Chapter 24

Alas-diyes na nang gabi pero hindi pa rin ako dinadapuan nang antok kaya andito ako ngayon sa balkonahe ng aking kwarto at nakatingala sa kalangitan na puno ng mga bituin na kanya-kanya sa pagningning. Napayakap naman ako sa aking sarili nang biglang humampas ang malamig na hangin at kasabay naman nito ang pagpikit ng aking mga mata. At nagbalik tanaw sa naging usapan namin ni Celestine noong bumisita sa akin noong mga nakaraang linggo.

"I'm glad his operation went well and that he's going to be fine," wika ko at napangiti pero may mga luhang tumakas sa aking mga mata dahil kahit masaya ako para kay Allen ay hindi ko maitatagong nasasaktan ako sapagkat hindi ko na siya makakasama. 

"But," wika ni Celestine. Napatingin naman ako sa kanya at nakayuko ito.

"Ano 'yong sasabihin mo Celestine?" tanong ko at napabuntong hininga naman ito bago nagsalita. At tumingin sa akin ng diretso sa mga mata.

"Lubos siyang nasasaktan sa ginawa mo Diana. Alam mo ba no'ng paggising niya. Ikaw ang unang hinanap pero hindi ka niya nakita at dahil ayoko naman na itago pa sa kanya ang katotohanan ay sinabi ko na wala ka na. Na iniwan mo siya para sa kapakanan niya. No'ng nalaman niya ang tungkol sa ginawa mo ay nagbago na siya. Naging tahimik siya at tila wala sa sarili pero alam kong sa kaloob-looban niya ay wasak na wasak siya dahil sa ginawa mo. Hinihintay ka niya sa pagbabalik sa piling niya Diana," wika ni Celestine at mas lalo lamang nadurog ang aking puso sa aking nalaman.

"Alam mo rin ba na sa tuwing gigising siya ay ikaw ang hinahanap pero mauuwi lamang siya sa pag-iyak nang tahimik dahil hindi ka nagpapakita. Nakakalungkot isipin na mauuwi ang lahat sa ganito sa kabila ng mga ginawa niyo para lamang makasama niyo ang isa't-isa. Pero hanga pa rin ako sa pagmamahalan niyo dahil lahat gagawin niyo para sa taong mahal niyo at kayo iyon." Hindi ako umimik sa mga sinabi ni Celestine bagkus hagulgol ko lamang ang naririnig niya mula sa akin. Masyadong mabigat ang aking dibdib. Hindi ko alam kung kakayanin ko pa 'to. 

"Diana why not tumakas ulit kayo ni Allen? I can help you again," suhestisyon ni Celestine na siyang mabilis kong ikinailing. 

"I can't—"

"Pero bakit?" tanong niya at mataimtim na nakatingin sa akin. At ako nama'y tumayo at tumalikod sa aking pinsan.

"Ayoko nang magtago at tumakbo pa para takasan ito. Kahit man gaano kalayo ang marating namin ni Allen ay mahahabol at matutunton pa rin kami ng mga magulang ko. At saka isa pa ay may kasunduan kami ni mommy. Tumupad siya sa kasunduan namin at tutupad din ako. Dahil kung hindi ay alam kong may masamang gagawin si mommy kay Allen at ayoko namang mangyari iyon," wika ko at pinunasan ko muna ang aking mga luha bago muling humarap kay Celestine.

"Pero masaya ka ba sa naging desisyon mo?"

"It's half yes and no. Yes, kase napaopera ko siya and no, kase iyon ang naging dahilan para magkahiwalay kami. Pero ganoon talaga, minsan kailangan mong gumawa ng desisyon kahit na labag sa kalooban mo dahil ang kapalit nito ang kailangan mo sa panahong desperado ka para sa isang bagay," wika ko at nagpakawala ng isang ngiti.

At napahinto naman ako sa pag-alala sa eksenang iyon nang muling humampas ang malamig na hangin kaya naman bumalik na ako sa loob at humiga sa aking kama. Napatitig muna ako sandali sa kisane bago ako unti-unting mahulog sa malalim na pagtulog.

