Wedding.Hindi naman marami ang nainom ko pero siguro dahil matagal na akong hindi nakakainom kaya mababa na ang alcohol tolerance ko. Ilang shots lang 'yon ng Hennessy X.O pero halos umikot na ang paningin ko."You know that we have party to attend tomorrow and yet you're partying," sermon niya sa akin."Saka mo na ako pagalitan. Masakit ulo ko," I answered while smiling."You're having fun just a minute ago tapos no'ng nakita mo ako, masakit na ulo mo?" Marahas niyang tanong.Inayos niya ang seatbelt ko bago ko naramdaman ang pag-andar ng sasakyan. Nakatulog ako sa byahe. Nagising lang ako nang maramdaman ang pag-angat ko mula sa inuupuan ko. "I can manage," sabi ko."Huwag kang malikot," madiin niyang saway sa akin.Wala na akong nagawa kundi hayaan siya. Nakatingin lang ako sa seryoso niyang mukha. Halata pang pikon na pikon sa akin dahil umiigting ang panga."Trina, ayos na. Paki-iwan na lang si Rouge," ani Carlo."May kailangan po ba si Ma'am, Sir?" Tanong niya."Paki-handaan n
De Dios.We stayed in Pontevedra after Gabriella and Cartier's wedding. Binisita ko ang rin ang bahay ko. Yes, I really claimed that this is my house kahit na pera ni Carlo ang pinanggastos niya para bilhin iyon. Inayos ko lang ang ilang gamit ko roon at kumuha ng iilang damit na hindi ko man lang nagamit."Reisha."Palabas na ako nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon. Abot-abot ang tahip ng dibdib ko nang harapin ko siya. Seryoso siyang nakatingin sa akin."I'm so sorry," bulong niya."Please, don't appear in front me again," matapang kong sagot kahit na kabadong-kabado ako."Y-Your son..." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. "Sa akin ba siya?""Ang kapal ng mukha mo," mariin kong sabi. "Ang kapal-kapal ng mukha mo matapos mong sirain ang buhay ko!""I'm sorry, Rei. I really do. H-hindi ko sinasadya. I was blinde—""There is no fucking excuse to do that! You treat me like your toy! You're in a relationship with my friend and yet you fucking violated me!" Malakas na sigaw
Finally.After almost 2 weeks of staying in Pontevedra, bumalik kami sa Manila. Nauna na nga roon sina Gabriella at Cartier dahil sila raw muna ang mag-aasikaso sa kompanya habang inaayos namin ang kaso rito.Nasasaktan ako para kay Charlynn. I know that she loves him a lot and sending him to jail will hurt her even more. I don't want to sound selfish but I really think that he deserves it. Hindi ko alam kung paano ang relasyon nila pero alam kong grabe rin ang sugat na iniwan sa kaniya ni Louis.Tuloy-tuloy ang pag-iimprove ng mental health ko, salamat sa psychiatrist na tumulong sa akin doon. Carlo and Rouge were always outside whenever I'm in my therapy. They helped me a lot, too. But, I should thank myself more raw dahil tinulungan ko ang sarili ko para mapabilis ang pag-improve ng mental health ko."Where do you want to eat?" Tanong ni Carlo nang makalabas kami ng clinic.I rolled my eyes. "Nakakalimutan mo na ba?" Sagot ko."Hindi, Rei. Next week pa naman iyon. Let's eat for now
