Love.Sobrang sama ng pakiramdam ko kinabukasan. Naghahalo ang sakit ng ulo ko (because of hangover ) at ang sakit ng pagkababae ko. Wala si Carlo sa tabi ko pero naririnig ko na may kumikilos sa baba kaya alam kong nandoon siya. Hindi siya umuwi. Napangiti ako.Marahan akong naglakad palabas ng kwarto. Naabutan ko siyang nagluluto sa kusina, gumagawa ng fried rice. Nilingon niya ako nang maramdaman ang presensya ko. Napairap na lang ako nang ngitian niya ako."Gising ka na pala," nakangiting sabi niya. "Good morning.""M-Morning," tipid kong bulong. "I forgot what happened last night. Nakapag-paalam ba ako kina Cha?"Mukhang nagulat siya sa sinabi ko. Pumikit siya nang mariin bago umigting ang panga. Anong nangyari rito? Kanina lang ay nakangiti tapos biglang nagagalit? Mas malakas pa yata ang topak nito sa akin e.Kunot-noo niyang pinatay ang stove saka sinalin ang niluto sa malaking bowl bago umiling sa akin. "Nauna silang umuwi sa atin. Napaaway si Kuya kagabi," sagot niya.Nanl
Agency."You sure all your things are here?" Tanong ni Carlo habang sinasara ang luggage ko.Tumango ako. "I can buy naman if may nawawala. You know, I have my cards," nakangising sabi ko.Humalakhak siya. "I'm surprised na hindi mo pa nauubos 'yan.""Of course, walang mall dito 'no!" Giit ko."Then, Manila will make me poor, huh?" Natatawang tanong niya.Nagkibit-balikat ako. Kinuha ko ang mga documents ko sa drawer ng closet ko saka ito inilagay sa pangalawang mas maliit na luggage. Carlo is just watching me. Kanina ay nagpresinta siyang ayusin ang luggage ko pero tumanggi ako.Guys don't know how to conserve space on luggage. Well, that's what I noticed kina Kuya Vlad at Daddy, ewan ko lang sa iba.Carlo bought the entire building of Ate Lisa which means that all of our remaining things here will stay here. I don't know how he managed to buy this when it is not for sale. Ate Lisa just told me that Carlo talked to her and asked if she can clean the house for us, which she agreed.Hi
Pahinga."Nice to meet you. Reisha, right?" Tanong ni Eunice Vien, kilalang artista, nang iwan kami ng make-up artists namin.Ngumiti ako sa kaniya at tumango. "Yes. Nice to meet you as well.""I heard bago ka lang?" Tumango ako. "But you already have a big project like this?" Gulat na tanong niya. "I mean, no offense pero gumamit ka ba ng connection?" Taas-kilay niyang tanong.Halatang gusto niyang maintimidate ako sa kaniya pero sorry na lang siya. Siya ang dapat na maintimidate sa akin."Do I look like I need that?" Natatawang tanong ko. Hinawi ko ang buhok ko saka inikot ang upuan ko paharap sa kaniya. "And, you considered this as a big project?" Kunwaring gulat na tanong ko."Not really," hilaw siyang ngumiti bago humarap sa malaking salamin sa tapat namin. "Pero sa mga kagaya mo, I bet this is big."Sarkastiko akong tumawa bago humalukipkip. Ang bruhang ito! Akala mo ikinaganda ang kaputian! Kung si Gabriella siguro ay interested sa modelling, nasisiguro kong wala na siyang care
