Simula.
I grew up having all the things that I wanted. I can get everything that I like. My parents were rich, and I am their Unica Hija—the bunso sa dalawa nilang anak.I never imagined that I will be what I am now. Ni hindi ko pinangarap na pumasok sa modelling, I just want my parents to be mad at me that's why I chose to do it."Hindi ka ba talagang pupuntang hospital, Ineng?" Tanong ng isang kilalang komadrona rito sa amin.Umiling ako. "M-May tiwala po ako sa inyo. Just please, take care of me and my baby," iyon ang sagot ko.Takot akong pumuntang hospital. I don't want anyone to know that I am pregnant. I'm sure some people will laugh at me, sasabihin nila na I deserve it dahil masama ang ugali ko—na lumaki ang ulo ko dahil mabilis akong nakaakyat sa tuktok.Ipinagawa sa akin ng komadrona ang mga dapat gawin. I let her get whatever she needed inside my house. I was groaning in pain while slowly pushing the baby. It hurts so much. Humawak na lang ako sa bakal sa gilid ng kama ko para kumuha ng lakas. After two pushes, the loud cry of a baby filled the entire room."May pangalan ka na ba sa anak mo, Ineng?" Tanong niya."Babae po ba o lalaki?" Tanong ko."Lalaki, Ineng."Malakas akong bumuntong-hininga. I never expected it. I was expecting for a baby girl. But, I guess I don't have a choice now."R-Rouge. Rouge Vincenzo Moran."I was crying the entire day while looking at the baby on my bed. I don't want to come near him because he reminds me of the dark tragedy of my life, but I don't want him to feel that I don't love him.Wala siyang kasalanan..."I'm sorry, I don't really know what to do. But, I will try my best to be a good mother," bulong ko habang nakatingin sa kaniya.At first, I was scared to show people that the country's top model is already a mother. Hindi sa kinakahiya ko ang anak ko, but I was scared of their judgements. It reminds me of how my parents judged me easily. Ni hindi nila tinanong kung anong nangyari sa akin...Kung sino ang ama ng batang dinadala ko.They just yelled at me. Saying how much disappointed they are. That they're already expecting this but they are still disappointed.So, iniisip na talaga nilang mabubuntis ako nang maaga? Na magkakaanak ako kaagad? How cruel!"We will go out of this house. Ipapakita ko sa'yo ang outside world," nakangising sabi ko sa anak ko.Hindi ko siya kailanman nilabas ng bahay mula nang isilang ko. I was so scared to go out. Pakiramdam ko lahat ng tao galit sa akin, may sasabihing masama—may gagawing masama.I did not expect that some people will recognize me. A picture of me and my son became trending online. Sobrang irita ako sa lahat ng tao dahil doon. I even made an anonymous account to read the people's opinion about my son.Halos lahat naman ay maganda ang sinasabi. They showed me some support but of course, they're having a guessing game about who is the father of my son.I thought everything is alright but when my cousin visited me in Palawan because he missed me a lot then the next day we already have dating rumors, it frustrates me a lot."First of all, yes! I do have a son. He's already one year old and yes, he's the reason why I chose to leave this industry for our privacy because I already know you people..."Halos mangatog ang sistema ko nang makita ko ang seryoso at malungkot na tingin sa akin ng pamilyar na mga mata.Gabriella..."A-and now na alam niyo ang existence ng anak ko, ayaw kong kwestyunin niyo kung sino ang ama niya because he doesn't have one!"I saw how her eyes widened. Halos hindi makapaniwala sa nalaman."I am his father and mother. So, please respect that— please, respect me."Kumunot ang noo ko