นังพราว วันนี้แกตายแน่!
ลืมความเจ็บช้ำของทั้งห้าปีไปให้หมด แล้วมาเจ็บกีแค่วันนี้วันเดียวพอ!
“ตัวจริงคุณแซ่บกว่าในรูปเยอะ” เธอมองเขาตาละห้อย มือบางลูบไล้เรือนร่างตัวเองด้วยความต้องการเมื่อเห็นเขาจับสไลด์หนอนยักษ์ด้วยตนเอง
“แซ่บกว่า ดุกว่า แถมใหญ่กว่าของแฟนคุณไหม?” เขาเลิกคิ้วถาม เอาให้เธอทรมานก่อนที่เขาจะเข้าไปใกล้
“เรื่องใหญ่ฉันไม่เถียง แต่เรื่องดุ.. ต้องลองก่อน” เรียวปากแดงยกยิ้มแสนเย้ายวน
ไม่น่าเชื่อ สายตาของชรัณจะมองผิดไป นี่มันแม่เสือสาวชัดๆ ไม่ใช่แมวน้อยสุดเชื่องเหมือนที่เคยวาดฝันเอาไว้เลยสักนิด
“ถ้างั้นอย่าส่งเสียงดังไปนะครับ” มือหนาหยิบเอาซองสีเงินขึ้นมาก่อนจะใช้ปากฉีก
“คุณจะไม่บอกใครเรื่องของเราใช่ไหม?” เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาอย่างแหบแห้งเมื่อเห็นท่าทางสุดร้ายกาจของเขา
ดวงตาคู่สวยเปล่งประกายเมื่อเห็นเรือนร่างจริงของชายหนุ่มตรงหน้า
“ถ้าคุณสั่งผม ผมจะไม่พูด” ร่างกำยำโน้มตัวลงมาใกล้ชิดกับความนุ่มนิ่มของร่างบาง มือหนาลูบไล้ส่วนเว้าโค้งของหญิงสาวอย่างช้าๆ หวังปลุกเร้าอารมณ์คนขี้สงสัย
“ฉันยังไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราแอบมาทำอะไรกันแบบนี้..”
ริมฝีปากหนารีบประกบปากบางทันทีเมื่อเธอเอ่ยปากขึ้น มือข้างหนึ่งตรึงข้อมือเล็กๆของเธอไว้บนเหนือหัวก่อนจะบดขยี้ริมฝีปากเธออย่างเอาแต่ใจก่อนจะค่อยๆปล่อยให้เธอเป็นอิสระเมื่อเสียงลมให้หายเริ่มหอบขึ้น
“อันที่จริงผมก็ไม่ใช่คนชอบแอบทำอะไรแบบนี้ แต่เพราะเป็นคุณ ผมยอม” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยกระซิบข้างหู
ลมหายใจอุ่นร้อนเริ่มเป่ารดใบหูขาวๆของพราวมุก หัวใจของเธอไหวสั่นกับชายหนุ่มแววตาสีอำพันตรงหน้า เขาช่างเย้ายวนและมีเสน่ห์เหลือล้น
เขาจะโสดจริงๆงั้นหรือ?
“เชื่อใจผมนะ” เขาไม่บอกใครแน่นอน เพราะต่อไปหลังจากนี้เธอเองนั่นแหละที่อยากจะครอบครองเขาเพียงผู้เดียว...