Buddy.Malakas na humagalpak ng tawa si Tyra habang nakatingin sa kaniyang iPad. Nakasandal ako sa swivel chair sa loob ng conference room ng agency habang ini-intindi ang assignment ko."Natutuwa ako na naaawa kay Carlo," tumatawang sabi niya. "He really did sacrifice his peace just for you to get off the negative spotlight."Umismid ako. Nag-post na ako ng public apology sa mismong social media account ko pero wala na sa akin ang atensyon nila. Pala-isipan sa mga tao kung sino ang babae ni Carlo De Dios. Tama nga siya, mas mababaliw ang internet sa ginawa niya. Carlo is a well-known architect, bukod doon isa siyang De Dios na kilala dahil sa company nila na isa sa kilala sa bansa.Sumandal ako sa upuan at humalukipkip habang tinitingnan si Gabriella na nila-lapag ang order ko. Nagulat pa siya nang mag-taas ako ng kamay."Anong ginagawa mo?" Tanong niya."I wanna talk to the manager," mataray kong sabi.Nakita ko ang pag-lingon ng mga tao sa paligid ko. Nag-bulungan sila tungkol sa g
Party."Oh my god, Reisha!" Malakas na tili ni Tyra nang makita akong pumasok ng kaniyang office. "Wala talaga akong duda sa modeling skills mo..." Sabi niya habang nilalapitan ako.Humalakhak ako. Kulang na lang ay lumuhod siya sa akin para sambahin ako. Pabiro kong hinawi ang buhok ko na nagpahalakhak sa kaniya."Well, you really are good at this pero ang ugali mo lang talaga," ngiwi niya.Umiling na lang ako saka tumawa. Pinanood namin sa malaking screen ang malaking video ko galing sa shoot. I'm wearing a red two-piece. Hindi iyon basta lang na isang litrato, isa iyong short advertisement video na nakaflash sa kahabaan ng EDSA. "I am so damn proud of you, Reisha!" Tili niya."You should be," mayabang kong sagot.Inirapan niya lang ako. After this, nagsabi na ako na ang mga hindi masyadong demanding na offers ang kukuhanin ko. Nanghihinayang nga siya kasi kung kelan naman mas dumami ang nag-ooffer sa akin, saka naman ako magfo-focus sa study. Sabi ko nga sa kaniya na mabilis lang
Cold.Naiwan kami ni Gabriella sa table. We let Charlynn stay with her family, because that is the right thing to do. I have a feeling na kung hindi namin siya sinabihan na mag-stay sa family niya, hindi siya tatayo. She's fond of us at mukhang ayaw mahiwalay sa amin.I pressed my lips together when I saw Mommy. She's walking my way at halatang galit na galit. "Reisha, you need to explain yourself!" Madiing sabi nito nang makalapit sa akin.Nakita ko kung paanong yumuko si Gabriella, nahihiya yata. "I will, okay? Stop giving such scene!" Iritang sagot ko."You're no longer my daughter. I don't even know you anymore!" Mahina akong tumawa. I wonder what Daddy told her that made her furious. Hindi naman siya ganito."Gab, I'll just talk to her..." Sinenyas ko si Mommy. "Can I leave you muna?"I don't like the idea of leaving Gabriella on our table because she's not fond of this kind of event pero I need to talk to my mother bago pa siya magwala. Halata kasing isang kalabit lang sa kan
Painting.Kabado ako habang paulit-ulit na dinadial ang cellphone ni Gabriella. Naka-pirmi sa hita ko ang kamay ni Carlo habang ang isa naman ay gamit niya sa pagmamaneho.Dalawa na ang napuntahan naming bar at lahat 'yon ay walang anino ni Gabriella. Nangingilid na ang luha ko habang paulit-ulit na tinitipa ang number niya sa cellphone ko."Babe, we'll see her. Calm down, please?" Ani Carlo.Hinawakan niya ang kamay ko saka iyon hinalikan. Hindi ko na napigilan ang pagbagsak ng luha ko. Hindi ako umiyak sa mga sinabi ng parents ko dahil sanay ako roon pero ibang usapan ang kaibigan ko. I do treasure her a lot.Sabay kaming tumingin sa cellphone ni Carlo nang tumunog ito. Si Cartier... Nanginginig kong sinagot iyon."She's with me now," sabi ni Cartier.Tuloy-tuloy pa rin ang pagbagsak ng luha ko kahit na narinig ko iyon kay Cartier. Hinawakan ni Carlo ang kamay ko para pakalmahin ako. Humikbi ako."Alright," si Carlo ang sumagot no'n."I'll keep her for tonight. She's so drunk, and I
