“Nakuha ko na ‘yung cellphone, ‘eto nga, ginagamit ko na. Hindi pa naman sira ang cellphone ko eh. Bakit mo ‘ko binilhan?” “No’ng nakaraan pa ‘yan eh, ngayon lang dumating sa ‘yo? Kumusta ka?” pinakikinggan nya ang background noise ni Abby, maingay. Parang nasa labas ito ng bahay nila. “Uhm, kaninang umaga. Salamat na rin, ibinigay ko ‘yung sa ‘kin kay Jim… H’wag mo ‘ko bilhan ng gamit no! Dadagdag lang ‘to sa utang ko sa ‘yo. Magkano ba ‘to?” “Regalo ko ‘yan,” minasdan nya si Margot na bumalik sa pagkakadukdok sa kanyang pag-aari na bahagyang nanlambot pagkarinig nya ng boses ng kaibigan. Tumutunog-tunog ang bawat pagsupsop ni Margot sa isa pa nyang ulo. “Matagal pa ang Pasko, Joaquín. H’wag kang ano d’yan," napangiti sya nang marinig ang bungisngis ni Abby. "Uh... nasa España ka raw?” “Oo. ku-kumusta ka?" pag-uulit nya. Pinipilit nyang maging normal ang boses nya para hindi mahalata. Importante ang tawag na ito sa kanya. “España? Spain??! ‘Di nga?” “O-oo nga. Biglaan
“La concha de tu madre Joaquín! Ang laki ng nagastos ko sa ‘yo sa pagpunta mo dito, wala ka pang isang linggo aalis ka na??!” umalingawngaw ang malaking boses ng kanyang galit na galit na Lolo sa buong Presidential suite. Nanlilisik ang mga mata ng kanyang Lolo. Hindi nito tinatanggap ang pagpapaalam nya. Nakapagpa-book na sya ng flight, by hook or by crook uuwi sya ngayong gabi na ito ng Pilipinas. Halos ibato nito sa kanya ang hawak na baraha. Hindi sila pinapansin ng tatlong lalakeng hindi nalalayo sa edad ng kanyang Abuelo na kalaro nito sa kuwadradong lamesa. Pati ang mga uniformed escorts ng kanyang Lolo at ng mga amigo nito ay iwas ang tingin sa kanila na parang walang naririnig. “I need to go back, Abuelo," pakiusap nya. "Tambak ang trabaho ko sa opisina. Hindi pa ako nare-relieve sa pwesto. Mahigit isang buwan pa naman ang hihintayin natin para lumabas ang resulta ng presentation. I can easily fly back kapag kailangan.” Pilit nyang ibinababa ang boses nya, kailangan nyan
Napatalungko sya sa sahig sa bandang ulunan ng kamang hinihigaan ng ina, kipkip ang cellphone na binigay sa kanya ni Leng. Tuloy-tuloy ang pagdaloy ng malalaking luha sa kanyang mga mata. Kakakausap lang nya kay Joaquín, gumagaan na sana ang pakiramdam nya habang kausap nya ang lalake pero nang marinig nya ang boses ng babaeng kasiping ni Joaquín ay parang ibinagsak lang syang muli nito sa lupa. Napaniwala sya ni Joaquín sa matatamis nitong salita. Buti na lang hindi sya agad bumigay, dahil nagkaroon pa ng distansya sa kanilang dalawa at matagal silang hindi nakapag-usap. 'Sabi na nga ba joke lang 'yon eh. It's a prank! Ang tanga mo rin eh, no?' aniya sa sarili. Pinilit nyang itawa ang pait na nararamdaman. Ipinikit nya ang mga mata at isinandig ang ulo sa pader. Kailangan nyang maging matibay. Hindi importante ang nararamdaman nya ngayon, ang importante ay gumaling ang kanyang ina. Mariin nyang pinunasan ang kanyang mukha ng tuwalyang sukbit saka inayos ang pagkakapuyod ng
