NAGKUKUMAHOG NA LUMAPIT na kay Bethany si Gavin nang makitang unti-unting napahikbi ang dalaga. Nakatuon pa rin ang kanyang mga mata sa mukha ni Bethany na hindi na gumalaw doon kung kaya hindi nakatakas sa kanya ang tanawing iyon. Lalo pang naiyak sa sama ng loob ang dalaga sa ginawa ni Gavin. Bakit siya ang bini-bintangan na may sala ng scandal na nangyari? Sa tingin ba ng lalakeng ito ay mahal pa niya ang dating nobyong si Albert? Iyon ba ang paniniwala nito dahil sa pagkakamaling nagawa niya noon sa abogado sa loob ng bar? Napaka-judgemental naman!“Bethany…”Ini-unat ni Gavin ang kanyang isang kamay upang haplusin sana ang kaliwang pisngi ng dalaga pero mabilis na iniiwas ni Bethany ang mukha niya. Bukod sa sobrang napahiya siya ay anong karapatan nitong gawin iyon sa kanya? Wala sila doong malinaw na relasyon.“Maaaring hindi mo pa tanggap ang lahat hanggang ngayon, pero makinig kang mabuti sa mga sasabihin ko. Hindi ka na mahal ni Albert. Niloko ka niya at naghanap siya ng iba
DAHIL SA WALANG katapusang pangungulit ni Patrick ay napilitan si Bethany na samahan na lang ang lalake sa hospital para manahimik na ito. Paglabas niya kasi kanina ng police station ay iyon na ang naging bukambibig ng lalake. Hindi na mapigilang mairita ng dalaga sa kanya dahil para bang nananadya itong sayangin ang oras niya at ubusin ang pisi ng pasensya niya. Tumagal sila ng halos dalawang oras doon para lang sa maliit na sugat ni Patrick. Hindi pa nakuntento doon si Patrick, nag-request pa ang lalake ng CT-Scan para raw siguradong walang mali sa katawan niya. “Nabagok ka ba para mag-request niyan? Patrick naman, kailangan ko ng umuwi.” ikot na ng mata ni Bethany upang ipakita ang inis niya at hindi na siya natutuwa sa mga ginagawa nito. “Ang layo sa bituka.”“Bumagsak ako sa sahig—”“Oo nga bumagsak ka, pero hindi ka naman—”“Hayaan mo na ako, Bethany. Mabuti na iyong sigurado di ba? Baka sa huli ay pagsisihan kong hindi ko pinatingnan ang katawan ko.”Hindi na doon nakipagtalo
NANDILAT NA DOON ang mga mata ng dalaga, dumagundong na ang malakas na pintig ng puso niya na parang anumang oras ay sasabog sa sobrang takot. Nanlamig na ang pawis na lumabas sa kanyang katawan kahit na malamig ang simoy ng hangin ng mga sandaling iyon dahil sa mga bukas pang bintana sa sala ng bahay nila. Walang hirap na hinila ng kung sinuman ang katawan niya patungo sa may hagdan kung saan ay medy tago at walang sinumang makakakita sa kanila.. Pinili ni Bethany ang maging kalmado at huwag agad mag-panic nang sa ganun ay isipin ng salarin na mahina siyang nilalang at walang match o planong manlaban sa kanya.“Bitawan mo ako!” nagawa niyang isigaw matapos na puwersahang tanggalin ang kamay nitong nakahawak sa kanyang bibig. “Ano ba?!”Sumunod naman ang lalake sa sinabi niya pero hindi niya inasahan ang sunod na nangyari. Sinunggaban siya nito matapos na hawakan sa magkabilang gilid ang kanyang ulo at walang pakundangan na siniil ng halik sa labi na ikinatigas pa ng katawan niya sa k
