MAGDADAHILAN PA SANA ng kung anu-ano si Bethany, subalit sa bandang huli dala ng hiya sa ama ng lalake ay napilitang pumayag na lang ang dalaga. Baka kasi magsumbong ito sa ama at bitawan na naman nito ang kaso. Hindi niya na alam ang gagawin o kung saan pa siya hahanap ng abugado kapag nangyari iyon. Saka si Gavin Dankworth na ang nagbigay nito sa kanya, mamaya kapag lumapit siya dito baka hindi na ito tumulong pa.“Sige na nga.”Mabilis na nagliwanag ang mukha ni Patrick na animo ay tumama ito sa lotto.“Yown!” hiyaw pa nito na animo naka-score sa kanyang nilalaro, “Saglit lang Bethany, kukunin ko lang ang sasakyan ko. Hintayin mo na lang ako dito.”Naiiling na sinundan niya ng tingin ang lalake. Mukha naman itong mabait. Hindi rin naman mukhang bastos at maniac gaya na lang ng isang taong kakilala niya. Mabilis niyang ipinilig ang ulo ng maalala si gavin. Hindi niya dapat iniisip ngayon ang binata. Paghinto ng sasakyan nito sa kanyang harapan ay walang arte na siyang lumulan sa kul
NAPAPAHIYA NG NAPAKURAP ng mga mata doon si Bethany. Mabilis ng nag-iwas ng kanyang mga mata kay Albert. Bigla siyang natauhan nang marinig ang inosenteng boses ng babae at matagpuang nasa harapan niya ito ngayon. Akmang sasagot na sana si Albert sa katanungan ng kanyang fiancee, nang unahan siyang magsalita ni Patrick na parang nang-aasar ang tono na alam niyang patungkol sa nakaraan nila ni Bethany.“Si Bethany, kaibigan ko kaya malamang ay kilala niya rin. Huwag kang mag-alala, Briel. Ang loyal niyang kaibigan ko sa’yo. Sa sobrang loyal nga niyan ay hindi niya kayang tumingin sa mukha ng ibang babae eh.” tumikwas pa ang gilid ng labi ni Patrick habang nasa kay Albert pa rin ang paningin.Halata sa mukha ni Albert na hindi niya nagustuhan ang sinabing iyon ni Patrick, ngunit hindi siya maka-react dahil kasama niya ang fiancee. Kung hindi lang ay malamang kanina niya pa pinulbos ang mukha ng kaibigan ng mga kamao niya dahil parang hinahamon siya nito ng away ngayon. Minabuti na lang
LINGID SA KAALAMAN ng mga naroon ang tunay na nangyari. Nang gumamit ng banyo si Patrick ay sumunod doon si Albert. Hindi naman ito direktang nakipag-away agad. Ginawa niya lang iyon dahil nais niyang makipag-usap ng lalake sa lalake sa kaibigan. Baka na-misunderstood niya lang din ito.“Bakit kasama mo si Bethany?” tanong ni Albert na puno na ng pagkadismaya ang tinig, hindi niya ito pinahalata pero mababakas iyon sa tinig niya. “Sa lahat ng lugar dito mo pa talaga siya dinala?” “Nasagot ko na ang tangong mo kanina kung paano kami nagkita. Isa pa, gusto niyang kumain ng korean food. Ito lang ang naisip kong lugar kung saan pwede siyang magtanggal ng stress. Hindi ko naman alam na pupunta kayo dito eh.” katwiran ni Patrick sa kaibigan na lalo pang uminit ang ulo, "Kung alam ko iyon sa tingin mo ba ay gugustuhin pa naming pumunta sa restaurant na ito?"“Inaasar mo ba talaga ako, Patrick?” Napuno ng biglang kinuwelyuhan ni Albert ang kaibigan na napataas na doon ang dalawang kamay, si
