LOGINShare
ตอนที่ 9 อาหารอีกมื้อ
Last Updated:
2024-12-13 20:31:17กล้ามเนื้อขาของอาร์เต้ยกก้นของตัวเองขึ้นก่อนจะลดลงมาอีกครั้ง ท่อนยักษ์ไถลลื่นเมุดเข้าไปในปากทางสีสดใสนั้นในครั้งเดียว
ส่วนปลายบวมเป่งดันกลับเข้าไปยังส่วนลึกที่สุดของช่องภายใน และกระแทกเข้ากับจุดบอบบางแสนอ่อนไหว ประกายไฟฟ้าปะทุขึ้นเล็กตามปลายประสาท
ช่องท้องถูกเติมจนเต็มแต่กลับรู้สึกเบาโหวง ความเสียวแปลบกระจายออกจากสะดือไปตามเส้นเลือดปูดโปน
“อืม… อึก…” อาร์เต้ร้องโอดครวญแม้จะเป็นฝ่ายกระทำแต่กลับรู้สึกถูกกระทำเสียเอง “รู้สึกดีชะมัด”
“โคตรดีต่างหาก… นะ… นาย แน่นมาก ไม่น่าเชื่อว่าเราทำกันแบบนี้แทบไม่หยุดมาหลายวันแล้ว”
คำชมปลุกเร้าอารมณ์ของมนุษย์ผู้อ่อนไหว อาร์เต้กดสะโพกขึ้นลงจนสุด แม้ว่าจะรู้สึกว่าข้างในกำลังถูกท่อนเนื้อฉีกให้แยกออกจากกันก็ตาม
“ถึงจะตัวเล็กแต่นายแรงเยอะ… เหลือเชื่อเลยแฮะ”
“นายชอบแค่แรงของฉันเหรอ” อาร์เต้โอบรัดรอบคอของดันเต้ด้วยวงแขนอ่อนนุ่ม “ส่วนที่เหลือล่ะ?”
“นายมีอย่างอื่นที่ดีกว่าไหมล่ะ?” ดันเต้กำรอบท่อนเนื้อที่เล็กกว่า “พิสูจน์สิ!”
เด็กหนุ่มเด้งเอวที่นุ่มนวลและคอดบางไปตามแนวขาของอีกฝ่าย แรงผลักดันกระตุ้นจุดแข็งสีสว่างในมือหนาใหญ่ให้สั่นกระตุก
ของเหลวขาวใสถูกขย้อนออกจากส่วนปลายสีชมพู เมือกเหนียวหลั่งทะลักปกคลุมลอนท้องของดันเต้ ทว่าอาร์เต้ก็ไม่หยุดรีดคั้นจนส่วนล่างของด้านหน้าชุ่มโชกเป็นประกาย
แรงกดและดันเล่นงานจนร่างกายของอาร์เต้หนักอึ้ง การทรงตัวเริ่มทำได้ยาก ทุกครั้งที่เขาถอยห่าง… ก้นของเขาจะยกขึ้นเพื่อปลดปล่อยเอ็นท่อนยักษ์ให้เป็นอิสระ และเมื่อเด้งตัวไปข้างหน้าเจ้าอสูรร้ายนั้นก็จะบดขยี้เขาจากข้างในอีกครั้ง
ช่องว่างในช่วงท้องถูกเติมเข้าไปเรื่อยๆโดยไม่มีที่ท่าจะเต็ม ผนังของถ้ำนุ่มนิ่มถูกถูครูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เสียงผิวหนังกระทบกระแทกดังสนั่นปนกับเสียงครางกระเส่า
ท่อนเนื้อแข็งตึงสีสว่างกระทบหน้าท้องสีเข้ม ล้อกับเสียงรูสวาทถูกสอดขยาย กลิ่นแห่งตัณหาลอยคลุ้งพาให้สมองพร่าเลือน
ข้างในนุ่มชื้นของอาร์ตี้แทบจะละลายจากการกระแทกกระทั้น ร่างกายเหมือนภาชนะว่างเปล่าที่บรรจุแค่ตัณหาราคะเอาไว้ ดวงตาเหม่อลอยไม่สามารถจับจดต่อสิ่งใด
“อืม… ของนายขยายไม่ยอมหยุด” อาร์เต้โอดครวญ ร่างกายถูกดันจนเกินจะรับไหว
“ความผิดของนาย”
“... อือ”
“แรงของนายเริ่มตกแล้วนะ” ดันเต้จับสะโพกคอดกิ่วเอาไว้ในกำมือทั้งสองเพื่อหยุดการเคลื่อนไหวชั่วคราว “ให้ฉันทำต่อเถอะ”
อาร์เต้ผ่อนแรงทั้งหมดลงบนต้นขาอันหนักแน่นของดันเต้ ขาทั้งสองข้างโอบรัดเอวหนากร้านของอีกฝ่าย ส้นเท้าวางหยั่งลงบนเตียง
ชายร่างใหญ่ปักน้ำหนักตัวเอาไว้แน่น ก่อนจะเริ่มเด้งเอวสอดท่อนเนื้ออุ่นผ่านผนังอ่อนนุ่มจนร้อน ร่างทั้งสองหนุ่มสั่นไหวไปในทิศทางและจังหวะเดียวกัน ช่วงล่างในมุมอับเสียดสีจนแทบจะระเบิด
ดันเต้กระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วง ยกร่างเล็กกว่าลอยก่อนจะปล่อยให้แรงโน้มถ่วงดึงกลับมาอีกครั้ง ทุกแรงสอดใส่นำพาเสียงร่างกายกระทบกันให้ก้องจนรอบห้อง
กล้ามเนื้อทั่วร่างของอาร์เต้ขดเกร็ง สิ่งเดียวที่ทำได้คือปล่อยให้ตัวเองโยกไหวตามแรงกระทำ เหงื่อเม็ดใสกระเซ็นยาวจางคางลงไปถึงสะดือ ผ้าปูเปียกชื้นเป็นรอยโดยรอบ
“นายชอบหรือเปล่า?” อาร์เต้กัดริมฝีปากอดกลั้นความเสียว เส้นผมสีดำขลับฟูฟ่องในกลางอากาศ
“... หือ… ?”
“ชอบไหมที่ได้เอาฉันแบบนี้?”
