All Chapters of Why Do You Love Me : Chapter 1 - Chapter 10

Simula.I grew up having all the things that I wanted. I can get everything that I like. My parents were rich, and I am their Unica Hija—the bunso sa dalawa nilang anak.I never imagined that I will be what I am now. Ni hindi ko pinangarap na pumasok sa modelling, I just want my parents to be mad at me that's why I chose to do it."Hindi ka ba talagang pupuntang hospital, Ineng?" Tanong ng isang kilalang komadrona rito sa amin.Umiling ako. "M-May tiwala po ako sa inyo. Just please, take care of me and my baby," iyon ang sagot ko.Takot akong pumuntang hospital. I don't want anyone to know that I am pregnant. I'm sure some people will laugh at me, sasabihin nila na I deserve it dahil masama ang ugali ko—na lumaki ang ulo ko dahil mabilis akong nakaakyat sa tuktok.Ipinagawa sa akin ng komadrona ang mga dapat gawin. I let her get whatever she needed inside my house. I was groaning in pain while slowly pushing the baby. It hurts so much. Humawak na lang ako sa bakal sa gilid ng kama ko

Iced Coffee.I celebrated the Christmas and New Year alone. Of course, nakaramdam ako ng lungkot dito pero I don't have any other choice. This is one of the consequences of my decision.I finished my junior high school year online, too. Mabuti na lang at pumayag ang dean namin na ipaonline ko na lang ang nalalabing buwan ko sa grade 10. Usap-usapan pa ako sa school dahil sa bigla kong pagkawala. At pati na rin ang announcement ni Daddy na ikinainit na naman ng ulo ko.I bet they're happy because of that. Alam ko namang ayaw na ayaw nila sa akin. Sadyang hindi lang makapagsalita dahil isa akong Moran.I thought Daddy or Mommy will look for me but I was wrong. Ni walang tawag or text! Ni hindi sila nag-aalala! "Payat ka talaga no'ng unang punta mo rito, Hija, pero mukhang mas nangayayat ka?" Tanong sa akin ni Aling Lisa nang makita akong lumabas ng bahay."I workout po," sagot ko.O baka dahil puro unhealthy foods ang kinakain ko. I don't know how to cook. Tamad pa akong mag-aral, but

Friends.Kung nakamamatay lang ang tingin, sigurado akong pinaglalamayan na ang pangalawang anak ng mga De Dios ngayon. Narinig ko ang malakas niyang pagbuntong-hininga nang irapan ko siya nang pang-ilang beses."I am deeply sorry for what happened, Tita," sabi ni Carlo sa Mama ni Gabriella.Matapos naming umalis sa school, dito niya ako dineretso because Gabriella is here raw. Napairap ako. Why is he sorry anyway? Hindi ba talaga siya naniniwala na hindi ako ang may kasalanan no'n? It was Ellyse! Ang babaeng iyon! Matapos gumawa ng kagaguhan, hindi pumasok! Ang kapal-kapal ng mukha niya."Ayos lang, Carlo. Ang sabi sa akin ni Gabriella, hindi talaga siya ang may gawa no'n," sabi nito."See? I told you! Kahit naman masama ang ugali ko, hindi ko gagawin iyon kay Gabriella. Dahil kapag ako ang gumawa no'n, sigurado akong hindi niyo malalaman kasi lalayas ako agad dito," inis kong sabat.Matalim akong tiningnan ni Carlo dahil sa sinabi ko. Sinamaan ko rin siya ng tingin bago irapan. Mal

Kiss.Don't reply:I'm already in Manila. I'll meet your father later. What are you doing?Don't reply:If you want to eat a proper meal, I can tell our cook to go to your place, Reisha. Don't reply:Should I ask Manang Lisa to bring food for you?Napairap ako habang binabasa ang sunod-sunod na text ni Carlo. Talagang pinanindigan ko ang pangalan niya sa phone ko dahil hindi ko talaga siya nireplyan. Wala akong balak! Kung hindi lang siya nagbanta na araw-araw uuwi rito, hindi ko talaga ibibigay ang number ko. I hate him so much!Don't reply:What are you doing?Inis kong binato sa kama ang phone ko. Today is Saturday. Walang pasok. Niyaya ko sina Gabriella at Charlynn na magmall o gumala sa kahit saan. Gusto ko lang talagang maexplore ang Pontevedra at ang malapit na bayan dito."Ano ka ba? Magma-mall o may aattendang party?" Singhal sa akin ni Charlynn nang makitang nakasuot ako ng mahabang dress.Inirapan ko siya. "E ikaw? 17 ka na ba talaga o elementary ka lang?""How dare you!"

Warning: R18+If you are a minor or not open to this kind of scene you can skip this and proceed to the next chapter. ---Cuddle.I have a great life when I become Grade 12. The friendship that I built with Gabriella and Charlynn became stronger. And Carlo... We never talked again. That's a good thing for me. I don't need him. I don't need any guy to mess up with my peace of mind. He tried talking to me after that incident happened but I ignored him completely. Pumunta rin siya ng apartment ko nang makauwi kami, pero hindi ko kinausap. He wrote an email to me which is hindi ko nireplyan o maski binuksan man lang. And after that, wala na siyang ginawang effort for me.Nasa akin pa rin ang cards niya na ginagamit ko pa rin. Why not? He gave it to me. "Is this dress pretty?" Tanong ko kay Gabriella.Nakasalumbaba ako sa kama ko habang nakaupo siya sa tabi ko, nagbabasa ng kung anong lovestory sa librong dala niya. Nakuha ko ang atensyon niya. She leaned in to look at my laptop. Kumuno