Halos paliparin nya ang dalang Ford Raptor Ranger patungo sa ospital na pinagdalhan kay Nanay Elsa. Hindi sya makapaniwala na nasa ospital ngayon ito samantalang noong fiesta lang ay napakasigla pa, asikasong-asikaso pa sya. Buong akala nya ay nakaka-recover na ang Nanay ni Abby sa pagkakasakit nito noong nakaraang taon dahil ayon pa nga sa kanya ay nakakainom na sya palagi ng maintenance na gamot. Hindi nya pinansin ang pagtatanong ng gwardya sa labas ng pintuan ng ER, dire-diretso syang pumasok sa loob. Nakita nya agad si Jim na nangangalum-mata sa antok at si Nanay Elsa na nakahiga sa hospital bed sa dulong sulok ng ER. “Kuya Joaquín!” sinalubong sya ng binatilyong kapatid ni Abby, nakita nyang nangilid agad ang mga luha nito. “Jim! Ano’ng nangyari?” Tinitigan nya ang namumutlang mukha ni Nanay Elsa. May konting luha pa ito sa mga matang nakapikit nang mariin. Sa pakiwari nya ay tumanda agad si Nanay Elsa ng isang dekada. Dinukot nya ang panyo sa bulsa at pinunasan nya ang
Pinagmasdan nya ang sarili sa harap ng malaking salamin ng comfort room. Nangiti sya. Dalawang stallion lang ang nainom nya pero nangangapal na agad ang kanyang mukha. Mabilis talaga syang tamaan kapag pagod at walang tulog. Pinahid nya ang concealer stick na nahiram nya kay Marnie sa ilalim ng kanyang namumumungay na mga mata. Blinend nya iyon gamit ang kanyang daliri, pagkuway ni-retouch ang mga labi ng paboritong nyang pulang lipstick. Maganda sya. Maraming nagkakagusto sa kanya. Hindi lang iisa o dadalawa. Sa halos lahat ng napupuntahan nilang bar ni Jane noon ay may humihingi ng number nya pero hindi nya binibigay. Marami rin ang nagpapalipad-hangin na manliligaw o gustong makipag-date pero tinatanggihan nya. ‘Ang lalake ay lalake, Abegail. Kapag naniwala ka at nabaliw ka, kawawa ka. Mabuti na lang wais ka. Gamitin mo ang ganda mo sa paraang hindi ka malulugi,’ motivate nya sa sarili. “Kiss dito, o dito. O dito.” Pakiramdam nya ay narinig nya si Jane na nagsalita sa l
Nagtatahip ang dibdib ni Abby sa kaba pagpasok nila ng private lounge. Pinauna sya ni Mr. Gao na makapasok, pagkuway inilapat pasara ang pinto. Naupo sya agad sa gilid ng plush seating na malapit sa nakasaradong pinto. Sa paningin nya lahat ng kagamitan sa loob ng private lounge ay kulay pula dahil sa kulay ng ilaw nito. Pati mga accent lights sa gilid-gilid ng mga dekorasyong nakapakat sa dingding ay kulay pula rin. “Dyan ka lang mauupo?” tanong ni Mr. Gao sa kanya, umayos ito ng pagkakadekwatro ng upo sa harap nya. “Ang dilim no? Wala bang ibang ilaw?” Para syang naduduling. Hirap syang i-adjust ang mata sa pagka-dim light ng kabuuan ng private lounge nito. Humalakhak si Mr. Gao. “Don’t tell me ngayon ka lang nakapasok sa ganito? Well, I doubt it. A woman like you needs to be kept private.” “What does that even mean, Mr. Gao?’ “Let’s not be too formal, Abby. Narito ka sa den ko. Benson na lang. What I mean to say is that, ang babaeng katulad mo ay dapat lang na tinatago, par
Nagkabasag-basag ang salamin ng pinto nang sipain nya ito nang malakas. Nakita nya sa mababang lamesa ng private lounge ni Benson ang mga bote ng alak, mga maliliit na puting gamot at isang bundle ng pera. Agad nyang hinubad ang kanyang suot na t-shirt at isinuot iyon kay Abby na sapo-sapo ang mga dibdib at dilat na dilat ang mga mata sa gulat. Hindi ito nakakilos nang haklitin nya ito bigla payakap sa kanya. “Show’s over Benson. Aalis na si Abby.” Akmang tatayo si Benson sa kinauupuan nya kaya agad nyang binunot ang sukbit sa likod na baril at itinutok iyon sa lalake. “Joaquín!!!” Narinig nyang sigaw ni Abby sa dibdib nya. “Sit. Kilala mo ‘ko Benson. Baliw ako. I’m crazy enough to blow your f*cking head off,” naninigas ang mga panga nya sa gigil. Hindi si Benson nakapagsalita. Wala itong nagawa kundi bumalik na lang sa kanyang kinauupuan. Nagtitili si Abby nang pasanin nya ito sa kanyang balikat palabas ng lounge. Tiniis nya ang mga mura, kalmot, suntok, sabunot at sipa