“ชะ… ชอบ” ดันเต้สูดลมหายใจเข้าปอด กระแทกเอวเข้ากับปากทางที่เริ่มแดงก่ำ
“ข้างในตัวฉันมันมีแต่กลิ่นของนาย… อ้ะ… โอ๊ย”
“ก็เพราะกลิ่นของฉัน เลยทำให้นายมีเสน่ห์กว่าเดิม”
ลอนท้องของดันเต้หดจนเป็นลอนสวย เพิ่มแรงดันดุ้นยักษ์เข้าไปในร่างกายบอบบางของอาร์เต้อย่างสม่ำเสมอ ท่อนเนื้อถูครูดกับเนื้อเยื่อภายในรูนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า ทิ้งกลิ่นของแก่นแท้เอาไว้จนเต็ม
“ฉันเหมือน…” อาร์เต้กลืนความรู้สึกร้อนแรงลงท้อง เขายังไม่อยากพูดคำนั้นออกไป
“เหมือน… อะไร?”
“... อื้อ” เด็กหนุ่มส่งเสียงครางหวานใส อดกลั้นให้ถึงที่สุด
อาร์เต้เริ่มโยกย้ายสะโพกเป็นการโต้ตอบการกระแทกของดันเต้ เขาหวังว่าความเจ็บปวดจะช่วยยืดเวลานี้ให้ยาวออกไป ทว่ายิ่งเจ็บเขาก็ยิ่งเสียว
เสียงน้ำเปียกแฉะกระฉอกดังจากจุดที่ร่างกายของทั้งคู่มาบรรจบ ก้นอันอ่อนนุ่มปกคลุมไปด้วยฟองฟอดแห่งน้ำราคะ กลิ่นหอมหวานลอยคละคลุ้งขึ้นมาจนตีจมูก
“ฉันไม่ไหวแล้ว อ้ากกกก!”
ความคลั่งไคล้ดุนดันหน้าท้องของอาร์เต้จบแทบระเบิด เด็กหนุ่มไม่อาจหยุดตัวเองจากการโยกไหวอันรุนแรงได้ เขาทำได้เพียงปล่อยให้ลำขนาดเขื่องในกายดันเข้าไปถึงใจกลางประตูสวาท ความอิ่มแน่นนี้เล่นงานจนขาของเขาอ่อนแรง
“ใกล้แล้ว… ฮะ… อา อืม… ฉันทน… ไม่ไหวแล้ว… อ้าาาาาา!!!”
“ไม่เป็นไร… ปล่อยมันออกมา” ดันเต้ใช้อุ้งมือเร่งปฏิกิริยารุนแรงนี้ให้ไปถึงจุดจบ เขารูดชักแท่งสีอมชมพูเพียงไม่กี่ครั้ง…
“ฉันจะแตก!!!”
สิ้นสุดประโยคอันสั้นยอดโดมทรงกลมสีหวานก็ปล่อยน้ำเชื้อออกมาจนเต็มมือของอีกฝ่าย อาร์เต้สั่นกระตุกเร่าเช่นเดียวกับรูหื่นกาม ภายในหดเกร็งเป็นเท่าตัวบีบล็อกดุ้นขนาดใหญ่จนขยับไม่ได้
“อือ… มันแน่นมาก… ฉัน… อ้า!!!”
เสียงนุ่มทุ้มพูดไม่ทันจบประโยค ดันเต้ก็ปล่อยพิษปีศาจออกมาในช่องทางตอดรัดของเด็กหนุ่ม รูนั้นบดขยี้จนเขาเริ่มปวดตุบไปทั้งลำลึงค์ กระแสน้ำรักพวยพุ่งจากท่อนเนื้ออ่อนโยน
การระเบิดน้ำกามครั้งยิ่งใหญ่เติมเข้าไปจนล้นเอ่อ ผนังยืดหยุ่นอันคับแคบไม่สามารถรองรับมันไว้ได้หมด ของเหลวสีขาวขุ่นถูกบีบให้เคลื่อนผ่านรูแยกของอาร์เต้ออกมาสู่ภายนอก
อ้อมแขนหนาแกร่งของดันเต้ค่อยๆวางร่างเล็กจ้อยไว้บนเตียง เสียงรูดูดดังลั่นเมื่อชายร่างยักษ์ถอนอาวุธลับออกจากหลุมหลบภัย
น้ำรักไหลตามออกมาเป็นสายผ่านรอยกลีบแยกสีกุหลาบลงไปยังผ้าปูที่นอน มันขยายเป็นรูกว้างจนการขมิบปิดกลับทำแทบไม่ได้
ลิ้นยืดยาวของปีศาจหน้าตาคมคายไล่เลียไปตามหยาดของเหลวขาวขุ่น ริมฝีปากประกบดูดกลืนอย่างเอร็ดอร่อย จากหน้าอกที่กระเพื่อมลงไปถึงหน้าท้องลึกบุ๋ม
ท่อนเนื้อสีอ่อนหวานยังคงปลดปล่อยน้ำที่ตกค้าง ดันเต้เก็บกวาดทั้งหมดในรวดเดียว เขายัดมันเข้าปากอันแสนอบอุ่นจนมิด
เด็กหนุ่มเอี้ยวตัวบิดเล็กน้อย เสียงหายใจผ่านไรฟันดังสลับกับเสียงดูดแท่งเอ็น
“ฉันคงคิดถึงรสชาติของนาย” ดันเต้ค่อยๆไต่ร่างของอาร์เต้ขึ้นไป ดวงตาประกายสีเหลืองจ้องมองมนุษย์หนุ่มอย่างพึงพอใจ
“ฉันไม่อยากให้นายไปไหนเลย… ฉันชอบนาย”
“นายไม่ใช่คนแรกหรอกที่หลงเสน่ห์ของฉัน”
“มาทำกันอีกสิ” อาร์เต้อ้อนวอน
“นายถึงขีดจำกัดแล้ว” ดันเต้จรดปลายนิ้วชี้ลงบนท้องน้อยของอาร์เต้
ฉับพลันความอุ่นร้อนก็ทำให้เจ้าหนูของอาร์เต้ปึ๋งปั๋ง มันแข็งและบวมใหญ่เหมือนลูกโป่งที่โดนสูบอัดอากาศเข้าไป
“ฉันทำแบบนี้ให้นายได้” ดันเต้พูดต่อ “แต่ข้างนนั้นมันแห้งเหือดจนแทบไม่เหลืออะไรแล้ว”
“แล้ว… นายจะมาหาฉันอีกไหม?”
