Philip Nakakita ng open space ang binti ni Josh, he moved his legs upward, then crossed his legs over my neck, trying to break free from me. Suddenly, the ten-minute signal blared—it was time to find the hidden knife. Duguan na ang mga kamao ko, pero kailangan kong kumilos nang mabilis. Inirolyo ako ni Josh gamit ang kanyang binti. Bumaliktad kami sa foam surface, at umalon nang malaki ang battleground dahilan para parehas kaming itinumba ng alon. Pagkatapos ng sampung minutong walang humpay na pisikal na laban, nagsisigawan na sa sakit ang mga laman-loob ko. "Fuck you, Philip! Fuck you for hurting Sarah!" Josh shouted, pounding my body with brutal force. Masakit ang salita ni Josh, ngunit kailangan kong manatiling nakapokus. Alam ko ang aking mga pagkakamali, at napatawad na ako ng aking asawa. "Hindi na mahalaga ang mga salita mo! Isa ka lang kaawa-awang nilalang na sinusubukang kunin ang akin!" Nagtungo si Josh para buksan ang isang crate na naroon sa gilid, but in order to
Sarah Ilang oras pa lang ang nakalipas matapos kaming mag-usap ni Philip sa telepono. Ngayon na umuwi siya ay wala siyang malay at duguan? Sumunod ako sa grupo ni Ethan patungo sa silid kung saan dadalhin ang asawa ko, ngunit hindi ako pinayagan na pumasok sa loob at hinarang sa pinto. "Sarah, trust me on this. Mas makabubuti na dito ka na muna sa labas," wika ng doktor bago isinara ang pintuan. Noon ko lang napuna ang assistant ni Philip na nalulungkot na nakatingin sa akin. Iniabot niya sa akin ang supot ng buns na huli kong ibinilin kay Philip na iuwi niya sa akin. Tumulo ang mga luha sa pisngi ko nang lumingon ako kay Alex, nanginginig at hindi mapigilan ang galit sa tinig ko, determinadong makakuha ng mga sagot. "Anong nangyari, Alex? Bakit duguan ang asawa ko? May nangyari ba sa kanya? Saan nagpunta si Philip?" Nagbuga ng hangin si Assistant Alex bago saglit na tinanggal ang salamin sa mata at diretsong hinarap ang akin. "He's doing this for you, Madam Sarah. Ginawa
Philip Niyakap ko si Sarah, sinubukan kong balewalain ang nakapapasong sakit mula sa mga sugat ng kutsilyo na nakakalat sa aking katawan. Ang init niya ang bumuhay sa akin, halos ang presensya niya lang ang makakapagpagaling sa mga sugat ko. Marahan kong hinawakan ang kanyang tiyan, kumakalat ang mga daliri, dinarama ang bagong buhay na lumalago sa kanyang loob. Nakaramdam ako ng konsensiya sa naganap kay Josh, ngunit ganoon yata talaga, iyon ang mundo na kinabibilangan namin na kailangan kong talikuran. Mukhang parehas pa kami ng nasa isip ng asawa ko habang panay ang rolyo ng daliri ko sa kanyang balat. "Hindi ako makapaniwala na wala na si Josh. Hinayaan mo sana siya, Philip," pag-uulit ni Sarah sa kanyang sentimento. I lifted her face and kissed her passionately, pouring all my emotions into that mind-blowing, toe-curling, cum-inducing kiss she deserved. Tila hindi pa siya nakabawi nang maghiwalay kami. "I've already told you, did I? That I hate it when you think about other
Sarah "Jakob, that’s impossible!" Nasapo ko ang noo ko at tila sumakit ang ulo ko sa ibinahagi ng aking kaibigan. Wala akong relasyon kay Josh! Hindi ko nga siya tinitingnan sa ganoong paraan! Pinakamalalim nang relasyon ko sa kanya bukod sa propesyonal ay ang pagiging magkaibigan namin, ngunit hindi kasing lalim ng relasyon ko kina Jakob or Jane. Nararamdaman ko na masakit ang balakang ko at tila hinahalukay ang tiyan ko; but it must probably because of the anxiety I feel right now. "No, Sarah. I’m not kidding," Jakob replied with seriousness in his tone. "You mean, walang bahid sa video na filter ito? You have an idea that I’m pregnant, right? Isa pa, patay na si Josh!" Nasa tinig ko ang pagkabahala. "Oh, right! But, look at the date on the video, it said it was captured months ago. Posibleng hindi pa malaki ang tiyan mo nito at buhay pa si Josh. Also, hindi ba’t sa Serenity Pines ninyo ito ni Philip?" tanong niya. Nanginig ako matapos mapagtanto ang kanyang sinabi. The back
