya, o pangit, o kaya naman mabaho.

"I am announcing the merging of De Dios and Moran thru marriage. My daughter here, Reisha, will marry the son of De Dios, Carlo, in the right time."

Maraming namangha sa sinabi niya. Para bang sobrang swerte namin sa bagay na iyon. Nagpalakpakan ang mga tao habang ako naman ay parang apoy na nagliliyab dahil sa galit.

"Daddy!"

Inis akong nagmartsa paakyat ng aming engrandeng hagdan. Inaangat ko pa ang mabigat at mahaba kong red gown.

"Be careful, you might tripped."

Masama ang tingin kong binalingan ang baritonong boses na nagsalita. Agad naman ding umawang ang bibig ko nang makita siya.

How old is this guy? He looks older than me but he's so damn hot!

Buti sana kung sa kaniya ako ipapakasal ni Papa, I would definitely agree.

Bigla kong gustong batukan ang sarili. Really, Reisha? Nakalimutan mo na ba ang pangako mo sa sarili mo?

Hinawakan niya ang dulo ng gown ko saka ako tinulungang itaas ito. Sinenyasan niya akong magpatuloy sa pag-akyat. Ilang beses pa akong kumurap saka ngumuso bago marahan na pumanhik ng hagdan.

Nakakita ka lang ng gwapo, bumigay ka na agad? Baka nakakalimutan mong you hate older guys kasi magaling silang mag-manipulate.

Marahas kong binuksan ang pintuan ng study ni Daddy. Talagang may meeting siya sa mismong araw ng birthday ko? Matapos niyang sabihin ang lahat ng iyon sa harapan ng mga bisita ko? Ano na lang ang sasabihin nila sa akin!

Ugh! I hate him.

"Daddy, what did you say again? I'm getting married?" Inis kong tanong.

"We will talk later, Reisha. Go down there and entertain your gues—"

"Why would I do that? It's more like your business event than my birthday party," inis kong sabi. "You even announced that I am getting married with someone that I don't know!"

Mariin niya akong tiningnan bago lumagpas ang tingin sa akin. He then smiled like an idiot. Napairap ako bago lingunin ang likuran ko kung saan siya nakatingin.

"Carlo, you're here. Come in..." Nakangiting bati niya sa lalaking tumulong sa akin sa hagdan kanina.

"Good evening, Sir."

Saglit kong sinuyod ang kabuoan ng lalaki kanina. Carlo. Don't tell me, siya ang walang-hiyang tinutukoy ni Daddy?

Now, I changed my mind! He's not hot! He's so pangit!

"Daddy!" Muli kong binalingan ang ama. "I don't want to get married!" Mariin kong singhal bago balingan ang lalaki sa tapat ko.

"I said, we will talk about this later..." Muli niyang singhal sa akin bago balingan ang lalaking marahang lumalapit sa amin.

He's wearing a navy blue suit with a navy blue necktie. White ang inner shirt niya. Navy blue ang slacks. With a black shoes. Formal. Well, baka ganiyan talaga kapag matanda na.

"You can talk to your daughter first, Tito. Babalik na lang ako mamaya," ani ng lalaking ito.

"No, Carlo. She'll leave us now," binalingan ako ni Daddy, pinapaalis.

Umirap ako at humalukipkip. Padabog akong naupo sa sofa na nasa gilid ng kwarto. Tumingin kay Daddy at muling umirap.

"I won't leave! I also have a business with you!"

"Reisha!" Pagalit niyang saway sa akin.

"What!" Mas malakas na sagot ko. "I said I don't want to get married, Daddy. Bata pa ako!"

"Your mother marry me when she was fif—"

"You manipulated her!" Madiin kong sagot.

"Reisha!" Malakas niyang sigaw.

Umirap ako. Totoo naman. He always used his power over Mommy. Dapat lagi siyang tama, and of course my Mommy is an idiot that's why sunod-sunuran. Ibahin nila ako! Walang magpapasunod sa akin.

"I can wait for her when she's ready, Tito. The engagement party can wait if she's not yet ready. Mahaba pa ang panahon para magplano sa kasal gayong bata pa siya."

How dare this old guy to interrupt my conversation with my Daddy? Ang kapal-kapal ng mukha niya. And what did he say? Hihintayin niya ako? Na maghihintay siya hanggang sa maging handa ako!

"Excuse me! Kahit tumanda akong dalaga, I won't fucking marry you! Hear me?" Inis na sabi ko.

"Reisha!" Halos kulog ang lakas ng boses ni Daddy.