nang makita ang isa pang pamilyar na pares ng mata. His both hands were on his pocket. Seryoso siyang nakatingin sa akin."And please, hindi lahat ng lalaking kasabay ko kumain ay boyfriend ko o fiancé ko. I also have a guy friends so please respect our privacy. And lastly, I will leave this industry na. I won't ever comeback as a model. Thank you."I immediately left the crowd. Marami pa silang mga tanong na hindi ko na pinaunlakan. I wanna leave that room as fast as possible. Carlo tried to talk to me but I immediately entered the dressing room for me."OMG KA!"Malakas akong tumili sabay yakap kay Gabriella. I smelled the familiar strawberry shampoo that she loves to use. Itinabi niya sa gilid ang mga dala, and then she hugged me back."Namiss kita! Saan ka nagpunta?" I asked her."Nagtago," she laughed but then I can feel that she's nervous.Is she hiding something?"Galit na galit si Cha kay Tito Carlos. She said na nawalan siya ng friend because of Tito.""Hindi naman ako galit kay Cha."I nodded.Kumain kami sa labas habang pinagpapatuloy ang usapan. I can see that she's doing fine now. Kung noon, ako ang madalas manlibre. Ngayon, she insisted that she'll pay for our meal. And of course, I agreed to that.I need to save money for my son. Kahit naman ngayon na nagkakausap na kami nina Daddy, masama pa rin ang loob ko. Kahit lagi na nila kaming binibisita ni Rouge, may galit pa rin ako. They abandoned me. I mean, yes I am at fault for being pregnant while using their precious name. Pero, masisisi ba nila ako? Hindi ko rin naman ito gusto but I don't have a choice. I don't want to abort the unborn child. It's my flesh—my blood.Nagkaroon kami ng sunod-sunod na pagkikita ni Gabriella. Nakikita ko rin si Carlo na nagmamasid sa akin—sa amin pero isinasawalang-bahala ko. I don't need him. I don't want him in my life.Rouge and I came back to our home in Palawan. One of the property that I bought when I'm still modelling. Daddy wants us to stay with them but I refused.Bakit ngayon pa nila ako tinutulungan? I can manage myself and my son now. Sana noon nila ako tinulungan.Alam kong hindi ito dahil sa pera. I have money—they have money. We are rich. Pero mas pinili nila ang iniingatang pangalan kaysa sa akin.Nagkasalubong ang mga kilay ko nang makita ang bulto ni Carlo sa labas ng bahay ko. I was about to close the door but he grabbed my hand. Mabilis akong napalapit sa kaniya."What the fuck are you doing here?" Inis kong tanong.Pilit kong inaalis ang pagkakahawak niya sa akin pero hindi niya pinapaubaya—mas hinihigpitan pa."Where's my son, Reisha?" Madiin ngunit mahina niyang tanong sa akin.Tumawa ako kahit na unti-unting sumisikip ang dibdib ko. I want to breakdown all of the sudden. Saglit ko siyang tiningnan—ang mga mata niya, ang ilong niya na paboritong-paborito ko, ang labi niya na mapula.Anong nangyari sa atin, Carlo? Bakit naging ganito tayo?Tumingala ako para kumuha ng hangin. I feel suffocated."You attended my press conference, right?" Binalik ko ang tingin ko sa kaniya. "Dapat alam mo na kung sino ang ama ng anak ko, Carlo."And that's me.I can take care of him. I may not be a good mother, but I am trying my best now. I'm slowly accepting my fate, too. Baka ito ang kabayaran sa lahat ng kalokohan na ginawa ko."Please, Rei? I just wanna see him," sabi niya, nagmamakaawa.Umiling ako. "He's not yours, Carlo.""I know that y-you are mad but don't say that. Alam kong sa akin siy—""Don't fucking mention my son's name! Hindi porket wala akong asawa o boyfriend e sa'yo na agad siya. Hindi ba pwedeng nakipagsex ako sa iba?" Sarkastikong tanong ko.Umiling siya sa sinabi ko. Hinawakan pa