DAHIL LIKAS NA masama si Albert, sa loob lang ng dalawang araw ay bigla na lang na-froze ang lahat ng mga ari-arian ng pamilya Guzman. Kasama na doon ang dalawang bahay nila na ang isa ay ang mismong tinitirahan nila ngayon. Hindi lang iyon, ang mga stocks assets din na nasa pangalan ng ama ni Bethany ay hindi pinalagpas ng lalake. Iyon ang naging ganti niya sa ginawa ni Bethany at madrasta sa kanya na sa mga araw na iyon ay dahilan kung bakit masakit pa rin ang kanyang katawan. Mismong ang korte na ang nag-decide na gawin iyon at walang nagawa ang dalawang babae. Ito rin ang naging dahilan para ma-hospital ang madrasta ni Bethany na kinailangan ng IV drip dahil sa sobrang hina ng katawan nito na parang bibigay na.“Hindi pwedeng gawin iyon sa atin ng lalakeng iyon!” bulalas ng Ginang ng magising na nasa hospital siya at malamang totoo ang naalala niya bago pa man mawalan ng malay, “Hindi ako papayag. Ilalaban ko ang karapatan namin. Sumu-sobra na siya!”Walang pakundangan na pinuntah
NAPILITAN SI BETHANY na sabihin dito ang nangyari para tulungan siya. Hindi niya rin naman mapipilit ang kaibigan lalo at wala siyang masabing dahilan. Ang alam lang nito ay ang tungkol sa ama niya. Hindi nito alam ang tungkol sa frozen nilang assets na maging ang bahay nila ay idinamay doon ni Albert.“Ano? Napaka-hayop talaga ng lalakeng iyon!” reaksyon nitong sa tawag pa lang ay alam ng dalaga na umuusok na ang bunbunan, “Ano pa bang gusto ng hayop na iyon? Bakit ginugulo niya pa ang buhay mo? Pagkatapos ng ginawa niya? Grabe, napaka-walang puso niya!”“Kaya sige na, Rina. Ha? Tulungan mo naman ako. Kailangan kong mag-ipon lalo pa ngayon at kailangan kong mag-room for rent. Isa pang bayarin ko iyon buwan-buwan. Please? Tulungan mo ako.” pakiusap pa ni Bethany na unti-unti ng pumapatak ang mga luha.“Oo na. Hahanapan na kita pero ipangako mo sa akin na hindi mo papabayaan ang sarili mo. Maliwanag? Mahirap magkasakit. Health is wealth. Kung magkakasakit ka, paano mo malalabas ang Pap
NAKANGITING NAGPAALAM SA mga ka-trabaho niya si Bethany pagsapit ng alas-diyes. Closing siya. Ibig sabihin isa siya sa mga magsasara ng restaurant na staff. Nagtatawanan at sabay-sabay pa silang lumabas at sabay-sabay din sila halos napaatras nang magsimulang bumagsak ang marahang patak ng ulan. Ang iba pa sa kanila ay napairit dahil hindi napaghandaan ang masungit na panahon. Kanya-kanya silang kuha ng mga payong niyang dala.“Mauuna na kami, Bethany. Ingat ka pauwi ha?” kaway sa kanya ng mga kasama na halatang nagmamadali ng makaalis sa lugar.“S-Sige, kayo rin.”“Wala kang dalang payong?” “Wala eh, pero ayos lang. Titila rin naman siguro iyan.”“Naku, paano kung oras ang dumaan?”“Sige na, lakad na ako na ang bahala sa sarili ko. See you bukas, bye!” Tumango lang si Bethany. Pinanood na silang nagsimula na doong humakbang patungo sa kabilang direksyon dahil doon halos ang way ng mga katrabaho, siya lang ang nag-iisang naiiba. Kung sakali na doon din ang rota niya malamang ay maki
TINAPOS NA NI Briel ang pakikipag-usap kay Patrick pagkasabi noon at hinarap niya na ang kapatid. Bigla siyang nainis kay Patrick. Parang wala itong pakialam sa kanyang girlfriend. Malamang hindi seryoso ang lalakeng iyon sa nararamdaman niya sa girlfriend niya.“Kuya Gav, invite natin siya sa birthday party ko. Ang sabi ni Albert music teacher daw siya at magaling din daw siyang mag-piano. Tamang-tama, para sa mga bisita. Bayaran na lang natin siya. A hundred thousand? Pwede na kayang bayad iyon sa kanya Kuya Gav? Papayag na kaya siyang mag-play ng piano sa halagang iyon?” Pinaandar na ni Gavin ang sasakyan. Ayaw niya na itong pag-usapan.“Buti kung pumayag iyon? Hindi naman kayo close.” kalmado nitong sagot, nasa kalsada na ang mga mata. “Huwag mo ng abalahin iyon, baka busy iyon. Humanap ka na lang ng iba.”“Ganun? Siguro naman ay hindi siya tatanggi. May bayad naman. Hindi ko naman hihilingin na mag-play siya ng piano for free, Kuya.” simangot ni Briel na parang pinapangunahan na