ILANG BESES NA sinulyapan ni Patrick si Bethany na tahimik lang na nakatayo sa gilid na parang may sarili itong mundo at natameme ng mga sandaling iyon. Gusto niyang magsalita ito at magbigay ng opinyon sa sinasabi ni Gavin na nais niyang mapag-isa kasama siya. Kapag sinabi ni Bethany na ayaw niyang maiwan doon, taos sa puso niyang gagawin iyon kahit pa si Gavin Dankworth iyon. Hinihintay niya lang talaga itong umangal, magreklamo at sabihing ayaw niya. Ngunit nanatiling tikom ang bibig ng dalaga na hindi niya alam kung ano ang tumatakbo sa isipan ng mga sandaling iyon. Para itong nabato-balani na hindi na makapagsalita. Nakahanda si Patrick na piliing sundin ang sasabihin nito kumpara sa pakiusap ni Gavin sa kanya na bagamat halos ka-edad lang nila ni Albert, pagdating sa pagiging super successful sa karera at sa buhay nito ngayon kung kaya naman mataas ang respeto niya at paghanga sa binata. Ilang minuto pa ang lumipas at bago lumabas ay nagawa pa niyang kumindat kay Bethany na baha
NAGKUKUMAHOG NA LUMAPIT na kay Bethany si Gavin nang makitang unti-unting napahikbi ang dalaga. Nakatuon pa rin ang kanyang mga mata sa mukha ni Bethany na hindi na gumalaw doon kung kaya hindi nakatakas sa kanya ang tanawing iyon. Lalo pang naiyak sa sama ng loob ang dalaga sa ginawa ni Gavin. Bakit siya ang bini-bintangan na may sala ng scandal na nangyari? Sa tingin ba ng lalakeng ito ay mahal pa niya ang dating nobyong si Albert? Iyon ba ang paniniwala nito dahil sa pagkakamaling nagawa niya noon sa abogado sa loob ng bar? Napaka-judgemental naman!“Bethany…”Ini-unat ni Gavin ang kanyang isang kamay upang haplusin sana ang kaliwang pisngi ng dalaga pero mabilis na iniiwas ni Bethany ang mukha niya. Bukod sa sobrang napahiya siya ay anong karapatan nitong gawin iyon sa kanya? Wala sila doong malinaw na relasyon.“Maaaring hindi mo pa tanggap ang lahat hanggang ngayon, pero makinig kang mabuti sa mga sasabihin ko. Hindi ka na mahal ni Albert. Niloko ka niya at naghanap siya ng iba
DAHIL SA WALANG katapusang pangungulit ni Patrick ay napilitan si Bethany na samahan na lang ang lalake sa hospital para manahimik na ito. Paglabas niya kasi kanina ng police station ay iyon na ang naging bukambibig ng lalake. Hindi na mapigilang mairita ng dalaga sa kanya dahil para bang nananadya itong sayangin ang oras niya at ubusin ang pisi ng pasensya niya. Tumagal sila ng halos dalawang oras doon para lang sa maliit na sugat ni Patrick. Hindi pa nakuntento doon si Patrick, nag-request pa ang lalake ng CT-Scan para raw siguradong walang mali sa katawan niya. “Nabagok ka ba para mag-request niyan? Patrick naman, kailangan ko ng umuwi.” ikot na ng mata ni Bethany upang ipakita ang inis niya at hindi na siya natutuwa sa mga ginagawa nito. “Ang layo sa bituka.”“Bumagsak ako sa sahig—”“Oo nga bumagsak ka, pero hindi ka naman—”“Hayaan mo na ako, Bethany. Mabuti na iyong sigurado di ba? Baka sa huli ay pagsisihan kong hindi ko pinatingnan ang katawan ko.”Hindi na doon nakipagtalo
NANDILAT NA DOON ang mga mata ng dalaga, dumagundong na ang malakas na pintig ng puso niya na parang anumang oras ay sasabog sa sobrang takot. Nanlamig na ang pawis na lumabas sa kanyang katawan kahit na malamig ang simoy ng hangin ng mga sandaling iyon dahil sa mga bukas pang bintana sa sala ng bahay nila. Walang hirap na hinila ng kung sinuman ang katawan niya patungo sa may hagdan kung saan ay medy tago at walang sinumang makakakita sa kanila.. Pinili ni Bethany ang maging kalmado at huwag agad mag-panic nang sa ganun ay isipin ng salarin na mahina siyang nilalang at walang match o planong manlaban sa kanya.“Bitawan mo ako!” nagawa niyang isigaw matapos na puwersahang tanggalin ang kamay nitong nakahawak sa kanyang bibig. “Ano ba?!”Sumunod naman ang lalake sa sinabi niya pero hindi niya inasahan ang sunod na nangyari. Sinunggaban siya nito matapos na hawakan sa magkabilang gilid ang kanyang ulo at walang pakundangan na siniil ng halik sa labi na ikinatigas pa ng katawan niya sa k