Kinabukasan naman ay maaga akong ginising para maghanda at ayusan dahil ngayong araw na ang nakatakdang araw upang ganapin ang kasal namin ni Eric. At heto ako ngayon nakaupo sa harap ng aking table mirror glamour. Kakatapos lamang akong ayusab at mag-isa na lamang sa aking kwarto. At hinihintay ang tamang oras para magpunta sa simbahan. 

Dahil wala naman akong ginagawa sa oras na ito at nabo-bored na rin ako ay tatayo sana ako mula sa pagkakaupo nang mahagip nang aking paningin ang isang ballpen at notebook. Kaya naman kinuha ko ito at naisipan na magsulat ng liham para kay Allen.

"Dear Allen,

           First and foremost, I want to say sorry for leaving you. Labag iyon sa aking kalooban pero wala akong ibang pagpipilian. Kailangan ko nang pera para sa biglaan mong operasyon kaya tinanggap ko ang offer sa akin ni mommy na bumalik sa kanila at magpakasal kay Eric para sagutin niya ang lahat ng hospital bills mo. Sorry kung hindi ko sinabi sayo ang tungkol sa aking desisyon. I'm really sorry but believe me that I just did it because I need to. And that I love you so much and I'm willing to do everything for you. Mahal na mahal kita Allen kaya nagawa ko ito. Sana ay mapatawad mo ako dahil nasasaktan ka ngayon nang dahil sa akin at sa pagbitaw ko sa aking pangako noon na hinding-hindi kita iiwan. Sorry Allen kung hindi ko natupad ang aking pangako pero gusto kong malaman mo na mahal na mahal kita at ika'y mananatili sa aking puso magpakailan man. You'll always be the man love the most.

                                                 Sincerely yours,

                                                          Diana. "

Pagkatapos ko iyong isulat ay tinupi ko iyon at sakto namang may kumatok sa pinto. At pumasok sa aking silid si manang sasa na isa sa aming mga kasambahay.

"Hija, pinapatawag ka na sa simbahan," wika niya at napatango naman ako. Tumayo na ako naglakad palabas nang bahay patungo sa sasakyan habang inaalalayan ako ng ilan naming kasambahay. At bago ako umalis ay iniabot ko muna kay manang sasa ang sulat at may inihabilin.

"Manang pakibigay ito kay Celestine at sabihin na ibigay ito kay Allen," wika ko na siyang tinanguan naman ni manang at ayon na nga. Nagtungo na ako sa simbahan.

Pagdating ko sa simbahan ay naglakad na ako sa aisle kasama ang aking mga magulang na may malawak na ngiti sa mga labi samantalang ako ay pilit lamang. Nang maihatid na nila ako kay Eric sa altar ay agad na sinimulan ang seremonya.

At ngayon ay nasa rite of marriage na kami. Kakatapos lamang tanungin si Eric at ngayon ay ako naman na.

"Do you take Eric Suarez as your lawful husband, to have and to hold, from this day forward, for better or for worse, for richer or for poorer, in sickness and in health, to love and cherish until death do you part?" tanong sa akin ng pari at hindi agad ako sumagot kaya namayani ang katahimikan ng ilang minuto.

"Diana," rinig kong wika ni mommy at napatingin naman ako sa kanya. Magkalubong ang mga kilay.

Huminga naman ako nang malalim bago sumagot. "I do, Father," wika ko at tila nabunutan naman ng tinik si Eric. At ayon nga nga, nagpatuloy ang wedding ceremony hanggang sa matapos ito.

"Congratulations sa bagong kasal," wika ng mga bisita habang naglalakad kami ni Eric patungo sa sasakyan.

I can't believe that I'm already married and what's worst is that I married the man I do not love. How unfortunate I am. And for me, this is an another begining which is I do not want. I don't want to start another chapter with the person who only brings unfortunate events in my life. However, I do not have a choice but to accept my fate with him.