ang kamay ko at pilit akong hinahatak. Iritado kong iniwas ang sarili ko sa kaniya. Kamuntikan pa siyang sumubsob sa sahig kung hindi niya lang natukod ang kamay niya.Akala ko, tatayo siya pero hindi. Unti-unting namuo ang luha sa mga mata ko nang makitang nakaluhod siya sa harapan ko. Hindi siya nakatingin sa akin kaya malayang-malaya akong tingnan siya.I missed him so much. I immediately wiped my tears away. I don't want him to see how weak I am now. I used to be strong, I used to be brave. Ngayon pa ba ako susuko? Ngayon na may anak ako?"Hindi ko alam kung anong sinabi sa'yo ni Mommy at Daddy at wala akong balak na alamin iyon. Kaya pwede ba? Tigilan mo ako," malumanay kong sagot."Alam kong wala kang iba habang tayo, Reisha. Don't lie to me," sabi nito."Huh? Nakakalimutan mo na bang we're just fuck buddy before?"Natawa ako sa sinabi. Fuck buddy? Really? Are you really going to fool yourself, Rei?"No! Don't say that, I know you lov—""Don't be too full of yourself, Carlo. We both know that we're not really together. Stop saying shits and leave my fucking house!""Rei, naman. Mag-usap naman tayo nang maayos, iyong hindi tayo nagsisigawan," malumanay na sabi nito sa akin."Huwag mo akong utusan dahil nasa pamamahay kita. I don't even know how you get my address," sagot ko sa kaniya.Parehas kaming napalingon sa loob ng bahay nang marinig ang iyak ni Rouge. Kitang-kita ko kung paanong nangilid ang luha niya habang pinapakinggan ang iyak ng anak ko."Leave! You have no place her—""No! I'll stay here!" Pinal niyang sagot.Gigil na gigil akong tinitigan siya. Sinarado ko ang pintuan ng bahay namin bago puntahan ang anak ko.I used to hate babies. I don't even have plans to make one. Ang plano ko lang noon ay libutin ang buong mundo. Maging rich tita, but life has a great twist."I'm sorry. Masyado bang maingay si Mommy at nagising kita?" Marahan kong tanong habang hinehele siya.Kinuha ko ang cellphone ko nang marinig ko ang pagtunog nito. Binaba ko naman si Rouge sa carpet niya na puro toy cars at Lego."Rei, nandito ako sa bahay mo. May bisita ka ba?"Nawala sa isip ko ang usapan namin ni Gab. Gusto niya raw kasing makilala si Rouge kaya pinabisita ko na."Nandito pa yata si Carlo. Kapag nakita mo hayaan mo na lang," sagot ko.Saglit siyang natahimik sa kabilang linya. Kinailangan ko pang tingnan ang cellphone ko para malaman kung nasa tawag pa ba siya."Gab!" Pagtawag ko sa kaniya."A-Ah! Sige next time na la—Oh, umalis na sasakyan niya."Tiningnan ko ang bintana. Nakita ko ang sasakyan ni Carlo na palayo na. Nakahinga ako nang maluwag. Mabuti naman."Tuloy ka na para may kasama ako," sabi ko sa kaniya.Binuhat ko si Rouge. Umingit pa siya dahil ayaw magpabuhat, mas gustong maglaro. Baby pa lang pero gusto na agad mapag-isa."Don't be so malikot, anak. Sasalubungin natin si Tita Gab," bulong ko sa kaniya.Binuksan ko ang pintuan para salubungin si Gab. Napanganga ako nang makita ang hawak niya."Tangina?" Gulat na sabi ko."I'm sorry, hindi ko agad sinabi. Sinama ko na lang siya rito," sabi nito habang hawak-hawak ang maliit na kamay ng anak."Ano 'to? Friendship goals?" Natatawang tanong ko.Sabay kaming tumawa. Agad din namang nawala ang atensyon ko sa kaniya nang may lumapit sa amin na lalaki. Bitbit niya ang mga gamit nina Gabriella. He even kissed Gabriella and the baby. They look like a family—kung hindi ko lang siguro alam ang mukha ni Cartier na kamukhang-kamukha ng bata, iisipin kong siya ang tatay ng baby.Gabriella and I spent our time together with our kids. It's good thing that I have someone by my side now, pakiramdam ko kapag wala akong kasama Carlo will come over."What the fuck