ILANG MINUTO PANG tumayo sa labas ng bahay nila si Bethany. Pinagmasdan ang maaga pang gabi. Ilang beses siyang napatingala sa langit habang naiisip ang ama. Gusto niya ng mailabas ito sa lalong madaling panahon. Tuwing naiisip niya itong kawawa sa kinaroroonan, parang pinipiga ang kanyang puso. Matapos ang ilang ulit na paghugot ng buntong-hininga ay nagdesisyon na rin siya na pumasok sa loob ng bahay. Napaahon na sa inuupuan niya ang madrasta ni Bethany nang makita ang pagpasok sa pinto ng dalaga. Nang magtama ang mga mata nilang dalawa ay umiling lang dito si Bethany sign na negative ang ginawa niyang lakad sa araw na iyon upang kumbinsihin ang target niyang abugado na hahawak ng kaso ng ama. Bago pa siya magsalita ay muling umimik na ulit ang dalaga. “Hindi ko pa rin siya napapayag ngayon, Tita. Ang hirap niyang pakiusapan na tanggapin ang kaso ni Papa. Sinabi ko naman na willing tayong magbayad ng kakailanganing halaga, kaso ay wala pa rin talaga.”Hindi masabi-sabi ni Bethany
PAGKARAAN PA NG ilang usapan ay pinatay na rin ni Bethany ang tawag ng kaibigan at bumalik na siya sa pagtulog. Nang magising siya kinabukasan ay halos tanghali na ‘yun. Hindi naman siya inabalang gisingin ng kanyang madrasta na kasalukuyang umalis na pala ng bahay nila. Iniwanan lang siya ng pagkain sa lamesa na nilagyan lang ng takip. Ang buong akala ni Bethany ay gagaling na siya, ngunit nagkamali siya. Pag-check niya ng temperature ng katawan ay nakita niyang almost 40 degrees pala ang lagnat niya. Kaya naman pala ang feeling niya ay para siyang sinusunog sa sobrang init ng kanyang katawan.“Grabe naman ang lagnat na ito, gusto pa yata akong mag-convulsion.”Sa takot na may mangyaring masama sa kanya ay pinilit niya ang sariling kainin ang pagkain sa table kahit na malamig na iyon. Ni hindi na siya nakapagpalit ng damit dahil gusto na niyang matingnan agad ng doctor. Kinuha lang niya ang bag at cellphone, at pumara na ng taxi sa labas ng bahay nila upang isugod ang sarili sa hospi
NANG MULING MAALIMPUNGATAN si Bethany at idilat ang mga mata ay natagpuan niyang nakaupo sa tabi ang kasamang abugado. Prenting nakahilig ang kanyang ulo sa balikat ng binata. Ikinurap-kurap niya ang mga mata. Agad na gumapang ang hiya sa bawat himaymay ng katawan ng dalaga. Idagdag pa na nakaalalay ang isang kamay ng binata sa kanyang beywang na mukhang ahas na nakapulupot at para ba siyang niyayakap nang sa ganun ay hindi siya matumba. Nang maramdamang lumingon Si Gavin sa banda niya para tingnan kung gising na siya ay mariin at nagmamadaling naipikit na ni Bethany ang mga mata. ‘Paano ako ngayon magkukunwari na bagong gising?’ problemadong tanong ni Bethany sa kanyang isipan, naghahanap pa rin ng dahilan niya.Nanuot na sa ilong ng dalaga ang natural na amoy ng binata, tumindi pa iyon nang malalim na bumuntong hininga ito nang makitang natutulog pa rin siya. Pinaghalong woody scent iyon na may kasamang maskuladong gel ng aftershave nitong mamahaling ginagamit. Amoy na tila ba maba
