Tahip ang paghinga ni Sunny habang pababa siya ng hagdanan. Nasayang lamang ang oras niya sa pakikipag-usap sa walang kwentang asawa!
Pati pagkain niya ay nakaligtaan niya dahil lang sa walang kwentang batas na gusto ng impokritong 'yon! At mukhang may balak pa siyang takutin ng lalaki. As if naman magpapatakot siya dito. Sino ba siya sa tingin niya? Hindi naman siya si Mr. Morris! "Speaking of the devil," bulong ni Sunny nang makababa ito ng hagdan. Bumaling siya sa kasambahay na tahimik na naglilinis ng mga kagamitan. Sinitsitan niya ito at nilapitan. Yumuko naman ang kasambahay bilang pagbibigay-galang. "Ano pong maitutulong ko sa inyo, Mrs. Morris?" tanong ng kasambahay. Umasim ang mukha ni Sunny sa narinig. Mrs. Morris, huh? Kadiri! "Naku, tawagin mo na lang akong Sunny! Ikaw ba, anong pangalan mo?" "Ako po si Tina, Mrs. Morris," sagot ng kasambahay sa mabait na tono. Ngumiwi na lamang si Sunny, mukhang wala siyang magagawa sa tawag ng kasambahay sa kaniya. "Ah, okay, Tina... Alam mo ba kung nasaan ang opisina ni Mr. Morris?" "Ang asawa niyo po?" inosenteng tanong ni Tina. "Hindi! Si Mr. Morris—yung matandang Morris!" Pagde-describe ni Sunny habang tinuturo ang ulo na para bang sinasabing panot. Tumango-tango naman ang kasambahay at itinuro ang isang kwarto sa pangatlong palapag ng bahay. "Okay, salamat," wika ni Sunny, sabay ngiti nang bahagya. Anong akala ni Rowan? Masisindak niya ang kagaya ni Sunny? Doon siya nagkakamali! Alam niya kung sino ang totoong boss sa pamamahay na 'to! Pag-akyat niya sa ikatlong palapag, kumatok si Sunny sa opisina ni Mr. Morris. "Pasok!" sigaw ng nakatatandang Morris. Binuksan ni Sunny ang pintuan at nagbigay ng malaking ngiti. "Magandang umaga po!" "Naparito ka? Maupo ka!" Hilaw na ngumiti si Sunny kay Mr. Morris at umupo ito sa malaking sofa habang pinipisil ang laylayan ng kanyang damit. Ang kanyang mga mata ay puno ng pagkaasar, ngunit may bakas ng pilyang ngiti sa kanyang labi. "Mr. Morris," sambit niya, nagpapakitang-inosente, "kinausap po ako ni Rowan, hindi ko maintindihan kung bakit sabi niyo ay proprotektahan niyo ang mga Fajardo kapalit ng pag papakasal ko sa anak niyo pero tinatakot naman ako ni Rowan na kung hindi raw ako magpapakaayos bilang asawa niya, may mangyayari sa negosyo naming mga Fajardo." Huminto si Mr. Morris sa pagtingin sa mga dokumento at tumingin kay Sunny. Ang kanyang kilay ay bahagyang kumunot, ngunit ang kanyang tinig ay nanatiling kalmado. "Sinabi ba talaga ni Rowan, 'yan? " "Opo, Mr. Morris," sagot ni Sunny na tila batang nagsusumbong. "Hindi ko naman po iniisip na seryoso siya, pero bilang anak niyo, nakakahiya naman kung totoo iyon dahil may kasunduan tayo, hindi po ba?" Napabuntong-hininga si Mr. Morris. "Ako ang bahala rito. Kakausapin ko si Rowan mamaya." Ngumiti si Sunny, nagtatagumpay sa kanyang munting plano. "Salamat po, Mr. Morris," --- Sa opisina ni Rowan, naroon si Mr. Morris na tahimik ngunit may bigat sa bawat hakbang. Tumayo si Rowan mula sa kanyang desk nang makita ang ama. "Anong problema? " tanong niya sa galit at padabog na nag lalakad na si Mr. Morris. "Tinakot mo ang mga Fajardo?" Tanong ni Mr. Morris sa anak. Napakunot-noo si Rowan. "Anong sinasabi niyo? Wala akong ginagawa sa kanila." "Huwag mo akong