Sa loob ng sala, masaya si Sunny na nagkukuwento tungkol sa “masayang” buhay may-asawa sa Morris family. Bilang manugang, hindi pwedeng manahimik lang si Rowan. Nagtanong siya, “Kailan ba ang bakasyon ni Andrei?Sumagot si Ginang Fajardo, “Hindi ko lang alam kung kailan Hijo"Si Andrei, ang nakababatang kapatid ni Sunny, ay 17 taong gulang at nag-aaral sa ibang bansa. Lingid sa kanyang kaalaman, itinago ng pamilya nila ang tungkol sa kasal niya kay Rowan. Sabi ni Rowan, “Narinig ko kay Sunny na gustong bumalik ni Andrei sa Pilipinas para dito mag-college.” Napalingon si Sunny kay Rowan, gulat sa narinig. "Nasabi ko ba ‘yun?"Ngumiti ang ginang. “Totoo ‘yan, pero sobrang hirap ng college entrance exams dito sa Pilipinas. Hindi kasing gaano kaluwag sa ibang bansa. Kaya ayaw naming bumalik siya.” "Gano'n po ba? Kung kailangan niyo ng tulong ay mag sabi lamang po kayo, handa naman kami tumulong ni Sunny." "Hay naku, huwag niyo isipin iyon, kaya naman namin solusyunan iyon. Ang int
Habang magkasama sina Rowan at Sunny sa hapagkainan kasama ang mga magulang nito, halata ang tensyon sa pagitan nila. Kahit na tila normal ang usapan, may tahimik na pagtanong sa mga mata ng mga magulang ni Sunny—tila nagtataka kung paano nauwi sa kasalan ang kanilang anak sa isang lalaking tulad ni Rowan. Naputol ang pag-iisip ng ama ni Sunny nang bigla itong tumayo. “Tara, Rowan, Sunny. Kumain na tayo,” aniya habang nakatingin kay Rowan na parang sinusukat ang pagkatao nito. Matapos ang hapunan, sinamahan ni Rowan si Sunny na makipagkwentuhan sa mga magulang nito. Ramdam ni Sunny na kahit na hindi nagsasalita si Rowan nang madalas, nagpapakita ito ng paggalang—isang bagay na ikinatuwa niya. Ngunit hindi rin maiwasan ni Sunny na mapansin ang nananatiling distansya sa pagitan nila. Sa paglipas ng hapon, nagpaalam si Rowan na kailangan na nilang umalis. Habang nakaupo sa passenger seat, si Sunny ay nakatanaw palabas ng bintana. Nakita niya sa rearview mirror ang kanyang mga magulan
Mula nang makarating sina Rowan at Sunny sa bahay ng Morris, hindi maiwasan ni Rowan na mapako ang mga mata niya kay Sunny. Tahimik lang siya sa gilid, ngunit ang paraan ng kanyang panonood ay sapat na upang ipakitang may gumugulo sa kanya. Hindi ito napansin ni Sunny, na abala sa pag-aayos ng mga gamit nila mula sa sasakyan. Sa kabila ng buong araw na pagod at gulo, nanatili siyang kalmado, ngunit may bahagyang ngiti sa kanyang mukha. Nang matapos ang kanyang gawain, binalingan niya si Rowan, ang mga mata niya puno ng pagkaaliwalas. “Rowan, tapos na tayo. Quits na tayo, ha?” aniya, pabiro ngunit may bahagyang seryosong tono. Hindi sumagot si Rowan. Tumitig lang siya kay Sunny habang paakyat ito sa hagdan, ang kanyang hakbang mabilis, tila nagmamadali na makaiwas sa anumang emosyonal na diskusyon. Sa bawat hakbang nito, naramdaman ni Rowan ang kakaibang kirot. Sa kabilang bahagi ng silid, si Celeste Borja ay tahimik na nakamasid. Ang kanyang mga mata ay puno ng paninibugho, isang