ILANG SANDALI PA ay nakarating na sila sa isang prestihiyosong ilang palapag na building. Pabalagbag na pumarada ang sasakyan ni Gavin sa parking lot na kulang na lang ay takasan ng ulirat si Bethany sa gulat. Ang akala ng dalaga ay penthouse ang pangalan ng building, pero literal pa lang penthouse iyon ng naturang building ang inookupa ni Gavin. Halos malula siya sa taas noon, hindi na lang niya inisip iyon habang paakyat sila ng elevator. Sa bungad pa lang ng lugar ay halatang mayaman ang nakatira doon. Anino modelo ang nakatira sa klase ng interior at design. “Dito ka lang sa living room, hintayin mo ako dito. Huwag kang pupunta sa kung saan ay baka makalimutan ko mamayang may kasama ako dito.” seryoso ang mga matang bilin ni Gavin kay Bethany na tanging tango lang ang naging kasagutan, “Nasa study room ko ang fax machine ko, saglit lang ako sa loob.” ani Gavin na tuloy-tuloy ang lakad patungo doon.Sinundan siya ng mga mata ni Bethany na dahan-dahan ng naupo. Mabuti na iyong paki
NAPATDA NA DOON si Bethany na ilang segundo ang muna ang lumipas bago pa maigalaw ang namanhid niyang katawan. Nang mapansin ang reaction niya ni Gavin ay tinulungan niya ito. Ibinaba niya ang damit nitong nagawa niyang maitaas kanina, at hilahin pataas ang pang-ibaba nitong skirt na hindi sinasadya niyang naibaba kanina nang haplusin ang hita.“A-Ako na…” nanginginig ang boses na sabi ni Bethany, hindi na makatingin ng diretso sa mga mata ni Gavin na nasa kanya ngayon. Kumibot-kibot pa ang labi niya.“Sorry, hindi ko sinasadya.”Hindi nagsalita si Bethany na sa mga sandaling iyon ay pahiyang-pahiya pa rin. Hindi talaga siya nag-iisip. Ang labas tuloy ay gusto niya ang nangyari dahil hindi siya tumanggi. Napansin naman iyon ni Gavin, at sobrang nakokonsensya siya sa ginawa. Upang ipakitang hindi niya intensyon at makabawi sa dalaga ay siya na mismo ang tumawag kay Attorney Hidalgo at ini-explain ang kaso ng ama ni Bethany. Gusto niya sanang kunin ang kaso, kaya lang hindi pwede lalo
KINABUKASAN AY PUMASOK sa trabaho si Bethany na parang walang nangyari. Hindi niya ipinakita kung paano siya naging problemado. Kailangan niyang paghiwalayin ang personal niyang problema sa trabaho niya. Binati diya agad ng kanyang mga ka-trabaho na worried agad ng malaman ang nangyari sa ama.“May pakpak talaga ang balita.” komento niya na maliit ngumiti.Hindi nagkwento si Bethany ng totoong nangyari, alam kasi niya na wala rin namang maitutulong iyon. Minabuti na lang niya ang manahimik at hayaan na lang sila.“Ayos lang naman ako, kinakaya naman at patuloy na kakayanin ko ang lahat mailabas ko lang si Papa kahit na hindi maibalik ang lahat.” pinal niyang saad nang marinig pa ang ibang kuro-kuro ng mga ito.Alas-diyes ng umaga nang may maghanap sa kanyang delivery rider upang derektang e-deliver sa kanya ang package na galing daw sa isang Gavin Dankworth. Puno ng pagtataka ang mga mata ni Bethany nang malaman iyon. Eh natatandaan niyang ang sabi ng abugado ay ayaw na siya nitong ma
SA MGA SUMUNOD na araw ay naging busy si Bethany sa pag-aasikaso ng maraming mga bagay. Nakipagkita siya kay Attorney Hidalgo at sa ilang beses na pagpunta niya sa office nito ay naipasa na niya ang lahat ng documents na kailangan ng abugado. At ang araw na iyon ay ang pinaleng pakikipagkita nila para masinsinang makausap siya nito. Tahimik niyang pinagmasdan ang abugado sa harapan niya na pinapasadahan ng mata ang mga documents na kanyang hawak. Iyon din ang araw na medyo nagtagal siya sa malawak na opisina ng abogado. Noong mga nakaraang araw kasi, kung wala ang abugado tuwing pupunta siya ay busy naman ito sa ibang kaso kaya madali lang siya doon.“Tutal ay ipinakiusap ni Attorney Dankworth na kunin ko ang kaso ng iyong ama, sasabihin ko na sa’yo ang totoo, hija. Base sa mga na-submit mong documents at explanation, kaya nating mapababa ang magiging sentence ng ama mo sa dalawang taon.” anitong itinaas pa sa kanya ang mata gamit anng suot na salamin sa mata.Napa-angat na sa upuan a