Date.Pagod ako sa mga sumunod na araw dahil tuloy-tuloy ang practice namin for cheerleading. Na-delay rin tuloy ang ilang endorsements ko dahil doon. Peke akong ngumiti matapos ang final stunt namin. Nagpalakpakan ang mga tao sa paligid namin. Maingat akong binaba ng mga kasama ko. Ang sabi ko, hindi ako papayag na buhatin pero pinilit nila. Nakakainis talaga sila! Hindi na talaga ako uulit dito. "Great performance, guys!" Pumalakpak ang choreographer namin matapos naming mag-kalasan.Kinuha ko ang tubig ko na nasa loob ng duffel bag ko saka iyon pinangalahatian. Saglit pa kaming nagpicture pagtapos no'n. Kating-kati na akong umalis dahil naiirita talaga ako sa kanilang lahat.Hindi na ako magpapanggap na masaya akong kasama sila dahil alam naman nilang lahat na masama ang ugali ko. I even have an argument with our choreographer during our practice."Thank you for joining the team, Ms. Moran," bati sa akin ng prof namin nang makitang mag-isa ako.Umiling ako habang pinupunasan ang p
Trigger Warning: Mention of Rape, Self-harm, Suicide, and Trauma.Wakas."I said, he's not yours! I was raped."Para akong nabingi nang marinig iyon sa kaniya. Hindi maproseso ng utak ko, hindi ko matanggap. Hindi ko kayang tanggapin ang sinabi niya.Umiiyak siya habang nakatingin sa aking mga mata. Kilala ko siya, kabisado ko siya kaya kitang-kita ko sa mga mata niya ang sakit at hirap na sabihin sa akin ang nangyari sa kaniya. Nanghihina ako. Putangina! Gusto kong isisi sa lahat ang nangyari sa kaniya. How could they do this to her?Kaya ba takot na takot siya noong hinawakan ko siya noon? Kaya ba tumitili at mabilis siyang magulat sa tuwing may lalapit sa kaniya? Kaya ba siya umalis? Kaya niya ba ako iniwan? Ano? Tangina! Ito ba ang sagot na hinihintay ko? Ang tagal kong gustong marinig sa kaniya ang paliwanag niya kung bakit takot na takot siya sa akin noon pero ang marinig ito sa kaniya... Hindi ko yata kaya. I witnessed her being brave, being strong. She'll do whatever she wan
Finally.After almost 2 weeks of staying in Pontevedra, bumalik kami sa Manila. Nauna na nga roon sina Gabriella at Cartier dahil sila raw muna ang mag-aasikaso sa kompanya habang inaayos namin ang kaso rito.Nasasaktan ako para kay Charlynn. I know that she loves him a lot and sending him to jail will hurt her even more. I don't want to sound selfish but I really think that he deserves it. Hindi ko alam kung paano ang relasyon nila pero alam kong grabe rin ang sugat na iniwan sa kaniya ni Louis.Tuloy-tuloy ang pag-iimprove ng mental health ko, salamat sa psychiatrist na tumulong sa akin doon. Carlo and Rouge were always outside whenever I'm in my therapy. They helped me a lot, too. But, I should thank myself more raw dahil tinulungan ko ang sarili ko para mapabilis ang pag-improve ng mental health ko."Where do you want to eat?" Tanong ni Carlo nang makalabas kami ng clinic.I rolled my eyes. "Nakakalimutan mo na ba?" Sagot ko."Hindi, Rei. Next week pa naman iyon. Let's eat for now