Emily [Ilang buwan ang nakalipas...] Binalikan ko ang araw kung bakit ako napapayag ni Bronn na sumama at tumira sa Henderson kasama ni Willow. It was months ago… I received a text message from Bronn. Bronn: 'Emily, why are you declining my offer? I am doing this for Willow. Magkakasundo tayo para magkaroon ng kumpletong pamilya ang anak natin. We will inform the public gradually, but as much as possible ay mas gusto ko sana na maging lihim ito para hindi putaktihin ng reporters si Willow.' Napasinghot ako at saka bumahing. Itinabi ang cellphone ko dahil tila sinisilaw ako niyon. Wala kahit isa sa mga sinabi ni Bronn ang natuwa ako. Pinayagan ko siya na dalawin ang anak namin na sa palagay ko ay nakuha na niya ang loob. Diaan din sa clubhouse sandwich! Tss! Ngunit hindi ako sumasang-ayon kay Bronn, at ang kontratang alok niya ay tila lason sa akin. Pwede siyang maging tatay kay Willow nang hindi niya ako kailangan idamay at asawahin. Hindi ko na binasa ang laman ng kontrat
Philip Hindi ako mapakali at nanginginig ako sa kaba habang naroon sa pasilyo. It's almost midnight. Ilang oras nang naroon si Sarah sa loob ng labor room para iluwal ang kambal. Hindi pa ngayon ang tamang oras ng kanyang panganganak kaya naman sobrang kabado ako kung anong nangyayari sa loob ng silid. May ilang linggo pa dapat na bilang bago niya ilabas ang mga anak namin. Kinailangan dumaan ng C-section si Sarah dahil wala sa tamang posisyon ang kambal. Iniisip ko pa lang na bubuksan ang kanyang tiyan ay hindi na ako mapakali. "Boss, si Mr. Benner!" pukaw sa akin ni Alex. Papalapit sa amin si Amir na halatang nag-aalala. Ayoko na muna siyang harapin at hindi ko makontrol ang isipan ko. "Nasaan si Sarah?" tanong ng lalaki na bagong dating. Sumulyap sa akin si Alex bago binalingan muli si Amir. "Nasa loob siya, Mr. Benner at kasalukuyan na dumadaan sa cesarean section." "What did you do?!" galit na sita sa akin ni Amir. Matalim na tingin ang isinagot ko sa kanya. Hindi
Sarah Nagdala ng matinding trauma sa akin matapos akong dalhin dito sa ospital. During the procedure, panic attacks overwhelmed me. My heart raced, and my breath came in short gasps. Philip's voice, though muffled through the operating room doors, tried to reassure me that he would stay outside to ensure the safety of me and our unborn babies. Hindi ako napanatag niyon at pumasok talaga sa isipan ko ang huling naganap sa akin kung saan nang magising ako ay wala na akong anak sa sinapupunan. "Dr. Vanderbilt, Ms. Mitchell's heart rate isn't stabilizing," pagbibigay alam ng doktora ko kay Ethan. "Mahihirapan ako na operahan siya at baka makaapekto pa ito sa ipinagbubuntis ni Ms. Mitchell." Alerto na hinarap ako ni Ethan. "Sarah, you must calm down. Kapag nagpanic ka, posibleng iyon pa ang ikamatay ng anak mo." "Ethan, please..." I pleaded, "Ayokong makita si Megan o si Madam Cornell! Ayokong makakita ng demonyo! Kukunin nila ang mga anak ko!" natataranta kong sabi na tila nababal
Philip Hindi ko maipaliwanag ang mararamdaman ko habang nakatingin sa larawan na ni Josh. pakiramdam ko ay pinaglalaruan ako ni Mariano. Nilingon ko si Sarah. Nakaawang pa rin ang kanyang labi at hindi makapaniwala. "I feel so stupid!" she exclaimed. Binilog ng kanyang mga kamay ang malinis na puting kumot. "Calm down love…" paninigurado ko. "Nagsabi ako sa kanya ng mga nararamdaman ko, ng problema ko. Paano niya ako nagawang traydurin?!" Tumaas ang boses niya, may bahid ng galit at hindi makapaniwala. "At sino itong bagong Sarah? What kind of sick game is this?" Nilingon ko si Jakob. Baka posible na may sagot siya sa tanong na iyon. Nagkibit siya ng balikat. Ang huling bagay na nais ko ay magkaroon si Sarah ng nakaka-stress na moment tulad nito. Kaya nga hindi ko sinasabi sa kanya ang naganap. "Don't worry about it. We'll figure this out," paniniguro ko sa kanya, sinusubukang ipasok ang kumpiyansa sa tinig ko. "Gagawin namin ang lahat ng aming makakaya." "But it doesn't