Trigger Warning: Mention of Rape, Self-harm, Suicide, and Trauma.Wakas."I said, he's not yours! I was raped."Para akong nabingi nang marinig iyon sa kaniya. Hindi maproseso ng utak ko, hindi ko matanggap. Hindi ko kayang tanggapin ang sinabi niya.Umiiyak siya habang nakatingin sa aking mga mata. Kilala ko siya, kabisado ko siya kaya kitang-kita ko sa mga mata niya ang sakit at hirap na sabihin sa akin ang nangyari sa kaniya. Nanghihina ako. Putangina! Gusto kong isisi sa lahat ang nangyari sa kaniya. How could they do this to her?Kaya ba takot na takot siya noong hinawakan ko siya noon? Kaya ba tumitili at mabilis siyang magulat sa tuwing may lalapit sa kaniya? Kaya ba siya umalis? Kaya niya ba ako iniwan? Ano? Tangina! Ito ba ang sagot na hinihintay ko? Ang tagal kong gustong marinig sa kaniya ang paliwanag niya kung bakit takot na takot siya sa akin noon pero ang marinig ito sa kaniya... Hindi ko yata kaya. I witnessed her being brave, being strong. She'll do whatever she wan
Simula.I grew up having all the things that I wanted. I can get everything that I like. My parents were rich, and I am their Unica Hija—the bunso sa dalawa nilang anak.I never imagined that I will be what I am now. Ni hindi ko pinangarap na pumasok sa modelling, I just want my parents to be mad at me that's why I chose to do it."Hindi ka ba talagang pupuntang hospital, Ineng?" Tanong ng isang kilalang komadrona rito sa amin.Umiling ako. "M-May tiwala po ako sa inyo. Just please, take care of me and my baby," iyon ang sagot ko.Takot akong pumuntang hospital. I don't want anyone to know that I am pregnant. I'm sure some people will laugh at me, sasabihin nila na I deserve it dahil masama ang ugali ko—na lumaki ang ulo ko dahil mabilis akong nakaakyat sa tuktok.Ipinagawa sa akin ng komadrona ang mga dapat gawin. I let her get whatever she needed inside my house. I was groaning in pain while slowly pushing the baby. It hurts so much. Humawak na lang ako sa bakal sa gilid ng kama ko
Pontevedra.Nakita ko kung paano siyang nabigla sa sinabi ko. Unti-unting umawang ang labi niya habang nakatingin sa akin. Sunod-sunod niyang iniling ang kaniyang ulo, hindi naniniwala—o hindi makapaniwala.I nodded. "Yes, Carlo. I was raped so please don't come near me again. Wala na tayong kahit anong ugnayan pa. Wala kang aasahan sa akin."Buong-buo ang boses ko habang sinasabi ko iyon pero unti-unti akong nadudurog habang sinasabi ito sa kaniya. Kung hindi lang sana ito nangyari sa akin, siguro masaya kami ngayon. Baka sakaling no'ng pagbalik niya galing ibang bansa, ako na mismo ang tumakbo palapit sa kaniya."N-No, Rei. Hindi totoo 'yan."Nagulat na lang ako nang hatakin niya ako palapit sa kaniya. Hinawakan niya ang mukha ko at hinaplos ito gamit ang nanginginig niyang mga kamay.Napapikit ako hanggang sa tuloy-tuloy na ang bawat pagpatak ng luha ko. Malakas akong humagulgol nang mararamdaman ko ang pamilyar niyang haplos sa akin.Sobra-sobra ang pangungulila ko sa kaniya."Put
Iced Coffee.I celebrated the Christmas and New Year alone. Of course, nakaramdam ako ng lungkot dito pero I don't have any other choice. This is one of the consequences of my decision.I finished my junior high school year online, too. Mabuti na lang at pumayag ang dean namin na ipaonline ko na lang ang nalalabing buwan ko sa grade 10. Usap-usapan pa ako sa school dahil sa bigla kong pagkawala. At pati na rin ang announcement ni Daddy na ikinainit na naman ng ulo ko.I bet they're happy because of that. Alam ko namang ayaw na ayaw nila sa akin. Sadyang hindi lang makapagsalita dahil isa akong Moran.I thought Daddy or Mommy will look for me but I was wrong. Ni walang tawag or text! Ni hindi sila nag-aalala! "Payat ka talaga no'ng unang punta mo rito, Hija, pero mukhang mas nangayayat ka?" Tanong sa akin ni Aling Lisa nang makita akong lumabas ng bahay."I workout po," sagot ko.O baka dahil puro unhealthy foods ang kinakain ko. I don't know how to cook. Tamad pa akong mag-aral, but