De Dios.We stayed in Pontevedra after Gabriella and Cartier's wedding. Binisita ko ang rin ang bahay ko. Yes, I really claimed that this is my house kahit na pera ni Carlo ang pinanggastos niya para bilhin iyon. Inayos ko lang ang ilang gamit ko roon at kumuha ng iilang damit na hindi ko man lang nagamit."Reisha."Palabas na ako nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon. Abot-abot ang tahip ng dibdib ko nang harapin ko siya. Seryoso siyang nakatingin sa akin."I'm so sorry," bulong niya."Please, don't appear in front me again," matapang kong sagot kahit na kabadong-kabado ako."Y-Your son..." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. "Sa akin ba siya?""Ang kapal ng mukha mo," mariin kong sabi. "Ang kapal-kapal ng mukha mo matapos mong sirain ang buhay ko!""I'm sorry, Rei. I really do. H-hindi ko sinasadya. I was blinde—""There is no fucking excuse to do that! You treat me like your toy! You're in a relationship with my friend and yet you fucking violated me!" Malakas na sigaw
Wedding.Hindi naman marami ang nainom ko pero siguro dahil matagal na akong hindi nakakainom kaya mababa na ang alcohol tolerance ko. Ilang shots lang 'yon ng Hennessy X.O pero halos umikot na ang paningin ko."You know that we have party to attend tomorrow and yet you're partying," sermon niya sa akin."Saka mo na ako pagalitan. Masakit ulo ko," I answered while smiling."You're having fun just a minute ago tapos no'ng nakita mo ako, masakit na ulo mo?" Marahas niyang tanong.Inayos niya ang seatbelt ko bago ko naramdaman ang pag-andar ng sasakyan. Nakatulog ako sa byahe. Nagising lang ako nang maramdaman ang pag-angat ko mula sa inuupuan ko. "I can manage," sabi ko."Huwag kang malikot," madiin niyang saway sa akin.Wala na akong nagawa kundi hayaan siya. Nakatingin lang ako sa seryoso niyang mukha. Halata pang pikon na pikon sa akin dahil umiigting ang panga."Trina, ayos na. Paki-iwan na lang si Rouge," ani Carlo."May kailangan po ba si Ma'am, Sir?" Tanong niya."Paki-handaan n
Mad."Ang OA mo," natatawang sabi ko nang yakapin niya ako."I love you so much," bulong niya sa akin. "Once you're ready, we'll get married," sabi niya nang kumalas sa pagkakayakap sa akin."Carlo, it's early for that. Maraming nagbago sa atin sa nagdaang taon," I answered.Baka rin magbago pa isip niya. Baka kapag nakasal kami, isipin niyang hindi niya pala talaga ako mahal o magsawa siya. Maybe I'll give him time to think about us."Maraming nagbago sa nagdaang taon pero iyong nararamdaman ko sa'yo, hindi..." Sigurado niyang sagot. "Sigurado na ako, Rei. I'll talk to your family. We'll get married.""Carlo, hindi pa tayo, okay?" Sagot ko. "Sinabi ko lang na hindi ko gusto si Vincent.""You indirectly confessed, tho. Alam ko naman talagang mahal mo ako noon pa man, Rei, pero 'yong marinig ko ito galing sa'yo..." Malakas siyang humalakhak bago ako muling yakapin."Bumangon na tayo. Aalis pa tayo mamaya," sabi ko na lang para maiba ang topic namin.Inunahan ko na siyang tumayo. Inayos
Jealous.Gusto kong magtampo dahil kahit narinig niya ang sinagot ko kay Kuya Leo, malamig pa rin ang pakikitungo niya sa akin. Saglit niya lang akong tinapunan ng tingin nang pumasok siya ng sasakyan tapos na kay Rouge na ang atensyon niya, hindi na ako pinansin.Silang dalawa lang ang magkausap ni Rouge, maski ang anak ko hindi ako binibigyan ng pansin dahil talagang tuwang-tuwa siya sa pag-alis namin. Nakapunta naman na siya sa Cebu pero hindi siya ganitong kasaya.Sinalubong kami ng panibagong driver ni Carlo nang makarating kami sa NAIA. May mga bodyguards pa na nakapalibot sa amin kaya sa tingin ko, hindi pa rin maayos ang problema nina Gabriella kay Ms. Janah."Kuya..." Biglang sabi ni Carlo sa gilid ko.Binalingan ko siya kaya napatingin din siya sa akin bago binalik ang tingin sa bintana. Sinubukan kong kuhanin sa kaniya si Rouge na natutulog sa kaniyang hita pero binalingan niya lang ako at binigyan ng masamang tingin.Anong problema nito?"Nasa Manila na kami..." Kumunot pa
