ITINULAK niya ako pahiga sa kama kasabay ng mainit na halik na pinagkaloob niya agad sa akin. 'Finally!' paulit-ulit na sabi ko sa isip. Mararamdaman ko nang muli ang matamis niyang pagmamahal sa akin. Charr.. Akala mo tagal naming hindi nagganito eh. One week pa lang naman. Kaya lang miss na miss ko na siya. He 'tortured' me!Ako pa mismo ang nangunang i-undress ang sarili ko. Unti-unti ko na ring itinaas ang suot niyang sando pagkuwan. Ako na ang maghuhubad. Aba! Hirap na, baka magbago ang isip."Baby..." anas niya sa tainga ko na kinikintalan niya ng halik."Yes, baby?" tugon ko naman sa mapang-akit na boses."Sorry, but I think I'm not in the mood."Natigilan ako. Para akong biglang nagyelo. Itinulak ko siya nang bahagya. "Ano'ng sabi mo?" nandidilat ang matang maang ko.Tinitigan niya ako sa mga mata. "I think I'm not in the mood," ulit niya.Nasampal ko siya. Nagulat din ako kung bakit iyon ang una kong nagawa."Why?" iritableng tanong niya habang sapo ang nadaling pisngi."Bak
NAALIMPUNGATAN ako sa sunud-sunod na ring ng telepono. Nasa tabi lang pala ng ulunan ko. Doon sa kuwarto ni France.Matagal bago ko nasagot dahil nagdadalawang-isip pa ako. Baka isa na naman 'to sa mga ex ni France na manggugulo. Hay nako! Mang-aaway na talaga ako."H-Hello?" Pero sa huli ay sinagot ko pa rin. Maigi nang malaman ko kung may iba pa siyang babae maliban sa akin. Malilintikan talaga siya sa akin."Who's this? Nasaan ang kapatid ko?"Ngunit boses ng lalaki ang narinig ko. Arogante.Napalunok ako. Kapatid? Si Blue Eyes pa lang ang nakikilala kong kapatid ni France. At sa tono ng pananalita ng lalaki alam ko nang hindi ito si Blue Eyes. Iba ang timbre ng boses nito, medyo soft kumpara rito ngunit halatang may pagkamasungit."G-Girlfriend niya 'to. Nasa shower room pa siya eh," kiming tugon ko."Katukin mo. Sabihin mo urgent. Ayoko nang pinaghihintay ako."Nanlaki ang butas ng ilong ko. Aba. Ang bossy nito ah."Ano ba 'yong sasabihin mo? Puwede namang ako na ang magsabi." Pi
INIS na hinablot ko ang cellphone ni Francisco na kagabi pa niya pinagkakaabalahan. Sa sobrang busy niya kasi hindi na niya ako nabibigyan ng atensyon. Magkatabi kami, magkayakap pero busy siya sa pagcha-chat na hindi man lang pinakikita sa akin. Kung minsan may tatawagan. Naiinis ako dahil napapatawa at ngiti pa siya minsan."Sino ba 'to?" yamot na sabi ko. Pero hindi ko alam ang password niya kaya nonsense rin. "Wala 'yan. Hindi ako nambabae, baliw." Para maagaw sa akin ang cellphone ay hinalikan niya ako. He even touched my nips. Alam na alam ang weakness ko."E-Eh sino nga 'yan?" Inis pa rin ako."Bukas ko na sasabihin. Matulog ka na. Kailangan mo mag-beauty rest para fresh ka bukas." In-smack kiss niya pa ako. "Good night, baby."Maaga ang gising kinabukasan dahil isa-isa pa kaming inayusan ng make-up artist. Alas-diyes ang kasal pero mga alas-nueve ay ayos na ako. Nandoon na kami ni France sa pagdarausan ng kasal malapit sa beach at nakaupo na ako sa puwesto ko. Pero siya, busy
SA likod ako dumaan para hindi kami magpang-abutan. Buti't hindi naka-lock ang pinto. Konektado iyon sa kitchen kaya kunwari ay nagtitimpla ako ng kape. Sa ganoong sitwasyon niya ako naabutan."Please, make it two." Saglit ko lang siyang nilingon. Naupo siya sa upuan sa may dining table.Tahimik ko lang siyang sinunod at mayamaya nga ay ipinatong ko ang tasa ng kape sa may tapat niya. Maging ang sa akin ay dala ko rin. Napatda pa ako nang maramdamang ipinulupot niya ang isang kamay sa beywang ko."I'm sorry," pabulong niyang sabi habang nakatingin sa akin. "I should have done it before."Napakunot ang noo ko. Ang alin? At bakit siya nagso-sorry? Ano ang tinutukoy niya? Iyong pagpapakasal ba?"A-Ako dapat ang mag-sorry," kabadong tugon ko. "D-Demanding akong masyado. Hindi ako makapaghintay. Parang wala akong tiwala sa 'yo. A-Alam kong may ibang bagay ka ring pinoproblema at inaasikaso..." Iniisip ko ang mga narinig kanina. Ano kaya iyon? Tungkol saan? Galit siya kanina, pero ngayon ba