“เจย์ ฉันอยากมีอะไรกับคุณจนใจจะขาดอยู่แล้ว!” ไม่รู้ว่าเพราะความแค้นของเธอหรือความคิดถึงเขาที่ทำให้แม่สาวเรียบร้อยเอ่ยออกมาอย่างงั้น
“ถ้าอยากขนาดนั้น ผมจะเยคุณให้หนำใจอยากเลยครับ ที่รักของผม”
มีใครหลายๆคนบอกว่าเวลาผู้หญิงกับผู้ชายรักใครสักคน พวกเขามักจะให้ความรักได้ไม่เท่ากัน เพราะผู้ชายนั้นเริ่มต้นจากร้อยตั้งแต่แรก พอนานวันเข้ารักก็เริ่มลดหย่อนลง ไม่มีคำว่าเต็มร้อยอย่างวันแรกๆที่อยากมีอยากได้ แต่ผู้หญิงบางคนกลับเริ่มจากศูนย์และค่อยๆเติมเต็มกับพฤติกรรมของฝ่ายชายช่วงแรกๆ และเช่นเดียวกันกับพราวมุก หญิงสาววัยยี่สิบเจ็ด เธอคบกับแฟนหนุ่มมาตั้งแต่ใกล้จบมหาวิทยาลัย ผ่านมาวันนี้ก็ห้าปีเต็มที่เธอได้เข้ามาใช้ชีวิตอยู่กับเขา คอนโดเล็กๆที่มีเพียงเขาและเธออยู่ด้วยกัน ทั้งเธอและเขาต่างวาดฝันอนาคตที่ดีไว้ด้วยกัน ผ่านเรื่องราวมากมายหลายอย่างทั้งความสุขและความทุกข์ พราวมุกเองก็เป็นหญิงสาวที่ถูกคนในครอบครัวแฟนหนุ่มไม่ค่อยชอบขี้หน้าเท่าไหร่ แต่เธอก็พยายามเข้าหาทั้งแม่และน้องของเขา จนทุกวันนี้เริ่มคุยกันดีขึ้นบ้าง แต่สุดท้ายแล้วสิ่งที่เธอทำก็เปล่าประโยชน์ทั้งหมด.. เมื่อสองเดือนก่อนเธอก็เริ่มเห็นข้อความแปลกๆได้เด้งขึ้นที่หน้าเจอโทรศัพท์มือถือของแฟนหนุ่มระหว่างที่ทั้งคู่นั่งทานข้าวด้วยกันเป็นกิจวัตรประจำวันทุกวัน “ใ
ความเสียใจทำให้พราวมุกต้องออกมานั่งปรับทุกข์กับเพื่อนสาวคนสนิทเพียงคนเดียวอย่างไอริ คนนึงร้องอีกคนนึงปลอบ คนนึงระบาย อีกคนคอยลูบหลัง... “ไม่เข้าใจว่ะ ฮึก ฉันผิดมากเหรอวะ?” เธอพยายามที่จะเข้าใจแฟนหนุ่มอย่างทิม แต่ยิ่งพยายามทำความเข้าใจหนักแค่ไหน ก็หาคำตอบเหมือนที่เขาพูดไม่ได้อยู่ดี “ฉันจะบอกอะไรให้นะพราว คนทำผิดเขาไม่คิดว่าตัวเองทำผิดหรอก ข้อแก้ต่างง่ายๆที่ทำให้แกต้องมาจมปลักแบบนี้มันสมเหตุสมผลที่ไหน?” ไอริถอนหายใจ ถ้าใครฟังก็ดูรู้เลยในทีเดียวว่ามันเป็นเหตุผลที่โคตรจะน่าเกียจ เหตุผลที่เอาแต่ได้ของผู้ชายทั้งนั้น “ฮึก ฮือๆ ฉันเหมือนจะขาดใจเลยแก ฮือๆ” เสียงร้องไห้ของพราวมุกช่างบาดใจเพื่อนสนิทแบบเธอเหลือเกิน สองแขนเรียวประคองกอดเพื่อนสาวจนแน่น ไอรินึกถึงภาพที่เห็นทิมกระทำทุกอย่างด้วยความรักให้กับเพื่อนเธอมาตลอด ดีมาตั้งแต่ต้นอย่างไร ตอนนี้ก็ไม่ได้แย่ เขาเปิดตัวของพราวมุกทุกอย่าง โซเซียลไหนไม่มีที่ว่างให้ผู้อื่น แต่มาวันนี้ เพื่อนเธอมาร้องไห้แทบเป็นแทบตาย เพราะความเลว และโยนตราบาปมาให้ผู้หญิงตัวเล็กๆที่ดูแลเขามาอย่างดีตลอด “เขาไม่ไ