Father."Gabriella's stepmother is wanted."Nanlaki ang mga mata ko sa bungad ni Carlo sa umaga ko. "W-what happened?" Kinakabahan kong tanong."She hired a gunman to kill Ate Ayla before..."Napasinghap ako. What the fuck? Paanong nangyari iyon? Gabriella told me before that she is a good person and she is like her second mother na. Hindi naman daw mapapalitan nito ang si Tita Ayla pero mahal niya rin daw si Ms. Janah Bernal. Alam ko at sigurado akong nasasaktan si Gabriella ngayon."Nagkabarilan sila ni Kuya sa bahay nila sa Cebu. Nasa Pontevedra sila ngayon. Galit na galit si Kuya dahil ngayon lang niya nalaman na may anak sila ni Gabriella. Alam mo ba 'to?"Napaiwas ako ng tingin sa tanong niya."Kuya wanted us to go in Pontevedra. But, I told him that we're safe here. We have bodyguards outside your house already," sabi niya."Hindi naman yata tayo madadamay. She doesn't know us," I answered."Mabuti nang sigurado, Rei. I won't risk your safety lalo na dahil nandito ang anak nat
Volcano.Mabilis akong napabangon nang mapanaginipan ang pamilyar na pangyayari. Kahit na air-conditioned ang kwarto, pawis na pawis ako. Kasabay nang paghigpit ko ng hawak sa comforter ang pagbangon ni Carlo. He gave me a glass of water na agad kong pinangalahatian nang bumangon ako."Luwas tayong Manila, okay?" Marahan niyang bulong. "Let's have you check, R-Rei."I nodded before closing my eyes for a silent prayer. Ni hindi ko namalayan na tumulo ang luha ko kung hindi lang ako niyakap ni Carlo. My silent crying became loud. Humagulgol ako sa balikat niya at ang tanging ginawa niya lang ay hagurin ang likod ko para aluhin ako na siyang kailangan ko.Nang bumitaw siya sa pagkakayakap sa akin, tinitigan niya ako. He wiped my tears that made me cry for another reason again. What the heck did I do to deserve him? Bakit ganito niya ako kamahal? Hindi ko maintindihan!"The day that I was in Tingloy for a shoot—"I saw how Carlo shook his head while looking at me. "Let's not talk about i
Birthday."You really prepared for this, Dude," bati ni Kuya kay Carlo nang makitang nakahanda sa isang mahabang lamesa ang mga pagkain."Reisha, doesn't want a big celebration for our son that's why I beg her to agree for this," ngumisi si Carlo.Today is Rouge's second birthday. I invited Gabriella but she's busy with something that I don't know. I also called Charlynn but she's asleep yata. Carlo forced me to call my family kaya wala akong nagawa kundi imbitahan sila. They immediately book a flight to go here. He ordered lots of food for us. It's like a boodle fight."Your house is nice, anak, but this is far from your hometown. Sa mansyon na lang kayo tumira ni Rouge. His room is already done," singit ni Mommy habang buhat si Rouge.Umiling ako habang inaayos ang balloons na inayos ko para sa photo booth backdrop ni Rouge. "We're fine here, Mommy. I want a peaceful life.""Hindi ba peaceful sa mansyon?" Tanong ni Mommy.Ngumuso ako at umirap. Siguro? Hindi ko alam kung nagbago na