“อาจจะ” ดันเต้มอบจูบหวานปนขมเป็นการอำลา สำหรับเขาแล้วอาร์เต้ก็เป็นเพียงอาหารอีกมื้อ “ถ้านายแข็งแรงมากพอฉันอาจจะกลับมาหานายอีก แต่ก็นะ… ฉันไม่ค่อยสนิทกับเทพีแห่งโชคชะตาเท่าไหร่นัก ก็เลยไม่รู้ว่ายัยนั่นจะขีดชีวิตของฉันไปทางไหน”
Related chapters
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 10 เตือนแล้วก็ไม่ยอมฟัง
แดดร่มลมตกเป็นเวลาอันตื่นตัวสำหรับมิว เขาชอบวิ่งออกกำลังกายยามแสงขอบฟ้าทอเป็นสีเข้ม มันให้เขารู้สึกสงบเงียบแบบที่หาจากที่ไหนไม่ได้ ลู่วิ่งคอนกรีตทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ชายหนุ่มปล่อยให้สายลมเย็นลูบไล้ใบหน้าและเรือนผม สายตาเหลือบมองผู้คนรอบข้างที่ยิ้มร่าทักทายเขาอย่างมีความสุข ชายทางขวามือ ผู้หญิงที่พึ่งวิ่งผ่าน และเด็กข้างหน้า เหมือนเคยเจอกันมาก่อนจากสักที่ มิววิ่งพร้อมลากความสงสัยติดสอยห้อยตามไปด้วย ‘ใครวิ่งตามมาวะ?’ ชายหนุ่มร่างสันทัดผมสีน้ำตาลเป็นประกายเอะใจ เมื่อเหลือบตาเห็นเงาตะคุ่มวิ่งไล่หลังมา ทว่าเขาก็ไม่กล้าหันไปมอง ทำได้เพียงเร่งฝีเท้าจนเงานั้นเลือนหายไป ไม่นานม่านหมอกทึบสีขาวก็ไล่ตามหลังเด็กหนุ่ม เหตุการณ์เหล่านี้ปลุกการตื่นรู้ของมิว เขาหยุดเรียงลำดับเหตุการณ์ในสมองอย่างเงียบเชียบ ใบหน้าครุ่นคิดแสดงออกมา ‘นก’ เพียงแค่คิดฝูงนกก็บินทะยานขึ้นท้องฟ้าราวกับกำหนีอะไรสักอย่าง ‘คน’ ฉับพลันผู้คนรอบกายก็ค่อยๆเลือนหายราวกับมีใครลบทิ้งไป ‘แล้วก็ไอ้เวรนั่น!’ เงา
Last Updated : 2024-12-14The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 11 เพื่อคืนความสงบมันต้องจบที่เตียง
ชายหนุ่มกวาดต้อนสายตาไปทั่วทุกมุมห้อง สิ่งของในนี้เหมือนห้องนอนของตัวเองไม่ผิดเพี้ยน สีเย็นสบายของผนัง ผ้าปูสะอาดตา เฟอร์นิเจอร์ตกแต่ง อารมณ์รวมถึงความคิดของมิวกระจัดกระจายกลายเป็นสายหมอก หลอมรวมกับประกายแสงที่รายล้อมรอบตัว เขาไม่มั่นใจอีกต่อไปแล้วว่าอะไรคือความจริงหรือความฝัน “นายนี่โคตรดื้อด้านเลย ฉันไม่เคยเจอใครทำตัวงี่เง่าเท่านายมาก่อน” ปีศาจไร้นามเปล่งเสียงดึงดูดความสนใจ ดวงตากลมโตหรี่เล็ก คิ้วขมวดชนเข้าหากัน หากนับรวมทุกเหตุการณ์ทั้งหมด ดูเหมือนว่าชายผิวเข้มที่นั่งเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้าของมิวในตอนนี้ ดูประหลาดมากที่สุด ก่อนจะทันรู้ตัวหรือคิดอะไรเพิ่มเติม ร่างตรงหน้าก็พุ่งขึ้นคร่อมมิวประทับรอยจูบอย่างรวดเร็ว ของเหลวอุ่นร้อนถูกสอดลอดไปกับลิ้น การขัดขืนกลายเป็นสิ่งสุดท้ายที่มิวอยากทำ เขาเปิดโพรงปากรับรสสัมผัสที่โหยหามาช้านาน ในใจขุ่นมัวถูกตีโอบด้วยหมอกทึบหนา มิวพยายามดึงสติเพื่อไม่ให้เตลิดจนเกินควบคุม เขากำหมัดจนแน่นพยายามดันอีกฝ่ายให้หลุดออก… แต่ก็ไร้ผล “แค่นี้ก็คงพอ” เมื่อทุกอย่างเป็นไปดั่งใจ ปี
Last Updated : 2024-12-15The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 12 สองมือดีกว่ามือเดียว
ด้วยกลิ่นผสมรวมกับความร้อน มิวยอมรับแต่โดยดีว่าเขาเริ่มไม่เป็นตัวของตัวเอง ทว่ามันแลกกับการที่เด็กหนุ่มได้รับการเยียวยารักษาจากอาการผิดปกติของร่างกาย เขาก็พร้อมจะยอมเสี่ยง ไม่ว่าจะกี่หมอหรือยากี่ขนานก็ไม่ทำให้เจ้าหนูของมิวฟื้นตื่นขึ้นจากการหลับใหล แม้กระทั่งกระดิกตัวในตอนเช้าก็ไม่ได้ มันเป็นแบบนี้มานานเกือบสองปีแล้วที่เขาต้องเก็บงำความทุกข์เอาไว้เงียบเชียบ ความภูมิใจในความเป็นชายเริ่มลดน้อยถอยลง ในตอนนี้แม้ต้องเซ็นชื่อลงในสัญญาปีศาจเพื่อแลกกับเจ้าหนูที่แข็งแรงดังเดิม มิวก็คงกรีดเลือดเทลงไปโดยไม่อ่านเงื่อนไข แม้จะเริ่มต้นด้วยความหงุดหงิด แต่หากมันจมลงด้วยความสุขสม ก็คงไม่เป็นอะไรนัก เพราะท้ายที่สุดเมื่อมิวตื่นจากฝัน เขาก็จะพบโลกจริงและแยกแยะเรื่องบ้าบอพวกนี้ไว้เป็นเรื่องของความฝัน “มานั่งนี่สิ” ปีศาจร่างใหญ่จับปลายนิ้วของเด็กหนุ่มอย่างทะนุถนอม “มิว” “นะ… นายรู้จักชื่อฉัน… ได้ไง” “ไม่ต้องรีบหาคำตอบหรอก” ปีศาจหนุ่มนั่งลงบนขอบเตียง ขาแน่นหนักทั้งสองฉีกกว้าง ก่อนจะฉุดรั้งร่างเล็กกว่าให้แทรกกายผ่านช่องแยกนั้น “เรามี