are you doing here again?" Singhal ko nang makitang nakatayo siya sa tapat ng bahay ko.Saglit niyang nilingon si Rouge na marahang naglalakad—naglalaro sa bakuran. I was caught off guard when he ran to him. Gulat ako sa ginawa niya. Mabilis niyang kinuha si Rouge, binuhat at niyakap.Rouge cried. Nagulat sa ginawa ni Carlo. Nagmamadali kong inagaw ang anak ko sa kaniya. Halos takbuhin ko ang pagitan ng pintuan namin para lang mailayo sa kaniya si Rouge pero bago ko pa maisara ang pintuan, nakapasok na siya at siya na mismo ang nagsara ng pintuan."Umalis ka na nga rito!" Malakas na sigaw ko.Agad kong iniwas si Rouge sa kaniya. Inilapag ko ang anak ko sa kaniyang crib saka ibinigay sa kaniya ang bote ng kaniyang gatas.Galit na galit kong hinawakan si Carlo. Marahas ko siyang inilayo sa sala kung nasaan si Rouge. Kita kong nangingilid ang mga luha niya habang nakatingin sa akin. Mahigpit niya akong niyakap."Please? Huwag mo namang ipagkait sa akin ang anak ko," nagmamakaawa niyang sabi.Humikbi ako sa sinabi niya. Mabilis kong pinunasan ang luha ko saka siya tinulak."He's not yours, Carlo."Humalakhak siya habang umiiling, may mumunting luha sa gilid ng mga mata."I just want a moment with my son, Rei. Hindi ko kukuhanin, hihiramin ko lang.""I said, he's not yours!" Madiin kong sabi bago lumunok. "I was raped."Pontevedra.Nakita ko kung paano siyang nabigla sa sinabi ko. Unti-unting umawang ang labi niya habang nakatingin sa akin. Sunod-sunod niyang iniling ang kaniyang ulo, hindi naniniwala—o hindi makapaniwala.I nodded. "Yes, Carlo. I was raped so please don't come near me again. Wala na tayong kahit anong ugnayan pa. Wala kang aasahan sa akin."Buong-buo ang boses ko habang sinasabi ko iyon pero unti-unti akong nadudurog habang sinasabi ito sa kaniya. Kung hindi lang sana ito nangyari sa akin, siguro masaya kami ngayon. Baka sakaling no'ng pagbalik niya galing ibang bansa, ako na mismo ang tumakbo palapit sa kaniya."N-No, Rei. Hindi totoo 'yan."Nagulat na lang ako nang hatakin niya ako palapit sa kaniya. Hinawakan niya ang mukha ko at hinaplos ito gamit ang nanginginig niyang mga kamay.Napapikit ako hanggang sa tuloy-tuloy na ang bawat pagpatak ng luha ko. Malakas akong humagulgol nang mararamdaman ko ang pamilyar niyang haplos sa akin.Sobra-sobra ang pangungulila ko sa kaniya."Put
Iced Coffee.I celebrated the Christmas and New Year alone. Of course, nakaramdam ako ng lungkot dito pero I don't have any other choice. This is one of the consequences of my decision.I finished my junior high school year online, too. Mabuti na lang at pumayag ang dean namin na ipaonline ko na lang ang nalalabing buwan ko sa grade 10. Usap-usapan pa ako sa school dahil sa bigla kong pagkawala. At pati na rin ang announcement ni Daddy na ikinainit na naman ng ulo ko.I bet they're happy because of that. Alam ko namang ayaw na ayaw nila sa akin. Sadyang hindi lang makapagsalita dahil isa akong Moran.I thought Daddy or Mommy will look for me but I was wrong. Ni walang tawag or text! Ni hindi sila nag-aalala! "Payat ka talaga no'ng unang punta mo rito, Hija, pero mukhang mas nangayayat ka?" Tanong sa akin ni Aling Lisa nang makita akong lumabas ng bahay."I workout po," sagot ko.O baka dahil puro unhealthy foods ang kinakain ko. I don't know how to cook. Tamad pa akong mag-aral, but