PAGKATAPOS NG TRABAHO kinagabihan ni Gavin ay ilang dinner invitations ang kanyang tinanggihan upang pumunta lang sa restaurant kung saan nagta-trabaho si Bethany. Hindi niya mapigilan ang sarili na magpunta doon, parang may magnet sa kanya na patuloy na humihila upang pumunta dito. Alas otso na ‘yun at kasalukuyang busy ang buong restaurant sa dami ng mga taong kumakain. Dagsa rin ang mga nakapila pa, palibhasa payday ang araw na iyon at may mga taong pinili ang kumain sa labas upang mag-relax na rin doon.Maligayang ini-anunsyo ng Manager ng restaurant ang pag-play ng piano at dahil wala ang pianist nila, si Bethany ang nakatakdang tumugtog noon. Nabanggit na iyon ng Manager sa dalaga kanina pagpasok pa lang niya kung kaya alam na ni Bethany ang kanyang gagawin. Nakangiting nag-pwesto na ang dalaga sa harap ng piano. Ini-ready na ang sarili at ang kanyang mga daliri para sa gagawin. Mahal niya ang ginagawa niya kung kaya naman excited na rin siyang tumugtog.Nakasuot siya ng kulay
MAHINANG NATAWA NA noon si Giovanni na masuyong hinaplos ang buhok ng dalagang nakaunan sa isa sa mga bisig niya. Sabi rin ng binata sa kanyang sarili noon na hindi na siya maghahanap ng iba magmula noong makilala niya ang isang dalaga sa Hongkong at nakuha niya ang pagka-birhen nito nang hindi niya nasisilayan ang mukha. Bagay na hanggang sa sandaling iyon ay pinapahanap niya pa.“Saka hindi lang kayo masarap magmahal, masarap talaga kayo—” Kinailangan ni Giovanni na halikan ang labi ni Briel dahil kapag ganun ang sinasabi nito, labis siyang natu-turn on na naman sa kanya kahit na kakatapos pa lang nila na para bang may magic sa mga salita nito na nagdidikta sa kanyang isipan at naka-direkta sa bahaging iyon ng kanyang katawan. Hindi niya alam kung guni-guni niya lang, pero may kutob siya na baka si Briel ang babaeng nakuha niya. Though, imposible ang bagay na iyon kahit parang ka-edad niya lang din ang malabong imahe babae sa isipan.“Have you been in Hongkong, Briel?”“Many times.
DAHAN-DAHANG NAUPO SI Briel habang mabilis na ang ragasa ng kanilang nakaraang dalawa sa kanyang isipan na para bang replay ng isang magandang pelikula na malinaw niyang natatandaan. Ang buong akala niya ay hindi na mauulit pa ang mainit na tagpong pinagsaluhan nila noon sa Baguio pagkatapos ng kasal ng kanyang kapatid kay Bethany. Iyon na ang una at huling tikim niya sa katawan ng Gobernador. Hindi niya makakalimutan ang bawat haplos nito sa kanyang katawan na puno ng nag-aalab na pagsamba. Alam niya sa kanyang sarili na purong pagnanasa lang naman iyon, kung kaya hindi niya maintindihan ang kanyang sarili kung bakit mas nahulog pa siyang lalo sa charm ng lalaki.“Why are you so good?” anas ni Giovanni habang nakasubsob ang mukha nito sa kanyang dibdib at salit-salitan iyong sinisipsip, nasa ibabaw siya ng Governor upang bigyan ito ng hindi makakalimutang pagniniig na ang goal ni Briel ay hanap-hanapin iyon ng binata. “You are making me lose my sanity.” “Because you are so good too.