Last Updated : 2024-12-15The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 13 กลิ่นที่ติดจมูกแต่แกล้งทำเป็นไม่ได้กลิ่น
ถึงจะพยายามหลับต่อแต่สิ่งที่ได้กลับเป็นความมืดไร้จุดสิ้นสุด ไม่มีอะไรแปลกประหลาดจนมิวคิดว่าความฝันนั้นมันอาจเป็นเพียงแค่ฝันธรรมดา ที่ผ่านการปรุงแต่งจากจิตใต้สำนึก อันที่จริง ‘*Lucid Dream’ ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่สำหรับมิว การรู้ตัวว่ากำลังฝันทำให้มิวสามารถสร้างสนามเด็กเล่นในจินตนาการได้อย่างเพลิดเพลิน แต่นั่นก็ทำให้เขาจำสลับความฝันกับความจริงอยู่บ้าง หลังจากตัดใจเลิกนอนต่อ มิวใช้เวลาที่ควรวิ่งในสวนสาธารณะเปลี่ยนเป็นจดจ่ออยู่หน้าแล็ปท็อป เลือกหนังผู้ใหญ่ที่ถูกใจเพื่อทำสิ่งที่ค้างคาให้จบ ทว่าทุกอย่างก็เหมือนเดิม ไร้การเคลื่อนไหวอื่นใดจากช่วงล่าง นอกจากฝ่ามือที่พยายามขยับอย่างรวดเร็ว นั่นสร้างความหงุดหงิดให้ชายหนุ่มผู้เปี่ยมล้นด้วยความหวัง ความตะขิดตะขวงใจเหล่านี้อึดอัดอยู่ในหัวของมิวตามไปจนถึงที่ทำงาน ชายหนุ่มไม่อาจสลัดความตื่นเต้นที่พบเจอได้เลย ส่วนล่างแม้จะนิ่งสงบ ทว่ามิวยังรู้สึกเต้นตุบๆอยู่ภายใต้ผิวหนังขาวสะอาด ทั้งตัวปกคลุมไปด้วยถ่านไฟที่คุกรุ่นตามติดไปทุกที่ มันค่อนข้างแปลกแต่เขาก็อยากสัมผัสประสบการณ์เช่นนี้อีก ชายหนุ่
Last Updated : 2024-12-16The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 14 เล่นไปตามกฏแบบไม่เต็มใจ
หมู่เมฆรวมตัวกันหนาจนเต็มท้องฟ้า ปิดบังแสงจันทร์นวลไม่ให้เฉิดฉาย ลมโชยอ่อนนำพาความอุ่นโอบอุ้มร่างกายยามสัมผัส แม้จะใกล้ยามรุ่งสางแล้วทว่าสุดขอบยังมืดมิดไร้ความเคลื่อนไหว ดูเหมือนวันนี้ทุกอย่างจะดำเนินไปอย่างเชื่องช้ามากกว่าวันอื่น มิวหอบสัมภาระชิ้นเล็กติดตัวยืนรออาร์เต้อยู่หน้าร้าน พวกเขานัดว่าจะหาอะไรกินนิดหน่อย แต่เด็กหนุ่มวัยรุ่นติดพันอยู่กับลูกค้าจนเลยเวลาเลิกงานมาสักพักใหญ่ ส่วนตัวของมิวแม้จะเสร็จก่อนแต่ก็ยังถือว่าช้ากว่าตอนปกติอยู่ดี การออกมาสูดอากาศนอกร้านเป็นสิ่งที่ทำให้มิวรู้สึกปลอดโปร่ง อย่างน้อยได้แหงนมองขึ้นมองแผ่นฟ้ากว้างใหญ่ก็ช่วยให้เขาสร่างจากอาการมึนเมาได้บ้าง ดีกว่านั่งอยู่ในห้องแคบๆ มองผนังทั้งสี่ด้านส่ายไปส่ายมาจนเวียนหัว หน้าร้านค่อนข้างเงียบเชียบ เพราะเลยเวลาเลิกงานมานานแล้ว พวกพนักงานที่ไม่มีลูกค้าส่วนใหญ่จะขอกลับก่อน ส่วนที่เหลือพอร้านปิดก็ทยอยกลับพร้อมลูกค้า ไม่ก็แยกย้ายทางใครทางมัน ลูกค้าที่นี่ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยอยู่เลยเวลาปิด เพราะไม่อย่างนั้นพวกเขาจะถูกคะยั้นคะยอให้เปิดห้องวีไอพี หลายคนจึงไม่อยาก
Last Updated : 2024-12-17The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 15 กลิ่นของเงินหอมแรงกว่ากลิ่นไหนๆ