Gabriella.Mabilis kong hinarang ang paa ko nang dumaan si Gabriella bitbit ang Carbonara at Buko Juice na binili. May ilang natawa sa ginawa ko pero mas lamang ang nairita. The heck I care?"Sino ba 'yan? Bagong salta lang pero nagkakalat agad.""Nako! Pasalamat siya wala si Charlynn. Kapag nakita siya no'n, lalayas talaga siya ng Pontevedra nang wala sa oras.""Baka inggit lang kay Gabriella kasi maganda.""Maganda rin naman siya pero ang pangit ng ugali."I rolled my eyes. Wala akong pakialam kung mabait at maganda si Gabriella habang ako ay maganda lang. I don't like her! I may be mababaw but one of my reason is also Carlo. Baka kapag nalaman nilang isip-bata at bully ako, tumigil na sila. Naalala ko na naman kung paanong nasira ang birthday ko because of him. I hate him!"Gabriella, ayos ka lang?" Dinig kong tanong ng isang lalaki sa kaniya, inalalayan pa siyang tumayo."Ayos lang naman ako, Josh."Pinanood ko siyang alisin ang pasta sa uniform niya. Marahan siyang tumayo habang
Friends.Kung nakamamatay lang ang tingin, sigurado akong pinaglalamayan na ang pangalawang anak ng mga De Dios ngayon. Narinig ko ang malakas niyang pagbuntong-hininga nang irapan ko siya nang pang-ilang beses."I am deeply sorry for what happened, Tita," sabi ni Carlo sa Mama ni Gabriella.Matapos naming umalis sa school, dito niya ako dineretso because Gabriella is here raw. Napairap ako. Why is he sorry anyway? Hindi ba talaga siya naniniwala na hindi ako ang may kasalanan no'n? It was Ellyse! Ang babaeng iyon! Matapos gumawa ng kagaguhan, hindi pumasok! Ang kapal-kapal ng mukha niya."Ayos lang, Carlo. Ang sabi sa akin ni Gabriella, hindi talaga siya ang may gawa no'n," sabi nito."See? I told you! Kahit naman masama ang ugali ko, hindi ko gagawin iyon kay Gabriella. Dahil kapag ako ang gumawa no'n, sigurado akong hindi niyo malalaman kasi lalayas ako agad dito," inis kong sabat.Matalim akong tiningnan ni Carlo dahil sa sinabi ko. Sinamaan ko rin siya ng tingin bago irapan. Mal
Cards."Bakit ka nag-HUMMS?" Tanong ni Gabriella habang binabasa ang sinusulat kong essay.Napairap ako bago bumuntong-hininga. Inis kong itinapon sa lamesa ang G-tech ballpen ko saka humalukipkip."That's the only available strand when I enrolled. You know ba I hate essays! Mas okay na ako sa Math 'no," sabi ko."Nako! Rekla-reklamo pero nasa honor naman," singit ni Charlynn.Inirapan ko siya. Mula nang maging magkaibigan kami, hindi na kami naghihiwalay bukod na lang sa school dahil hindi kami magka-klase. Magkalapit lang naman ang classroom namin at minsan naghihintayan kami. The students nga were shocked when they saw us three together."Sumasakit ang ulo ko kapag naso-sobrahan sa aral. I need to shop things," sabi ko."O sige. Lumuwas ka ng Maynila para makapagmall ka," sabi ni Gabriella.Ang sabi nila eight hours ang byahe hanggang Manila. Ayos lang naman sana iyon para sa akin kaso wala akong sasakyan. I am still a minor. I may know how to drive but it's illegal."Magpatayo ka
Kiss.Don't reply:I'm already in Manila. I'll meet your father later. What are you doing?Don't reply:If you want to eat a proper meal, I can tell our cook to go to your place, Reisha. Don't reply:Should I ask Manang Lisa to bring food for you?Napairap ako habang binabasa ang sunod-sunod na text ni Carlo. Talagang pinanindigan ko ang pangalan niya sa phone ko dahil hindi ko talaga siya nireplyan. Wala akong balak! Kung hindi lang siya nagbanta na araw-araw uuwi rito, hindi ko talaga ibibigay ang number ko. I hate him so much!Don't reply:What are you doing?Inis kong binato sa kama ang phone ko. Today is Saturday. Walang pasok. Niyaya ko sina Gabriella at Charlynn na magmall o gumala sa kahit saan. Gusto ko lang talagang maexplore ang Pontevedra at ang malapit na bayan dito."Ano ka ba? Magma-mall o may aattendang party?" Singhal sa akin ni Charlynn nang makitang nakasuot ako ng mahabang dress.Inirapan ko siya. "E ikaw? 17 ka na ba talaga o elementary ka lang?""How dare you!"
