Chapter 2: Wedding Plan

"Maari na nating simulan ang pagpaplano, mukhang magandang araw ang ika-pitong buwan ng Mayo. Ano sa tingin niyo, Armando? Palome?" tanong ni Mr. Morris sa mag-asawang Fajardo.

Tila'y gulat pa rin sa mga pangyayari, sunod-sunod na tumango ang mag-asawa at naawang napatingin sa anak nilang parang binagsakan ng langit at lupa.

"Sunny," nag-aalalang tawag sa kaniya ng ina.

Dahang-dahang bumalik sa pagkakaupo si Sunny at napapikit na lamang, tanggap na ang kaniyang tadhana.

Hindi pa man nangyayari, parang pinagkait na sa kaniya ang kalayaan at ang kaniyang kabataan. Sinong mag-aakala na sa edad na bente ay mag-aasawa na siya? Kasalukuyan pa nga lang siyang nasa sekondarya ng kolehiyo! Hindi pa siya tapos mag-aral!

Hindi niya lubos na matanggap na hindi umubra ang kaniyang plano! Sino ba kasing mag-aakalang tatanggapin ang mga Morris ang pangit na manugang?

Bakit ba kasi siya ang napili? Sa dami ng ibang magagandang babae sa mundo! Sigurado, maraming gustong magpakasal sa pamilyang kagaya nila dahil mayaman sila at successful sa buhay! Kaya bakit ang pamilya namin?

Hanggang matapos ang hapunan, tulala lamang si Sunny. Panay sulyap ng mga magulang nito sa kaniya, ngunit hindi nito matuunan ng pansin ang dalawa dahil sa pinaghalong emosyon na nadarama.

"Huwag ka mag-alala, anak. Gagawa kami ng papa mo ng paraan para hindi matuloy ang kasal," pampalubag-loob ng ina ni Sunny.

Nakaalis na ang mga Morris at sila ay nasa sala na ulit, taimtim na nag-iisip kung ano nga ba ang mabuting gawin.

Huminga ito ng malalim, saka tinignan ang dalawang magulang.

Siguradong hindi gusto ng mag-asawang Fajardo na ipakasal ang kanilang nag-iisang unico hija sa mga Morris. Kahit gaano pa makapangyarihan ang mga ito, naniniwala ang mag-asawa na kung gaano ka makapangyarihan, ganoon din kahirap at delikado ang buhay mo. At isa pa, gusto ng mga Morris ipakasal si Sunny sa panganay na anak ni Alexander Morris, na walong taon ang agwat sa kaniya! Sinong baliw na magulang ang papayag sa ganon?

"Anak, kung ayaw mo talaga, hindi ka namin pipilitin. Mas importante ang kalayaan mo at kaligayahan mo sa amin ng mama mo. Wala akong pakealam sa salapi, ang mahalaga ay maayos ang buhay mo. Aanhin namin ang pera kung naghihirap ang prinsesa namin?" sabi ng kaniyang ama.

Hindi napigilan ni Sunny ang maluha sa sinabi ng mga magulang. Tumakbo ito papalapit sa kanila at niyakap ang mga ito.

"Mama, papa."

Kung hindi siya papayag sa kasal, ano na lamang ang mangyayari sa kanila? Hindi siya puwedeng maging makasarili, kailangan niya ring isipin ang mga magulang at kapatid nitong nagpakahirap itaguyod ang pamilyang ito at ang negosyong binuo nila ng ilang taon. Hindi niya hahayaang mapunta sa wala ang ilang taon nilang pagsusumikap.

---

Sa kabilang banda…

Tahimik lamang na nagta-trabaho si Rowan nang marinig nito ang pag-bukas-sara ng pintuan sa kaniyang opisina.

Saglit niyang inangat ang paningin sa taong dumating at muling itinuon ang pansin sa mga papeles na nasa kaniyang harapan.

"Anong ginagawa mo rito?" maikling tanong ni Rowan sa Ama habang sinusuri ang mga papeles.

Tahimik na nilagay ni Mr. Morris ang kulay kayumangging envelope sa kaniyang lamesa saka ipinagkrus ang mga braso sa dibdib.

"Ano 'yan?"

"Bakit hindi mo basahin?" malamig na tugon ng Ama.

Bumuntong hininga na lamang si Rowan at binuksan ang envelope saka iyon binasa.

"May magpapakasal? Congrats." Parang walang interes na sabi nito, saka binaba ang envelope at pinulot ang iniwang papeles at isa-isa itong pinirmahan.