พื้นที่ใช้สอยของห้องในโรงแรมนี้มีไม่มากนัก ถึงกระนั้นก็ยังคงตกแต่งอย่างดีให้ได้รับความรู้สึกหรูหรา ไฟสีนวลจากโคมไฟสาดส่องทั่วทั้งบริเวณให้ดูอบอุ่น ในความเรียบง่ายของชุดเตียงนอนแฝงความปรานีตเอาไว้ในทุกฝีตะเข็บของการถักทอ พื้นพรมก็นำเข้าอย่างดีจากต่างประเทศ ความอ่อนนุ่มยามสัมผัสด้วยฝ่าเท้าเปลือยเปล่า โอบกอดอย่างอ่อนโยนจนรับรู้ความแตกต่างหากเทียบกับของราคาถูก ชายวัยกลางคนใบหน้าแดงก่ำนอนเอกเขนก แขนและขากางเหยียดออกจนสุด หน้าท้องกลมบวมจากการสะสมของไขมันกระเพื่อมรุนแรง รอยยับย่นเห็นได้ชัดเมื่อต้องกับแสงสว่าง ผมสั้นเกือบเกรียนแซมด้วยสีดอกเลา บ่งบอกถึงการผ่านประสบการณ์บนโลกนี้มานานกว่าใครทุกคนในห้อง ความแข็งกร้านเคลือบแฝงอยู่ในประกายของแววตา “ทำไมน้องมิวเขาถึงไม่ยอมรับงานนอก” ชายร่างท้วมถามอย่างหงุดหงิด เมื่อนึกถึงเป้าหมายสำคัญที่หลุดลอยไป “พี่ไม่อยากใช้วิธีรุนแรงแบบสมัยก่อนหรอกนะ แต่ถ้ามันได้ยากก็คงต้องคิดดูสักหน่อย” “พี่อย่าไปทำน้องมันเลยครับ เด็กคนอื่นเต็มใจอีกตั้งเยอะแยะ พี่อย่าเสียแรงกับเรื่องพวกนี้เลย” เจษรู้ว่าอีกฝ่ายทำอะ
Last Updated : 2024-12-17The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 16 เทวดาทั้งสามถึงคราวสั่นสะเทือน
“ผมไม่ได้รับลูกค้าพร้อมพี่มิวมาสักพักใหญ่แล้วใช่ไหม ครั้งล่าสุดเดือนที่แล้วหรือเปล่า… ผมจำไม่ค่อยได้แล้ว” เด็กหนุ่มน้ำเสียงสดใส ดวงตาเป็นประกายเปล่งปลั่งอิ่มเอม ใครจะไปเชื่อว่าเมื่อวานสภาพของเขายังแทบดูเหมือนผีดิบไร้ชีวิต ขอบตาสีคล้ำสว่างใสขึ้นมาก จนการปาดเครื่องสำอางเบาบางเพียงครั้งเดียวก็ปกปิดรอยคล้ำจนเกลี้ยง แก้มทั้งสองขาวใสอมชมพูด ริมฝีปากระเรื่อเจือความชุ่มฉ่ำไม่ลอกแตกเป็นขุน การฟื้นฟูแบบพลิกผันของอาร์เต้เกิดขึ้นรวดเร็วในระยะเวลาไม่ถึงยี่สิบชั่วโมง สร้างความประหลาดใจให้มิวไม่น้อย ชายทั้งสองใช้เวลาก่อนเริ่มงานนั่งเอื่อยเฉื่อยบนโซฟากำมะหยี่ตัวยาว มิวค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเจ้ากรรมนายเวรในแถบยุโรป ส่วนอาร์เต้ส่งข้อความคุบกับชายแปลกหน้าในแอปพลิเคชันหาคู่ “ผมไม่ค่อยชอบดูแลลูกค้าผู้หญิงเลย” อาร์เต้บ่นอุบอิบ เขารู้ว่าเป็นเรื่องแย่ที่พูดถึงลูกค้าในเชิงลบ แต่ก็ตามนิสัยเด็กหนุ่มผู้มุทะลุ การระบายให้คนที่ไว้ใจฟังมันง่ายกว่าการเก็บงำไว้คนเดียว “ผู้หญิงสงวนท่าทีเยอะกว่าผู้ชาย อ่านเกมก็ยากกว่าเยอะ ผมชอบลูกค้ารุกเร็วๆรุกแรงๆมากกว่า ไม่ชอบเสีย
Last Updated : 2024-12-18The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 17 พนักงานคนใหม่มันสูงดีแฮะ
ทุกอารมณ์และการเคลื่อนไหวถูกแช่แข็งไปชั่วขณะ ความสนใจพุ่งตรงไปยังชายหน้าใหม่ผู้ซ่อนตัวไม่มิดอยู่หลังเป็นเอก นอกจากจะสูงเด่นเกือบสองเมตรแล้ว ผิวสีน้ำตาลทองที่เนียนละเอียดยังขับให้ทั่วทั้งร่างดูโดดเด่นเมื่อต้องกับแสงไฟ ขนาดเทวดาทั้งสามผู้เป็นตัวท็อปของอมอร์ยังไม่อาจละสายตาทิ้ง ชายผู้มีใบหน้ามาดมั่นยืนอวดรอยยิ้มอยู่ด้านหลังของผู้จัดการร้าน เขี้ยวซี่ขาวยาวทะลุริมฝีปาก ชวนให้นึกถึงใครสักคนที่กำลังอยากทำเรื่องไม่ชอบมาพากล ดวงตากลมโตของมิวพินิจพิจารณาพนักงานใหม่ตั้งศีรษะจรดเท้า เขารู้สึกคุ้นเคยอยากบอกไม่ถูก ทั้งส่วนสูงและสีผิวทำให้ทรวงอกร้อนรุ่ม ถึงจะพอสร้างข้อมูลกระจัดกระจายเอาไว้ในหัวได้ ทว่ามิวก็ไม่กล้าประติดต่อปะต่อเรื่องราวทุกอย่างรวมกัน ด้วยสิ่งที่เขาคิดนั้นมันเหนือความเป็นจริงไปมาก ชายหนุ่มจึงทำได้แค่จ้องมอง “ปกติเด็กใหม่มาไม่เห็นจะต้องพามาแนะนำให้พวกเรารู้จัก” เจษยิงคำถามในขณะที่เริ่มแต่งหน้า หางตาแอบเหล่มองพนักงานตัวสูงใหญ่อย่างระแวดระวัง “ทำไมจู่ๆพี่เป็นเอกถึงพาคนนี้มา” “ก็พามาให้เด็กมันเห็นว่าพวกพี่ๆตัวท็อปของร้านเขา
Last Updated : 2024-12-19
Latest chapter
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 46 หนุ่มผมทองที่มีรอยสักรูปผีเสื้อ