“Don’t stress yourself. I’ll make some calls tomorrow. Rest. Patulugin mo si Abby. She also needs to rest. Okay?” Sa dami ng sinabi nya kay Rafael ay iyon lang ang naging sagot nito. Napailing na lang sya pagkatapos ng tawag. Hinithit nya ulit ang tangang sigarilyo. He makes another call. He gives out short instructions sa isa sa dati nyang security escort. “Bayaran nyo kung magkano lahat tapos i-zipper nyo ang bibig.” He is talking about Jessica’s goddamned cousin. Inunat-unat nya ang mga kamay, nanginginig at napakahapdi ng mga ito. Pinitik nya ang filter ng kanyang sigarilyo sa trash bin ng balcony, tinukod ang mga kamay sa pasimano at blangkong tumingin sa itim na itim na langit. “Joaquín,” mahinang tawag ni Abby. Nakatayo lang ito sa may glass door ng balcony, yakap-yakap ang first aid box. “Gamutin natin ‘yang kamay mo.” Suot ni Abby ang bathrobe nyang kulay pink at basa pa ang nakalugay na buhok. Nahimasmasan na rin siguro ito sa sobrang kanyang pagkalasing. Isinuka n
Kasalukuyan syang nakatayo sa nakabukas na sliding panel door at nakatanaw sa pink na convertible nang malingon sya sa direksyon ng boses ng babaeng bumati sa kanya. “Wow! You’re so dashing, hon! You don’t fail to sweep me off my feet,” puri ng nakangiting babaeng naglalakad na patungo sa kanya na animo’y nasa fashion runway. “Hm, flopped ba ang party? Konti lang ang tao,” puna nya sa iilan-ilang guests na naroroon sa malawak na garden at ini-enjoy ang tugtugan ng Latin band. “Well, today’s Christmas. Most of the people are spending time with their families. But I’m still expecting a few persons on the list na nakapag-RSVP. So we’ll just have to wait a little longer,” ani Jessica habang chini-check ang mga listahan ng mga pangalan sa bitbit nyang iPad. "Your Mamá doesn't care much, kasi masaya na sya sa pakikipagkwentuhan nya sa mga amiga nya na naririto na.” Hindi na sya umimik at ibinaling muli ang tingin sa kotseng nasa labas. Kanina pa nya binubuo sa kanyang isip kung paano
“Lasing ka na agad, Tiyago?” sita nyang napapahalukipkip sa pamumula ng tisoy na mukha at leeg ng bunsong kapatid nina Joaquín. “Hindi pa, ‘no! Konti palang nainom ko, pwede pa nga tayong magsayaw mamaya eh.” Napasigaw sya nang bigla sya nitong buhatin. “Oist! Ano ba?!” hampas nya sa balikat nito kaya ibinaba rin sya nito agad.“Buntis si Ate Abby,” anas ng medyo nagigitlang si Helena sa kakulitan ni Santiago.“I don’t know but I’m kind of skeptical about it,” kinibit pa nito ang balikat.Inirapan lang ang pagdududa ni Santiago at pinuna ang suot nitong gray na ternong university hoodie at jogging pants. “Hindi ka magbihis ng naaayon sa theme ng party? Kapag nakita ka ng Mamá mo baka magalit ‘yun sa ‘yo,” tinapik nya ang kamay ni Santiago nang ang kulitin naman nito ay ang bulaklak sa kanyang buhok.“Magalit na lang sila kung magagalit sila, nagpapakasaya lang ako. ‘Yun naman ang true meaning ng mga party, ‘di ba? Ang mag-enjoy, uminom at sumaya,” Nalubog sya sa jacket nito nang yaka
