PAGKARAAN PA NG ilang usapan ay pinatay na rin ni Bethany ang tawag ng kaibigan at bumalik na siya sa pagtulog. Nang magising siya kinabukasan ay halos tanghali na ‘yun. Hindi naman siya inabalang gisingin ng kanyang madrasta na kasalukuyang umalis na pala ng bahay nila. Iniwanan lang siya ng pagkain sa lamesa na nilagyan lang ng takip. Ang buong akala ni Bethany ay gagaling na siya, ngunit nagkamali siya. Pag-check niya ng temperature ng katawan ay nakita niyang almost 40 degrees pala ang lagnat niya. Kaya naman pala ang feeling niya ay para siyang sinusunog sa sobrang init ng kanyang katawan.“Grabe naman ang lagnat na ito, gusto pa yata akong mag-convulsion.”Sa takot na may mangyaring masama sa kanya ay pinilit niya ang sariling kainin ang pagkain sa table kahit na malamig na iyon. Ni hindi na siya nakapagpalit ng damit dahil gusto na niyang matingnan agad ng doctor. Kinuha lang niya ang bag at cellphone, at pumara na ng taxi sa labas ng bahay nila upang isugod ang sarili sa hospi
NANG MULING MAALIMPUNGATAN si Bethany at idilat ang mga mata ay natagpuan niyang nakaupo sa tabi ang kasamang abugado. Prenting nakahilig ang kanyang ulo sa balikat ng binata. Ikinurap-kurap niya ang mga mata. Agad na gumapang ang hiya sa bawat himaymay ng katawan ng dalaga. Idagdag pa na nakaalalay ang isang kamay ng binata sa kanyang beywang na mukhang ahas na nakapulupot at para ba siyang niyayakap nang sa ganun ay hindi siya matumba. Nang maramdamang lumingon Si Gavin sa banda niya para tingnan kung gising na siya ay mariin at nagmamadaling naipikit na ni Bethany ang mga mata. ‘Paano ako ngayon magkukunwari na bagong gising?’ problemadong tanong ni Bethany sa kanyang isipan, naghahanap pa rin ng dahilan niya.Nanuot na sa ilong ng dalaga ang natural na amoy ng binata, tumindi pa iyon nang malalim na bumuntong hininga ito nang makitang natutulog pa rin siya. Pinaghalong woody scent iyon na may kasamang maskuladong gel ng aftershave nitong mamahaling ginagamit. Amoy na tila ba maba
ILANG SANDALI PA ay nakarating na sila sa isang prestihiyosong ilang palapag na building. Pabalagbag na pumarada ang sasakyan ni Gavin sa parking lot na kulang na lang ay takasan ng ulirat si Bethany sa gulat. Ang akala ng dalaga ay penthouse ang pangalan ng building, pero literal pa lang penthouse iyon ng naturang building ang inookupa ni Gavin. Halos malula siya sa taas noon, hindi na lang niya inisip iyon habang paakyat sila ng elevator. Sa bungad pa lang ng lugar ay halatang mayaman ang nakatira doon. Anino modelo ang nakatira sa klase ng interior at design. “Dito ka lang sa living room, hintayin mo ako dito. Huwag kang pupunta sa kung saan ay baka makalimutan ko mamayang may kasama ako dito.” seryoso ang mga matang bilin ni Gavin kay Bethany na tanging tango lang ang naging kasagutan, “Nasa study room ko ang fax machine ko, saglit lang ako sa loob.” ani Gavin na tuloy-tuloy ang lakad patungo doon.Sinundan siya ng mga mata ni Bethany na dahan-dahan ng naupo. Mabuti na iyong paki