NANG MABAKALIK NG mansion mula sa mall sina Briel ay hindi na rin doon nagtagal pa ang pamilya ni Gavin at nagpaalam na aalis na rin sila upang umuwi ng villa. Pinigilan sila ng kanilang mga magulang ngunit sinabi nilang papasyal na lang ulit sila doon kung kinakailangan. Isang mahigpit na yakap ang iniwan ni Bethany kay Briel nang ihatid nila ito sa may pintuan. Matapos na mawala sa kanilang paningin ay pumasok na sila sa loob ng mansion. Hinayaan ni Briel na asikasuhin ng mga magulang ang anak na si Brian na wiling-wili rin naman sa dalawang matanda na mas priority na ang anak niya. “Huwag mong alalahanin ang anak mo, kami na ang bahala sa kanya. Just do what you want. Huwag ka lang lalabas ng mansion upang mag-bar at iinom ng alak.” makahulugang biro na rin ng ama niya.Mahinang natawa si Briel. Wala na sa loob niya ang bagay na iyon. Kumbaga ay graduate na siya sa bagay na iyon. Si Brian na ang top priority niya. Kung sakaling iinom man siya, sa mansion na lang niya iyon gagawin.
BUMALIK NA SA sala ang mag-ama matapos ng ilang minutong lamunin sila ng katahimikan. Wala ng sinuman sa kanila ang nais na magdagdag pa ng topic ng kanilang usapan. Iba na ang expression ng mukha ni Mr. Dankworth kumpara kanina. Maaliwalas na iyon na tila ba natanggap na niya ang kapalaran ng bunsong anak. Naliwanagan na rin siya sa ibig iparating ng panganay niyang anak. Naisip niya na may punto nga ito. Kailangan nilang hanapan ng solusyon ang problema at iyon ay ang harapin ang panig ng pamilya Bianchi. Hindi ang lumikha ng panibagong suliranin at gulo na magpapalala ng kanilang sitwasyon. Sinubukan niyang lumapit kay Brian na ayaw namang lumapit dahil sa trauma nito kanina.“Ayan, Gorio. Ayaw ng sumama sa’yo, paano ba naman ang lakas ng boses mo kanina.” ang Ginang na mahinang natawa sa reaction ni Brian na ganun na lang ang tanggi sa Lolo nito.Ginugol ng pamilya ang kwentuhan ng mga nangyari sa buhay ni Briel. Walang gatol na inamin niya kung ano ang nangyari sa kanya. Kung paa
NATIGILAN NG ILANG sandali doon si Mr. Dankworth upang mag-isip. Muli pa siyang nagpatuloy sa paroo’t-parito na para bang kapag ginawa niya ang bagay na iyon ay maiibsan ang problemang kanyang iniisip sa bunsong anak.“Tayo ngang pamilya niya ay hindi siya nakita. Siya pa kaya? Mali nilang pareho at sa tingin ko kailangan nilang mag-usap tungkol sa bata. Kahit para na lang sa bata at hindi sa kanila. Pwede nilang gawin ang bagay na iyon, di ba? Magkasundo na lang sila kung ano ang mabuti nilang gawin sa binuo nilang responsibilidad na magkasama.”“Hindi. Hindi ako papayag na makikipag-usap pa si Briel sa kanya. Halata namang wala siyang interest sa kapatid mo! Bakit ipagtutulakan pa natin siya sa kanya? Kaya natin buhayin ang kapatid mo at ang anak niya. Ibig sabihin lang noon sa loob ng dalawang taong iyon, ni piso o kaunting suporta ay walang nakuha ang kapatid mo sa kanya.” matigas na katwiran ni Mr. Dankworth na nagpaiba ng hilatsa ng mukha ni Gavin, parang ang unfair naman ng ama