การคุมโทนให้อยู่ในสีขาวกับทอง ทำให้ห้องทำงานของเป็นเอกหรูหราเกินความคิดของมิวไปมากโข ยิ่งดูจากลักษณะนิสัยการทำงานของผู้จัดการจอมยุ่งด้วยแล้ว ดูยังไงก็ควรจะเละเทะกว่านี้ ภาพของมิวที่มีต่อห้องทำงานของเป็นเอกอัปลักษณ์กว่านี้มาก เขาคิดถึงห้องเก็นแฟ้มคดีในสถานีตำรวจ ทั่วทั้งพื้นที่สี่เหลี่ยมคับแคบต้องอัดแน่นด้วยกองเอกสาร แผ่นกระดาษเกือบเปื่อยยุ่ยสีเหลืองต้องปลิวว่อนไปทั่ว และต้องมีชั้นหนังสือทำจากไม้เก่าๆ เอียงกระเท่เร่พร้อมถล่มแค่เพียงขนนกบางเบาปลิวหล่นบนยอด อย่างไรก็ตาม… ทุกอย่างกลับตาลปัตร ผนังทึบทั้งสี่ด้านตีโอบล้อมไร้หน้าต่าง ภายในเปิดโล่งไม่มีสิ่งกีดขวางให้ระคายตา หากนั่งจากโต๊ะทำงานด้านในจะสามารถมองเห็นทุกพื้นที่ของห้องได้ทั้งหมด ทุกพื้นที่ถูกจัดสรรปันส่วนให้ใช้งานเป็นสัดส่วน ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ชิ้นไหนสูงใกล้เพดานยกเว้นชั้นหนังสือเรียงชิดกันตรงมุมห้อง และโคมระย้าขนาดย่อมที่ห้อยลงมา นี่คงทำให้ห้องที่ควรอึดอัดดูผ่อนคลายมากกว่าที่ควรจะเป็น อีกทั้งการจัดแสงไฟช่วยทำให้รู้สึกโล่งสบายและกว้างขวาง โต๊ะทำงานถูกจัดไว้กึ่งกลางของห
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 45 ลูกค้าคนใหม่
มันไม่ได้จบแค่ครั้งเดียว! ในความฝันไร้จุดสิ้นสุดทุกอย่างดำเนินไปโดยไร้เส้นแบ่งของเวลา บนเตียง ริมระเบียงหรือดาดฟ้าล้วนไม่ต่ำกว่าสถานที่ละสองรอบ ทุกบรรยากาศเสกสรรได้ดั่งใจไม่ว่าจะกลางค่ำกลางคืน หรือกลางแสงแดดพร้อมสายลมพัดโชยอ่อน ดวงตาใสซื่อของเด็กหนุ่มเหลือกขึ้นตอนสติใกล้หลุดลอย เรี่ยวแรงโรยราตามพละกำลังที่ถูกใช้ มิวคงสลบเหมือดไปแล้วหากไม่ได้พลังในกายคอยช่วยเสริมอยู่เรื่อยๆ จนกระทั่งครั้งสุดท้ายที่เด็กหนุ่มเหมือนจะขาดหายใจกลับบ้านเก่าไปจริงๆ เขาจึงร้องขอครึ่งอสูรให้ปลดปล่อยจิตวิญญาณคืนสู่ความเป็นจริง ความเหนื่อยล้ารุมเร้ามายังร่างกายจริง มิวแทบไม่เหลือแรงจะทำอะไรนอกจากกิน กิน และก็กิน แม้ว่าจะรู้ตัวว่าขาดงานไปแล้วสองวัน ชายหนุ่มก็เลือกจะกินมันทั้งวันทั้งคืน ไซคีสีดำตรงท้องน้อยขาวเนียนจางลง กระนั้นตราปีศาจที่ดันเต้ทำพิธีไปนั้นก็ยังไม่ปรากฏให้เห็น ความร้อนใจของมิวไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าปีศาจผู้ทำพิธี เขาคอยพะเน้าพะนอเด็กหนุ่มอย่างใกล้ชิด และหาเศษหาเลยทุกครั้งที่มีโอกาส “คืนนี้ฉันให้นายแค่รอบเดียว เพราะช่ว
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 44 นอตคืออะไร
ดวงตาและริมฝีปากถูกผนึกในเวลาไล่เลี่ยกัน เหลือเพียงด้านล่างที่ยังเปิดค้างพร้อมของเหลวที่รั่วไหล ของเหลวหนืดยืดไหลเป็นสายจากช่องน้อยลากยาวไปถึงต้นขา แสงสีส้มอมม่วงย้อมบรรยากาศให้เร้นลับ กลิ่นอายทะเลเค็มๆก็ไม่อาจสะกดใจได้เท่ากลิ่นหอมหวานของเครื่องเทศและยางไม้ ที่ลอยออกมาจากตัวของครึ่งอสูร มันเป็นกลิ่นซับซ้อนที่หลอมละลายพฤติกรรม เมื่อห้อมล้อมด้วยนฤมิตจากเวทมนตร์ ก็ชวนให้สับสนถึงความจริง การรับรู้เพี้ยนของมิวผิดเพี้ยน เขาไม่รู้ว่าเขาใช้เวลากับดันเต้ไปนานเท่าไหร่แล้ว และไม่รู้ว่าขีดจำกัดของร่างกายตัวเองอยู่ตรงไหน ทั้งที่เพิ่งหลั่งไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน อารมณ์ทางเพศของเด็กหนุ่มกลับไม่ดิ่งลงตามที่ควรจะเป็น ทั้งด้านหน้าและด้านหลังยังอุ่นร้อนพร้อมเสิร์ฟให้กรรมการชิมทุกเมื่อ ยิ่งได้มองแววตาดุดันรุ่งโรจน์ด้วยแสงสีทองแล้ว ทรวงอกก็พองออกเหมือนจะระเบิด ท้องน้อยบิดมวนด้วยความโกลาหล ถึงความอายยังไม่สลายหายไป แต่มิวก็พร้อมยอมพลีแลกทุกอย่าง เพื่อให้ได้มองใบหน้าคมเข้มของดันเต้เหยเกด้วยความหื่นกระหาย อีกฝ่ายก็คิดไม่ต่างกัน… กลิ่นพีชในสวนบนยอ
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 43 เหมือนฮันนีมูน