NAPATDA NA DOON si Bethany na ilang segundo ang muna ang lumipas bago pa maigalaw ang namanhid niyang katawan. Nang mapansin ang reaction niya ni Gavin ay tinulungan niya ito. Ibinaba niya ang damit nitong nagawa niyang maitaas kanina, at hilahin pataas ang pang-ibaba nitong skirt na hindi sinasadya niyang naibaba kanina nang haplusin ang hita.“A-Ako na…” nanginginig ang boses na sabi ni Bethany, hindi na makatingin ng diretso sa mga mata ni Gavin na nasa kanya ngayon. Kumibot-kibot pa ang labi niya.“Sorry, hindi ko sinasadya.”Hindi nagsalita si Bethany na sa mga sandaling iyon ay pahiyang-pahiya pa rin. Hindi talaga siya nag-iisip. Ang labas tuloy ay gusto niya ang nangyari dahil hindi siya tumanggi. Napansin naman iyon ni Gavin, at sobrang nakokonsensya siya sa ginawa. Upang ipakitang hindi niya intensyon at makabawi sa dalaga ay siya na mismo ang tumawag kay Attorney Hidalgo at ini-explain ang kaso ng ama ni Bethany. Gusto niya sanang kunin ang kaso, kaya lang hindi pwede lalo
KINABUKASAN AY PUMASOK sa trabaho si Bethany na parang walang nangyari. Hindi niya ipinakita kung paano siya naging problemado. Kailangan niyang paghiwalayin ang personal niyang problema sa trabaho niya. Binati diya agad ng kanyang mga ka-trabaho na worried agad ng malaman ang nangyari sa ama.“May pakpak talaga ang balita.” komento niya na maliit ngumiti.Hindi nagkwento si Bethany ng totoong nangyari, alam kasi niya na wala rin namang maitutulong iyon. Minabuti na lang niya ang manahimik at hayaan na lang sila.“Ayos lang naman ako, kinakaya naman at patuloy na kakayanin ko ang lahat mailabas ko lang si Papa kahit na hindi maibalik ang lahat.” pinal niyang saad nang marinig pa ang ibang kuro-kuro ng mga ito.Alas-diyes ng umaga nang may maghanap sa kanyang delivery rider upang derektang e-deliver sa kanya ang package na galing daw sa isang Gavin Dankworth. Puno ng pagtataka ang mga mata ni Bethany nang malaman iyon. Eh natatandaan niyang ang sabi ng abugado ay ayaw na siya nitong ma
SA MGA SUMUNOD na araw ay naging busy si Bethany sa pag-aasikaso ng maraming mga bagay. Nakipagkita siya kay Attorney Hidalgo at sa ilang beses na pagpunta niya sa office nito ay naipasa na niya ang lahat ng documents na kailangan ng abugado. At ang araw na iyon ay ang pinaleng pakikipagkita nila para masinsinang makausap siya nito. Tahimik niyang pinagmasdan ang abugado sa harapan niya na pinapasadahan ng mata ang mga documents na kanyang hawak. Iyon din ang araw na medyo nagtagal siya sa malawak na opisina ng abogado. Noong mga nakaraang araw kasi, kung wala ang abugado tuwing pupunta siya ay busy naman ito sa ibang kaso kaya madali lang siya doon.“Tutal ay ipinakiusap ni Attorney Dankworth na kunin ko ang kaso ng iyong ama, sasabihin ko na sa’yo ang totoo, hija. Base sa mga na-submit mong documents at explanation, kaya nating mapababa ang magiging sentence ng ama mo sa dalawang taon.” anitong itinaas pa sa kanya ang mata gamit anng suot na salamin sa mata.Napa-angat na sa upuan a
MAGDADAHILAN PA SANA ng kung anu-ano si Bethany, subalit sa bandang huli dala ng hiya sa ama ng lalake ay napilitang pumayag na lang ang dalaga. Baka kasi magsumbong ito sa ama at bitawan na naman nito ang kaso. Hindi niya na alam ang gagawin o kung saan pa siya hahanap ng abugado kapag nangyari iyon. Saka si Gavin Dankworth na ang nagbigay nito sa kanya, mamaya kapag lumapit siya dito baka hindi na ito tumulong pa.“Sige na nga.”Mabilis na nagliwanag ang mukha ni Patrick na animo ay tumama ito sa lotto.“Yown!” hiyaw pa nito na animo naka-score sa kanyang nilalaro, “Saglit lang Bethany, kukunin ko lang ang sasakyan ko. Hintayin mo na lang ako dito.”Naiiling na sinundan niya ng tingin ang lalake. Mukha naman itong mabait. Hindi rin naman mukhang bastos at maniac gaya na lang ng isang taong kakilala niya. Mabilis niyang ipinilig ang ulo ng maalala si gavin. Hindi niya dapat iniisip ngayon ang binata. Paghinto ng sasakyan nito sa kanyang harapan ay walang arte na siyang lumulan sa kul