NAKATINGIN ako sa cake na naka-display sa may estante. Maliit lang 'yon at tama lang for four slices. May design kasing batang lalaki sa may gilid at kulay blue ang icing. Sobrang cute. Gusto ko sanang bilhin. Thirtieth birthday ng tukmol ngayon. Imagine that, ambilis ng panahon. Naalala ko pa noong nagpunta siya sa birthday celebration ng co-teacher ko na kasunuran niya lang pala ang birthday. Kung anu-anong nangyari, magiging kami rin pala.Binili ko nga ang cake. Eh kasi hindi ko naman alam kung ano'ng ireregalo ko sa kaniya. Kayang-kaya niya namang bilhin lahat ng nanaisin niya. Alangan din namang katawan ko eh matagal na niyang naangkin 'to. Kaya ito na lang cake. Para at least may malalamon ako kapag nagutom ako ng madaling araw. Alam kong hindi siya mahilig sa matamis at titikim lang siya nito kaya sa akin din ito mapupunta. Wala rin naman akong talent na puwedeng ipakita sa kaniya. Pero siguro naman maa-appreciate niya ito kahit papa'no. At least may mahihipan siyang candle ma
PERO hindi ko alam kung paano ako nakahabol at nakahagip agad ng taxi. Ang alam ko, wala akong sinayang na sandali. Tumakbo ako para habulin ang kaniyang sasakyan. Mabuti't hindi masyadong mabilis ang pagpapatakbo niya at medyo may kadiliman ang kalsada. Medyo malapit din sa highway at saktong papadaan ang isang taksing halos magpabunggo na ako nang aking parahin.Nababaliw na yata ako. Desperada. Ni wala man lang akong dalang pera nang mga sandaling 'yon. Nakapantulog pa ako at tsinelas na pambahay lang ang suot. Gulo-gulo rin ang buhok, pawis na pawis, naghahabol ng hininga. "Manong, pakisundan n'yo nga ang sasakyang 'yon, bilis!" bossy ko pang utos sa driver. Tutok na tutok ang mga mata ko sa sasakyan ni Francisco. Saan ang punta mong hayop ka at hindi ka man lang nagsabi sa akin? Tinatanong kita kagabi kung aalis ka ba ulit pero sinabi mo, hindi. T*ngin*, ano 'to?"Bilisan n'yo, baka makalayo!" sigaw kong muli nang mapansin kong medyo lumalaki na ang agwat namin. Hindi ko pinansi
HUMAKBANG ako nang paurong nang magtangkang lumapit sa akin si Francisco. Hindi ko siya magawang tingnan sa mga mata. Para akong nauupos na kandila. Ni hindi ko rin alam kung anong sasabihin ko sa kaniya. Galit na galit ako pero walang salitang ibig manulas mula sa aking bibig."Sandy..." Lalo lang akong nanghina nang pati pangalan ko sa malamig na tono na lang din niya binanggit. "Paano mo nalaman? Magpapaliwanang ak-""H-Huwag na. N-Nakita at alam ko na, ano pang kailangan mong ipaliwanag? H-Huwag kang mag-alala, alam ko naman kung ano'ng dapat gawin. H-Hindi ako... m-manggugulo sa inyo.." Nangangatal pa nga ang boses ko habang nagsasalita. Tumalikod na ako dahil hindi ko na kayang pigilan pa ang muling pagtutubig ng aking mga mata. Pinahid ko agad gamit ang aking kamay, pero hindi napigilan ang hikbi. Hahakbang na bali ako patawid ng kalsada nang maramdaman ko ang mainit niyang palad na dumantay sa aking balat."No, Sandy. I have to-""Sabing huwag na nga eh!" Pilit kong inilabas
THERE'S a rainbow always after the rain.Paulit-ulit na itinatak ko sa isip. Na sa kabila ng kalungkutan ay may nakaabang namang ligaya at kasiyahan. Iyon ang isa sa mga ginawa kong motivation para maka-move on. Para palubagin na rin ang loob ko, pagaanin at unti-unting paghilumin ang puso. Minsan nagbabasa ako ng mga motivational books para mas lalong patatagin ang loob ko. Natuto na rin akong magsimba tuwing araw ng Linggo. Manalangin gabi-gabi. At kapag weekends, lumalabas-labas na rin ako ng bahay. Jogging, minsan tumatambay sa park. At tuwing araw naman ng sahod ay nakiki-hang-out with my co-teacher friends.In short, natuto akong makibagay sa mundo at hindi lang mag-focus sa iisang tao.It's been almost three years since it happened. Wala na akong balita sa kaniya at wala na ring balak makibalita pa. I didn't leave my apartment. Five years rental fee pala ang binayaran noon ni Francisco kay Aling Beth kaya sobrang nanghinayang akong layasan. Hindi ko na raw 'yon mare-refund dahi