"Ikaw ay nasa bente-otso na. Nasa wastong gulang ka na para magpakasal, Rowan."

Natigil sa pagsusulat ng pirma si Rowan at napaangat ng tingin sa Ama.

Kinuha ni Mr. Morris ang tsaa sa kaniyang harapan at sumimot doon bago nagpatuloy sa pagsasalita.

"Maayos na ang lahat. Magpapakasal ka na sa darating na Mayo."

"Anong ibig mong sabihin?"

"Nakahanap na ako ng magiging asawa mo, Rowan. Ang pangalan niya ay Sunny. Galing siya sa pamilyang Fajardo. Bente taong gulang. Nakausap ko na ang mga magulang niya at sumang-ayon sila sa kasal," paliwanag ng ama nito sa kaniya.

Hindi siya makapaniwalang tumitig sa ama. Sino ito para magdesisyon sa kaniyang buhay?

"Bakit hindi si Noah ang ipares mo sa babae? Tutal ay nagkakalapit lang sila ng edad?" kunot-noong tanong nito sa ama.

"Huwag mo kong simulan, Rowan!" pagbabantang ito sa anak. Sa tuwing napag-uusapan ang pangalawang anak, hindi nito maiwasan at palaging umiinit ang ulo ni Mr. Morris.

Paano ba naman kasi, napakasuwail ng lalaking iyon at hindi marunong makinig at rumespeto sa kaniya! Lahat ng sasabihin ng ama ay kakalabanin nito!

"Kung ayaw mo siya pag-usapan, bakit ikaw ang nagdedesisyon kung sino at kailan ako magpapakasal!?" hindi mapigilang sigaw ni Rowan, tila nawawala na sa kontrol ang kaniyang galit. Hindi niya na napigilan ang bigat ng damdaming matagal na niyang kinikimkim laban sa kaniyang ama.

"Rowan!" malakas na sigaw ng ama, puno ng awtoridad. Hindi nito nagustuhan ang ginawang pagsagot ng anak.

Tahimik ang kaniyang buhay at gusto niyang mag-focus sa negosyo. Ayaw niyang magdagdag ng sakit ng ulo! Bakit kailangan pang makialam ng ama sa isang bagay na malinaw namang wala siyang interes?

"Pumunta na ako sa kanila para mamanhikan. Pumayag na ang mga magulang ni Sunny. At sa ayaw at sa gusto mo, magpapakasal kayo sa ikapito ng Mayo! Tapos ang usapan!" madiin at malamig na saad ng ama, na para bang wala nang espasyo para sa kahit anong diskusyon.

Hindi napigilan ni Rowan na mapailing, puno ng frustration ang kaniyang mukha. "Hindi ako papayag! Alam mo ang prioridad ko!" bulyaw niya pabalik. Para sa kaniya, mas importante ang pagbuo ng pangalan sa negosyo kaysa pakikipaglaro sa kahibangan ng kaniyang ama.

Tinignan lamang siya ng masama ng ama saka ito dumuro, ang daliri nito halos tumama na sa kaniyang dibdib. "Makinig ka sa mga sinasabi ko! Huwag ka nang gumaya sa kapatid mong sakit sa ulo!"

Napahilamos na lamang si Rowan sa kaniyang mukha, pinipilit pigilan ang init ng ulo. Wala siyang magagawa. Kilala niya ang Ama niya, kapag sinabi nito, iyon ang masusunod. Wala nang espasyo para sa pag-aalinlangan o pagtanggi.

Ang hindi niya lubos maintindihan ay kung paano napapayag ang mga Fajardo na ikasal ang anak nila sa estrangherong kagaya niya? Kahit anong anggulo niya tingnan, wala siyang nakikitang magandang dahilan para sa desisyong iyon.

Natawa na lamang siya sa naisip. Sino nga bang tatanggi sa mga Morris? Kadikit ng apelyidong Morris ang pera, kapangyarihan, at impluwensiya. Kaya imposible na tumanggi ang mga iyon!

Ngayon pa lamang, masama na ang tingin niya sa babaeng ipinares sa kaniya ng ama. Isang mapagsamantala—iyan lang ang nakikita niya kay Sunny.

"Maghanda ka na sa nalalapit na buwan, Rowan," mariing bilin ng ama bago ito tuluyang tumalikod at iniwan siyang nagngingitngit sa galit at inis.