NAPAPAHIYA NG NAPAKURAP ng mga mata doon si Bethany. Mabilis ng nag-iwas ng kanyang mga mata kay Albert. Bigla siyang natauhan nang marinig ang inosenteng boses ng babae at matagpuang nasa harapan niya ito ngayon. Akmang sasagot na sana si Albert sa katanungan ng kanyang fiancee, nang unahan siyang magsalita ni Patrick na parang nang-aasar ang tono na alam niyang patungkol sa nakaraan nila ni Bethany.“Si Bethany, kaibigan ko kaya malamang ay kilala niya rin. Huwag kang mag-alala, Briel. Ang loyal niyang kaibigan ko sa’yo. Sa sobrang loyal nga niyan ay hindi niya kayang tumingin sa mukha ng ibang babae eh.” tumikwas pa ang gilid ng labi ni Patrick habang nasa kay Albert pa rin ang paningin.Halata sa mukha ni Albert na hindi niya nagustuhan ang sinabing iyon ni Patrick, ngunit hindi siya maka-react dahil kasama niya ang fiancee. Kung hindi lang ay malamang kanina niya pa pinulbos ang mukha ng kaibigan ng mga kamao niya dahil parang hinahamon siya nito ng away ngayon. Minabuti na lang
SA SINAGOT SA kanya ni Briel ay tila nagbigay iyon ng karapatan kay Giovanni na itulak pasandal ng pader ang katawan ng babae na hindi naman na siya pinahirapan pa. Inilagay na niya ang isang kamay nito sa itaas ng ulo ni Briel at isinalikop doon ang isa pa niyang palad. Habang patuloy na hinahalikan si Briel na isa’t-isa na ang hinga ay gumagalaw naman ang isa niyang palad upang hubaran ang katawan ng babae na parang isdang tinanggal sa tubig. Nang dahil iyon sa tensyon at excitement na patuloy na nararamdaman. Hindi na nagreklamo si Briel na parang nilalagnat na sa taas ng temperatura ng kanyang katawan. Maya-maya pa ay napuno na ng mahina nilang mga ungol ang loob ng pantry. Mga ungol na nasasarapan sa kung anumang ginagawa nila. Hindi na nila nagawa pang pumasok ng silid sa pag-aalalang baka magising nila si Brian. Tiyak kasing parang lumilindol na naman ang kama. Hindi lang iyon, parang dinaanan iyon ng bagyo lalo pa at pareho silang sabik na sabik ng Gobernador sa bawat isa. Hin
SINAMANTALA ANG PAGKAKATAONG iyon ni Giovanni na agad ng hinuli si Briel upang kanyang yakapin habang hindi pa ito nakakakilos sa yakap ng kanilang anak na si Brian. Sa kabila ng mga pandidilat ni Briel bilang protesta ay hindi siya pinakawalan ng Gobernador na animo ay nanalo na sa laban nilang dalawa. Kalaunan ay bumagsak silang tatlo sa ibabaw ng kama kaagapay ng munting halakhak ni Brian na tuwang-tuwa ng nasa ibabaw ni Briel habang nakayakap pa rin naman si Giovanni kay Briel. Salit-salitan ang tingin niya sa mga magulang gamit ang kumikislap na mga mata. Hindi naman magawang bulyawan ni Briel si Giovanni dahil panigurado na iisipin ng anak na siya ang kanyang sinisigawan at hindi ang ama ng anak. Madamdamin pa naman ang bata at napakaiyakin kung kaya ingat na ingat si Briel na mapaiyak na naman. “Bitaw…” mahina niyang sambit na sapat lang upang marinig ni Giovanni. Sa halip na sundin siya nito ay humigpit pa lalo ang yakap ni Giovanni sa kanya na inamoy-amoy na ang buhok niyan