Gabriella.Mabilis kong hinarang ang paa ko nang dumaan si Gabriella bitbit ang Carbonara at Buko Juice na binili. May ilang natawa sa ginawa ko pero mas lamang ang nairita. The heck I care?"Sino ba 'yan? Bagong salta lang pero nagkakalat agad.""Nako! Pasalamat siya wala si Charlynn. Kapag nakita siya no'n, lalayas talaga siya ng Pontevedra nang wala sa oras.""Baka inggit lang kay Gabriella kasi maganda.""Maganda rin naman siya pero ang pangit ng ugali."I rolled my eyes. Wala akong pakialam kung mabait at maganda si Gabriella habang ako ay maganda lang. I don't like her! I may be mababaw but one of my reason is also Carlo. Baka kapag nalaman nilang isip-bata at bully ako, tumigil na sila. Naalala ko na naman kung paanong nasira ang birthday ko because of him. I hate him!"Gabriella, ayos ka lang?" Dinig kong tanong ng isang lalaki sa kaniya, inalalayan pa siyang tumayo."Ayos lang naman ako, Josh."Pinanood ko siyang alisin ang pasta sa uniform niya. Marahan siyang tumayo habang
Trigger Warning: Mention of Rape, Self-harm, Suicide, and Trauma.Wakas."I said, he's not yours! I was raped."Para akong nabingi nang marinig iyon sa kaniya. Hindi maproseso ng utak ko, hindi ko matanggap. Hindi ko kayang tanggapin ang sinabi niya.Umiiyak siya habang nakatingin sa aking mga mata. Kilala ko siya, kabisado ko siya kaya kitang-kita ko sa mga mata niya ang sakit at hirap na sabihin sa akin ang nangyari sa kaniya. Nanghihina ako. Putangina! Gusto kong isisi sa lahat ang nangyari sa kaniya. How could they do this to her?Kaya ba takot na takot siya noong hinawakan ko siya noon? Kaya ba tumitili at mabilis siyang magulat sa tuwing may lalapit sa kaniya? Kaya ba siya umalis? Kaya niya ba ako iniwan? Ano? Tangina! Ito ba ang sagot na hinihintay ko? Ang tagal kong gustong marinig sa kaniya ang paliwanag niya kung bakit takot na takot siya sa akin noon pero ang marinig ito sa kaniya... Hindi ko yata kaya. I witnessed her being brave, being strong. She'll do whatever she wan
Finally.After almost 2 weeks of staying in Pontevedra, bumalik kami sa Manila. Nauna na nga roon sina Gabriella at Cartier dahil sila raw muna ang mag-aasikaso sa kompanya habang inaayos namin ang kaso rito.Nasasaktan ako para kay Charlynn. I know that she loves him a lot and sending him to jail will hurt her even more. I don't want to sound selfish but I really think that he deserves it. Hindi ko alam kung paano ang relasyon nila pero alam kong grabe rin ang sugat na iniwan sa kaniya ni Louis.Tuloy-tuloy ang pag-iimprove ng mental health ko, salamat sa psychiatrist na tumulong sa akin doon. Carlo and Rouge were always outside whenever I'm in my therapy. They helped me a lot, too. But, I should thank myself more raw dahil tinulungan ko ang sarili ko para mapabilis ang pag-improve ng mental health ko."Where do you want to eat?" Tanong ni Carlo nang makalabas kami ng clinic.I rolled my eyes. "Nakakalimutan mo na ba?" Sagot ko."Hindi, Rei. Next week pa naman iyon. Let's eat for now