MAGDADAHILAN PA SANA ng kung anu-ano si Bethany, subalit sa bandang huli dala ng hiya sa ama ng lalake ay napilitang pumayag na lang ang dalaga. Baka kasi magsumbong ito sa ama at bitawan na naman nito ang kaso. Hindi niya na alam ang gagawin o kung saan pa siya hahanap ng abugado kapag nangyari iyon. Saka si Gavin Dankworth na ang nagbigay nito sa kanya, mamaya kapag lumapit siya dito baka hindi na ito tumulong pa.“Sige na nga.”Mabilis na nagliwanag ang mukha ni Patrick na animo ay tumama ito sa lotto.“Yown!” hiyaw pa nito na animo naka-score sa kanyang nilalaro, “Saglit lang Bethany, kukunin ko lang ang sasakyan ko. Hintayin mo na lang ako dito.”Naiiling na sinundan niya ng tingin ang lalake. Mukha naman itong mabait. Hindi rin naman mukhang bastos at maniac gaya na lang ng isang taong kakilala niya. Mabilis niyang ipinilig ang ulo ng maalala si gavin. Hindi niya dapat iniisip ngayon ang binata. Paghinto ng sasakyan nito sa kanyang harapan ay walang arte na siyang lumulan sa kul
DALA NG MALALANG frustration at matinding gulat sa mga narinig ay muling nagwala doon si Nancy na itinutulak na ang ama palayo sa kanya habang malakas na humahagulgol ng iyak. Kamuntikan na nitong mabunot ang karayom na naman ng dextrose na nakabaon sa isa niyang kamay. Hustong dating naman ni Estellita sa silid na kasunod na ang doctor kaya nakita ang tagpong iyon. Tinabig niya palayo si Mr. Conley malapit sa kama ni Nancy na sa mga sandaling iyon ay patuloy pa ‘ring nagwawala habang galit na galit. Niyakap niya si Nancy na nang makita ang ina ay mas lalo pang umatungal ng iyak at kaawa-awa. “Ano ka ba naman Drino? Anong ginagawa mo sa anak natin?!” gamit ang nanlilisik na mga mata ay malakas na sigaw niya. Nilingon na siya ni Mr. Conley.“Wala akong masamang ginagawa—”“Alam mong kakagising lang niya mula sa coma tapos sinasaktan mo agad ang damdamin niya! Ano ba naman Drino? Wala ka bang pakiramdam? Nagbabawi pa ang katawan ng anak mo! Hindi mo ba nakikitang ang hina niya pa?!” p
MALAKAS NA PUMALAHAW ng iyak si Nancy nang hindi sagutin ng kanyang ama ang tanong niya. Ibang-iba na rin ang paraan ng mga tingin nito sa kanya na hindi niya maarok. Tipong parang walang pakialam. Pakiramdam niya ay hindi na siya mahalaga o ang kahit na anong pinagsasabi niya. Gulatang na salit-salitang napatingin naman si Estellita sa kanyang mag-ama. Nakabalatay na ang awa sa anak. Iyon din ang naging dahilan upang lumabas ng silid ang Ginang para tumawag na ng doctor na biglang nataranta sa naging reaction ni Nancy sa pagdating ng ama. Naiwan si Mr. Conley ay Nancy sa loob ng kanyang silid. “Nancy, kalma...” “Kasalanan ng Bethany na iyon kung bakit mas lumala pa ang sakit ko, Daddy!” may diin na sumbong nito ng paninisi na para bang ito ang nagbigay ng sakit sa kanya at dahilan kung bakit siya nakaratay dito. “It’s her fault! Kung hindi siya dito sumugod, kung hindi siya pumunta at nagwawala, hindi naman lalala—” Humigpit pa nang humigpit ang yakap ni Mr. Conley sa manipis niya
