Chapter 3: Marriage Agreement

Mabilis ang tibok ng puso ni Sunny habang pinagmamasdan ang sarili sa harap ng malaking salamin. Suot niya ang kaniyang wedding gown na mismong mga Morris ang pumili. Sa isang tingin pa lang, alam mong mamahalin ito dahil sa napakagandang istilo at de-kalidad na tela. Ngunit sa kabila ng lahat, ramdam pa rin ni Sunny ang kaba at pagkadisgusto sa pamilyang Morris.

Nasa ganoon siyang sitwasyon nang may marinig siyang mga hakbang sa kaniyang likod. Hindi na siya nag-atubiling tumingin kung sino iyon dahil alam niya na agad kung sino ito base sa tunog ng mga yapak.

“Sinasabi ko na nga ba, iba talaga ang dugo ng mga Fajardo,” masayang wika ni Mr. Morris. Tiningnan ito ni Sunny sa salamin at nakita ang malaki nitong ngiti habang siya’y pinagmamasdan.

Ibang-iba ang itsura niya ngayon kumpara noong huli silang magkita sa bahay ng mga Fajardo. Wala na ang mga tigyawat nito sa mukha, ang matabang katawan, makapal na kilay, at labi. Napalitan iyon ng isang napakagandang dalaga na hindi inaasahan ni Mr. Morris.

“Magandang hapon po,” bati ni Sunny sa matanda.

Ngumiti na lamang si Mr. Morris sa kaniya, saka tumalikod at umupo sa isang sofa. Kumuha ito ng tsaa sa gilid at sumimsim doon.

Pinagmasdan ni Sunny ang pinong pagkilos nito. Kada minutong lumilipas, tila sumasabay ang pagbilis ng tibok ng kaniyang puso.

Bakit ba andito ang matandang ito?

“Alam kong ayaw mo sa ideyang ito, hija,” panimula ni Mr. Morris habang hinihipan ang tsaa.

“At alam ko rin na hindi ka takot sa mga Morris. Sa totoo lamang, bilib ako sa iyo dahil nagawa mong linlangin ang kagaya ko,” dagdag nito.

“Wala po sa loob ko ang lokohin kayo noong araw na iyon,” agarang sagot ni Sunny. Tumawa lamang ang matanda at dahan-dahang umiling, tila hindi naniniwala sa sinabi ng dalaga.

Nag-iwas ng tingin si Sunny dahil sa namumuong kaba sa kaniyang sistema.

“Sa tingin ko, narinig mo na ang balita patungkol sa mga Javier,” pasaring ni Mr. Morris. Agad na nanlaki ang mga mata ni Sunny at muling nag-angat ng tingin sa matanda.

Hindi siya makapaniwalang tumingin dito.

Ang mga Javier, matagal na silang nasa negosyo at sila ang pinakamataas na negosyante noon. Ngunit pagkatapos ng ilang taong pagiging numero unong pinakamagaling sa buong mundo, bigla na lamang unti-unti silang bumagsak. Walang may alam sa totoong nangyari at kung paano ang pinakamataas na negosyante noon ay tila naglaho na parang bula.

Ibig sabihin ba nito ay ang mga Morris din ang may gawa noon?

Hindi napigilan ni Sunny ang paghigpit ng kaniyang hawak sa kaniyang suot na wedding gown.

Huwag nitong sabihing... tinatakot siya nito?

Dahil kung oo, ay umuubra ang pananakot ng matanda sa kaniya. Sino nga bang hindi matatakot? Napabagsak ng mga Morris ang mga Javier na dati nang maimpluwensya at makapangyarihan. Ano pa kaya ang kagaya nilang hindi ganoon kadalubhasa pagdating sa negosyo? Parang isang pitik lamang ni Mr. Morris, maaari nang magkandaleche-leche ang negosyo ng kaniyang pamilya.

Huminga ng malalim si Sunny at pinikit ang kaniyang mga mata. “Naiintindihan ko ang gusto mong iparating.”

“Mabuti at nagkakaintindihan tayo, hija.”

“May isa lang sana akong kahilingan, Mr. Morris.”

“Hmm. Sige, ano 'yon?”