Break."Happy birthday, Reisha!"Malakas akong napatili nang maramdaman na may kung anong binato sa akin sina Charlynn at Gabriella. "Oh my! Ang baho!" Tili ko nang mahawakan ang basag na itlog sa buhok ko.Malakas na tumawa ang dalawa. Napabangon ako sa aking kama saka inis na sinamaan ng tingin ang dalawa. Inis kong pinahiran ng itlog ang dalawang babae sa harapan ko."Hindi ko naman birthday ah," reklamo ni Charlynn."Idea mo naman kasi ito, Cha," si Gabriella habang humahalakhak sa inilagay kong itlog sa kaniyang pisngi."It's fun naman, right?"Malakas kaming nagtawanan. Sabay-sabay kaming naligo sa kani-kaniya naming bathroom. Natagalan nga lang ako nang sobra dahil kahit anong gawin ko, hindi matanggal ang amoy ng egg sa buhok ko. Halos dalawang oras tuloy ako sa loob ng bathroom. Paglabas ko, confetti naman ang sumalubong sa akin at ang sabay na pagkanta ng dalawang kaibigan ko ng happy birthday. May party hat pa sila sa kanilang ulo. Nilagyan din ako ni Gabriella sa aking u
Warning: R18+If you are a minor or not open to this kind of scene you can skip this and proceed to the next chapter. ---Cuddle.I have a great life when I become Grade 12. The friendship that I built with Gabriella and Charlynn became stronger. And Carlo... We never talked again. That's a good thing for me. I don't need him. I don't need any guy to mess up with my peace of mind. He tried talking to me after that incident happened but I ignored him completely. Pumunta rin siya ng apartment ko nang makauwi kami, pero hindi ko kinausap. He wrote an email to me which is hindi ko nireplyan o maski binuksan man lang. And after that, wala na siyang ginawang effort for me.Nasa akin pa rin ang cards niya na ginagamit ko pa rin. Why not? He gave it to me. "Is this dress pretty?" Tanong ko kay Gabriella.Nakasalumbaba ako sa kama ko habang nakaupo siya sa tabi ko, nagbabasa ng kung anong lovestory sa librong dala niya. Nakuha ko ang atensyon niya. She leaned in to look at my laptop. Kumuno
Trigger Warning: Mention of Rape, Self-harm, Suicide, and Trauma.Wakas."I said, he's not yours! I was raped."Para akong nabingi nang marinig iyon sa kaniya. Hindi maproseso ng utak ko, hindi ko matanggap. Hindi ko kayang tanggapin ang sinabi niya.Umiiyak siya habang nakatingin sa aking mga mata. Kilala ko siya, kabisado ko siya kaya kitang-kita ko sa mga mata niya ang sakit at hirap na sabihin sa akin ang nangyari sa kaniya. Nanghihina ako. Putangina! Gusto kong isisi sa lahat ang nangyari sa kaniya. How could they do this to her?Kaya ba takot na takot siya noong hinawakan ko siya noon? Kaya ba tumitili at mabilis siyang magulat sa tuwing may lalapit sa kaniya? Kaya ba siya umalis? Kaya niya ba ako iniwan? Ano? Tangina! Ito ba ang sagot na hinihintay ko? Ang tagal kong gustong marinig sa kaniya ang paliwanag niya kung bakit takot na takot siya sa akin noon pero ang marinig ito sa kaniya... Hindi ko yata kaya. I witnessed her being brave, being strong. She'll do whatever she wan
Finally.After almost 2 weeks of staying in Pontevedra, bumalik kami sa Manila. Nauna na nga roon sina Gabriella at Cartier dahil sila raw muna ang mag-aasikaso sa kompanya habang inaayos namin ang kaso rito.Nasasaktan ako para kay Charlynn. I know that she loves him a lot and sending him to jail will hurt her even more. I don't want to sound selfish but I really think that he deserves it. Hindi ko alam kung paano ang relasyon nila pero alam kong grabe rin ang sugat na iniwan sa kaniya ni Louis.Tuloy-tuloy ang pag-iimprove ng mental health ko, salamat sa psychiatrist na tumulong sa akin doon. Carlo and Rouge were always outside whenever I'm in my therapy. They helped me a lot, too. But, I should thank myself more raw dahil tinulungan ko ang sarili ko para mapabilis ang pag-improve ng mental health ko."Where do you want to eat?" Tanong ni Carlo nang makalabas kami ng clinic.I rolled my eyes. "Nakakalimutan mo na ba?" Sagot ko."Hindi, Rei. Next week pa naman iyon. Let's eat for now