KULANG NA LANG ay umikot ang mga mata ni Bethany sa tinuran ng biyenan na sa tono ng pananalita ay halatang pinipilit siyang gawin ang bagay na ayaw naman niya. Mabuti na lang at napigilan niya ang sarili. Lihim na nasasakal na siya dito kahit pa alam niyang ginagawa lang naman nila ang bagay na iyon para sa kanilang apo at concern lang sa kanya. Gayunpaman ay hindi siya tahasang nagreklamo, nanatiling tikom ang bibig niya bilang respeto na lang sa pamilya ng kanyang asawa. Dalawang palad na lang niya iyong tinanggap kahit pa medyo mabigat na sa kalooban niya ang namumuong inis sa kakulitan nila. Mawawala lang siya sa mood oras na maglabas siya ng saloobin at baka pa ikasama iyon ng loob ng kanyang biyenan. Naulit pa iyon ng mga sumunod na araw na tumagal ng buong Linggo na kalaunan ay nakasanayan na rin niya. Straight nilang binibisita araw-araw si Bethany sa music center na para bang hindi mapapakali ang mag-ina oras na hindi nila makita ang babae. Hinayaan lang naman sila ni Bethan
ITO ANG DAHILAN ni Gavin kung bakit ayaw niyang buksan ang usapin sa asawa tungkol doon. Malamang hindi papayag si Bethany dahil ngayon pa lang ay hindi na maipinta ang mukha niya. Ayaw nitong sa bahay lang siya. Gusto niya ang ginagawa niya na pag-aasikaso sa kanyang pangarap na music center. Ayaw din naman ni Gavin na pilitin si Bethany na mamalagi sa mansion dahil sa kagustuhan lang ng ina niya. Saka malamang ay mahihiya itong tanggihan o suwayin ang kagustuhan at kahilingan ng biyenan niya kapag nagkagipitan upang paluguran lang si Mrs. Dankworth.“Hayaan mo po muna naming pag-usapan ng asawa ko ang tungkol dito. Hintayin niyo na lang ang desisyon namin.”“Oo nga naman, hayaan mo sila kung saan nila gustong manirahan.” sabat na ng ama nina Gavin na napansin na ang disgusto sa mata ng kanilang manugang na bagama’t nakangiti ay halatang peke ito na hindi umabot sa mata niya. “Oh, okay. I am just suggesting lang naman.” ani Mrs. Dankworth na hilaw pang nagbigay ng ngiti, “Sorry, mas
NAKAANI NG MALAKAS na tawanan mula sa pamilya ni Gavin nang ikwento ni Bethany kung paano sila na-late ng ilang minuto sa usapan dahil nanguha sila ng bayabas na nadaanan. Proud niya pang inilahad kung paano umakyat doon ang asawa na panay lang ang banta sa kanya ng matatalim na mga tingin na tumigil na siya. Tapos na silang kumain ng lunch at nasa sala na sila. Ginawa niyang panghimagas ang bayabas na ang laman at balat lang naman ang kinakain niya. Binigay niya sa katabing si Briel ang buto noon na walang arteng kinain at hindi tinanggihan ng hipag.“Ginawa ko lang naman po iyon kasi gusto ng baby. Inutusan niya lang ako. Binigyan ng sign na iyon ang gusto niya.” pa-demure pa na pagmamalinis ni Bethany na tuwang-tuwa sa reaction ni Gavin na halatang pissed off na sa kanyang kadaldalan, sa mga tingin nito sa kanya ay parang sinasabi na bakit kailangan pang ikuwento? “Pakiramdam ko hindi po talaga ako makakatulog nang maayos ng ilang gabi oras na hindi ako makahingi ng bayabas at hi
NANG SUMAPIT ANG weekend ay nagtungo na sila ng mansion ng mga Dankworth upang paunlakan ang hiling ng ina ni Gavin na magtungo sila doon na itinaong weekend para narito ang lahat ng kapamilya. Ang buong akala ni Gavin ay magiging smooth na ang biyahe nila patungo ng mansion, ngunit bago nila sapitin ang gate noon ay pinatigil ni Bethany ang sasakyan sa gilid ng kalsada na ang tinutumbok ay ang mansion na nila. Blangko niyang sinundan ng tingin ang asawa na nagkukumahog na bumaba ng sasakyan na parang may tinatanaw. Tiningnan niya ang biyenan sa likod na bahagi ng sasakyan na nagtataka rin.“Thanie? Ano bang problema?” Hindi siya pinansin ni Bethany na may tinatanaw sa kabilang bakod na pader na naghihiwalay sa kalsada at property sa loob noon. Bumaba na si Gavin ng sasakyan nang hindi pa rin siya sagutin ng asawa na animo walang naririnig sa mga tawag niya.“Mrs. Dankworth—” “Gavin, tingnan mo. Ang daming hinog na bayabas. Gusto ko noon!” kumikinang ang mga matang turo ni Bethany s