“โอ้ยๆ ตายแล้ว” ชายแก่วัยกลางคนแสร้งทำเป็นเดินเซไปมาคล้ายจะเป็นลม คนที่มีความรู้สึกไวอย่างพราวกมุกจึงรีบเด้งตัวออกมาแล้วประคองเจ้าสัวทันที ด้วยความตกใจ “คุณลุง เป็นอะไรไหมคะ?” น้ำเสียงใสๆที่ฟังดูว่าเป็นห่วงทำให้คนแก่พึงพอใจเป็นอย่างมาก ไอ้ลูกคนนี้นับว่ามันเลือกผู้หญิงได้ดีจริงๆ เสียงใส หน้าสวย แถมมีน้ำใจ เตี่ยคนนี้ให้ผ่านแถมยักโรงเหล้าให้อีกห้าที่ไปเลย “โอยย ตายแล้ว อยู่ๆจะลุกไปเข้าห้องน้ำซักหน่อย หน้าลุงก็มืดขึ้นมา ขอบคุณนะหนูที่มาช่วยประคอง” คนมากเล่ห์เลี่ยมทำเหมือนจะหมดแรงก่อนจะถูกร่างบางพยุงไปนั่งที่เก้าอี้ สายตาคมที่มองมาตลอดยังคงไม่แปรทิศทาง เขาเองก็อยากรู้ว่าพ่อเขาจะเล่นไม้ไหน แม้ทั้งร่างกายจะสั่นรัวไปด้วยความอิจฉาบิดาที่ถูกเธอได้ประคองก็เหอะ “ให้หนูเรียกพยาบาลไหมคะ? ดูท่าคุณลุงอาการไม่ค่อยดี” เธอเองก็รอพรรณีแม่ของทิมอยู่เหมือนกัน อาจจะพอมีเวลาพาคุณลุงท่านนี้ไปได้ “ไม่ๆ อย่าลำบากเลยหนูเอ้ย ลุงแค่นั่งพักสักหน่อยก็หายแล้ว ว่าแต่หนูเถอะยังสาวยังแซ่มาแผนกอายุรกรรมกับใครงั้นหรือ?” เจ้าสัวใจภักดิ์รีบเปิดป
IEJJ : ถ้ากลับไปคบกันอีก แน่ใจเหรอครับ ว่าเขาจะไม่เอาโรคแปลกๆมาติดคุณ? Praw : แต่เขาก็ป้องกันกับเราตลอดนะคะ JJ : แต่เขาไม่ป้องกันกับผู้หญิงคนอื่น พอได้เห็นประโยคถัดมาเธอจี๊ดที่หัวใจจนไปต่อไม่ถูก JJ : ผู้ชายถ้ามันได้นอกลู่นอกทางแล้ว ยังไงก็ไม่กลับมาแน่นอนครับ อาจจะมีบางคนคิดได้ แต่ส่วนใหญ่ถ้าได้ติดสัตว์แล้วไม่ค่อยคิดกันครับ ตรงทุกดอกแล้วบอกว่าจะให้คำปรึกษา.. IE Praw : คุณเจย์อายุเท่าไหร่คะเนี้ย รู้สึกว่าโชกโชนจังเลย? JJ : อายุเป็นเพียงตัวเลขครับ แต่ที่ผมให้คำปรึกษาไปกับ หวังว่าคุณจะรับมันได้ Praw : แต่อันที่จริง เราก็อายุ 27 แล้ว สมควรที่จะไปหางานทำอย่างที่เขาบอกจริงๆนั่นแหละค่ะ ถึงแม้ว่าป้าแท้ๆของเธอจะเปิดร้านขายของในตลาด แต่มันก็คงไม่ได้มีเงินมากมายถึงขนาดจะซื้อคอนโดแบบทิมได้เลย IE JJ : ถ้าอยู่กับผมคุณไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นแน่นอนครับ ผมจะไม่ทำให้คุณต้องอด Praw : คุณถึงขั้นจะเลี้ยงดูฉันเลยเหรอคะ? พราวมุกเผลอยิ้มให้กับข้อความของผู้ชายแปลก
IEJJ : น่าทานเหมือนคนทำเลยครับ *น่ารัก จากที่ส่งไปแบบนั้น ขึ้นเพียงว่าอ่านแล้ว ทำให้หัวใจชายหนุ่มที่จดจ่ออยู่แทบร้อนเป็นไฟ เขาพิมพ์อะไรผิดไปงั้นเหรอ? IE Praw กำลังพิมพ์... จากที่ใจหล่นตอนนี้กลับมาเต้นปกติดังเดิม ใบหน้าหล่อเหลาคลี่ยิ้มเมื่อเห็นว่าอีกคนกำลังโต้ตอบเขากลับ IE&nbs