ILANG SANDALI PANG pinagmasdan ni Briel ang mukha ng kanyang ama na nakatingin sa kanya nang mataman. Tinatantiya kung ang ipinapakita ba nito sa kanya ay ang tunay nitong nararamdaman o nagbabalat-kayo lang. Habang magkahinang ang kanilang mga mata ay napakaraming gustong ipaliwanag ni Briel sa ama kaya lang ay hindi niya magawang isatinig iyon. Tila ba mayroong pwersang pumipigil sa kanya. Naisip na rin ni Briel na hindi iyon ang tamang panahon para doon. Kahit na gusto niyang magsalita, umuurong ang dila niya kapag gagawin na.“Maiwan ko muna kayo. Pupunta lang ako ng study room.” paalam ni Mr. Dankworth na bakas ang bigat na pakiramdam sa kanyang magkabilang balikat bagamat hindi na galit ang emosyong nakabalandra sa mukha niya.Sinundan lang ng pares ng kanilang mga mata ang likod ng padre de pamilya na lingid sa kaalaman ng lahat na sobrang bagsak at gulo ng kanyang isipan ng mga sandaling iyon nang dahil sa nangyari sa bunsong anak. Nang mawala na ito sa kanilang paningin ay mu
NAMAYANI ANG LABIS na katahimikan sa kanilang pagitan pagkatapos na seryosong sabihin ang litanyang iyon ni Mr. Dankworth. Natuod na si Briel sa kanyang kinauupuan. Habang lulan kanina ng sasakyan ay ilang beses na niyang prinaktis sa kanyang isipan ang isasagot sa mga posibleng katanungan ng kanyang mga magulang. Ngunit ngayong nasa pagkakataon na silang iyon, para bang naglaho ang kanyang mga hinabing salita ng explanation. Wala siyang nagawa kundi ang mapatungo at mahulog ang mga mata sa kanyang dalawang palad na para bang kapag ginawa niya iyon ay makikita niya ang kasagutan sa tanong ng kanyang ama. Hindi siya takot, pero nahihiya siya.“Sana man lang ay isinama mo siya dito, Gabriella.” dagdag pa ng amang inip na hinihintay ang sagot ng anak. Ilang beses niyang nilingon si Gavin, ang asawa at maging ang manugang niyang si Bethany na para bang alam nila ang sagot ng bunso niyang anak. Ngunit nanatiling tikom ang bibig nila na tila ba naghihintay din ng explanation. Nabaling na
BAGO PA MAN makapag-react ang Ginang ay tinalikuran na sila ng malamig pa rin ang tingin na si Mr. Dankworth. Bakas na bakas sa gawi nito ang pagiging dismayado sa naging kapalaran at desisyon ng kanilang anak na bunso. Nagpatiuna na itong pumasok sa loob ng mansion na walang lingon sa mga nakatungangang anak. Natataranta namang sinundan siya agad ng Ginang upang masinsinang kausapin matapos na lingunin na rin ang tahimik pa rin na mga anak na nakatayo sa parking lot na para bang nagpapakiramdaman kung ano ang susunod na gagawing hakbang. Kanina pa gustong i-comfort at yakapin ng Ginang nang mahigpit ang bunsong anak, ngunit hindi niya iyon magawa. Ang kailangan niya munang pag-ukulan ng pansin ay ang kanyang asawa na alam niyang labis na nasaktan sa nalaman niya.“Sumunod kayo sa amin ng Daddy niyo. Sa loob tayo mag-usap. Unawain niyo rin sana ang reaction niya. Maging responsable tayo sa mga desisyon natin at huwag maging balat-sibuyas. Ginusto natin ito, matuto tayong tanggapin ang
NAPALINGON NA SI Briel sa may pintuan ng silid nang maramdaman na may mga yabag na lumalapit doon. Ang nakangiting mukha ni Bethany ang tumambad sa kanya pagkaraan ng ilang segundo. Ginantihan niya ito ng magaang ngiti. Kapagdaka ay muling ibinaling na ang kanyang mga mata sa anak na nakahiga pa at kakatapos lang na bihisan.“Ready na kayo? Nasa ibaba na si Gavin. Huwag kang mag-alala, sasama naman ako papuntang mansion. Magiging back up mo ako doon just in case lang. Nasa likod mo lang ako.” anito na humakbang na papalapit sa kanila ni Brian. Kinarga na ni Bethany ang kanyang anak na hindi naman umiyak. Dinampot na ni Briel ang mga gamit nilang mag-ina. Sumunod na siya sa ginawang paglabas ni Bethany sa silid habang karga pa rin nito ang kanyang anak.“Tingin mo Bethany, saglit lang ang magiging galit nina Mommy at Daddy sa akin? Pwede naman kasing hindi na lang kami pumunta ni Brian at—”Natigil na si Briel sa sasabihin pa sana nang humarap na sa kanya si Bethany. Ilang segundo siy