TINALIKURAN NA SIYA ni Bethany na nagtalukbong na ng kumot at mas lumakas pa ang iyak. Napakamot na lang si Gavin sa kanyang ulo nang dahil sa inasal ng asawa. Napahawak na ang isang kamay sa beywang at napatingala sa kisame na para bang kinakausap ang sarili na habaan pa ang pasensya sa naglilihing asawa para hindi sila mag-away. Pinanindigan nga ni Bethany ang sinabi kung kaya naman ang ending pareho silang puyat magdamag. Kaya rin magmula noon ang lahat ng hilingin ng asawa ay walang pag-aalinlangang binibigay ni Gavin kahit na ano pa iyon. Ayaw niya ng maulit iyong nangyari noon dahil sobrang puyat na puyat siya at ang sikip din ng kanyang dibdib noon.“Oo nga, naku kunsumisyon na kunsumisyon tayo sa kanya noon.” natatawang sang-ayon ni Victoria sa manugang na naalala na rin ang gabing iyon, kinuwento kasi ni Gavin sa agahan ang nangyari na kahit na hindi ikwento naririnig ito ni Victoria na umiiyak. “Ibigay na lang natin ang hilig at nais nang hindi maligalig. Ganyan talaga hijo
MABILIS NA NIYAKAP siya ni Bethany upang takpan ang bibig nang marinig niya ang karugtong na sasabihin niya. Napangisi na si Gavin na kalaunan ay humalakhak ng malakas. Bigla siyang na-excited. Ngayon lang din kasi sila ng asawa niya nakapag-usap ng mga pinagdaanan nila lalo na kung paano sila unang nagkita. Nakita niyang ang sandaling iyon ay ayaw palang balikan na ng asawa. Tinanggal ni Gavin ang pagkakatakip ng palad ni Bethany sa bibig niya. Naroroon pa rin ang multo ng ngisi sa labi. Pinanliitan niya ng mga mata si Bethany na namumula na ang mukha.“Mrs. Dankworth, bakit ayaw mong balikan ang gabing iyon? Hmm? Aminin mo, na-love at first sight ka ba sa akin noon?” Dumuwal si Bethany na hindi niya naman sinasadya. Ikinalaki iyon ng mga mata ni Gavin na parang nasaling ang ego. Nakalimutan na buntis nga pala ang asawang kausap niya kung kaya possible na maduwal talaga ito anumang oras.“Ah, nakakasuka pala ang gabing iyon kaya pala niyakap mo ako nang mahigpit tapos—” “Napagkama
ILANG ARAW PA ang pinalipas ng mag-asawa bago sila nagpasyang muling bumalik ng kanilang mga trabaho. Tambak man ang gawain ni Gavin sa kanyang opisina at ang mga kliyente ng kaso na naghihintay sa kanyang pagbabalik ay hindi niya iyon inuna hanggang sa ang ama na mismo ni Gavin ang nakiusap na kailangan niya ng bumalik ng office. “Sapat na siguro ang pahinga mo, Gavin. Kailangan mo ng bumalik at hindi ko kayang hawakan ang kumpanya mo.”Ang tinutukoy ni Mr. Dankworth ay ang sariling kumpanya ng anak na pansamantalang ipinagkatiwala sa kanya hindi ang mismong kumpanya ng kanilang pamilya. Sinalo niya iyon nang mapag-alamang nasa Australia ang anak niya.“Dad–”“Pwede mong ayusin ang lahat ng mga kinakaharap mong problema habang nagtatrabaho ka. Hindi naman siguro mamasamain iyon ng iyong asawa. Saka, may kasama naman siya ang madrasta niya di ba? May ilang problema ang kumpanya mo at sumasakit na ang ulo ko kung paano ko ito hahanapan ng solusyon. Ikaw lang ang makakaayos nito.” Nap