De Dios.We stayed in Pontevedra after Gabriella and Cartier's wedding. Binisita ko ang rin ang bahay ko. Yes, I really claimed that this is my house kahit na pera ni Carlo ang pinanggastos niya para bilhin iyon. Inayos ko lang ang ilang gamit ko roon at kumuha ng iilang damit na hindi ko man lang nagamit."Reisha."Palabas na ako nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon. Abot-abot ang tahip ng dibdib ko nang harapin ko siya. Seryoso siyang nakatingin sa akin."I'm so sorry," bulong niya."Please, don't appear in front me again," matapang kong sagot kahit na kabadong-kabado ako."Y-Your son..." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. "Sa akin ba siya?""Ang kapal ng mukha mo," mariin kong sabi. "Ang kapal-kapal ng mukha mo matapos mong sirain ang buhay ko!""I'm sorry, Rei. I really do. H-hindi ko sinasadya. I was blinde—""There is no fucking excuse to do that! You treat me like your toy! You're in a relationship with my friend and yet you fucking violated me!" Malakas na sigaw
Wedding.Hindi naman marami ang nainom ko pero siguro dahil matagal na akong hindi nakakainom kaya mababa na ang alcohol tolerance ko. Ilang shots lang 'yon ng Hennessy X.O pero halos umikot na ang paningin ko."You know that we have party to attend tomorrow and yet you're partying," sermon niya sa akin."Saka mo na ako pagalitan. Masakit ulo ko," I answered while smiling."You're having fun just a minute ago tapos no'ng nakita mo ako, masakit na ulo mo?" Marahas niyang tanong.Inayos niya ang seatbelt ko bago ko naramdaman ang pag-andar ng sasakyan. Nakatulog ako sa byahe. Nagising lang ako nang maramdaman ang pag-angat ko mula sa inuupuan ko. "I can manage," sabi ko."Huwag kang malikot," madiin niyang saway sa akin.Wala na akong nagawa kundi hayaan siya. Nakatingin lang ako sa seryoso niyang mukha. Halata pang pikon na pikon sa akin dahil umiigting ang panga."Trina, ayos na. Paki-iwan na lang si Rouge," ani Carlo."May kailangan po ba si Ma'am, Sir?" Tanong niya."Paki-handaan n
Mad."Ang OA mo," natatawang sabi ko nang yakapin niya ako."I love you so much," bulong niya sa akin. "Once you're ready, we'll get married," sabi niya nang kumalas sa pagkakayakap sa akin."Carlo, it's early for that. Maraming nagbago sa atin sa nagdaang taon," I answered.Baka rin magbago pa isip niya. Baka kapag nakasal kami, isipin niyang hindi niya pala talaga ako mahal o magsawa siya. Maybe I'll give him time to think about us."Maraming nagbago sa nagdaang taon pero iyong nararamdaman ko sa'yo, hindi..." Sigurado niyang sagot. "Sigurado na ako, Rei. I'll talk to your family. We'll get married.""Carlo, hindi pa tayo, okay?" Sagot ko. "Sinabi ko lang na hindi ko gusto si Vincent.""You indirectly confessed, tho. Alam ko naman talagang mahal mo ako noon pa man, Rei, pero 'yong marinig ko ito galing sa'yo..." Malakas siyang humalakhak bago ako muling yakapin."Bumangon na tayo. Aalis pa tayo mamaya," sabi ko na lang para maiba ang topic namin.Inunahan ko na siyang tumayo. Inayos