lokohin, Rowan. Si Sunny mismo ang nagsabi sa akin. Nangako ako sa asawa mo na proprotektahan ko ang mga Fajardo kapalit ng pag papakasal sa 'yo!" Nagpakawala si Rowan ng mapaklang ngiti. "Hindi ko alam kung saan galing ‘yan, pero hindi totoo ‘yan. Sinisiraan lang ako ni Sunny." "Rowan," singhal ni Mr. Morris, "huwag mo nang dagdagan pa ang problema. Isa lang ang sinasabi ko sa’yo—ayusin mo ang pakikitungo mo kay Sunny. Asawa mo na siya ngayon." "Wala naman akong ginagawang masama? " galit na tugon ni Rowan. "Ano ba ang meron sa kanila at parang mas pinapaboran niyo pa sila kaysa sa akin?" Tumaas ang kilay ni Mr. Morris at ang kaniyang tinig ay lumamig. "Hindi mo na kailangang malaman. Basta tandaan mo, Rowan, protektado ko ang pamilya ng asawa mo. Kung gusto mong magtagumpay ang kasal niyo, tratuhin mo ng tama si Sunny" Hindi makapaniwala si Rowan sa naririnig. "Teka, Dad, kayo ba ang tinatakot ng mga Fajardo? Ano ba talaga ang nangyayari dito?" "Hindi mo na kailangan malaman pa," sagot ni Mr. Morris bago tumalikod. "Ang alalahanin mo, Rowan, ay kung paano magiging maayos ang pagsasama niyo ni Sunny." Samantala, si Sunny ay naglalakad pabalik sa kanilang silid na may ngiting tagumpay sa kanyang mukha. "Tignan natin ngayon, Rowan," bulong niya sa sarili, " ako pa ang tinakot mo ha. " Nakangiti, inikot ni Sunny ang paningin sa buong kwarto ni Rowan. Hindi nito nalibot ang paningin kagabi sa kwartong ito dahil sa antok at galit sa asawa, pero ngayon ay mas na-appreciate na ni Sunny ang itsura ng kwarto. Lumapit si Sunny sa malaking kama at sumampay doon ng makita niya ang isang libro. 'how to not give a fuck' ang title no'n napangisi siya at kinuha iyon saka binuklat upang basahin. Matapos ang mabigat na usapan nila ng kanyang ama, nagmamadaling pumunta si Rowan sa kwarto nilang mag-asawa. Binuksan niya ang pinto nang walang paalam at tumambad sa kanya si Sunny na nakaupo sa gilid ng kama, abala sa pagbabasa ng isang libro. Napatingin ito sa kanya, ngunit agad ding nagbalik sa binabasa na para bang wala siyang nakikitang galit na Rowan. "Ano bang kalokohan ang pinag-sasabi mo sa tatay ko?" bungad ni Rowan, galit na galit. Itinaas ni Sunny ang kilay at tila walang pakialam sa tono nito. "Bakit? Ano na naman ang problema mo?" "Huwag kang mag-maang-maangan!" sigaw ni Rowan, pumasok nang tuluyan at tumayo sa harap niya. "Wala naman akong sinasabing masama," sagot ni Sunny na may halong iritasyon, ngunit hindi pa rin nawawala ang pilyang ngiti sa kanyang labi. Hindi mapigilan ni Rowan ang galit niya. "Hindi ko tinakot ang pamilya mo! Kung iyon ang iniisip mo, mali ka!" Mabilis ang sagot ni Sunny, kalmado ngunit may diin. "Wala naman akong sinabi na tinakot mo ang pamilya ko." Napaismid si Rowan, lalo pang nainis sa tono nito. "Ah, gano'n ha? Aling Tina!" sigaw niya, tinawag ang isang kasambahay na abala sa pag-aayos sa pasilyo. Agad namang lumapit ang kasambahay, kinakabahan. "Opo, Sir Rowan?" "Pakitawagan ang mga Fajardo," madiing utos ni Rowan. Naguluhan si Aling Tina. "Sino po sa mga Fajardo ang tatawagan ko?" "Ang father-in-law ko! Pakitawagan ngayon din!" halos pasigaw na utos ni Rowan. Napailing si Sunny, tumayo mula sa kama at biglang lumapit kay Rowan. "Rowan, you bastard!" sigaw niya, kasabay