HINDI NAGING MADALI para kay Briel ang naging biyahe nilang mag-ina nang dahil sa haba ng oras noon. Nandiyan ang nag-aalboroto na ang anak kahit na komportable naman sila sa upuan. Gusto na nitong bumaba o may nais gawin na hindi masabi sa kanyang ina. Para tuloy gusto niyang pagsisihan na hindi na lang sila sumabay pa kay Giovanni papunta nng Italy. Ganunpaman, bilang sanay na sa mahirap na sitwasyon, na-handle niya ang anak hanggang sa makalapag sila sa dayuhang bansa at makarating sa hotel kung saan sila naka-booked. Patang-pata ang katawan niya na para bang binugbog nang napakahabang biyaheng iyon, na kahit ang mga tawag ni Giovanni nang paulit-ulit sa kanya ay hindi niya magawang masagot dahil tulog siya at hindi man lang iyon narinig kahit malakas sa lalim ng kanyang tulog. Tulog silang dalawa ni Brian nang tunguhin ng Gobernador ang hotel kung nasaan na sila dahil hindi na nakatiis. Napuno ng kung anu-anong isipin ang utak kahit pa alam nitong nakarating sila nang maayos sa h
NAPUTOL LANG ANG kanilang usapan ng makatanggap ng message si Giovanni mula kay Briel. Dali-dali niyang pinatay ang tawag kay Margie. Noon pa lang ay kabado na siya. Alam niyang sinubukan siya ni Briel na tawagan pero in another call siya. Hindi naman ito nanghingi ng paliwanag sa kanya kung kaya hindi na lang din niya sinabi upang hindi ito bigyan ng isipin. Mamaya sumama na naman ang loob nito bago pa sila makaalis ng bansa. “Hindi ka na ba, busy?” “Hindi na. Pahiga na ako.” tugon niya kahit ang totoo ay bigla siyang napalabas ng veranda upang lumanghap ng sariwang hangin nang dahil sa sakit ng ulo na binibigay ni Margie, “Ikaw? Tapos ka na bang mag-impake?” pag-iiba niya ng usapan na binaling na kay Briel.“Hmm, nakahiga na rin kami ni Brian. Gusto mo kaming makita?” Nararamdaman ni Briel na medyo balisa ang boses ni Giovanni ngunit hindi na niya ito pinuna, baka lang kasi pagod ito sa kanyang mga inasikaso kung kaya ganun ang timbre. “Sure. Wait lang, gagamit lang ako ng banyo
HUMIHIMIG-HIMIG PA NG isang sikat na kanta si Briel habang nag-iimpake ng kanilang mga gamit at damit na dadalhing mag-ina sa bakasyon sa Italy. Dalawang wala pang lamang malaking maleta ang nakalatag sa ibabaw ng kama kung saan ay maingat na inilalagay ni Briel ang kanilang mga gamit na dadalhin. Nasa tabi noon si Brian na nilalaro ang robot na bagong bigay ng kanyang ama. Panaka-naka ang tingin ng inosenteng mata nito sa ginagawa ng ina. Hindi pa rin napawi ang ngiti doon ni Briel na hindi na mahintay ang bakasyon nila.“Brian, dadalhin ba natin ang toys na iyan?” Marahang tumango si Brian. “Alright, sa hand carry na lang.” Sinigurado ni Briel na wala siya doong makakalimutan kaya naman nilalagyan niya ng check ang mga naka-lista niyang gamit once na nailagay na iyon sa loob ng maleta. “Good for two weeks na ang mga damit na dadalhin natin para naman hindi na tayo namo-mroblema.” aniya pa kay Brian na animo ay maiintindihan ang sinasabi niya dito. Patapos na siya sa mga iyon n
HINDI DOON UMILING si Giovanni upang itanggi at pabulaanan ang masamang kutob at bintang ni Briel sa kanya. Para sa kanya ay mabuti na rin iyon ang isipin ni Briel nang mabilis nitong matanggap ang lahat. Lumabas man siyang masama sa paningin nito, hindi niya iyon papabulaanan. Oo, masasaktan niya ang nobya pero iyon lang ang alam niyang dahilan upang hindi niya ito magawang mapahamak sa hinaharap. Higit na mas masaklap ang bagay na iyon kung mangyayari. Higit na hindi niya magagawang labanan pa. Pareho silang mapapahamak. Pareho silang mawawala sa tamang katinuan. Pareho silang mahihirapan. “Sa sunod, huwag mo na akong hihintayin na pumunta dito dahil busy akong tao at hindi rin ako darating.” sa halip ay sambit ni Giovanni na mas bumasag pa sa pusong durog na durog na ni Gabriella. Gusto na naman ni Briel tanungin kung bakit, ngunit hindi pa nga nito nagagawang sagutin ang una niyang mga katanungan. Naisip niya na ayaw na nito kung kaya ganun ang ginagawa sa kanya. Maraming dahila