หมอกขาวทึบอบอวลไปด้วยกลิ่นความใคร่ที่ไหลพรั่งพรูผ่านทุกต่อมในร่างกาย มันทะลักล้นไม่หยุดหลังการไต่ระดับถึงจุดสุดยอด กราฟแห่งความสุขสมยังค้างเติ่งสูงอยู่ด้านบน ไม่ตกร่วงเหมือนความรู้สึกของคนทั่วไป เหงื่อเม็ดใสเกาะเป็นหยดกลมตามลอนท้องและแผงอก มันรวมตัวเป็นก้อนกลมและไหลหล่นบนผ้าปูยามหน้าท้องกระเพื่อม เสียงหอบหนักดังมาจากมนุษย์หนุ่มเป็นหลัก ริมฝีปากกระจับสวยแดงระเรื่อจากการขบเม้ม ผิวขาวสะอาดโดนแต่งแต้มด้วยความสดใส สีแดงชาดเป็นริ้วจากพวงแก้มลามถึงใบหู ดวงตาสีเข้มถูกความเหนื่อยล้ากดทับจนหรี่เล็ก สะโพกกลมแน่พลิ้วไหวเล็กน้อยอยู่ท่ามกลางสมรภูมิน้ำกามที่เจิ่งนอง อาจเพราะสมองเลือนรางเป็นจุดเบลอ เขาโค้งใหญ่บนศีรษะของดันเต้จึงดูไม่แย่นักในสายตาของมิว มิหนำซ้ำยังทำให้ปีศาจดูดุดันอย่างที่ควรจะเป็นเสียด้วยซ้ำ ถึงจะจะบอกได้ไม่เต็มอกว่าคุ้นชินแล้วก็ตาม ตั้งแต่ดันเต้ย่างเท้าเข้ามาในชีวิตแบบไม่เต็มใจ ชายหนุ่มก็พบเจอเรื่องพิลึกกึกกือมากมาย และมีแนวโน้มจะแปลกใหม่มากขึ้นด้วยซ้ำ มิวชอบ… อย่างน้อยมันก็โหดร้ายน้อยกว่าความเหงา การมีที่อยู่แต่ไร้ซึ่งความรู้สึกถึงบ
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 42 การฝังเมล็ดพันธุ์ (TW: Tentacle)
รยางค์จากด้านหลังตรงกลางก้นกบเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ มันเชื่อมต่อกับกระดูกสันหลังยาวลงมา และมีความรู้สึกไม่ต่างจากนิ้วมือ ส่วนปลายทู่มนมีรูที่ยืดขยายได้กว้าง สามารถลำเลียงของเหลวประหลาดได้ไม่ต่างจากท่อทางเดินในร่างกาย มันส่ายไปมาใกล้รูสวาทสีชมพูเข้มด้วยหมายมุ่งจะจู่โจม หางของดันเต้นั้นเรียวยาวคล้ายปลาไหล หากยืดออกจนสุดจะมีความยาวประมาณครึ่งหนึ่งของส่วนสูง กระนั้นมันก็ยังขยายเพิ่มได้อีกนิดหน่อย เพราะกล้ามเนื้อจุดนี้มีความยืดหยุ่นสูง อีกทั้งข้อต่อเล็กๆนับสิบที่เรียงกันอยู่ภายใน ก็ทำให้มันโค้งงอและเลื้อยได้เหมือนงู สีของหางเป็นสีเดียวกับผิวหนังของดันเต้ สัมผัสยามจับต้องนั้นลื่นไหลไม่มีจุดสะดุด นอกจากจะเป็นเครื่องเอาไว้เล่นสนุกแล้วบางครั้งดันเต้ก็ใช้มันเป็นอาวุธ แต่ก็ไม่บ่อยเท่าไหร่นักเพราะเจ้านี่ควบคุมได้ยาก “ข้างล่างนั่น… มันอะไร?” ด้วยการรับรู้อันแตกต่างที่ไม่มีอะไรเหมือนเจ้าสิ่งซุกซนด้านล่าง ทำให้ความคิดของชายหนุ่มภายใต้ผ้าปิดตาสีดำ ไม่สามารถชี้นำไปยังทางดีๆได้เลย ปลายหัวโค้งมนอันเขื่องพยายามกระทุ้งเย
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 41 ตระเตรียมก่อนเริ่มพิธีกรรม
ความคิดในหัวน้อยๆของมิวฟุ้งซ่าน ในขณะที่ด้านล่างล่อนจ้อนกำลังโดนเย้าแหย่ ที่ผ่านมาเด็กหนุ่มมักสวมบทเป็นผู้กระทำในการร่วมรัก แต่เมื่อตำแหน่งบนเตียงถูกเปลี่ยนด้วยความจำเป็น มิวค่อนข้างตื่นเต้นด้วยและกังวล ถึงจะลองดูคลิปและอ่านข้อมูลมาบ้างแล้วก็ตาม ทว่าการปฏิบัติจริงนั้นยังดูเทอะทะเก้กังอยู่มาก เอาเข้าจริงการเป็นผู้ตามยังถือว่าใหม่มากสำหรับมิว การปล่อยให้ช่วงล่างโดนกระเซ้าหยอกล้อ ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันรู้สึกดีใช่เล่น แต่ก็ยังไม่อยากยอมรับว่าชอบเสียทีเดียว คงต้องรอให้ไปถึงยังจุดสุดท้ายของเหตุการณ์ มิวอาจรีวิวและให้ดาวดันเต้ได้ถูกต้อง ขณะมือของดันเต้ถูรู่ไปตามทุกตารางนิ้วของท่อนเนื้อขาวเนียนละเอียด กลิ่นกายจากของทั้งคู่ก็ฟุ้งกระจายออกมาในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ความหวานซ่อนเปรี้ยวตีผสมกับความหวานซ่อนเผ็ด คลุกเคล้าจนเป็นกลิ่นที่ซึ่งมิอาจระบุได้ชัดเจน สำหรับอมนุษย์การมีกลิ่นกายซับซ้อนเช่นนี้เป็นเรื่องธรรมดา ทว่ากับมนุษย์นี่ถือเป็นเรื่องพิเศษ เพราะตามปกติสิ่งมีชีวิตอย่างมิว หากไม่ปรุงแต่งจะมีกลิ่นเรียบง่าย “จะง่ายกว่านี้ถ้า
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 40 ร่างครึ่งปีศาจของคิวบัส