De Dios.We stayed in Pontevedra after Gabriella and Cartier's wedding. Binisita ko ang rin ang bahay ko. Yes, I really claimed that this is my house kahit na pera ni Carlo ang pinanggastos niya para bilhin iyon. Inayos ko lang ang ilang gamit ko roon at kumuha ng iilang damit na hindi ko man lang nagamit."Reisha."Palabas na ako nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon. Abot-abot ang tahip ng dibdib ko nang harapin ko siya. Seryoso siyang nakatingin sa akin."I'm so sorry," bulong niya."Please, don't appear in front me again," matapang kong sagot kahit na kabadong-kabado ako."Y-Your son..." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. "Sa akin ba siya?""Ang kapal ng mukha mo," mariin kong sabi. "Ang kapal-kapal ng mukha mo matapos mong sirain ang buhay ko!""I'm sorry, Rei. I really do. H-hindi ko sinasadya. I was blinde—""There is no fucking excuse to do that! You treat me like your toy! You're in a relationship with my friend and yet you fucking violated me!" Malakas na sigaw
Wedding.Hindi naman marami ang nainom ko pero siguro dahil matagal na akong hindi nakakainom kaya mababa na ang alcohol tolerance ko. Ilang shots lang 'yon ng Hennessy X.O pero halos umikot na ang paningin ko."You know that we have party to attend tomorrow and yet you're partying," sermon niya sa akin."Saka mo na ako pagalitan. Masakit ulo ko," I answered while smiling."You're having fun just a minute ago tapos no'ng nakita mo ako, masakit na ulo mo?" Marahas niyang tanong.Inayos niya ang seatbelt ko bago ko naramdaman ang pag-andar ng sasakyan. Nakatulog ako sa byahe. Nagising lang ako nang maramdaman ang pag-angat ko mula sa inuupuan ko. "I can manage," sabi ko."Huwag kang malikot," madiin niyang saway sa akin.Wala na akong nagawa kundi hayaan siya. Nakatingin lang ako sa seryoso niyang mukha. Halata pang pikon na pikon sa akin dahil umiigting ang panga."Trina, ayos na. Paki-iwan na lang si Rouge," ani Carlo."May kailangan po ba si Ma'am, Sir?" Tanong niya."Paki-handaan n
Mad."Ang OA mo," natatawang sabi ko nang yakapin niya ako."I love you so much," bulong niya sa akin. "Once you're ready, we'll get married," sabi niya nang kumalas sa pagkakayakap sa akin."Carlo, it's early for that. Maraming nagbago sa atin sa nagdaang taon," I answered.Baka rin magbago pa isip niya. Baka kapag nakasal kami, isipin niyang hindi niya pala talaga ako mahal o magsawa siya. Maybe I'll give him time to think about us."Maraming nagbago sa nagdaang taon pero iyong nararamdaman ko sa'yo, hindi..." Sigurado niyang sagot. "Sigurado na ako, Rei. I'll talk to your family. We'll get married.""Carlo, hindi pa tayo, okay?" Sagot ko. "Sinabi ko lang na hindi ko gusto si Vincent.""You indirectly confessed, tho. Alam ko naman talagang mahal mo ako noon pa man, Rei, pero 'yong marinig ko ito galing sa'yo..." Malakas siyang humalakhak bago ako muling yakapin."Bumangon na tayo. Aalis pa tayo mamaya," sabi ko na lang para maiba ang topic namin.Inunahan ko na siyang tumayo. Inayos
Jealous.Gusto kong magtampo dahil kahit narinig niya ang sinagot ko kay Kuya Leo, malamig pa rin ang pakikitungo niya sa akin. Saglit niya lang akong tinapunan ng tingin nang pumasok siya ng sasakyan tapos na kay Rouge na ang atensyon niya, hindi na ako pinansin.Silang dalawa lang ang magkausap ni Rouge, maski ang anak ko hindi ako binibigyan ng pansin dahil talagang tuwang-tuwa siya sa pag-alis namin. Nakapunta naman na siya sa Cebu pero hindi siya ganitong kasaya.Sinalubong kami ng panibagong driver ni Carlo nang makarating kami sa NAIA. May mga bodyguards pa na nakapalibot sa amin kaya sa tingin ko, hindi pa rin maayos ang problema nina Gabriella kay Ms. Janah."Kuya..." Biglang sabi ni Carlo sa gilid ko.Binalingan ko siya kaya napatingin din siya sa akin bago binalik ang tingin sa bintana. Sinubukan kong kuhanin sa kaniya si Rouge na natutulog sa kaniyang hita pero binalingan niya lang ako at binigyan ng masamang tingin.Anong problema nito?"Nasa Manila na kami..." Kumunot pa
