Chapter 2

Malamig ang boses ng lalaki at malaanghel ang mukha. Ilang segundo rin akong hindi nakapagsalita.

“Ah, okay lang,” mahina kong tugon sabay tayo nang maayos. “Thank you.”

Agad sumabat si Alice at nagtaas ng kilay. “At sino ka naman?”

Mukhang pati sila ngayon lang nakita ang lalaki. May hawak siyang isang bucket ng beer sa kabilang kamay at nakakulay-puting polo katulad ng mga staff ng bar.

Napairap si Alice.

“Bagong waiter ka dito?” tanong niya sabay ang pag-fold ng mga braso sa dibdib. “Alis na. May pinag-uusapan kami. ‘Di mo ba nakikita?”

Kumunot ang noo ng lalaki pero hindi na ito nagsalita. Alam niya siguro na mapapahamak lang siya kung makipagsagutan siya sa mga tao dito sa second floor.

Tumango ako sa kanya at inalis ang kamay niya sa likod ko bago pa siya mapag-initan dahil sa akin. “Sige na. Okay lang ako. Salamat.”

Tiningnan niya ako na parang may malalim siyang iniisip at ibinaling ang matalas na tingin kay Alice bago tuluyang umalis papunta sa kabilang table.

“Gwapo sana e. Kaso hampaslupa rin pala,” komento ni Kate habang pinapanood ang mga nangyayari.

Nagpanting ang tenga ko sa sinabi niya.

Hindi naman sila ganito dati. Hindi sila basta nakapagsasalita ng masama sa harapan ko. Bakit sila biglang nagbago?

O dahil ba alam nilang hindi ko na maibibigay ang mga gusto nila kaya wala na silang pakialam sa sasabihin ko?

“Ito ba?” Inangat ni Alice ang bag niya at inihagis sa akin. “E ‘di iyo na! As if kaya mo pang bumili ulit niyan. You're done, Mia. Hindi na ikaw ang pinakamayaman sa grupo natin kaya wala ka nang maipagmamayabang sa ‘min!”

Tama nga. It's all about money at tingin nila wala na ako noon kaya ganito na nila ako itrato.

“Tama na ‘yan!” rinig kong sambit ng pamilyar na boses.

Lumingon kaming lahat at nakita si Sean na papalapit sa amin.

Isa si Sean sa mga pinakamasugid kong manliligaw kaya napangiti ako nang makita siya. Mabait siya sa akin at alam kong hindi niya ako mahihindian katulad ng dati.

“Sean… You're here.” Rinig sa boses ko ang naramdaman kong bagong pag-asa.

Pero tiningnan lang niya ako bago tumayo sa tabi ni Kate. “What's going on here?”

Hindi na ako nagdalawang isip at tinanong siya. “Sean, ‘di ba prosecutor ang daddy mo? Pwede mo ba siyang hingan ng tulong para malinis ang pangalan ng lolo ko?”

Imbis na umoo, isang ismid isinagot niya. “What? Nababaliw ka na ba? Bakit mo naman ako idadamay diyan?”

“Pero Sean⁠—”

“By the way, Kate, nagpa-reserve na ako ng table sa fave restaurant mo. Let's go have dinner together, okay?” sabi ni Sean sabay ang akbay kay Kate na agad namang ngumiti.

“Of course,” sagot niya na parang kinikilig pa.

Halos manlaki ang mga mata ko sa pagtataka habang nakatingin sa kung paano sila nakalingkis sa isa't isa.

“Anong… Anong meron sa inyong dalawa?” nagtataka kong tanong.

Kate smirked. “It's none of your business.”

Lalong nagsalubong ang mga kilay ko. “Anong none of my business? Teka, may namamagitan ba sa inyo?”

“Wala ka na nga do’n, okay?” mataray niyang sabi sabay lakad papalapit sa akin. “Kung hindi pa obvious sa ‘yo, hindi ka na parte ng grupong ‘to. Kaya huwag mo na kaming pinakikialaman.”

Parang nadurog ang puso ko sa sinabi niya. Halos sampung taon na kaming magkakakilala. Sampung taon na akala ko totoo silang mga kaibigan. Pero dahil lang wala na akong yamang maipagmamalaki sa kanila, itsapwera na ako bigla sa grupo.

“Wala lang ba lahat sa inyo ‘yon? Lahat ng pinagdanan natin? Lahat ng naitulong ko sa inyo? Basta niyo na lang ako ipagtatabuyan nang ganu'n-gano’n na lang?” naiiyak kong tanong.

“Maging realistic tayo, Mia,” ani ni Alice. “Wala ka na sa level namin. Hindi mo na kayang gawin lahat ng ginagawa mo dati, so ano pang silbi mo?”

Nagsimula nang tumulo ang mga luha ko.

Ang tangi kong pag-asa para hindi maikasal kay Don Rico ay parang biglang naglaho.

“Please… kailangan ko ng tulong niyo…” ani ko habang pilit pinupunasan ang mga luhang walang tigil na pumapatak sa mukha ko. “Kahit ano gagawin ko basta tulungan niyo lang ako.”

“Kahit ano?” Napangiti bigla si Kate sa sinabi ko.

Tumango ako. “Kahit ano... Daddy mo ang may-ari ng Daily News, ‘di ba? Baka pwedeng tulungan mo akong magbago ang bad press para sa Montecarlo Realty Group. Baka sakaling⁠—”

“Lumuhod ka sa harap ko, Mia.”

Napatingin kaming lahat kay Kate.

“Ano?!”

“Ang sabi ko…” lalo siyang lumapit sa akin. Halos ilang dangkal na lang ang layo niya sa mukha ko. “Lumuhod ka.”

“Kate…” maghinang tawag ni Mindy. “Sobra na ata...”

Nakita kong parang natatawa pa si Alice. “Sabi niya kahit ano naman daw. So, luhod.”

Napatahimik ako at napalunok.

“Ayaw mo? E ‘di wag! Tara na Sean,” ani niya at inayos ang suot na mini leather skirt na sa pagkakatanda ko ay pasalubong ko pa sa kanya galing Paris last year.

Akma na sana siyang aalis nang hawakan ko ang braso niya.

“Okay…” mahina kong turan. “Sige na. Gagawin ko na.”

Tumingin ako sa paligid at napansing halos lahat sa second floor ay nakatingin na sa amin.

Nabalot ako ng matinding hiya.

Pero wala akong ibang pamimilian. Kung hindi ko ito gagawain, wala nang pag-asang may tumulong pa sa aking mabago ang naghihintay sa aking kapalaran pagkatapos ng gabing ito.

Dahan-dahan akong lumuhod ngunit bago pa makasayad ang tuhod ko sa sahig, naramdaman ko ang pagtulak niya sa balikat ko.

Imbis na mapaluhod ay bumagsak ako at napaupo.

Narinig ko ang malakas na tawa ni Kate bago siya nagsalita.

“The great Mia Montecarlo, the rich heiress of the Montecarlo Realty Group, has finally fallen!”