1 เดือนผ่านไป ใบหน้าสวยตอนนี้เริ่มเอิบอิ่ม แม้ทิมจะกลับมาหาเธอบ้างเป็นบางวันก็ไม่ทำให้พราวมุกตกอยู่ในภวังค์เหมือนดั่งก่อน “วันนี้ทิมกลับไปนอนบ้านแม่นะ เดี๋ยววันเสาร์จะกลับมาหาพราว” เขาเอ่ยคำหวานกระซิบข้างหูแฟนสาว “ได้เลย พราวจะรอทิมนะ ทำอาหารอร่อยๆไว้รอค่ะ” พราวมุกเผยรอยยิ้มสดใส “ขอบใจนะพราว ทิมอยากให้พราวอยู่กับทิมที่นี่ ไม่ไปไหน เป็นตุ๊กตาของทิม อยู่แค่ในห้องนี้ได้ไหม?” คำพูดสุดโรแมนติกออกจากปากแฟนหนุ่มนั้น ยิ่งทำให้พราวมุกใจชื้นมากขึ้น “ได้ พราวรักทิมนะ” ร่างบางเขย่งจุมพิตกับแฟนหนุ่มด้วยความรัก “พราวอย่าลืมกินยาคุมนะ ทิมแตกนอกเมื่อคืน ไม่แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์” เขาชักสีหน้า
3 ทุ่ม IE JJ : ถ้าคุณยังไม่ตอบผมจะโทรไปแล้วนะ JJ โทรหาคุณ พราวมุกขมวดคิ้วมองสายที่สั่นเข้ามา เธอใจสั่นระรัวแปลกใจกับสิ่งที่เขากระทำมากขึ้น ทว่ามือเล็กกลับปัดตัดสายนั้นทิ้ง ไม่ยอมที่จะกดรับ แม้เขาจะติดต่อมาอีกสองสามสายก็ตาม IE JJ : โกรธผมขนาดนั้นเลยเหรอครับ? ผมไม่รู้ว่าทำอะไรผิด แต่ผมทำงานจริงๆ ไม่มีใครครับ
พราวมุกชั่งใจอยู่นานหลังจากที่ปฏิเสธชายหนุ่มไม่ให้มารับ เธอเดินทางมาหาเขาเองยังห้องพักส่วนตัวในโรงแรมดังตามที่เขาบอก ขาสวยเรียวก้าวมาถึงห้องนัดหมาย หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนคนโดนผีเข้า จากที่แต่งตัวเรียบง่ายช่วงเย็น กลายเป็นสาวเปรี้ยวสุดเซ็กซี่เมื่อสวมใส่เดรสสีน้ำเงินสายเดียวเข้ารูปมา กลิ่นกลายสาวตอนนี้หอมหวานด้วยกลิ่นดอกแมกโนเลียและผสมคลุกเคล้ากับวนิลา ทำให้พนักงานที่พามาลอบมองร่างกายอันผุดผ่องของเธอมาตลอดทาง คุณเจย์ เขามีเงินมาจองโรงแรมขนาดนี้เพื่อเธอเลยงั้นเหรอ? พราวมุกคิดอยู่ในใจ ก๊อกๆ พนักงานเคาะประตูเป็นมารยาทก่อนจะเปิดให้เธอเข้าไปยังห้องสวีตที่เขาจองมาเป็นพิเศษ&nbs
ขณะขับรถกลับ ชรัณเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง จู่ๆความเป็นชายของเขาก็แข็งตัวขึ้นมาดื้อๆ กายของชายหนุ่มร้อนผ่าวแถมยังมีเหงื่อไคลไหล่ออกตามลำคอ มือหนาเอื้อมไปเปิดแอร์ถึงระดับสูงสุดก่อนจะขับรถตรงไปยังโรงแรมด้วยความเร็ว ทั้งที่คิดไว้ว่าสองพ่อลูกคงไม่กล้าทำอะไรตอนนี้คาดไม่ถึงอย่างมาก เขาต่างหากที่กำลังตกเป็นหมากของทั้งคู่อย่างแท้จริง “เหี้ยเอ้ย!” ชรัณสถบคำหยาบคายกับตัวเอง รถก็มาติดเอาอะไรป่านนี้ ความรู้สึกของเขาตอนนี้มันแทบระเบิด ร่างกายนั่งอยู่ที่รถแต่ใจวิ่งไปหาพราวมุกเรียบร้อยแล้ว ยามที่นึกถึงร่างระหงโยกย้ายบนตัวความต้องการที่มียิ่งมากขึ้นไปอีก มากจนเขาควบคุมไม่ได้จนต้อง งัดเอาความแข็งทื่อออกมาสู่อากาศภายในรถ เผื่อมันจะดีขึ้นหน่อย&nb