Nakita ko kung paanong umawang ang labi ng lalaki sa sinabi ko.

"No one will wait for me, Dad!" Malakas kong sigaw.

Inis akong tumayo at nagmartsa palapit sa lalaking nasa harapan ni Daddy. I know that he expected what am I going to do, pero hindi siya umilag nang malakas ko siyang sampalin.

"I won't marry you, old guy!"

Nagpupuyos ako sa galit nang lumabas ako ng silid ni Daddy. Narinig ko pa ang malakas na sigaw niya at paghingi ng paumanhin sa lalaking iyon but who cares?

Galit na galit akong nag-impake ng mga gamit ko. Dalawang malalaking luggages ang dala ko. I don't care kung may tutulong sa akin na bitbitin ito. I need to leave this fucking house.

Lahat ng important documents ko ay dinala ko. Mangiyak-ngiyak pa ako habang nagpapaalam sa mga collections ko ng perfumes, bags, and jewelries.

Kung pwede ko lang silang bitbitin lahat, gagawin ko. Hindi ako sanay na matagal ginagamit ang isang bagay, even my clothes. After two use, tinatabi ko na. But I guess, I need to be more practical now.

Purong mga damit ang dinala ko. Tatlong mini bag lang ang dala ko, including the one that I'm using now. Gustong-gusto kong umiyak habang isa-isang hinahaplos ang mga gamit ko.

Don't worry, babalikan ko kayong lahat.

"Rodolfo!" Malakas na sigaw ni Mommy nang makita niya akong bumababa ng hagdan. "Reisha, please let's talk about this."

Hirap na hirap akong hatakin ang luggages ko. I even saw some of my father's guests looking at me. Umirap lang ako bago marahas na humakbang.

Akma akong tutulungan ni Yaya Wilma nang sumigaw si Daddy.

"Don't help her. Hayaan niyong patunayan niya sa atin na kaya niyang mabuhay nang mag-isa!" Sigaw ni Papa.

Inirapan ko na lang siya. Pawis na pawis agad ako nang maibaba ko ang lahat ng gamit ko. I saw how my Mommy cried, forcing Daddy to stop me, pero walang pakialam ang asawa niya.

"I will freeze all your cards!" Banta sa akin ni Daddy.

I immediately rolled my eyes. Wala akong pakialam, Daddy. Sa tingin niya ba lalayas ako dito nang wala akong hawak na pera? I am not damn stupid.

"Manong Henry, please hatid me po."

Isa-isa kong inilagay sa loob ng van ang mga luggages ko pero hindi siya gumalaw. Nanatili lang siyang nakatayo, deretso ang tingin sa harapan, parang walang naririnig.

"I hate all of you!" Malakas na sigaw ko bago ibinaba muli ang mga gamit.

Hindi ko alam kung paano kong hahatakin ang luggages ko. Hirap na hirap akong naglakad palabas ng aming mansyon. Sana pala nagpalit man lang ako ng damit para hindi ako hirap na hirap ngayon...

Hinintuan ako ng jeep na agad na nginiwian ko. Mabilis akong pumunta sa gilid para kausapin ang driver.

"Can I rent your service?" Tanong ko.

Kumunot ang noo niya. "Ano po, Ma'am?"

"Ihatid mo ako sa sakayan ng barko, please?"

"Aba e may mga pasahero ako, Ma'am."

"Paalisin mo!"

Narinig ko ang pag-alma sa sinabi ko ng mga pasahero. Pinagmumura pa nila ako na inirapan ko lang. Anong pakialam ko? I don't want to ride with poor people!

"Ay, hindi po pwede ya—"

"Three thousands?"

Nanlaki ang mga mata ng driver sa sinabi ko. Mabilis niyang nilingon ang mga pasahero habang tinatapik ang likod ng kaniyang upuan.

"Lipat na lang kayo, mga Ma'am at Sir. Pasensya na kailangang ng pera e."

Malakas kaming pinagmumura ng mga pasahero niya. Ngumisi na lang ako. The driver even helped me to put my luggages inside his cheap and dirty jeep.

Kung hindi ko lang 'to kailangan, hindi ako sasakay rito.

"Mukhang lumayas ka, Ma'am, ha?" Natatawang tanong ng driver.

Inirapan ko siya. Feeling close ka!

"Shut up or I will not pay you!"

Mabilis niya namang itinikom ang bibig sa sinabi ko. Inirapan ko siya. Mabilis ko siyang binayaran nang makarating kami sa terminal. He even offered to wait for me until I get my ticket, and I agreed.