DAHIL LIKAS NA masama si Albert, sa loob lang ng dalawang araw ay bigla na lang na-froze ang lahat ng mga ari-arian ng pamilya Guzman. Kasama na doon ang dalawang bahay nila na ang isa ay ang mismong tinitirahan nila ngayon. Hindi lang iyon, ang mga stocks assets din na nasa pangalan ng ama ni Bethany ay hindi pinalagpas ng lalake. Iyon ang naging ganti niya sa ginawa ni Bethany at madrasta sa kanya na sa mga araw na iyon ay dahilan kung bakit masakit pa rin ang kanyang katawan. Mismong ang korte na ang nag-decide na gawin iyon at walang nagawa ang dalawang babae. Ito rin ang naging dahilan para ma-hospital ang madrasta ni Bethany na kinailangan ng IV drip dahil sa sobrang hina ng katawan nito na parang bibigay na.“Hindi pwedeng gawin iyon sa atin ng lalakeng iyon!” bulalas ng Ginang ng magising na nasa hospital siya at malamang totoo ang naalala niya bago pa man mawalan ng malay, “Hindi ako papayag. Ilalaban ko ang karapatan namin. Sumu-sobra na siya!”Walang pakundangan na pinuntah
NAIS SANA NI Briel na mag-offer kay Giovanni na siya na ang mag-aayos ng necktie ito, ngunit bago niya pa magawa ay nagawa ng punahin iyon ng secretary na siya na ‘ring nag-ayos ng necktie ng Gobernador. Nakagat na niya ang labi dahil sa hiyang bumalatay sa kanyang mukha. Sa parteng iyon, masyado naman yata siyang naging ambisyosa. Wala naman silang relasyon, bakit mag-o-offer siya na mag-ayos ng tie? “Hmm, aalis na ba tayo?” tayo na doon ni Briel na inayos na ang suot niyang high heels na sanay siya.Tumango si Giovanni na hindi pa rin tinatanggal ang kanyang mga mata sa mukha ni Briel na mas gumanda sa paningin niya nang magbihis at malapatan ng tamang make up at ayos ng buhok niya.“Ang bilis mo naman. Inaasahan kong paglabas ko ay wala ka pa sa kalahati ng pag-aayos.” muli pang turan ni Giovanni na halatang hindi maka-move on sa ipinamalas na galaw ni Briel, “Interesting, huh...” Mahinang natawa na doon si Briel. Nakita niya kasing parang kumislap ang mga mata ng lalaking kahara
HINDI NA RIN naman nagtagal sina Briel at Giovanni sa sementeryo dahil sa mas naging alinsangan pa ng panahon. Habang naglalakad palabas doon ay hindi sinasadyang hinawakan ng Gobernador ang kanyang isang kamay upang sabay silang maglakad. Napatingin doon si Briel ng ilang segundo ngunit hindi na lang niya iyon pinansin pa at binawi gaya ng unang naisip niya. Nakabuntot pa rin sa kanila ang secretary ni Giovanni na hinid makapaniwala sa mga nakikita niya. Doon napagtanto ng secretary na marahil kaya tinanggihan ng Gobernador na makasama si Paloma ay nang dahil sa bunsong anak iyon ng mga Dankworth. Hindi nagsawa si Giovanni sa babae bagkus ay may nahanap siyang mas interesante sa aktres. Lumabi ang secretary, nagagandahan din naman talaga siya kay Gabriella Dankworth kagaya ng kapatid.“Sumabay ka na sa akin, iyong isa na lang sa mga tauhan ko ang bahala sa sasakyan mong mag-drive.” hindi maintindihan nni Giovanni kung bakit iyon ang naging offer niya, ano ba ang plano niya kay Briel?