ดวงหน้าสวยลืมตามองคนที่หลับอยู่ข้างๆ เธอได้แต่เก็บความสงสัยว่าทำไมถึงปักใจเชื่อใจเขาขนาดนั้น ทั้งที่เขาปิดบังเรื่องราวส่วนตัวของเขาเองมาตลอด เมื่อคืนเธอกับเขานัวเนียกันไม่ต่างจากคืนแรก หลังจากเธองอแงจะนอนเขาถึงได้ยอมโอนอ่อนและกอดเธอเข้านอนไปด้วยกัน นั่นยิ่งสร้างความสงสัยในใจของพราวมุกไม่น้อย เธออยากรู้จักเขามากกว่า ต้องการเขามากกว่านี้ อยากเข้าไปเป็นส่วนนึงในชีวิตเขา แต่อีกใจก็ยังกลัวทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้น.. “มองจนผมจะท้องแล้วนะ” เขาลืมตาขึ้นมา ดวงตาสีนิลและสีอำพันเผลอสบกันโดยอัตโนมัติ คนที่ตื่นตระหนกกลับเป็นเธอแทน เขาจ้องมองนัยน์ตาแสนจะนิ่ง&nb
“แกลืมอะไรไอ..” พราวมุกเงียบกินในทันใด เธอมองร่างของทิมที่ตอนนี้สวมเชิ้ตสีขาวคล้ายกับเป็นชุดเจ้าบ่าว ยืนมองหน้าเธอด้วยรอยยิ้มสุดโรคจิต “มึงจะไปไหน!” มือหนากระชากกลุ่มผมดกดำด้วยความแรง ใบหน้าสวยเงยขึ้นด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะปัดป่ายมือเขาออก “ปล่อยฉันนะ!” แม้จะตกใจไม่น้อยแต่พราวมุกก็พยายามที่จะสู้ “ปล่อยก็โง่ กูเฝ้าอุตส่าห์ตามจีบมึงมาตั้งนาน จะหนีไปแบบนี้ดื้อๆเหรอที่รัก?” เขาย่อตัวลงมามองใบหน้าสวยที่ตอนนี้เริ่มหวั่นกลัวเขา “ทิม! พราวเจ็บ” น้ำเสียงเริ่มอ่อนลงเมื่อเห็นเขาย่อเข้ามาใกล้ตัว “ถ
ชรัณลืมตาตื่นคนมาอีกทีเป็นเวลาแปดโมงกว่า กลิ่นกายแสนเจือจางคลุกเคล้ากับกลิ่นบุหรี่ที่เขาพ่นควันทิ้งไว้ก่อนหลับเมื่อคืนทำให้รู้สึกได้เป็นอย่างดีว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้ฝันไป ร่างสูงหยัดกายขึ้นมาพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นแผ่นกระดาษที่เขียนข้อความทิ้งไว้บนหมอน ‘ขอบคุณสำหรับเรื่องเมื่อคืนนะคะ ฉันสัญญาว่าจะจำไม่ลืม แต่ตอนนี้มีธุระด่วนต้องไปจัดการ ขอโทษที่จู่ๆก็โผล่มาหาทั้งที่ฉันเคยปฏิเสธคุณไป’ “แสบนักนะ” เมื่อนึกถึงร่างเย้ายวนที่พาเขาพานพบความสุขไม่รู้จบเมื่อคืนก็ทำให้ความโกรธเคืองในวันนั้นหดหายไป เขาเริ่มลุกขึ้นมาจัดการตนเองให้เรียบร้อยก่อนจะกดโทรศัพท์ไปยังเลขาคนใหม่ “นายจัดการเรื่อ
