Chapter 26

"You look gorgeous," puri ko sa aking pinsan nang pumasok ako sa kanyang kwarto. She's all dressed up for her wedding which will happen in just an hour. Ngayon na kase ang araw ng kanyang kasal at kahapon pa kami dumating dito sa Cagayan dahil dito siya ikakasal. Akala ko'y sa Manila pero hindi naman pala. 

"Thank you cuz," wika naman niya habang may malawak na ngiting nakapaskil sa kanyang labi. 

"Anyways, congratulations to you and to your husband to be. I'm so happy for you because you've finally found your the one," wika ko at tumabi sa kanya na nakaupo sa dulo ng kanyang kama.

"Me too and I hope that you'll gonna get back to the man whom you trully love. He's going to be present in my wedding. Are you even ready to see him again?" Isang segundong katahimikan ang namayani sa aming dalawa ni Celestine bago ako umiling at magsalita.

"Is there even a chance for us to get back together again? It seems so impossible to happen. I'm already married and I assume that he's also taken now. And that I don't even know if he's pleases to see me," wika ko at nagpakawala ng buntong hininga. Am I ready to see him again? I'm not but I just unexpectedly came across with him the other day and I'm totally shocked about it. 

"I bet he's just waiting for you because he never got into a relationship or even entertained another woman. He's still in love with you Diana. The both of you still love each other after all those years and—" Hindi na niya natapos pa ang kanyang sinasabi nang biglang pumasok sa kwarto si Eric at mabilis naman na iniba ni Celestine ang tungkol sa kanyang sinasabi.

"I'm really thankful that you're present at my wedding cuz. It means a lot to me," wika ni Celestine at niyakap ako kaya naman niyakap ko din siya pabalik.

"Of course I wouldn't miss this important occasion and moment in your life," wika ko naman at bumitaw na sa pagkakayakap.

"Oh Eric naparito ka?" tanong ni Celestine kay Eric at agad namang sumagot ang isa.

"Nandito ako para sunduin si Diana. Kailangan na naming pumunta sa simbahan at susunod ka na rin," wika ni Eric na siya namang tinanguan ni Celestine.

"Sige insan. Mauna na kami," wika ko at lumabas na ng kwarto kasama si Eric.

"Anong pinag-uusapan niyo kanina?" bigla niyang tanong habang naglalakad kami patungo sa sasakyan.

"Wala naman," wika ko at napatigil ako nang mahigpit niya akong hinawakan sa braso na siyang hindi ko inaasahan. 

"Ano ba Eric nasasaktan ako," wika ko at pilit na kumakawala sa kanyang mahigpit na hawak pero hindi ako makawala.

"Alam kong nandito siya at may kutob akong siya ang pinag-uusapan niyo. Tandaan mo Diana na nandito tayo para sa kasal ni Celestine at wala nang iba. Huwag na huwag ka rin magtatangka na makipag-affair sa kanya dahil malalagot kayong dalawa sa akin," wika niya at matalim ang tingin sa akin.

"Pwede ba bitawan mo ako dahil hindi namin siya pinag-uusapan. Masaya ka na?" pagsisinungaling ko at marahas na tinanggal ang kanyang mga kamay na nakahawak sa aking kaliwang braso na siyang 'di naman niya inaasahan. Marahil hindi niya inaakalang papatulan ko na siya sa mga pinaggagawa niya sa akin.

"Siguraduhin mo lang na hindi ka gagawa ng kalokohan," wika niya at pumasok na sa loob ng sasakyan na siyang sinundan ko naman.

Habang nasa biyahe kami ay tahimik lamang kami hanggang sa makarating kami sa simbahan. At naghintay muna kami nang ilang minuto bago dumating ang bride at magsimula ang kasal.

Ngayon ay on going ang exchanging of vows nina Celestine at ang groom niyang si Michael. They look like a perfect couple and I can feel that love is overflowing between them. Ang sarap lang tignan ang dalawang taong totoong nagmamahalan na sumusumpa sa altar at sa harap ng Diyos. 

Napapunas na lamang ako sa aking mga luhang tumakas sa aking mata nang tapos na ang exchange of vows ng groom at bride. Ang mga iba rin ay naluha sa mga salitang binitawan nina Celestine at Michael na nakakaantig ng ouso at sa kung sino man ang makakarinig ay siguradong maluluha rin dahil sa saya. 

Nagpatuloy pa ang wedding ceremony at makalipas ang ilang oras ay tapos na seremonya kaya naman habang naglalakad ang bagong kasal palabas ng simbahan ay hinahagisan namin sila ng mga bulaklak.

                                    ~~~

"Mabuhay ang bagong kasal," wika ng host ng wedding nina Celestine at Michael habang binabatingting ang baso gamit ang kutsara. 