เงาที่ทอดยาวภายใต้ปีกสีดำสยายใหญ่ราวกับอีกโลกที่เหลื่อมกัน อาทิตย์มิอาจทอแสงลอดความทะมึนนี้เข้ามาได้ เมื่อบานประตูเผยตัวออกมา มันจะไม่ปิดหากไม่ถูกใช้งาน แสงเรืองรองสีทองแววโรจน์ในดวงตาดุดัน เพียงแค่มือหนาใหญ่ทาบทับบนศีรษะอย่างอ่อนโยน มนุษย์หนุ่มก็ถึงแก่วิสัญญีสลบลงในอ้อมกอดคิวบัส อึดใจเดียวที่ลมหายใจรวยรินถูกปล่อยออกมาผ่านริมฝีปากระเรื่อ ดวงตาคู่หวานกะพริบถี่เพียงช่วงสั้นๆ การมองเห็นก็ค่อยๆถูกปรับให้ทำงานได้ตามปกติ หมอกหนาทึบกลายเป็นพนักงานต้อนรับของดินแดนแห่งฝัน มันเข้ามาทักทายอย่างอ่อนโยนตามเส้นผมสีน้ำตาลเข้ม พัดโบกความเย็นสบายขานตอบการมาเยือน มนุษย์หนุ่มเริ่มคุ้นเคยไม่ต่างจากการแวะไปร้านสะดวกซื้อแถวบ้าน เพียงแต่การมาที่นี่ต้องมีคนนำเข้ามา… อาจเพราะมีอีกมือโอบอุ้มอย่างแผ่วเบา ความขลาดเขลาจึงไม่อาจแทรกเข้ามาในจินตภาพ ความอุ่นภายใต้ผิวหนังนุ่มลื่นของปีศาจนั้นไม่ต่างจากมนุษย์เดินดิน หากดันเต้ไม่เฉลยความลับออกมาเสียก่อน มิวก็แทบไม่รู้สึกเลยว่าชายหนุ่มด้านหลังนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่แตกต่างจากเขา “นายห้ามหนีฉัน
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 39 ก็แค่สามเดือนเอง
“มันทำอะไรแบบนี้ได้ด้วยเหรอ” ความตกอกตกใจของมิวยังไม่สร่าง เขาทบทวนทุกอย่างด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย เพื่อให้แน่ใจว่าความมึนเมาไม่ได้หลอนประสาทหูของตัวเอง ดวงอาทิตย์รุ่งสางเริ่มทอประกายแสดจากภายนอกอาคาร ทว่าแสงสว่างนั้นก็ไม่อาจสาดส่องความอึมครึมแห่งความสับสนให้กระจ่าง ทุกอย่างไปไกลเกินการควบคุม ฉีกทุกกฎการเรียนรู้ของมิวที่สะสมมานานยี่สิบสี่ปี เขาหวนคิดถึงนักเดินเรือสมัยก่อนที่ค้นพบทวีปใหม่ มันทั้งตื่นและชวนให้รู้สึกอันตรายไปพร้อมกัน “ตอนนี้มนุษย์รอบตัวนายไม่มีใครเชื่อใจได้สักคน” ดันเต้เกลี้ยกล่อม “เป็นเอกเป็นคนพาอาร์เต้ไปสัก ผู้จัดการร้านของนายอาจเป็นผู้ช่วยของคิวปิดอยู่ก็ได้” มิวใส่คะแนนให้ดันเต้ไปอีกหนึ่งแต้มเมื่อฟังจบ ถึงไม่เห็นกับตาแต่ด้วยม่านควันบังตาทำให้ ความน่าเชื่อถือของคิวบัสนั้นมากกว่ารุ่นน้องคนสนิท “พวกนั้นอาจลงมือกับนายอีกเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้าหากนายโดนจับไปทำอะไรแบบที่อาร์เต้โดน แล้วนายเกิดเกลียดฉันขึ้นมา ตอนนั้นฉันคงเข้าใกล้นายไม่ได้อีกต่อไป” มิวใส่คะแนนเพิ่มให้ดันเต้อีกสองคะแนน เพราะน้ำเสียงของ
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 38 ตราประทับปีศาจ
ผ่านมาหลายต่อหลายคืนแล้วที่มิวเฝ้าภาวนาขอให้เจออมนุษย์ร่างกายล่ำบึ้ก ไม่ว่าจะเพราะอยากเคลียร์ใจหรือเพราะติดใจบรรยากาศซู่ซ่าในม่านหมอกก็ตาม ชายหนุ่มก็ยังอยากเจอดันเต้อยู่ดี อากาศเย็นสบายในห้องแต่งตัวไม่อาจดับความรุ่มร้อนของชายหนุ่ม ตั้งแต่มิวตะคอกใส่ดันเต้แล้วหลบหนีออกจากความฝัน เขาก็ไม่พานพบคิวบัสตนนั้นอีกเลย จะเป็นที่ทำงานหรือในความฝัน จนดูเหมือนว่าการหายตัวคงเป็นสิ่งถนัดของดันเต้ เด็กหนุ่มไม่แน่ใจว่าปีศาจน้อยใจเป็นหรือไม่ ทว่าก็หวังเอาไว้ว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น หลายสิ่งยากเหนือจินตาการเกิดแบบฉับพลันในระยะเวลาอันรวดเร็ว แรกเริ่มก็ยากเกินความเข้าใจ กระนั้นเมื่อคุ้นเคยมันกลับกลายเป็นเรื่องตื่นเต้นที่โหยหา แต่ตอนนี้เมื่อนั่งตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง มิวจำเป็นต้องสลัดเรื่องราวส่วนตัวทิ้งไว้เบื้องหลัง เขาสามารถพกพาความเครียดหรือกังวลใจของตัวเองไปพบลูกค้าได้ ภาพรวมในอมอร์ทุกอย่างเป็นปกติ ในแต่ละวันมีเด็กเข้าออกกันเป็นว่าเล่นอยู่แล้ว จึงไม่ถือว่าเป็นสถานการณ์ยากเกินควบคุมของเป็นเอก ฉะนั้นการขาดหรือมีดันเต้หนึ่งคน ทุกอย่างก็ยังคงดำเนินได