PAGKATAPOS NIYANG MALIGO ay nahiga na si Giovanni sa kama sa pag-asang makakatulog na siya agad. Ilang beses niyang tiningnan ang larawan ni Briel sa kanyang cellphone bago niya ipikit ang mga mata. Pakiramdam niya mula nang may nangyari sa kanila ay hindi niya na kayang gumalaw pa ng babae dahil sa isipan niya ay nagtataksil siya kay Gabrielle. Nagtataksil kahit na alam naman niya sa kanyang sarili na wala silang relasyon. Nasa tamang hulog pa ba ang isip niya? Ganun siya binaliw ng isang Gabriella Dankworth.“You need to stop this fantasy, Giovanni. Ano na lang ang sasabihin ng mga taong nakakakilala sa iyo? Ng kanyang pamilya? Ng pamilya mo? Siguradong may comment sila. Saka sigurado ka na gusto mo ang spoiled brat na iyon ng mga Dankworth? Liberated din iyon, kaya nga siya magaling sa kama. Alam na alam niya kung paano niya papaligayahin ang biktima niya. Hindi mo alam kung ila na rin ang nakatalik niya.”Sinubukan niyang lasunin ang isipan ng mga bagay na negatibo patungkol kay B
BINUHAY NA NI Giovanni ang makina ng kanyang sasakyan upang lisanin na ang lugar at bumalik na ng hotel suite. Kagaya ng kanyang inaasahan na magiging reaction ng mga tinakasan niya, naabutan niya ang mga bodyguard at ang kanyang secretary na hagas na hagas at sobrang nag-aalala sa pagkawala niya. Ang akala nila ay kung saan na siya pumunta. Ni hindi nila magawang tawagan ang phone niyang iniwan dito. Nakahinga lang sila nang maluwag ng makita nila ang pagbabalik ng Gobernador sa loob ng hotel suite. “Bakit mag-isa kang lumabas, Governor Bianchi? Paano kung may ibang nangyari sa’yo?” Tahimik na naupo sa sofa si Giovanni. Kung kanina ay mukhang pagod siya, ngayon ay pagod na pagod na ang hitsura niya. Marahil ay nang dahil iyon sa pag–iisip na ginawa niya habang papauwi tungkol kay Briel at doon sa babae na matagal na niyang hinahanap. Hindi niya makuha kung bakit pamilyar ang dalawa. “Wala namang masamang nangyari kung kaya kumalma ka na. Mabilis ka niyang tatanda.” mahinang sambit
NAKIPAGLABAN PA NG titigan si Briel kay Giovanni na hindi pa rin napapalis ang matingkad na ngiti sa kanyang labi. Hindi niya alam kung ano ang sumilid sa kanyang isipan ng sandaling iyon para mas titigan pa ang mukha ng Gobernador. Habang tumatagal mas lalo pang nagiging magandang lalaki ito sa kanya.‘Crush mo lang siya oo, pero ang mas lumalim doon hindi na pwede! Gumising ka nga, Gabriella!’Nailang na si Giovanni sa paninitig na ginagawa sa kanya ng kapatid ng asawa ng kanyang pamangkin. Siya na ang unang nagbawi doon at ibinaling na ang sa iba. Alam na alam niya ang mga titig na iyon ng isang babae. Maraming babae na ang ginawa iyon sa kanya kung kaya naman hindi na iyon bago pa sa kanya. Ang isipin na may pagnanasa sa kanya ang bunsong anak ng mga Dankworth, parang kinikilabutan siya.“It's getting late, Gabriella. I'll take you home. Baka rin hinahanap ka na ng mga magulang mo sa inyo.”Wala ng mukha si Briel para magsalita pa at mangatwiran upang manatili pa sa lugar dahil na