Father."Gabriella's stepmother is wanted."Nanlaki ang mga mata ko sa bungad ni Carlo sa umaga ko. "W-what happened?" Kinakabahan kong tanong."She hired a gunman to kill Ate Ayla before..."Napasinghap ako. What the fuck? Paanong nangyari iyon? Gabriella told me before that she is a good person and she is like her second mother na. Hindi naman daw mapapalitan nito ang si Tita Ayla pero mahal niya rin daw si Ms. Janah Bernal. Alam ko at sigurado akong nasasaktan si Gabriella ngayon."Nagkabarilan sila ni Kuya sa bahay nila sa Cebu. Nasa Pontevedra sila ngayon. Galit na galit si Kuya dahil ngayon lang niya nalaman na may anak sila ni Gabriella. Alam mo ba 'to?"Napaiwas ako ng tingin sa tanong niya."Kuya wanted us to go in Pontevedra. But, I told him that we're safe here. We have bodyguards outside your house already," sabi niya."Hindi naman yata tayo madadamay. She doesn't know us," I answered."Mabuti nang sigurado, Rei. I won't risk your safety lalo na dahil nandito ang anak nat
Volcano.Mabilis akong napabangon nang mapanaginipan ang pamilyar na pangyayari. Kahit na air-conditioned ang kwarto, pawis na pawis ako. Kasabay nang paghigpit ko ng hawak sa comforter ang pagbangon ni Carlo. He gave me a glass of water na agad kong pinangalahatian nang bumangon ako."Luwas tayong Manila, okay?" Marahan niyang bulong. "Let's have you check, R-Rei."I nodded before closing my eyes for a silent prayer. Ni hindi ko namalayan na tumulo ang luha ko kung hindi lang ako niyakap ni Carlo. My silent crying became loud. Humagulgol ako sa balikat niya at ang tanging ginawa niya lang ay hagurin ang likod ko para aluhin ako na siyang kailangan ko.Nang bumitaw siya sa pagkakayakap sa akin, tinitigan niya ako. He wiped my tears that made me cry for another reason again. What the heck did I do to deserve him? Bakit ganito niya ako kamahal? Hindi ko maintindihan!"The day that I was in Tingloy for a shoot—"I saw how Carlo shook his head while looking at me. "Let's not talk about i
Birthday."You really prepared for this, Dude," bati ni Kuya kay Carlo nang makitang nakahanda sa isang mahabang lamesa ang mga pagkain."Reisha, doesn't want a big celebration for our son that's why I beg her to agree for this," ngumisi si Carlo.Today is Rouge's second birthday. I invited Gabriella but she's busy with something that I don't know. I also called Charlynn but she's asleep yata. Carlo forced me to call my family kaya wala akong nagawa kundi imbitahan sila. They immediately book a flight to go here. He ordered lots of food for us. It's like a boodle fight."Your house is nice, anak, but this is far from your hometown. Sa mansyon na lang kayo tumira ni Rouge. His room is already done," singit ni Mommy habang buhat si Rouge.Umiling ako habang inaayos ang balloons na inayos ko para sa photo booth backdrop ni Rouge. "We're fine here, Mommy. I want a peaceful life.""Hindi ba peaceful sa mansyon?" Tanong ni Mommy.Ngumuso ako at umirap. Siguro? Hindi ko alam kung nagbago na