ng pag-suntok niya sa dibdib ng asawa nang may buong inis. Nagulat si Rowan sa ginawa ni Sunny ngunit hindi siya natinag. Hinablot nito ang braso ng asawa upang pigilan sa ginagawang pag suntok sa kaniya. "Huwag mong pigtasin ang pasensya ko, Sunny. Sinasabi ko sa'yo, huwag mo 'kong sinusubukan! " Ngunit hindi nagpatinag si Sunny. Tumitig siya kay Rowan nang may halong galit. "Ikaw ang huwag ako subukan Rowan. Akala mo lahat ng tao kaya mong takutin. Puwes, hindi ako isa sa mga ‘yon!"Kinaumagahan, abala si Rowan sa opisina niya. Tumawag siya ng meeting kasama ang kanyang sekretarya para sa mga detalye ng kasunduan.“Siguraduhing walang aberya sa negosyo ng Fajardo,” malamig niyang utos.“Opo, Sir,” sagot ng sekretarya. Halos mabitiwan ni Sunny ang kape na hawak nang marinig ang kaniyang pamilya, papasok sana ito ng opisina ni Rowan upang mag bigay ng kape dahil may istatanong sana ito ng marinig nito na binanggit ni Rowan ang mga Fajardo“Nasaan si Sunny? Siguraduhin mong hindi niya malalaman 'to.”Napuno ng maling akala ang isipan ni Sunny. Sa pagkakaintindi niya, tila pinag-uusapan ni Rowan ang mga Fajardo para alipustahin.Pigil ang kabang pinihit ni Sunny ang pintuan sa opisina ni Rowan at pumasok doon ng walang paalam."Ano na naman bang plano mo sa pamilya ko, Rowan?" Tanong nito sa lalaki.Gulantang na napatingin si Rowan at ang sekretarya sa kaniya.Tumigil si Rowan, nagtat
Pag-kapasok ng silid ay ibinagsak ni Sunny ang katawan sa kama saka tumingin sa kulay puting kisame. Hindi naman lingid sa kaalaman nito na ayaw sa kaniya ng mga tao dito sa bahay, hindi lang dahil sa tingin nila ay si Sunny mismo ang nag pumilit na mapakasal kay Rowan, ngunit dahil din siya ay hindi galing sa mayayaman na kagaya nila. Kung baga ang mga Morris ay nasa pinakatuktok, siya naman ay nasa gitna lamang. Napabuntong hininga na lamang siya sa naisip. Wala rin naman siyang plano na makipag-close sa mga tao sa mansion, ngunit sana naman ay mag panggap sila tuwing kausap siya ng mga 'to! Lalong-lalo na ang asawa na kahit hindi mag salita ay alam mong may galit ito sa kaniya. Bukod kay Rowan, hindi maasahan si Mr. Morris dahil unang-una. Siya ang nag pumilit na maikasal ang dalawa. Kung ang asawa naman nito na si Mrs .Morris ay hindi rin, sa ilang beses nilang pagkikita sa malaking mansyon ay hindi tinatago ng babae ang disgusto sa kaniya nito. Napabuntong hininga na
Kinabukasan. Habang tahimik na kumakain ng agahan si Sunny nang may inabot sa kanyang isang palanggana ng tubig. Nag-tatakha niyang tinignan kung saan nanggaling 'yon. Hindi niya maintindihan kung para saan ito. Pinanood siya ni Evelyn na may halong panunuya. "Ang mga galing sa maliliit na pamilya, talagang iba kung umasal. Kahit simpleng bagay, hindi alam. Ni wala bang TV sa inyo? Kung meron man, nanonood ka ba?" Kumunot ang kaniyang noo, ano na naman bang palabas ang gustong mangyari ni Mrs. Morris? Sa ilalim ng panlalait ni Evelyn, mahigpit na pinigil ni Sunny ang sarili. "Mawalang galang na po, Mrs. Morris. Ano po ba ang maitutulong ko?" "Anong maitutulong mo? Ang daming gawaing bahay dito, bakit kaysa humilata at kumain lamang sa isang buong araw ay hindi ka tumulong sa mga kasambahay? Hindi ka ba nahihiya? Ikaw lang ang walang ginagawa rito."