“Handa akong pakasalan ang anak mo, kapalit ng proteksyon na ibibigay mo sa pamilya ko,” matapang na ani ni Sunny.

Tumango si Mr. Morris sa kaniya at ngumiti, saka ibinaba ang tsaa na hawak at tumayo, handa nang umalis nang muling magsalita si Sunny.

“Ngunit ang hindi ko lubos maunawaan ay ano ang dahilan kung bakit ako ang pinili mong mapapangasawa ng anak mo?”

Bahagyang lumingon si Mr. Morris sa kaniya at natatawang inilingan siya. “Sasabihin ko sa'yo sa takdang panahon.”

Pagkatapos ay iniwan siya nitong mag-isa, naguguluhan sa mga nangyayari. Ano nga ba ang dahilan nito? Bakit tila may sikretong itinatago sa kaniyang pamilya?

Nang tuluyang makaalis si Mr. Morris, muling huminga ng malalim si Sunny. Para siyang nabunutan ng tinik sa dibdib.

Umiling siya at muling humarap sa salamin nang marinig muli ang pagbukas ng pinto. Agaran siyang tumingin doon, sa pag-aakalang bumalik si Mr. Morris, ngunit nanlaki ang kaniyang mga mata nang makita ang kaniyang ina.

“Ma!” Masayang bati niya, tinakbo ang distansya sa pagitan nila.

“Sunny.”

Sinalubong siya ng mahigpit na yakap nito.

“Nakasalubong ko si Mr. Morris sa daan, anak. Ano ang sinabi niya sa 'yo? Tinakot ka ba niya?” agaran tanong nito.

Umiling ng paulit-ulit si Sunny, nangilid ang kaniyang mga luha habang pinagmamasdan ang kaniyang ina.

“Kung gano'n, bakit ka umiiyak?”

“Dahil masaya ako na nandito ka. Huwag kang mag-alala—sila ang dapat matakot sa akin!” natatawang wika ni Sunny habang hawak ang kamay ng ina na nagpupunas sa kaniyang mga luha.

“Kung gano'n, huwag ka nang umiyak. Masisira ang make-up mo!” natatawang sagot nito.

Umiling si Sunny sa sinabi ng ina at natawa na lamang din.

“Alam mong hindi mo obligasyon ang magpakasal sa pamilyang 'yon para lamang sa amin, anak.”

“Alam ko, pero gusto kong gawin 'to.”

Tumango ang kaniyang ina sa naging turan niya.

“Naiintindihan ko na gusto mong tumulong sa amin ng Papa mo, at nagpapasalamat ako ng lubos sa 'yo.”

“Huwag kayong mag-alala sa akin, kaya kong ipagtanggol ang sarili ko.”

Tinapik ng kaniyang ina ang kaniyang balikat at muling niyakap nang marinig nila ang pagbukas muli ng pintuan. Pareho silang tumingin sa banda roon.

“Kailangan na pong lumabas ng bride!” masayang anunsyo ng organizer, halatang walang kamalay-malay sa nangyayari.

Tumango si Sunny at bumitiw sa pagkakayakap sa ina.

“Mag-iingat kayo palagi,” sabi nito.

—

Dumating na ang oras ng kaniyang kasal. Suot ang magarbong wedding gown, dahan-dahang naglakad si Sunny palapit sa kaniyang amang namumula ang mga mata dahil sa nagbabadyang mga luha.

Nilibot niya ang kaniyang paningin at napatingin sa iilang mga bisita, dahil hindi nagpapasok ang mga Morris ng mababa ang katayuan sa buhay sa kasal.

Ang mga mata ng lahat ay punung-puno ng inggit sa kaniya. Sino nga bang hindi? Nagawa niyang magpakasal sa isa sa mga anak ng mga Morris?

Humawak si Sunny sa braso ng kaniyang ama at dahan-dahang naglakad patungo sa altar.

May mga bulaklak na sumasaboy sa paligid. Tumingin siya sa harap ng altar at nakita ang estrangherong nakatayo roon, naghihintay sa kaniyang pagdating.

Ito ang unang pagkakataon nilang magkita—ang lalaking kaniyang mapapangasawa.