Jealous.Gusto kong magtampo dahil kahit narinig niya ang sinagot ko kay Kuya Leo, malamig pa rin ang pakikitungo niya sa akin. Saglit niya lang akong tinapunan ng tingin nang pumasok siya ng sasakyan tapos na kay Rouge na ang atensyon niya, hindi na ako pinansin.Silang dalawa lang ang magkausap ni Rouge, maski ang anak ko hindi ako binibigyan ng pansin dahil talagang tuwang-tuwa siya sa pag-alis namin. Nakapunta naman na siya sa Cebu pero hindi siya ganitong kasaya.Sinalubong kami ng panibagong driver ni Carlo nang makarating kami sa NAIA. May mga bodyguards pa na nakapalibot sa amin kaya sa tingin ko, hindi pa rin maayos ang problema nina Gabriella kay Ms. Janah."Kuya..." Biglang sabi ni Carlo sa gilid ko.Binalingan ko siya kaya napatingin din siya sa akin bago binalik ang tingin sa bintana. Sinubukan kong kuhanin sa kaniya si Rouge na natutulog sa kaniyang hita pero binalingan niya lang ako at binigyan ng masamang tingin.Anong problema nito?"Nasa Manila na kami..." Kumunot pa
Father."Gabriella's stepmother is wanted."Nanlaki ang mga mata ko sa bungad ni Carlo sa umaga ko. "W-what happened?" Kinakabahan kong tanong."She hired a gunman to kill Ate Ayla before..."Napasinghap ako. What the fuck? Paanong nangyari iyon? Gabriella told me before that she is a good person and she is like her second mother na. Hindi naman daw mapapalitan nito ang si Tita Ayla pero mahal niya rin daw si Ms. Janah Bernal. Alam ko at sigurado akong nasasaktan si Gabriella ngayon."Nagkabarilan sila ni Kuya sa bahay nila sa Cebu. Nasa Pontevedra sila ngayon. Galit na galit si Kuya dahil ngayon lang niya nalaman na may anak sila ni Gabriella. Alam mo ba 'to?"Napaiwas ako ng tingin sa tanong niya."Kuya wanted us to go in Pontevedra. But, I told him that we're safe here. We have bodyguards outside your house already," sabi niya."Hindi naman yata tayo madadamay. She doesn't know us," I answered."Mabuti nang sigurado, Rei. I won't risk your safety lalo na dahil nandito ang anak nat
Volcano.Mabilis akong napabangon nang mapanaginipan ang pamilyar na pangyayari. Kahit na air-conditioned ang kwarto, pawis na pawis ako. Kasabay nang paghigpit ko ng hawak sa comforter ang pagbangon ni Carlo. He gave me a glass of water na agad kong pinangalahatian nang bumangon ako."Luwas tayong Manila, okay?" Marahan niyang bulong. "Let's have you check, R-Rei."I nodded before closing my eyes for a silent prayer. Ni hindi ko namalayan na tumulo ang luha ko kung hindi lang ako niyakap ni Carlo. My silent crying became loud. Humagulgol ako sa balikat niya at ang tanging ginawa niya lang ay hagurin ang likod ko para aluhin ako na siyang kailangan ko.Nang bumitaw siya sa pagkakayakap sa akin, tinitigan niya ako. He wiped my tears that made me cry for another reason again. What the heck did I do to deserve him? Bakit ganito niya ako kamahal? Hindi ko maintindihan!"The day that I was in Tingloy for a shoot—"I saw how Carlo shook his head while looking at me. "Let's not talk about i
Birthday."You really prepared for this, Dude," bati ni Kuya kay Carlo nang makitang nakahanda sa isang mahabang lamesa ang mga pagkain."Reisha, doesn't want a big celebration for our son that's why I beg her to agree for this," ngumisi si Carlo.Today is Rouge's second birthday. I invited Gabriella but she's busy with something that I don't know. I also called Charlynn but she's asleep yata. Carlo forced me to call my family kaya wala akong nagawa kundi imbitahan sila. They immediately book a flight to go here. He ordered lots of food for us. It's like a boodle fight."Your house is nice, anak, but this is far from your hometown. Sa mansyon na lang kayo tumira ni Rouge. His room is already done," singit ni Mommy habang buhat si Rouge.Umiling ako habang inaayos ang balloons na inayos ko para sa photo booth backdrop ni Rouge. "We're fine here, Mommy. I want a peaceful life.""Hindi ba peaceful sa mansyon?" Tanong ni Mommy.Ngumuso ako at umirap. Siguro? Hindi ko alam kung nagbago na