"Nasaan si Rowan?" malalim ang boses ni Mr. Morris habang galit na sinisiyasat ang housekeeper. Ang linya sa noo niya ay lalong humaba, senyales ng matagal na pagtitimpi na sa wakas ay sumabog. "Sir, hindi po makontak ang second young master," sagot ng housekeeper, halata ang kaba sa boses. "Pasaway talaga!" Galit niyang ibinagsak ang hawak na dyaryo sa mesa. Nagkalat ang mga papel, pero hindi niya ito inintindi. Naglakad siya papunta sa bintana, ang mga kamay nakasapo sa baywang. Sa labas, makikita ang malawak nilang hardin, pero kahit gaano kaganda ang tanawin, hindi iyon sapat para pakalmahin siya. Ang saglit na katahimikan ay naputol nang may humintong itim na mamahaling kotse sa driveway. Bumukas ang pinto, at bumaba ang isang lalaking matikas ang tindig, malalim ang mga mata, at seryoso ang ekspresyon. Isinara niya ang pinto ng kotse gamit ang kaunting puwersa, na tila nagpapahiwatig ng pinipigilang galit. Ang kanyang sapatos ay halos hindi marinig habang tinatahak ang land
Pagkatapos magpalit ng damit, nagsuot si Sunny ng simpleng summer dress. Ipinilig niya ang ulo at inayos ang tali ng buhok Sa gitna ng mga emosyon niya sa bahay na iyon, napaisip siya kung paano niya haharapin ang susunod na usapan nila ni Rowan. Alam niyang hindi ito magiging madali, pero wala siyang balak umatras. Lumabas siya ng kwarto bitbit ang isang basket ng bulaklak. Sa gilid ng sala, may altar na may larawan ng kanyang yumaong biyenan. Napansin niyang naubos na ang mga bulaklak sa vase, kaya agad siyang kumuha ng sariwa mula sa basket at maingat na inayos ito. Habang sinisindihan ang kandila, napahinto siya sandali, nanalangin nang tahimik para sa kaluluwa ng kanyang biyenan. "Hindi po man kita nakilala ay sana'y masaya kayo kung nasaan man kayo naroroon. Bigyan niyo po ako ng lakas para harapin ang bawat problemang nakahain sa akin," bulong niya habang nakatingin sa larawan. Pagbalik niya sa loob ng bahay, nakita niya si Rowan na nakatayo malapit sa bintana, hawak ang c
Habang abala si Rowan Morris sa pag-aasikaso ng mga papeles sa kanyang opisina, biglang tumunog ang kanyang telepono. Tiningnan niya ang screen ngunit hindi kilala ang numero. Saglit siyang nag-isip kung sasagutin ito, ngunit sa huli ay dinampot niya ang telepono.“Hello?” malamig niyang sagot.Mula sa kabilang linya, narinig niya ang boses na maligalig at puno ng kasiyahan, tila nananadyang manggulo. “Hi, Tito Rowan!”Napapikit si Rowan, ang kanyang sentido’y biglang uminit. Ang bahagyang init na naramdaman kanina ay ngayo’y parang apoy na nagbabaga. Inabot niya ang tulay ng kanyang ilong at bahagyang pinisil ito habang hinahabol ang pasensya. “Sunny Fajardo,” aniya nang madiin.“Hehe, Tito, huwag kang masyadong galit! Pinapasabi lang ni Mr. Morris na umuwi ka raw sa bahay. May kailangan daw siyang pag-usapan sa’yo,” sagot ni Sunny, walang bahid ng pag-aalala sa tono.Napakagat ng labi si Rowan. Alam niyang sinasadya ito ni Sunny. Nakakabingi ang saya sa boses nito, parang isang bata