Pagbukas nya ng pinto ay napaatras sya nang makita si Helena at ang haggard nitong itsura. Agad syang nakaramdam ng guilt na hindi man lang sya nakatulong dito sa pag-aasikaso sa baba.“Helena? Bakit hindi ka kumakatok? Para kang multo d’yan. Halika, pumasok ka.”“Ate, bababa ka na ba? Sorry ha, kakapalan ko na ‘tong mukha ko. Manghihiram sana ako ng lipstick, baka mayroon kang extra. Wala kasi akong dala.” Matamlay pati ang tinig nito. Halatang-halata ang pagod ng asawa ni Iñigo sa maghapong pagtulong sa kusina.“Meron. Marami,” dinala nya si Helena sa 4-seater na lamesa at binuksan sa harap nito ang kanyang makeup box. “Ito oh. Gusto mo makeup-an kita?” “Hindi po. Marunong ako,” sagot nito. “Sige na, help yourself, hihintayin kita makatapos tapos sabay na tayong bumaba,” ngiti nya. Inumpisahan agad ni Helena ang kanyang pagme-makeup. Inabala naman nya ang kanyang sarili sa pagre-reply ng mga text message ng pampaskong pagbati na natanggap nya sa mga kaklase at kaibigan. Ngumuso sy
Marahan nyang hinawakan ang banat na banat na katawan ng eight inches nitong masel at hinalik-halikan ang ulo nito. ‘Parang sumusubo ng lollipop o kumakain ng ice cream na patunaw na. Smooth lang dapat ang hagod. Labi lang at dila. H’wag mong sasamahan ng ngipin kahit gaano ka pa kagigil. H'wag mo ring hihigpitan ng hawak. Hindi mo kelangang isubo lahat, ‘yung kaya mo lang kesa maduwal ka at ma-turnoff,’ naririnig nya sa kanyang isip ang free lecture ng kaklase nyang babae nang minsang nagbida ito tungkol sa ginagawa nito sa kanyang nobyo. At talaga nga namang manggigigil ka, lalo na kung maririnig mo pa sa taong mahal na mahal mo ang mahihinang usal at ang malalalim at sunud-sunod na paghinga nito habang hinahaplos-haplos ang iyong buhok at mataman lang na nakatingin sa iyong ginagawa—tulad na lang ni Joaquín ngayon. “Hm… that feels fucking nice,” bulong ni Joaquín sabay unat ng mga hita nito nang ipasada nya ang kanyang dila ang mula sa puno ng malaki nitong nota hanggang sa
Dapit-hapon na nang magising syang nakaakbay si Joaquín sa kanya at nakaunan sya sa balikat nito. Nangiti sya, kaya siguro ang haba ng naitulog nya kasi kumportable ang pagkakahiga nya. Tiningnan nya ang walang suot na pantaas na lalakeng katabi nya na mahimbing pang natutulog. Hindi man lang nya namalayan ang pagtabi nito sa kanya. Naroroon sa side drawer ang tray ng pagkaing may takip. Nakita nyang nakabukas pa ang Macbook nito sa lamesa katabi ng bestidang iniwan ni Jessica. Siguro’y inusisa ito ni Joaquín nang makita dahil naiba ang pagkakasampay nito sa upuan. Sa tagal ng panahon, ngayon lang si Joaquín natulog ng may araw pa. Paano’y lagi itong busy kaya hindi na nito nagagawang makapag-siesta. Nasa bakasyon naman sya ngayon, kaya okay lang matulog sya maghapon. ‘Ang pogi talaga,’ isip-isip nya. Pinasadahan nya ng daliri ang baba nitong bahagya nang magaspang sa tumubo nang balbas. Siguro’y kung hindi ito magse-shave ay magma-mature nang konti ang itsura nito—pero gwapo pa r
Nakakatulog na sana sya nang maramdaman nya ang paglangitngit pabukas ng pinto ng kwarto. “Mahal ko? Ngayon palang ako nakakaidlip…” bulong nya sabay sipat nya sa gawi ng pintuan. Dagli syang napaupo sa kama nang ang babaeng kinaiinisan nya ngayon ang nakita nyang pumasok sa pinto. Ngiting-ngiti ito sa kanya at may dala pang dalawang box na inilapag nito sa lamesa. “Hi, Abby! Are you sleeping? The door isn't locked kaya pumasok na ‘ko.” Napagdesisyunan nyang magpaka-casual. Pasko ngayon at na-stress na sya nang todo-todo kanina. At isa pa, wala naman talaga itong ginagawang masama sa kanya. Wala syang dapat ikagalit at hinding-hindi rin nya kailangang magselos. Walang rason para magselos. “Ah oo, patulog na sana ako eh... Ano ‘yang dala mo?” “Your flamenco dress and black sandals, pinabili ng Mamá n’yo sa ‘kin sa Manila. Tig-isa kayo ng hipag mo. I hope I got your size correct. This color suits you well since hindi ka naman kaputian,” ipinakita nito ang kabuuan ng kulay puti