SA HALIP NA sumugod sa club nang dahil sa nalaman niya sa tawag ay minabuti ni Briel na magtungo ng apartment. Ewan ba niya, umaasa siyang baka magawi doon ang nobyo pagkatapos niyang magsaya. Baka kasi kapag pumunta siya doon ay magaya sa dati na mapahiya na naman siya. Ayaw naman niyang pwersahin si Giovanni na sabihin na kasintahan siya, lalo pa ngayong may hindi sila pagkakaunawaan. Siya na lang ang pilit na uunawa sa kasintahan na para rin naman sa kanila. Titiisin na lang niya muna ang lahat.“Kapag hindi siya dumating, eh, 'di uuwi ako ng mansion namin kagaya ng ginagawa ko dati. Maliit na bagay lang.” higa na ni Briel sa sofa na mabigat ang pakiramdam lalo na sa may bandang dibdib niya. Nakatulugan na lang ni Briel ang paghihintay kung kaya naman pagdating ni Giovanni doon ang buong akala niya ay walang tao. Nakapatay ang mga ilaw na sinadyang gawin ni Briel. Sa kusina lang ang bukas noon na hindi gaanong kita sa bandang sala. Pagbukas niya ng main switch sa sala ay tumambad
NAGSIMULA NA RIN siyang dumistansya sa nobya upang sanayin ang kanyang sarili na tanggalin ito sa kanyang sistema. Unti-unti niyang inilayo ang kanyang sarili. Pakunti nang pakunti ang reply niya sa mga message nito. Iyong mga tanong nito hindi niya binibigyan ng sagot kahit na nangangati ang daliri niya na tawagan na ito nang mapanatag na ang nobya at hindi na mag-alala sa kanya. Alam niyang masakit iyon kay Briel, pero higit na mas masakit iyon sa kanya at hindi iyon alam ng kanyang nobya. Nakikinita na niya na kapag nalaman nito ang dahilan niya, lalo lang itong hindi hihiwalay sa kanya. Nang lubusang gumaling ay bumalik siya sa kanyang dating trabaho s akapitolyo. Muli rin siyang nakipag-usap sa kanyang mga kaibigan na mahilig uminom at mag-bar. Muling nakipagkita sa kanila sa high-end bar kahit pagod at dis-oras ng gabi. Bumalik siya sa dating siya noong hindi pa sila nagkakaroon ng relasyon ni Briel. Ayaw niya man pero kailangan niyang gawin iyon para mailigaw na rin ang kanyang
HUMINGA NANG MALALIM si Giovanni na hindi intensyon na iparinig iyon kay Briel kung kaya naman minabuti na lang niyang patayin bigla ang tawag nang walang paalam. Hindi lang iyon, umatake ang sakit sa kanyang beywang at kung hindi niya papatayin ang tawag tiyak na maririnig ng nobya ang mga daing niya sa hindi niya na makayanang sakit kung kaya naman napangiwi na rin siya. Hindi rin siya pwedeng magtungo ng apartment kagaya ng hiling ng kanyang nobya kahit pa gusto niya. Paniguradong maraming mga matang nagmamatyag sa kanya at ayaw niyang ipahamak ang kasintahan na walang alam kung ano talaga ang mga nangyayari. Siya na lang ang magsasakripisyo. Siya na lang ang gagawa ng paraan doon.“Magpadala ka ng ilang mga bodyguards sa apartment upang bantayan si Gabriella hanggang sa tuluyan siyang makauwi sa kanila.” nahihirapan niyang utos sa secretary na nakatitig lang naman noon sa kanya. “N-Noted, Governor Bianchi…” saad nitong may tinawagan na habang ang mga mata ay nasa amo pa rin. Na