Tumatak sa isipan ni Celeste ang mga sinabi ni Rowan sa kaniya kanina. Hindi niya akalain na ang matagal niya nang minamahal na lalaki ay wala pa lang pag tingin sa kaniya.Hindi niya maunawaan kung paano nasabi ni Rowan na wala itong pag tingin sa kaniya kung sa mga kinikilos nito dati at sa pag aalaga nito sa kaniya dati ay sobra pa sa sobra.Ramdam niya ang pag mamahal ni Rowan sa kaniya, hindi niya lamang iyon guni-guni.Noong lasing siya ay inalagaan siya nito. Ipinasok pa nga siya sa loob ng kaniyang bahay. Kaya paano niya nasabing wala ito nararamdaman sa kaniya?Hindi niya matanggap ang lahat ng iyon. Alam niya na mahal siya ng lalaki! Hindi lamang masabi ni Rowan iyon sa kaniya dahil kasal na ito sa iba! kasalanan lahat ito ni Sunny! Kung hindi lamang siya ipinakasal sa mga Morris, siguradong mabait pa rin sa kaniya si Rowan! At siguradong aamin si Rowan na mahal siya nito!nasa ganon siyang kalagayan ng may marinig itong tunog ng makina.Sa bakuran, kararating lang ni Evely
Pagkatapos siraan ni Celeste Borja si Sunny, tumayo siya mula sa balkonahe at marahang pinunasan ang mga luha. Sa paglalakad niya papalayo, mukhang nagtatampo at kawawa ang ekspresyon ng mukha niya. Ngunit sa isang sulok kung saan walang nakakakita, biglang nagbago ang kanyang mukha. Ang mga matang basa ng luha kanina ay biglang nagningning sa galit. Napakuyom siya ng kamay nang mahigpit, at halos marinig ang tunog ng mga kuko niyang bumabaon sa kanyang palad. "Kailangan ko nang alisin si Sunny sa pamilyang Morris." Puno ng poot ang boses niya habang binibigkas ang mga salitang iyon sa sarili. Kung hindi dahil kay Sunny, paano siya sasabihan ng ganoon kabibigat na salita ni Rowan ngayong araw? Alam niyang mahal siya ni Rowan, ngunit ang mga sinabi nito ngayong araw ay dulot ng dalawang bagay. Una, dahil responsableng tao ito. Kasal na siya, kaya natural lamang na nais nitong maglagay ng distansya sa pagitan nila, kahit na ito'y magdulot ng sakit sa kanya. At ikalawa, tiyak na si Mr
"Ang kapal ng mukha mo," biglang sabi ni Evelyn habang nakatitig kay Sunny. "Dito ka na nga nakikitira, tapos kung anu-ano pa ang ginagawa mo para manggulo."Tumigil sa pagkain si Sunny at tahimik na tumingin kay Evelyn. "Ate Evelyn, pasensya na kung naiistorbo ka sa presensya ko. Pero kung hindi mo ako gusto dito, puwede naman akong lumipat.""Ah, ganun? Lumipat ka nga kung gusto mo! Akala mo ba, bagay ka sa pamilya namin? Sa totoo lang, ni hindi ka karapat dapat sa anak ng asawa ko!"Natigilan ang lahat sa sinabi ni Evelyn. Maging si Mr. Morris, na kararating lamang, ay sumimangot at tumingin sa kanya. "Evelyn," madiin niyang sabi. "Ano bang nangyayari dito?"Hindi tumigil si Evelyn. "Itong si Sunny, bastos! Mula nang dumating siya, puro problema ang dala niya!"Umiling si Sunny at napailing. Sa wakas, nagsalita siya. "Kung problema ako, bakit hindi na lang ako palayasin? Ayoko namang makasira pa ng pamilya ninyo. Pero alam mo, Evelyn, hindi ko papayagan na insultuhin mo ako nang ga
Sa gitna ng tahimik na bakuran ng pamilya Morris, lumingon si Rowan sa kanyang likuran, at doon niya nakita si Sunny na naglalakad kasunod niya. Tumigil siya sa pag lalakad, tinignan ang kanyang asawa, at nagtanong, "Bakit mo ako sinusundan?"Huminga nang malalim si Sunny, pilit pinapakalma ang sarili bago magpatuloy, "Rowan, lumipat na tayo." Diretso ang tono ng boses niya, puno ng sinseridad. "Kung magtatagal pa ako dito sa bahay na 'to, baka mapunta na sa ospital ang step mother at baka pati na rin ang tatay mo."kahit may yabang at pag katawa na bumabakad sa boses ni Sunny ay ramdam pa rin dito ang matinding pinag halong mga emosyon.Bahagyang tumingala si Sunny, hinayaan ang hangin na magpalamig sa kanyang umiinit na pisngi. "Please? Ayoko na talagang manatili dito," dagdag niya, habang pinapanatili ang kanyang tingin sa asawa.Alam ni Rowan na hindi ito basta drama lang ng kanyang asawa. Malinaw ang pagnanais ni Sunny na umalis sa Morris residence. Alam niya kung gaano kabigat p
Tahimik ang mansyon ng mga Morris ngayong gabi, ngunit tila nagtatampisaw ang tensyon sa bawat sulok nito. Walang nakapagsalita ng hapunan, at ang bawat isa’y nagkulong sa kani-kaniyang kwarto, dala ang bigat ng mga nangyari kanina. Si Sunny, nasa maliit niyang sofa, pilit iniinda ang gutom habang pinakikiramdaman ang paligid. Narinig niya ang mahinang ungol ng kanyang tiyan. “Hayaan mo na, Sunny,” bulong niya sa sarili. “Mas mabuti pang magtiis kaysa mapahiya ulit sa harap ng lahat.” Hinila niya ang makakapal na kumot na kinuha mula sa aparador at iniladlad ito sa maliit na sofa. Ginawang unan ang backrest ng sofa, habang nakalagay sa tabi ang kanyang maleta. Ang mga damit niya ay nanatili pa rin doon. Hindi siya kailanman gumamit ng cloakroom, ni hindi niya tinangkang buksan ito mula nang dumating siya sa Morris Residence. Pagkatapos niyang magpalit ng pajama, inayos niya ang damit na susuotin para kinabukasan at inilagay ito sa coffee table. Umupo siya saglit, saka ipinikit ang
Tumayo si Samuel, tahimik at nakayukong lumabas mula sa silid nila Sunny. Naiwan sina Rowan at Sunny sa loob ng kwarto.Sa silid, kitang-kita ang magkaibang damdamin ng dalawa: ang isa ay tila masaya sa mga inaasahang mangyayari ngayong gabi, habang ang isa ay galit na galit, nakasimangot, at ang kanyang mga labi’y tila pwede nang sabitan ng bote ng langis dahil sa pagkagreasy ng kanyang hitsura.Pinagmamasdan ni Rowan ang kanyang asawa. Nang makita niya ang galit na ekspresyon ni Sunny, hindi niya napigilang ngumiti. Lumapit siya at marahang kinurot ang pisngi nito. “Ilipat mo na ang mga damit mo sa cloakroom. Dito tayo titira nang matagal, kaya ayusin mo na ang mga gamit mo. Tutulungan kita mamaya. Kung gabihin ako, mauna ka nang matulog, huwag mo na akong hintayin,” sabi niya, na para bang wala siyang pakialam sa galit ng asawa.Nakakunot ang noo ni Sunny. Tiningnan niya ang asawa at sa malumanay ngunit mapilit na tono, nagtanong, “Kailangan ba talagang magkasama tayo sa kama ngayo
Sa wakas, sumuko si Rowan sa ideya na isama ang kanyang asawa sa pulong. Kung ang batang si Sunny ay magsasalita tungkol sa ginawa ni Samuel, tiyak na ibubunyag nito ang mga bagay na hindi niya nais marinig ng iba.Habang iniisip ni Rowan ang tungkol dito, unti-unti siyang ngumiti. Alam niyang hindi kayang magalit ni Sunny ng matagal. Masyado itong malambot para sa ganoong klaseng sitwasyon. Kung magdesisyon man silang lumipat, tiyak niyang mahihirapan ang asawa sa bagong paligid. Mas maganda nang manatili sa bahay na ito para maayos nila ang kanilang problema habang nananatili sa piling ng pamilya.Isa pa, natutuwa siya sa presensya ng asawa sa gabi. Ang bango nito ay kakaiba, hindi tulad ng mga mahal na pabango na amoy kemikal, kundi isang natural na halimuyak na tila nagmumula sa kalooban. Ang samyo ni Sunny ang paborito niyang amoy, isang bagay na tila nagpapatahimik sa kanyang puso sa kabila ng lahat ng ingay sa paligid.Habang dumadalo siya sa pulong ng pamilya, mas magaan ang k
Tumayo si Evelyn, itinuro si Samuel, at mariing sinabi, "Rowan, Sunny, wag muna kayong umalis. Tulungan niyo akong disiplinahin ang batang ito!" Ang boses niya’y puno ng determinasyon na hindi maaring bale-walain.Napatingin si Sunny sa asawa at biglang nanigas sa kinauupuan. Ang salitang “hindi muna aalis” ay tila tumatak sa kanyang isip at nag-iwan ng kaba sa kanyang dibdib. Halata sa mukha ni Sunny ang kaba, ngunit nagawa pa rin niyang umupo nang maayos, tuwid ang likod at parang nag-iipon ng lakas ng loob.Si Samuel naman ay nanatiling nakaupo sa sahig, parang kuting na napagalitan, at iniiwasan ang titig ng lahat ng tao. Sa loob-loob niya, alam niyang wala siyang kawala sa galit ng buong pamilya.Nagkibit-balikat si Sunny habang mahigpit na hawak ang braso ni Rowan. "Hindi, ate, may bahay na ang asawa ko. Kailangan na naming umalis ngayon," sabi niya habang hinahatak si Rowan papunta sa pintuan.Ngunit si Rowan, na nakaupo sa sofa, ay hindi gumalaw. Hinayaan lamang niya ang malii
Kinabukasan.Nagising si Sunny mula sa malambot na kama. Nag-inat siya nang komportable, sabay sabing, "Ang tagal na simula nung huli akong nakatulog nang ganito kaayos."Paglingon niya sa kanan, diretsong napunta siya sa mga bisig ng isang lalaki. Napapikit siya nang bahagya, at unti-unting tumingala para tingnan ang lalaking nakayakap sa kanya.Kumurap siya.At kumurap ulit.Rowan: "Hindi ba okay ang mga mata mo o hindi mo lang ako makilala?""Pumikit ka nga."Nagulat si Rowan. Aba? Wala man lang reaksyon si Sunny nang makita siya sa unang pagkakataon pagkagising. Parang inasahan na niya ang eksenang matutulog sila at magigising nang magkasama.Napangiti si Rowan, nagiging sobrang kumpiyansa sa sarili. Pumikit siya, nag-aabang sa kung anong gagawin ni Sunny.Tahimik si Sunny ng tatlong segundo. Pagkalipas ng ilang saglit, mabilis siyang gumulong pababa ng kama at tumakbo papunta sa banyo nang kasing bilis ng pagtakas ni Samuel kahapon.Naputol ang katahimikan sa tunog ng pinto ng ba
“Hindi ka ba naiilang kapag hindi kita hinahawakan?” May bahid ng panunukso ang boses ni Rowan, ngunit ang mga mata niyang madilim ay parang nagmamasid sa reaksyon ni Sunny.Napakunot ang noo ni Sunny. “Ha? Bakit naman ako maiilang?” sagot niya, halatang litong-lito.Ibinaba ni Rowan ang tingin niya, at sadyang dumapo ang mga mata niya sa dibdib ni Sunny. Hindi ito basta tingin lang; para bang sinisipat niya ang bawat kurba ng dalaga. Napatingin si Sunny sa sarili niya at napakunot muli ang noo.“Ding...”Bago pa man siya makapagtanong, bumangga ang mga noo nila.“Araay!” Napahaplos si Sunny sa kanyang noo. Ngunit nang itaas niya ang ulo para magreklamo, aksidente namang nagtagpo ang mga labi nila.Napatigil si Sunny, nanlalaki ang mga mata. Para bang tumigil ang mundo niya. Tahimik, walang iniisip, pero ang tibok ng puso niya ay parang dumadagundong sa kanyang pandinig.Si Rowan, tila kalmado pa rin. Hindi siya umatras. Sa halip, pinagmasdan niya ang mukha ni Sunny nang malapitan. An
Umupo si Sunny sa tabi ni Rowan habang naka-pout ang labi nito. Sa ganitong pagkakataon, mas mabuti nang manatili siyang malapit sa asawa.Hindi na niya ininda ang sakit ng kanyang kamay, ang mas mahalaga ay makaalis sila agad. "Rowan, na-check na ang buhok ni Samuel at wala namang problema. Pwede na ba tayong umalis?"Tahimik na pinakinggan ni Rowan ang paraan ng pagtawag sa kanya ng asawa. Bigla itong naging pormal, hindi na "asawa."Kapag kailangan siya, ang tawag ay "asawa."Kapag hindi, "Rowan" na lang.Hindi niya alam pero may kung anong pang hihinayang ang naramdaman niya, hindi niya talaga maintindihan si Sunny. Paminsan ay malambing pero madalas parang mag kaibigan lamang sila ng asawa.Napakunot ang kanyang noo, at ang kaniyang lalamunan ay bahagyang gumalaw. "Tama si Dad. Hindi ligtas magbiyahe sa gabi."Sa isang simpleng sagot, nakatakdang manatili si Sunny sa Morris Family ng isa pang gabi.Pakiramdam ni Sunny, bumagsak ang langit sa tinalupa ng marinig iyon sa asawa.Ba
Lumapit si Evelyn Morris, nag-aalala ang ekspresyon sa kanyang mukha. “Rowan, sinabi mo kanina na gusto mong hanapan ng asawa si Samuel. Pero kung aahitin mo ang buhok niya, naku, baka wala nang magkagusto sa kanya. Paano na ang plano mo na maghanap ng asawa para sa kanya?”"Mag-aasawa ako?" Nagulat si Samuel at halos hindi makapaniwala sa narinig. Ang kanyang mga mata ay nanlaki, at tila napako siya sa kinatatayuan. Nanginginig ang kanyang boses nang magtanong, “Uncle, ano po ang ibig n'yong sabihin? Mag-aasawa ako?”Sa gilid, mabilis na lumapit si Sunny kay Rowan, hawak-hawak ang kanyang braso na para bang hindi siya mapakali. "Hon, sino ang asawa ni Samuel? Sabihin mo na!" Tanong ni Sunny, kitang-kita ang kislap ng curiosity sa kanyang mga mata.Muling kumunot ang noo ni Rowan, tila hindi natutuwa sa paraan ng pagtawag ng kanyang asawa sa kanya. "Ano ang tawag mo sa akin?""Mr. Morris? Rowan? Mahal? Ano ba talaga ang gusto mo? Sige na, sabihin mo na kung sino ang asawa ni Samuel!”
Kanina pa pigil na tumatawa si Sunhy habang kuda naman ng kuda si Rowan. Panay ang puna nito sa kaniyang tattoo at ngayon naman ang napansin nito ay ang bago nitong kulay na buhok, napailing na lamang si Sunny habang kinakausap ng asawa ang dating deskmate.Sa loob ng malawak na mansion ng Morris family, tahimik na nag-aalmusal ang lahat. Ngunit tila may tensyon na nararamdaman sa pagitan ng mga miyembro ng pamilya. Si Rowan Morris, ang itinuturing na haligi ng pamilya, ay nakaupo sa kanyang upuan at seryosong tinitingnan ang kanyang pamangkin, si Samuel. Ang dahilan ng tensyon? Ang bagong kulay ng buhok ni Samuel—isang matingkad na kayumanggi na labis na ikinagulat ng lahat, lalo na ni Rowan."I want to see your hair black within three hours," madiin na sabi ni Rowan, ang boses niya’y malamig ngunit puno ng awtoridad."Okay, I understand," mahinang sagot ni Samuel, halos hindi magawang tumingin nang diretso sa kanyang tiyuhin.Mabilis na sumabat si Evelyn Morris, ang ina ni Samuel,
Sa ilalim ng tirik na araw, nag-uusap sina Sunny at Samuel sa likod ng bahay ng Morris family. Nagbubulungan ang dalawa, tila may mga lihim na pinag-uusapan. “Samuel, sigurado ka ba sa narinig mo?” tanong ni Sunny, habang nakayuko at halos magdikit ang kanilang mga ulo.Napatakip ng bibig si Sunny sa narinig, hindi niya inaakala na may ganitong lihim pala ang asawa niya.bumungisngis siya, para itong bumalik sa pagiging highschool na mahilig sa mga kwela na nakinig lamang sa mga kapwa studyante.Naalala niya dati na lagi silang suki ni Samuel sa mga kwento sa kanilang skwelehan. Sila lagi ang puno't dulo ng mga chismis noon.Hindi aakalain ni Sunny na muling mauulit ang mga kwentuhan nila ni Samuel.Akalain mo nga naman, bilog talaga ang mundo. “Oo, narinig ko mismo si Grandpa. Pero huwag mong sasabihin kahit kanino, ha? Sinabi ko lang ito sa’yo dahil asawa ka na ng uncle ko,” sagot ni Samuel habang bumubulong. Ngumiti si Sunny at tumango. “Huwag kang mag-alala. Hindi ko ikakalat a