Kinabukasan, maaga pang gising at Sunny. Habang nakaupo sa kusina, ini enjoy niya ang mainit na tasa ng kape. Nakangiti siyang nag-scroll sa cellphone habang hinihintay ang susunod na eksena ng kanyang "paboritong drama" - ang mainit na ulo ni Rowan Morris Hindi nagtagal, bumaba na nga si Rowan mula sa hagdan. Nakasuot pa ito ng pajama at mukhang hindi pa nakakapag-ayos ng sarili. Agad na nagningning ang mga mata ni Sunny, halatang handa na siyang mang-asar. "Good morning, Tito Rowan!" masiglang bati niya sabay iwinagayway ang kanyang tasa ng kape. Hindi siya pinansin ng lalaki at dumiretso ito sa sala. Ngunit hindi iyon dahilan para tumigil si Sunny. Tumayo siya at sumunod, hawak pa rin ang kanyang kape. "Uy, ano ba? Hindi ka man lang babati? Ang sungit mo naman! Baka masama ang gising mo, Tito?" nakangiti niyang sabi, tila ba wala siyang nakikitang tensyon sa mukha ng lalaki. Tumigil si Rowan sa paglalakad at hinarap siya, bakas ang inis sa mukha. "Sunny, wala akong oras sa
“Hi!” bati ni Sunny, pilit na tinatago ang kaba sa likod ng isang ngiti. Itinaas pa niya ang isang kamay, nagbibiro, “Uncle?” Saglit na tumigil si Rowan, nagtataka kung paano ang isang tao ay kayang magbago ng ekspresyon nang ganoon kabilis. Ang babae sa harap niya—mabilis magsinungaling, mabilis ding magpalusot. Pero ang ginagawa nito ngayon ay hindi nakakatuwa. Nakita ni Sunny ang pagkunot ng kilay ni Rowan, tanda ng pagtaas ng inis nito. Hindi niya napansin na lumapit ito nang mabilis, hanggang maramdaman niya ang malamig na kamay nito na dumakma sa kaniyang braso. “Ano ba!” sigaw niya, bahagyang pumalag, ngunit walang lakas ang mga braso niya laban sa mahigpit na hawak ni Rowan. Pinilit niyang itaas ang braso, ngunitahigpit ang hawak ni Rowan sa kaniya, napaupo na lamang ito sa kama. “Rowan! Bitawan mo ‘ko!” galit niyang utos. Ngunit tila bingi si Rowan sa kanyang hiling. Nagpatuloy ito sa paglapit, mas pinadiinan ang hawak. Hindi siya nagpatalo. Gamit ang malil
Si Samuel mabilis na lumingon at itinuro si Celeste Borja, "Gusto mo talagang mamatay, ha?" Kinuha niya ang tungkod mula sa kamay ng kanyang lolo, lumapit kay Celeste, at walang pag-aalinlangang inihampas iyon sa ulo niya. Punong-puno ng galit si Samuel. Isa siyang lalaki, at doble ang lakas niya kumpara sa isang babae. Buong pwersa niyang inihataw ang tungkod sa ulo ni Celeste. Agad itong nakaramdam ng hilo, parang nawalan ng malay sa sobrang sakit. Binitiwan ni Samuel ang tungkod. Wala siyang pakialam sa sinasabing "hindi nananakit ng babae ang lalaki"—para sa kanya, walang kwenta ang mga ilusyonaryong pananalitang ganun. Walang babala, sinuntok niya si Celeste sa mukha. "Samuel! Ang ate ko si Celeste Borja! Pinatulan mo ako, hindi ka ba natatakot sa tito ko—argh!" Hindi pa natatapos ni Celeste ang sinasabi nang biglang inapakan ni Samuel ang mukha niya.Nagkagulo ang buong paaralan.Nagpatawag agad ng pulis dahil hindi na mahinto ang gulong nang nag-aaway na mga estudyante. Il
Pagkatapos niyang sabihin iyon, dahan-dahan niyang inilapag ang kanyang mamahaling bag sa mesa. Nilakihan niya pa ang kilos para siguradong mapansin ito ng lahat. "Eto, ang bag ko. Sa official website, 180,000 yuan ‘to. O ayan, may bago kayong topic na pwedeng pag-usapan. Huwag niyo nang ubusin ang oras niyo sa mga walang kwentang chismis. Pwede niyo rin pag-usapan itong bracelet ko, na nagkakahalaga ng 30 million yuan. Sige, halukayin niyo pa ang background ko, alamin niyo kung sino talaga ako at bakit ako mayaman." Nagulat ang buong klase. Tahimik silang nakatitig sa bag at bracelet niya. Hindi sila makapaniwala. Isang bag na 180,000 yuan? Isang bracelet na 30 million yuan?! Lalo pang lumawak ang mapanuksong ngiti ni Sunny. Nilibot niya ang tingin sa buong klase, at napansin niyang may isang tao na mas matindi ang galit sa kanya—si Celeste Borja. Habang nakangiti si Sunny, si Celeste naman ay halos bumutas ng mesa sa tindi ng tingin sa kanya. At nang magsalita ito, ramdam ang
