-6 years later- Nang makalabas mula sa private airplane ng kaniyang pamilya ay agad na sinalubong si Iza ng mainit na sinag ng araw. Kay tagal na nyang namiss ang ganitong panahon. Sinalubong kaagad sya ng isang bodyguard na mayroong bitbit na payong dahilan para mapawi ang init sa kaniyang balat.
Umaga pa lang ay ramdam na kaagad ang tensyon sa building ng mga Jones, isang sikat na kompanya ng pabango sa Pilipinas. Habang nakapila ang mga guard at ang mga empleyado ay walang maririnig na kahit na anong ingay. Takot na lamang nila sa kanilang boss. Hanggang sa sumapit ang alas otso, eksakton
“Alive?” takang tanong ni Ruby kay Roman. “Sino pong alive?“ Napalunok si Roman at nag-iwas ng tingin. Hindi nya mawari ang sarili kung bakit nya nasabi iyon. Maybe coincidence lang na magkapangalan or marahil ay dahil ito na lang ulit ang pagkakataon na narinig nya ang pangalan ng kaniyang asawa s
FUJITSU ENTERTAINMENT - Busy ngayon ang buong building dahil paparating ang mga big boss mula sa Japan, sina Aileen Fujitsu at Mark Fujitsu. “Ok na ba yung mga foods?” kinakabahan na tanong ni Kath sa mga staff. “Yung mga design dito sa lobby, naayos na ba lahat?”Kath is the current Manager of th
Hindi ininda ni Roman ang mga kuko na bumabaon sa kaniyang likuran. Habang patuloy na gumagalaw sa ibabaw ng isang babae ay patuloy lang din na lumalakas ang paghalinghing nito. “Shit! It’s so f*cking good, Roman!” sigaw ng babae habang nakakagat sa kaniyang mga labi. “Make it faster! Make me a sl*
Nang imulat ni Iza ang mata ay agad na bumungad sa kaniya ang hindi pamilyar na kwarto. Napahawak sya sa kaniyang ulo dahil sa sobrang sakit nito. Napakurap pa sya ng ilang ulit hanggang sa mapagtanto na mayroong kamay sa kaniyang bewang. Nakapulupot ito sa kaniya at doon ay halos manlamig sya.“Shi
“Nagulat ka ba?” Napatango si Iza sa tanong ni Kath. Kasalukuyan nagmamaneho si Kath habang na sa passenger seat naman si Iza. Papunta na sila ngayon sa office para sa meeting ng mga managers para sa darating na bagong collaboration project nila sa kabilang company. “Grabe, ate,” sagot ni Iza. “S
“Wala na ba talaga? Sure ka? Double check mo baka may naiwan or what. Mamaya mapagod ka kababalik balik.” Nakasandal sa pintuan si Kath habang nakatingin kay Iza na ngayon ay naghahakot ng gamit. Wala ng natirang mga gamit sa loob at gusto lamang ni Kath makasigurado dahil ayaw nyang mapagod si Iza
Ang araw ay unti-unting lumubog sa abot-tanaw, nagbigay ng mainit na gintong liwanag sa malawak na sementeryo. Ang mga dahon ay mahinang umuugong sa malamig na simoy ng hangin ng taglagas, ang kanilang mga madahon na gilid ay bumubulong ng mga lihim mula sa mga nakaraang panahon. Nakatayo si Iza sa
Ang hangin ay puno ng tensyon habang si Iza ay nakatayo sa harap ng nakakatakot na estruktura ng Manila Prison. Ang malamig at kulay-abong mga pader nito ay tila lumulunok sa kanya, isang kuta ng kawalang pag-asa na nag-iiwan lamang ng mga anino sa kanyang paligid. Maraming gabi ang ginugol niya sa
Bida pa rin ang buwan sa langit, nkakatakot na katahimikan sa abandonadong bodega. Noong panahon ng kasiglahan, ang gusaling ito ay puno ng buhay, ngunit ngayon ay nakatayo ito na may mga basag na bintana at kalawangin na mga pintuan, sumasalamin sa kawalang pag-asa sa loob. Sa loob, isang grupo pa
Ang huling bahagi ng chandalier ay nagbigay ng mahahabang anino sa sala habang si Mark at Aileen, mga magulang ni Iza, ay umupo sa kanilang karaniwang pwesto sa malaking sofa. Ang pamilyar na tunog ng telebisyon ay pumuno sa hangin, ngunit wala sa kanila ang talagang nakikinig. “Hindi rin sya nagpa
Tumawa ang lalaki, isang malupit na tunog na walang saya. "Walang pagkakataon, sweetheart. Isasama ka namin, gusto mo man o hindi."Sa mga salitang iyon, sinimulan siyang hilahin pabalik patungo sa warehouse kung saan siya nakatakas kanina. Sinubukan niyang humila ng kanyang mga paa upang bumagal, n
Pagkatapos ng tila isang walang katapusang oras, umabot siya sa isang bukasan ng warehouse—lagusan papunta sa warehouse na pinanggalingan nya, na tumitingin patungo sa isa pang warehouse na katabi nito. Sumilip siya dito at nakita niyang ito ay parang imbakan—puno ng mga kahon at crate.Dahan-dahan
Nagmamadali ang puso ni Iza habang nakaluhod siya sa likod ng upuan ng sasakyan, sinisikap na gawing mas maliit at hindi mapansin hangga't maaari. Nagawa niyang makaalis mula sa mga kidnapper kanina sa tulong ni Kevin at sa loob ng maikling sandali at makapunta sa sasakyan, ngunit ngayon ay narito
“Alam ko… late na kami,” bulong niya sa telepono. “Basta’t bantayan mo; hindi natin maaring hayaang makawala ulit.” Bahagyang umikot siya palayo mula kay Iza habang patuloy siyang nagsasalita, walang kaalam-alam tungkol sa presensya ni Iza ilang talampakan lamang mula rito, mula sa loob ng sasakyan.
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila