Tumatak sa isipan ni Celeste ang mga sinabi ni Rowan sa kaniya kanina. Hindi niya akalain na ang matagal niya nang minamahal na lalaki ay wala pa lang pag tingin sa kaniya.Hindi niya maunawaan kung paano nasabi ni Rowan na wala itong pag tingin sa kaniya kung sa mga kinikilos nito dati at sa pag aalaga nito sa kaniya dati ay sobra pa sa sobra.Ramdam niya ang pag mamahal ni Rowan sa kaniya, hindi niya lamang iyon guni-guni.Noong lasing siya ay inalagaan siya nito. Ipinasok pa nga siya sa loob ng kaniyang bahay. Kaya paano niya nasabing wala ito nararamdaman sa kaniya?Hindi niya matanggap ang lahat ng iyon. Alam niya na mahal siya ng lalaki! Hindi lamang masabi ni Rowan iyon sa kaniya dahil kasal na ito sa iba! kasalanan lahat ito ni Sunny! Kung hindi lamang siya ipinakasal sa mga Morris, siguradong mabait pa rin sa kaniya si Rowan! At siguradong aamin si Rowan na mahal siya nito!nasa ganon siyang kalagayan ng may marinig itong tunog ng makina.Sa bakuran, kararating lang ni Evely
Pagkatapos siraan ni Celeste Borja si Sunny, tumayo siya mula sa balkonahe at marahang pinunasan ang mga luha. Sa paglalakad niya papalayo, mukhang nagtatampo at kawawa ang ekspresyon ng mukha niya. Ngunit sa isang sulok kung saan walang nakakakita, biglang nagbago ang kanyang mukha. Ang mga matang basa ng luha kanina ay biglang nagningning sa galit. Napakuyom siya ng kamay nang mahigpit, at halos marinig ang tunog ng mga kuko niyang bumabaon sa kanyang palad. "Kailangan ko nang alisin si Sunny sa pamilyang Morris." Puno ng poot ang boses niya habang binibigkas ang mga salitang iyon sa sarili. Kung hindi dahil kay Sunny, paano siya sasabihan ng ganoon kabibigat na salita ni Rowan ngayong araw? Alam niyang mahal siya ni Rowan, ngunit ang mga sinabi nito ngayong araw ay dulot ng dalawang bagay. Una, dahil responsableng tao ito. Kasal na siya, kaya natural lamang na nais nitong maglagay ng distansya sa pagitan nila, kahit na ito'y magdulot ng sakit sa kanya. At ikalawa, tiyak na si Mr
"Ang kapal ng mukha mo," biglang sabi ni Evelyn habang nakatitig kay Sunny. "Dito ka na nga nakikitira, tapos kung anu-ano pa ang ginagawa mo para manggulo."Tumigil sa pagkain si Sunny at tahimik na tumingin kay Evelyn. "Ate Evelyn, pasensya na kung naiistorbo ka sa presensya ko. Pero kung hindi mo ako gusto dito, puwede naman akong lumipat.""Ah, ganun? Lumipat ka nga kung gusto mo! Akala mo ba, bagay ka sa pamilya namin? Sa totoo lang, ni hindi ka karapat dapat sa anak ng asawa ko!"Natigilan ang lahat sa sinabi ni Evelyn. Maging si Mr. Morris, na kararating lamang, ay sumimangot at tumingin sa kanya. "Evelyn," madiin niyang sabi. "Ano bang nangyayari dito?"Hindi tumigil si Evelyn. "Itong si Sunny, bastos! Mula nang dumating siya, puro problema ang dala niya!"Umiling si Sunny at napailing. Sa wakas, nagsalita siya. "Kung problema ako, bakit hindi na lang ako palayasin? Ayoko namang makasira pa ng pamilya ninyo. Pero alam mo, Evelyn, hindi ko papayagan na insultuhin mo ako nang ga
Sa gitna ng tahimik na bakuran ng pamilya Morris, lumingon si Rowan sa kanyang likuran, at doon niya nakita si Sunny na naglalakad kasunod niya. Tumigil siya sa pag lalakad, tinignan ang kanyang asawa, at nagtanong, "Bakit mo ako sinusundan?"Huminga nang malalim si Sunny, pilit pinapakalma ang sarili bago magpatuloy, "Rowan, lumipat na tayo." Diretso ang tono ng boses niya, puno ng sinseridad. "Kung magtatagal pa ako dito sa bahay na 'to, baka mapunta na sa ospital ang step mother at baka pati na rin ang tatay mo."kahit may yabang at pag katawa na bumabakad sa boses ni Sunny ay ramdam pa rin dito ang matinding pinag halong mga emosyon.Bahagyang tumingala si Sunny, hinayaan ang hangin na magpalamig sa kanyang umiinit na pisngi. "Please? Ayoko na talagang manatili dito," dagdag niya, habang pinapanatili ang kanyang tingin sa asawa.Alam ni Rowan na hindi ito basta drama lang ng kanyang asawa. Malinaw ang pagnanais ni Sunny na umalis sa Morris residence. Alam niya kung gaano kabigat p
Tahimik ang mansyon ng mga Morris ngayong gabi, ngunit tila nagtatampisaw ang tensyon sa bawat sulok nito. Walang nakapagsalita ng hapunan, at ang bawat isa’y nagkulong sa kani-kaniyang kwarto, dala ang bigat ng mga nangyari kanina. Si Sunny, nasa maliit niyang sofa, pilit iniinda ang gutom habang pinakikiramdaman ang paligid. Narinig niya ang mahinang ungol ng kanyang tiyan. “Hayaan mo na, Sunny,” bulong niya sa sarili. “Mas mabuti pang magtiis kaysa mapahiya ulit sa harap ng lahat.” Hinila niya ang makakapal na kumot na kinuha mula sa aparador at iniladlad ito sa maliit na sofa. Ginawang unan ang backrest ng sofa, habang nakalagay sa tabi ang kanyang maleta. Ang mga damit niya ay nanatili pa rin doon. Hindi siya kailanman gumamit ng cloakroom, ni hindi niya tinangkang buksan ito mula nang dumating siya sa Morris Residence. Pagkatapos niyang magpalit ng pajama, inayos niya ang damit na susuotin para kinabukasan at inilagay ito sa coffee table. Umupo siya saglit, saka ipinikit ang
Ang buong kwarto ay balot sa dilim, tanging ang ilaw mula sa maliit na table lamp sa tabi ng kama ni Rowan ang nagbibigay-liwanag. Ang mahihinang pag-ugong ng aircon ang tanging naririnig. Si Sunny, nakahiga pa rin sa kanyang maliit na sofa, ngunit hindi mapakali. Sa halos isang oras na lumipas, hindi niya mapigilang lingunin si Rowan. Ang lalaki, na nakasandal sa headboard ng kama, ay abala sa pagbabasa ng isang libro. Ngunit kahit abala ito, tila ramdam nito ang titig ni Sunny. Hindi nagtagal, ibinaba ni Rowan ang libro, tiningnan ang babae gamit ang malamig ngunit mapanuring mga mata. "May kailangan ka ba?" tanong nito nang hindi man lang nag-aalis ng bahagyang iritasyon sa boses. Napahiya si Sunny ngunit mabilis ding binawi ang sarili. “Wala,” sagot niya, kunwaring walang pakialam. Napansin ni Rowan ang tila pagpipigil nito ng ngiti at muling tumitig. "Kung wala kang kailangan, bakit mo ako tinititigan ng ganyan?" Tumayo nang tuwid si Sunny, itinukod ang siko sa armrest n
Pagkatapos niyang kumain, tumingin siya kay Rowan, nagtataka kung bakit nananatili itong nakaupo sa tabi niya, ang mga mata'y naglalaro ng kung anong ideya. Napansin niyang nakangisi ito, at ang mga mata'y nagliliwanag sa panunukso."Busog ka na?" tanong nito, nakasandal sa likod ng sofa, ang boses may halong pilyong tono."Tapos na," sagot ni Sunny, pilit iniiwas ang tingin dahil nararamdaman niyang may binabalak ito.Biglang hinila ni Rowan ang kumot na naka-balat sa dalaga, dahilan upang masilip ang pamumula ng mukha nito. "Bakit ka namumula?" tanong niya habang tumatawa nang bahagya. "Ayan na, busog na si prinsesa. Ano na, magpasalamat ka naman nang maayos."Tumitig si Sunny sa kanya, walang balak makipaglaro sa biro nito. "Nagpasalamat na ako kanina," sagot niya, tumatakip muli ng kumot. "Kung gusto mong magpasalamat ulit ako, sorry na lang."Ngunit masyadong determinado si Rowan na asarin siya. Itinaas nito ang kamay na parang naghihintay ng high five. "Sige na, sabihin mo: ‘Sal
Naalala bigla ni Rowan na ang cloakroom ay puno ng kanyang mga damit—wala ni isa man sa mga gamit ni Sunny ang naroroon. Maliban sa cloakroom, tila wala ring bakas ng presensya ni Sunny sa kahit anong sulok ng kanilang kwarto.Napunta ang tingin niya sa mga maleta sa sulok ng kwarto.Nandoon ba lahat ng gamit niya? Bakit hindi ginamit ng babae 'yon? hindi naman siya araw araw naandito kaya ayos lang naman kung isusukbit ni Sunny ang mga damit niya sa cloakroom."Sunny, saan mo nilagay ang mga damit mo?" tanong niya, bahagyang kunot ang noo habang nakatingin sa kanya.Itinuro ni Sunny ang mga maleta nang walang pag-aalinlangan. "Diyan. Hindi ko ginamit ang cloakroom o ang cabinet mo.""Bakit hindi mo ginamit?"Nag tataka na talaga ito sa mga kinikilos ng asawa, hindi niya na alam kung ano ba talaga ang nais nitong mangyari. Nakakalito na talaga.Bahagyang ngumiti si Sunny, ngunit halatang pilit. "Ayoko lang gamitin," sagot niya, tila balewala lang.Matapos magsalita, dinampot niya ang
Pero hindi nagdalawang-isip si Sunny. Hindi siya titigil. Samantala, ang mga lalaking estudyante ay hindi na makagalaw. Nakatitig lang sila kay Sunny, nanginginig. "Hindi ba siya ang school beauty? Ang mahinhing diyosa? Bakit parang isa siyang halimaw?"Gulo, Laban, at Isang Nakakagulat na RebelasyonItinuro ni Samuel ang mukha ni Sunny at mariing sinabi, "Lolo, matagal ko nang sinabi sa'yo, huwag kang magpapalinlang sa hitsura niya! Mukha lang siyang mahinhin, pero napakatapang niyan!"Agad siyang sinipa ni Sunny, pilit na sinasalba ang mabuting imahe niya sa harap ni Mr. Morris. "Tay, hindi naman talaga ako mainitin ang ulo! Hindi ba't mabait at tahimik ako kapag nasa bahay? Eh kasi naman, sila ang nauna! Siyempre, nagalit ako. Saka—saka sino ba ang hindi nag-iinit ang ulo kapag galit, di ba?" Sa huling bahagi ng sinabi niya, medyo nauutal siya, halatang kinakabahan.Tumango si Mr. Morris na tila iniisip ang sinabi niya, pero bigla ring kumunot ang noo. "Hmm, pero hindi tama. Ka
Si Samuel mabilis na lumingon at itinuro si Celeste Borja, "Gusto mo talagang mamatay, ha?" Kinuha niya ang tungkod mula sa kamay ng kanyang lolo, lumapit kay Celeste, at walang pag-aalinlangang inihampas iyon sa ulo niya. Punong-puno ng galit si Samuel. Isa siyang lalaki, at doble ang lakas niya kumpara sa isang babae. Buong pwersa niyang inihataw ang tungkod sa ulo ni Celeste. Agad itong nakaramdam ng hilo, parang nawalan ng malay sa sobrang sakit. Binitiwan ni Samuel ang tungkod. Wala siyang pakialam sa sinasabing "hindi nananakit ng babae ang lalaki"—para sa kanya, walang kwenta ang mga ilusyonaryong pananalitang ganun. Walang babala, sinuntok niya si Celeste sa mukha. "Samuel! Ang ate ko si Celeste Borja! Pinatulan mo ako, hindi ka ba natatakot sa tito ko—argh!" Hindi pa natatapos ni Celeste ang sinasabi nang biglang inapakan ni Samuel ang mukha niya.Nagkagulo ang buong paaralan.Nagpatawag agad ng pulis dahil hindi na mahinto ang gulong nang nag-aaway na mga estudyante. Il
Pagkatapos niyang sabihin iyon, dahan-dahan niyang inilapag ang kanyang mamahaling bag sa mesa. Nilakihan niya pa ang kilos para siguradong mapansin ito ng lahat. "Eto, ang bag ko. Sa official website, 180,000 yuan ‘to. O ayan, may bago kayong topic na pwedeng pag-usapan. Huwag niyo nang ubusin ang oras niyo sa mga walang kwentang chismis. Pwede niyo rin pag-usapan itong bracelet ko, na nagkakahalaga ng 30 million yuan. Sige, halukayin niyo pa ang background ko, alamin niyo kung sino talaga ako at bakit ako mayaman." Nagulat ang buong klase. Tahimik silang nakatitig sa bag at bracelet niya. Hindi sila makapaniwala. Isang bag na 180,000 yuan? Isang bracelet na 30 million yuan?! Lalo pang lumawak ang mapanuksong ngiti ni Sunny. Nilibot niya ang tingin sa buong klase, at napansin niyang may isang tao na mas matindi ang galit sa kanya—si Celeste Borja. Habang nakangiti si Sunny, si Celeste naman ay halos bumutas ng mesa sa tindi ng tingin sa kanya. At nang magsalita ito, ramdam ang
Sa totoo lang, kanina pa siya nagtatampo sa asawa niya. Dahil panay ang pang-aasar nito sa kanya at panay rin ang halik nito, kaya naman nagtago siya sa gilid ng kama at niyakap ang unan. Pero sa kalagitnaan ng gabi, kahit tulog, kusa siyang bumalik sa bisig ng asawa niya. Napabangon si Rowan nang marinig ang nakakairitang tunog ng cellphone. Humarap naman si Sunny sa kanya at umungol, "Husband, woo woo, nakakainis, ikaw na sumagot." Pinulot ni Rowan ang cellphone at tiningnan ang caller. Sinagot niya ito at inilapit sa kanyang tainga. "Hello?" Sa kabilang linya, hindi agad nakapagsalita ang tumawag. Isang lalaking boses ang narinig niya mula sa cellphone ni Sunny. At sa sandaling iyon, kahit gusto niyang ipagtanggol si Sunny, hindi niya napigilan ang sariling magduda sa mga nabasa niya sa forum. Dali-dali niyang ibinaba ang tawag. Napakunot-noo si Rowan habang nakatitig sa cellphone. Dahil sa babala ni Annie, dali-daling bumalik sa sasakyan si Sunny at Samuel. Binuksan nila a
Isang Karaniwang Post, Isang Matinding EskandaloSa isang simpleng post, lumobo agad ang komento tungkol sa diumano'y pagiging "sugar baby" ni Sunny. Sa loob lamang ng tatlong oras, umabot na sa mahigit 30,000 ang mga komento sa tatlong nangungunang thread.Dahil sa dami ng taong nakikisali, bumagsak ang forum ng paaralan. Pero hindi iyon naging hadlang—may mga taong gumawa ng mahabang larawan ng buong usapan at ipinalaganap ito sa pribadong mga GC. Sa isang iglap, pumutok ang balita.Pati mga guro mula sa iba’t ibang departamento ay lihim na nagbabasa ng tsismis habang patuloy ang diskusyon ng mga estudyante sa madaling araw.Mas lalo pang lumaki ang iskandalo dahil si Sunny ay kilalang sikat sa kanilang unibersidad. Ang isyu niya ngayon ay natabunan pati ang dating eskandalo ni Celeste Borja.Isang Dilag sa DilimAlas-dos na ng madaling araw, pero gising pa rin si Celeste. Tinititigan niya ang kaniyang "obra maestra"—ang iskandalong siya mismo ang nagpasabog. Isang mapanuksong ngiti
Hapon na pala, at tila wala siyang nakita kanina.Matapos maligo, nawala na ang amoy ng snack street kay Mr. Morris. Busog na siya, pero parang may kulang pa rin. Gayunpaman, maganda ang mood niya, kaya naman bihirang pagkakataon na makipagkwentuhan siya sa anak at manugang.“Rowan, anong pangalan ng asawa mo sa phone mo?” tanong ni Mr. Morris.“Pusa.”“Ha? Kakaiba kayo. Karaniwan, ‘Asawa’ o ‘Sweetheart’ ang ginagamit ng iba, pero kayo—‘Pusa’ at ‘Malaking Tigre.’ Ang trendy niyo naman.”Napangiti si Rowan habang tiningnan ang misis niyang nakasiksik sa braso niya. “Ako pala ang Malaking Tigre?”Napakagat-labi si Sunny at nagkikindat na sumagot, “Ikaw kasi ang asawa ko. Sabi nila, ikaw ang hari ng business world. Eh, ang hari ng kagubatan, tigre, diba? Kaya~~ hehe, asawa, gusto mo ba ‘yung tawag ko sa’yo?”Tumaas ang kilay ni Rowan. “Mas gusto ko kapag tinatawag mo akong ‘Asawa.’”“Eh ‘di palitan mo rin ako sa phone mo, gawin mong ‘Asawa’~” lambing ni Sunny habang nakayakap sa braso ni