Sa totoo lang, kanina pa siya nagtatampo sa asawa niya. Dahil panay ang pang-aasar nito sa kanya at panay rin ang halik nito, kaya naman nagtago siya sa gilid ng kama at niyakap ang unan. Pero sa kalagitnaan ng gabi, kahit tulog, kusa siyang bumalik sa bisig ng asawa niya. Napabangon si Rowan nang marinig ang nakakairitang tunog ng cellphone. Humarap naman si Sunny sa kanya at umungol, "Husband, woo woo, nakakainis, ikaw na sumagot." Pinulot ni Rowan ang cellphone at tiningnan ang caller. Sinagot niya ito at inilapit sa kanyang tainga. "Hello?" Sa kabilang linya, hindi agad nakapagsalita ang tumawag. Isang lalaking boses ang narinig niya mula sa cellphone ni Sunny. At sa sandaling iyon, kahit gusto niyang ipagtanggol si Sunny, hindi niya napigilan ang sariling magduda sa mga nabasa niya sa forum. Dali-dali niyang ibinaba ang tawag. Napakunot-noo si Rowan habang nakatitig sa cellphone. Dahil sa babala ni Annie, dali-daling bumalik sa sasakyan si Sunny at Samuel. Binuksan nila a
Isang Karaniwang Post, Isang Matinding EskandaloSa isang simpleng post, lumobo agad ang komento tungkol sa diumano'y pagiging "sugar baby" ni Sunny. Sa loob lamang ng tatlong oras, umabot na sa mahigit 30,000 ang mga komento sa tatlong nangungunang thread.Dahil sa dami ng taong nakikisali, bumagsak ang forum ng paaralan. Pero hindi iyon naging hadlang—may mga taong gumawa ng mahabang larawan ng buong usapan at ipinalaganap ito sa pribadong mga GC. Sa isang iglap, pumutok ang balita.Pati mga guro mula sa iba’t ibang departamento ay lihim na nagbabasa ng tsismis habang patuloy ang diskusyon ng mga estudyante sa madaling araw.Mas lalo pang lumaki ang iskandalo dahil si Sunny ay kilalang sikat sa kanilang unibersidad. Ang isyu niya ngayon ay natabunan pati ang dating eskandalo ni Celeste Borja.Isang Dilag sa DilimAlas-dos na ng madaling araw, pero gising pa rin si Celeste. Tinititigan niya ang kaniyang "obra maestra"—ang iskandalong siya mismo ang nagpasabog. Isang mapanuksong ngiti
Hapon na pala, at tila wala siyang nakita kanina.Matapos maligo, nawala na ang amoy ng snack street kay Mr. Morris. Busog na siya, pero parang may kulang pa rin. Gayunpaman, maganda ang mood niya, kaya naman bihirang pagkakataon na makipagkwentuhan siya sa anak at manugang.“Rowan, anong pangalan ng asawa mo sa phone mo?” tanong ni Mr. Morris.“Pusa.”“Ha? Kakaiba kayo. Karaniwan, ‘Asawa’ o ‘Sweetheart’ ang ginagamit ng iba, pero kayo—‘Pusa’ at ‘Malaking Tigre.’ Ang trendy niyo naman.”Napangiti si Rowan habang tiningnan ang misis niyang nakasiksik sa braso niya. “Ako pala ang Malaking Tigre?”Napakagat-labi si Sunny at nagkikindat na sumagot, “Ikaw kasi ang asawa ko. Sabi nila, ikaw ang hari ng business world. Eh, ang hari ng kagubatan, tigre, diba? Kaya~~ hehe, asawa, gusto mo ba ‘yung tawag ko sa’yo?”Tumaas ang kilay ni Rowan. “Mas gusto ko kapag tinatawag mo akong ‘Asawa.’”“Eh ‘di palitan mo rin ako sa phone mo, gawin mong ‘Asawa’~” lambing ni Sunny habang nakayakap sa braso ni
Biglang tumunog ang cellphone niya.Pagkakita sa caller ID, natawa siya. "Uncle, yung asawa mong nasa klase, tumatawag sakin."Napatingin si Rowan sa kanya. "Sagot mo, hands-free."Pinindot ni Samuel ang sagot at inilagay sa speaker."Hello? Ano yun?""Xiao Su! Wag kang umuwi ng maaga! Wag na wag! Maghanap ka ng milk tea o kumain ka ng skewers, kahit ano!" Mabilis at tarantang sabi ni Sunny."Busy sa trabaho ang asawa ko, pero kapag nauna kang umuwi tapos ako wala pa, siguradong magtatanong siya! Baka mahuli ako!"Tiningnan ni Samuel ang tiyuhin niya. Nagloloko sa labas ang asawa niya nang hindi nagpapaalam, pero bakit mukhang ang saya-saya pa rin niya?"Hello? Xiao Su? Samuel?" tawag ni Sunny sa kabilang linya. "Narinig mo ba ako?"Hindi pa siya sumasagot kaya nagtanong ulit si Sunny, "Nasaan ka?""Ah, narinig kita. Wala pa ako sa bahay," sagot ni Samuel."Okay, siguradohin mong huwag kang umuwi agad, ha."Napatingin si Rowan kay Samuel at tumango.Gets na ni Samuel ang ibig sabihin