"Mabuhay ang bagong kasal," wika naman naming lahat at nagpalakpakan. Nandito kami ngayon sa reception ng kasal nina Celestine at Michael which is sa malapit sa tabi ng dagat.

At ayon na nga, nagsimula na ang wedding entourage na siyang kinagiliwan naman ng lahat at nagpatuloy pa ang ilang kaganapan hanggang sa kailangang magbigay ng mga mensahe sa bagong kasal habang kumakain ang mga bisita.

"Ang susunod na magbibigay ng mensahe ay galing kay Diana Leigh Castañeda—Suarez," wika ng host at nagpalakpakan naman ang mga tao kaya naman tumayo ako mula sa aking upuan at lumapit sa host. Iniabot nito sa akin ang mic na siyang kinuha ko naman at humarap sa aking pinsan at sa kanyang asawa.

"Uhm unang-una sa lahat Celestine at Michael. Congratulations sa inyo dahil finally, kasal na kayo kaya sana tuparin niyo lahat ng mga pinangako niyo at huwag na huwag niyong pababayaan ang isa't-isa. So, I wish all the best for the both of you and of course, happiness," wika ko at ngumiti sa kanilang dalawa.

"Thank you cuz," wika nilang dalawa at bumalik na ako sa aking upuan. At nagpatuloy sa pagkain. Pagkatapos ay umalis ako sa reception nang hindi napapansin at nagtungo sa dalampasigan. 

Pagdating ko doon ay napaupo ako sa buhangin at nakatitig sa papalubog na araw. Maya'tmaya ay napapikit ako at kasabay nang paghampas nang malakas na ahon ay siyang pag-flashback sa aking isipan sa nangyari noong magkita kaming muli ni Allen nang hindi inaasahan sa cafeteria.

"A—Allen," wika ko habang nanlalaki ang aking mga mata at ganoon din siya. I've never thought that I'm gonna see him again in this unexpected way. Well, just like the first time I met him. It's unexpected.

"Diana" wika rin nito at nakatingin lamang kami sa isa't-isa. Nang matauhan ako ay umiwas ako ng tingin sa kanya at tumalikod. At mabilis na naglakad palabas ng cafeteria pero naramdaman kong sumunod ito sa akin kaya naman agad akong pumara ng sasakyan at sumakay para umuwi na.

I'm sorry Allen pero hindi ako handang harapin ka sa pagkakataong hindi sinasadya. I'm sorry for running away.

Bigla naman akong nagbalik sa wisyo ng maramdaman kong may tao sa aking likod kaya iminulat ko ang aking mga mata at lumingon sa aking likuran. At ang puso ko ay bumilis ang pagtibok at tila may mga nagkakarerang mga kabayo sa aking dibdib dahil sa taong kaharap ko ngayon. It's him again.

Kaya naman umiwas ako ng tingin dahil hindi ko kayang tumingin ng diretso sa kanyang mga mata. "Diana," wika nito pero nagpanggap akong hindi ko siya nakita kaya naman napagpasyahan kong lumayo sa kanya. Pero hindi pa man ako nakakahakbang ng limang hakbang ay napatigil ako ng habulin niya ako at mahigpit na niyakap. At ipinatong sa aking balikat ang kanyang baba.

"Diana, please don't run away again. I'm glad that you're finally here because I've missed you so bad. I've waited you for three years and I can't believe that you're here right in front of me," wika nito na siyang aking ikinagulat at humarap ako sa kanya.

"Ano bang pinagsasabi mo? Bakit ka ba ganyan?" tanong ko sa kanya at may mga luhang tumakas sa aking mga mata.

"Diana," tawag nito sa akin.

"Why do you still misses me after all the things I've done to you? After leaving you behind? You should be angry at me," wika ko dahil hindi ko inaasahan ang kanyang reaksyon. I thought he's going to ignore me and would not even dare to look at me but I was wrong.

"Diana, alam ko ang rason kung bakit mo iyon ginawa. Sinabi lahat sa akin ni Celestine kaya hindi ko kayang magalit sayo. Alam mo bang ang tagal kong pinapanalangin na makasama at makita kang muli. Gusto kong malaman mo na mahal na mahal pa rin kita," wika nito at muli akong niyakap samantalang ako naman ay lumuluha.

"I'm sorry, Allen. I'm so sorry," wika ko habang hinahaplos ang aking likod. 

"You don't have to say sorry Diana. Let's just start all over again," wika nito na siyang ikinagulat ko. 

"No. We can't do same mistake again. Ayoko nang makipaglaro pang muli kay tadhana. Baka maulit lang ang lahat."

"But we still love each other. Why can't we fight for our love again?"

"Allen kasa na ako kay E—" Hindi ko na natapos pa ang aking sasabihin nang bigla nitong idinampi sa aking labi ang kanyang labi na siyang ikinalaki ng aking mga mata dahil sa gulat.