Matapos nyang makakain ng konting kanin na may sabaw ng nilagang baka at palitan ng t-shirt at trousers ni Joaquín ay nagpaalam itong lalabas sandali ng kwarto. “May gagawin lang ako saglit sa labas. Hindi ako magtatagal, babalik rin ako agad,” sinulyapan nito ang cellphone na nasa bulsa pagkatapos ay binuksan ni Joaquín ang malalaking salaming bintana sa kanyang ulunan para makapasok ang hangin sa kwarto. “Okay lang ako rito, kahit h’wag ka nang bumalik,” malamig nyang sagot. “Napakasungit mo naman. Saglit nga lang ako,” malambing na anas nito. “Matulog ka lang muna, paggising mo nandito na ‘ko ulit," tumabi ito sa kanya at hinalik-halikan ang kanyang leeg. "Hm... alam mo ang bango-bango mo talaga ngayon, humahalimuyak ka sa buong kwarto natin, mi cielo. Amoy biko ka ngayon ni Nanay na may konting thinner ng pintura. Masarap at nakaka-adik," natatawang dagdag ni Joaquín. "Nang-iinis ka pa, lumayas ka na nga rito," naiiritang pumiksi sya nang bahagya nang pisilin ni Joaquín a
“Hindi, uhm, nagbigay lang ako ng number ng OB sa kanya,” tumungo sya para iiwas ang tingin sa lalakeng puzzled na puzzled na nakatuon lang ang tingin sa kanya.“Edi nagpapa-checkup ka nga kasi may OB-Gyn ka?” nagugulumihanang tanong ni Joaquín. “Hindi nga… Wala akong OB. Ewan ko.” “Anong ewan mo?!” kumukunot na ang noong susog ni Joaquín. “Ewan ko nga. Hindi naman kasi ako buntis eh. ‘Di ba props lang natin ‘to?” tinumbasan nya ang iritableng tinig ni Joaquín. “Oo nga, eh bakit sabi ni Rafael paglilihi 'yan? Anong meron bakit madalas kang nahihilo ngayon eh hindi ka naman ganyan dati kung hindi ka naglilihi? Madalas ka namang tanghali na magising dati, ni hindi ka nga nakakapag-almusal bago ka pumasok sa school pero hindi ka nahihilo. Ngayon lang."“Eh, anong gusto mong isagot ko sa ‘yo? Na buntis ako? Hindi nga ako buntis,” naiinis na wika nya. Dagli nyang tinakpan ang kanyang bibig nang magpaduwal-duwal na naman sya sa hapdi ng nararamdaman nyang umaakyat na mapait mula sa kan
“Para magkabalikan sila. Hindi mo ba napapansin? Tuwing makakaharap na lang si Jessica laging binibida ni Joaquín ang tungkol sa pagbubuntis ko pati sa kasal-kasal na ‘yan… Pinagseselos nya ‘yung tao.” “Ano?!” malakas na sambit ni Rafael. Kagyat na nagiba pa ang mukha nito sa narinig nito sa kanya. “Kaya ayokong tuluyang makasal kami. Rafael, hindi ito tulad ng laro natin nu’ng mga bata pa tayo. Seryosong commitment ang kasal. Sagrado. Hindi na maaaring bawiin ang lahat kapag natuluyan nga kaming magpakasal tapos naisip nyang si Jessica pa rin ang gusto nya,” pangangatwiran nya. “Nagpapanggap na nga akong buntis eh, pati ba naman sa kasal?” “Oh my God! You’re so unbelievable, Eyb,” pakli ni Rafael. Naiiling na tumayo ito sa kinauupuan sabay biro pa nito. “Selos yata ang dahilan ng pagkahilo mo eh." “Hoy, para sabihin ko sa ‘yo hindi ko kelangang magselos,” depensa nya. “Alam ko ang lugar ko. ‘Eto oh,” sabay proud na itinaas nya ang kanyang kamay na may suot na engagement ring.