Masiglang itinuro ni Samuel ang bintana, parang doon mismo pupunta si Sunny. “Ate, kailan ka pa nakakita ng tindero sa snack street na nagbibigay ng resibo? At isa pa, nakalimutan mo na bang pumunta ka roon nang palihim at hindi mo sinabi kay Uncle? May lakas ng loob ka bang hingin sa kanya ang bayad?”“...” Hindi nakaimik si Sunny.Biglang pumalakpak si Annie sa mesa habang tumatawa. “Nuan, mukhang ikaw ang lugi rito.”Pakiramdam ni Samuel ay sobrang talino niya, kaya hindi na siya sumama. Kaya pagkatapos ng klase, naghiwa-hiwalay sila sa tatlong direksyon.Si Sunny, bitbit ang kanyang bag, ay mabilis na lumabas sa west gate. Pagdating niya sa labas, napansin niya ang isang matandang lalaking nakatayo doon—maayos ang pananamit, puti na ang buhok pero puno ng sigla.Nakapamulsa ang mga kamay nito habang pinagmamasdan ang tanawin sa labas ng Z University.Habang dumadaan ang mga estudyante, ngumiti siya nang may kasiyahan. “Lahat ng ‘to ay mga kaklase ni Nuan ko. Ang tatangkad, ang huh
Kapag may social event si Rowan Morris, palagi siyang tumatawag kay Sunny para sabihing, "Huwag mo na akong hintayin sa hapunan ngayong gabi. May dinner meeting ako."At tuwing umuuwi siya, tulog na ang maliit na asawa niya sa kama, pero laging may ilaw sa kwarto, parang palaging may naghihintay sa kanya.Lumipas ang mahigit isang buwan simula nang pumasok si Sunny sa eskwelahan, at unti-unti na niyang itinuring ang tahanan ng Morris family bilang sarili niyang tahanan. Wala na ang distansyang naramdaman niya noon.Sa tagal niyang nakatira roon, napagtanto niyang lahat ng nasa pamilya Morris ay nakakatuwa sa kanya-kanyang paraan.Noong una, inisip niyang si Mr. Morris ay seryoso, tradisyonal, at mahigpit. Pero habang tumatagal, natuklasan niyang isa lang pala siyang matandang bata—mas tumatanda, mas nagiging makulit. Madalas silang maglaro ng baraha, kumain ng meryenda, at magtsismisan ng kung ano-ano.Si Samuel noon ay parang siga sa bahay, pero simula nang lumipat si Rowan at Sunny
Dalawang katok. Walang sumagot.Dahan-dahang binuksan ni Sunny ang pinto nang bahagya, at nang makita niya ang malamig na ekspresyon ni Rowan sa loob, agad siyang kinabahan. Hindi pa man siya lumalapit, parang natakot na siya.Pero kahit takot, pinilit niyang maging matapang. Binuksan niya nang buo ang pinto, pumasok, at marahang isinara ito sa likuran niya. Dahan-dahan siyang lumapit kay Rowan, maliliit ang bawat hakbang. Nakatungo siya, nilalaro ang kanyang mga daliri, at marahang bumuntong-hininga bago nagsalita."Sorry, mahal..." mahina niyang sabi. "Hindi ko na naman nailagay ang sarili ko sa tamang posisyon kanina. Mali ako ulit."Nakaangat ang mood ni Rowan ngayon. Itinaas niya ang tingin at pinagmasdan ang asawa niyang parang batang nagso-sorry. "Hindi ka ba kanina lang galit na galit? Sige, ituloy mo lang."Umiling si Sunny nang mabilis. "Hindi, hindi! Hindi po ako galit."Tumaas ang kilay ni Rowan. "Ang paraan mo ng paghingi ng tawad, hindi ko gusto. Hindi kita mapapatawad."