Biglang tumunog ang cellphone niya.Pagkakita sa caller ID, natawa siya. "Uncle, yung asawa mong nasa klase, tumatawag sakin."Napatingin si Rowan sa kanya. "Sagot mo, hands-free."Pinindot ni Samuel ang sagot at inilagay sa speaker."Hello? Ano yun?""Xiao Su! Wag kang umuwi ng maaga! Wag na wag! Maghanap ka ng milk tea o kumain ka ng skewers, kahit ano!" Mabilis at tarantang sabi ni Sunny."Busy sa trabaho ang asawa ko, pero kapag nauna kang umuwi tapos ako wala pa, siguradong magtatanong siya! Baka mahuli ako!"Tiningnan ni Samuel ang tiyuhin niya. Nagloloko sa labas ang asawa niya nang hindi nagpapaalam, pero bakit mukhang ang saya-saya pa rin niya?"Hello? Xiao Su? Samuel?" tawag ni Sunny sa kabilang linya. "Narinig mo ba ako?"Hindi pa siya sumasagot kaya nagtanong ulit si Sunny, "Nasaan ka?""Ah, narinig kita. Wala pa ako sa bahay," sagot ni Samuel."Okay, siguradohin mong huwag kang umuwi agad, ha."Napatingin si Rowan kay Samuel at tumango.Gets na ni Samuel ang ibig sabihin
Masiglang itinuro ni Samuel ang bintana, parang doon mismo pupunta si Sunny. “Ate, kailan ka pa nakakita ng tindero sa snack street na nagbibigay ng resibo? At isa pa, nakalimutan mo na bang pumunta ka roon nang palihim at hindi mo sinabi kay Uncle? May lakas ng loob ka bang hingin sa kanya ang bayad?”“...” Hindi nakaimik si Sunny.Biglang pumalakpak si Annie sa mesa habang tumatawa. “Nuan, mukhang ikaw ang lugi rito.”Pakiramdam ni Samuel ay sobrang talino niya, kaya hindi na siya sumama. Kaya pagkatapos ng klase, naghiwa-hiwalay sila sa tatlong direksyon.Si Sunny, bitbit ang kanyang bag, ay mabilis na lumabas sa west gate. Pagdating niya sa labas, napansin niya ang isang matandang lalaking nakatayo doon—maayos ang pananamit, puti na ang buhok pero puno ng sigla.Nakapamulsa ang mga kamay nito habang pinagmamasdan ang tanawin sa labas ng Z University.Habang dumadaan ang mga estudyante, ngumiti siya nang may kasiyahan. “Lahat ng ‘to ay mga kaklase ni Nuan ko. Ang tatangkad, ang huh
Kapag may social event si Rowan Morris, palagi siyang tumatawag kay Sunny para sabihing, "Huwag mo na akong hintayin sa hapunan ngayong gabi. May dinner meeting ako."At tuwing umuuwi siya, tulog na ang maliit na asawa niya sa kama, pero laging may ilaw sa kwarto, parang palaging may naghihintay sa kanya.Lumipas ang mahigit isang buwan simula nang pumasok si Sunny sa eskwelahan, at unti-unti na niyang itinuring ang tahanan ng Morris family bilang sarili niyang tahanan. Wala na ang distansyang naramdaman niya noon.Sa tagal niyang nakatira roon, napagtanto niyang lahat ng nasa pamilya Morris ay nakakatuwa sa kanya-kanyang paraan.Noong una, inisip niyang si Mr. Morris ay seryoso, tradisyonal, at mahigpit. Pero habang tumatagal, natuklasan niyang isa lang pala siyang matandang bata—mas tumatanda, mas nagiging makulit. Madalas silang maglaro ng baraha, kumain ng meryenda, at magtsismisan ng kung ano-ano.Si Samuel noon ay parang siga sa bahay, pero simula nang lumipat si Rowan at Sunny