Mabilis na rin akong nagwithdraw ng maximum amount sa lahat ng cards ko bago pa iyon ma-freeze ni Daddy... Ha? Akala niya ba I'm stupid?

Ni hindi ko alam kung saan ako patutungo. Sa parteng Visayas ako nagdesisyon na magtungo. Pagod na pagod ako sa byahe nang makababa ako. It's already afternoon. Wala akong kain. Wala akong ligo. Tubig lang ang laman ng tiyan ko simula no'ng bumyahe ako.

"Ano ang nasa pinakadulo ng lugar na ito?" Tanong ko.

"Ah, bayan ng Pontevedra po, Ma'am."

Kumunot ang noo ko. The name is unique. Ni hindi ko pa iyon naririnig. Tumango ako sa lalaking sumagot sa tanong ko saka nagpasalamat sa kaniya.

Nabibigatan ako sa dalawang luggage na bitbit ko. Idagdag mo pa ang malaking gown na suot-suot ko. Mabuti na lang at mukhang mabait ang mga tao sa bayan na ito kaya tinulungan nila akong makasakay papunta sa Pontevedra?

"Wala bang taxi?" Tanong ko nang makitang hininto nila ako sa maliliit na bus.

Malakas silang nagtawanan habang umiiling. "Ay, wala po, Ma'am. Iyan talaga ang sinasakyan namin. Mura na, presko pa."

I guess I don't have a choice but to ride this cheap mini bus. I occupied the four seats. For my luggages, and for me. Masama tuloy ang tingin sa akin ng mga tao. And I don't know why!

Pinagmasdan ko ang labas ng bintana habang umaandar ang sinasakyan ko. Ito ang unang beses na tatapak ako sa probinsya. Sariwa nga ang hangin, sobrang init at mukhang mahirap naman ang buhay.

Ineexpect ko nang maliit na bayan lang ang Pontevedra, but I didn't expect this place to be this beautiful. Malinis. Maaliwalas. The houses are in color pastel. Kita ang mga malalaking bahay kahit na nasa dulo pa ito.

"Ay may dayo..." I heard someone murmured.

May mga chismosa rin pala rito?

"Mukhang mayaman. Naka-gown pa."

"Ang dami ng dala niya. Baka naghahanap ng bahay."

Mabilis na pumalakpak ang tenga ko sa huling nagsalita. I immediately turn to them. Hinayaan ko na ang luggages ko na nasa gilid dahil mukha namang mababait ang mga tao.

"May nagpapa-rent ba ng apartment dito?" Tanong ko.

They nodded. Sinamahan nila ako hanggang sa sinasabi nilang apartment. Mukhang maayos naman. I just need an aircon to live peacefully. Hindi ako sanay sa electric fan. I don't even know how to clean that shit.

"Apat na libo ang renta, Hija. One month advance, one month deposit..." The old woman said.

Kumunot ang noo ko. Ni hindi ko maintindihan ang sinabi niya pero tumango na lang ako.

"I will pay now," sagot ko na nagpangisi sa kaniya. "But, let me take a shower first. I feel so dirty."

Pumayag siya sa sinabi ko. Sinabihan niya akong katukin lang ang katapat na bahay kapag tapos na ako. Gusto kong bumili ng gamit para sa bahay na 'to pero ayaw ko namang sumakay ulit sa cheap na bus na iyon. Feel ko magkaka-allergy ako.

Naka-halter top at maong shorts ako nang lumabas ng bahay. I immediately payed for my rent including the down payment, I guess. Kasama na rin pala ang water and electricity sa bill kaya nakatipid ako. Nagdagdag pa ako ng ilang libo dahil gusto ko ng aircon.

"Malapit lang ang dagat dito, Hija. Kung gusto mong lumangoy ay pwedeng-pwede."

Gusto kong pumalakpak sa nalaman ko. Ang tagal na mula nang makapag-beach akong muli kaya naman magandang ideya ang lumangoy sa dagat. Kaya kinabukasan, agad akong pumunta sa dagat para lumangoy.

Nakita kong may iilang tao sa dalampasigan na taga-rito. Mukhang hindi sila nagsasawa rito. Aba! Kahit naman siguro ako. I love the color of their sea. Asul na asul ang kulay. Kita pa ang nasa ilalim. Kaya hindi ko rin namalayan na matagal na pala ang oras na ginugol ko sa paglalangoy.

I guess my life here in Pontevedra will be so much fun.