“ใหญ่ทุกที่!” แววตาคู่สวยเบิกโพลง ยิ่งส่วนนั้นของเขาที่มันตั้งชันชี้หน้าเธอนั่นด้วย “ผมใหญ่นะ คุณไหวไหม?” เขาแกล้งพูดหยอก มือหนารูดความเป็นชายไปมาพร้อมกับกัดปากล่างเอาความเซ็กซี่ เธอจะบ้าตาย นังพราว วันนี้แกตายแน่! ลืมความเจ็บช้ำของทั้งห้าปีไปให้หมด แล้วมาเจ็บกีแค่วันนี้วันเดียวพอ! “ตัวจริงคุณแซ่บกว่าในรูปเยอะ” เธอมองเขาตาละห้อย มือบางลูบไล้เรือนร่างตัวเองด้วยความต้องการเมื่อเห็นเขาจับสไลด์หนอนยักษ์ด้วยตนเอง “แซ่บกว่า ดุกว่า แถมใหญ่กว่าของแฟนคุณไหม?” เขาเลิกคิ้วถาม เอาให้เธอทรมานก่อนที่เขาจะเข้าไปใกล้
พราวมุกชั่งใจอยู่นานหลังจากที่ปฏิเสธชายหนุ่มไม่ให้มารับ เธอเดินทางมาหาเขาเองยังห้องพักส่วนตัวในโรงแรมดังตามที่เขาบอก ขาสวยเรียวก้าวมาถึงห้องนัดหมาย หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนคนโดนผีเข้า จากที่แต่งตัวเรียบง่ายช่วงเย็น กลายเป็นสาวเปรี้ยวสุดเซ็กซี่เมื่อสวมใส่เดรสสีน้ำเงินสายเดียวเข้ารูปมา กลิ่นกลายสาวตอนนี้หอมหวานด้วยกลิ่นดอกแมกโนเลียและผสมคลุกเคล้ากับวนิลา ทำให้พนักงานที่พามาลอบมองร่างกายอันผุดผ่องของเธอมาตลอดทาง คุณเจย์ เขามีเงินมาจองโรงแรมขนาดนี้เพื่อเธอเลยงั้นเหรอ? พราวมุกคิดอยู่ในใจ ก๊อกๆ พนักงานเคาะประตูเป็นมารยาทก่อนจะเปิดให้เธอเข้าไปยังห้องสวีตที่เขาจองมาเป็นพิเศษ&nbs
3 ทุ่ม IE JJ : ถ้าคุณยังไม่ตอบผมจะโทรไปแล้วนะ JJ โทรหาคุณ พราวมุกขมวดคิ้วมองสายที่สั่นเข้ามา เธอใจสั่นระรัวแปลกใจกับสิ่งที่เขากระทำมากขึ้น ทว่ามือเล็กกลับปัดตัดสายนั้นทิ้ง ไม่ยอมที่จะกดรับ แม้เขาจะติดต่อมาอีกสองสามสายก็ตาม IE JJ : โกรธผมขนาดนั้นเลยเหรอครับ? ผมไม่รู้ว่าทำอะไรผิด แต่ผมทำงานจริงๆ ไม่มีใครครับ
1 เดือนผ่านไป ใบหน้าสวยตอนนี้เริ่มเอิบอิ่ม แม้ทิมจะกลับมาหาเธอบ้างเป็นบางวันก็ไม่ทำให้พราวมุกตกอยู่ในภวังค์เหมือนดั่งก่อน “วันนี้ทิมกลับไปนอนบ้านแม่นะ เดี๋ยววันเสาร์จะกลับมาหาพราว” เขาเอ่ยคำหวานกระซิบข้างหูแฟนสาว “ได้เลย พราวจะรอทิมนะ ทำอาหารอร่อยๆไว้รอค่ะ” พราวมุกเผยรอยยิ้มสดใส “ขอบใจนะพราว ทิมอยากให้พราวอยู่กับทิมที่นี่ ไม่ไปไหน เป็นตุ๊กตาของทิม อยู่แค่ในห้องนี้ได้ไหม?” คำพูดสุดโรแมนติกออกจากปากแฟนหนุ่มนั้น ยิ่งทำให้พราวมุกใจชื้นมากขึ้น “ได้ พราวรักทิมนะ” ร่างบางเขย่งจุมพิตกับแฟนหนุ่มด้วยความรัก “พราวอย่าลืมกินยาคุมนะ ทิมแตกนอกเมื่อคืน ไม่แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์” เขาชักสีหน้า
IEJJ : น่าทานเหมือนคนทำเลยครับ *น่ารัก จากที่ส่งไปแบบนั้น ขึ้นเพียงว่าอ่านแล้ว ทำให้หัวใจชายหนุ่มที่จดจ่ออยู่แทบร้อนเป็นไฟ เขาพิมพ์อะไรผิดไปงั้นเหรอ? IE Praw กำลังพิมพ์... จากที่ใจหล่นตอนนี้กลับมาเต้นปกติดังเดิม ใบหน้าหล่อเหลาคลี่ยิ้มเมื่อเห็นว่าอีกคนกำลังโต้ตอบเขากลับ IE&nbs