KIBIT-BALIKAT NA INIIWAS ni Briel ang kanyang mga mata kay Giovanni na hindi na niya matagalan. Para siyang napapaso ng mga titig nito kahit na malamang ay siya lang naman ang nag-iisip ng bagay na iyon. Hindi niya alam kung paano ipapaliwanag sa mga salita na sa panlasa niya ay masarap iyon. Masyadong malayo ang agwat ng edad nila kaya hindi na ito kataka-taka na hindi pasado sa panlasa ng Gobernador ang inuming iyon. Ayaw naman niyang maging bastos na para bang pinapamukha niya sa lalaki ang edad. Sa ibang pagkakataon, ni-realtalk na niya ito ngunit hindi niya kaya. Ayaw niyang mawalan siya ng respeto sa kanya at saulain ang sagot. Sumugat na sa kakaibang ngiti ang labi ni Briel nang harapin na ni Giovanni ang kanyang secretary na kinuha na ang atensyon niya habang may tinuturo ito sa hawak na cellphone.“May mga bisita po kayo, Governor Bianchi. Nag-send ng message. Papapasukin ko pa po ba o re-schedule?” alanganin nitong tanong na bahagyang sumulyap kay Briel gamit ang gilid ng mg
BAHAGYANG NATIGILAN SA tanong niya si Giovanni. Ang buong akala ng Gobernador ay nasagot na niya ang tanong ni Briel kanina kaya nagtataka siya na bumalik sila doon ngayon. Nilingon na niya ang kanyang secretary na natigilan na rin sa pagkain sa tahasan na sinabing iyon ni Briel sa kanya. Halata na ito ang nais sumagot ni Giovanni. Iyon ang bagay na nabasa ni Briel kaya nilingon na niya rin ang secretary ng lalaki. “Ahm, Miss Dankworth bukod kasi sa pagod na ngayong araw si Governor Bianchi sa mga meetings niya, isinasaalang-alang din niya ang estado niya sa lipunan. Hindi naman siguro lingid sa'yo iyon di ba? Hindi pwedeng palagi siyang kumain sa labas. Pwede naman kung sakali, pero kailangan na i-set muna natin. Siguraduhin na magiging safe ang paligid. High profile si Governor Bianchi at hindi pwede na kung saan-saan lang siya kakain o pupunta kung kailan niya gustuhin. Sana ay maintindihan mo ang bagay na iyon.”Tumango-tango si Briel at binitawan na ang hawak niyang kubyertos. H
SA MAY ELEVATOR na sila nag-abot ni Giovanni. Dahil sa kalutangan ni Briel, pagmamadali at excitement ay basta na lang din siya lumulan doon dahil nasa loob na sila at napapalibutan pa ng mga bodyguard niya ang Gobernador. Hindi malaman ni Briel kung ganun ba talaga ang hitsura ng mga bodyguard ng lalaki pero nailang na siya sa kanila nang minsan niyang tingnan sila. Nang sumara ang pintuan at muntik siyang mapasubsob sa pader, mabilis siyang hinila ni Giovanni sa braso upang huwag siyang mapahamak doon. Parang nagising ang diwa ni Briel na patulog-tulog nang dahil sa biglaang paghawak niya sa braso niya.“Careful…” mahina lang iyon pero halos mapunit na ang labi ni Briel sa kanyang sobrang saya at kilig. Tumikhim si Briel upang klaruhin ang kanyang boses. Gusto niya lang may linawin kay Giovanni. Ngayong nakalulan na sila ng elevator na paakyat at hindi naman pababa, gusto niyang may itanong sa Gobernador.“Bahagi ba ng hotel na ito ang restaurant na sinasabi mo? Bakit paakyat tayo
NANATILING NAKAUPO LANG si Giovanni at ayaw na tumayo kahit pa tinawag na siya ni Briel. Tandang-tanda niya ang panahong iyon na wala pa siyang nararamdaman para sa bunso ng mga Dankworth. Mahinang natawa pa ang Gobernador nang maalala iyon hanggang sa nanliit ang kanyang mga mata. Para kasing tutang inabandona ito ng may-ari at nanghihingi ng atensyon sa kanya. Napilitan tuloy siya noong tumayo para dito. Walang imik na lumapit na sa kanilang table at tiningan na ng masama doon si Albert. Si Albert na sinuyod ang kabuohan ni Giovanni na para bang sa ibang planeta siya nanggaling at sumulpot.“Hmm, hija narito ka pala...” approach ni Giovanni dahil wala pa rin talaga siyang masabi sa babae.Napaungot na si Briel nang marinig ang boses ni Giovanni. Biglang yumabang din ang kanyang mga mata. Para tuloy gusto na lang niyang yumakap sa bulto ng katawan ng Gobernador at isumbong ang mga maling ginawa ni Albert sa kanya. Hindi niya alam kung bakit ang komportable niya talaga sa kanya kahit